Στήνεται σκηνικό Κύπρου. Η κυβέρνηση να μη φοβηθεί τη ρήξη

Της Αριάδνης Αλαβάνου, από εδώ

Δέκα ημέρες μετά από τις εκλογές και τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα, το τοπίο από πλευράς δανειστών και αξιωματούχων της Ευρωζώνης και της ΕΕ φαίνεται να ξεκαθαρίζει. Η εικόνα που αναδύεται είναι εντελώς διαφορετική απ' αυτή που καλλιεργούσε ο Σύριζα προεκλογικά, ότι  αλλάζει άρδην η κατάσταση και ότι οι δίαυλοι διαπραγμάτευσης με αξιοπρέπεια θα ήταν ορθάνοιχτοι.

Αυτό που διαχέεται από επίσημες δηλώσεις και σχολιασμούς είναι ότι για την Ελλάδα στήνεται ένα σκηνικό Κύπρου που σκοπό έχει να κάμψει γρήγορα την ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και τις πιο μετριοπαθείς διεκδικήσεις της, με όπλο τη χρηματοδοτική ασφυξία. Μέσα στο παιχνίδι των εκβιασμών εντάσσεται το έγγραφο που διέρρευσε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών στο πρακτορείο Reuters(4/2) με το οποίο απαιτείται η εφαρμογή από την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ απαρέγκλιτα όλων των μέτρων που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Η επιδίωξη είναι ένας γρήγορος και ταπεινωτικός συμβιβασμός για λόγους πολιτικούς,  δεδομένου ότι η διακηρυγμένη πολιτική της νέας ελληνικής κυβέρνησης δεν αμφισβητεί ούτε την Ευρωζώνη ούτε την εφαρμογή των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Ποια είναι τα γεγονότα:

Φαίνεται να υπάρχει αρραγές μέτωπο των χωρών της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένων των Ιταλών και των Γάλλων γύρω από το “Δεν συζητείται μείωση του χρέους” και “Τηρήστε τις δεσμεύσεις”, δηλαδή τις δεσμεύσεις που περιέχονται στα μνημόνια, και μετά βλέπουμε το θέμα “ανάπτυξη”. Μπορεί οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, που θεωρούνται από την κυβέρνηση προνομιακοί συνομιλητές και σύμμαχοι, να είναι πρόθυμοι για διάλογο, αλλά είναι σαφές αφ' ενός ότι ο γαλλογερμανικός άξονας δεν πρόκειται να διαιρεθεί και ότι η ιταλική κυβέρνηση θα είναι από τις τελευταίες που θα παραβιάσει τους “ευρωπαϊκούς κανόνες”. Από παντού διαμηνύεται ότι θα δοθεί χρόνος (και χρήμα) στην ελληνική κυβέρνηση εφόσον συμμορφωθεί πλήρως με τις απαιτήσεις των δανειστών σε νέο πρόγραμμα μνημονιακού τύπου και μάλιστα ταχύτατα.

Ο Μ. Ντράγκι και η ΕΚΤ κατέστησαν σαφές ότι χρηματοδοτούν τις τράπεζες όσο υπάρχει παράταση του μνημονίου (28/2) και ότι θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν μετά τις 28/2 μόνο αν υπάρξει εκ νέου παράταση ή συμφωνία για άλλο αντίστοιχο “ολοκληρωμένο πρόγραμμα”. Σ' αυτό το πλαίσιο θα ισχύσει η ποσοτική χαλάρωση και για τα ελληνικά ομόλογα τον Ιούλιο. Ο Ντράγκι φάνηκε να ευθυγραμμίζεται με το Βερολίνο, ο ρόλος του, πανθομολογούμενα, είναι κομβικός και θα κρίνει τις διαπραγματεύσεις. Υπάρχει η πιθανότητα, ακόμη και εάν η Ελλάδα δεν συμφωνήσει γρήγορα σε νέο πρόγραμμα, να έχουν οι τράπεζες πρόσβαση στη ρευστότητα μέσω του έκτακτου μηχανισμού στήριξης (ΕLA). Αλλά θα είναι όμηρος ανά πάσα στιγμή.

Άκαμπτο ως προς την συνεπή εξυπηρέτηση του χρέους προς αυτό εμφανίζεται και το ΔΝΤ. Δεν είδε κανείς μέχρι στιγμής την ευεργετική υπέρ Ελλάδας επιρροή του μεγαλύτερου μετόχου του που είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες...

Το ίδιο κλίμα θα υπάρχει στο Eurogroupκαι στη σύνοδο κορυφής. Είναι σαφές.

Η Ελλάδα στην Ευρωζώνη είναι σαν αγκιστρωμένο ψάρι.

Στερημένη από δικά της οικονομικά εργαλεία και αντιμέτωπη με την πιστωτική ασφυξία που μπορεί να της επιβάλλει η ΕΚΤ, η νέα κυβέρνηση προχωρεί εκούσα άκουσα σε ένα μεγάλο συμβιβασμό που θα έλθει σε πλήρη αντίθεση με τις υποσχέσεις της προς τον ελληνικό λαό και, το κυριότερο, θα διατηρήσει τη χώρα στην τροχιά της στασιμότητας και της ανεργίας και μάλιστα με αριστερή σφραγίδα.

Ήδη έχει εγκαταλείψει το στόχο της διαγραφής χρέους, παραιτούμενη προκαταβολικά από μονομερείς ενέργειες, στη λογική “δεν αποτελούμε απειλή” για τους δανειστές. Οι προτάσεις για ανταλλαγή ομολόγων, ομόλογα χωρίς ημερομηνία λήξης κ.λπ. είναι διατυπωμένες πολύ πριν από τις εκλογές. Και στο μόνο που στοχεύει είναι μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους.

Στον δημοσιονομικό τομέα, έχοντας δεχθεί τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, απλώς διαπραγματεύεται μικρότερο ύψος πλεονάσματος, πράγμα που σημαίνει λιτότητα, ίσως πιο ήπιας μορφής. Είναι  αμφίβολο αν θα μπορέσει να διατηρήσει αλώβητες τις υποσχέσεις που περιείχε το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για την ανακούφιση των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η στρατηγική του “μετώπου του Νότου” δεν ευοδώνεται.

Θα σώσει την κατάσταση ο Ομπάμα; Όσο κι αν η παρέμβασή του μπορεί να έχει βαρύτητα στις ευρωπαϊκές Αυλές, όσο κι αν υπάρχουν αντιθέσεις με τη Γερμανία δεν θα θυσιάσει τίποτε για την Ελλάδα παρά μόνο αν πάρει κάτι πολύ πιο σημαντικό ως αντάλλαγμα σε μια γεωγραφική περιοχή πολύ ευάλωτη. Ή, όπως γράφει ο Α. Έλλις της “Καθημερινής” (2/2), η στήριξη των ΗΠΑ “προϋποθέτει ένα συνολικότερο πλέγμα συνεργασίας στο γεωπολιτικό πεδίο και περιλαμβάνει από την πολιτική της Ελλάδας έναντι της Ρωσίας, μέχρι τη συνέχιση και εμβάθυνση της συνεργασίας με το Ισραήλ, και τη στάση που θα τηρήσει η Αθήνα σε ό,τι αφορά την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, ενώ κορυφαία προτεραιότητα αποτελεί και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας".

***

Ο “τρίτος δρόμος” του Α. Τσίπρα, “ούτε ρήξη ούτε υποταγή”, προβάλλει αυτή τη στιγμή ανέφικτος. Μάλλον είναι μονόδρομος προς την υποταγή.

Η αλαζονική απόρριψη εδώ και δυο χρόνια της επεξεργασίας ενός Σχεδίου Β για τη χώρα από την ηγεσία του Σύριζα και από όλες τις πτέρυγές του είναι το λάθος που βρίσκει μπροστά του σήμερα. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών που περιοδεύουν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βρίσκονται στην ανάγκη να ζητούν “ανάσα” από τους δανειστές, απ' τους ίδιους που μας έριξαν σ' αυτή την άθλια κατάσταση. Έχουν εναποθέσει τη χώρα στα χέρια τους. Στο “ό,τι προαιρείσθε”.

Οι αρνητικές συνθήκες που μόνος του δημιούργησε ο Σύριζα , αφού συμβιβάστηκε και απέρριψε όλα τα οικονομικά και πολιτικά εργαλεία που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η χώρα μας για να αμυνθεί απέναντι στους εκβιασμούς και να ανοίξει δρόμο εξόδου από την κρίση, είναι πολύ δύσκολες και όλοι το καταλαβαίνουν.

Παρ' όλα αυτά, δεν πρέπει να φοβηθεί η κυβέρνηση τη ρήξη.

Όπως γράφει ο Ταρίκ Αλί, φλογερός υποστηρικτής του Σύριζα, σε ένα μήνυμά του στο Facebook(4/2):

“Από τις σημερινές ειδήσεις φαίνεται πως η ΕΚΤ (δηλ. η ελίτ της ΕΕ) είναι αποφασισμένη να τσακίσει την κυβέρνηση του Σύριζα ουσιαστικά για πολιτικούς λόγους. Εάν ο Σύριζα προσπαθήσει να εκπληρώσει το πρόγραμμα που υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους η ΕΕ θα προσπαθήσει να τον καταστρέψει. Γι' αυτό απορρίπτει την άκρως λογική πρόταση για την ανταλλαγή ομολόγων (όχι ότι τη λατρεύω ... θυμηθείτε την Αργεντινή). Φοβάται το ντόμινο και δεν εκπλήσσει κανέναν που η διεφθαρμένη και ποταπή ισπανική χούντα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στο Σύριζα. Πρέπει τώρα να εξεταστεί σοβαρά το Σχέδιο Β (απόσυρση από την Ευρωζώνη) και ο Γ. Βαρουφάκης να κλείσει εισιτήριο για το Πεκίνο και τη Μόσχα. Εάν πρόκειται να επιλέξει [η ελληνική κυβέρνηση] ανάμεσα στην ελίτ της ΕΕ (Γερμανία και η συμμορία) και στο λαό της Ελλάδας, η επιλογή είναι σαφής. Και ο Τσίπρας θα πρέπει να πει τι ακριβώς θα γίνει ... να πει την αλήθεια στους πολίτες της χώρας του...”.