Αν δεν είναι έτοιμος κανείς για μονομερή διαγραφή χρέους, θα υποστεί κάθε εξευτελισμό και ολόκληρη την καταστροφή...
Ένα έγγραφο -σοκ που προετοιμάστηκε για τους υπουργούς Oικονομικών της Eυρωζώνης και το ΔΝΤ και διακινήθηκε στο στο Eurogroup, είναι αποκαλυπτικό των σχεδίων των δανειστών για την αντιμετώπιση του χρέους στον οποίο επενδύει η ελληνική κυβέρνηση.
Η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους από τις χώρες της Eυρωζώνης εάν διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3% για 20 χρόνια, αναφέρει το εμπιστευτικό έγγραφο του ESM.
Συγκεκριμένα, με βάση το πρώτο σενάριο, η μελέτη του ESM που αποκαλυπτει το Reuters, υποθέτει ότι δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους εάν η Αθήνα διατηρήσει τα πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% ως το 2032 και πάνω από το 3% ως το 2038.
Η ΕΚΤ αναφέρει ότι τέτοιες μεγάλες περίοδοι υψηλών πλεονασμάτων δεν είναι πρωτοφανείς: Η Φινλανδία, για παράδειγμα, είχε πρωτογενές πλεόνασμα 5,7% επί 11 χρόνια την περίοδο 1998-2008 και η Δανία 5,3% για 26 χρόνια, από το 1983 ως το 2008.
Μια δεύτερη επιλογή στο πρώτο σενάριο υποθέτει ότι η Ελλάδα διασφαλίζει την ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους με βάση τη συμφωνία του Μαϊου του 2016.
Η Ελλάδα θα έπρεπε σε αυτή την περίπτωση να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022 αλλά μετά θα μπορούσε να το μειώσει περίπου στο 2% ως τα μέσα της δεκαετίας του 2030 και στο 1,5% ως το 2048, με μέσο πλεόνασμα της περιόδου 2023-2060 στο 2,2%.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους που εξετάζεται είναι μια επέκταση της μέσης σταθμισμένης ωρίμανσης των δανείων κατά 17,5 χρόνια από τα τρέχοντα 32,5 χρόνια, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 1080.
Ο ESM θα περιόριζε τις αποπληρωμές δανείων από την Ελλάδα στο 0,4% του ΑΕΠ ως το 2050, θέτοντας «ταβάνι» στο επιτόκιο των δανείων στο 1% ως το 2050.
Παράλληλα, ο ESM θα αγόραζε το 2019 τα 13 δις. ευρώ που οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, καθώς αυτά τα δάνεια είναι πολύ ακριβότερα από αυτά της ευρωζώνης.
Οι ανωτέρω παρεμβάσεις θα περιόριζαν τις ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας στο 13% ως το 2060, και θα μείωνε το λόγο χρέους / ΑΕΠ στο 65,4% το 2060 από περίπου 180% στην παρούσα φάση.
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι τέτοιες υποθέσεις ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι ρεαλιστικές στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου οι θεσμοί παραμένουν αδύναμοι και η παραγωγικότητα είναι χαμηλή.
To δεύτερο σενάριο βασίζεται στις προβλέψεις του ΔΝΤ για μια μέση ανάπτυξη 1% και μια επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% από το 2023, μετά από πέντε χρόνια με πλεονάσματα 3,5%. Το σενάριο αυτό προβλέπει ότι το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται από το 2022 και έπειτα, αγγίζοντας το 226% το 2060.
Οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα ανέρχονταν στα τέλη της δεκαετίας του 2020 πάνω από το «ταβάνι» του 15% του ΑΕΠ που έχουν υποσχεθεί οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης, ξεπερνώντας το 50% το 2060.
Για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο με βάση τις εκτιμήσεις αυτές, η ευρωζώνη θα έπρεπε να προχωρήσει σε μια βαθύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, από αυτήν που πρόσφερε το 2016, κάτι που δεν δέχεται το Eurogroup.
To Μάιο του 2016, η ευρωζώνη υποσχέθηκε να επεκτείνει τις ωριμάνσεις και την περίοδο χάριτος στα ελληνικά δάνεια, ώστε οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας να μείνουν κάτω από το 15% του ΑΕΠ μετά το 2018 μεσοπρόθεσμα και κάτω από το 20% από εκεί και έπειτα.
Ανέφερε επίσης ότι θα εξέταζε μια αντικατάσταση των πιο ακριβών δανείων του ΔΝΤ προς την Ελλάδα με φθηνότερη ευρωπαϊκή πίστωση και θα επέστρεφε τα κέρδη που αποκόμισαν οι κεντρικές τράπεζες από τα ελληνικά ομόλογα.
Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν μόνο αν η Ελλάδα εφάρμοζε τις μεταρρυθμίσεις ως τα μέσα του 2018 και μόνο αν η ανάλυση χρέους έδειχνε πως είναι αναγκαία μια ελάφρυνση για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα.
Ένα τρίτο σενάριο, είναι αυτό ενός συμβιβασμού ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο, προβλέποντας έναν ρυθμό ανάπτυξης 1,25%, ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022, το οποίο θα υποχωρήσει στη συνέχεια στο 1,8% αντί για 2,2% την περίοδο 2023-2060.
Στο σενάριο αυτό, το ελληνικό χρέος θα γινόταν βιώσιμο με μια επιμήκυνση των μέσων ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων κατά 15 έτη, με ταυτόχρονο «κλείδωμα» του επιτοκίου στο 1% ως το 2050 και ένα «ταβάνι» απόσβεσης στο 0,4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου