Τα «αστικά ελαστικά συμπλέγματα» ή οι «ελαστικές πόλεις» που ετοιμάζει η κυρίαρχη τάξη για τους Λαούς με την ευκαιρία του κορονοϊού είναι «γκέτο»

Το περιβάλλον συζητά με έναν Αρχιτέκτονα

Τα «αστικά ελαστικά συμπλέγματα» ή οι «ελαστικές πόλεις» που ετοιμάζει η κυρίαρχη τάξη για τους Λαούς με την ευκαιρία του κορονοϊού είναι «γκέτο» ας μην ξεγελαστούμε για άλλη μια φορά από την «φανταχτερή νέα ονομασία»

Περιβάλλον: Διάβασα ένα άρθρο[1] πρόσφατα με τίτλο : «Κορονοϊός. Οι Αρχιτέκτονες αναρωτιούνται για το μέλλον. Και ίσως η απάντηση είναι η «ελαστική πόλη»

Αρχιτέκτονας: Το διάβασα. Και να σου πω τι ακριβώς λέει γιατί είναι και πονηρά διατυπωμένο. Θα σου πω για το κομμάτι που αναφέρεται στους αρχιτέκτονες που παρακολουθούν το « "Master “Emergency & Resilience" του Πανεπιστημίου Iuav της Βενετίας που διευθύνει ο καθηγητής Jorge Lobos , αρχιτέκτονας και επιστημονικός διευθυντής του master, ο οποίος μέσω αυτού του προγράμματος μεταπτυχιακών εξειδικεύσεων εκπαιδεύει επαγγελματίες που είναι σε θέση να αναπτύξουν στρατηγικές παρέμβασης σε περίπτωση ανθρωπιστικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης : φυσικές καταστροφές, κλιματική αλλαγή, πολεμικές συγκρούσεις».

Στους αρχιτέκτονες λοιπόν, που παρακολουθούν το master τέθηκαν τα παρακάτω ερωτήματα. : «Πώς μπορούμε λοιπόν να οικοδομήσουμε στρατηγικές και πολιτικές επιδημιολογικής πρόληψης; Η αρχιτεκτονική μπορεί να είναι ένα από τα εργαλεία της συγκράτησης των πανδημιών; Μπορεί ένα κτίριο να βοηθήσει στην προστασία των κατοίκων του από επιδημίες και πανδημίες; Πώς θα ζήσουμε σε δημόσιους χώρους; Πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τα πιο αδύναμα τμήματα της κοινωνίας από αυτό το είδος έκτακτης ανάγκης; Θα επιτρέψουμε στο κράτος να ελέγχει και να καθορίζει τις κινήσεις μας, να ρυθμίζει τις κοινωνικές μας σχέσεις, εάν αυτό σημαίνει να προστατευόμαστε από μελλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης;»

Και ο καθηγητής Jorge Lobos, για να μην ξεφύγουν και οδηγηθούν σε λάθος δρόμο, κατευθύνει ρωτώντας δήθεν : « Μήπως πρέπει να φανταστούμε μια αστική κοινωνία ικανή να χωριστεί γρήγορα σε μικρές απομονωμένες ομάδες ή «αστικά συμπλέγματα» (cluster urbani) με υψηλή αυτάρκεια και υψηλό βαθμό εξάρτησης από τα παγκόσμια δίκτυα επικοινωνίας;» 

Και δεν ξεφεύγει ούτε η αρθρογράφος αφού στο τέλος λέει συμπεραίνοντας, και με υπερηφάνεια γίνεται και νονά βαφτίζοντας την «ελαστική πόλη». Να τι λέει : « Ίσως η απάντηση θα μπορούσε να είναι ένα είδος «ελαστικής πόλης» , με την ικανότητα να ανοίγει τα σύνορά της σε όλους, σε στιγμές ειρήνης και ευημερίας, και στη συνέχεια να τα κλείνει, κατακερματισμένα σε μικρές αυτόνομες και απομονωμένες ομάδες , σε μια περίοδο έκτακτης ανάγκης για την υγεία ή κλιματική κρίση.»

Αυτά λέει το άρθρο. Και ξέρεις τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Σημαίνουν ότι η κυρίαρχη τάξη με την ευκαιρία του «κορονοϊού» προετοιμάζει την τάξη των Αρχιτεκτόνων που θα στηρίξει να νέα «γκέτο» που θέλει να δημιουργήσει για τους Λαούς. Ας το ‘χουμε υπ’ όψιν μας. Θα λέγονται «αστικά ελαστικά συμπλέγματα», θα λέγονται «cluster elastici urbani », θα λέγονται «ελαστικές αστικές περιοχές», θα λέγονται «ελαστικές αστικές συνοικίες», όπως και να τα πουν η ουσία είναι ότι θα έχουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός «γκέτο» για τους Λαούς. 

[1] Coronavirus, gli architetti si fanno molte domande sul futuro. E forse la risposta si chiama ‘città elastica’