Μ. Βρετανία- Ενας αιώνας απεργίες και εργατικοί αγώνες

Μια εβδομάδα που στην Ελλάδα σημαδεύτηκε από επεισόδια στις Σκουριές όπου οι μεταλλωρύχοι σε συνεργασία με την ΕΛ. ΑΣ. επιτίθονταν στους διαμαρτυρόμενους για τα ορυχεία, και λίγες μέρες αργότερα κατέβηκαν στην Αθήνα με έξοδα της εταιρείας και υποστηρικτή τον Άδωνι Γεωργιάδη.

Θυμόμαστε, από το αρχείο της Guardian μια σειρά ιστοριών και εργατικών αγώνων που συνέβησαν στην Μ. Βρετανία τον προηγούμενο αιώνα, σε μια προσπάθεια να ξαναβάλλουμε τα πράγματα στη θέση τους πάνω στο ποια πρέπει να είναι η σχέση των εργατών με την εργοδοσία, πως κερδίθηκαν τα όσα δικαιώματα που τώρα καταστρατηγούνται, τι σημαίνει συνδικαλισμός και αλληλεγγύη…

Pendlebury 1926. Απεργοί εργάτες που παραμένουν στις εγκαταστάσεις του εργοταξίου για να «περιφρουρήσουν» το εργοτάξιο και να αποφευχθεί πλημμύρα κατά τη διάρκεια της απεργίας.

Φωτογραφία: Walter Doughty για την Guardian

Συνέλευση των απεργών,στις αποβάθρες του Μάντσεστερ, 1955. Αυτή η φωτογραφία δείχνει τον John McShane, το προσωρινό τότε Μπλε Σωματείο ( την συγχώνευση δύο διαφορετικών σωματείων λιμενεργατών) που συστήθηκε για την οργάνωση των απεργών στις αποβάθρες του Μάντσεστερ. Κατά τη διάρκεια της απεργίας είχαν διακοπεί οι εργασίες σε 88 πλοία στο Merseyside και στο Manchester

Φωτογραφία: The Guardian

.

Νοσηλεύτριες στο Λονδίνο, το 1962. Ο διάσημος φωτογράφος Jane Bown τράβηξε αυτή την φωτογραφία των νοσηλευτριών με την αγαπημένη του φωτογραφική μηχανή Rolleiflex. Οι νοσηλεύτριες έκαναν εκστρατεία για αύξηση των μισθών και την αναθεώρηση των συνθηκών εργασίας.

Φωτογραφία: Jane Bown για την Observer

Συζήτηση τη Δευτέρα 20/4: Το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας την εποχή της κρίσης

Στις 7 μ.μ. στον 2ο όροφο του Κέντρου Ελληνικής Παράδοσης, στην οδό Μητροπόλεως 59

H Οργάνωση Μελών του Ιστορικού Κέντρου Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει συζήτηση με θέμα:
“Το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας την εποχή της κρίσης”.
Θα μιλήσουν:
-Νίκος Μπελαβίλας, Καθηγητής στο Ε.Μ.Π.
-Τόνια Κατερίνη, Αρχιτέκτων Μηχανικός.
-Σωτήρης Πουλίσης, Αρχιτέκτων Πολεοδόμος.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Απριλίου 2015 στις 7 μ.μ. στον 2ο όροφο του Κέντρου Ελληνικής Παράδοσης, στην οδό Μητροπόλεως 59 (είσοδος και από Πανδρόσου 36) στο Μοναστηράκι. Είσοδος ελεύθερη.

Fraport, ψέματα και ιδιωτικοποιήσεις

Πέτρος Τσάγκαρης | 08.04.2015

 Ακόμη και στις ΗΠΑ όλα τα αεροδρόμια είναι δημόσια, εκτός από ένα.

 Το ΤΑΙ­ΠΕΔ ανέ­δει­ξε, στα τέλη Νο­εμ­βρί­ου 2014, την κοι­νο­πρα­ξία Fraport AG-Slentel Ltd ως «προ­τι­μη­τέο επεν­δυ­τή» για να αρ­πά­ξει 14 πε­ρι­φε­ρεια­κά αε­ρο­δρό­μια της χώρας. Ωστό­σο, ευ­τυ­χώς, με τη νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μπήκε ένας προ­σω­ρι­νός φραγ­μός σε αυτή την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, καθώς δεν έχει ακόμη προ­ω­θη­θεί η σύμ­βα­ση στο Ελεγ­κτι­κό Συ­νέ­δριο. Όμως η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση πα­ρα­μέ­νει στο τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με τους δα­νει­στές.  
Διε­θνής πρα­κτι­κή 
Η ΕΕ οδη­γεί σή­με­ρα την κούρ­σα των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών, γι’ αυτό θα πε­ρί­με­νε κα­νείς ότι οι ευ­ρω­παϊ­κές χώρες θα είχαν προ­χω­ρή­σει πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο στη «συμ­φέ­ρου­σα» λύση της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης που κα­λεί­ται να εφαρ­μό­σει η «κα­θυ­στε­ρη­μέ­νη» Ελ­λά­δα. Τι συμ­βαί­νει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα; Σύμ­φω­να με την ΙΑΤΑ, σή­με­ρα, «μόνον το 9% των ευ­ρω­παϊ­κών αε­ρο­δρο­μί­ων είναι πλή­ρως ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­να, ενώ το 78% των αε­ρο­δρο­μί­ων ανή­κει εξ ολο­κλή­ρου στο Δη­μό­σιο» (ΙΑΤΑ, «Airport Competition, 2014»). Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι με­γα­λύ­τε­ρος μέ­το­χος της ίδιας της Fraport είναι το κρα­τί­διο της Έσης, που έχει το 31,35% των με­το­χών, ενώ μέ­το­χοι είναι επί­σης δήμοι και επι­με­λη­τή­ρια.  Στις ΗΠΑ, τη με­γα­λύ­τε­ρη κα­πι­τα­λι­στι­κή χώρα του πλα­νή­τη, ΟΛΑ τα αε­ρο­δρό­μια που δια­κι­νούν το 99% της κί­νη­σης είναι δη­μό­σια! Εξαι­ρεί­ται μόνον το αε­ρο­δρό­μιο Μπράν­σον στο Μι­ζού­ρι, το οποίο πα­ρου­σιά­ζει μά­λι­στα πολλά οι­κο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα. Στον γει­το­νι­κό Κα­να­δά τα αε­ρο­δρό­μια ανή­κουν στο Δη­μό­σιο και η δια­χεί­ρι­ση εκτε­λεί­ται από μη κερ­δο­σκο­πι­κές εται­ρεί­ες, οι οποί­ες έχουν την εντο­λή να συμ­βά­λουν στην οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη των το­πι­κών κοι­νο­τή­των. Δη­μό­σια είναι και σχε­δόν όλα τα αε­ρο­δρό­μια στη Ν. Αμε­ρι­κή. Είναι άραγε λι­γό­τε­ρο έξυ­πνοι τόσο οι κα­πι­τα­λι­στές όσο και οι κυ­βερ­νή­σεις σε όλες αυτές τις χώρες; Η αιτία για την οποία πα­ρα­μέ­νουν στο Δη­μό­σιο χι­λιά­δες αε­ρο­δρό­μια είναι ότι οι εν­δε­χό­με­νοι πω­λη­τές (δη­λα­δή το Δη­μό­σιο) συ­νή­θως θα ζη­τή­σουν την πραγ­μα­τι­κή αξία της έκτα­σης που κα­τα­λαμ­βά­νει ένα αε­ρο­δρό­μιο (πι­θα­νό­τα­τα γιατί οι χώρες αυτές δεν εκ­βιά­ζο­νται από κά­ποιους δα­νει­στές). Επί­σης, σε πε­ρί­πτω­ση πλή­ρους αγο­ράς, η ιδιω­τι­κή εται­ρεία θα πρέ­πει να αγο­ρά­σει και τις προ­σβά­σεις των μέσων με­τα­φο­ράς, αλλά και να πλη­ρώ­νει για να ελέγ­χει ακόμη και τους όρους δό­μη­σης σε γει­το­νι­κές πε­ριο­χές. Τα ποσά αυτά είναι κο­λοσ­σιαία και οι ιδιώ­της αγο­ρα­στής θα χρεια­στεί πάρα πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες για να απο­σβέ­σει το τί­μη­μα.  Στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη Ευ­ρώ­πη, η «λύση» που έχει βρε­θεί για να αρ­πά­ξουν από την πίτα οι ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες χωρίς να πλη­ρώ­σουν τόσο πολύ, είναι η «πα­ρα­χώ­ρη­ση». Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δη­λα­δή το Δη­μό­σιο πα­ρα­χω­ρεί δια­χεί­ρι­ση, έσοδα και κέρδη ένα­ντι μι­σθω­μά­των και έτσι η ιδιω­τι­κή εται­ρεία, χωρίς να ανα­γκα­στεί να κα­τα­βά­λει τα πραγ­μα­τι­κά ποσά που θα κό­στι­ζε η αγορά του αε­ρο­δρο­μί­ου, απο­λαμ­βά­νει όλα τα οφέλη. Για να το πούμε πιο πρα­κτι­κά: το γε­γο­νός ότι τα αε­ρο­δρό­μια δεν πω­λού­νται καθ’ ολο­κλη­ρί­αν δεν οφεί­λε­ται σε κά­ποια δη­μο­κρα­τι­κή, εθνι­κή ή οι­κο­νο­μι­κή ευαι­σθη­σία, αλλά στο ότι ΔΕΝ συμ­φέ­ρει τους ιδιώ­τες αγο­ρα­στές!  
Ποιοι κερ­δί­ζουν

«ΣΥΡΙΖΑ, επικίνδυνες μέρες ενόψει»

«ΣΥΡΙΖΑ, επικίνδυνες μέρες ενόψει»: έτσι τιτλοφορήθηκε η εκπομπή Contre-Courant που παρουσιάστηκε στις 7 Μαρτίου στην γαλλική προοδευτική διαδικτυακή πύλη Mediapart. Μαζί με τη δημοσιογράφο Οντ Λανσελέν, συζητούν ο Γάλλος φιλόσοφος και διανοητής Αλέν Μπαντιού και ο καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας και μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Κουβελάκης.

Δημοσιεύουμε εδώ ολόκληρη τη συζήτηση (ένα μικρό τμήμα της δημοσιεύτηκε στο φύλλο 258 του Δρόμου που κυκλοφόρησε στις 10 Απριλίου) που περιστρέφεται γύρω από τους πρώτους δύο μήνες του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και τις προοπτικές του από εδώ και μπρος.

Η ελληνική περίπτωση αντιπαραβάλλεται με άλλες αριστερές ή σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις (Λατινική Αμερική, Γαλλία του Μιτεράν κλπ) για να ανιχνευτούν οι κίνδυνοι, να τονιστούν οι διαφορές και να διερευνηθούν οι πιθανές εξελίξεις. Θα κατακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά την εξουσία καταλαμβάνοντας το διαλυμένο κράτος ή θα καταληφθεί ο ίδιος από αυτό; Πώς δεν θα χαθούν οι δεσμοί με την κοινωνία και η δική της κινητοποίηση; Τι αντίκτυπο θα είχε μια επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο και τελικά ποιο ρόλο έπαιξε και παίζει η ελπίδα στην εξέλιξη των γεγονότων.

Ο Αλέν Μπαντιού επιμένει στον τρόπο άσκησης πολιτικής ως καθοριστικής παραμέτρου και εκφράζει το φόβο του ότι η επιμονή σε κλασικά μοντέλα διακυβέρνησης δεν θα άφηνε περιθώριο για κάτι πραγματικά ελπιδοφόρο. Περιγράφει, ακόμα, πως η καταστροφική κρίση είναι η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με άλλες περιπτώσεις, ενώ ο Στάθης Κουβελάκης υποστηρίζει ότι έτσι δημιουργείται επίσης μια ευκαιρία: το νέο θα μπορούσε να χτιστεί πάνω στις δομές των κινημάτων.

Επιμέλεια: Δανάη ΚοκορίκουΜετάφραση: Χρήστος Γιοβανόπουλος, Δανάη Κοκορίκου, Γιάννης Φιλίππου

Οντ Λανσελέν:

Καλησπέρα σε όλους και καλωσορίσατε στο νέο επεισόδιο του Contre-Courant με τη συντροφιά του Αλέν Μπαντιού. Σήμερα καλωσορίζουμε τον Στάθη Κουβελάκη, καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας στο King’s College του Λονδίνου και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι λίγο παραπάνω από 8 εβδομάδες από τότε που «η ελπίδα ήρθε» στην Ελλάδα με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ενός σχηματισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς αποφασισμένου να συγκρουστεί με τις πολικές λιτότητας της Ευρώπης.

Σήμερα, φαίνεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πολύ άνισο τεστ αντοχής, με την Τρόικα να επαναβεβαιώνει την κυριαρχία της (ακόμα κι αν έχει ένα κατ” ευφημισμόν νέο όνομα) και την ελληνική κυβέρνηση αντιμάχεται μια τραγική κρίση ρευστότητας (για την οποία θα μιλήσει ο Στάθης Κουβελάκης), με τις προοπτικές της να δείχνουν εξαιρετικά δύσκολες.

Θα θέσω την πρώτη ερώτηση μάλλον στον Στάθη Κουβελάκη:  Έχουμε την αίσθηση ότι τελικά ο Αλέξης Τσίπρας -και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά- ήταν υπερβολικά αισιόδοξος σχετικά με την εκτίμησή του για τη δυνατότητά του να πιέσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς- ξεκινώντας από την ΕΚΤ, που ήταν εκείνη που έδωσε το πρώτο χτύπημα λίγο μετά την εκλογή Τσίπρα;

Στάθης Κουβελάκης:

Να καταδικαστεί η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή

ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ Η ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Συγκέντρωση έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού (Δημαρχείο Κορυδαλλού, Γρηγορίου Λαμπράκη 240), τη Δευτέρα 20 Απρίλη στις 8 π.μ., κατά την έναρξη της δίκης της ΧΑ Τη Δευτέρα, 20 Απρίλη ξεκινά στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, η δίκη της δολοφονικής οργάνωσης  της Χρυσής Αυγής. Ενώνουμε τη φωνή μας με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τους μαζικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς, τις αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις που κινητοποιούνται με αφορμή αυτή τη δίκη, ζητώντας δικαιοσύνη για τα εκατοντάδες θύματα των νεοναζί. Απαιτούμε τη συντριπτική καταδίκη των μελών των δολοφονικών ταγμάτων εφόδου καθώς και των καθοδηγητών τους από τις ηγετικές θέσεις της Χρυσής Αυγής. Ζητάμε από την κυβέρνηση να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην διεξαχθεί αυτή η δίκη σε περιβάλλον τοπικής γιάφκας της Χρυσής Αυγής, εξασφαλίζοντας τον ανοιχτό της χαρακτήρα, την προστασία των θυμάτων, των μαρτύρων και όλων των παραγόντων της δίκης. Λόγω της ακαταλληλότητας της δικαστικής αίθουσας των φυλακών Κορυδαλλού για μια τόσο σημαντική δίκη, διεκδικούμε την κανονική έναρξή της στον Κορυδαλλό - χωρίς περαιτέρω αναβολή - και την ταχύτερη δυνατή μεταφορά της σε κεντρικό μεγάλο χώρο της Αθήνας, όπως είναι η αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών, όπου θα μπορεί να εξασφαλιστεί ο πραγματικά ανοιχτός και δημόσιος χαρακτήρας της. Στις 20 Απρίλη, από τις 8 π.μ. το πρωί, καλούμε τους εργαζόμενους και κάθε δημοκρατικό πολίτη μέσα στην δικαστική αίθουσα και έξω από τις Φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να ακουστεί δυνατά η φωνή του αντιφασιστικού κι εργατικού κινήματος, των ντόπιων και μεταναστών που αγωνίζονται για μια ζωή με αξιοπρέπεια, δημοκρατία και ελευθερία. Καλούμε τους μαζικούς φορείς να δώσουν το παρών κατά την πολύμηνη διαδικασία διεξαγωγής της δίκης εντός της δικαστικής αίθουσας, υποδηλώνοντας το ενδιαφέρον τους για τη διεξαγωγή μιας κανονικής δίκης που θα απονείμει δικαιοσύνη και θα καταδικάσει τους νεοναζί. Στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία συμβάλλει στην ευρύτερη δυνατή δημοσιοποίηση της δίκης, όπως είναι το Παρατηρητήριο της δίκης της Χρυσής Αυγής (Golden Dawn Watch). Ψήφισμα – Κάλεσμα από τον Αντιφασιστικό Συντονισμό Αθήνας – Πειραιά, για μαζικούς φορείς. antifasistikossyntonismos.blogspot.gr antifasistikos.syntonismos@gmail.com

Eντουάρντο Γκαλεάνο “Ο κόσμος ανάποδα” – 12o μάθημα, : Η ατιμωρησία των εξολοθρευτών του πλανήτη

Συνεχίζουμε τον 4ο κύκλο μαθημάτων με το 12ο μάθημα  από το βιβλίο του Ουρουγουανού συγγραφέα και φιλοσόφου Εντουάρντο Γκαλεάνο, «Ένας κόσμος ανάποδα» (πατήστε εδώ για να δείτε όλες τα μαθήματα) που κυκλοφορεί  από τις ‘Εκδόσεις Πιρόγα’ σε μετάφραση της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΥ,  Eduardo Galeano “Patas arriba” 1998. Oι παρουσίασεις αυτές αντιστοιχούν σε 18 μαθήματα ενταγμένα σε 6 κύκλους.

4ος Κύκλος  –  Ανώτερες σπουδές στην ατιμωρησία

Σελίδες 235 – 250,  Μάθημα 12ο : Η ατιμωρησία των εξολοθρευτών του πλανήτη

---

Εγκλήματα κατά των ανθρώπων, εγκλήματα κατά της φύσης· η ατι­μωρησία των αφεντικών του πολέμου συ­νοδεύεται από την ατιμωρησία εκείνων, που στη γη κατασπαράζουν τη φύση και στον ουρανό καταβροχθίζουν τη στοιβάδα του όζοντος.

Οι επιχειρήσεις με τα μεγαλύτερα κέρ­δη στον κόσμο είναι εκείνες που δολοφο­νούν και τον περισσότερο κόσμο· και οι χώρες που αποφασίζουν για τη μοίρα του πλανήτη είναι εκείνες που θα έχουν τα με­γαλύτερα οφέλη από την εξολόθρευση του.

Ένας πλανήτης για πέταμα

Πλημμύρες, ρύποι: χείμαρροι από ρύπους πλημμυρίζουν τον κόσμο και τον αέρα που ο κόσμος αναπνέει. Πλημμυρίζουν τον κόσμο όμως και χείμαρροι από λόγια και εκθέσεις εμπει­ρογνωμόνων, από ομιλίες και κυβερνητικές δηλώσεις, από με­γαλειώδεις διεθνείς συμφωνίες που κανείς δεν τηρεί και από διάφορες άλλες εκδηλώσεις ανησυχίας των επισήμων για την οικολογία. Η γλώσσα της εξουσίας παρέχει άσυλο στην κατα­ναλωτική κοινωνία, σε εκείνους που την επιβάλλουν ως διεθνές πρότυπο στο όνομα της ανάπτυξης καθώς και στις εταιρίες που, στο όνομα της ελευθερίας, πληγώνουν τον πλανήτη και μετά του πουλάνε φάρμακα και βάλσαμα. Οι περιβαλλοντολόγοι, που αναπαράγονται σαν τα κουνέλια, φροντίζουν να συσκευ­άζουν την οικολογία μες στο σελοφάν της ασάφειας. Η υγεία του κόσμου έχει κλονιστεί και η επίσημη γλώσσα γενικεύει για να πάρει άφεση αμαρτιών: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ισχυρίζο­νται ψευδώς οι τεχνοκράτες και επαναλαμβάνουν οι πολιτι­κοί, υπονοώντας ότι, αφού είμαστε όλοι υπεύθυνοι, τότε κανείς δεν είναι. Οι επίσημες ομιλίες παροτρύνουν όλο τον κόσμο να κάνει θυσίες, υπονοώντας ότι τα σπασμένα θα τα πληρώσουν πάλι αυτοί που τα πληρώνουν πάντα.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα πληρώνει τις συνέπειες από την καταστροφή του εδάφους, τη δηλητηρίαση του αέρα, τη ρύ­πανση των νερών, τις κλιματολογικές τρέλες και τη σπατάλη των μη ανανεώσιμων αγαθών που παρέχει η φύση. Όμως οι στατιστικές αποκαλύπτουν -και οι αριθμοί προδίδουν, τα δεδο­μένα, καμουφλαρισμένα κάτω από τις λέξεις, αποκαλύπτουν ότι το εβδομήντα πέντε τοις εκατό των εγκλημάτων κατά της φύσης διαπράττεται από το είκοσι πέντε τοις εκατό της αν­θρωπότητας. Συγκρίνοντας τους μέσους όρους κατανάλωσης Βορρά και Νότου, βλέπουμε ότι κάθε κάτοικος του Βορρά κα­ταναλώνει δέκα φορές περισσότερη ενέργεια, δεκαεννιά φο­ρές περισσότερο αλουμίνιο, δεκατέσσερις φορές περισσότερο χαρτί και δεκατρείς φορές περισσότερο σίδηρο και χάλυβα από έναν κάτοικο του Νότου. Κάθε Βορειοαμερικανός απο­βάλλει στον αέρα, κατά μέσο όρο, είκοσι δύο φορές περισσό­τερο άνθρακα από έναν Ινδό και δεκατρείς φορές περισσότε­ρο από ένα Βραζιλιάνο. Αποκαλείται παγκόσμια αυτοκτονία το έγκλημα το οποίο διαπράττουν καθημερινά τα πιο εύπορα μέλη του ανθρώπινου γένους, που ζουν στις πλούσιες χώρες ή που μιμούνται τον τρόπο ζωής των πλουσίων αλλά ζουν σε φτω­χές χώρες: οι κοινωνικές τάξεις και χώρες που καθορίζουν την ταυτότητα τους μέσω της επίδειξης πλούτου και της σπατάλης. Μια μαζική υιοθέτηση αυτών των μοντέλων κατανάλωσης δε θα ήταν ποτέ εφικτή, λόγω ενός μικρού εμποδίου: θα χρειάζο­νταν δέκα πλανήτες σαν το δικό μας για να μπορούσαν οι φτω­χές χώρες να καταναλώνουν όσο και οι πλούσιες, σύμφορα με τα συμπεράσματα της εμπεριστατωμένης έκθεσης Bruntland, που παρουσιάστηκε στην Παγκόσμια Επιτροπή Περιβάλλο­ντος και Ανάπτυξης το 1987.

Η γλώσσα των διεθνών εμπειρογνωμόνων

Στο πλαίσιο της εκτίμησης των αποτελεσμάτων από την πραγματοποίηση και την αξιολόγηση των εν εξελίξει προγραμμάτων, θα επικεντρώσουμε την ανάλυση μας σε τρεις θεμελιώδεις κατευθύνσεις: την πρώτη, τη δεύτερη και την τρίτη. Όπως συμπεράναμε από την εμπειρία των αναπτυσ­σόμενων χωρών, όπου τέθηκαν σε εφαρμογή ορισμένα από τα μέτρα που είχαν προταθεί, η πρώτη κατεύθυνση έχει πολλά κοινά σημεία με την τρίτη, αλλά και οι δύο εμφανί­ζονται εγγενώς συνδεδεμένες με τη δεύτερη, έτσι ώστε θα μπορούσε να πει κανείς ότι και οι τρεις κατευθύνσεις σχε­τίζονται μεταξύ τους.

Η πρώτη…

Οι πιο επιτυχημένες εταιρίες του κόσμου είναι αυτές που κάνουν το μεγαλύτερο κακό στον κόσμο. Οι γίγαντες του πε­τρελαίου, οι μαθητευόμενοι μάγοι της πυρηνικής ενέργειας και της βιοτεχνολογίας, καθώς και οι μεγάλες ανώνυμες εταιρίες που κατασκευάζουν όπλα, χάλυβα, αλουμίνιο, αυτοκίνητα, ζι­ζανιοκτόνα, πλαστικά και χιλιάδες άλλα προϊόντα, συνηθίζουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη φύση που υποφέρει.

Αυτές οι εταιρίες, που αφανίζουν τον πλανήτη, έχουν πε­ρίοπτη θεση ανάμεσα στις εταιρίες με τα μεγαλύτερα κέρδη. Είναι όμως και οι εταιρίες με τα μεγαλύτερα έξοδα: τόσο σε διαφήμιση, που μεταμορφώνει ως δια μαγείας τη μόλυνση σε φιλανθρωπία όσο και σε ανιδιοτελείς εισφορούλες στους πο­λιτικούς, που αποφασίζουν για την τύχη των χωρών ή του κό­σμου. Θέλοντας να εξηγήσει γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες αρ­νήθηκαν να υπογράψουν τη Συνθήκη της Βιοποικιλότητας στην παγκόσμια σύνοδο κορυφής του Ρίο ντε Τζανέιρο το Ί992, ο πρόεδρος Μπους είπε:

— Προέχει να προστατέψουμε τα δικαιώματα μας, τα δι­καιώματα των εμπορικών συναλλαγών μας.

Επέμβαση της ΕΛΑΣ στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ - Ντροπή !

Χθες είδαμε κάμερες πάνω σε Δέλτα, ΜΑΤ να περικυκλώνουν τα Προπύλαια, το Δαρείο ξανά επικεφαλή διμοιρίας, το Μετρό κλειστό. Σήμερα (πριν από λίγο) έγινε και επέμβαση της αστυνομίας στο άσυλο της πρυτανείας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το κατειλημμένο κτίριο εκκενώθηκε και έγιναν προσαγωγές. Ντροπή για την κυβέρνηση και πολύ περισσότερο για τον αρμόδιο Υπουργό, ο οποίος πρέπει να διωχθεί το συντομότερο.

Δυνάμεις της πυροσβεστικής και της αστυνομίας, προσπαθούν να ανοίξουν την πόρτα της πρυτανείας με σκοπό να απομακρύνουν τους καταληψίες, οι οποίοι βρίσκονται σήμερα για 19η ημέρα εντός του κτιρίου.

Αρχικά, η Αστυνομία κάλεσε αρχικά τους αντιεξουσιαστές να βγουν από το κτίριο, εκείνοι αρνήθηκαν και στη συνέχεια με εντολή του εισαγγελέα ξεκίνησε η επιχείρηση.

Πυροσβέστες με ειδικό τροχό έκοψαν την εξωτερική πόρτα της Πρυτανείας για να μπορέσουν να μπουν μέσα οι αστυνομικοί.

Εντός της κατάληψης παρέμεναν περίπου 10 άτομα, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ύστερα από 19 ημέρες κατάληψης που αρνούνταν να αποχωρήσουν, ενώ η αστυνομία προχώρησε και σε συλλήψεις.

Πηγή των παραπάνω

 Αναφερόμενος στο θέμα της κατάληψης, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γ. Πανούσης σημείωσε χθες σε ραδιοφωνικές του δηλώσεις ότι «η ιστορία αυτή πρέπει να λήξει σήμερα ή αύριο, αλλά κυρίως πρέπει να μην ξαναγίνει».

Σε τέσσερις μήνες; Τα πάνω κάτω!

Του Λ. Βατικιώτη από το Unfollow

Τι μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση από τη στιγμή που ευθέως Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Γερμανία και οι υπόλοιποι 18 υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης που απαρτίζουν το Γιούρογκρουπ απείλησαν με επανάληψη του κυπριακού σεναρίου; Στέγνωμα δηλαδή των τραπεζών από ρευστό και bank run; Αυτό είναι το ερώτημα που αντιτείνει η κυβέρνηση μετά τον ατιμωτικό συμβιβασμό της στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις 20 Φεβρουαρίου, επιχειρώντας να εμφανιστεί ότι βρέθηκε απροετοίμαστη απέναντι σε τέτοιο κυνισμό και, κυρίως, με την πλάτη στον τοίχο.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι πράγματι η κυβέρνηση δεν είχε ακούσει ποτέ τι συνέβη στην Κύπρο του Ν. Αναστασιάδη τον Μάρτιο του 2013, από πού κι ως που επομένως να υποθέσει ότι θα κληθεί να απαντήσει στον ίδιο εκβιασμό, και πράγματι πίστευε ότι το Γιούρογκρουπ αποτελεί μια κοινοβιακή κοινότητα ισότιμων και αλληλέγυων εταίρων όπου με σεβασμό ακούει ο ένας τον άλλον, λαβαίνοντας πάντα υπ’ όψη του τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Και στις 20 Φεβρουαρίου έμαθε πρώτη φορά για τους εκβιασμούς και τις πιέσεις που ασκούνται. Το ερώτημα που χρήζει απάντησης επομένως είναι τι μπορεί να κάνει έστω και τώρα στο πλαίσιο των τεσσάρων μηνών που εξασφάλισε για να διαπραγματευτεί μια νέα μακροχρόνια συμφωνία με τους πιστωτές. Χάρη συζητήσεως μάλιστα ας υποθέσουμε ότι και το μέιλ Βαρουφάκη στις 24 Φεβρουαρίου ήταν μια αναγκαστική υποχώρηση που έκανε για να κερδίσει χρόνο και να οργανώσει την αντεπίθεσή της. Αναγκαστική υποχώρηση ας θεωρήσουμε επίσης και την αναγνώριση του χρέους στην οποία προέβη η νέα κυβέρνηση, ενώ δεν όφειλε, από τη στιγμή που υπέγραψε την απόφαση του Γιούρογκρουπ όπου αναφέρεται ότι «οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική τους δέσμευση να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως». Υποθέσεις που είναι δύσκολο να πάρουμε στα σοβαρά μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στις 21 Φεβρουαρίου όπου εμφάνισε την ήττα ως νίκη εξαπατώντας τον κόσμο, αλλά ας υποθέσουμε ότι ακόμη κι αυτή η προσποίηση ήταν μέρος του παιχνιδιού για να κερδηθεί ο αναγκαίος χρόνος και να αποτραπεί η ασφυξία που επιχειρήθηκε με κύρια ευθύνη του Σαμαρά ο οποίος όρισε σε δύο μήνες την παράταση της δανειακής σύμβασης.

Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση έστω και τώρα είναι εξαιρετικά αισιόδοξη: Τα πάντα! Το τετράμηνο που απομένει, μέχρι το τέλος Ιουνίου, η κυβέρνηση προλαβαίνει να οργανώσει την αντεπίθεσή της, να κάνει δηλαδή ό,τι δεν έκανε τα προηγούμενα χρόνια, ώστε η έναρξη των διαπραγματεύσεων να την βρει σε θέση ισχύος, ικανή να επιβάλλει την θέση της για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους που θα ανοίξει τον δρόμο για την οριστική ανατροπή της λιτότητας.  Έτσι θα αποφευχθεί και το Κούγκι που υποσχέθηκε ο Π. Καμμένος γέρνοντας από το βάρος της πουλάδας και των άλλων διακριτικών στο μπαρουτοκαπνισμένο φλάιν τζάκετ του και ο Αρμαγεδδών που υποσχέθηκε ο πάντα παρορμητικός και ευέξαπτος, έτοιμος να μας οδηγήσει σε εθνικές περιπέτειες, Γ. Βαρουφάκης.

Ακύρωση δανειακών συμβάσεων

Το πρώτο που οφείλει να κάνει η κυβέρνηση είναι να ψηφίσει νόμο με τον οποίο θα ακυρώσει τις δύο δανειακές συμβάσεις (Μάιος 2010 και Φεβρουάριος 2012). Δεδομένου ότι καμία από τις δύο δεν έχει κυρωθεί από την Βουλή, όπως προβλέπει το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος (η πρώτη κατατέθηκε και μετά αποσύρθηκε, ενώ η δεύτερη εγκρίθηκε από τη Βουλή δύο φορές ως σχέδιο, μια ως παράρτημα του ν. 4046/2012 και μια ως Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, ουδέποτε όμως πήγε για κύρωση στη Βουλή μετά την υπογραφή της), δεν απορρέουν επομένως δεσμεύσεις με υπερνομοθετική ισχύ η ακύρωση τους γίνεται εύκολα: με μία απλή ψηφοφορία. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα Μνημόνια και όλους τους εφαρμοστικούς νόμους: μια απλή ψηφοφορία αρκεί για να ακυρώσει και τους 400 σχετικούς νόμους, ανοίγοντας τον δρόμο για τα ξερίζωμα του μνημονιακού παρακράτους. Αυτό θα είναι το πρώτο πλήγμα στους δανειστές.

Έτσι κλείνουν τα μεταλλεία κ. Λαφαζάνη

Tης Νέλλης Ψαρρού

Κε Λαφαζάνη,
Η κυβέρνηση, λέει, ψάχνει τρόπους να κλείσει τα μεταλλεία, και καθυστερεί επειδή υπάρχουν ρήτρες πολλών εκατομμυρίων που το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να πληρώσει αν τα κλείσει μονομερώς. Παρακαλούμε πολύ, ας μας δειξουν τις σχετικές ρήτρες, αν υπάρχουν κάπου υπογεγραμμένες, διότι στις σχετικές συμβάσεις, εγκρίσεις κλπ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ρήτρα για χρηματικό ποσό που πρέπει να πληρώσει το δημόσιο αν κλείσει την επένδυση. Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι, σε περίπτωση που κάποιο από τα δυο μέρη δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις του, γίνεται αναστροφή της μεταβίβασης, οπότε η εταιρεία επιστρέφει τα μεταλεία Κασσάνδρας στο Ελληνικό Δημόσιο και εκείνο επιστρέφει τα 11 εκατ. ευρώ (άρθρο 4). Φυσικά, αυτό δεν αποκλείει τη διεκδίκηση εύλογης αποζημίωσης από το μέρος που δεν ευθύνεται για τη λύση της σύμβασης, αλλά όπως θα δείξουμε παρακάτω, η Ελληνικός Χρυσός βαρύνεται με ποινικές ευθύνες για τη σύμβαση αυτή.

Μας λένε επίσης ότι ψάχνετε νομικούς τρόπους να κλείσει βασιζόμενοι πάνω σε δικές της παρανομίες. Έτσι, χάνεται χρόνος ενώ η εταιρεία δημιουργεί τελεσίδικες καταστάσεις στο βουνό και κοινωνική διχόνια ψάχνοντας την επιμέρους παρανομία που μπορεί απλώς να καθυστερήσει την επένδυση για λίγο. Η τήρηση της νομιμότητας δεν μπορεί να βασίζεται σε εκ των υστέρων φωτογραφικές διατάξεις που νομιμοποιούν προηγούμενες παρανομίες, ούτε στο νομικό καθεστώς που έχτισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που ως ΣΥΡΙΖΑ καταγγείλατε ως αντισυνταγματικές. Η «σαλαμοποίηση» των έργων ήταν πάντα η τακτική των εταιρειών κατά των αντιδράσεων.

Τα μεταλλεία Κασσάνδρας καθώς και ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως μεταλλευτικής μαζί με την παραχώρηση των 350 χιλιάδων στρεμμάτων στην Ελληνικός Χρυσός ακυρώνονται με τον τρόπο που σας έχει υποδείξει ο ίδιος ο πρόεδρος του Άκτωρ, Δημήτρης Κούτρας, στον οποίον έγινε η μεταβίβαση όλων των μετοχών της πτωχευμένης TVX Gold το 2003 έναντι του ποσού των 60.000! Όπως δήλωσε σε συνέντευξη τον Νοέμβριο του 2013, για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ Σταγώνες, «δεν τα αγοράσαμε, τα μεταλλεία τζάμπα τα αγοράσαμε. Τα 11 εκ. ευρώ τα δώσαμε ύστερα απο συνεννόηση με την TVX για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, το δημόσιο δεν είχε καμιά δουλειά».

Παραθέτω εδώ το πλήρες ηχητικό της συνέντευξης σχετικά με τη μεταβίβαση, όπου αναφέρεται στη συμφωνία με την προηγούμενη πτωχευμένη εταιρεία.

Ο κ. Κούτρας λοιπόν έχει δημόσια ομολογήσει ότι τα μεταλλεία του χαρίστηκαν, ύστερα απο συνεννόηση με την πτωχευμένη TVX και όχι το δημόσιο στο οποίο ουσιαστικά ανήκαν μετά την πτώχευση, γεγονός που από μόνο του καθιστά άκυρη τη σύμβαση με διαδικασίες που άμεσα παραπέμπουν τον κ. Πάχτα ως διαμεσολαβητή της διαδικασίας αλλά και τον Κούτρα καθώς και όλους τους εμπλεκόμενους στα δικαστήρια με την κατηγορία της απιστίας εις βάρος του ελληνικού δημοσίου – αλήθεια, κακούργημα δεν είναι αυτό; Η ίδια η ΕΕ έχει επιβάλει πρόστιμο στην εταιρεία θεωρώντας σκανδαλωδώς μικρό το αντίτιμο της «αγοραπωλησίας», δίνοντας πρόσθετο νομικό έρεισμα – αλλά και επιχείρημα απέναντι στην Ευρώπη εν όψει διαπραγμάτευσης.

Στον στημένο διαγωνισμό που έλαβε χώρα το 2003 (όπως είχε γίνει νωρίτερα με την TVX) έλαβε μέρος μόνο η Ελληνικός Χρυσός, που είχε συσταθεί ως εταιρεία 2 μέρες πριν! Και η συμφωνία έκλεισε, με τον Κούτρα να αναλαμβάνει την ευθύνη όλης της δουλειάς – για την οποία άλλωστε του εμπιστεύτηκαν όλες τις μετοχές. Η μεταβίβαση αυτών των μετοχών από τον Κούτρα προς τις άλλες εταιρείες (European Goldfields, Eldorado Gold) έγινε φυσικά με το αζημίωτο: περίπου 280 εκατομμύρια ευρώ εισέπραξε, κερδίζοντας ουσιαστικά από το πουθενά ένα τεράστιο ποσό, που του χαρίστηκε μέσω του κ. Πάχτα και άλλων κυβερνητικών στελεχών. Αυτά τα 280 (άλλοι ανεβάζουν τον αριθμό σε 500 εκ.), ίσως και περισσότερα, εκατομμύρια, θα τα εισέπρατε το δημόσιο αν αυτό είχε πουλήσει τα μεταλλεία: κι εδώ συνίσταται η απιστία εις βάρος του δημοσίου, που ακυρώνει ΚΑΘΕ πράξη από την ίδια τη μεταβίβαση και μετά (χαρακτηρισμός, ιδιοκτησιακό κλπ).

Λεπτομέρειες για τις παράνομες μεταβιβάσεις (ημερομηνίες, ονόματα, μεθοδεύσεις) και το 1994-5 και το 2003 μπορείτε να δείτε στο ελεύθερα αναρτημένο βιβλίο Ταξίδι στη Σαμοθράκη: ένα πολιτικό ημερολόγιο, σελ. 448-455.

Μπορείτε να δείτε για το θέμα των μεταλλείων στο ντοκιμαντέρ Σταγώνες: 21′-35′ & 1:09:39»-1:20:16».

Αποκάλυψη TPP: Το σκάνδαλο της «ποσόστωσης»

Στις αρχές Απριλίου ο Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωσε την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από τη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Γιώργου Κατρούγκαλου αναφέροντας ότι «το θέμα είναι ηθικό». Λίγες ημέρες νωρίτερα το ΠΑΣΟΚ είχε αποχωρήσει και από την επιτροπή δημόσιας διοίκησης πάλι επειδή σε αυτή συμμετείχε ο Κύριος Κατρούγκαλος. Ήρθε λοιπόν η ώρα να δούμε πως άσκησε τη δημόσια διοίκηση το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση μαζί με τη ΝΔ και την ΔΗΜΑΡ.

του Κώστα Εφήμερου από το TPP

Το σκάνδαλο είναι λίγο-πολύ γνωστό. Η περίφημη «ποσόστωση» που συμφωνήθηκε το 2012 προέβλεπε τα τρία κόμματα να μοιράσουν την πίτα του δημοσίου με κομματικά κριτήρια σε προσυμφωνημένες αναλογίες. Κανείς μας δεν περίμενε λοιπόν να σοκαριστεί όταν ξεκίνησε η ανάγνωση των εκατοντάδων εσωτερικών εγγράφων που έχουμε πλέον στα χέρια μας. Κι όμως η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.

Ξεκινήσαμε με διάθεση για μια έρευνα σε βάθος κρατώντας σημειώσεις για τα ονόματα, διασταυρώνοντας τα στοιχεία και δημιουργώντας πίνακες αλλά σύντομα καταλάβαμε ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο που κρύβεται σε αυτό τον τεράστιο όγκο ντοκουμέντων είναι η ίδια η μεγαλύτερη εικόνα του: Το μέγεθος της κομματικής διαπλοκής στον δημόσιο βίο.

Οι επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα περίπλοκο μαθηματικό μοντέλο πλήρους επιβολής κομματισμού και αναξιοκρατίας μέσω των θέσεων του δημόσιου τομέα.

Στα έγγραφα που επεξεργαζόμαστε και θα δημοσιοποιούμε σταδιακά τις επόμενες ημέρες γίνεται σαφές ότι από τις πρώτες ημέρες μετά τις εκλογές του 2012 στήθηκε ένας μηχανισμός εντός της γραμματείας συντονισμού του κυβερνητικού έργου που ανέλαβε να εκτελέσει την σχεδιασμένη «ποσόστωση». Η περιπλοκότητα του σχεδίου οδήγησε τους υπεύθυνους να φτιάξουν μέχρι και σχεδιαγράμματα αλλά και πίνακες σύμφωνα με τους οποίους ολόκληρο το δημόσιο μοιράζεται σαν κομμάτια πίτσας στα τρία κόμματα.

Τριπλά νοίκια θα πληρώσει το Δημόσιο για 28 ακίνητα που πούλησε το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ !

Από το Κόκκινο

Για 20 χρόνια θα πληρώνει ενοίκια το ελληνικό Δημόσιο, για να χρησιμοποιεί 28 κτίρια που του ανήκαν και τα οποία πούλησε το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ, το 2013, για να ταΐσει τη μαύρη τρύπα του χρέους. Το τελικό κόστος για το ελληνικό Δημόσιο θ’ αγγίξει τα 600 εκατ. ευρώ, σχεδόν το τριπλάσιο του ποσού που εξασφάλισε, μέσω της πώλησης, το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ για τους δανειστές! Σημειωτέον, τα κτίρια πουλήθηκαν σε θυγατρικές εταιρείες δύο τραπεζών -της Εθνικής και της Eurobank- των οποίων δύο άλλες θυγατρικές συμβούλευαν το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. κατά τη συναλλαγή! Ενώ, αν το δημόσιο θελήσει να κρατήσει τα κτίρια μετά τα 20 χρόνια, θα πρέπει να τα αγοράσει ξανά, στην τότε αγοραία τους αξία!

Διαβάστε στο ρεπορτάζ του «105.5 Στο Κόκκινο», τα στοιχεία μιας υπόθεσης που πέρασε στα ψιλά και σήμερα έχει φτάσει στα χέρια της Εισαγγελέως Διαφθοράς.

Της Γεωργίας Ανάγνου

«Πρόκειται για 28 κτίρια- «φιλέτα», που πουλήθηκαν κατά τη γνώμη μας έναντι πινακίου φακής. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι πρόκειται περί ενός μεγάλου σκανδάλου!», δηλώνει  στο Κόκκινο ο κ.Γιάννης Καρδαράς, ο οποίος μας υποδέχτηκε στο δικηγορικό του γραφείο στον Πειραιά.

Ο κ. Καρδαράς γνωρίζει την υπόθεση των 28 ακινήτων όσο λίγοι. Μαζί με δύο ακόμα συναδέλφους του, τους κ.κ. Ευάγγελο Τσουρούτη και Γιάννη Βρέλλο, όλοι μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, έχουν καταθέσει προσφυγή στον Άρειο Πάγο για να διερευνηθεί  ποινικά η σκανδαλώδης, όπως λένε, εκποίησή τους.

«Βέβαια είναι σκάνδαλο, αν δει κανείς τα στοιχεία», υπογραμμίζει ο κ. Καρδαράς. «Τα κτίρια πουλήθηκαν με τη μέθοδο πώλησης και επαναμίσθωσης, για 20 χρόνια -από το 2013 έως το 2033. Σε αυτό το διάστημα, αν υπολογίσει κανείς ότι τα μισθώματα που θα πληρώνει το δημόσιο είναι περίπου 30 εκατ. ευρώ ετησίως, επί 20 χρόνια, ένας απλός υπολογισμός μας βγάζει 600 εκατ. ευρώ.  Το δημόσιο από την πώληση έχει λάβει 261 εκατ. ευρώ. Εύλογο είναι να απορεί κανείς πώς αποφάσισαν αυτή τη σύμβαση!», καταλήγει ο κ. Καρδαράς.

Η λίστα των 28 ακινήτων

Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, μπήκαμε στην ιστοσελίδα του Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., όπου στα χρόνια των μνημονίων είδαμε να βγαίνουν σε πλειστηριασμό τα «ασημικά» της χώρας. Εκεί, υπό τον τίτλο «Sale&Repo 28 Κτήρια», μπορεί να βρει κανείς τον φάκελο της πώλησης των 28 κτιρίων, ανάμεσα στις τελειωμένες δουλειές.

Στη λίστα που είχε δημοσιεύσει το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ προς άγρα αγοραστών, βρίσκει κανείς:

- κτίρια πέντε υπουργείων (Παιδείας, Πολιτισμού, Υγείας,  Δικαιοσύνης, Εσωτερικών)

- κτίρια που στεγάζουν αστυνομικές διευθύνσεις και υπηρεσίες , μεταξύ των οποίων η Γ.Α.Δ.Α. και το Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη

-κτίρια οικονομικών υπηρεσιών και ΔΟΥ, μεταξύ των οποίων και η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων

-αλλά κτίρια, όπως το Γενικό Χημείο του Κράτους και οι Καπναποθήκες Κεράνη

Στο σύνολό τους, 28 αστικά ακίνητα σε όλη τη χώρα, μεταβιβάστηκαν το 2011 από το ελληνικό Δημόσιο στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. , το οποίο τα χώρισε σε 2 χαρτοφυλάκια των 14 ακινήτων, με σκοπό κάθε χαρτοφυλάκιο να δημοπρατηθεί ενιαία.

Η πώληση σε Εθνική Πανγαία και Εurobank Properties

Ποιοί πανικοβλήθηκαν από την επιτροπή αλήθειας;

Από εδώ

Λίγες ημέρες πριν από τη σύσταση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους είχαμε προειδοποιήσει για τις λυσσαλέες αντιδράσεις που θα προκαλούσε σε κύκλους πολιτικών και στα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής.

Και φυσικά επιβεβαιωθήκαμε – ή όπως θα τραγουδούσαν και οι Hives: Hate to say I told you so.

Δεν πρόκειται φυσικά για τις μαντικές μας ικανότητες. Απλώς ο πόλεμος λάσπης ακολουθεί το ίδιο ακριβώς μοτίβο που παρατηρήθηκε σε όλες τις χώρες που επιχειρήθηκε ή λειτούργησε επιτροπή λογιστικού ελέγχου.

Τα παπαγαλάκια των τραπεζών (οι οποίες ελέγχουν τα ΜΜΕ μέσω της διαφημιστικής δαπάνης και της χορήγησης δανείων) αλλά και τα γραφεία Τύπου συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων, ακολουθούν ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο με σαφώς προσδιορισμένα βήματα. Η διαδικασία έχει δοκιμαστεί ήδη στη Βραζιλία, τον Ισημερινό αλλά ακόμη και σε ευρωπαϊκές χώρες.

Η προσπάθεια ξεκινά πάντα με προσωπικές επιθέσεις που στόχο έχουν να πλήξουν το κύρος όσων συμμετέχουν στην επιτροπή και όσων είχαν την πρωτοβουλία για τη σύστασή της.

Το δεύτερο βήμα είναι να παρουσιαστεί η επιτροπή σαν κοστοβόρα ή χρονοβόρα ενώ στο τελικό στάδιο (το οποίο έρχεται λίγο πριν από την παρουσίαση των πρώτων πορισμάτων) είναι να πειστεί η κοινή γνώμη ότι η επιτροπή θα λειτουργήσει σαν πολιτικό όπλο σε βάρος των αντιπάλων όσων συνέστησαν την επιτροπή. Σε αυτό το σημείο ξεκινά και η διαμάχη για το ποια περίοδο της δημιουργίας του χρέους θα πρέπει να εξετάσει η επιτροπή.

Ο πόλεμος λάσπης ανατίθεται συνήθως σε γραφεία Τύπου, σε συμβούλους εφοπλιστών και εργολάβων, που παρουσιάζονται σαν δημοσιογράφοι ή σε “δημοσιογράφους” που συμμετείχαν σε γραφεία Τύπου – καθώς γνωρίζουν καλύτερα πως να μεγιστοποιούν τις επιπτώσεις της επίθεσης.

Το ερώτημα όμως είναι γιατί το οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο της χώρας υστερίασε πριν ακόμη ξεκινήσουν οι εργασίες της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους;

Αντί άλλης απάντησης θα παρουσιάσουμε μικρά αποσπάσματα ομιλιών από τις πρώτες ημέρες της σύστασης της επιτροπής – όταν δηλαδή δεν είχε ξεκινήσει ακόμη το έργο της.

Έχουμε λοιπόν και λέμε…

Οι έμποροι όπλων, απέκτησαν στην Ελλάδα πρωτοφανή ισχύ, μια και συνδυάστηκαν με εκδοτικά συγκροτήματα, ολιγάρχες και διασυνδέσεις σε στρατιωτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο. Νικόλαος Τόσκας, Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας

Κάλεσμα για ένα διεθνές Φόρουμ (Αθήνα, 26-28/6/2015)

Κάλεσμα για ένα διεθνές Φόρουμ (Αθήνα, 26-28/6/2015) και για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Συντονισμού Αριστερών πολιτικών κομμάτων, λαϊκών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων που αγωνίζονται για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρώ και το ΝΑΤΟ.
Σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και ειδικά εκείνες που ανήκουν στην Ευρωζώνη εφαρμόζονται μια σειρά αδυσώπητων αντιλαϊκών πολιτικών από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών- μελών της: μαζικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και τους μισθούς, αύξηση της φορολογίας για τους εργαζόμενους και μείωση για τους πλούσιους, ξεδιάντροπες επιδοτήσεις στις μεγάλες εταιρίες, υποτίθεται για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, που ποτέ δεν υλοποιούνται ή είναι βραχύβιες, ιδιωτικοποιήσεις και διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλισης. Το αποτέλεσμα είναι μια εκθετική αύξηση της φτώχειας, της κοινωνικής ανισότητας, της μαζικής ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας.
Η κατάσταση αυτή έχει τη ρίζα της στην ίδια τη φύση της ΕΕ και του ενιαίου νομίσματος, όπως συμπυκνώθηκαν πρόσφατα στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία βασίζεται σε όλα τα νεοφιλελεύθερα δόγματα που έχουν ήδη δείξει τις  αρνητικές  επιπτώσεις  τους  για  τα  συμφέροντα  των  λαϊκών  και  των  μεσαίων  στρωμάτων.  Στην  Ευρωζώνη  οι ανισότητες μεταξύ των χωρών έχουν επιδεινωθεί. Το ευρώ είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής που στρέφεται ενάντια στην απασχόληση. Το ενιαίο νόμισμα χρησιμοποιείται μόνο για να προστατεύσει τις αποδόσεις των καπιταλιστικών επενδύσεων, μέσω της διατήρησης ενός μόνιμου και εθελοντικού υψηλού επιπέδου ανεργίας. Η εισαγωγή των πρακτικών της «Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης» οδήγησε σε μια κατάσταση περιορισμένης κυριαρχίας και επιθετικών, πειθαρχικών μορφών οικονομικής εποπτείας, όπως φάνηκε από τον ρόλο της Τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) στην Ελλάδα (η οποία προώθησε μια σειρά νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και μια μαζική αναδιανομή του εισοδήματος προς την πλευρά το κεφαλαίου). Επιπλέον, οι πολιτικές της ΕΕ και η νομισματικές και θεσμικές ρυθμίσεις της Ευρωζώνης οξύνουν ακόμα περισσότερο την τρέχουσα κρίση και διαιωνίζουν ένα φαύλο κύκλο ύφεσης - λιτότητας - ανεργίας.
Η ουσία αυτού του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος βασίζεται στις αξίες και τα συμφέροντα των δυτικών αρχουσών τάξεων: ευρωπαϊσμός, ατλαντισμός, καπιταλισμός,  αυταρχισμός. Ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση του, δεν μπορεί να βελτιωθεί από μέσα. Θα πρέπει να διαλυθεί προκειμένου να χτιστεί κάτι ριζικά νέο. Η ΕΕ είναι πράγματι το πιο εξελιγμένο σύστημα στον κόσμο, βασισμένο σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός πολιτισμού που βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς. Η ΕΕ είναι ένα φρικτό σύστημα κυριαρχίας και αποξένωσης από το οποίο οι λαοί έχουν την ανάγκη να χειραφετηθούν.
Η  ΕΕ  και  η  διαδικασία  Ευρωπαϊκής  ολοκλήρωσης  είναι  εγγενώς  αντιδημοκρατικές.  Μειώνοντας  δραστικά  λαϊκή κυριαρχία στο επίπεδο του έθνους-κράτους και μεταφέροντας εξουσίες στους μη εκλεγμένους μηχανισμούς της ΕΕ, υπονομεύει την δυνατότητα των ανθρώπων να οργανώνονται, να παλεύουν, να αντιστέκονται και να μετασχηματίζουν την κοινωνία. Η καταστροφή της λαϊκής κυριαρχίας είναι η εγγύηση για τις κυρίαρχες τάξεις ότι δεν υπάρχει επιστροφή από τις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις». Είναι στην ίδια γραμμή με την προσπάθεια να διασφαλιστεί η κυριαρχία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε παγκόσμια κλίμακα, που επιδιώκεται από τους διάφορους υπερεθνικούς οργανισμούς (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ). Είναι η γραμμή που ευθύνεται για τον ολοένα και πιο αυταρχικό χαρακτήρα της ΕΕ και για την υποστήριξη της σε ημι-φασιστικά καθεστώτα, όπως αυτό του Κιέβου.

Γιάννης Καρυπίδης και ο ακήρυχτος πόλεμός του ενάντια στους χρυσοθήρες

Μιλάει στην Popaganda ο κινηματογραφιστής και δραστήριος ακτιβιστής, που συμμετέχει ενεργά στον αγώνα κατά της εξόρυξης χρυσού από τα εδάφη της Βόρειας Ελλάδας.

Ο Γιάννης Καρυπίδης ήταν κινηματογραφιστής, έτσι απλά. Ίσως και όχι τόσο απλά, αφού η τέχνη του συνοδευόταν και με μια βαθιά πολιτική και κοινωνική σκέψη. Σκέψη που έγινε δράση. Και αυτή η δράση τελικά, συνδέθηκε με την τέχνη του. Όλα άρχισαν όταν εταιρείες εξόρυξης χρυσού εγκαταστάθηκαν στον τόπο του, τη Θράκη. Όπως όλοι οι συνειδητοποιημένοι κάτοικοι της περιοχής, αντέδρασε. Συμμετέχοντας στην επιτροπή αγώνα κατά της εξόρυξης, αποφάσισε να συμβάλει με τον δικό του τρόπο στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για το θέμα του χρυσού. Καταγράφοντας τις δράσεις στις οποίες συμμετείχε. Καταγράφοντας, έφτασε στη Χαλκιδική, όπου οι εξορύξεις είχαν ήδη προκαλέσει τις καταστροφές τους, ενώ νέες επενδύσεις συνεχίζουν την ίδια δουλειά στην περιοχή.
Κύριε Καρυπίδη, ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στις Σκουριές; Μετά τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Βουλή, όπου οι Σκουριές, όπως είναι κωδικοποιημένο το ζήτημα των εξορύξεων χρυσού, κατείχαν εξέχουσα θέση, δημιουργήθηκαν σε πολλούς ψευδαισθήσεις ότι ξεμπερδέψαμε. Είχε πει ότι το έργο σταματάει ως καταστροφικό αλλά η εταιρεία συνεχίζει σαν να μην τρέχει τίποτα. Η μητέρα των μαχών που διεξάγεται στο όρος Κάκαβος της βορειοανατολικής Χαλκιδικής όμως, μαίνεται. Η εταιρεία αγνοεί υπουργικές αποφάσεις και συνεχίζει τις καταστροφικές της εργασίες, ανεβοκατεβάζει τους εργαζόμενούς της στην Αθήνα και στηρίζεται από τα γνωστά περί τον Μπόμπολα ΜΜΕ. Πρόσφατα ολλανδική ανεξάρτητη οργάνωση παρουσίασε εκτενή μελέτη για τον τρόπο και το ύψος της φοροδιαφυγής της εταιρείας, ενώ εκκρεμεί επίσκεψη του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτη Λαφαζάνη και αναβλήθηκε η επίσκεψη στήριξης της εταιρείας από τον Αντώνη Σαμαρά. Ταυτόχρονα οι κάτοικοι της περιοχής διαδηλώνουν συνεχώς, ζητώντας τον τερματισμό της καταστροφής. 
Και περιγράφοντας όσα αφορούν τις Σκουριές, φτάνουμε στις πρόσφατες διαδηλώσεις που κατέληξαν σε μάχες. Για δεκαετίες, η εκάστοτε εταιρεία κυριαρχούσε απόλυτα στην περιοχή. Μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, η κυριαρχία της έσπασε, με τον εκλεκτό της τον Πάχτα να δηλώνει ότι αν δεν προχωρήσει η επένδυση θα καούν χωριά και θα έχουμε θύματα. Η κυβέρνηση, παρότι το ζήτημα ήταν πολύ ψηλά στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, έδειξε πολιτική διστακτικότητα, με τα αποτελέσματα που ξέρουμε. Δεν είναι η πρώτη φορά που τραμπούκοι της εταιρείας, διότι εργαζόμενος είσαι όταν δουλεύεις κι όχι όταν επιτίθεσαι με την συνδρομή της αστυνομίας, λειτουργούν έτσι. Το κίνημα κατά των εξορύξεων χρυσού έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία και τέτοιο βάθος στην κοινωνία που αποκλείεται να αναθέσει σε οποιονδήποτε είναι στην κυβέρνηση την λύση του προβλήματος. Η αθλιότητα του μισθοφορικού στρατού του Μπόμπολα αποτελεί την μελανότερη σελίδα του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.

Έρχεται απόφαση βόμβα από το ΣτΕ για τα Ταμεία

Το Συμβούλιο της Επικρατείας κινείται, σύμφωνα με πληροφορίες του Έθνους της Κυριακής, προς την κατεύθυνση να κρίνει αντισυνταγματικές τις περικοπές που επιβληθηκαν σε συντάξεις μετά το 2012, κάτι που αν επιβεβαιωθεί θα ανοίξει νέα τρύπα 2,8 δισ. ευρώ, ετησίως στα Ταμεία, τα οποία ήδη βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση, και κατ' επέκταση θα δημιουργήσει νέο πονοκέφαλο στην κυβέρνηση εν μέσω των σκληρών διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.

Το ΣτΕ εξετάζει ενδελεχώς όλες τις περικοπές για συνταξιούχους ΙΚΑ, ΔΕΗ και Αγροτικής μετά το 2012.

Συγκεκριμένα όπως αναφέρει το Έθνος στο μικροσκόπιο του Συμβουλίου της Επικρατείας έχουν μπει οι τελευταίες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας στην πιλοτική δίκη που διεξάγεται, υπερισχύουν οι απόψεις περί αντισυνταγματικότητας των σχετικών μνημονιακών νόμων.

Αν η θέση αυτή επιβεβαιωθεί με την έκδοση της απόφασης, τα Ταμεία θα επιβαρυνθούν τουλάχιστον κατά 2,8 δισ. ευρώ ετησίως.

Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι στην πιλοτική δίκη που διεξάγεται, υπερισχύουν οι απόψεις περί αντισυνταγματικότητας των σχετικών νόμων.

http://news.in.gr/

Επανέρχονται οι Συλλογικές Συμβάσεις, ακυρώνεται το Μνημόνιο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ. Η "Αυγή" της Κυριακής παρουσιάζει σε αποκλειστικότητα τις βασικότερες διατάξεις του νομοσχεδίου για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις - Με το νομοσχέδιο γίνεται ουσιαστικά το πρώτο βήμα για να "τρέξουν" οι διαδικασίες των διαπραγματεύσεων το επόμενο διάστημα
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για την επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων παρουσιάζει κατ' αποκλειστικότητα η "Αυγή" της Κυριακής. Το νομοσχέδιο που αποτελείται από 21 άρθρα δεν περιλαμβάνει το χρονοδιάγραμμα για τη σταδιακή επαναφορά του κατώτατου μισθού, το οποίο θα ακολουθήσει, σύμφωνα με πληροφορίες, το αμέσως επόμενο διάστημα με άλλο νομοσχέδιο. Αποτελεί ωστόσο την επανεισαγωγή των διαπραγματεύσεων σε όλο το φάσμα των συμβάσεων, αρχής γενομένης από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που αφορά το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και έχει καθολική ισχύ.
Με το νομοσχέδιο γίνεται ουσιαστικά το πρώτο βήμα για να "τρέξουν" οι διαδικασίες των διαπραγματεύσεων το επόμενο διάστημα, καθώς το υπουργείο Εργασίας έχει ήδη καλέσει για την ερχόμενη Τετάρτη τα συνδικάτα και τις εργοδοτικές οργανώσεις να συζητήσουν επί της ουσίας του νομοσχεδίου στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου. Ταυτόχρονα, με το νομοσχέδιο ακυρώνονται σειρά μνημονιακών προβλέψεων, όπως π.χ. η αναστολή των αυξήσεων των επιδομάτων πολυετίας και των ωριμάνσεων, και επαναφέρεται πλήρως ο θεσμός της Μεσολάβησης και της Διαιτησίας, όπου μπορεί να προσφύγει ένα από τα δύο μέρη.
Με το νομοσχέδιο περιγράφονται (άρθρο 3) τα είδη των συλλογικών Συμβάσεων και αρμοδιότητα σύναψής τους, το περιεχόμενο της συλλογικής σύμβασης (άρθρο 2) που αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συμβαλλόμενων μερών, η διαδικασία των διαπραγματεύσεων (άρθρο 4, περιγράφεται η ισχύς και οι κανονονιστικοί όροι της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (άρθρο 7) και ο χρόνος ισχύος της ΣΣΕ (άρθρο 9).
Ιδιαίτερη πρόβλεψη υπάρχει για τη "Συμφιλιωτική Διαδικασία" (άρθρο 13) στην περίπτωση που έχει προκληθεί διένεξη με αφορμή τη σχέση εργασίας είτε από την πλευρά συνδικαλιστικής οργάνωσης ή την εργοδοτική πλευρά. Τέλος, στα τελευταία επτά άρθρα (14 - 21) περιγράφεται η επαναφορά του καθεστώτος Μεσολάβησης και Διαιτησίας.
Αναλυτικά, με το νομοσχέδιο:

Ο κόσμος της λογοτεχνίας αποχαιρετά δύο αγαπημένους συγγραφείς

Από εδώ. Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο και ο Γκίντερ Γκρας "έφυγαν" σε ηλικία 74 και 87 χρονών αντίστοιχα. Ο ένας από την Ουρουγουάη και ο άλλος από την Γερμανία, δύο προσωπικότητες που άφησαν με τα έργα και τις πράξεις τους μία σημαντικά παρακαταθήκη.

Εντουάρντο Γκαλεάνο

"Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει".
 
Την τελευταία του πνοή άφησε την Δευτέρα του Πάσχα σε ηλικία 74 ετών στο Μοντεβιδέο ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο, ένας από τους πλέον γνωστούς συγγραφείς που ανέδειξε η Λατινική Αμερική τον 20ο αιώνα.
Τον θάνατο του Γκαλεάνο, ο οποίος έπασχε από καρκίνο, επιβεβαίωσε το εβδομαδιαίο περιοδικό «Brecha», στο οποίο είχε συμμετοχή.
 
Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο ήταν δημοσιογράφος και συγγραφές και αποτελεί μία από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες της Λατινικής Αμερικής. Τα πιο γνωστά του έργα είναι τα "Μνήμες φωτιάς" (1986) και "Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" (1971), που έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες.
Οι δουλειές του υπερβαίνουν τις κλασσικές τεχνοτροπίες, συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, τη δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία. Ο Γκαλεάνο αρνείται ότι είναι ιστορικός: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή».
Ο Γκαλεάνο είχε αρνηθεί ότι ήταν ιστορικός συγγραφέας, λέγοντας πως «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή».

Μια επίκαιρη συνέντευξη του με ελληνικούς υπότιτλους:

ο Eduardo Galeano μιλάει για τον φόβο
  
Γκίντερ Γκρας

"Το δάσος πάντα με εκπλήσσει. Με κάνει να συνειδητοοιώ ότι η φαντασία της φύσης είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μου. Έχω πολλά ακόμη να μάθω".

Ψήφισμα της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ/ΤΚΜ για τις διώξεις μελώ του ΤΕΕ

Ψήφισμα της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ/ΤΚΜ για τις διώξεις μελών του ΤΕΕ για τις κινητοποιήσεις ενάντια στις ληστρικές αυξήσεις εισφορών και το ΚΕΑΟ (Πηγή)

Ψήφισμα της Α του ΤΕΕ/ΤΚΜ για τις διώξεις μελώ του ΤΕΕ για τις κινητοποιήσεις ενάντια στις ληστρικές αυξήσε...