Αν θες να ξέρεις τι σημαίνει νεοφιλευθερισμός, διάβασε την ιστορία της ΛΑΡΚΟ

Αν θες να ξέρεις τι σημαίνει νεοφιλευθερισμός, διάβασε την ιστορία της ΛΑΡΚΟ

Σήμερα ολοκληρώνεται το έγκλημα της παραχώρησης άλλης μιας δημόσιας εταιρίας σε ιδιώτες από τη κυβέρνηση

Share

Tweet

Pin

Email

ΠΡΟΒΟΛΗ

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑ

05.07.2024 - 18:02

Το ωραίο πλιάτσικο του δημόσιου θησαυρού, ολοκληρώνεται. Απλά και όμορφα η ΛΑΡΚΟ περνάει στην κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – AD Holdings που συνέστησε την Hellenic Nickel, μια εταιρεία 3 μόλις ημερών, στην οποία θα μεταβιβαστούν τα περιουσιακά στοιχεία της μεταλλουργίας ΛΑΡΚΟ που βρίσκονται σε έξι νομούς της Ελλάδας, εφόσον απορριφθεί η προσφυγή της ιρλανδικής CMI στο ΣτΕ.

Η κυβέρνηση παραχωρεί στην εταιρία, που συστάθηκε για αυτό τον σκοπό, την ΛΑΡΚΟ την ίδια στιγμή που αναμένονται δύο δικαστικές αποφάσεις που θα καθορίσουν τις επόμενες εξελίξεις: Η απόφαση του Πρωτοδικείου Αθήνας επί της προσφυγής των εργαζομένων για παράταση των συμβάσεών τους μέχρι να περάσει η μεταλλουργία στον νέο ιδιοκτήτη, αλλά και η απόφαση του ΣτΕ επί της προσφυγής της ιρλανδικής Commodity & Mining Insight Ireland Ltd, η οποία ήταν αρχικά προτιμητέος επενδυτής, με τίμημα 1,5 εκατ. ευρώ.

Να θυμίσουμε ότι οι νομικοί που ανέλαβαν να εξετάσουν το αίτημα της κοινοπραξίας με βασικό επιχείρημα στο ότι η εγγυητική που προσκόμισε η ανταγωνίστρια της δεν ήταν από την ίδια, αλλά από συνδεδεμένη εταιρία αποφάνθηκαν ότι πράγματι υπήρχε σύγκρουση με τους όρους του διαγωνισμού και έδωσαν το πράσινο φως για την κατακύρωση του διαγωνισμού στην κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ-AD Holdings.

Ω! τι ωραίο πλιάτσικο!

Η Hellenic Nickel συστάθηκε στις 26 Ιουνίου και τα στοιχεία της αναρτήθηκαν στο ΓΕΜΗ μόλις, την περασμένη Δευτέρα 1η Ιουλίου.

Το κεφάλαιό της είναι 50.000 ευρώ (που αντιστοιχούν σε ισάριθμες μετοχές αξίας 1 ευρώ), έδρα της είναι η έδρα του Ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ στη Μεσογείων και ως σκοποί της περιγράφονται όλες οι δραστηριότητες που είχε η ΛΑΡΚΟ σε όλους τους νομούς όπου διαθέτει περιουσιακά στοιχεία.

Οι δραστηριότητεςΕξόρυξη νικελίου,

παραγωγή προϊόντων νικελίου,

εξόρυξη λιγνίτη,

άλλες εξορυκτικές και λατομικές δραστηριότητες,

εμπορία προϊόντων μεταλλουργίας,

πώληση, εκμίσθωση, μίσθωση και χρήση ακινήτων.

Το μετοχικό κεφάλαιο της νέας εταιρείας καταβλήθηκε εξ ημισείας από την AD Holdings με έδρα το Λιχτενστάιν και τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, το καταστατικό έχει τις τυπικές διατάξεις μιας Α.Ε.

Το πρώτο Δ.Σ. της εταιρείας, με τριετή θητεία, συγκροτείται από τους Πέτρο Σουρέτη ως πρόεδρο (νυν εντεταλμένο σύμβουλο ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ) και εκτελεστικά μέλη τους Εμμανουήλ Μουστάκα (στέλεχος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ), τον Βασίλειο Χονδρό και τον Βρετανό Joseph Hurry Plumbly (και οι δύο ορίστηκαν από την AD Holdings).

Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση, με τροπολογία που έχει ισχύ από τις 17 Ιουνίου 2022, έχει θέσει στο τελικό στάδιο τη διαδικασία παύσης των δραστηριοτήτων της ΛΑΡΚΟ, δίνοντας στον ειδικό διαχειριστή πρόσθετες αρμοδιότητες και εξουσίες:Δυνατότητα του ειδικού διαχειριστή να προχωρήσει στην απόλυση και των 1.060 εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και στον προσδιορισμό των αποζημιώσεών τους που θα καλυφθούν από το Δημόσιο.

Δυνατότητα του ειδικού διαχειριστή να προβεί στη σύναψη μηνιαίων ή διμηνιαίων συμβάσεων ορισμένου χρόνου όσο συνεχίζεται η ειδική διαχείριση και για διάστημα μέχρι πέντε μηνών. Οι δαπάνες πάλι θα καλυφθούν από το Δημόσιο.

Ένταξη των απολυόμενων της ΛΑΡΚΟ άνω των 55 ετών σε ειδικά προγράμματα απασχόλησης, συγχρηματοδοτούμενα ή από εθνικούς πόρους, σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μέχρι τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων για τη λήψη πλήρους σύνταξης γήρατος και για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα επτά χρόνια.

Κατάρτιση ειδικών προγραμμάτων στήριξης για ευάλωτους απολυόμενους που δεν εντάσσονται στην παραπάνω κατηγορία, με χρηματοδότηση από πόρους του «Ευρωπαϊκού Ταμείου Παγκοσμιοποίησης για απολυμένους».

Στον διαχειριστή δόθηκε με τη νομοθετική ρύθμιση η εξουσία να προχωρά στον «περιορισμό ή τη διακοπή της λειτουργίας της λειτουργικών συνόλων της (κλάδων) ή περιουσιακών της στοιχείων που δεν αποτελούν κλάδους».

Επιπλέον, ο ειδικός διαχειριστής δύναται σε περίπτωση διακοπής της λειτουργίας της υπό ειδική διαχείριση επιχείρησης, να μεταβιβάσει το ενεργητικό της, συμπεριλαμβανομένης της επιχείρησης ως συνόλου, σε κατάσταση παύσης λειτουργίας.

Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ

Κατασπατάληση των κεφαλαίων της, κάκιστη διαχείριση, διορισμούς «δικών» μας παιδιών, συστηματική απαξίωση και ευκαιρίες που δεν αξιοποιήθηκαν.

Από το 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά -μικρή παύση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- και με την επαναφορά της Νέας Δημοκρατίας το 2019 που αναλαμβάνει την υπόθεση (ω! τι έκπληξη), ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, η ιστορία της είναι αυτή. Πωλείται ή κλείνει.

Λίγο πριν από την καραντίνα, η ΛΑΡΚΟ μπαίνει σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Τον Φεβρουάριο του 2020 ψηφίζεται ο νόμος 4664 με ρυθμίσεις για την εταιρεία και μετά τις απαραίτητες «διορθώσεις» που περνούν μέσα στην τροπολογία στον νόμο για τα πλαστικά μιας χρήσης, ξεκινάει η πιο σαθρή διαδικασία διαγωνισμού πώλησης στην ιστορία της ελληνικής βιομηχανίας.

Τον Ιανουάριο του 2023 με αντίτιμο 6 εκατομμύρια ευρώ η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ-AD Holdings εξαγοράζει και επίσημα το συγκρότημα της ΛΑΡΚΟ αφού ανακηρύχθηκε προτιμητέος (όχι μειοδότης) επενδυτής και στην β΄φάση του διαγωνισμού για την μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων της που διενεργήθηκε από τον ειδικό διαχειριστή. Στη σχετική ανακοίνωση διαβάζουμε: «Κατόπιν κοινοποίησης στους αρμόδιους Υπουργούς Οικονομικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας της έκθεσης αξιολόγησης και κατακύρωσης της Β’ Φάσης του Δημόσιου Διεθνούς Ανοικτού Διαγωνισμού, και παρέλευσης της εκ του νόμου τασσόμενης προθεσμίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 παρ. 8 (γ) του Ν. 4664/2020, η Β’ Φάση του Διαγωνισμού της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Ανώνυμη Εταιρία Λάρκο» υπό ειδική διαχείριση του άρθρου 21 του Ν. 4664/2020 (ΛΑΡΚΟ) κατακυρώνεται στην ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – AD HOLDINGS, η οποία αναδεικνύεται ως Προτιμητέος Επενδυτής για τη μεταβίβαση των σχετικών περιουσιακών στοιχείων».

Η σύνταξη των δύο συμβάσεων μεταβίβασης του εργοστασίου και των μεταλλείων ξεκινά και ακολουθεί πολύμηνη διαδικασία. Η ειδική διαχείριση της ΛΑΡΚΟ κοινοποιεί στα υπουργεία, Οικονομικών και Ενέργειας, την εισήγηση της για την ανάδειξη της κοινοπραξίας ως προτιμητέου επενδυτή. Μετά από την παρέλευση πέντε ημερών, όπως ορίζει ο νόμος, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν υπήρξε άλλη γνώμη από τα καθ’ ύλην αρμόδια υπουργεία, ο διαγωνισμός για την πώληση των μεταλλείων κατακυρώθηκε στην κοινοπραξία. Είχε προηγηθεί η ανάδειξή της ως προτιμητέου επενδυτή και στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ για την μακροχρόνια μίσθωση του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ. Στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ είχε προσφέρει 5 εκατ. ευρώ ενώ σύμφωνα με πληροφορίες ζητήθηκε από την κοινοπραξία να βελτιώσει το αρχικό τίμημα.

Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι;

Σήμερα ολοκληρώνεται το έγκλημα της παραχώρησης άλλης μιας δημόσιας εταιρίας σε ιδιώτες από τη κυβέρνηση. Στην εταιρεία ΤΕΡΝΑ, του ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, πρόεδρος είναι ο Μιχαήλ Γουρζής, ο οποίος είναι επίσης αντιπρόεδρος στην μητρική εταιρεία.

Το αναρτημένο στο site της εταιρείας ΤΕΡΝΑ το βιογραφικό του Μιχαήλ Γουρζή, τα λέει όλα εκτός από μια μικρούτσικη λεπτομέρεια: Η κόρη του δικηγόρος Αλεξάνδρα Γουρζή, είναι σύζυγος του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη. Και τι με αυτό θα μας πείτε. Απαγορεύεται;

Φυσικά κι όχι. Όπως και δεν απαγορεύεται να γράψουμε και εμείς για τη στενή οικογενειακή σχέση του με την εταιρεία του και τη διακυβέρνηση της χώρας μέσω του… επιτελικού κράτους που εμπνεύστηκε και εφαρμόζει ο Γιώργος -όποια πέτρα και να σηκώσεις θα βρεις από κάτω- Γεραπετρίτης.

4,5 χρόνια αγώνα

Χθες οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ αντάμωσαν ξανά με τους συναδέλφους τους, τους βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, όλους όσοι τους στέκονται δίπλα τους στα 4,5 χρόνια στον δίκαιο αγώνα που δίνουν ενάντια στους εγκληματικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

Εκπρόσωποι Εργατικών Κέντρων, Συνδικάτων από την Στερεά και Εύβοια, την Αττική, αγρότες, επαγγελματίες, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων κατέφθασαν στον οικισμό της Λάρυμνας ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των Σωματείων και των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και δίνουν μαζικό και δυναμικό «παρών» στη μεγάλη σύσκεψη συλλαλητήριο στο εργοστάσιο της Λάρυμνας.

Η αλήθεια για τη #ΛΑΡΚΟ με αριθμούς και επιχειρήματα

Αλληλεγγύη στους εργάτες της ΛΑΡΚΟ#κυβερνηση_Μητσοτακη pic.twitter.com/wbY31Ddl85— Π.Α.ΜΕ (@PAMEhellas) July 4, 2024

Ενώνουν τη φωνή τους και απαιτούν «δουλειά, καμίνια μηχανές να ανάψουνε ξανά». Στέλνουν ηχηρό μήνυμα αλληλεγγύης και συντονίζουν τα επόμενα αγωνιστικά βήματα τους απέναντι στην αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική που τσακίζει τα λαϊκά νοικοκυριά.

Στη σύσκεψη παραβρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η ιστορία μιας διαχρονικής λεηλασίας όπως την κατέγραψε το https://efodos.net/Το 1963 η πλούσια σε κοιτάσματα νικελίου περιοχή της Λάρυμνας στη Φθιώτιδα παραχωρείται προς αξιοποίηση στο ίδρυμα Μποδοσάκη, ένα από τα πιο βαριά ονόματα της ελληνικής αστικής τάξης με δραστηριότητες σε μια ευρεία γκάμα οικονομικών πεδίων και με στενές σχέσεις με το βαθύ ελληνικό κράτος- ο Μποδοσάκης ήταν από τους ένθερμους υποστηρικτές της χούντας του Μεταξά.

Για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής, εξασφάλισε από το κράτος πρωτοφανείς εγγυήσεις και προνόμια, ενώ συνεργάστηκε στενά με το μονοπωλιακό γερμανικό κολοσσό Krup. Αξίζει να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής τα μεταλλεύματα νικελίου από τη Λάρυμνα διοχετεύονταν από τις κατοχικές δυνάμεις στη Γερμανία για την παραγωγή βιομηχανικών ειδών και όπλων, παραγωγή στην οποία η Κrup διαδραμάτιζε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Tο ίδρυμα Μποδοσάκη θησαύρισε από την παραγωγή και την πώληση του νικελίου σε ξένους μονοπωλιακούς ομίλους, εκμεταλλευόμενο άγρια τους μεταλλεργάτες και προκαλώντας μεγάλες οικολογικές καταστροφές. Ο Μποδοσάκης πουλούσε φθηνά το υψηλής ποιότητας νικέλιο της περιοχής στο ξένο κεφάλαιο για να είναι ανταγωνιστικός, και το ξένο κεφάλαιο με πολύ μικρό κόστος αγόραζε το πολύτιμο αυτό μέταλλο -συστατικό στοιχείο της παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα και της βαριάς βιομηχανίας κατά προέκταση-, για να πουλήσει στη συνέχεια πανάκριβα -και- στο ελληνικό κράτος τα προϊόντα του, το οποίο μην έχοντας τα οικονομικά μέσα για να τα αγοράσει, αναγκαζόταν στο δανεισμό από το ξένο κεφάλαιο, σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικής εξάρτησης που διεύρυνε σε συνδυασμό με τόσα άλλα αντίστοιχα παραδείγματα το δημόσιο χρέος.

Το 1983 κι αφού ο Μποδοσάκης είχε σχεδόν χρεοκοπήσει τη ΛΑΡΚΟ - έχοντας παράλληλα υποβαθμίσει στο έπακρο οικολογικά την περιοχή και δολοφονήσει και σακατέψει στα κάτεργα του δεκάδες εργάτες- με δάνεια που κατέληγαν στις τσέπες του κι όχι στην τεχνολογική αναβάθμιση της παραγωγής,η εταιρεία περνά στις τράπεζες, οι οποίες την απομυζούν εξίσου αποσπώντας επίσης τεραστία κέρδη, ενώ λίγα χρόνια αργότερα ύστερα από μια φαινομενική εξυγίανση της, περνά στο έλεγχο του Δημοσίου, της Εθνικής τράπεζας και της ΔΕΗ. Η νέα ΛΑΡΚΟ θα συνεχίσει ουσιαστικά στα βήματα των προκατόχων της, προσφέροντας αμύθητα κέρδη στο ελληνικό κεφαλαίο άλλα και τα ξένα μονοπώλια, για να μπει στα μνημονιακά χρόνια σε τροχιά ιδιωτικοποίησης σύμφωνα με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, προκειμένου να γίνει ανταγωνιστική στις νέες οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονταν παγκόσμια.

Σήμερα ύστερα από αλλεπάλληλες προσπάθειες όλων των μνημονιακών και μεταμνημονικαών κυβερνητικών σχημάτων, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να βάλει το οριστικό τέλος στη ΛΑΡΚΟ προωθώντας την ιδιωτικοποίηση της και την ουσιαστική της διάλυση καθότι κρίνεται από κεφάλαιο και ΕΕ ως μη ανταγωνιστική. Στην πραγματικότητα εγκαταλείπεται μια τεράστια πλουτοπαραγωγική πηγή – το νικέλιο που παράγει η ΛΑΡΚΟ είναι ανώτερης ποιότητας, ενώ η παραγωγή του από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη- που θα μπορούσε να αποτελέσει βάση για την ανάπτυξη βαριάς βιομηχανίας και πετιούνται στο δρόμο πάνω από 800 εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους.

Το οικονομικό σκάνδαλο σε τρία σημείαΣε κανονικές συνθήκες παράγει 1500 τόνους μεταλλεύματος το μήνα.

Η τρέχουσα μέση τιμή τόνου είναι 20.000 ευρώ, 30 εκατομμύρια μηνιαίως.

Πουλήθηκε στην ΤΕΡΝΑ για 5 εκατομμύρια.

Το 20/20 ήταν δίπλα στους συνεχείς αγώνες του σωματείου της εταιρείας, με απανωτά δημοσιεύματα που περιέγραφαν, εξηγούσαν και προειδοποιούσαν για την φριχτή κατάληξη.Η εμβληματική μάχη της ΛΑΡΚΟ - Ούτε βήμα πίσω

ΛΑΡΚΟ: Ξεκίνησαν οι απολύσεις - Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι

Εργασιακό, κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα - Ξεπουλάνε τη ΛΑΡΚΟ σε μία νύχτα

Γαλάζια κοράκια: Και η ΛΑΡΚΟ στα χέρια της ΤΕΡΝΑ του πεθερού του Γεραπετρίτη

Η τελική μάχη για την ΛΑΡΚΟ

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Τυχόν περαιτέρω μειώσεις συντάξεων των Διπλωματούχων Μηχανικών δε μπορούν να γίνουν ανεκτές

 

Τυχόν περαιτέρω μειώσεις συντάξεων των Διπλωματούχων Μηχανικών δε μπορούν να γίνουν ανεκτές

 

Η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ αποτελεί την Ομοσπονδία που εκπροσωπεί το σύνολο των Διπλωματούχων Μηχανικών, οι οποίοι υπηρετούν στη Δημόσια Διοίκηση (Υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού) με συνδικαλιστικό αλλά και επιστημονικό χαρακτήρα.

Με αγωνία και εύλογη ανησυχία αναμένουμε τις ενέργειες της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας, αναφορικά με το ζήτημα του υπολογισμού της προσαύξησης της κύριας σύνταξης των διπλωματούχων Μηχανικών του Δημοσίου για το χρόνο υπαγωγής τους στον πρ. Ειδικό Λογαριασμό Πρόσθετων Παροχών και μετέπειτα Ειδική Προσαύξηση του πρ. ΕΤΑΑ ΤΣΜΕΔΕ. Πληθαίνουν διαρκώς τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε προθέσεις αλλαγής του τρόπου υπολογισμού της εν λόγω προσαύξησης που θα οδηγήσει σε ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΙΩΣΗ (!) της σύνταξης που προσδοκούν τα ως άνω μέλη μας, αλλά και εκείνης που έχουν δικαιωθεί ήδη χιλιάδες συνταξιούχοι που έχουν αποχωρήσει από την υπηρεσία τους μετά την έκδοση του ν. 4387/2016, εδώ και 8 και πλέον έτη.

Αφορμή (και όχι ασφαλώς αιτία, όπως κατωτέρω αναπτύσσουμε) φαίνεται πως αποτελεί η έκδοση της με αριθμό 2037/2023 απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (Α Τμήμα), με την οποία γίνεται δεκτό ότι η υπουργική πράξη (της προηγούμενης Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ), που περιλαμβάνει τον τρόπο υλοποίησης της διάταξης του άρθρου 94 παρ. 4 του ν. 4387/2016 (αναφορικά με την προσαύξηση της κύριας σύνταξης για το χρόνο υπαγωγής στον ΕΛΠΠ και στην Ειδική Προσαύξηση του πρ. ΤΣΜΕΔΕ), η οποία, σημειωτέον, έχει καθολικά εφαρμοστεί σε όλες ανεξαιρέτως τις συνταξιοδοτικές περιπτώσεις μετά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού αλλά και σε όλους τους έως 12-5-2016 συνταξιούχους μέσω της διαδικασίας του επανυπολογισμού του άρθρου 33 του ν. 4387/2016, δεν έχει νόμιμα δημοσιευτεί και είναι ως εκ τούτου ανυπόστατη.

Ο υπολογισμός της προσαύξησης αυτής βάσει του συντάξιμου μισθού όπως διαχρονικά είχε καθοριστεί για τον εν λόγω κλάδο, και όχι βάσει του μέσου συντάξιμου μισθού που προκύπτει από το 2002 έως το χρόνο συνταξιοδότησης για τον υπολογισμό της ανταποδοτικής σύνταξης, όπως ακριβώς έχει καθολικά έως σήμερα εφαρμοστεί σε όλες ανεξαιρέτως τις αποφάσεις συνταξιοδότησης, οδηγεί σε μείωση των απονεμηθεισών συντάξεων από 13-5-2016 (!) έως και σήμερα. Επηρεάζει και επιδρά αρνητικά ακόμα και στον επανυπολογισμό όλων των έως 12-5-2016 κύριων συντάξεων, αφού και κατά τη διαδικασία του επανυπολογισμού του άρθρου 33 του ν. 4387/2016 αυτός ο τρόπος υπολογισμού εφαρμόστηκε.

Πέραν των νομικών επιχειρημάτων ως προς το εύρος και τη φύση των υποχρεώσεων που η ως άνω απόφαση του ΣτΕ γεννά για τον ΕΦΚΑ και το Ελληνικό Δημόσιο (μιας και, μεταξύ άλλων νομικών δεδομένων που δεν χρειάζεται να αναπτυχθούν στην παρούσα, έχει εκδοθεί στο πλαίσιο άσκησης αγωγής και όχι προσφυγής και ως εκ τούτου έχει προηγηθεί μόνο παρεμπίπτων έλεγχος της νομιμότητας της υπουργικής πράξης και δεν μπορεί να διαπλαστεί η ακύρωσή της) γεγονός αδιαμφισβήτητο, το οποίο δύναται να επιβεβαιωθεί ανά πάσα στιγμή από τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΕΦΚΑ, παραμένει ότι ο περιγραφόμενος εκεί τρόπος έχει καθολικά εφαρμοστεί σε όλες τις αποφάσεις συνταξιοδότησης του πρ. ΤΣΜΕΔΕ.

Το πραγματικό αυτό γεγονός έχει δύο πολύ σημαντικές συνέπειες και οδηγεί σε δύο πολύ βασικά συμπεράσματα: α) τυχόν αναδρομική εφαρμογή άλλου τρόπου υπολογισμού της προσαύξησης αυτής επηρεάζει, σε αντίθεση με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, μεγάλο αριθμό συνταξιούχων, ενώ άλλωστε ακόμα και τυχόν διαφοροποίηση του τρόπου υπολογισμού μόνο για τις από εδώ και πέρα εξεταζόμενες περιπτώσεις προσβάλλει κατάφωρα την αρχή της ίσης μεταχείρισης, και β) δημοσιονομικά, ουδεμία ζημία επέρχεται στον ασφαλιστικό φορέα και στο δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης καθόσον αυτός ήταν ο προβλεπόμενος τρόπος υπολογισμού της προσαύξησης λόγω υπαγωγής στον πρ. ΕΛΠΠ και μετέπειτα Ειδική Προσαύξηση του ΤΣΜΕΔΕ, όλες οι αποφάσεις έχουν εκδοθεί βάσει αυτού και οι συνταξιούχοι έχουν λάβει τις δικαιούμενες παροχές υπολογιζόμενες με αυτόν τον τρόπο, ενώ άλλωστε και οι σχετικές δαπάνες για τις μελλοντικές σχετικές απαιτήσεις έχουν υπολογιστεί με τον τρόπο αυτό.

Ως εκ τούτου, ενόψει των ανωτέρω αδιαμφισβήτητων δεδομένων, ο ισχυρισμός ότι δήθεν η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της προσαύξησης του άρθρου 94 παρ. 4 του ν. 4387/2016 απορρέει υποχρεωτικά από τη συνταγματική υποχρέωση του ΕΦΚΑ και του Δημοσίου να συμμορφώνεται στις δικαστικές αποφάσεις και εν προκειμένω στην προαναφερθείσα απόφαση του ΣτΕ είναι καθόλα αβάσιμος: το Ανώτατο Ακυρωτικό διέγνωσε μόνο την μη τήρηση των όρων που προβλέπονται για την έκδοση νόμιμων διοικητικών πράξεων και σε καμία περίπτωση δεν έκρινε ότι ο εφαρμοζόμενος έως σήμερα τρόπος υπολογισμού της προσαύξησης αυτής αντίκειται στο Σύνταγμα ή σε άλλες αρχές και διατάξεις.

Είναι προφανές λοιπόν ότι εάν πράγματι σκοπός της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου είναι να εφαρμόσει τη δικαστική απόφαση, προασπιζόμενη τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των Μηχανικών τότε η λύση είναι απλή, γρήγορη και άμεση: να προβεί άμεσα σε πρόβλεψη νομοθετικής εξουσιοδότησης στην επίμαχη διάταξη και σε έκδοση υπουργικής απόφασης, δημοσιευτέας σε ΦΕΚ, με βελτιωμένο και πάντως περιεχόμενο με το έως σήμερα εφαρμοζόμενο πλαίσιο.

Τυχόν επιλογή άλλου δρόμου, τυχόν προσκόλληση στην κακή ή εσφαλμένη διατύπωση της ισχύουσας ρύθμισης (μολονότι, ως γνωστόν, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας διαθέτει τη νομοθετική πρωτοβουλία) αναπόδραστα σηματοδοτεί ότι πραγματική και μόνη στόχευση αποτελεί η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ είτε λόγω δημοσιονομικών αδυναμιών για τις οποίες δεν ευθύνονται οι συνταξιούχοι είτε λόγω γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής. 

Οι Μηχανικοί έχουν συνεισφέρει δυσανάλογα στο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης ως ένας κλάδος, ο οποίος είχε υψηλή συνεισφορά μέσω διαφόρων πόρων, χαμηλές συντάξεις και διατήρησε μεγάλα αποθεματικά με τα οποία συνεισέφερε στο κοινό κεφάλαιο. Κάθε σκέψη για περιορισμό των συνταξιοδοτικών παροχών είναι εκτός συζήτησης και θα βρει την ομόθυμη αντίδραση του Τεχνικού κόσμου. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης συνεπώς να βρει τρόπους βελτίωσης των συνταξιοδοτικών παροχών και επίσπευσης απονομής τους, αντί να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους.

Είμαστε στη διάθεση σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση.

Η αρχιτεκτονική της ακατάσχετης επιδειξιμανίας

Η αρχιτεκτονική της ακατάσχετης επιδειξιμανίας

του Τάση Παπαϊωάννου

(Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ)

[4.7.2024]

«Πες μου ποιος είσαι να σου πω πώς κτίζεις – πες μου πώς κτίζεις να σου πω ποιος είσαι».

Άρης Κωνσταντινίδης

Ζούμε σε μια εποχή όπου ο άκρατος καταναλωτισμός αποτελεί τη νέα παγκόσμια θρησκεία. Ο άνθρωπος έχει συνδέσει την ευημερία και την ευτυχία του, αποκλειστικά με το πόσα αγαθά καταναλώνει, ανεξάρτητα αν αυτά του είναι απαραίτητα ή όχι για τη διαβίωσή του. Έχει κατισχύσει σχεδόν παντού, ως κυρίαρχη κουλτούρα των κοινωνιών μας, το δόγμα: «καταναλώνω, άρα υπάρχω».

Σταδιακά οι κοινωνίες μας μεταλλάσσονται σε ασύνδετα μεταξύ τους σύνολα, ανικανοποίητων ατόμων ή όπως έλεγε ο Οκτάβιο Πας σε «συνάξεις μοναχικών ανθρώπων». Ανθρώπων οι οποίοι διακατέχονται από τη μανία της αγοράς καινούργιων προϊόντων, προϊόντων τα οποία κάνουν σχεδόν καθημερινά την εμφάνισή τους και προβάλλονται ως τα νέα πρωτοποριακά και επαναστατικά επιτεύγματα της τεχνολογίας. Κάποιοι που έχουν την οικονομική άνεση τα αγοράζουν, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν σε όλους τους υπόλοιπους, το σύνδρομο της στέρησης και της επιτακτικής “ανάγκης” να τα αποκτήσουν πάση θυσία κι αυτοί. Η αγορά του αχρείαστου αντικειμένου, δημιουργεί αντίθετα απ’ ότι θα περίμενε ίσως κανείς, την αύξηση της καταναλωτικής μανίας, συνθλίβοντας τον άνθρωπο μέσα στα γρανάζια ενός φαύλου κύκλου διαρκώς νέων αγορών, δημιουργώντας εν τέλει απολύτως εξαρτημένα και χειραγωγούμενα άτομα. Άτομα που βυθίζονται μέσα σ ’έναν ολέθριο ατομικισμό και εγκλωβίζονται, ολοένα και περισσότερο, στα ασφυκτικά και περιχαρακωμένα όρια ενός μοναχικού Εγώ.

Η καταναλωτική ανεξέλεγκτη βουλιμία, ως αυτοσκοπός, έχει καθορίσει εδώ και χρόνια και την αρχιτεκτονική πρακτική. Η κατοικία (και όχι μόνο) έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα και αντιμετωπίζεται ως κοινό καταναλωτικό προϊόν. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς τα νότια και βόρεια προάστια της Αττικής (Γλυφάδα, Βούλα – Βριλήσσια, Χαλάνδρι), για να διαπιστώσει το είδος της αρχιτεκτονικής που χτίζεται στις περιοχές αυτές τα τελευταία χρόνια. Απίθανες πολυκατοικίες, γεμάτες στολίδια και περιττά επιθέματα, όπου η μια ανταγωνίζεται την άλλη σε κακογουστιά και εκζήτηση. Δεν υπάρχει κανένας κανόνας που στοιχειωδώς να συγκροτεί και να προδιαγράφει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό τους. Τα κτίρια πια μοιάζουν με παχύρευστες τούρτες, όπου το μόνο που ενδιαφέρει τους σχεδιαστές τους, είναι η επιδειξιμανία του φανταχτερού, του πομπώδους, του κραυγαλέου και του προκλητικού.

Η προσπάθεια είναι το νέο κτίριο να διαφοροποιηθεί με κάθε τρόπο από τα γειτονικά του και να μη θυμίζει σε τίποτε αυτά που προϋπήρξαν, αφού ο μοναδικός στόχος είναι να «πουλήσει» (και μάλιστα πολύ ακριβά) στον μελλοντικό καταναλωτή-ιδιοκτήτη. Ακατανόητες και άχρηστες καμπύλες, εμφανίζονται πάνω στις όψεις των νεότευκτων «αρχιτεκτονημάτων». Ένα θλιβερό δειγματολόγιο από κάθε είδους καμπύλες, κυρτές ή κοίλες, συνεχόμενες ή διακοπτόμενες, περιστρέφονται γύρω από τα κτίρια, χωρίς κανένα απολύτως νόημα. Συστρέφονται σαν σερπαντίνες πάνω σε αποκριάτικα σκηνικά, καλύπτοντας εξωτερικά τα αδιάφορα, κατά τα άλλα, ορθογώνια και βαρετά παραλληλεπίπεδα του χτισμένου αχταρμά.

Άλλα κτίρια πάλι, αποτελούν το απόγειο του τριγωνισμού τόσο σε οριζόντιο όσο και σε κατακόρυφο επίπεδο. Θηριώδη δοκάρια δίχως να επιτελούν καμιά στατική λειτουργία εκτείνονται στο πουθενά, πλάκες και πρόβολοι όλων των δυνατών μορφών πετάγονται δεξιά και αριστερά δίχως σκοπό, ενώ κάθε νέα πολυκατοικία που “σέβεται” τον αγοραστή και φυσικά στοχεύει στο πορτοφόλι του, διαθέτει ιδιωτικές πισίνες (-μπανιέρες) στα παραφουσκωμένα μπαλκόνια της. Τι αξίζει άραγε σήμερα ένα σπίτι δίχως την πισίνα του; Τα inox και τα κρυστάλλινα στηθαία που γυαλίζουν ενοχλητικά, είναι πλέον κανόνας για μια “πολυτελή” κατασκευή που εναρμονίζεται με τα πρότυπα του life style της εποχής μας, στα πλούσια, αλλά αβαθή και κενού περιεχομένου προάστια των μικροαστικών φαντασιώσεών μας.

Η αρχιτεκτονική της άσπρης στιλπνής φούσκας, αποτελεί την αποθέωση της αυτοαναφορικότητας και αυταρέσκειας. Συμβατικά κτίρια, ως προς τη συνθετική τους δομή, ντύνονται με τα ρούχα της εκζήτησης και της φιγούρας, μιας κίβδηλης επένδυσης προκειμένου να εντυπωσιάσουν και να καταπλήξουν με την αυθάδη και προκλητική παρουσία τους, το μάτι του ακόρεστου και αδαή νεόπλουτου (έλληνα ή ξένου). Τα φθηνά και ευτελή υλικά πλασάρονται στην αγορά του real estate ως υπερπολυτελής κατασκευή. Γυψοσανίδες κάθε είδους που επικαλύπτουν απίθανες μεταλλικές κατασκευές, καλύπτουν σαν χοντροκομμένο μασκάρεμα τις όψεις, των παχύσαρκων και ψηλών (σύμφωνα με τα περιβαλλοντικά bonus του ΝΟΚ) πολυκατοικιών. Σε άλλες, βλέπεις πάνω στις επιφάνειές τους ακατανόητες διακοσμητικές τρύπες, στρογγυλές ή οβάλ, πάνω σε πλάκες ή σε τοίχους, να θυμίζουν σκοροφαγωμένες επιφάνειες σε μεγέθυνση.

Το πρόβλημα όμως είναι πιο σοβαρό, απ’ ότι θα υπέθετε κανείς σε μια πρώτη, πρόχειρη θεώρηση. Τα κτίρια αυτά, αρχίζουν σιγά- σιγά να αποτελούν υποδείγματα σύγχρονης –τρομάρα μας!- αρχιτεκτονικής. Φαντάζουν στα μάτια πολλών, ως πρωτοποριακά επιτεύγματα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και ορισμένα εξ αυτών βραβεύονται κιόλας από αρχιτεκτονικά ινστιτούτα και περιοδικά. Προβάλλονται πονηρά και συστηματικά από συγκεκριμένους μάνατζερς και διαφημιστές στα ΜΜΕ που τα διατυμπανίζουν ως τα νέα δήθεν πρότυπα της κατοίκησης. Καθιερώνεται έτσι μια εμπορική-εργολαβική αρχιτεκτονική της απόλυτης φαντασμαγορίας και κενότητας που παραπέμπει –πάντα- σε μια ανώτερη κοινωνικά τάξη, υποσχόμενη την πολυπόθητη κοινωνική ανέλιξη στα μικροαστικά όνειρα των καταναλωτών.

Απέναντι σ’ αυτή τη ρηχή αρχιτεκτονική της αστείρευτης ματαιοδοξίας, περιμένει κανείς (ίσως μάταια;) να υπάρξει μια απάντηση από την αρχιτεκτονική κοινότητα. Η ελευθερία της αρχιτεκτονικής έκφρασης είναι προφανώς αδιαπραγμάτευτη, όπως και ο πλουραλισμός των διαφορετικών απόψεων, την ίδια στιγμή όμως, είναι επιβεβλημένη και η κριτική αποτίμησή τους. Ο δημόσιος, ανοικτός προς την κοινωνία αρχιτεκτονικός και όχι μόνο διάλογος, είναι στις μέρες μας, περισσότερο από ποτέ, αναγκαίος! Μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει αυτή η συζήτηση και η κριτική, για την ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούμε και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας.

Το κτισμένο περιβάλλον εκφράζει στο χώρο και στο χρόνο τον πολιτισμό μας, τις ταξικές αντιθέσεις, τις κοινωνικές ανακατατάξεις, κοντολογίς, το ποιοι πραγματικά είμαστε. Από τη μια χτίζονται τα τερατουργήματα της φλυαρίας και επιδειξιμανίας και από την άλλη, τεράστια τμήματα του πληθυσμού πασχίζουν να βρουν μάταια κάποιο σπίτι για να ζήσουν. Κι όλα αυτά, σε μια χώρα όπου η πολιτεία αγνοεί επιδεικτικά, δεκαετίες τώρα, την επιτακτική ανάγκη δημιουργίας συγκροτημάτων κοινωνικής κατοικίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί στοιχειωδώς, το τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία. Η αρχιτεκτονική, εκτός από επάγγελμα, τέχνη, επιστήμη ή ότι άλλο χαρακτηρισμό της προσδώσουμε, επιτελεί ή θα όφειλε να επιτελεί και έναν διδακτικό ρόλο στην κοινωνία. Προτείνει πάντοτε έναν τρόπο ζωής και μ’ αυτή την έννοια: «Κάθε γραμμή που τραβάμε [οι αρχιτέκτονες] δεν είναι ουδέτερη. Έχει χρώμα και μάλιστα έντονο!» Άρα εμμέσως, πλην σαφώς, επιτελεί έναν κρίσιμο κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό εν τέλει ρόλο, απέναντι στον οποίο θα πρέπει να στεκόμαστε και να δίνουμε καθημερινά απαντήσεις αφουγκραζόμενοι τις πραγματικές ανάγκες της ζωής μας.

Η εικόνα: Τάση Παπαϊωάννου, Τοπίο της φαντασίας, ακρυλικό σε χαρτί

ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: Στάση Εργασίας για τους εργαζόμενους της ΓΔΑΕΦΚ, Δευτέρα 1/7/2024 – Να εξοφληθούν άμεσα τα χρωστούμενα από τις εκτός έδρας μετακινήσεις

 

Στάση Εργασίας για τους εργαζόμενους της ΓΔΑΕΦΚ, Δευτέρα 1/7/2024 – Να εξοφληθούν άμεσα τα χρωστούμενα από τις εκτός έδρας μετακινήσεις

 

Συνάδελφοι/σες,

Το ΔΣ της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ προκηρύσσει Στάση Εργασίας τη Δευτέρα 1/7/2024 από την έναρξη του ωραρίου έως τη 1μμ, για τα μέλη μας Διπλωματούχους Μηχανικούς της Γενικής Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών (ΓΔΑΕΦΚ), ώστε να συμμετάσχουν στην κινητοποίηση που έχει προκηρύξει ο Σύλλογος Εργαζομένων  Αντιμετώπισης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών (Σ.Ε.Α.Ε.Φ.Κ.) στις 12μμ στο κτίριο «Άτλαντας».

          Όπως έχουμε επισημάνει με αντίστοιχα έγγραφα μας:

o   οι συνάδελφοι μας παραμένουν απλήρωτοι –με διάφορες δικαιολογίες - για Εκτός Έδρας Μετακινήσεις που έχουν πραγματοποιήσει από τον Οκτώβριο του 2023 (!) στα πλαίσια αντιμετώπισης των πλημμυρών της Θεσσαλίας

o   οι διαδικασίες και το ελάχιστο ύψος των αποζημιώσεων για τις εκτός έδρας μετακινήσεις καταλήγουν στο να χρηματοδοτούν από την τσέπη τους οι συνάδελφοι μας τις υπηρεσιακές μετακινήσεις τους

o   η χορήγηση των αναγκαίων Μέσων Ατομικής Προστασίας συνεχίζει να γίνεται αποσπασματικά και με ελλείψεις

o   εκκρεμεί το μείζον θέμα των εργασιακών σχέσεων εκατοντάδων Υπαλλήλων με Συμβάσεις Ορισμένου χρόνου, ενώ η Υπηρεσία –λόγω πύκνωσης των σχετικών φαινομένων – έχει την ανάγκη στελέχωσης με προσωπικό με μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας, αξιοποιώντας την τεράστια πείρα που έχει αποκτηθεί από τους Συμβασιούχους συναδέλφους μας

o   εκκρεμεί η αναμόρφωση του Οργανισμού του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, ώστε να μπορέσει να συμπεριλάβει όλο το αναγκαίο προσωπικό

 

Απαιτούμε λύσεις στα παραπάνω φλέγοντα θέματα ώστε η κρίσιμη αυτή Υπηρεσία να λειτουργεί απρόσκοπτα υπέρ του Δημοσίου Συμφέροντος και των πληγέντων πολιτών που χρειάζονται τη συνδρομή της Πολιτείας.

 

Σχετικές ανακοινώσεις μας:

https://www.emdydas.gr/wp-content/uploads/2024/04/1.4.2024_pol_prostasia_metakiniseis_9327-.pdf

https://www.emdydas.gr/wp-content/uploads/2024/02/6.2.2024_pol_prostasia_9274.pdf

https://www.emdydas.gr/wp-content/uploads/2024/06/9386-%CE%A3-%CE%9D-%CE%A6%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AD%CF%82-.pdf