Λήξη προθεσμίας πληρωμής

Λήξη προθεσμίας πληρωμής

Η Εφημερίδα των Συντακτών 3-4/9/2022

Το μυαλό μου εδώ και καιρό λειτουργεί σαν κομπιουτεράκι. Οχι απλώς κομπιουτεράκι. Tο νιώθω σαν τον ENIAC, τον πρώτο υπολογιστή που έπιανε 170 τετραγωνικά, είχε 18.000 λυχνίες και 6.000 διακόπτες. Ξέρω ότι το μυαλό μου –και κάθε μυαλό– έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τον τεράστιο ENIAC ή από τον μικροσκοπικό υπολογιστή που κρύβεται στο σμαρτφονάκι μου, κι ας είναι μόλις 1.300 κυβικά εκατοστά κρυμμένα σ’ ένα λίγο μεγαλύτερο καύκαλο. Το μυαλό μου γίνεται σαν τον ENIAC, γιατί αν και διαθέτει τρισεκατομμύρια νευρώνες, είμαι υποχρεωμένος να το λειτουργώ σχεδόν χειροκίνητα. Με διακόπτες, προειδοποιήσεις, ειδοποιήσεις, ευγενικές υπενθυμίσεις, προθεσμίες υποβολής και ημερομηνίες λήξης. Υποτίθεται ότι εκατοντάδες αλγόριθμοι του Πιερρακάκη, του Πιτσιλή, της ΔΕΗ, της Cosmote –ή της Protergia, της Vodafone, των ανταγωνιστών τους, αν τους έχετε προτιμήσει–, της ΕΥΔΑΠ, των ασφαλιστικών, των τραπεζών, των servicers, των συνδρομητικών καναλιών(αν έχετε), δουλεύουν για λογαριασμό μας (και για τους λογαριασμούς μας) με sms, email, διαφημίσεις και ακατάπαυστες ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, ειδοποιήσεις στις θυρίδες μας σε myΑΑΔΕ, ΔΕΗ myHomeEnter, myCosmote… Ολα my είναι, αλλά τίποτε δεν είναι δικό μας εκτός από τα χρέη μας σε όλους τους προαναφερθέντες.

Αλλά αυτό το σύστημα ψηφιακών τηλεειδοποιήσεων συνεχούς πυράς δεν απαλλάσσει το μυαλό μου –και το δικό σας υποθέτω– από την ενοχλητική υποχρέωση να δουλεύει σαν ένα χειροκίνητο κομπιουτεράκι – συχνά με τη βοήθεια ενός πραγματικού χειροκίνητου calculator, έστω και ως εφαρμογή στο κινητό– με κυρίαρχες πράξεις την πρόσθεση και την αφαίρεση. «Ο λογαριασμός σας θα λήξει σε δύο μέρες…». «Σας ενημερώνουμε ότι η προθεσμία πληρωμής του λογαριασμού σας είναι…». «Η προθεσμία πληρωμής έχει λήξει… Αν στο μεταξύ έχετε πληρώσει αγνοήστε αυτό το μήνυμα…». «Εκδόθηκε ο νέος λογαριασμός με ημερομηνία πληρωμής την…». «Δυο μέρες ακόμη προθεσμία υποβολής αίτησης για το XXX pass (fuel, power κι ό,τι pass θέλεις, κι ας μην πας πουθενά). «Η συνδρομή σας έχει λήξει. Για την ανανέωσή της μπείτε στην πλατφόρμα…».

Ολα αυτά τα απαθή αλλά με ψυχρή ψηφιακή ευγένεια διατυπωμένα μηνύματα από τους απρόσωπους προμηθευτές της επιβίωσής μας το μυαλό μας είναι υποχρεωμένο να τα βάλει σε μια χρονική σειρά. Η λούπα της ζωής μας έχει διαμορφωθεί σε μια διαδοχή από ημερομηνίες λήξης. Κάποτε αυτές οι προθεσμίες ήταν «λαρτζ», χαλαρές, γενναιόδωρες. Τετράμηνες, τρίμηνες, δίμηνες. Υπήρχε μια υπόρρητη δήλωση εμπιστοσύνης στον πελάτη, πως ακόμη και εκπρόθεσμα θα ξοφλήσει το χρέος του. Τώρα ο χρόνος συμπυκνώνεται στον μήνα. Κι αυτό είναι μια ρητή δήλωση πως όλοι είμαστε ύποπτοι κλοπής, μπαταχτσήδες, φεσαδόροι. Πέρασε η προθεσμία πληρωμής; Πέρασε ο μήνας; Το ρεύμα κόβεται, το αέριο κόβεται, τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις τρέχουν από το πρώτο λεπτό υπερημερίας πληρωμής των δόσεων στην Εφορία ή στην τράπεζα, η συνδρομή αναστέλλεται, το τηλέφωνο διακόπτεται και ουδείς κόπτεται αν πίσω από τον υπερήμερο οφειλέτη βρίσκεται ένας πολίτης, μια οικογένεια σε προσωρινή ή μόνιμη αδυναμία πληρωμών. Το δίκτυο των αλγορίθμων δεν έχει ακόμη συντεθεί σε έναν πραγματικά «Μεγάλο Αδελφό» που να βάζει τις οφειλές σε σειρά προτεραιότητας, οι πιστωτές μας διαγκωνίζονται για τις σωστές ημερομηνίες, διότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από μας «γιατί στο τέλος του μισθού μένει τόσος μήνας». Η ζωή με τον μήνα καταναλώνει ραγδαία τις ψυχικές κιλοβατώρες μας από την πιο ρυπογόνα πηγή ενέργειας, το άγχος, όπως θαυμάσια έχει γράψει ο φίλος Ηλίας Καραβόλιας.

Διάβασα πως στον Αρη το ρομποτικό ρόβερ της NASA παρήγαγε αρκετή ποσότητα οξυγόνου που θα έδινε σε έναν αστροναύτη ανάσες 100 λεπτών. Αλήθεια, τώρα; Δεν φτιάχνουν και μια συσκευή που θα μας δίνει ενός μήνα οικονομική ανάσα επί Γης;

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

10 - 5 - 5, 6/2+8

20 φορές το 15, 11+7, 18

σύνολο 16, όλα είν’ εντάξει

ώρα να φάω και να κοιμηθώ

Αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς

θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς

αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά

κι όταν θα ψάχνω για θέση θα ’ν’ αργά

Εχουμε και λέμε -5, 6/2+8

20 φορές το 15, 11+7, 18

σύνολο 16, σίγουρα είν’ εντάξει

δεν έχω λάθος μ’ ας τα ξαναδώ

10 - 5 - 5, 6/2+8

20 φορές το 15, 11+7, 18

κι όμως κατά βάθος κάπου υπάρχει λάθος

κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυο

Λουκιανού Κηλαηδόνη, «Κάπου την έχουμε πατήσει»

(Αλμπουμ «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου-μπόυ», 1978)