ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ: ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ: Στο ίδιο έργο θεατές ή αλλιώς φταίει η «κακιά η ώρα»

 ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ: Στο ίδιο έργο θεατές ή αλλιώς φταίει η «κακιά η ώρα»

Την άνοιξη του ’22 όλοι οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι διαβεβαίωναν εντός βουλής και στα ΜΜΕ, πώς «είμαστε καθόλα έτοιμοι κι έχουν ληφθεί τ’ αναγκαία μέτρα αντιπυρικής προστασίας». Η διάψευσή τους, δυστυχώς, προήλθε από την ίδια την πραγματικότητα με τις πυρκαγιές στα νησιά, στη Δαδιά, στην Πεντέλη, στη Δυτική Αττική κλπ. Και, βέβαια πάλι «έφταιξαν»:

• Η κλιματική αλλαγή, δηλαδή αλλιώς τα μελτέμια!

• Οι εμπρηστές

• Η έλλειψη πρόσβασης στα δάση

• Η έλλειψη αντιπυρικής προστασίας για το κάθε σπίτι ξεχωριστά

ΔΕΝ «έφταιξαν» οι ελλείψεις:

• 1500 υπαλλήλων από τα Δασαρχεία

• 3500 πυροσβεστών

• 20 εναέριων μέσων

• ειδικού πυροσβεστικού στόλου για την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών

Χαρακτηριστικό είναι πως μόλις το 0,04% του κρατικού προϋπολογισμού δίνεται για την προστασία των δασών, άρα είναι σαφές πως δεν βρίσκεται μεταξύ των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης η πυροπροστασία και η λήψη μέτρων για την πρόληψή της.

Επίσης χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Πρωθυπουργού σχετικά με τον «σεβασμό της ανθρώπινης ζωής», μιας και τελικά το μόνο μέτρο πρόληψης που υφίσταται, είναι η αποστολή sms για άμεση εκκένωση πυρόπληκτων περιοχών. Πόσο ειρωνική ήταν αυτή η δήλωση, αν λάβουμε υπόψη μας τα 30.000 θύματα του κορονοϊού.

Είναι αδιανόητο οι εκπρόσωποι της Πολιτείας να εγκαλούν τους πολίτες με τη λογική της «ατομικής ευθύνης» τόσο για τον κορονοϊό, όσο καιο για την αντιπυρική θωράκιση! Είναι απαράδεκτο να μας «κουνάνε το δάκτυλο» πώς φταίμε για όλα τα δεινά, όσοι έχουν την ευθύνη διοίκησης, ώστε να αποσείσουν τις δικές ολιγωρίες.

Και όλα αυτά τη στιγμή που συζητείται στη Βουλή άλλον ένα Πολυνομοσχέδιο που αφορά δυσμενέστατες ρυθμίσεις για το περιβάλλον. Το εν λόγω ν/σ συνδυάζει την πλήρη εξουδετέρωση των ήδη ανεπαρκών περιορισμών για τη διαφύλαξη των περιοχών απόλυτης προστασίας της φύσης, Natura, ζωνών διαχείρισης ειδών και οικοτόπων κ.λπ., με την απαξίωση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης.

Οι διατάξεις του έρχονται να ολοκληρώσουν την εκθεμελίωση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που επιχειρείται αποτελεσματικά τα τελευταία χρόνια. Μετά τη χωροταξία και την πολεοδομία, τα δάση, τις ακτές και τη θάλασσα, παραδίδεται άνευ και ο ίδιος ο πυρήνας του ελάχιστου εναπομείναντος φυσικού κεφαλαίου της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι στο συνονθύλευμα των χρήσεων που επιτρέπονται εφεξής στις κατ’ ευφημισμόν μόνο προστατευτέες περιοχές δεσπόζουν οι Α.Π.Ε., οι εξορυκτικές δραστηριότητες (μεταλλεία, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων κ.λπ.), τα έργα οδοποιίας και οι τουριστικές εγκαταστάσεις χωρίς όρους και περιορισμούς.  Είναι χαρακτηριστικό ότι η κρίσιμη αρμοδιότητα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των έργων και δραστηριοτήτων αφαιρείται κατ’ ουσίαν από τη Δημόσια Διοίκηση, αφού μπορεί να ανατίθεται σε ιδιώτες αξιολογητές τους οποίους επιλέγουν και αμείβουν οι ίδιοι οι ελεγχόμενοι.

Στεκόμαστε στο πλευρό των συναδέλφων μας που θα συνδράμουν, για άλλη μια φορά με αυταπάρνηση, στην καταγραφή των ζημιών και στα έργα αποκατάστασης των πληγέντων.