Για την Παλαιστίνη

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

«Γάζα» του Τάση Παπαϊωάννου

Για την Παλαιστίνη

ΑΠΟΨΕΙΣ28.12.23 06:00Τάσης Παπαϊωάννου*

Η ανθρωπότητα περνά μία από τις πιο δύσκολες και τραγικές στιγμές της ιστορίας της. Ξαναζεί τη φρίκη μιας νέας Γκουέρνικα, θαρρείς και δεν έχει διδαχτεί τίποτε από το παρελθόν. Αποκαλύπτει το πιο κυνικό πρόσωπό της μέσα απ’ αυτή την αδιανόητη ανθρωπιστική καταστροφή, το μακέλεμα απροστάτευτων ανθρώπων, φτάνοντας στο έσχατο σημείο, ακόμη και οι νεκροί -κι όχι μόνο οι ζωντανοί- να ανήκουν σε δύο κατηγορίες: εκείνων που η ζωή έχει μεγαλύτερη αξία, από των «άλλων», των φτωχών, των ανυπεράσπιστων, των καταφρονημένων που ο θάνατός τους δεν απασχολεί ούτε νοιάζει κανέναν!

Ο θάνατος παραμονεύει παντού στη Γάζα. Τριγυρνάει μέσα στα ερείπια σπιτιών, σχολείων, νοσοκομείων, τζαμιών. Αντρες, γυναίκες, μικρά παιδιά, βρίσκονται κατά εκατοντάδες θαμμένοι κάτω από ατέλειωτους σωρούς από πέτρες, τούβλα, λαμαρίνες, κομματιασμένες πλάκες και κολόνες, ο,τι έχει απομείνει απ’ αυτό που ήταν κάποτε η Γάζα. Το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης εκατομμυρίων ανθρώπων, που βρίσκονταν στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα και πάνω στον άλλο, ζώντας χρόνια τώρα σε αποπνικτικές συνθήκες απομόνωσης, ελέγχου, ανελευθερίας και απίστευτης φτώχειας, τώρα είναι κρανίου τόπος.

Σήμερα, έχουν απομείνει μόνο οι αποκρουστικοί λόφοι των ερειπίων που έχουν μετατρέψει τη Λωρίδα της Γάζας σε μια περιοχή-φάντασμα, όπου ξεχειλίζει μόνο ο θρήνος, η απόγνωση και ο αβάσταχτος πόνος. Εκεί όπου το έδαφος έχει ποτιστεί απ’ άκρη σ’ άκρη με το αίμα αθώων, εκεί όπου βασιλεύει μόνον ο θάνατος κι απλώνεται παντού ανεξέλεγκτος, ανελέητος, απάνθρωπος. Οι χιλιάδες βόμβες έχουν ισοπεδώσει τα πάντα κι όλοι εμείς παρακολουθούμε άπραγοι και αδρανείς το συνεχιζόμενο έγκλημα. Αλλοι σοκαρισμένοι και συγκλονισμένοι με το δράμα ενός λαού που συνεχίζεται αμείωτο από το 1948 μέχρι σήμερα κι άλλοι που μένουν αδιάφοροι και απαθείς μπροστά στην πρωτοφανή γενοκτονία που αναίσχυντα ονομάζεται «δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Ενας ηρωικός λαός που δεκαετίες τώρα παλεύει για το αυτονόητο, το αναφαίρετο δικαίωμά του για ελευθερία και αυτοδιάθεση. Που συνεχίζει τον πολύχρονο αγώνα του να αποκτήσει το δικό του κράτος στη γη όπου γεννήθηκε, να κάνει το όνειρο τόσων και τόσων γενεών πραγματικότητα.

Η ανθρωπότητα περνά μία από τις πιο δύσκολες και τραγικές στιγμές της ιστορίας της. Ξαναζεί τη φρίκη μιας νέας Γκουέρνικα, θαρρείς και δεν έχει διδαχτεί τίποτε από το παρελθόν. Αποκαλύπτει το πιο κυνικό πρόσωπό της μέσα απ’ αυτή την αδιανόητη ανθρωπιστική καταστροφή, το μακέλεμα απροστάτευτων ανθρώπων, φτάνοντας στο έσχατο σημείο, ακόμη και οι νεκροί -κι όχι μόνο οι ζωντανοί- να ανήκουν σε δύο κατηγορίες: εκείνων που η ζωή έχει μεγαλύτερη αξία, από των «άλλων», των φτωχών, των ανυπεράσπιστων, των καταφρονημένων που ο θάνατός τους δεν απασχολεί ούτε νοιάζει κανέναν! Πόσοι ακόμη αθώοι πρέπει να σφαγιαστούν στον βωμό της αναισθησίας μας, προκειμένου να φωνάξουμε όλοι μαζί «Φτάνει πια»;

Η μαρτυρική Γάζα έχει μετατραπεί σε μαζικό τάφο χιλιάδων αμάχων –κυρίως γυναικών και παιδιών- που δολοφονήθηκαν από το αδίστακτο και αιμοσταγές καθεστώς των φανατικών ακροδεξιών, που κυβερνούν το Ισραήλ, με τη σύμπραξη των ΗΠΑ. Θυσιάζονται γιατί επιμένουν να υπάρχουν, να ζουν και να αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, να μη συμβιβάζονται και να υπενθυμίζουν την υποχρέωση της διεθνούς –λεγόμενης- «κοινότητας» να επέμβει προκειμένου να σταματήσει επιτέλους ο όλεθρος και να προχωρήσει πραγματικά και όχι προσχηματικά η ίδρυση του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Ομως αντί να υποχωρούν το μίσος και η αλληλοεξόντωση, υποδαυλίζεται διαρκώς η φωτιά που φουντώνει ανεξέλεγκτα και μετατρέπεται τελικά (για άλλη μια φορά) σε αντιπαράθεση δύο κόσμων: της ισχυρής, πλούσιας και «πολιτισμένης» Δύσης απέναντι στη φτωχή, καθυστερημένη και «απολίτιστη» Ανατολή. Λαμβάνει, μάλιστα, εξαιρετικά επικίνδυνες διαστάσεις, αφού κυριαρχούν οι πιο ακραίες φονταμενταλιστικές και φασιστικές φωνές που διαχέουν παντού το δηλητήριό τους και σπέρνουν τον παράλογο και καταστροφικό φανατισμό τους.

Οι βομβαρδισμοί και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, όμως, συνεχίζονται, όχι για να ηττηθεί η Χαμάς, όπως ισχυρίζεται το καθεστώς Νετανιάχου και προβάλλεται καθημερινά από τον πανίσχυρο προπαγανδιστικό μηχανισμό του Ισραήλ, αλλά μέχρι να επιτευχθεί η «Τελική Λύση»: η πλήρης εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, η κατάληψη και ο εποικισμός από το Ισραήλ κάθε σπιθαμής γης που ανήκει στους Αραβες και η εκδίωξή τους με κάθε τρόπο από τις προγονικές εστίες τους, όπου κατοικούσαν αιώνες τώρα. Το προμελετημένο αυτό σχέδιο, που μεθοδικά και απροκάλυπτα εφαρμόζεται χρόνια τώρα, με κύριο στόχο να μην υπάρξει ποτέ παλαιστινιακό κράτος, γίνεται πια ολοφάνερο και ορατό σε όλους, ακόμη και στους πιο καλόπιστους.

Η εξτρεμιστική κυβέρνηση του Ισραήλ προσπαθεί με κάθε μέσο να φιμώσει όσους αντιτίθενται (ανάμεσά τους και πολλοί Εβραίοι της διασποράς) στις βάρβαρες επιχειρήσεις δολοφονιών και εκτοπισμού τόσο στη Γάζα όσο και στη Δυτική όχθη, αγνοώντας επιδεικτικά τις εκκλήσεις του ΟΗΕ και εκατοντάδων κρατών για εκεχειρία. Την ίδια στιγμή, όπου στον κόσμο ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας από ανθρώπους που καταδικάζουν το αιματοκύλισμα, αυτοί στιγματίζονται, διώκονται, κατασυκοφαντούνται και χαρακτηρίζονται αυτομάτως αντισημίτες. Το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να υποχρεώσει σε παραίτηση πρυτάνεις κορυφαίων Πανεπιστημίων, επειδή οι φοιτητές τους διαδήλωναν υπέρ της Παλαιστίνης κατακρίνοντας τη συνεχιζόμενη γενοκτονία, ενώ σε άλλες χώρες απαγορεύονται εκδηλώσεις συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό. Η πρωτοφανής λογοκρισία στα αμερικανικά (και όχι μόνο) Πανεπιστήμια θυμίζει τις μαύρες εποχές του Μακαρθισμού, με την απρόκλητη στοχοποίηση και δίωξη φοιτητών, πανεπιστημιακών δασκάλων, καλλιτεχνών, διανοούμενων.

Ώς πότε θα ανεχόμαστε τη συνεχιζόμενη σφαγή; Ώς πότε θα σιωπούμε;

* Αρχιτέκτων-ομότιμος καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ