Σε μάστιγα για τον κατασκευαστικό κλάδο τείνει να εξελιχθεί το φαινόμενο των υπερβολικών εκπτώσεων, το οποίο, όπως φαίνεται και από τη σοβαρή καθυστέρηση που καταγράφεται στην αντιμετώπιση, φαίνεται πως «βολεύει» την ηγεσία του υπ. Υποδομών, παρότι όπως αποδεικνύεται στην πράξη πολλά από τα έργα που έχουν ανατεθεί με μεγάλες εκπτώσεις συχνά επαναπροκηρύσονται λόγω της κατάρρευσης των αναδόχων. Το αποτέλεσμα είναι, τελικά, πολύ υψηλότερο κόστος για το ελληνικό Δημόσιο.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με στοιχεία του ΣΑΤΕ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τεχνικών Εταιρειών), κατά την περίοδο 2009-2014, η μέση έκπτωση που δινόταν σε διαγωνισμούς δημοσίων έργων διαμορφώθηκε στο 40%, αλλά το σχετικό ποσοστό έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια, δεδομένης και της έλλειψης νέων έργων. Συγκεκριμένα, την περίοδο 2015-2017, η μέση έκπτωση άγγιξε το 56%, σε μια απέλπιδα προσπάθεια ορισμένων κατασκευαστών να διατηρηθούν ενεργοί και να εξασφαλίσουν κάποιες ροές εσόδων.
Βασικός λόγος για την εξέλιξη αυτή είναι ασφαλώς η μεγάλη υποχώρηση στην παραγωγή δημόσιων έργων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το διάστημα 2015-2017 οι δημοπρατήσεις έργων αξίας άνω των 2 εκατ. υποχώρησαν κατά 60% σε ετήσια βάση σε σύγκριση με την προηγούμενη πενταετία. Η εικόνα αυτή επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη μελέτη της PwC, βάσει της οποίας οι επενδύσεις σε έργα υποδομής ως ποσοστό επί του ΑΕΠ υποχώρησαν από το 3,7% το 2006 σε μόλις 1,1% το 2017, κάμψη που ισοδυναμεί με απώλειες 67 δισ. ευρώ συνολικά.
Σύμφωνα με τη διοίκηση του ΣΑΤΕ, το βασικό αποτέλεσμα της ανυπαρξίας νέων έργων είναι η επικράτηση έντονου και οξύτατου ανταγωνισμού στις ελάχιστες δημοπρατήσεις έργων, με συνέπεια αυτά να κατακυρώνονται από 10% έως 25% κάτω του κόστους, δηλαδή με ζημία για τις εταιρείες, με αποτέλεσμα χρονοβόρες διαδικασίες αποπεράτωσης και αμφιλεγόμενη ποιότητα κατασκευής των έργων, χρήση φθηνών εισαγόμενων υλικών κι εξοπλισμού». Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό το φαινόμενο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κατάρρευση των υγιών επιχειρήσεων, οι οποίες δεν μπορούν να ανταγωνιστούν προσφορές κάτω του κόστους.
Χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο άξονας της Αμβρακίας Οδού, ο οποίος, παρότι ανατέθηκε το 2009 στην ΑΕΓΕΚ, εντούτοις μέχρι σήμερα δεν έχει παραδοθεί ούτε μισό χιλιόμετρο από τα 48,5 συνολικά, καθώς η εταιρεία έχει εν τω μεταξύ καταρρεύσει. Για το έργο είχαν δοθεί εκπτώσεις της τάξεως του 50%-51% και σήμερα δρομολογείται νέα δημοπράτηση για να ολοκληρωθεί. Ανάλογη ανησυχία επικρατεί και για το «σαλαμοποιημένο» έργο του άξονα Πάτρα – Πύργος, για το οποίο επίσης δόθηκαν μεγάλες εκπτώσεις άνω του 50% και στις οκτώ επιμέρους εργολαβίες. Οι πρώτες τέσσερις έχουν ανατεθεί στον όμιλο Καλογρίτσα με μέση έκπτωση 53,4% κι ενώ μέχρι σήμερα το έργο ακόμη δεν έχει συμβασιοποιηθεί, ο τελευταίος φέρεται να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, σύμφωνα τουλάχιστον με καταγγελίες απλήρωτων εργαζομένων του.
ΝΙΚΟΣ ΡΟΥΣΑΝΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου