Να σημειωθεί ότι η Συνέλευση αποφάσισε 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, στις 20 Ιούνη 2019
Για τη Διεκδίκηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Το σωματείο έχει ορίσει ως βασικό στόχο τη διεκδίκηση της Συλλογικής Σύμβασης. Στο διάστημα που προηγήθηκε από την τελευταία μας συνέλευση, έγιναν ήδη σημαντικές κινήσεις σε αυτή την κατεύθυνση. Το σωματείο μπήκε πρώτη φορά μετά από χρόνια σε μια διαρκή κίνηση με εξορμήσεις και κινητοποιήσεις στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους αλλά και σε μελετητικά γραφεία, για να ενημερώσει τους συναδέλφους για την προσπάθεια αυτή, και να τους ενεργοποιήσει. Ο πρώτος γύρος αυτής της προσπάθειας δείχνει και τις προθέσεις της εργοδοσίας. Ο ΣΤΕΑΤ (η εργοδοτική ένωση των τεχνικών εταιριών ανωτέρων τάξεων) κωλυσιεργεί σχετικά με την έναρξη της διαπραγμάτευσης, αμφισβητώντας προσχηματικά την νομιμοποίηση του ΣΜΤ να εκπροσωπεί τους συναδέλφους του κλάδου, παρότι αυτό το ερώτημα δεν υπάρχει ούτε νομικά (δεν νοείται ερώτημα αντιπροσωπευτικότητας πριν συναφθεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας) ούτε ουσιαστικά (υπάρχει το δεδικασμένο της προηγούμενης απόφασης για το ότι είμαστε αντιπροσωπευτικότερο σωματείο από το ΣΤΥΕ, και είναι προφανές ότι το ΣΜΤ έχει περισσότερα μέλη και μέλη πραγματικούς εργαζόμενους του κλάδου στον ιδιωτικό τομέα). Οι εσωτερικές αντιθέσεις της εργοδοσίας (η ΕΛΛΑΚΤΩΡ, όταν της τέθηκε το ζήτημα να υπογράψει επιχειρησιακή σύμβαση μάς δήλωσε ότι θα διαπραγματευτεί αυστηρά μέσω του ΣΤΕΑΤ, ενώ η ΤΕΡΝΑ – παρότι επίσης αρνητική – υποστηρίζει ότι έχει πιο «αυτόνομη» γραμμή σε σχέση με τον ΣΤΕΑΤ) δεν μπορούν πια να αποτελούν δικαιολογία, αφού η πρόταση του Σωματείου για τη Σύμβαση είναι στα χέρια τους πάνω από μισό χρόνο. Την ίδια ώρα ο ΣΕΓΜ (σύνδεσμος μελετητών) δεν προσήλθε καν στις πρώτες διερευνητικές συναντήσεις. Παράλληλα όμως, ΣΤΕΑΤ-ΣΑΤΕ-ΣΕΓΜ έχουν συνάψει πρόσφατα μνημόνιο συνεργασίας για να προωθήσουν τα κοινά συμφέροντά τους. Η «ασυνεννοησία» τους προκύπτει μόνο όταν είναι να συζητήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η προσπάθειά μας πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί, για να υπηρετηθούν 2 κατευθύνσεις: Από τη μίανα υπάρξει μια πλατιά ενημέρωση όλων των μελών μας για τη ΣΣΕ, για το τι καλύπτει και κυρίως για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να διεκδικηθεί στους χώρους εργασίας: από τον μεγάλο κατασκευαστικό όμιλο, μέχρι το μικρότερο τεχνικό γραφείο. Από την άλλη να οξύνουμε την πίεση στην εργοδοσία, έχοντας επίγνωση των πραγματικών συσχετισμών στον κλάδο, αλλά προβαίνοντας σε μαχητικές και ταυτόχρονα αποτελεσματικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση αυτή.
Συνεπώς απαιτείται να συνεχιστεί ένας μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός που εμπλέκει όλα τα μέλη του σωματείου, θα ανοίγει το σχέδιο Σύμβασης που διεκδικούμε σε όλους τους συναδέλφους και θα συνεχίσει να ασκεί και κεντρικοπολιτική πίεση. Οι εξορμήσεις πρέπει να συνδυάζουν την παρέμβαση στους μεγάλους ομίλους και σε μελετητικά γραφεία (και ειδικά όπου η εκμετάλλευση είναι πιο οξυμένη όπως τα αρχιτεκτονικά γραφεία και τα γραφεία κτηματογράφησης). Ταυτόχρονα, πρέπει να αρχίσουν να συντάσσονται εσωτερικά ενημερωτικά δελτία από το ΔΣ προς τα μέλη του Σωματείου, για να έχουν εικόνα για την πορεία της διαπραγμάτευσης, αλλά και για τα επιχειρήματα της εργοδοσίας.
Στο σημείο που βρισκόμαστε, χρειάζεται να υπάρξει και η όξυνση της πίεσης απέναντι στους εργοδότες. Με δεδομένη και τη χρονική συγκυρία στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, θεωρούμε ότι πρέπει να οργανώσουμε κλαδική απεργία για το ζήτημα, για να πιέσουμε τους εργοδότες να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Μια απεργία που θα έχουμε το χρόνο να την οργανώσουμε συστηματικά, να ενημερώσουμε τους συναδέλφους για το επίδικο, να τους πείσουμε να απεργήσουν, να περιφρουρήσουμε μεγάλους χώρους εργασίας, να καταλάβει η εργοδοσία πως όταν δεν συζητάει καν, θα πρέπει να περιμένει πιο οξυμένες αντιδράσεις. Τα μέσα Μαΐου είναι μάλλον η καλύτερη περίοδος για να εξυπηρετηθεί αυτός ο στόχος.
Παράλληλα, θα πρέπει τα μέλη του σωματείου να μπουν μπροστά και να διεκδικήσουν αυξήσεις στους χώρους εργασίας τους, διεκδικήσεις που έχουν αρχίσει να διατυπώνονται σε μια σειρά από χώρους δουλειάς, με αφορμή και τα αναδρομικά για το ΕΤΕΑΕΠ (τρέχουσες και αναδρομικές εισφορές επικουρικού και εφάπαξ). Είναι αντικειμενικό γεγονός ότι η κερδοφορία πολλών επιχειρήσεων στον κλάδο έχει αυξηθεί σημαντικά το τελευταίο διάστημα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις που επιβίωσαν από την κρίση έχουν πλέον πολύ μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά. Οι εργοδότες ευελπιστούν ότι το πάγωμα των μισθών που επικρατούσε στον κλάδο επί μια δεκαετία, θα δημιουργήσει στους εργαζόμενους την αίσθηση ότι πρέπει να πληρώνονται ελάχιστα για όσα παράγουν. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει. Τώρα είναι πιο πολύ από ποτέ η ώρα να διεκδικήσουμε να πληρωνόμαστε αξιοπρεπώς για τη δουλειά μας.
Στο πολιτικό σκέλος του ζητήματος, πρέπει να επισημάνουμε ότι οι κυβερνητικές κορώνες για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων και του κατώτατου μισθού είναι παραπλανητικές και ψευδείς. Η κυβέρνηση «επανέφερε» τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ακολουθώντας ουσιαστικά τις επιταγές του ΣΕΒ. Συμβάσεις δεν υπογράφονται αν οι εργοδότες δεν προσκομίσουν τα μητρώα τους και εάν αυτά δεν καλύπτουν πάνω από το 50% των εργαζομένων στον κλάδο, και η επεκτασιμότητα δεν επανέρχεται παρά μόνο εάν το επιθυμούν και οι εργοδότες. Την ίδια στιγμή, οι πιο «σκληρές» εργοδοτικές ενώσεις, όπως ο ΣΕΤΕ, θα προσφύγουν ακόμα και απέναντι στις λίγες συμβάσεις που υπογράφηκαν το προηγούμενο διάστημα. Παρόλα αυτά θα πρέπει να ολοκληρωθούν τα πρώτα βήματα και των νομικών μας κινήσεων απέναντι στους εργοδότες, ώστε να μπορούμε να έχουμε τη δυνατότητα μελλοντικά να εξετάσουμε και την αξιοποίηση των όποιων ελάχιστων όπλων έχουν απομείνει μέσω του ΟΜΕΔ (Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας).
Για τη γενική πολιτική κατάσταση. Έχοντας μπει σε προεκλογική χρονιά, η κυβερνητικά διαφημιζόμενη «έξοδος από τα μνημόνια» βρίσκει τους εργαζόμενους στην ίδια κατάσταση των τελευταίων ετών, αφού όλοι οι ψηφισμένοι μνημονιακοί νόμοι και μέτρα συνεχίζουν να ισχύουν και να διαλύουν τις ζωές της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η ταχεία προώθηση των μνημονιακών αναδιαρθρώσεων και των απαιτήσεων του κεφαλαίου και των εργοδοτών στη χώρα για την αύξηση της κερδοφορίας τους συνεχίζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κορυφαίες αιχμές του «μνημονιακού πακέτου» αποτελούν η περαιτέρω μείωση των δημόσιων δαπανών, η μείωση των συντάξεων, η εκποίηση ή «αξιοποίηση» με τη μορφή της παραχώρησης για δεκαετίες του δημοσίου πλούτου, οι περικοπές στα εναπομείναντα κοινωνικά επιδόματα, η περαιτέρω αυτοματοποίηση και ενοποίηση των εισπρακτικών μηχανισμών σε συνδυασμό με την επιτάχυνση των πλειστηριασμών, η περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων.
Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ επιχειρούν να μας πείσουν ότι θα είναι καλύτεροι διαχειριστές εκφάνσεων της ίδιας μνημονιακής πολιτικής. Η κυβέρνηση προσπαθεί να διαφημίσει σαν μέτρα ανακούφισης, παρεμβάσεις όπως η αύξηση του βασικού μισθού, η οποία έρχεται μετά από χρόνια κρίσης να πάει το βασικό μισθό στα 650 ευρώ. Έναν μισθό που δεν θα τον δουν ούτε καν όσοι τον δικαιούνται, αφού η εργοδοσία με την μερική και εκ περιτροπής απασχόληση καταφέρνει, και λόγω διάλυσης των ελεγκτικών μηχανισμών, να μη δηλώνει τους εργαζόμενους που απασχολεί κανονικά. Την ίδια στιγμή, το μνημονιακό πλαίσιο που απαγορεύει τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, παραμένει ανέγγιχτο, και η κυβέρνηση ουσιαστικά πανηγυρίζει που εφάρμοσε το νόμο Βρούτση για τον κυβερνητικό καθορισμό του κατώτατου μισθού. Παράλληλα, η κυβέρνηση υπόσχεται μια ανάπτυξη με εξορύξεις πετρελαίων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, νέα γήπεδα με κρατικά χρήματα και mall. Με την προστασία της πρώτης κατοικίας να περιστέλλεται ακόμα περισσότερο με το νέο νομικό πλαίσιο, με αποτέλεσμα τα σπίτια εκατοντάδων ανθρώπων των λαϊκών τάξεων να εκπλειστηριάζονται για να στηριχθεί η βιωσιμότητα της μαύρης τρύπας των τραπεζών και μιας πολιτικής που διαχειρίζεται «κόκκινα δάνεια» από τη μια ανακεφαλαιοποίηση στην επόμενη. Την ίδια στιγμή η ΝΔ πλειοδοτεί σε νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, μη διστάζοντας να επικαλείται ακόμα και φασίστες δικτάτορες της Λατινικής Αμερικής ως πρότυπο για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Ταυτόχρονα, η πραγματικότητα στο εργασιακό τοπίο είναι τρομακτική. Η ανεργία παραμένει εκτοξευμένη, οι ανασφάλιστοι είναι εκατοντάδες χιλιάδες, οι νεόπτωχοι εκατομμύρια. H μείωση της επίσημης ανεργίας έρχεται κυρίως από τη μετανάστευση αλλά και από τις επισφαλείς και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας στις οποίες αναγκάζεται να δουλέψει η πλειονότητα των εργαζομένων. Το κεφάλαιο αξιοποιεί την οικονομική κρίση για κατάργηση όλων των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων αιώνων. Είναι θυσίες χωρίς τέλος για ένα σύστημα που ασθμαίνει να ανακάμψει από την κρίση. Kαι μέσα σε όλα αυτά νομοθέτησαν μέτρα που περιστέλλουν το δικαίωμα στην απεργία, επιχειρώντας να καταργήσουν πρακτικά κάθε όπλο αντίστασης των εργαζομένων.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι το χρέος διογκώνεται, ο φαύλος κύκλος ύφεσης – νέων μνημονίων συνεχίζεται. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την υποτιθέμενη έξοδο από την κρίση είναι για γέλια και για κλάματα και απαιτούν άμεση σύγκρουση με αυτές τις επικίνδυνες και καταστροφικές πολιτικές.
Στο μέτωπο του ασφαλιστικού. Όσο περνάει ο καιρός από την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, οι εργαζόμενοι – και ειδικά όσοι είναι με μπλοκάκι – και οι αυταπασχολούμενοι αντιλαμβάνονται το μέγεθος των εισφορών και του πόσα καλούνται να πληρώσουν. Την ίδια ώρα βαθαίνει και η διάλυση της ασφαλιστικής συνείδησης, ειδικά των νεότερων γενιών. Η μείωση του ποσοστού εισφοράς για την κύρια σύνταξη, και ο υπολογισμός των επικουρικών και των εφάπαξ με βάση τον κατώτατο μισθό θα σημάνουν μεγάλες επιπτώσεις στα αντίστοιχα τμήματα των συντάξεων, με βάση την κεφαλαιοποιητική λογική του νέου ασφαλιστικού. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σε πολλές επιχειρήσεις και ειδικά στις μικρότερες του κλάδου, οι εργοδότες μετέφεραν τα βάρη της αύξησης των εισφορών στους εργαζόμενους, και αυτό σημαίνει 115 ευρώ το μήνα επιπλέον εισφορές για τα επόμενα χρόνια (τρέχουσες και αναδρομικές για επικουρικά και εφάπαξ). Επίσης, από 1/1/2019 οι εισφορές για τους εργαζόμενους με μπλοκάκι υπολογίζονται επί του μικτού εισοδήματος (το 2018 ήταν στο 85% του μικτού) και άρα οι εισφορές για την κύρια σύνταξη και την υγεία δεν θα είναι και τόσο μειωμένες. Βέβαια αυτό ακόμα δεν έχει φανεί, επειδή το υπολογιστικό σύστημα του ΕΦΚΑ εμφάνισε γενικώς λάθος τις εισφορές για τους πρώτους μήνες του 2019.
Η μάχη για το ποιος πληρώνει εισφορές συνεχίζεται στις επιχειρήσεις και συνδέεται με τη μάχη για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αφού πλέον όλοι γνωρίζουν ότι – ειδικά στα μικρότερα γραφεία – το μπλοκάκι χωρίς αναγγελία παραμένει πλειοψηφικό καθεστώς. Αλλά και όπου αυτό άλλαξε, οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να πληρώσουν την αύξηση του μικτού κόστους της εργοδοσίας, ελλείψει Συλλογικής Σύμβασης: Στους κατασκευαστικούς ομίλους, στις τεχνικές εταιρείες και στα μελετητικά γραφεία, στις περισσότερες περιπτώσεις, η εργοδοσία αρνήθηκε να πληρώσει το μερίδιο των ασφαλιστικών εισφορών που της αναλογεί και προχώρησε σε μειώσεις μισθών φορτώνοντας το σύνολο των εισφορών στον εργαζόμενο, πράγμα που κατάφερε όπου δεν συνάντησε την οργανωμένη μαζική αντίδραση των εργαζομένων. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν δέσμευσε κατά κανέναν τρόπο τους εργοδότες για το τι θα κάνουν, και έκλεισε το μάτι στην ασυδοσία. Εάν η κυβέρνηση ήθελε όντως να λύσει το πρόβλημα στη ρίζα του, θα καταργούσε το μπλοκάκι με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα και θα ανάγκαζε την εργοδοσία να σταματήσει αυτή την παράνομη και καταχρηστική πρακτική. Ακόμα και με το σύστημα της «αναγγελίας», εξάλλου, δεν κατοχυρώνονται 14 μισθοί, η μητρότητα και οι αποζημιώσεις απόλυσης.
Και ενώ υπάρχει όλη αυτή η κατάσταση, χιλιάδες συνάδελφοι εμφανίζονται ανασφάλιστοι στα συστήματα του ΕΦΚΑ, είτε επειδή εμφανίζονται αναδρομικές οφειλές, είτε επειδή είναι νεοεγγραφέντες και δεν τους έχουν περάσει στα συστήματα. Συνάδελφοι που καταβάλλουν κανονικά τις εισφορές τους στερούνται την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη για χρήματα τα οποία καταβάλλουν κανονικά. Το συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει να εξεταστεί και συγκεκριμένα από το ΔΣ για να δοθεί άμεσα μια λύση από το υπουργείο.
Την ίδια στιγμή, και ενώ οι πλειστηριασμοί από τις τράπεζες αυξάνονται συνεχώς, από πέρυσι άρχισαν οι πλειστηριασμοί και κατασχέσεις και για χρέη στο δημόσιο, μέτρο που θα πλήξει σε μεγάλο βαθμό και πολλούς συναδέλφους, ειδικά όσους έχουν περάσει από διαστήματα ανεργίας στον κλάδο, και ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν εισφορές στο ΤΣΜΕΔΕ ενώ είχαν μηδενικά εισοδήματα, με αποτέλεσμα τα χρέη να συσσωρεύονται και να τοκίζονται. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει καμιά κατάσχεση σε συνάδελφο άνεργο ή υποαπασχολούμενο για χρέη που του φορτώθηκαν τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.
Για την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η κατάσταση του εκφυλισμού του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος βαθαίνει, με αποκορύφωμα όσα συμβαίνουν πριν το 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Εκτός από την πολιτική γραμμή που ακολουθεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ με την υποστήριξη του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του ’15 και την πρόσφατη «Κοινωνική Συμμαχία», οι νοθείες και οι εργοδοτικοί μηχανισμοί έχουν φτάσει να καθορίζουν πολύ μεγάλο μέρος του σώματος που εκλέγει τις διοικήσεις της ΓΣΕΕ. Και να μην ξεχνάμε ότι ούτε 10% των εργαζομένων στον σκληρό ιδιωτικό τομέα (πέραν ΔΕΚΟ και τραπεζών) δεν είναι γραμμένο στα σωματεία του, την ώρα που πολλές συνδικαλιστικές ενώσεις απομακρύνονται διαρκώς από τα εργατικά προβλήματα και δεν αποδέχονται καν ως μέλη τους τους επισφαλώς εργαζομένους. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΕΑΚ είναι υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση, στην προσπάθειά της να αναπαράγει γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των εργαζομένων να αποστρέφεται πλέον το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα. Παρότι πολλές από τις καταγγελίες των δυνάμεων του ΠΑΜΕ ευσταθούν, δεν θεωρούμε ότι η απάντηση μπορεί να δοθεί με την πολιτική γραμμή απομόνωσης που ακολουθεί το ΠΑΜΕ στα συνδικάτα, μια γραμμή που αντικειμενικά οδηγεί προς την κομματική περιχαράκωση μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή η κατάσταση μπορεί να υπερβληθεί μόνο με τον συντονισμό δημοκρατικών και αγωνιστικών σωματείων, ομοσπονδιών και επιτροπών εργαζομένων όπως έχει συμβεί και στις πιο ένδοξες ιστορικές στιγμές του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.
Η απάντησή μας. Είναι δεδομένο, ότι θα πρέπει να αντιπαλέψουμε με κάθε μέσο την παρούσα αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, που πλήττει το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων και κατά συνέπεια τον κλάδο μας, και να είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας μέχρι τέλους. Όσα παράγονται από τον κόπο μας είναι τα κινητήρια γρανάζια της οικονομίας και η εργασία μας έχει μια συγκεκριμένη αξία που δεν μπορεί να αποτιμάται με βάση την εκάστοτε κατάσταση της οικονομίας της χώρας, υποτιμώμενη διαρκώς υπό την επίκληση της οικονομικής κρίσης.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινούνται και οι κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος σε αντίθεση με τα πλαίσια «συμφιλίωσης των τάξεων» των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και ο επίμονος και μεθοδικός αγώνας που πρέπει να δοθεί για την κατάκτηση της Συλλογικής Σύμβασης για τον κλάδο μας.
Το επόμενο διάστημα καλούμαστε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις διεκδικώντας με μαζικούς όρους, την υπογραφή αξιοπρεπούς συλλογικής σύμβασης εργασίας στον κλάδο. Αναγνωρίζοντας ότι οι ατομικοί δρόμοι δεν μπορούν να μας δώσουν λύση, και μακριά από τις λογικές ανάθεσης που προκρίνει ο αντίπαλος να παλέψουμε συλλογικά για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας μέσω μιας ΣΣΕ που θα αποτελεί ασπίδα και όπλο των συναδέλφων.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
Απεργία του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών την Πέμπτη 9 Μαΐου για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Περιφρούρηση σε χώρους εργασίας την ίδια μέρα με σχεδιασμό του ΔΣ.
Συνέχιση των εξορμήσεων και των παραστάσεων διαμαρτυρίας σε τουλάχιστον εβδομαδιαία βάση, τόσο για την ενημέρωση των συναδέλφων όσο και για τη μαζικότερη δυνατή συμμετοχή στην απεργία. Αξιοποίηση των δυνάμεων του Σωματείου για να καλυφθούν διαφορετικοί εργασιακοί χώροι στο ίδιο διάστημα. Ενημέρωση μέσω τακτικών ενημερωτικών δελτίων των μελών του Σωματείου τόσο για το περιεχόμενο της διεκδικούμενης σύμβασης όσο και για την πορεία της διεκδίκησης.
Συμμετοχή στην απεργιακή διαδήλωση της Πρωτομαγιάς με συγκέντρωση του Σωματείου στο Πολυτεχνείο.
Τη στήριξη του Σωματείου σε πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις για το μπλοκάρισμα των κατασχέσεων της λαϊκής κατοικίας στους πλειστηριασμούς και κατασχέσεις.
Τη διερεύνηση της δυνατότητας συντονισμού με άλλα σωματεία στον κλάδο αλλά και εκτός αυτού το επόμενο διάστημα και για την επανακατοχύρωση των ΣΣΕ.
Τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της επόμενης περιόδου για την ειρήνη και την απεμπλοκή του ελληνικού κράτους από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Τη συνέχεια του μπλοκαρίσματος των αντιδραστικών αλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο του ΤΕΕ και τη δημιουργία επαγγελματικού ταμείου.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
Εφαρμογή ΣΣΕ και ανατροπή ευέλικτων μορφών εργασίας (προγράμματα voucher κ.ά.).
Να λυθεί άμεσα το πρόβλημα με τους συναδέλφους που στερούνται την υγειονομική τους κάλυψη.
Να πληρώσει η εργοδοσία το μερίδιό της για την κοινωνική ασφάλιση
Την κατάργηση όλων των μνημονίων και των νόμων που απορρέουν από αυτά.
Την κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου 4387/2016
Καμία μείωση μισθών σε εργαζόμενους με «μπλοκάκι»
Άμεση και αναδρομική ακύρωση όλων των ληστρικών αυξήσεων εισφορών (κατάργηση των διατάξεων του Ν. 3986/2011, άρθρο 44, § 14 κ΄15).
Να μη δημιουργηθεί επαγγελματικό ταμείο, τα αποθεματικά του οποίου υπάρχει κατεύθυνση να χρησιμοποιείται και για την εγγυοδοσία.
Την αποκατάσταση των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ από το PSI και τιμωρία των υπευθύνων για τη συγκεκριμένη απώλεια. Απαγόρευση της μετατροπής πόρων του ΤΣΜΕΔΕ σε χρηματιστικούς τίτλους.
Την απαγόρευση των απολύσεων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες
Την κατάργηση του ΚΕΑΟ που υπό το πρόσχημα της «εργαλειοποίησης» για είσπραξη εισφορών μεγαλοοφειλετών θέτει στο στόχαστρο τις περιουσίες των εργαζόμενων και ανέργων συναδέλφων.
Κατάργηση όλων των χαρατσιών στην ακίνητη περιουσία. Απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας, μπλόκο στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις.
Την απαίτηση για καμία σύναψη σύμβασης με το Δημόσιο με εταιρίες που δεν πληρούν την εργατική νομοθεσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου