Η διακύρηξη της συσπείρωσης για της εκλογές της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής

Αναρτούμε τη διακύρηξη της συσπείρωσης για της εκλογές της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής την Τρίτη 26/6

συσπειρωση αριστερων μηχανικων

η επόμενη μέρα…

Η διπλή εκλογική διαδικασία και η προσωρινή αναστολή λήψης αποφάσεων για το μέλλον μας σε λίγες μέρες τελειώνει και αρχίζουν τα δύσκολα, ίσως μάλιστα τη στιγμή που διαβάζονται αυτές οι γραμμές να είναι γνωστά και τα αποτελέσματα των εκλογών της 17 ιούνη. Για πρώτη φορά εδώ και πολλές δεκαετίες, σαν αποτέλεσμα του πραγματικού και ολοκληρωτικού πολέμου που κήρυξε η πολιτική και οικονομική εξουσία ενάντια σ’ ολόκληρη την κοινωνία και του πρωτοφανούς κινήματος που εδώ και δυόμιση χρόνια αναπτύχτηκε (όσο και αν αυτό ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας και ίσως των αναγκών μας), υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο αύριο να έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς, της όποιας αριστεράς. Η κατάσταση βέβαια είναι πολύ ρευστή και όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά.

Η περίοδος των δύο (και πλέον) ετών που περάσαμε απέδειξε ξεκάθαρα ότι μοναδικός στόχος των μέχρι τώρα μέτρων ήταν η διάσωση του τραπεζικού συστήματος και του ευρώ, σε βάρος των εργαζομένων αλλά και του συνόλου του λαού μας, ο οποίος οδεύει ταχύτατα στην φτωχοποίηση-κινεζοποίηση, καθώς και το ξεπούλημα τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής περιουσίας. Η χώρα μας έγινε το πειραματόζωο, προκειμένου να γίνει στη συνέχεια μαζική εφαρμογή του δόγματος “σοκ και δέος” και στις άλλες χώρες της ΕΕ. Με αιτία κι αφορμή τη συστημική κρίση και πρόσχημα το χρέος και τα “ελλείμματα”, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και προθύμων μαζί με ΕΕ-ΔΝΤ εξαπέλυσαν μια λυσσαλέα επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών μας και με ωμό τρόπο και άγρια καταστολή έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο της “δημοκρατίας” τους, μιας “δημοκρατίας” που τα όριά της εξαντλούνται στο να εξασφαλίζει συναίνεση στην πολιτική της εξουσίας του κεφαλαίου για την ολοκληρωτική εκμετάλλευσή μας. Αν λοιπόν στην προηγούμενη περίοδο έπρεπε αφενός να γίνει κατανοητός ο στόχος της επίθεσης αυτής εναντίον μας, και αφετέρου -στο βαθμό που τα παραπάνω γίνονταν κτήμα μας- να αγωνιζόμαστε, σήμερα θα πρέπει να προχωρήσουμε (πολλά βήματα) παραπέρα και να γίνουν κατανοητές οι πρωτόγνωρες συνθήκες που αύριο θα αντιμετωπίσουμε, είτε αυτές είναι η ολοκληρωτική διάλυση κάθε υπολείμματος κοινωνικού ιστού, είτε οι δυσκολίες ενός εγχειρήματος αλλαγής κατεύθυνσης και ο αγώνας που απαιτείται για κάθε μικρό βήμα.

Όλοι μας μέχρι σήμερα -λιγότερο ή περισσότερο- αποφεύγαμε να δούμε και να εξηγήσουμε τι θα μας περίμενε την επόμενη μέρα, με τι θα έπρεπε να πολεμήσουμε και ποιους στόχους να βάζουμε. Πιστεύουμε ότι πλέον δεν έχουμε την πολυτέλεια (ποτέ δεν την είχαμε δηλαδή, αλλά πλέον πολύ πιο επιτακτικά και άμεσα) να εθελοτυφλούμε και να μην αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα.

Εάν μεν τελικά επικρατήσει ο φόβος μπροστά στο άγνωστο και σχηματιστεί κυβέρνηση από τις δυνάμεις που επέβαλαν τα μνημόνια και την καταρράκωση της ζωής μας, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, αυτές είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξουν με μεγαλύτερη σκληρότητα να συνεχίσουν το έργο τους. Η εργασία, η καθημερινή τροφή και η κατοικία για παρά πολλούς δεν θα είναι παρά απλά μια μακρινή ανάμνηση, η εκπαίδευση, η περίθαλψη και οι κοινωνικές παροχές -για ακόμα περισσότερους- όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, οι θάλασσες και τα βουνά μας πολυτέλειες που θα μας τις θυμίζουν κάποιες παλιές φωτογραφίες. Αν δε δημιουργηθεί άμεσα ένα κίνημα που, πέρα απ’ τον πολιτικό και διεκδικητικό αγώνα, να δώσει και τις καθημερινές μάχες της επιβίωσης, της αλληλεγγύης και της ανάπτυξης εναλλακτικών αμεσοδημοκρατικών δομών αυτοοργάνωσης, πραγματικών κυττάρων παράλληλης εξουσίας, τότε ή θα καταρρεύσουμε -όσοι επιβιώσουμε- σε μια ζούγκλα πολέμου όλων εναντίον όλων, ή (πράγμα που τελικά είναι το ίδιο) θα επικρατήσει ο φασισμός.

Εάν όμως, παρά τους οχετούς της προπαγάνδας, αύριο έχουμε μια διαφορετική, αριστερή κυβέρνηση (που δεν σημαίνει αυτόματα και αριστερή-λαϊκή εξουσία), οι δυσκολίες θα είναι εξίσου μεγάλες, αν όχι μεγαλύτερες, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα λίγων χρόνων.

Είναι προφανές ότι το ευρύτερο περιβάλλον γύρω μας, περιβάλλον παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής ολοκλήρωσης μέσα από κλειστά αντιδημοκρατικά διεθνή κέντρα εξουσίας (ΔΝΤ, ΠΟΕ, Παγκόσμια Τράπεζα, κλπ) και ιδιαίτερα αυτό του Διευθυντήριου της ΕΕ και της ΕΚΤ, θα είναι απόλυτα εχθρικό και βίαιο και σε μεγάλο βαθμό θα μας οδηγήσει σε πραγματική πείνα και εξαθλίωση, ώστε να καταρρεύσει το εγχείρημα μιας διαφορετικής κατεύθυνσης στη χώρα μας και να απομακρυνθεί ο κίνδυνος να μολυνθούν κι άλλοι λαοί με το μικρόβιο αυτό. Ο κίνδυνος οι δυνάμεις που θα είναι στην κυβέρνηση να διολισθήσουν σε πολιτικές περιορισμένων βελτιώσεων στα μνημόνια (που σημαίνει και τον ενταφιασμό κάθε αριστερής ελπίδας για πολλά χρόνια) δεν είναι καθόλου αμελητέος.

Μοναδική ελπίδα και προοπτική είναι η ανάπτυξη ενός κινήματος που ενώ θα ωθεί την κυβέρνηση στο δρόμο της οριστικής ρήξης με το παρελθόν, παράλληλα θα δημιουργεί και δομές αλληλεγγύης, εργατικού ελέγχου, αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης, με στόχο τόσο την επιβίωση στην πρώτη δύσκολη περίοδο, όσο και τη σταδιακή απόκτηση της εξουσίας.

Σε κάθε περίπτωση δηλαδή, θεωρούμε ότι είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους η ανάπτυξη ενός πολύμορφου, αγωνιστικού και πολύπλευρου κινήματος, αλλά και ο εμπλουτισμός των όποιων συλλογικών μορφών και δομών διεκδίκησης και αλληλεγγύης διαθέτουμε. Καμία λύση δε θα προκύψει χωρίς το λαό και τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές.

…και τα σωματεία μας

Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε ότι τα σωματεία και τα συνδικαλιστικά όργανα, με όλες τις αδυναμίες τους, θα πρέπει να διατηρηθούν και ενδεχομένως να αποτελέσουν τη μήτρα για νέες, πιο προωθημένες και πολιτικές μορφές και δομές συλλογικής οργάνωσης που θα χρειαστούμε. Πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχουμε και να ενισχύουμε τα σωματεία του χώρου εργασίας μας, τα οποία ενώνουν όλους τους εργαζόμενους στο χώρο αυτό (υπουργείο, δήμο, οργανισμό κλπ).

Παράλληλα όμως είναι αναγκαία η ύπαρξη και της ΕΜΔΥΔΑΣ (που εξάλλου είναι μια υπαρκτή συλλογικότητα, εν πολλοίς σε πιο αγωνιστική και προωθημένη κατεύθυνση από πολλές άλλες, παρά τις τεράστιες αδυναμίες της), τόσο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων που έχουν σχέση με τις ιδιαιτερότητες του κλάδου μας και για τη διασφάλιση του αντικείμενου εργασίας μας και των θέσεων εργασίας μας, με τρόπο βέβαια που δε θα μας ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους εργαζόμενους αλλά θα μας ενώνει, όσο και -κυρίως- για τη συμβολή μας στην κατεύθυνση της ανάκτησης για το κοινωνικό σύνολο των υποδομών και του πλούτου της χώρας μας.

Είναι πιστεύουμε προφανές ότι δεν εννοούμε την επιστροφή σε μια ΕΜΔΥΔΑΣ της ανάθεσης, της ενασχόλησης με τα επιδόματα και του “μπήκε το 7‰”. Θα πρέπει να πάμε σε μια ΕΜΔΥΔΑΣ των μελών, σε συνεργασία με το υπόλοιπο κίνημα των εργαζομένων, σε επαφή και όσμωση με κινήσεις πολιτών, λαϊκές συνελεύσεις και περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες, με ενεργή και εθελοντική συμμετοχή των μελών της σε ομάδες εργασίας.

ΕΜΔΥΔΑΣ χρήσιμη για τους πολίτες και τα κινήματα

Θα πρέπει να ανοίξουμε ξανά τη συζήτηση για το τι δημόσιο θέλουμε (όχι πάντως αυτό που θα απομείνει από τη διάλυσή του ούτε αυτό που ζήσαμε, του κομματισμού και της διαφθοράς), τι δημόσια έργα και ποιες δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες. Για τον ρόλο του ΔΥ μηχανικού. Για τις τεράστιες επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων στην κοινωνία και το περιβάλλον. Για το πώς μπορούμε να ανατρέψουμε τις κυβερνήσεις των πρόθυμων, τα μνημόνια, την ΕΕ-ΔΝΤ, για το ποια μπορεί να είναι η επόμενη ημέρα, με τους εργαζόμενους και το λαό στο τιμόνι.

Θα πρέπει κυρίως να ανακτήσουμε την πολιτική στο λόγο μας, στην πράξη μας και στην κατεύθυνσή μας.

Η θέση μας στη κοινωνία σήμερα μας βάζει επιπρόσθετα καθήκοντα. Αν ένα προηγούμενο διάστημα (που το κύρος του κλάδου ήταν δεδομένο) ήταν “εύκολη” και θελκτική η “πρόσβαση” σε θέσεις, ΔΣ, επιτροπές κλπ., σήμερα που υπάρχει έντονη απόρριψη-απαξίωση, τίθεται επιτακτικά μια σειρά από ερωτήματα όπως ‘με τον λαό και τα

κινήματα ή με την τρόϊκα και τους υπηρέτες της;’ ‘οι γνώσεις μας σε όφελος των κινημάτων, ή θα οσφυοκάμπτουμε για κάποια ψίχουλα;’ ‘με τους άλλους εργαζόμενους στο δημόσιο (κι όχι μόνο), ή μόνοι μας με το ναρκισσισμό μας;’

ποιοί χωράνε στην ΕΜΔΥΔΑΣ και ποιοί όχι

Στην ΕΜΔΥΔΑΣ θέση έχουν όλοι οι συνάδελφοι που ζουν από τη δουλειά τους. Πρέπει οπωσδήποτε να ανοιχθούμε σε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο μηχανικούς, και στους συμβασιούχους -άλλωστε κανείς δεν ξέρει τι σχέση εργασίας θα έχει αύριο, δεδομένου ότι διακηρυγμένος και μόνιμος στόχος της εξουσίας είναι η κατάργηση της μονιμότητας και η διαρκής ομηρία των εργαζομένων έτσι που να μη λένε και πολλά όχι-, και στους εργαζόμενους στη δημόσια εκπαίδευση, και σε άλλες κατηγορίες που μέχρι σήμερα δεν ήταν μέλη της ΕΜΔΥΔΑΣ.

Δε χωράνε κατά τη γνώμη μας όσοι αναλαμβάνουν πολιτικές θέσεις (γενικοί γραμματείς, γενικοί διευθυντές), όσοι βάζουν πάνω από όλα την προσωπική-πολιτική-οικονομική τους ανέλιξη και φυσικά όσοι στηρίζουν με οποιονδήποτε τρόπο τα μνημόνια (εξ ου και διεκδικούμε να διαγραφούν από το ΤΕΕ οι βουλευτές μηχανικοί που στήριξαν -μέσα και έξω από την Βουλή- τις εντολές της τρόϊκας).

για ένα σωματείο από τους μηχανικούς

και για τους μηχανικούς

Θέλουμε ένα σωματείο όπου η βάση έχει ενεργή συμμετοχή στα δρώμενά του και δεν αναθέτει σε συνδικαλιστές τη διαχείριση του (η εποχή αυτή πέρασε και έδειξε τα όρια της).

Θέλουμε τακτικές γενικές συνελεύσεις, όριο στις θητείες που μπορεί κάποιος να εκλέγεται, συχνές εκλογές και δημοψηφίσματα (γι αυτό και αρνηθήκαμε τις καταστατικές αλλαγές που αυξάνουν τη θητεία των ΔΣ σε τριετή από διετή). Θέλουμε διαδικασίες κατά το δυνατόν αμεσοδημοκρατικές. Όχι λευκές εξουσιοδοτήσεις σε συνδικαλιστές που τις εξαργυρώνουν για μικροκομματικά/μικροσυνδικαλιστικά (πολλές φορές και για προσωπικά) οφέλη και συσχετισμούς στα όργανα. Το κίνημα των πλατειών έδειξε πολλά για τη σχέση των εργαζομένων με τη δημοκρατία και τα σωματεία και πρέπει να διδαχθούμε από κει.

Θέλουμε τέλος ισχυρά πρωτοβάθμια (λιγότερα από σήμερα) και λειτουργία τμημάτων, (κατά υπουργείο ή περιοχή, καθώς έτσι δίνεται η δυνατότητα αμεσότερης και ουσιαστικότερης συμμετοχής όλων μας στις λειτουργίες του σωματείου).

Συνέδελφε/ισσα στήριξη στις παρατάξεις του πρώην δικομματισμού (ΔAΚ πρώην ΔΚΜ, ΕΔΑΚ-πρώην ΠΑΣΚ) σημαίνει αποδοχή της εξαθλίωσης, απόλυση του διπλανού μας, ατελείωτα χαράτσια. Η συσπείρωση αριστερών μηχανικών είναι μια ενωτική, ανεξάρτητη από κομματικές εξαρτήσεις, αγωνιστική φωνή που σταθερά προτείνει τη συνεργασία των αριστερών παρατάξεων κόντρα στον απομονωτισμό και το συμβιβασμό.

γιατί η ΕΜΔΥΔΑΣ?

Γιατί όπως είπαμε και παραπάνω ή θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας (ο καθένας μόνος του εναντίον όλων των άλλων), ή συλλογικά θα αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα που μας περιβάλλει και να συμβάλουμε σε μια διαφορετική πορεία.

Κυρίως όμως για να ξεκινήσουμε μια διαδικασία συμμετοχής, ευθύνης, αξιοπρέπειας και αντίστασης που αφήνει πίσω την ιδιώτευση, τον ατομισμό, το βόλεμα. Κανένας μόνος του απέναντι στην κρίση. Όλοι μαζί μπορούμε να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.

Αύριο κιόλας, συγκρότηση επιτροπών αγώνα, συνέλευση στους χώρους δουλειάς μας και σύσταση τμημάτων (εκεί που δεν υπάρχουν).

Με τους αγώνες στα χέρια των εργαζομένων, με τα Πρωτοβάθμια Σωματεία κόντρα στον υποταγμένο συνδικαλισμό.

Οι υποψήφιοι της συσπείρωσης αριστερών μηχανικών

1. ΒΑΪΔΑΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΕΤ. ΜΗΧ. & ΜΕΤ. ΥΠ. ΠΕ.Ε.Κ.Α.
2. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΟΛ. ΜΗΧ. ΝΟΣ. ΑΓ. ΣΑΒΒΑΣ
3. ΓΙΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΗΜ. ΜΗΧ, ΕΛΚΕΘΑ
4. ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΕΛΕΝΗ ΑΡΧ. ΜΗΧ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
5. ΓΙΟΛΔΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΛ. ΜΗΧ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Ν. ΑΙΓΑΙΟΥ
6. ΓΚΟΥΜΑ ΒΑΓΙΑ ΑΓΡ. ΤΟΠ. ΜΗΧ. ΥΠ.ΥΠΟ.ΜΕ.ΔΙ./Γ.Γ.Δ.Ε.
7. ΔΙΚΑΡΟΣ ΝΙΚΟΣ ΑΓΡ. ΤΟΠ. ΜΗΧ. ΥΠ.ΕΣ.
8. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΠΟΛ. ΜΗΧ. ΔΗΜΟΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ
9. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΑΚΗΣ ΑΡΧ. ΜΗΧ. ΥΠ.ΥΠΟ.ΜΕ.ΔΙ./Γ.Γ.Δ.Ε.
10. ΚΑΛΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΧ. ΜΗΧ. ΥΠ. ΠΕ.Ε.Κ.Α.
11. ΚΑΛΛΙΤΣΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΗΛ. ΜΗΧ. Υ.Π.Α.
12. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΟΝΗΣ ΑΓΡ. ΤΟΠ. ΜΗΧ. ΔΗΜΟΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ
13. ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΧ. ΜΗΧ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ, Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.
14. ΚΛΕΦΤΟΔΗΜΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΧ. ΜΗΧ. ΔΗΜΟΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
15. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΑ ΠΟΛ. ΜΗΧ. ΥΠ.ΥΠΟ.ΜΕ.ΔΙ./Γ.Γ.Δ.Ε.
16. ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΜΑΡΙΟΣ ΠΟΛ. ΜΗΧ. (ΠΡΩΗΝ) ΟΕΚ
17. ΛΑΓΟΠΑΤΗΣ ΝΩΝΤΑΣ ΠΟΛ. ΜΗΧ. ΥΠ.ΥΠΟ.ΜΕ.ΔΙ./Γ.Γ.Δ.Ε.
18. ΜΕΘΥΜΑΚΗ ΣΤΕΛΛΑ ΑΡΧ. ΜΗΧ., ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑ
19. ΜΙΚΡΩΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΧ. ΜΗΧ. ΔΗΜΟΣ ΠΑΙΑΝΙΑΣ
20. ΠΑΣΒΑΛΙΔΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΤ. ΜΗΧ. & ΜΕΤ., ΕΟΤ
21. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΤΑ ΑΓΡ. ΤΟΠ. ΜΗΧ. Ο.Κ.Χ.Ε.
22. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΛ. ΜΗΧ. ΥΠΕΘΑ/ΓΕΣ
23. ΠΙΤΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΧ. ΜΗΧ. ΥΠ.ΟΙ.Α.Ν.
24. ΣΑΚΑΡΕΛΛΟΣ ΝΙΚΟΣ ΗΛ. ΜΗΧ. ΨΥΧ. ΝΟΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ
25. ΣΑΡΓΕΝΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΟΙΒΟΣ ΠΟΛ. ΜΗΧ. ΕΜΠ
26. ΤΟΥΡΤΑ ΒΑΣΩ ΠΟΛ. ΜΗΧ. ΥΠ.ΥΠΟ.ΜΕ.ΔΙ./Γ.Γ.Δ.Ε.
27. ΤΣΟΠΕΛΑΣ ΗΛΙΑΣ ΗΛ. ΜΗΧ. & Η/Υ, ΥΠ.ΠΟ.Τ
28. ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ ΧΑΡΙΣΗΣ ΗΛ. ΜΗΧ. ΒΟΥΛΗ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ - ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΕΕ ΚΑΙ ΔΝΤ!

Να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Στάση πληρωμών σε δανειστές και κερδοσκόπους και διαγραφή του χρέους.

Να ακυρωθούν όλοι οι, κατ’ επιταγή του Μνημονίου, Νόμοι και Συμβάσεις.

Να επιστραφούν τα κλεμμένα του ΤΣΜΕΔΕ, καμία αύξηση εισφορών.

Επαναφορά των αποδοχών στα επίπεδα αξιοπρέπειας που ίσχυαν πριν απ την επιδρομή.

Καμία θυσία για το ευρώ, ρήξη με την ΕΕ.

Ούτε μια απόλυση εργαζομένου, όχι στην "αξιολόγηση".

Άρνηση-ανυπακοή στην πληρωμή όλων των χαρατσιών.

Όχι στο ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.

Δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες. Κατάργηση όλων των συμβάσεων, νόμων, μνημονίων της τελευταίας διετίας.

ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Οι Εκλογές της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής θα γίνουν στο ΕΜΠ (Πατησίων) την Τρίτη 26 Ιούνη 2012 από τις 8πμ έως τις 7μμ

http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.com