Από εδώ
ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
της Ελένης Πορτάλιου
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα βίαιο κοινοβουλευτικό κόμμα
Το αντιφασιστικό κίνημα έχει σήμερα ν’ αγωνιστεί για ένα μείζονα στόχο : να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής με την καταδίκη της εθνικοσοσιαλιστικής /νεοναζιστικής οργάνωσης. Τότε μόνο θα διαλυθεί οριστικά το μαύρο σύννεφο που βάραινε συνθλιπτικά τη ζωή των μεταναστών/τριων και, όπως είπε η Λορέττα Μακόλιν μια θαρραλέα γυναίκα αγωνίστρια της Ένωσης Αφρικανών Γυναικών, έφυγε ξαφνικά από τον ουρανό της ζωής τους όταν άρχισε η διαδικασία εξάρθρωσης της Χ.Α.
Το σημαντικό σ’ αυτή τη δίκη είναι να αποδειχθεί ότι η Χ.Α. δεν είναι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα με παρεκτροπές βίας αλλά αποτελεί μια νεοναζιστική οργάνωση στην οποία οι κοινοβουλευτικές πρακτικές και η εγκληματική δράση προκύπτουν από την ενιαία και αδιαίρετη ιεραρχική δομή της, το καταστατικό και τη ρητά εκφρασμένη εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία της. Όπως εύστοχα διαπιστώνει η πανεπιστημιακός Βασιλική Γεωργιάδου «πρόκειται όχι μόνο για ένα προσωποκεντρικό ή ηγετικό κόμμα αλλά για ένα μόρφωμα που επικρατεί η «αρχή του αρχηγού» (Führerprinzip), ότι υπήρχαν από την αρχή δύο (τουλάχιστον) κατηγορίες μελών στην Χ.Α., κατά πρώτον εκείνων που ανήκουν στην ολιγομελή κλειστή ομάδα των επιτελικών και κατά δεύτερον των μελών - ακολούθων που υλοποιούν πιστά τις αποφάσεις των επιτελικών … ότι δηλ. η Χ.Α. λειτουργεί με χαρακτηριστικά κόμματος - militzia». Η οργάνωση θεωρεί, κατά δήλωσή της, τον εαυτό της πρόπλασμα του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους : «Θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι ο τρόπος λειτουργίας μας αποτελεί για εμάς πρότυπο λειτουργίας ενός ολόκληρου κράτους ….όπου η θέληση του Αρχηγού επιβάλλεται και εφαρμόζεται άμεσα, χωρίς παρεκκλίσεις και χωρίς ενδοιασμούς».
Πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζουμε όλα εκείνα τα αποδεικτικά στοιχεία ώστε να γίνει κατανοητό πλατιά και δημόσια γιατί πρέπει να καταδικαστεί η Χ.Α. - τα κορυφαία στελέχη της και τα εμπλεκόμενα μέλη της - αλλά και για να ανατρέψουμε μία άποψη που διερωτάται αν πρέπει να καταδικαστεί ένα κοινοβουλευτικό κόμμα για τις ιδέες του, θέση που δεν είναι αληθής με βάση τα ίδια τα στοιχεία της δικογραφίας. Τόσο το πόρισμα της προκαταρκτικής εξέτασης, που ανέλαβε να διεξαγάγει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης έπειτα από παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Κουτζαμάνη, όσο και η άσκηση των διώξεων και οι προφυλακίσεις έχουν αποδώσει μια δικογραφία συντριπτική.
Παρ’ όλ’ αυτά το πολιτικό περιβάλλον της δίκης θα είναι καθοριστικό και απ’ αυτή την άποψη η ευθύνη του αντιφασιστικού κινήματος είναι μεγάλη, όπως βεβαίως και η ευθύνη της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Διανύουμε μια ασταθή πολιτική περίοδο και υπάρχει κίνδυνος να καθυστερήσει η έναρξη της δίκης. Να επισημάνουμε ότι το 18μηνο της επιτρεπόμενης προφυλάκισης λήγει για τους πρώτους συλληφθέντες τον Μάρτιο του 2015.
Η Χρυσή Αυγή έχει αιματηρό παρελθόν
Μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η Χ.Α. είχε καταφέρει να γίνει κράτος εν κράτει. Τα Τάγματα Εφόδου είχαν αναλάβει μαζική δράση στο δρόμο. Με ορμητήριο τις πλατείες Αγ. Παντελεήμονα και Αττικής, τις οποίες κατέλαβαν με τον νόμο του τρόμου, προχωρούσαν σε καθημερινές επιθέσεις που έφταναν τη μορφή των πογκρόμ εναντίον μεταναστών στην ευρύτερη περιοχή από Ομόνοια, πλατεία Βάθη, μέχρι τα Πατήσια και την Κυψέλη. Η εκλογική επιτυχία της οργάνωσης στο δήμο Αθηναίων το 2010 (5,29%) ενδυνάμωσε την προηγούμενη εγκληματική της δράση. Κατά δήλωσή της, η συμμετοχή είχε καθαρά πολιτικό χαρακτήρα και θα επακολουθούσε πογκρόμ αν θα εκλεγόταν. Έτσι κι έγινε. Ο εκλογικός θρίαμβος του 2012 εξόπλισε περισσότερο το δολοφονικό χέρι της νεοναζιστικής οργάνωσης.
Η Χ.Α. όμως έχει μεγάλο παρελθόν δράσης, το οποίο ανακαλεί σήμερα η πολιτική αγωγή στη δίκη για ν’ αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία την καταγωγή και τον χαρακτήρα της. Από την αρχή της εμφάνισής της χρησιμοποιεί τη δολοφονική βία ως μέθοδο πολιτικής επικράτησης, μέθοδο που απορρέει από την εθνικοσοσιαλιστική της ιδεολογία και αποτυπώνεται στην ταύτιση της πολιτικής με την εγκληματική οργάνωση. Η Χ.Α. δηλ. δεν είναι ένα πολιτικό κόμμα το οποίο έχει και κάποιες ομάδες κρούσης - η διάρθρωσή του είναι ενιαία και ο σχεδιασμός των εγκληματικών επιθέσεων γίνεται μέσα από την ιεραρχική πυραμιδοειδή οργανωτική της δομή στο ανώτερο επίπεδο της οποίας βρίσκεται ο παντοδύναμος αρχηγός της Νίκος Μιχαλολιάκος, ως άλλος φύρερ.
Θα ξεκινήσω την αναφορά στο βίο και την πολιτεία της Χ.Α. από τη σχεδιασμένη επίθεση με χονδρούς ξύλινους πασσάλους τον Ιούνιο του 1998 στα δικαστήρια Ευελπίδων εναντίον των συνδικαλιστών φοιτητών Κουσουρή και Φωτιάδη και του αδιόριστου καθηγητή Καραμπατσόλη από 10μελή Φάλαγγα της οργάνωσης, επίθεση που άφησε ημιθανή τον Δημήτρη Κουσουρή. Αυτά αναγνωρίζει κατά γράμμα η τελεσίδικη δικαστική απόφαση (2009). Λέει η απόφαση ότι οι δράστες ενήργησαν «έχοντας αποφασίσει να τελέσουν το κακούργημα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση … απέτυχαν όμως και δεν ολοκλήρωσαν τελικά τον ανθρωποκτόνο σκοπό τους από αίτια εξωτερικά και ανεξάρτητα της θελήσεώς τους». Υπήρχε δηλ. από το 2009 μια απόφαση ανώτερου δικαστηρίου στην οποία περιγραφόταν η σχέση της οργάνωσης με τα Τάγματα Εφόδου και επιβεβαιωνόταν ότι η εγκληματική πρακτική των στελεχών της πραγματοποιείται στο πλαίσιο της οργάνωσης και όχι ως ατομική εκτροπή από τη νομιμότητα. Επικεφαλής της 10μελούς Φάλαγγας ήταν ο «Περίανδρος», κατά κόσμον Αντώνιος Ανδρουτσόπουλος, υπαρχηγός της Χ.Α., ο οποίος φυγοδικούσε επί 7 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων ετιμάτο από την εφημερίδα της οργάνωσης ως «μαχόμενος εθνικοσοσιαλιστής».
Όπως και στις μετέπειτα δικαστικές διαδικασίες, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, έτσι και το 1998 η οργάνωση απέδωσε τις κατηγορίες σε «σκευωρία» και «πολιτική δίωξη». Μετά την παράδοση Ανδρουτσόπουλου (2005) ακολούθησε απόλυτη σιωπή για τον κατηγορούμενο φαλαγγάρχη, απεσύρθη το όνομά του από τα έντυπα και τις δηλώσεις, ενώ η δίκη αποπολιτικοποιήθηκε και από τις δύο πλευρές. Μοναδικό στοιχείο σύνδεσης Ανδρουτσόπουλου και Χ.Α. υπήρξε ο δικηγόρος του πρώτου Παναγιώτης Μιχαλόλιας, αδελφός του Νίκου Μιχαλολιάκου. Το παρελθόν έχει σημασία όχι μόνο για τη διάρκεια ζωής της οργάνωσης αλλά και για την ταυτότητά της. Ιδρύθηκε με το όνομα Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή το 1984 αλλά προϋπήρχε με άλλες μορφές.
Χαρακτηριστική περίπτωση δολοφονικής επίθεσης είναι αυτή με λοστούς και σκεπάρνια εναντίον του καθηγητή και των μαθητών στη διάρκεια μαθήματος Ισπανικών, στο στέκι Αντίπνοια στα Πετράλωνα το 2008. Τότε είχαν κατηγορηθεί για επικίνδυνες σωματικές βλάβες αλλά αυτό άλλαξε με την παραπομπή σε δίκη της Χ.Α. Στη συγκεκριμένη επίθεση η οργάνωση είχε δηλώσει ταυτότητα και τα θύματα διασώθηκαν από θαύμα.
Ήδη από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση στις 6 Μαϊου 2012, όπου η Χ.Α. συγκεντρώνει ποσοστό 6,97%, η οργάνωση διαλέγει διπλό δρόμο. Από τη μια εμφανίζεται όσον αφορά την εξωτερική της εικόνα ως κοινοβουλευτικό κόμμα και από την άλλη πυκνώνει τις στοχευμένες επιθέσεις των οργανωμένων Ταγμάτων Εφόδου με επικεφαλής ηγετικά της στελέχη, ώστε να κάνει σαφές ότι ο αγώνας διεξάγεται σε δύο μέτωπα. Η επίθεση στη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου στη διάρκεια τηλεοπτικού πάνελ ήταν μια προμελετημένη επίδειξη βίας και το τραγικό είναι ότι δεν αποθάρρυνε τους ψηφοφόρους της στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Την ίδια περίοδο η Χ.Α. οργάνωσε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των μεταναστών που είχαν καταφύγει στο κτίριο της Πειραϊκής Πατραϊκής στην Πάτρα, επιτέθηκε με κράνη και ρόπαλα σε αντιφασίστες στη Βέροια, τραυμάτισε δημοτικό σύμβουλο του ΚΚΕ στην Αγ. Παρασκευή και πραγματοποίησε τη δολοφονική επίθεση εναντίον Αιγυπτίων αλιεργατών στο Πέραμα, η οποία είχε προαναγγελθεί από τον περιφερειάρχη Ιωάννη Λαγό. Ακόμα και το βράδυ των εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012 η Χ.Α. πραγματοποίησε επίθεση στο περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά.
Οι επιθέσεις είναι πολλές, άσχετα αν όλες βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν περιορίζονται μόνο σε μετανάστες, που αποτελούν τον πρώτο διακηρυγμένο στόχο τους : «υπάνθρωποι» κυρίως Αφγανοί, Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί. Επιτίθενται σε αριστερούς αλλά και στελέχη του πολιτικού συστήματος. Θυμίζω τους προπηλακισμούς στον πρόεδρο της δημοκρατίας κ. Παπούλια, όταν προσήλθε στη συναυλία του Μεγάρου Μουσικής στον Αγ. Παντελεήμονα και την επίθεση στο δήμαρχο Αθηναίων κ. Καμίνη, όταν δεν έδωσε άδεια διανομής τροφίμων στο Σύνταγμα.
Παρουσία στη Βουλή
αλλά κυρίως επιθέσεις των Ταγμάτων Εφόδου στο πεζοδρόμιο
Σε κάθε περίπτωση από το 2012 η Χ.Α. μετέχει με ορισμένες εκδηλώσεις στην κοινοβουλευτική διαδικασία ενώ κλιμακώνει τις επιθέσεις στο δρόμο. Χειραψία με τη Ντόρα Μπακογιάννη, ευχές να επιτύχει η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου και δη των εφοπλιστών, πρόταση για εξωκοινοβουλευτική κυβερνητική λύση με επικεφαλής τον Βασίλειο Μαρκεζίνη και συγχρόνως έκφραση «σιχασιάς και αηδίας» για το Κοινοβούλιο από τον Μιχαλολιάκο, όταν μιλά σε δικά του ακροατήρια. Επίσης, αναφορά στα Γερμανικά Τάγματα Εφόδου και τον ύμνο τους και απειλές ότι η Χ.Α. θα εγκαταλείψει τη Βουλή και θα βγει στους δρόμους και τότε «θα δούνε τι σημαίνει Τάγματα Εφόδου, τι σημαίνει μάχη, τι σημαίνει αγώνας, τι σημαίνει οι ξιφολόγχες να ακονίζονται στα πεζοδρόμια».
Αυτές οι επιθέσεις των Ταγμάτων Εφόδου περιλαμβάνουν την αιματηρή επίθεση, λίγο πριν τη δολοφονία Φύσσα, κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, όπως αποδεικνύεται από τα τηλεφωνήματα του περιφερειάρχη Λαγού στον πυρηνάρχη της Νίκαιας Πατέλη. Έχουν προηγηθεί οι επιθέσεις στους μικροπωλητές της Ραφήνας και του Μεσολογγίου, οι οποίες εκδηλώθηκαν με διαφορά λίγων ωρών και με τηλεοπτικές κάμερες - που σημαίνει ότι ήταν προσχεδιασμένες - ο εμπρησμός Πακιστανών στο Ηράκλειο Κρήτης, η επίθεση στο Μελιγαλά εναντίον δεξιών θεσμικών παραγόντων. Έτσι φτάνουμε στη στυγνή δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Ρουπακιά, ο οποίος δεν ήταν ένα τυχαίο όνομα άσχετο με την οργάνωση, όπως ισχυρίστηκε η Χ.Α., αλλά ο αναπληρωτής του πυρηνάρχη της Νίκαιας Πατέλη, που είχε λάβει μέρος σε ποικίλες δράσεις της οργάνωσης μέχρι και στην επίθεση του Τάγματος Εφόδου στο Μελιγαλά.
Η ασυλία της Χρυσής Αυγής
Η δράση της Χ.Α. ήταν γνωστή. Παρά τις καταγγελίες δεν υπήρξαν διώξεις και όταν υπήρχαν, όπως στην περίπτωση της λεγόμενης δίκης Σκορδέλη, με βαρύ τραυματισμό Αφγανού μετανάστη ο οποίος κατέθεσε στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα, η δίκη (στην οποία ο Πέτρος Κωνσταντίνου και η υπογράφουσα είμαστε μάρτυρες κατηγορίας) αναβλήθηκε 9 φορές προκλητικά. Η Χ.Α. διαπλεκόταν με ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία στους μηχανισμούς καταστολής (σώματα ασφαλείας, αστυνομία, δικαιοσύνη) και μπορούσε να δρα ανενόχλητη, επίσης είχε διασυνδέσεις με πρόσωπα του πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης - βλέπε τη γνωστή υπόθεση Μπαλτάκου, ο οποίος αποτελούσε το μακρύ χέρι της νεοναζιστικής οργάνωσης στη Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξαν σενάρια που διατύπωσε ο εν λόγω γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου για συνεργασία μιας ηπιότερης Χ.Α. με τη Ν.Δ. σε κυβερνητικό σχήμα.
Πως φτάσαμε στην έναρξη των διαδικασιών εξάρθρωσης της Χρυσής Αυγής
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτέλεσε μια τομή, υπό την έννοια ότι αποκάλυψε ευρύτατα στην ελληνική κοινωνία την ασυδοσία της οργάνωσης λόγω της ασυλίας που έχαιρε. Η δολοφονία πυροδότησε μια έκρηξη του αντιφασιστικού κινήματος, το οποίο υπήρξε μαζικό και μαχητικό σε όλη την προηγούμενη φάση, όμως δεν είχε αντίστοιχα αποτελέσματα με αυτά που προέκυψαν στην ιδιαίτερη συγκυρία τον Σεπτέμβριο του 2013. Δεν αναφέρθηκα αναλυτικά στο αντιφασιστικό κίνημα για λόγους οικονομίας χρόνου στη συγκεκριμένη μας συζήτηση.
Η Χ.Α. με τη στυγνή δολοφονία Φύσσα σφραγίζει την επιλογή της να αμφισβητήσει την κυριαρχία της κοινοβουλευτικής δεξιάς και να κερδίσει ηγεμονική θέση στο χώρο. Ταυτόχρονα, η δολοφονία και όλα όσα ήρθαν στην επιφάνεια στην Ελλάδα και διεθνώς οδήγησαν σε πιέσεις προς την κυβέρνηση από το State Department, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Εβραϊκό Συμβούλιο. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Εστάλησαν στον εισαγγελέα οι 32 εκκρεμούσες υποθέσεις της Χ.Α. και η ανάκριση, με τις γνωστές προφυλακίσεις, κατέληξε σ’ ένα εκτεταμένο και συντριπτικό πραγματολογικό υλικό. Είναι χαρακτηριστικό το διαβιβαστικό έγγραφο του τότε υπουργού δικαιοσύνης Νίκου Δένδια : «… οι αξιόποινες αυτές πράξεις φαίνεται να προσιδιάζουν σε σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και άσκηση οργανωμένης εγκληματικής δραστηριότητας, η οποία εκτρέπεται των ορίων μεμονωμένων περιστατικών, προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, υπονομεύει την αυθεντία του κράτους δικαίου, προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και την εσωτερική ασφάλεια της χώρας». Ο ίδιος δεν δέχεται ν’ απαντά σε ερωτήσεις βουλευτών της Χ.Α. καθώς εκκρεμοδικούν σε βάρος της οργάνωσης εγκληματικές υποθέσεις.
Τι περιλαμβάνει η εισαγγελική πρόταση στη δίκη
Ζητά να παραπεμφθεί όλη η ηγεσία της Χ.Α. η οποία από το 2008 διεύθυνε εγκληματική οργάνωση με μανδύα κόμματος και να παραπεμφθούν, επίσης, 68 μέλη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Οι 4 βασικές υποθέσεις είναι η επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, ο εμπρησμός κατά Πακιστανών εργατών στο Ηράκλειο Κρήτης και η δολοφονία Φύσσα.
Η σημασία της δίκης
Η δίκη της Χ.Α. είναι εξαιρετικά σημαντική. Όπως ανέφερε ο δικηγόρος Δημήτρης Ζώτος, συνήγορος πολιτικής αγωγής εκ μέρους του αντιφασιστικού κινήματος στο σχετικό συνέδριο του ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ πριν λίγες ημέρες, η δίκη είναι σημαντική από πολλές απόψεις : για το πολιτικό σύστημα, το αντιφασιστικό κίνημα, τους μετανάστες, για τη δημοκρατία στην Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη με την ανησυχητική άνοδο της Ακροδεξιάς.
Η Χ.Α. πρέπει να καταδικαστεί για τα εγκλήματά της. Αν μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν είχαν χρησιμοποιηθεί τα υπάρχοντα νομικά εργαλεία και συγκεκριμένα το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν. Υπήρχαν αλλά έλλειπε η πολιτική βούληση. Επειδή, λοιπόν, ακόμα και με το σημερινό κατηγορητήριο - καταπέλτη τίποτε δεν είναι δεδομένο, οι αντιφασιστικές πολιτικές δυνάμεις και πρωτίστως το αντιφασιστικό κοινωνικό κίνημα πρέπει να τεθούν σε θέση μάχης. Αυτό σημαίνει : εκδηλώσεις ενημερωτικές όπως η σημερινή παντού, ώστε να υπάρχει ετοιμότητα πίεσης για ν’ αρχίσει η δίκη το συντομότερο δυνατό. Λίγο πριν τη δίκη και στη διάρκειά της η παρουσία μας πρέπει να είναι μαζική, ένα είδος κινηματικής πολιτικής αγωγής. Συζητείται η δημιουργία ενός Ελληνικού και Διεθνούς Παρατηρητηρίου της δίκης. Ήδη κυκλοφορεί το ηλεκτρονικό βιβλίο του Κώστα Παπαϊωάννου που θα πρέπει να διαδοθεί πλατιά, ιδιαίτερα στα σχολεία.
Σημείωση : τα στοιχεία που τεκμηριώνουν το χαρακτήρα της οργάνωσης Χρυσή Αυγή είναι από την έκδοση «Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη» του Δημήτρη Ψαρρά, εκδόσεις Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου