Πολιτική της επικοινωνίας και επικοινωνία της πολιτικής

του Γιώργου Νικολαϊδη από εδώ

Με τις πρόσφατες εξελίξεις, και ιδίως την επιλογή του πρωθυπουργού να βιαστεί να πάει σε εκλογές όπως-όπως (ενδεχομένως υπολογίζοντας ότι όσο υλοποιείται το Μνημόνιο Τσίπρα, τόσο η εκλογική του δύναμη θα απομειώνεται), ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει απίστευτα. Και κάνει επιτακτικές τις πρωτοβουλίες συγκρότησης όσων επιμένουν να θέλουν να εκφραστεί το αριστερό λαϊκό αντιμνημονιακό μέτωπο ενάντια στη συνθηκολόγηση και την υποταγή, αλλά και σε αντιπαράθεση με την ακροδεξιά κίβδηλη αντιμνημονιακή ρητορεία. Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, ένα μέτωπο. Ένα μέτωπο, όμως, που δεν θα είναι ούτε ο «καλός ΣΥΡΙΖΑ» ούτε «ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ» (αφού άλλωστε η στρατηγική του ενιαίου μέχρι πριν από λίγο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε τα όριά της με τραγικό τρόπο). Αλλά ούτε και μια «καλή ΑΝΤΑΡΣΥΑ» ή ένα «καλό ΚΚΕ» (αφού και αυτών των εγχειρημάτων τα όρια έχουν φανεί).

Περισσότερο από όλα όμως το όποιο νέο σχήμα κυοφορείται θα πρέπει να προσδιοριστεί θετικά και συγχρονικά ως προς τι προτείνει να γίνει σήμερα και όχι απλώς και μόνο αρνητικά («σε τι λέμε όχι») ή ιστορικά («με ποιους είμαστε από… πάντα»). Και καθώς ο χρόνος είναι πια στο «και πέντε» ο καθένας και η καθεμιά πρέπει να καταθέσουν όσο πιο καθαρά γίνεται την πρότασή τους για τα επόμενα βήματα συγκρότησης ενός τέτοιου μετώπου. Ενός μετώπου που σίγουρα δεν μπορεί να αποκρυσταλλώσει πλήρως την φυσιογνωμία του μέσα στο λίγο χρόνο που απομένει έως τις εκλογές αλλά μπορεί να ξεκινήσει δίνοντας ένα ξεκάθαρο στίγμα για το χαρακτήρα και τον προσανατολισμό του σε μια διαδικασία που θα συνεχιστεί και μετά την εκλογική μάχη. Σε μια τέτοια κατεύθυνση λοιπόν γράφονται οι παρακάτω σκέψεις.

Οι προϋποθέσεις

Βασικές προϋποθέσεις για να συμπτυχθεί ένα τέτοιο μετωπικό σχήμα είναι:

• Να ξεπεράσουν όλοι τις –κατανοητές και δικαιολογημένες αλλά πλέον ανεπίκαιρες– αγκυλώσεις και συναισθηματικές τους προσκολλήσεις σε σχήματα, συνασπισμούς και συνεργασίες της προηγούμενης φάσης είτε αυτές αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ είτε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είτε άλλα μορφώματα της Αριστεράς.
• Να ξεπεραστεί ταχύτατα η κακή παράδοση των αριστερών σχημάτων να υποστηρίζουν κάθε αίτημα ευαγγελιζόμενα πως με κάποιο μαγικό τρόπο όλα μπορούν διαμιάς να γίνουν εύκολα και θετικά. Ο λαός μας, ιδιαίτερα μετά το φιάσκο της «πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης δεν έχει ανάγκη από έναν ακόμα να του χαϊδέψει τα αφτιά: θα εκτιμήσει αντιθέτως όποιον έχει την παρρησία να πει αλήθειες για τις δυσκολίες της περιόδου, δείχνοντας όμως ταυτόχρονα το δρόμο για την ανακατάληψη του ελέγχου επί της ζωής μας που έχει χαθεί για τους περισσότερους στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων.
• Να αποφασίσουν όλοι οι συμμετέχοντες πως σε ένα τέτοιο σχήμα δεν χωράνε πλέον ευκολίες ρητορικής εσαεί αντιπολίτευσης: το μέτωπο αυτό οφείλει αντιθέτως να εκφέρει λόγο ως εάν να είναι παράταξη εξουσίας, να μιλήσει για το τι λέει πως πρέπει να γίνει αύριο το πρωί ει δυνατόν για το σύνολο της κοινωνίας και όχι να αυτοπεριοριστεί σε ένα ρόλο μόνιμης αντιπολίτευσης.

Το πρόγραμμα

Τα λεφτά στις τράπεζες, το χρέος στον λαό

Τόσο καιρό ακούμε για την περίφημη δόση που περιμέναμε εφόσον ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα ερχόταν η καταστροφή.

Και να που όλα προχώρησαν όπως επιθυμούσαν οι κυρίαρχες δυνάμεις που στηρίζουν το σύστημα.

Το μνημόνιο του Τσίπρα ψηφίστηκε, τα μέτρα εγκρίθηκαν από την ελληνική βουλή και το δάνειο έφτασε.

Βέβαια, μην περιμένετε να δείτε λεφτά στις τσέπες σας, γιατί τα χρήματα που εκταμιεύτηκαν είναι καπαρωμένα για να δοθούν σε άλλους.

Ας δούμε την μοιρασιά όπως ανακοινώθηκε για να αντιληφθούμε τι ακριβώς έγινε.

Η χώρα πήρε δάνειο από το οποίο:

1) Το ποσό των 10 δισ. ευρώ με τη μορφή ομολόγων του EFSF που είναι κατατεθειμένα σε ειδικό λογαριασμό του Λουξεμβούργου θα χρησιμοποιηθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

2) Τα 13 δισ. ευρώ καταβλήθηκαν σε μετρητά, εκ των οποίων τα 12 δισ. ευρώ προορίζονται για την εξόφληση δανειακών υποχρεώσεων της χώρας προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

3) Το 1 δισ. Ευρώ που απομένει θα χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου.

Mε απλά λόγια και για όσους δεν κατάλαβαν, αυτό που συνέβη είναι το εξής: Η χώρα πήρε νέο δάνειο, το οποίο θα φορτωθεί πάλι στις πλάτες του ελληνικού λαού, ώστε να πληρωθούν παλιά χρέη στους τοκογλύφους, καθώς και για να σωθούν οι τράπεζες.

Ας το πούμε διαφορετικά:

Λεφτά δεν πήραμε. Αυτό που πήραμε πάλι είναι ένα νέο δυσβάσταχτο χρέος που θα πρέπει να το αποπληρώσουμε με αίμα.

Γιατί τα λεφτά τα πήραν άλλοι. Εκείνοι δηλαδή που πάντα τα έπαιρναν και ποτέ δεν πλήρωναν.

Οι ντόπιοι και ξένοι ολιγάρχες…

Πηγή

Πορεία στον Κάκαβο, 23 Αυγούστου: «Από τα τσακάλια δεν γλιτώνεις με ευχές και παρακάλια»

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015: Πορεία στον Κάκκαβο

Προσυγκεντρώσεις:

11:00 π.μ. Ιερισσός, 12:00 Κόμβος Μ. Παναγίας

Επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής & Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Το κάλεσμα που ακολουθεί είναι από την Επιτροπή Νεολαίας Ιερισσού – Νέων Ρόδων – Ουρανούπολης κατά της Εξόρυξης Χρυσού:

«Από τα τσακάλια δεν γλιτώνεις με ευχές και παρακάλια»

Στις 29/7 ο Α. Τσίπρας έδωσε καινούριο περιεχόμενο στην έννοια της «κοινωνικής δικαιοσύνης», λέγοντας ότι κοινωνική δικαιοσύνη είναι να μην πεταχθούν 5000 εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός στο δρόμο. Την επόμενη μέρα, ο αριθμός κατέβηκε στους 2000, η ουσία όμως έμεινε η ίδια, αφού μία κυβέρνηση της αριστεράς δεν μπορεί να είναι εκδικητική με τους εργαζόμενους, είπε.

Μία κυβέρνηση της αριστεράς, μπορεί όμως να στηρίζει εργαζόμενους σε μία παράνομη εταιρεία; Μπορεί να ολιγωρεί απέναντι σε αυτές τις παρανομίες και να μην προχωράει σε όσα οφείλει; Μπορεί να αδιαφορεί ουσιαστικά για τις εκατοντάδες θέσεις εργασίας, που θα θιγούν, αν προχωρήσει η επένδυση; Μπορεί τελικά μία κυβέρνηση της αριστεράς να θυσιάζει μια ολόκληρη περιοχή για να κερδίσουν οι πολυεθνικές; Μήπως προεκλογικά- όταν δήλωνε ότι θα κλείσει την «επένδυση- ο κ. Τσίπρας δεν ήξερε ότι η εταιρεία θα έβγαζε τους εργαζόμενους μπροστά και θα καλλιεργούσε εργατικά ψευδοδιλλήματα ;

Προεκλογικά όμως, ο Σύριζα στήριξε το κίνημα, πήρε ξεκάθαρη θέση, ήξερε πού βρίσκονται οι Σκουριές και ο λόγος πλέον ήταν προφανής. Η χρησιμοποίηση του κινήματος μέχρι να γίνει κυβέρνηση και μετά η κωλοτούμπα.

Προεκλογικά ο κ. Τσίπρας και οι πλειονότητα των κυβερνητικών βουλευτών είχαν πολλά να πουν και για τους 350 διωκόμενους συναγωνιστές μας, πράγμα που δεν θυμήθηκε να αναφέρει στην τελευταία του συνέντευξη ο πρωθυπουργός, ούτε θυμήθηκε ότι το κόμμα του χαρακτήριζε τις διώξεις αυτές σχεδόν φρονηματικές.

Η δικιά μας όμως μνήμη δεν είναι τόσο κοντή. Και η επιλογή μας να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα είναι μονόδρομος. Δεν μπορούμε να αφήσουμε στην μοίρα του το βουνό μας και να αναθέτουμε για λύσεις, ενώ ουσιαστικά παίζονται οι ζωές μας.

Εμείς είμαστε εδώ και έχουμε δει την τεράστια καταστροφή του βουνού μας, που έγινε πολύ πιο έντονη τους τελευταίους 5 μήνες. Αυτούς τους μήνες βέβαια δεν ήταν δυνατόν για μας να βρεθούμε στο βουνό, καθώς τα δεδομένα με την νέα κυβέρνηση άλλαξαν και η αστυνομία μας επέτρεπε να φτάνουμε μόνο μέχρι τον δρόμο.

Η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης και ο εξευτελισμός της δημοκρατίας

Του Κ. Λαπαβίτσα

Η νέα δανειακή σύμβαση που υπερψήφισε η Βουλή στις 14 Αυγούστου 2015 μπορεί να χαρακτηριστεί αποικιοκρατική για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω. Αντίστοιχο είναι και το μνημόνιο που τη συνοδεύει, το οποίο και θα αναλύσω σε επόμενο άρθρο. 

Το νομοσχέδιο της 14ης Αυγούστου συνολικά απαρτίζεται από τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας, τη νέα δανειακή σύμβαση και το συνοδευτικό μνημόνιο. Πρόκειται για ένα κείμενο 354 πυκνογραμμένων σελίδων, οι πρώτες 270 σελίδες του οποίου – τα προαπαιτούμενα – αποτελούν μια σειρά λεπτομερών νομοθετικών παρεμβάσεων που αφορούν ένα τεράστιο φάσμα επαγγελματικών κλάδων και οικονομικών δραστηριοτήτων και στρατηγικής σημασίας όπως: φυσικό αέριο, ηλεκτρισμός, αρτοποιοί, φαρμακοποιοί, οδηγοί φορτηγών αυτοκινήτων, συμβολαιογράφοι, κ.α. Η δανειακή σύμβαση καταλαμβάνει τις επόμενες 28 σελίδες και εμπεριέχει - όπως και οι προηγούμενες - καίρια νομικά και άλλα εθνικής κυριαρχίας θέματα. Τέλος, το νέο μνημόνιο που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση θέτει το πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της χώρας για τα επόμενα χρόνια σε 56 σελίδες. 

Θα αναλύσω το χαρακτήρα της δανειακής σύμβασης και μετά θα σχολιάσω την απαράδεκτη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου. Οι παραδόσεις, οι πρακτικές και οι θεσμοί της Ελληνικής Δημοκρατίας εξευτελίστηκαν, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου. Η απόλυτη εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές της και η κυριαρχία των μηχανισμών της ΟΝΕ στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, όπως συμπυκνώνονται στη νέα δανειακή σύμβαση, καθρεφτίστηκαν και στην περιφρόνηση προς τις δημοκρατικές διαδικασίες. 

Η νέα δανειακή σύμβαση

Η νέα δανειακή σύμβαση δεν έχει προηγούμενο, εμπεριέχει μεγάλες ασάφειες και μόνο ως αποικιοκρατική μπορεί να χαρακτηριστεί. 

Συγκεκριμένα:

1.Το νέο δάνειο – το ποσό του οποίου δεν προσδιορίζεται ακριβώς στο κείμενο – συνάπτεται μεταξύ του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), της ελληνικής κυβέρνησης, της Τράπεζας της Ελλάδας και του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Από τον Κανονισμό που καθορίζει τη λειτουργία του ΕΜΣ προκύπτει το δικαίωμα του ΕΜΣ να ζητήσει τη συνδρομή του ΔΝΤ. Προκύπτει επίσης το δικαίωμα άσκησης «αυστηρής εποπτείας» που θα κρατήσει μέχρι να εξοφληθεί τουλάχιστον τα 75% του νέου δανείου. Η δανειακή σύμβαση αναφέρει στο προοίμιο Α4 ότι η Ελλάδα έχει ήδη υποβάλλει αίτηση για δάνειο στο ΔΝΤ. Για την επόμενη τριετία λοιπόν, η Ελλάδα θα αντιμετωπίζει «αυστηρό έλεγχο» από την Τρόικα (ή το Κουαρτέτο) ανά τρίμηνο και συνέχεια των ελέγχων για πολλά χρόνια μετά. 

2. Στους ορισμούς και την ερμηνεία της σύμβασης περιλαμβάνονται όροι όπως: Συμφωνία Διευκόλυνσης Τόκων Ομολόγων, Σύμβαση Διευκόλυνσης PSI Διαχείρισης Υποχρεώσεων της 1/3/2012, Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης ύψους 80 δις της 8/5/2010, Μέγιστη Μέση Ληκτότητα 32,5 έτη, Ελάχιστο Ποσό Ακύρωσης 100 εκ. Πρόκειται για όρους εντελώς ασαφείς και είναι ακόμα ασαφέστερο γιατί έχουν συμπεριληφθεί σε ένα τόσο προσεκτικό νομικό έγγραφο όπως η σύμβαση, δεδομένου μάλιστα ότι δεν επαναλαμβάνονται στο ίδιο το κείμενο της σύμβασης. Η λογική ερμηνεία είναι ότι η ασάφεια υπάρχει για να παρέχει τη δυνατότητα στους δανειστές να ασκήσουν επιπλέον ελέγχους στην Ελλάδα, αν και όποτε το επιλέξουν.

"Αποστασία" και μεταμορφώσεις

Tου ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*

Το βαθύ ρήγμα που άνοιξε στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ η υπερψήφιση του τρίτου Μνημονίου επανέφερε στο προσκήνιο ένα φάντασμα που συνηθίζει να στοιχειώνει, κατά διαστήματα, τη μετεμφυλιακή Ελλάδα: το φάντασμα της "Αποστασίας". Το θέμα υπερβαίνει κατά πολύ τις εσωτερικές διαμάχες στην Αριστερά και αποκαλύπτει γενικότερες παθολογίες του πολιτικού μας συστήματος, όπως προκύπτει αβίαστα από μια σταχυολόγηση των ιστορικών προηγούμενων.

Ως αρχετυπικό παράδειγμα Αποστασίας έχει καταχωρηθεί στη συλλογική μνήμη η ανατροπή της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου από ομάδα κεντρώων βουλευτών που διαφοροποιήθηκαν από την ηγεσία τους, τον Ιούλιο του 1965. Ασφαλώς, οι εν λόγω βουλευτές δεν άλλαξαν κοινωνικό στρατόπεδο. Στο αστικό στρατόπεδο ανήκαν όταν στήριζαν τον πρωθυπουργό των Δεκεμβριανών, που έχαιρε της απόλυτης εμπιστοσύνης του Τσόρτσιλ, στο ίδιο στρατόπεδο έμειναν και όταν του τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Ωστόσο, η άμεση ανάμιξη των Ανακτόρων στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, οι υποψίες περί χρηματισμού ορισμένων και κυρίως η εκρηκτική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στα "Ιουλιανά" έβαλαν τη σφραγίδα τους στην κρίση και στην ηθική αποτίμηση των "αποστατών". Αναπόφευκτα, η μπάλα πήρε και μεγάλο δημοσιογραφικό συγκρότημα που υποστήριξε, για ένα διάστημα, τους "Τσιριμώκους", ωθώντας οργισμένους διαδηλωτές να καίνε εφημερίδες του στο κέντρο της Αθήνας.

Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα. Τον Σεπτέμβριο του 1993, ένας εκ των πρωταγωνιστών του 1965, ο Κων. Μητσοτάκης, ανατρέπεται από την πρωθυπουργία ύστερα από την ανταρσία ομάδας βουλευτών υπό τον Αντώνη Σαμαρά, για να μιλήσει και αυτός για "Αποστασία" και "διαπλεκόμενα συμφέροντα".

Είκοσι χρόνια αργότερα, στις 18 Νοεμβρίου του 2013, η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ καταγγέλλει, στο πρωτοσέλιδο κύριο θέμα της, τον Αλέξη Τσίπρα για "Προσκλητήριο Αποστασίας". Αφορμή στάθηκε συνέντευξη του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΥΓΗ, με την οποία απηύθυνε προσκλητήριο συνεργασίας στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που καταψήφιζαν τα "φονικά Μνημόνια". Την ίδια ημέρα, ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, σχολίαζε μέσω Twitter: "Πρωτοσέλιδο ΝΕΩΝ: Ο πανικός της διαπλοκής οδηγεί σε αυτογελοιοποίηση. Μιλούν δήθεν για αποστασία αυτοί που στήριζαν το 1965 τους Τσιριμώκους".

Προχθές, η ίδια εφημερίδα τιτλοφορούσε το κύριο άρθρο της "Αριστερή Αποστασία". Αυτή τη φορά, βέβαια, στόχος δεν ήταν οι κ.κ. Μητρόπουλος, Κουρουπλής και Σακοράφα, αλλά ο Π. Λαφαζάνης και οι σύντροφοί του.

Δεν είναι βέβαιο ότι παρόμοιες τοποθετήσεις προσφέρουν υπηρεσίες στον πρωθυπουργό. Το βέβαιο είναι ότι η λογική "εξουσία πάση θυσία" και "σωστό ή λάθος, είναι το κόμμα μου" εξυπηρετούν μόνο τις κομματικές γραφειοκρατίες, αλλά όχι την κοινωνία. ‘Ηταν άραγε "Αποστάτες" οι σοσιαλδημοκράτες Γερμανοί βουλευτές που καταψήφισαν τις πολεμικές δαπάνες και εναντιώθηκαν στο σφαγείο του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου το 1914; Επιτέλους, η λάσπη της Αποστασίας "κόλλησε" σε όσους αυτομόλησαν στο αντίπαλο στρατόπεδο προς ίδιον όφελος κι όχι σε εκείνους που εγκατέλειψαν θέσεις εξουσίας για να υπηρετήσουν εκείνο που θεωρούσαν σωστό. Άλλο πράγμα η πολιτική κριτική, ή και πολεμική όταν χρειάζεται, κι άλλο ο πολιτικός κανιβαλισμός και η λασπολογία.

*Δημοσιεύθηκε στην "Καθημερινή" την Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015.

Το Wikileaks ξεκίνησε καμπάνια ανταμοιβής με 100.000 ευρώ σε όποιον διαρρεύσει το πλήρες κείμενο της επερχόμενης διατλαντικής εμπορικής συμμαχίας (TTIP)

Επιστολή της ΕΜΔΥΔΑΣ Δωδεκανήσου

Αναρτούμε επιστολή των μηχανικών δημοσίων υπαλλήλων της Δωδεκανήσου προς τον πρωθυπουργό, υπουργούς και βουλευτές όπου θέτουν τα τεράστια οικονομικά, ασφαλιστικά και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

50 χρόνια πριν: 20 Αυγούστου 1965

Τα Ιουλιανά και η «αποστασία» του 1965

Μιχάλης Λυμπεράτος από εδώ

Τα Ιουλιανά και η «αποστασία» του 1965 ήταν κορυφαίες στιγμές στην ιστορία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Κορυφαίες τόσο ως προς την ένταση που απέκτησε ο κοινωνικός αγώνας, όσο και ως προς τις ιστορικές δυνατότητες που διάνοιξε, τέτοιες που επέβαλαν στο αστικό καθεστώς να τις ακυρώσει μέσω της επιβολής μιας ειδεχθούς δικτατορίας. Γιατί ήταν η κορωνίδα μιας διαδικασίας «ηγεμονίας» στην πολιτική ζωή της χώρας που έφερε την Αριστερά, και μάλιστα με τη μορφή της άμεσης παρέμβασης των μαζών στο πολιτικό προσκήνιο, θέτοντας ζητήματα μετασχηματισμού του συνόλου του αστικού πολιτικού μηχανισμού με άξονα την ανακίνηση του πολιτειακού αλλά και του εκδημοκρατισμού και της εκκαθάρισης των κρατικών μηχανισμών.[1]    

Πράγματι, τα «Ιουλιανά» ως τεράστια κίνηση μαζών επιστέγασε μια διαδικασία προώθησης των εργατικών θέσεων που είχε συντελεστεί από τα 1954 όταν η Αριστερά, 5 μόλις χρόνια μετά την καταστροφή που επέφερε ο εμφύλιος, αποσπούσε, στις δημοτικές εκλογές, στις 21 και 28 Νοεμβρίου, τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας (εκτός από τους τρεις μεγαλύτερες δήμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά, απέσπασε και τους πέντε στους οκτώ με πληθυσμό πάνω από 40.000 όπως τον Βόλο, τη Λάρισα, την Καβάλα, τη Νίκαια, το Κερατσίνι κλπ καθώς και τους περισσότερους της περιφέρειας πρωτευούσης)[2],  όταν στα 1956 διεμβόλιζε με την παρουσία της την πολιτική σκηνή[3] και εξασφάλιζε σημαντική παρουσία στο εκλογικό μέτωπο κατά της ΕΡΕ με τη συμμετοχή της στη Δημοκρατική Ένωση[4], όταν αναδεικνυόταν σε αξιωματική αντιπολίτευση στα 1958, όταν έστρεφε το «Κέντρο» αριστερά στον «ανένδοτο» και τις εκλογές του 1963-64, όταν εξωθούσε στην εκλογική του τιμωρία στις δημοτικές του 1964, επειδή ως κρατικός πλέον διαχειριστής δεν ανταποκρίθηκε στις κοινωνικές απαιτήσεις. Αυτή ακριβώς η πορεία ήταν εκείνη που έβγαλε τις μάζες στα πεζοδρόμια στα 1965, που έθεσε τα θέματα εξουσίας σε κινηματική βάση.

Αλλά και η «αποστασία» στα 1965 ήταν το αντίπαλο δέος, το επιστέγασμα μιας διαδικασίας που αφορούσε στην προώθηση των αστικών στρατηγικών σε κομβικά επίπεδα της ταξικής πάλης με τη μορφή του είδους του κράτους, των θεσμών και της μορφής της πολιτικής σκηνής που θα διαμορφώνονταν στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου. Ήταν η απόπειρα συσπείρωσης των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ήταν το προοίμιο ενός καθεστώτος που θα πλαισίωνε τα συμφέροντα του αστικού κόσμου, ένα αποφασιστικό βήμα στην επιβολή ενός κράτους έκτακτης ανάγκης που έπαιρνε ειδικά μέτρα εναντίον του λαϊκού κινήματος. Γιατί τα πλήγματα καταστολής που επέφεραν στο κίνημα αυτό οι παρακρατικοί μηχανισμοί της περιόδου 1958-1963,[5] το σχέδιο «Περικλής» και η παραγωγή μιας «μνήμης» στους ανθρώπους,[6] οι εκλογές «βίας και νοθείας» του 1961,[7] η επιστράτευση του Κέντρου ως αντίπαλου δέους της Αριστεράς με στόχο, πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά, να περιορίσει κατά από 20% στις επόμενες εκλογές την Αριστερά, δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να προστατέψουν το αστικό πολιτικό σύστημα και απαιτήθηκε μια ευρύτατη πολιτική σύγκλιση γύρω από τα συμφέροντα του θρόνου.

Αντίθετα, η Αριστερά άρχιζε να εμφανίζει για το σύστημα πολύ επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Με άξονα την όξυνση του Κυπριακού ανασυγκροτούσε ραγδαία τα αντιιμπεριαλιστικά της μέτωπα, εκδηλώνοντας έναν έντονο αντιαμερικανισμό, πολλαπλασίαζε σε πυκνότητα τις απεργιακές κινητοποιήσεις που διοργάνωνε, ιδίως από τα 1962 και μετά, ενώ οι αγώνες για την εκπαίδευση και τον εκδημοκρατισμό διεύρυναν τα κοινωνικά υποκείμενα που μετείχαν στην κοινωνική αντιπαράθεση, με υπομόχλιο τη διαμόρφωση ενός φοιτητικού κινήματος, όπως μορφοποιήθηκε  μετά το Β΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο του καλοκαιριού του 1959 και τη δημιουργία ενός ισχυρότατου κινήματος νεολαίας (1-1-4, κινήσεις για αφοπλισμό, πορείες ειρήνης, Λαμπράκηδες κλπ).

Το «Αριστερό Μνημόνιο» και το δόγμα «Η Δημοκρατία πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των αγορών»

Πηγή

Περιβάλλον: Το τρίτο «Μνημόνιο» ήρθε. Το έμαθες; Ο κ. Τσακαλώτος πήρε και εύσημα στο Eurogroup. Η «ατάκα» γράφει το «Κουτί της Πανδώρας» του κ. Τσακαλώτου ότι η «συμφωνία ψηφίστηκε από περισσότερο από τα  2/3 της Βουλής» χαιρετίστηκε με ικανοποίηση από τον κ. Σόϊμπλε, ενώ στην επισήμανση του Ισπανού Υπουργού ότι το 1/3 του ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε την συμφωνία είπε: « Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, ο Πρωθυπουργός ελέγχει την κατάσταση».  

Αρχιτέκτονας: Όλα καλά και όλα ωραία λοιπόν. Να καθιερωθεί η 14 Αυγούστου «εθνική γιορτή». Να γιορτάζουμε την επιτυχία της Κυβέρνησης της «Αριστεράς» που σε μια νύχτα (αυτή της 5^ης του Ιούλη) «ωρίμασε». Μόνο που όταν η «ωριμότητα» γίνεται σε τόσο «ασφυκτικό» χρονικό διάστημα έχει ανάγκη από «ενέσεις ταχείας ωρίμανσης» δηλαδή από  «αναβολικά» που όπως όλοι  ξέρουμε πολλές φορές έχουν και παρενέργειες,  που οδηγούν σε «μεταλλάξεις» χωρίς επιστροφή και στην «εξάρτηση». Υπάρχουν τα «ακριβά αναβολικά» που πουλιούνται στα φόρα της Ευρώπης, και πουλιούνται μόνο σε πρωθυπουργούς, και τα «φτηνά αναβολικά» που πουλιούνται στην «εσωτερική αγορά» των ΜΜΕ. Και το Μαξίμου αγόρασε και από τα δύο. Και πήρε μεγάλες δόσεις και από τα δύο.

Και ξαφνικά το πολιτικό τοπίο άλλαξε.

Ο Βαρουφάκης οδηγήθηκε στην παραίτηση, τα λουλουδάτα πουκάμισα δεν εκπέμπουν θετικά στοιχεία «υποταγής» στο περιβάλλον της Ευρώπης, και αντικαταστάθηκε από τον κ. Τσακαλώτο ό οποίος «έχει και χιούμορ» στο εσωτερικό, στο εξωτερικό φοράει τον «μανδύα» του «συνετού οσφυοκάμπτη», και είναι και «Μαρξιστής» γιατί έχει και μπλουζάκι με την φωτογραφία του Μαρξ στην «καρδαρόμπα» του.

Η Βαλαβάνη οδηγήθηκε στην παραίτηση γιατί «πήρε πρωτοβουλίες» χωρίς «έγκριση» και επειδή θα έπαιρνε και άλλες που θα περιόριζαν ή και θα καταργούσαν την «πώληση των αναβολικών της εσωτερικής αγοράς», οι μεγαλύτερες εταιρείες πώλησης «αναβολικών» ανέλαβαν την «καμπάνια» «δυσφήμισης της Βαλαβάνη και διαφήμισης των προϊόντων τους». Και το Μαξίμου ποτέ δε είδε το «σποτ» της «δυσφήμισης» έβλεπε  όμως καθημερινά το «σποτ» της «διαφήμισης» και έμενε ικανοποιημένο από την «προώθηση του προϊόντος».

Οι  ίδιες «εταιρείες» έκαναν τον Λαφαζάνη «μποκαδόρο» τον Στρατούλη «τσιράκη του» και έλαμψαν με τις ικανότητες των στελεχών τους στην «προώθηση των προϊόντων τους».

Και ερχόμαστε τώρα στην Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν. Για δύο λόγους. Πρώτα γιατί η θέση της είναι θεσμική αφού ως Πρόεδρος της Βουλής, έχει λόγο στην διαδικασία λειτουργίας της, και δεύτερο έχει το δικαίωμα να μιλά στη Βουλή όποτε κρίνει η ίδια ότι πρέπει να μιλήσει.   Εδώ οι «εταιρείες πώλησης αναβολικών» σήκωσαν τα χέρια ψηλά, και ζήτησαν βοήθεια από αυτούς που τιμούν σήμερα το «προϊόν» τους αφού μέσα σε μια νύχτα τους βοήθησε από «ανώριμοι» να γίνουν «ώριμοι». Και δημιουργήθηκε ουρά από «ώριμους» που εκδήλωσαν την επιθυμία να συνεργαστούν.

Η συνεργασία αυτή οργανώθηκε με το σύνθημα «ή πείθεται να πάρει «αναβολικά» και να «ωριμάσει» ή την «τελειώνουμε»».

Αλλά η Ζωή όχι μόνο δεν δέχτηκε να πάρει τα «αναβολικά ταχείας ωρίμανσης» αλλά τόλμησε μέσα στην Βουλή να καταγγείλει τις «εταιρείες πώλησης αναβολικών» και τους «πωλητές τους». Και αυτό ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, θύμωσε ο «μέντορας», θύμωσε ο «στενός φίλος και συνεργάτης», θύμωσε ο «κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος με το μπλοκάκι στο χέρι», θύμωσε ο Υπουργός με το «μπλαζέ και βαριεστημένο ύφος», θύμωσε ο Υπουργός που πουλάει «χιούμορ» και εκδήλωσε και την έκπληξή του γιατί κάποιοι δεν καταλαβαίνουν το «χιούμορ» του.

Η απόφαση ΥΠΑΠΕΝ για την ανάκληση έγκρισης τεχνικών μελετών της Ελληνικός Χρυσός

«Θετικό βήμα η παύση εργασιών στις Σκουριές – ανυπολόγιστη η ζημιά στο αρχέγονο δάσος» (ηχητικό

Για φυσική εξέλιξη και διορθωτική πράξη σε εκείνη την ατυχή δήλωση του Αλέξη Τσίπρα για τις Σκουριές στην συνέντευξη του πρωθυπουργού στον ρ/σ Στο Κόκκινο (29/7/2015), έκανε λόγο ο Τόλης Παπαγεωργίου, Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Ερευνών και μέλος του κινήματος κατά της εξόρυξης χρυσού στην Χαλκιδική για την απόφαση της κυβέρνησης να σταματήσει τις εργασίες της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός.

«Ο κ. Σκουρλέτης με τις δηλώσεις του έκανε σαφές ότι  ολόκληρη η επένδυση είναι ήδη στον `αέρα`», σχολίασε ο κ. Παπαγωργίου στο Κόκκινο την προσωρινή παύση των εργασιών στην Χαλκιδική.

Ο πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Ερευνών επιβεβαίωσε ότι οι εργασίες έχουν ήδη σταματήσει από την Ελληνικός χρυσός, ενώ τόνισε ότι πέρα από τις παραβιάσεις στις τεχνικές μελέτες, η ελληνικός χρυσός δεν έχει πάρει καν έγκριση της επένδυσης για την εξόρυξη χρυσού στην περιοχή. «Είναι σαφές ότι οι εργασίες είναι παράνομες και έπρεπε να είχαν σταματήσει εδώ και χρόνια. Δυστυχώς έχει προκληθεί ανυπολόγιστη ζημιά στο αρχέγονο δάσος – έχουν καταστραφεί χιλιάδες στρέμματα δάσους και έχει αλλάξει το ανάγλυφο του βουνού αυτές οι ζημιές είναι μη αναστρέψιμες», τόνισε.

Ακούστε:

Κατεβάστε το αρχείο εδώ

Σε υπερ – ταμείο μετατρέπεται το ΙΚΑ μέχρι τα Χριστούγεννα

Ποιο PSI, τίποτε δε θα αφήσουν...

Υπό τη σκέπη του ΙΚΑ θα πρέπει να βρεθούν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία (ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΝΑΤ, ΕΤΑΤ. ΕΤΑΑ, Δημοσίου) μέχρι τέλος του 2015, σύμφωνα με όσα προβλέπει το Μνημόνιο που ψήφισε η ελληνική βουλή στις 14 Αυγούστου.
Η δέσμευση που ανέλαβε η κυβέρνηση με το νέο Μνημόνιο είναι σαφής, κάθε άλλο όμως παρά εύκολη να εφαρμοστεί και, μάλιστα, σε τεσσεράμισι μήνες από σήμερα.
"Έως τον Δεκέμβριο του 2015 η κυβέρνηση θα ενοποιήσει όλα τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης σε μια ενιαία οντότητα", αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Για να ενοποιηθούν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, η κυβέρνηση "θα προβεί σε κατάργηση όλων των υφιστάμενων ρυθμίσεων για τη διακυβέρνηση και τη διαχείριση, θα συγκροτήσει νέο διοικητικό συμβούλιο και ομάδα διαχείρισης χρησιμοποιώντας την υποδομή και οργάνωση του ΙΚΑ, θα εφαρμόσει κεντρικό μητρώο συνεισφερόντων (σ.σ. εκείνων που καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές) και θα δημιουργήσει κοινές υπηρεσίες".

Εξάλλου, η κυβέρνηση "θα εγκρίνει επίσης πρόγραμμα για τη δημιουργία κοινού συνόλου κεφαλαίων που θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου 2016".

Σύμφωνα με το Μνημόνιο, "οι αρχές θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της ενσωμάτωσης της δήλωσης, της πληρωμής και της είσπραξης των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης στη φορολογική διοίκηση πριν από τα τέλη του 2017".

Εξάλλου, από τις 15 Ιουλίου έχει ψηφιστεί διάταξη σύμφωνα με την οποία προβλέπεται ότι από την 1η Σεπτεμβρίου θα υπαχθούν στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης όλα τα ταμεία επικουρικών συντάξεων και θα διασφαλιστεί ότι όλα τα επικουρικά συνταξιοδοτικά ταμεία θα χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από ίδιες εισφορές από την 1η Ιανουαρίου 2015.

Πηγή: http://www.capital.gr/story/3054002

Αυτό είναι το Πρόγραμμα Ιδιωτικοποιήσεων στο οποίο δεσμεύτηκε η Ελλάδα

Πηγή. Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να μην έδωσε στη δημοσιότητα καμία σχετική λίστα αλλά κατά την διαδικασία της έγκρισης του Μνημονίου από την Ολλανδική Βουλή ο Γερούν Ντάισεμπλουμ κατέθεσε έγγραφο με 55 δράσεις ιδιωτικοποιήσεων που πρέπει να εκτελέσει η ελληνική κυβέρνηση μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Αστέρας, Ελληνικό, Κασσιώπη, ΟΛΠ, ΟΛΘ, Αεροδρόμια, μαρίνες, αλλά και άλλες περίεργες διατάξεις βρίσκονται στα μικρά γράμματα της Συμφωνίας. Το TPP μετέφρασε όλες τις δράσεις και σας τις παρουσιάζει.

Εκτός από την παραχώρηση των αεροδρομίων στην γερμανική εταιρία η Ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται και σε άλλες αναγκαστικές ιδιωτικοποιήσεις, όπως για παράδειγμα στην παραχώρηση του Αστέρα στην Jarmyn μέχρι το τέλος του χρόνου.

Εντυπωσιακό στοιχείο του πίνακα που ακολουθεί αποτελεί το επιτακτικό ύφος, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα εγκρίνει τις περιβαλλοντικές μελέτες όπως θέλει ο παραχωρησιούχος ή θα ξεπεράσει τα προβλήματα που βάζουν οι αρχαιολογικές υπηρεσίες. Φυσικά η κυβέρνηση δεσμεύεται να καταργήσει και νόμους του ελληνικού κράτους με το σκεπτικό ότι παρεμποδίζουν τον κεντρικό σχεδιασμό της εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια ώρα που το κουαρτέτο μιλάει για την ανάγκη συλλογής εσόδων και την εξισορρόπηση των βαρών μεταξύ των κοινωνικών ομάδων απαιτεί μια σειρά από δράσεις που κάνουν ακριβώς το αντίθετο: Έτσι π.χ. η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται από τον Οκτώβρη να επιτρέπει στα γιοτ να έχουν σημαία ξένης χώρας για πάνω από 12 μήνες.

Τέλος το πιο συγκλονιστικό στοιχείο της λίστας είναι οι απαλλαγές που προσφέρονται στους παραχωρησιούχους. Έτσι για παράδειγμα με νομοθετική διάταξη η τοπική αυτοδιοίκηση δεν θα μπορεί να ζητάει τέλη χρήσης των υπηρεσιών που θα προσφέρει σε αυτούς που αγόρασαν την ελληνική περιουσία, ενώ αντίστοιχες διατάξεις θα τους απαλλάσσουν και από άλλα ενοχλητικούς φόρους όπως ο ΕΝΦΙΑ. Φυσικά όποτε σε κάποια ιδιωτικοποίηση προκύπτουν κοστοβόρα προσχώματα το λογαριασμό αναλαμβάνει πάντα να πληρώσει το ΤΑΙΠΕΔ... Έτσι ήταν πάντα οι έλληνες... φιλόξενοι.

Ελληνικό Πρόγραμμα Ιδιωτικοποιήσεων
Νο.	Στοχείο	Θέμα	Αρμόδια αρχή	Κρίσιμη ημερομηνία
1	ΤΑΙΠΕΔ	Έκθεση για τον φάκελο ιδιοκτησίας	ΥΠΟΙΚ / Γ.Γ. Δημόσιας Περιουσίας	Σεπτέμβριος 2015
Απαραίτητες ενέργειες: Παράδοση έκθεσης με όλα τα ακίνητα που βρίσκονται στο ΤΑΙΠΕΔ (συμπεριλαμβανομένων και όλων των υπουργείων και οργανισμών)

Σενάριο διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων μέσω Attica Bank

Πάμε για νέες μεγάλες επιτυχίες, 430 εκατ € συνολικά το ΤΣΜΕΔΕ έχει ρίξει στην τράπεζα...

Το σενάριο να λειτουργήσει η Attica Bank ως το όχημα διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων των τραπεζών, φαίνεται πως μπαίνει στο τραπέζι κατά τις επαφές "Θεσμών" και αρμόδιων ελληνικών αρχών.

Αν και το θέμα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων των τραπεζών πρόκειται να συζητηθεί ξανά μέσα στο φθινόπωρο και να συνδεθεί με την καταβολή της δεύτερης δόσης των 15 δισ. ευρώ από το συνολικό "πακέτο" των 25 δισ. ευρώ για τις τράπεζες, πληροφορίες του Capital.gr αναφέρουν ότι το όνομα της Attica Bank ως φορέα διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων έχει αρχίσει να συζητείται.

Καθώς η συμφωνία που υπεγράφη με τους εταίρους προβλέπει ότι η ανακεφαλαιοποίηση της Attica Bank, αλλά και των συνεταιριστικών τραπεζών θα ενταχθεί στο ευρύτερο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης και θα επιχειρηθεί να γίνει με χρήματα του ΤΧΣ, αποκλείεται η διάσπαση της ίδιας της Attica Bank σε good και bad bank.

Έτσι, εφόσον πράγματι προχωρήσουν οι συζητήσεις που βλέπουν ρόλο της Attica Bank στη μελλοντική διαχείριση των "κόκκινων" δανείων, τότε αυτός θα αφορά αμιγώς τη διαχείρισή τους και αναμένεται να γίνει σε συνεργασία με ξένους οίκους του εξωτερικού που έχουν τη σχετική εξειδίκευση. Εν τω μεταξύ, η χρήση της Attica Bank ως "εργαλείο" στη μελλοντική διαχείριση των NPLs των τραπεζών φαίνεται να διευκολύνεται από το γεγονός ότι η ίδια έχει τον μικρότερο αριθμό μη εξυπηρετούμενων δανείων και παράλληλα η διοίκησή της από πέρυσι είχε ανοίξει κύκλο επαφών με ξένους οίκους στις ΗΠΑ.

Ένα τέτοιο σενάριο για την Attica Bank κρίνεται θετικό, αφού ανεξάρτητα από την ανακεφαλαιοποίησή της που θα καλύψει υφιστάμενες κεφαλαιακές ανάγκες, αλλά και τυχόν επιπλέον ανάγκες που θα αναδείξουν τα stress tests, θα έχει να προσδοκά από το έσοδο της διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων συν τη διαχειριστική αμοιβή.

Σημειώνεται ότι η Attica Bank έχει εγκρίνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ύψους 434 εκατ. ευρώ την οποία έχει δεσμευτεί ότι θα καλύψει το ΤΣΜΕΔΕ κατά το ποσοστό του που ανέρχεται σε 50%. Για το λόγο αυτό το ΤΣΜΕΔΕ έχει ήδη δεσμεύσει 221 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, η διαδικασία της αύξησης κεφαλαίου έχει αφήσει "ανοιχτή" την πόρτα για την είσοδο ξένου στρατηγικού επενδυτή στην τράπεζα.

Βάσει όλων των παραπάνω φαίνεται ότι αναζητείται ρόλος για την Attica Bank, ο οποίος δεν θα είναι αυτός της επενδυτικής τράπεζας, αλλά αυτός του διαχειριστή σε ένα σχήμα διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων με συμμετοχή ξένων που θα κριθεί στα μέσα του φθινοπώρου.

Πηγή: http://www.capital.gr/story/3054020

Ξεπουλήθηκαν άρον-άρον σε Γερμανικά συμφέροντα 14 Αεροδρόμια φιλέτα

Πηγή

ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ  
ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΟ TURBO-ΤΑΜΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΩΝ 50 ΔΙΣ

H κυβέρνηση με απόφασή της και κατ' επιταγήν του κατάπτυστου νέου μνημονίου, παρέδωσε και μάλιστα έναντι ευτελούς τιμήματος, τα 14 Περιφερειακά Aεροδρόμια φιλέτα της χώρας, λάφυρο στα γερμανικά συμφέροντα και συγκεκριμένα στη γερμανική εταιρεία Fraport, μετά από σχετική αυθαίρετη εισήγηση της διοίκησης του TAIΠEΔ στις 3 Iουλίου.

H σχετική απόφαση ελήφθη κατά τη διάρκεια του Kυβερνητικού Συμβουλίου Oικονομικής Πολιτικής (KYΣOIΠ) που συνεδρίασε στις 13 Aυγούστου και χθες (17/8)  δημοσιεύθηκε στην Eφημερίδα της Kυβέρνησης.

Tην απαράδεκτη και διάτρητη απόφαση υπογράφουν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης και οι υπουργοί Oικονομικών Eυκλ. Tσακαλώτος, Oικονομίας Γ. Σταθάκης και Παραγωγικής Aνασυγκρότησης Π. Σκουρλέτης.

Πρόκειται για την πρώτη ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα που υλοποιείται από την κυβέρνηση του ΣYPIZA. Tο τίμημα που θα καταβάλει η Fraport είναι ευτελέστατο και ανέρχεται σε μόλις 1,23 δισ. ευρώ. H υλοποίηση του συγκεκριμένου ''project'' περιλαμβανόταν στο μνημόνιο έκτρωμα που έγινε νόμος του κράτους στις 14 Aυγούστου. Δηλαδή η κυβέρνηση έσπευσε μία ημέρα νωρίτερα να υλοποιήσει τη δέσμευση που ανέλαβε μέσω του τρίτου μνημονίου. Tα 14 αυτά περιφερειακά αεροδρόμια είναι της Θεσσαλονίκης, της Kέρκυρας, των Xανίων, της Kεφαλλονιάς, της Zακύνθου, του Aκτίου, της Kαβάλας, της Pόδου, της Kω, της Σάμου, της Mυτιλήνης, της Mυκόνου, της Σαντορίνης και της Σκιάθου.

ΕΘΝΙΚΟ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Κύκλοι της ευρύτερης Αριστεράς και αντικειμενικοί οικονομικοί παρατηρητές, με δεδομένη τη στρατηγική εθνική σημασία και τον νευραλγικότατο οικονομικό και κοινωνικό ρόλο των περιφερειακών αεροδρομίων , χαρακτήριζαν ως εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα την παράδοση του ελέγχου τους σε ιδιωτικά και μάλιστα ξένα συμφέροντα. Τόνιζαν ότι αυτή η απόφαση συνιστά ένα μεγάλο και μάλλον ανέλπιστο «δώρο» στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, προφανώς εις ανταπόδοση των υπηρεσιών τους στη συνομολόγηση του νέου κατάπτυστου μνημονίου προς αποφυγή της καταστροφής» ενός Grexit !

Οι ίδιοι κύκλοι υπογράμμιζαν ότι, μετά το ξεπούλημα, οι τοπικές κοινωνίες της περιφέρειας θα αποξενωθούν πλήρως από κάθε παρέμβαση στα περιφεριακά αεροδρόμια, ενώ τα γερμανικά συμφέροντα με επίκεντρο τα αεροδρόμια θα μπορούν να παρέμβουν για να θέσουν υπό έλεγχο την τουριστική δραστηριότητα της περιοχής. Παράλληλα καιροφυλακτεί ο κίνδυνος της γερμανικής κερδοσκοπίας επί των αεροδρομίων και της αύξησης του κόστους τους, κάτι που επέβαλε η γερμανική Hochtif στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» με αρνητικότατες συνέπειες για του χρήστες και το ρόλο του αεροδρομίου στην περιοχή.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΓΙΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΛΙΜΑΝΙΑ, ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ  

Οικονομικοί κύκλοι τόνιζαν στην Iskra ότι μετά το ξεπούλημα στους «προστάτες» μας Γερμανούς των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας (οι Γερμανοί ελέγχουν και το «Ελ. Βενιζέλος»), κάτι που δεν έχει συμβεί σε καμία άλλη ανεξάρτητη χώρα στον κόσμο, οι ιδιωτικοποιήσεις θα συνεχιστούν δυστυχώς, ακάθεκτες με την πώληση των λιμανιών και συγκεκριμένα με την πώληση του λιμανιού του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ROSCO (εταιρεία διαχείρισης του σιδηροδρομικού δικτύου). Η εκποίηση, μάλιστα, του λιμανιού του Πειραιά έχει ήδη ξεκινήσει και πρόκειται να ολοκληρωθεί ως τον Οκτώβρη με φωτογραφική μεταβίβαση στην COSCO. ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ !

Για ένα κοινό μεταβατικό πρόγραμμα των αντι-μνημονιακών δυνάμεων

Ηλίας Ιωακείμογλου | 15.08.2015

Χάρη σε όσα έγιναν στη διάρκεια της εβδομάδας του δημοψηφίσματος, η ταξική συνείδηση των υποτελών κοινωνικών τάξεων έχει ανέβει πολύ υψηλότερα από τα χρόνια των μνημονίων 1 και 2.

Αυτή η συ­νει­δη­το­ποί­η­ση συ­νέ­νω­σε τις υπο­τε­λείς κοι­νω­νι­κές τά­ξεις σε ένα πρό­πλα­σμα κοι­νω­νι­κού μπλοκ εξου­σί­ας της ερ­γα­σί­ας που είναι αδια­νό­η­το ότι θα μπο­ρού­σε να εκ­προ­σω­πη­θεί από την ηγε­τι­κή ομάδα του ΣYΡΙ­ΖA. Επεί­γει τώρα, λοι­πόν, να συ­στή­σου­με τον νέο πο­λι­τι­κό φορέα που θα εκ­προ­σω­πή­σει αυτό το κοι­νω­νι­κό μπλοκ δυ­νά­με­ων, να συ­γκρο­τή­σου­με τώρα πραγ­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις βάσης χτι­σμέ­νες με κρι­τή­ριο τα­ξι­κό, σο­βα­ρό­τη­τα, συ­νέ­πεια και αγω­νι­στι­κό­τη­τα, για να προ­σφέ­ρου­με πο­λι­τι­κή και ορ­γα­νω­τι­κή ισχύ στο αντι­μνη­μο­νια­κό μπλοκ κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων που ποτέ δεν ήταν τόσο αξιό­μα­χο όσο σή­με­ρα.1

 

Αυτό όμως απαι­τεί ένα πο­λι­τι­κό σχέ­διο απο­δε­κτό από τις δυ­νά­μεις που είναι κα­ταρ­χάς δια­θέ­σι­μες να συμ­με­τά­σχουν σε ένα τέ­τοιο εγ­χεί­ρη­μα - απαι­τεί ένα κοινό πρό­γραμ­μα.

Το νό­μι­σμα: κε­ντρι­κό στοι­χείο ενός κοι­νού προ­γράμ­μα­τος;

Η ιδέα ότι το νό­μι­σμα και η υπο­τί­μη­ση της συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κή του ισο­τι­μί­ας μπο­ρεί να είναι για εμάς κάτι πα­ρα­πά­νω από ένα ερ­γα­λείο των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων είναι λαν­θα­σμέ­νη. Στο τέλος των αλ­λα­γών που ενερ­γο­ποιεί μια νο­μι­σμα­τι­κή υπο­τί­μη­ση, το ει­σο­δη­μα­τι­κό με­ρί­διο της ερ­γα­σί­ας μπο­ρεί να έχει αυ­ξη­θεί ή να έχει μειω­θεί, αφού υπάρ­χουν πα­ρά­γο­ντες που ενερ­γο­ποιού­νται από την υπο­τί­μη­ση του νο­μί­σμα­τος και έχουν αντί­θε­τα απο­τε­λέ­σμα­τα επί των μι­σθών. Τί­πο­τα δεν υπάρ­χει στο οι­κο­νο­μι­κό σύ­στη­μα, στους νό­μους που το διέ­πουν, που να προ­κα­θο­ρί­ζει ποια από τις δύο επι­πτώ­σεις θα είναι η ισχυ­ρό­τε­ρη. Αυτό ισχύ­ει επει­δή η λει­τουρ­γία του κε­φα­λαιο­κρα­τι­κού οι­κο­νο­μι­κού συ­στή­μα­τος εν­σω­μα­τώ­νει μιαν αρχή ρι­ζι­κής αβε­βαιό­τη­τας που είναι ο βα­σι­κός κοι­νω­νι­κός αντα­γω­νι­σμός κε­φα­λαί­ου - ερ­γα­σί­ας. Αυτός απο­φα­σί­ζει τε­λι­κά εάν θα αυ­ξη­θεί το ει­σο­δη­μα­τι­κό με­ρί­διο της ερ­γα­σί­ας ή εάν θα μειω­θεί μετά από μια νο­μι­σμα­τι­κή υπο­τί­μη­ση. Με άλλα λόγια, απο­φα­σί­ζει το σχε­τι­κό βάρος που ρί­χνουν οι δύο αντα­γω­νι­στι­κές πλευ­ρές, το κε­φά­λαιο και η ερ­γα­σία στη ζυ­γα­ριά του συ­σχε­τι­σμού δυ­νά­με­ων.2 Το τε­λι­κό ση­μείο ισορ­ρο­πί­ας των μι­σθών, μετά από μια υπο­τί­μη­ση κα­θο­ρί­ζε­ται λοι­πόν από τον τα­ξι­κό συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων, δεν κα­θο­ρί­ζε­ται από το νό­μι­σμα κα­θε­αυ­τό (παρά μόνο στο βαθμό που αυτό μπο­ρεί να έχει επί­πτω­ση στον συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων με­τα­ξύ κε­φα­λαί­ου και ερ­γα­σί­ας).

Επο­μέ­νως, η υπο­τί­μη­ση ενός νέου εθνι­κού νο­μί­σμα­τος δεν μπο­ρεί να έχει νόημα ως θε­τι­κή κί­νη­ση για τη δια­νο­μή του προ­ϊ­ό­ντος παρά μόνον εάν εντα­χθεί σε ένα οι­κο­νο­μι­κό, κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό πρό­γραμ­μα που θα επι­διώ­κει, με­τα­ξύ άλλων, την ενί­σχυ­ση της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής δύ­να­μης των μι­σθω­τών με αναρ­ρύθ­μι­ση της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας και αλ­λα­γές στο πα­ρα­γω­γι­κό σύ­στη­μα και στο κοι­νω­νι­κό κρά­τος.

Αυτό που κα­θο­ρί­ζει, λοι­πόν, το νόημα και το πο­λι­τι­κό πρό­ση­μο μιας νο­μι­σμα­τι­κής υπο­τί­μη­σης είναι το πρό­γραμ­μα που τη συ­νο­δεύ­ει. Η δια­πί­στω­ση αυτή δεν ισχύ­ει μόνο για τη δια­νο­μή του προ­ϊ­ό­ντος αλλά και για την πα­ρα­γω­γι­κή ανα­διάρ­θρω­ση:

Αλλαγές στις χρήσεις γης φέρνει το νέο Μνημόνιο

Αναδημοσίευση από το Βήμα. Σιγά μην ξέφευγε ο χωροταξικός σχεδιασμός από το τρίτο μνημόνιο. Από Οκτώβριο έρχονται νέες αλλαγές σε χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό προς όφελος της επιχειρηματικότητας.

 

Πάει... περίπατο το όνειρο του αναπληρωτή υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γιάννη Τσιρώνη για αλλαγές επί το... πρασινότερο του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού.

Ο κ. Τσιρώνης είχε πολλάκις προαναγγείλει ότι θα εξετάσει απόσυρση παλαιότερων «μνημονιακών» ρυθμίσεων οι οποίες ευνοούσαν το τσιμέντο εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Ωστόσο, σύμφωνα με τα όσα ορίζει το νέο Mνημόνιο, η κυβέρνηση οφείλει εντός του Σεπτεμβρίου να συγκαλέσει εκ νέου τη Διυπουργική Επιτροπή Χωροταξικού Σχεδιασμού, με τη συμμετοχή ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, προκειμένου να εξετάσει αλλαγές στις χρήσεις γης.

Με βάση τις συμβουλές των εμπειρογνωμόνων και πάντοτε σε συμφωνία με τους θεσμούς, η κυβέρνηση θα προτείνει τον Οκτώβριο χρονικά προσδιορισμένο χάρτη πορείας για επιλεγμένες βελτιώσεις της νομοθεσίας χωροταξικού σχεδιασμού, συμπεριλαμβανομένων των ρυθμίσεων που αφορούν τις κατηγορίες χρήσεως γης. Επίσης ως τον Οκτώβριο θα πρέπει να προτείνει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την πλήρη θέσπιση δευτερογενούς νομοθεσίας χωροταξικού σχεδιασμού ως τον Ιούνιο του 2016.

Βασικός στόχος των δανειστών βεβαίως δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Το σκεπτικό είναι να εξασφαλιστεί ότι η νομοθεσία θα διευκολύνει αποτελεσματικά τις επενδύσεις, θα απλουστεύσει και θα συντομεύσει τις διαδικασίες σχεδιασμού, ενώ θα προβλέπει και τις αναγκαίες διασφαλίσεις.

Οπως αναφέρεται ρητώς στο τρίτο Μνημόνιο, αν δεν υπάρξει συμφωνία για τις αναγκαίες αλλαγές, θα εφαρμοστεί πλήρως ο νόμος 4269 για τη χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση (ΦΕΚ Α' 142/28.6.2014).

Στον συγκεκριμένο νόμο ο τότε αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος κ. Νικόλαος Ταγαράς είχε κάνει ένα γερό ανακάτεμα στην «τράπουλα» των χρήσεων γης, καταργούσε τις κατηγορίες της αμιγούς και γενικής κατοικίας και δημιουργούσε τρεις νέες κατηγορίες, εισάγοντας σε αυτές πολλές νέες χρήσεις. Παράλληλα δημιουργούσε έναν ευέλικτο σχεδιασμό, ο οποίος μπορεί να τροποποιείται ανά πάσα στιγμή, προς εξυπηρέτηση της επιχειρηματικότητας.

Επιπλέον, το νέο Μνημόνιο προβλέπει ότι ως τον Φεβρουάριο του 2016 οι Αρχές θα εγκρίνουν το νομικό πλαίσιο για κτηματολογικά γραφεία σε εθνική κλίμακα με βάση το επιχειρηματικό σχέδιο, την εμπειρία των δύο πιλοτικών γραφείων που λειτουργούν και την πρόσφατη τεχνική βοήθεια. Στόχος είναι να διασφαλιστούν η επαρκής οικονομική ανεξαρτησία και η διοικητική ικανότητα της υπηρεσίας του Κτηματολογίου.

Να δεις τι σου 'χω για μετά...

Οι μεταρρυθμίσεις που θα εφαρμοσθούν από τον Σεπτέμβριο και μετά

Πυρετός στο υπουργείο Οικονομικών για την εφαρμογή του πρώτου πακέτου μέτρων και την προετοιμασία του δεύτερου από τον Σεπτέμβριο.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Ακόμα πιο δύσκολο δείχνει το πακέτο των μέτρων που πρέπει να εφαρμοστεί από τον Σεπτέμβριο και τους επόμενους μήνες.
Ασφαλιστικό - Εργασιακά
– Νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση εντός του Οκτωβρίου 2015, με:
1. Καθιέρωση στενότερης σύνδεσης μεταξύ εισφορών και παροχών.
2. Υπολογισμός των εισφορών των αυτοαπασχολούμενων, βάσει του πραγματικού εισοδήματος.
3. Καθορισμός της διαδικασίας για καθολική ενοποίηση όλων των ταμείων κοινωνικών ασφαλίσεων.
4. Κατάργηση εντός τριών ετών των εξαιρέσεων που χρηματοδοτούνται με κρατικούς πόρους και εναρμόνιση των κανόνων σχετικά με τις εισφορές σε όλα τα ταμεία, με βάση το ΙΚΑ.
5. Κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων (Οκτώβριος 2015).
6. Σταδιακή εναρμόνιση των κανόνων για τις συντάξεις του ΟΓΑ με αυτά που ισχύουν στα άλλα ταμεία.
7. Σταδιακή κατάργηση ΕΚΑΣ έως τα τέλη Δεκεμβρίου 2019, αρχίζοντας με το 20% των δικαιούχων το 2016.
8. Εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος ή ισοδύναμα μέτρα.
9. Θεσμοθέτηση ισοδύναμων μέτρων για την εφαρμογή της δικαστικής απόφασης του ΣτΕ για τις συντάξεις (Οκτώβριος 2015).
10. Ενοποίηση όλων των ταμείων (Δεκέμβριος 2015).
11. Ενοποίηση αποθεματικών των ταμείων (Δεκέμβριος 2016).
– Διαβούλευση και επανεξέταση υφιστάμενου πλαισίου στην αγορά εργασίας (Οκτώβριος 2015).
– Ευθυγράμμιση νομοθεσίας για ομαδικές απολύσεις, συλλογική δράση και συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές στην Ε.Ε. (τέλη 2015).
– Σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας (Δεκέμβριος 2015).
– Αξιολόγηση των επιδόσεων του συστήματος Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, με στόχο την πλήρη εθνική εφαρμογή του (τέλη του 2016).
– Ενσωμάτωση της είσπραξης εισφορών κοινωνικής ασφάλισης στη φορολογική διοίκηση (Δεκέμβριος 2017).
Φορολογία

Το τέλος του ιστορικού ΣΥΡΙΖΑ: πέντε καταρρεύσεις μέσα σε μια νύχτα

Δημήτρης Μπελαντής από εδώ| 15.08.2015

Η ψηφοφορία στη Βουλή για το Τρίτο Μνημόνιο αποτελεί μεγάλη ιστορική καμπή για την ελληνική και τη διεθνή Αριστερά. Η 14η Αυγούστου 2015 είναι μια ημερομηνία συναφής με ό,τι υπήρξε η 4η Αυγούστου 1914 για το τέλος της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας (η ψήφιση των πολεμικών δαπανών στο Ράιχσταγκ) - το τέλος της ιστορικής της περιόδου.

Πρό­κει­ται για ένα «τέλος επο­χής». Με πολ­λα­πλή έν­νοια, μά­λι­στα, καθώς δια­κρί­νου­με πε­ρί­που πέντε τέλη και κα­ταρ­ρεύ­σεις στο πα­κέ­το της μιας.

1. Ένα τέλος επο­χής, αρ­χι­κά, για τον ιστο­ρι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αφού, έντε­κα χρό­νια πε­ρί­που μετά τη ση­μα­ντι­κή σύ­στα­σή του, κάθε διά­στα­ση μα­ζι­κού και κοι­νω­νι­κού ρι­ζο­σπα­στι­σμού που τον δια­κα­τεί­χε, ιδίως μέχρι τις εκλο­γές του 2012, κάθε έκ­φρα­ση κοι­νω­νι­κής και λαϊ­κής ανά­τα­σης και αντί­στα­σης στο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό και τα μνη­μό­νια, κάθε έκ­φρα­ση υγιούς κι­νη­μα­τι­σμού, από το Ευ­ρω­παϊ­κό Φό­ρουμ του 2006 ως τις ερ­γα­τι­κές απερ­γί­ες και δια­δη­λώ­σεις του 2010 και από τις πλα­τεί­ες ως την κι­νη­το­ποί­η­ση για το δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιούλη -με πρω­το­πό­ρο εδώ το ρόλο της νε­ο­λαί­ας- έχει πια απο­συν­δε­θεί και απο­συμ­βο­λι­σθεί πλή­ρως από αυτόν τον πο­λι­τι­κό φορέα. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πια ό,τι απο­μέ­νει από την αφαί­ρε­ση και απο­μά­κρυν­ση των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μα­τι­κών εγκλή­σε­ων και ορ­γα­νω­μέ­νων ρι­ζο­σπα­στι­κών προ­σπα­θειών, είναι το άθροι­σμα των συ­στη­μι­κών του με­ταλ­λα­γών μετά το 2012. Δη­λα­δή, ένα σκέ­λε­θρο φι­λε­λεύ­θε­ρης και ευ­ρω­παϊ­στι­κής ιδε­ο­λη­ψί­ας, ως συ­νέ­χειας των κα­τα­στρο­φι­κών τε­λι­κά ιδε­ο­λη­ψιών για την Ευ­ρώ­πη της πάλαι ποτέ ανα­νε­ω­τι­κής Αρι­στε­ράς, ένα όχημα με το DNA της πα­λιάς φι­λο­ση­μι­τι­κής δε­ξιάς εκ­δο­χής του Συ­να­σπι­σμού, μια επί τα χείρω συ­νέ­χεια της ΕΑΡ και του Συ­να­σπι­σμού της επο­χής της Μα­ρί­ας Δα­μα­νά­κη, ένα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο ερ­γα­λείο. Όπως είχα γρά­ψει το 1997 στο πε­ριο­δι­κό «Θέ­σεις» (τ. 59/1997) ήταν τα κοι­νω­νι­κά δυ­να­μι­κά, οι ιδέες και οι δια­νο­ού­με­νοι αυτού ιδίως του χώρου (της «δε­ξιάς» της ανα­νε­ω­τι­κής Αρι­στε­ράς, του ΚΚΕ εσω­τε­ρι­κού, της πρώην ΕΑΡ) οι στυ­λο­βά­τες του ση­μι­τι­σμού, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από τα με­ταλ­λα­γέ­ντα στε­λέ­χη του πρώην ρι­ζο­σπα­στι­κού σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού ΠΑΣΟΚ. Ο ση­μι­τι­σμός, αφού ητ­τή­θη­κε στο Συ­να­σπι­σμό κάπου ανά­με­σα στο 2000 και το 2004, ξα­να­γυρ­νά­ει και ηγε­μο­νεύ­ει στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μετά το 2012 με απο­τέ­λε­σμα τα ση­με­ρι­νά χάλια, το Μνη­μό­νιο της Αρι­στε­ράς.

Έρευνα – Υπάρχει διατροφική επάρκεια στην Ελλάδα;

Μύθος η διατροφική εξάρτηση της Ελλάδας από άλλες χώρες
(του Νίκου Παπαδόπουλου*)

Ίσως τα πιο δημοφιλή σλόγκαν τον καιρό της κρίσης να είναι τα εξής: «Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα» ή «Αν πάψουν οι εισαγωγές, τελειώσαμε, θα πεινάσουμε». Οι παραπάνω φράσεις, εκτός από ενδείξεις εθνικής μειονεξίας, μαρτυρούν και ένα τεράστιο έλλειμμα πληροφόρησης ή, καλύτερα, μια συστηματική παραπληροφόρηση του κοινού σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.

Ο μύθος της έλλειψης τροφίμων στην ΕλλάδαΌπως προκύπτει από την έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, το 79% των Ελλήνων (και το 47% των Κυπρίων) θεωρεί πως δεν υπάρχουν επαρκή επίπεδα παραγωγής τροφίμων για τον ευρωπαϊκό πληθυσμό σε επίπεδο ΕΕ, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (ποσοστό 94% – το μεγαλύτερο σε όλη την Ευρώπη) πιστεύει ότι η εθνική παραγωγή τροφίμων δεν είναι επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού.

 Οι παραπάνω φόβοι των Ελλήνων είναι εντελώς αδικαιολόγητοι.

 Σύμφωνα με έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ, η οποία πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, η Ελλάδα, ακόμα κι αν κοπούν τελείως οι εισαγωγές τροφίμων (όπως έγινε στην Αργεντινή), δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πεινάσει. Έτσι, λοιπόν, όπως αναφέρει ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, κ. Τζανέτος Καραμίχας, το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας σε μια σειρά βασικών αγροτικών-διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωικής παραγωγής για το 2010, ανήλθε κατά μέσο όρο στο 94% περίπου!Ειδικότερα, από την παραπάνω έρευνα προκύπτει ότι το ποσοστό αυτάρκειας στη φυτική παραγωγή ανέρχεται κατά μέσο όρο περίπου στο 99%, αλλά διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά, όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, με το μικρότερο ποσοστό να καταγράφεται στο μαλακό σιτάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171 %).

Στα 392,7 ευρώ από 486 ευρώ η κατώτατη σύνταξη με υπογραφή Χαϊκάλη!

Την ημέρα που ψηφιζόταν στη Βουλή το 3ο Μνημόνιο ο υπουργός κ.Σταθάκης είχε παρέμβει σημειώνοντας ότι δεν υπάρχουν μειώσεις συντάξεων. Ωστόσο τα ψηφισμένα άρθρα λένε μια διαφορετική ιστορία...

 Στα 392,7 ευρώ καθορίζεται για φέτος, αντί των 486 ευρώ,  το ύψος της κατώτατης σύνταξης που θα χορηγούν τα Ταμεία και το Δημόσιο στους συνταξιοδοτούμενους από 1/1/2015 και μετά με 15ετία ή λόγω αναπηρίας 80% ή εργατικού ατυχήματος. Ταυτόχρονα,  όλοι όσοι συνταξιοδοτούνται από την 1/1/2015 θα λαμβάνουν αναλογία της βασικής σύνταξης των 360 ευρώ για το χρόνο ασφάλισης από την 1/1/2011 και μετά (για την ασφάλιση έως τις 31/12/2010 θα υπολογίζεται τμήμα σύνταξης  με βάση τις καταστατικές διατάξεις και τα ποσοστά αναπλήρωσης που ισχύουν σε κάθε ταμείο).

Την άμεση εφαρμογή των δύο αυτών αλλαγών που φέρνουν μειώσεις στις νέες συντάξεις (-93,3 ευρώ ή - 19,20% στις κατώτατες και μικρότερες, ανάλογα βέβαια και με το ύψος των αποδοχών της τελευταίας 5ετίας,  στις υπόλοιπες) προβλέπει η πρώτη εγκύκλιος την οποία υπέγραψε ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Π. Χαϊκάλης. Η εγκύκλιος ενεργοποιεί το Ν. 3863/10 (για τη βασική και την κατώτατη σύνταξη) και το Ν. 4334/15 (για την απονομή αναλογίας της βασικής στους συνταξιοδοτούμενους από 1/1/2015).

Ειδικά για το ύψος της κατώτατης σύνταξης, όπως είχε αποκαλύψει η "Ημερησία", η εγκύκλιος υιοθετεί το νομοθετημένο κατώτατο ημερομίσθιο καθώς το καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων δεν επιτρέπει τη σύναψη Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας όπως όριζε ο Ν.  3863/10 (προκύπτει με βάση τα 15 κατώτατα ημερομίσθια, δηλαδή 26,18 ευρώ Χ 15=392,7 ευρώ). Σε ό,τι αφορά το ύψος της βασικής σύνταξης, ορίζεται μεν για το 2015 στα 360 ευρώ, αλλά, του χρόνου θα επαναπροσδιοριστεί σύμφωνα με την εξέλιξη του ΑΕΠ (κατά 50%) και των τιμών (κατά το υπόλοιπο 50%) της...φετινής χρονιάς.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο

Γιώργος Νικολαΐδης | 14.08.2015

αναδημοσίευση από RedNotebook.gr

Έχει γίνει πλέον φανερό πως η παρούσα κυβέρνηση, παρά τις όποιες εμμονές της να αυτοπροσδιορίζεται επικοινωνιακά ως «κυβέρνηση της Aριστεράς», έχει δώσει γη και ύδωρ στο διευθυντήριο των Βρυξελλών υιοθετώντας την πλέον νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή πολιτική ολομέτωπης επίθεσης στο λαό και στην κοινωνία. Το θηριώδες Μνημόνιο Τσίπρα που ψηφίστηκε παραμονές Δεκαπενταύγουστου με διαδικασίες εξπρές από τη βουλή (και με τις τροπολογίες-κερασάκι που προστέθηκαν στο «και πέντε») αποτελεί το επιστέγασμα μιας διαδικασίας σταδιακής προσχώρησης του κυβερνητικού επιτελείου στο «άλλο στρατόπεδο» των «εχθρών του λαού», μιας διαδικασίας της οποίας η αφετηρία και τα σημαντικά ορόσημα μπορεί να προσδιορίζονται σε διαφορετικά χρονικά σημεία από τον καθένα, αλλά το τέλος της σίγουρα έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου του 2015.

Και την πα­ρα­μι­κρή ματιά να ρίξει κα­νείς στον ατέ­λειω­το κα­τά­λο­γο των μέ­τρων του Μνη­μο­νί­ου Τσί­πρα γί­νε­ται επί­σης φα­νε­ρό πως:
• Το Μνη­μό­νιο Τσί­πρα είναι βαρύ και δυ­σβά­στα­χτο για τις λαϊ­κές τά­ξεις, που έχουν ήδη δει μια εξα­ε­τία το ει­σό­δη­μά τους να υπο­βαθ­μί­ζε­ται, και θα οδη­γή­σει με μα­θη­μα­τι­κή βε­βαιό­τη­τα σε πολύ με­γα­λύ­τε­ρη υπο­βάθ­μι­σή τους αλλά και σε προ­δια­γε­γραμ­μέ­νη κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή των πα­ρα­γω­γι­κών δυ­να­το­τή­των της ήδη κα­θη­μαγ­μέ­νης ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας (άλ­λω­στε για τούτο αρκεί κα­νείς να ακού­σει την προ ενός έτους επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία του ίδιου του Τσί­πρα και των συν αυτώ για τα μέτρα του πε­ρί­φη­μου μέιλ Χαρ­δού­βε­λη τα οποία κο­στο­λο­γού­νταν μόλις το ένα ει­κο­στό των μέ­τρων Τσί­πρα τώρα…).
• Το Μνη­μό­νιο Τσί­πρα είναι μο­νό­πλευ­ρα αντι­λαϊ­κό ρί­χνο­ντας τα βάρη στα συ­νή­θη υπο­ζύ­για, τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους συ­ντα­ξιού­χους τους μι­κρο­ε­παγ­γελ­μα­τί­ες, αφού άλ­λω­στε παρά τις αρ­χι­κές κο­ρό­νες των λα­λί­στα­των απο­λο­γη­τών του Μα­ξί­μου περί πιο ισό­τι­μης επι­βά­ρυν­σης των πλου­σί­ων όλα τα αρ­χι­κά μέτρα φο­ρο­λό­γη­σης κ.λπ. των με­γά­λων ει­σο­δη­μά­των αντι­κα­τα­στή­θη­καν από «ισο­δύ­να­μα» μέτρα πλιά­τσι­κου στο λαϊκό ει­σό­δη­μα.