Ναόμι Κλάιν: «Η μεγαλύτερη ληστεία στην ανθρώπινη ιστορία» – Λίβελος κατά των κατασκευαστών AI

Ναόμι Κλάιν: «Η μεγαλύτερη ληστεία στην ανθρώπινη ιστορία» – Λίβελος κατά των κατασκευαστών AI

Δευτέρα, 15 Μαΐου 2023 22:22 •

«Εμείς εκπαιδεύσαμε τις μηχανές. Όλοι μας. Αλλά ποτέ δεν δώσαμε τη συγκατάθεσή μας» λέει η Καναδή που έγραψε «Το Δόγμα του Σοκ»

«Εμείς εκπαιδεύσαμε τις μηχανές. Όλοι μας. Αλλά ποτέ δεν δώσαμε τη συγκατάθεσή μας». Σε εκτενές της άρθρο – λίβελο, στον Guardian, η διάσημη Καναδή συγγραφέας Ναόμι Κλάιν, που στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ» ανέλυσε τις τακτικές του «καπιταλισμού της καταστροφής», στρέφεται κατά των Ceo της γενετικής Τεχνητής Νοημοσύνης. (Generative AI ) και της « φάλαγγας των θαυμαστών τους».

Στο δημοσίευμα η Κλάιν, μεταξύ άλλων, κάνει αναφορά στην «ληστεία» της ανθρώπινης γνώσης, από τους γκουρού της τεχνολογίας, ώστε τα chatbot να δίνουν «απαντήσεις κατασκευασμένες» και συχνά «εντελώς λανθασμένες». Αλγοριθμικά σκουπίδια, όπως τα χαρακτηρίζει.

«Όπως, για παράδειγμα, όταν ζητάτε από ένα ρομπότ έναν ορισμό για κάτι που δεν υπάρχει, και αυτό, μάλλον πειστικά, σας δίνει έναν πλήρη, με έτοιμες υποσημειώσεις», λέει.

«Ιδιωτικοποιούν την ατομικότητά μας»

Οι πλουσιότερες εταιρείες στην ιστορία (Microsoft, Apple, Google, Meta, Amazon…) αρπάζουν μονομερώς το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης που υπάρχει σε ψηφιακή, επεξεργάσιμη μορφή και το περικλείουν μέσα σε εταιρικά προϊόντα, καταγγέλει η Κλάιν. Άμεσος στόχος, «αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, που με τα έργα τους εκπαίδευσαν τις μηχανές, χωρίς να δώσουν την άδεια ή τη συγκατάθεσή τους».

«Τρέφονται από τη συλλογική εφευρετικότητα, την έμπνευση και τις ανακαλύψεις της ανθρωπότητας (μαζί με τα πιο διεφθαρμένα χαρακτηριστικά μας), λέει η Κλάιν για τους γκουρού της βιομηχανίας των chatbox. Τα μοντέλα τους είναι μηχανές οικειοποίησης, που καταβροχθίζουν και ιδιωτικοποιούν τις ατομικές μας ζωές καθώς και τις συλλογικές πνευματικές και καλλιτεχνικές μας κληρονομιές».

Ο αγαπημένος μύθος του κλάδου…

«Οι οπαδοί της AI, παρότι αναγνωρίζουν το σφάλμα των μηχανών τους, τροφοδοτούν τον πιο αγαπημένο μύθο του κλάδου: ότι χτίζοντας αυτά τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα και εκπαιδεύοντάς τα σε οτιδήποτε εμείς οι άνθρωποι έχουμε γράψει, πει και αναπαραστήσει οπτικά, βρίσκονται στη διαδικασία γέννησης μιας ζωηρής νοημοσύνης έτοιμης να πυροδοτήσει ένα εξελικτικό άλμα για το είδος μας».

Αλλά «ο στόχος τους δεν ήταν ποτέ να λύσουν το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής ή να κάνουν τις κυβερνήσεις μας πιο υπεύθυνες ή την καθημερινότητά μας πιο χαλαρή», τονίζει η Κλάιν στηλιτεύοντας τις «παραισθήσεις» που καλλιεργούνται ότι η Generative AI νοημοσύνη θα είναι επωφελής.

« Ο στόχος ήταν πάντα, το όφελος από τη μαζική εξαθλίωση»

«Υπάρχει ένας κόσμος στον οποίο η τεχνητή νοημοσύνη, ως ισχυρό εργαλείο για την προγνωστική έρευνα και την εκτέλεση θα μπορούσε πράγματι να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της ανθρωπότητας. Αλλά για να συμβεί αυτό, αυτές οι τεχνολογίες θα πρέπει να αναπτυχθούν μέσα σε μια πολύ διαφορετική οικονομική και κοινωνική τάξη από τη δική μας, που θα στοχεύει στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών» υποστηρίζει η συγγραφέας, και συνεχίζει:

«Αλλά όπως καταλαβαίνουμε, το σημερινό μας σύστημα δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Αντίθετα, είναι φτιαγμένο για να μεγιστοποιήσει την εξαγωγή πλούτου και κέρδους –τόσο από τον άνθρωπο όσο και από τον φυσικό κόσμο. Σε αυτήν την πραγματικότητα της υπερσυγκεντρωμένης δύναμης και πλούτου, η τεχνητή νοημοσύνη – μακριά από το να ανταποκρίνεται σε όλες αυτές τις ουτοπικές ψευδαισθήσεις – είναι πολύ πιο πιθανό να γίνει ένα τρομακτικό εργαλείο περαιτέρω εκποίησης και λεηλασίας.

« Ο στόχος ήταν πάντα, το όφελος από τη μαζική εξαθλίωση, η οποία, στον καπιταλισμό, θα είναι η κραυγαλέα και λογική συνέπεια της αντικατάστασης των ανθρώπινων λειτουργιών με ρομπότ».

Νομιμοποίηση με το…άλλοθι της «ρήξης»

«Στην περίπτωση του υλικού που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα και για το οποίο γνωρίζουμε τώρα ότι εκπαίδευσε τα μοντέλα AI, έχουν κατατεθεί διάφορες αγωγές που υποστηρίζουν ότι αυτό είναι σαφώς παράνομο», υπενθυμίζει η Κλάιν, που στη συνέχεια αναφέρεται στους ελιγμούς των τεχνολογικών εταιρειών προκειμένου να νομιμοποιήσουν τις προθέσεις τους.

«Το κόλπο, βέβαια, είναι ότι η Silicon Valley βαφτίζει συνήθως την κλοπή ” ρήξη ” – και πολύ συχνά τη γλιτώνει. Γνωρίζουμε αυτή την κίνηση: εισβάλλετε σε άνομο έδαφος- ισχυρίζεστε ότι οι παλιοί κανόνες δεν ισχύουν για τη νέα σας τεχνολογία- φωνάζετε ότι η νομοθεσία θα βοηθήσει μόνο την Κίνα – και όλα αυτά ενώ έχετε τα δεδομένα σας σταθερά στο έδαφος.

Μέχρι να ξεπεράσουμε όλοι την καινοτομία αυτών των νέων κανόνων και να αρχίσουμε να κάνουμε απολογισμό των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών καταστροφών, η τεχνολογία είναι ήδη τόσο διαδεδομένη που τα δικαστήρια και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σηκώνουν τα χέρια ψηλά».

«Μην ζητάτε άδεια, ζητήστε συγχώρεση»

Και το άρθρο -καταπέλτης συνεχίζει: «Το είδαμε με τη σάρωση βιβλίων και έργων τέχνης από την Google. Με τον αποικισμό του διαστήματος από τον Μασκ. Με την επίθεση της Uber στον κλάδο των ταξί. Με την επίθεση της Airbnb στην αγορά ενοικίασης. Με την ασυδοσία του Facebook με τα δεδομένα μας. Μην ζητάτε άδεια, αρέσκονται να λένε οι disruptors, ζητήστε συγχώρεση.

Στο βιβλίο The Age of Surveillance Capitalism (Η εποχή του καπιταλισμού της επιτήρησης), η Shoshana Zuboff περιγράφει με λεπτομέρεια πώς οι χάρτες Street View της Google ξεπέρασαν τους κανόνες προστασίας της ιδιωτικής ζωής, στέλνοντας τα αυτοκίνητά της με τις κάμερες να φωτογραφίζουν τους δημόσιους δρόμους και τους εξωτερικούς χώρους των σπιτιών μας. Μέχρι να ξεκινήσουν οι αγωγές για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της ιδιωτικότητας, το Street View ήταν ήδη τόσο διαδεδομένο στις συσκευές μας (και τόσο ωραίο, και τόσο βολικό …) που ελάχιστα δικαστήρια εκτός Γερμανίας ήταν πρόθυμα να παρέμβουν.

Τώρα το ίδιο πράγμα που συνέβη στο εξωτερικό των σπιτιών μας συμβαίνει και στις λέξεις, τις εικόνες, τα τραγούδια μας, ολόκληρη την ψηφιακή μας ζωή. Όλα κατασχέθηκαν επί του παρόντος και χρησιμοποιούνται για να εκπαιδεύσουν τις μηχανές να προσομοιώνουν τη σκέψη και τη δημιουργικότητα».

Το συμπέρασμα; «Οι εταιρείες αυτές πρέπει να γνωρίζουν ότι εμπλέκονται σε κλοπή, ή τουλάχιστον ότι μπορεί να διατυπωθεί μια ισχυρή επιχειρηματολογία ότι το κάνουν. Απλώς ελπίζουν ότι το παλιό εγχειρίδιο λειτουργεί για άλλη μια φορά – ότι η κλίμακα της ληστείας είναι ήδη τόσο μεγάλη και εξελίσσεται με τέτοια ταχύτητα ώστε τα δικαστήρια και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα σηκώσουν για άλλη μια φορά τα χέρια ψηλά μπροστά στο υποτιθέμενο αναπόφευκτο όλων αυτών».

naftemporiki.gr