Από τα στατιστικά στοιχεία, προκύπτει ότι 4.107.315 πολίτες χρωστάνε στην εφορία. Αναγκαστικά μέτρα, δηλαδή, κατασχέσεις μισθών, συντάξεων και ακινήτων, έχουν επιβληθεί σε 1.067.857 φορολογούμενους. Μόνο τον Ιανουάριο ο εισπρακτικός μηχανισμός προχώρησε σε κατασχέσεις σε περισσότερους από 17.500 πολίτες ∙ ενώ οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί για χρέη προς το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία θα ξεκινήσουν την 1η Μαΐου. Σύμφωνα δε με τη νομοθεσία που πρόσφατα ψήφησε η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά», ο εισπρακτικός μηχανισμός επιτρέπεται να βγάζει στο «σφυρί» ακίνητα, ακόμα και για χρέος από 500 ευρώ. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει την τροπολογία με την οποία προβλέπεται αυτεπάγγελτη δίωξη σε όποιον επιδιώκει να εμποδίσει τη αρπαγή της λαϊκής κατοικίας από το κράτος και από τα παράσιτα της κοινωνίας, τους τραπεζίτες.
Για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, είτε αυτοί αφορούν δάνεια προς τις πολλάκις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες με χρήματα των εργαζομένων, είτε χρέη δημιουργημένα από την αβάστακτη φορολογία που επιβλήθηκε από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι αρμόδιοι του υπουργείου Δικαιοσύνης διακινούν εγγράφως το «απαραίτητο» της εφαρμογής τους με την εξής επιχειρηματολογία: «Η αναγκαστική εκτέλεση (σσ: του πλειστηριασμού) εκτυλίσσεται, εξ ορισμού, σε ένα πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων αλλά και υψηλής ψυχικής έντασης. Πλην, όμως, είναι αναγκαία σε κάθε έννομη τάξη. Η διενέργεια του πλειστηριασμού με ηλεκτρονικά μέσα επιτυγχάνει τη μεγιστοποίηση του οικονομικού οφέλους και την ελαχιστοποίηση του προσωπικού κόστους. Για όλους τους παραπάνω λόγους, προτείνεται η καθολική εφαρμογή του».
Αυτό το νομοθετημένο έγκλημα σε βάρος της εργαζόμενων συντελείται από την κυβέρνηση του Τσίπρα, σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από την εξαθλίωση και την απαξίωση μεγάλου μέρους του εργαζόμενου λαού, τη μαζική ανεργία και την φτώχεια. Δηλαδή, η κυβέρνηση των «αριστερών» συνταυτίζεται με την κυρίαρχη καπιταλιστική και νεοφιλελεύθερη θεωρία και πρακτική η οποία δεν παύει να θεωρεί, ότι η φτώχεια, η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός μερίδας πολιτών αποτελούν φυσιολογική κατάσταση της οικονομίας της αγοράς, και ότι το μόνο που απαιτείται για να διορθωθούν οι στρεβλώσεις είναι η απρόσκοπτη λειτουργία της.
Δεν θα αργήσουν να μας κατακλίσουν εικόνες από τα λογοτεχνήματα του Ντίκενς και του Στάινμπεκ, καθώς η επικράτηση των «νεοαυστριακών» οικονομικών πολιτικών έχει οδηγήσει την χώρα στην κατάκτηση της πρώτης θέσης πανευρωπαϊκά όσον αφορά στην παιδική φτώχεια που ανέρχεται στο τρομακτικό ποσοστό του 36,7%! Η φτώχεια των συνταξιούχων ανέρχεται στο 23%, ενώ ο πληθυσμός της χώρας, που βρίσκεται σε «κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού», φτάνει στο 35,6% ή 3.789.300 άτομα! Την ίδια ώρα, το 62,3% των νοικοκυριών δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην έγκαιρη αποπληρωμή φόρων, ασφαλιστικών εισφορών, πάγιων λογαριασμών, όπως ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, φυσικού αερίου κ.ά.
Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να επισημάνουμε, ότι το «κατώφλι» της επίσημης φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ορίζεται μόλις στα 4.500 ευρώ το χρόνο (375 ευρώ το μήνα) ανά άτομο και στα 9.450 ευρώ για 4μελή νοικοκυριά με 2 παιδιά ηλικίας κάτω από 14 ετών… Από εκεί και πάνω, οι φιλελεύθεροι θεσμοί της ΕΕ θεωρούν ότι το κόστος διαβίωσης για μια 4μελη οικογένεια που έχει χρονιάτικο εισόδημα 10.500 ευρώ είναι ανεκτό!
Την προσοχή σας τώρα: Στην Ελλάδα 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μικτά, ενώ το πιο εντυπωσιακό στοιχείο που προκύπτει από τις στατιστικές, είναι ότι αυτή τη στιγμή στην χώρα υπάρχουν 126.956 εργαζόμενοι που αμείβονται με μικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ!
Τέλος, το 62,3% των εγγεγραμμένων ανέργων στα μητρώα του ΟΑΕΔ είναι ηλικίας 30-54 ετών! Πρόκειται για 560.214 ανθρώπους, που στη μεγάλη πλειονότητά τους έχουν οικογένεια η οποία ζει μέσα στην εξαθλίωση, ενώ το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων ανέρχεται στα 898.682 άτομα!
***
Καλή η προσέγγιση των στατιστικών που περιγράφουν τρόπους παραγωγής μορφών κοινωνικού αποκλεισμού και σκληρής ταξικής ανισότητας, όμως είναι απαραίτητο να θέσουμε ένα θεμελιώδες ερώτημα: Πώς και για ποιον εργάζεται η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά»; Για ποιους προωθεί τη σημερινή θεσμική οικονομική, πολιτική και κοινωνική συγκρότηση;
Μπορούμε ως γενική διαπίστωση να αναφέρουμε, πως πιστά η κυβέρνηση υπηρετεί τον νέο-καπιταλισμό, που υποστηρίζει ότι ο περιορισμός του ρόλου του δημοσίου στην οικονομία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την αναζωογόνηση του οικονομικού ανταγωνισμού. Η καθιέρωση αυτού του συστήματος, λόγω της διεύρυνσης του χάσματος των ανισοτήτων μέσα στην κοινωνία και των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών περιχαρακώσεων που αυτή συνεπάγεται, επιβάλει την ενδυνάμωση του κατασταλτικού ρόλου του κράτους και τη δίχως προηγούμενο ενίσχυση την εξουσίας εξωθερμικών κέντρων, με την ταυτόχρονη εξασθένηση των δημοκρατικών θεσμών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ίδρυση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, εν συντομία ΑΑΔΕ.
Η ΑΑΔΕ, που δημιουργήθηκε με υπόδειξη των «δανειστών και εταίρων» με την κατάργηση από την 1η Ιανουαρίου του 2017 της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, απολαμβάνει λειτουργική ανεξαρτησία, διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και δεν υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές. Σημειώνεται, ότι το τρίτο Μνημόνιο που ψήφησε η Πινοσετική κυβέρνηση προβλέπει την ανεξαρτητοποίηση από τους δημοσίους θεσμούς. Δηλαδή, ο εισπρακτικός μηχανισμός της χώρας που έχει το δικαίωμα να κατασχέσει λογαριασμούς, μισθούς και συντάξεις, μα και να αρπάξει σπίτια, δεν υπόκειται σε ιεραρχικό έλεγχο ή εποπτεία από καμία δημόσια αρχή. Ούτε ο πρωθυπουργός της χώρας δεν έχει δίκαιωμα να επέμβει!
Σύμφωνα με το Άρθρο 3 ΝΟΜΟΣ 4389/ΦΕΚ Α 94/27.05.2016, «Ο Πρόεδρος, τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης, ο Εμπειρογνώμονας και ο Διοικητής κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεσμεύονται μόνο από το νόμο και τη συνείδησή τους και δεν υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο ούτε σε διοικητική εποπτεία από κυβερνητικά όργανα ή άλλες διοικητικές αρχές ή άλλον δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό. Ο Πρόεδρος, τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης, ο Εμπειρογνώμονας και ο Διοικητής απολαμβάνουν προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας».
Πρόεδρος της ΑΑΔΕ είναι ο πρώην φορολογικός σύμβουλος (!) της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών Γιώργος Πιτσιλής, ο οποίος μόλις θρονιάστηκε στην καρέκλα της νέας του θέσης περιέγραψε τις προτεραιότητές του ως εξής: «σε πρώτο πλάνο (σ.σ. έχω) την τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα έναντι των πιστωτών […]» (Εφημερίδα Συντακτών: Στα βαθιά ο νέος Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων http://www.efsyn.gr/arthro/sta-vatheia-o-neos-genikos-grammateas-dimosion-esodon)
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως ο Πιτσιλής θα εκτελέσει με προμηθεϊκό ζήλο τα καθήκοντά του απέναντι στους πιστωτές της χώρας. Άλλωστε, ως τα χθες που δούλευε για τις πλούσιες και πανίσχυρες ελίτ του χρήματος, φρόντισε άριστα για την «οικονομική βελτιστοποίηση» των εσόδων τους. Διότι, στη γλώσσα της ταξικής και ολοκληρωτικής δικτατορίας του καπιταλισμού-φιλελευθερισμού, οι νομοθετημένες τεχνικές, που χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές και οι τράπεζες για να αποφύγουν τους φόρους, δεν λέγονται διαφθορά, φοροαποφυγή ή φοροδιαφυγή, αλλά «οικονομική βελτιστοποίηση».
Σε αυτό το σημείο, μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, πως ο νόμος, εκτός του ότι είναι ένα εργαλείο ανελέητης καταπίεσης των ανθρώπων της εργασίας, και σε όσους τολμούν να σηκώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην εξουσία, έχει παραδοθεί στην υπηρεσία μιας εγκληματικής και μαφιόζικης «ελίτ-αρίστων», και δεν υπάρχει καμία διαχωριστική γραμμή μεταξύ μεγαλοστελεχών κρατικών αρχών, της αστικής κοινοβουλευτικής εξουσίας, της επενδυτικής Καμόρα, και μερίδας δημοσιογραφικών αποφύσεων που θέλουν να επιβάλουν με την πένα τους την πλασματική πραγματικότητα και την μοναδική «θατσερική» σκέψη: There Is No Alternative.
Μια τελευταία κουβέντα θέλω μόνο να προσθέσω, την οποία έχω αναφέρει και αλλού, και απευθύνεται σε όποιον έχει αναγνωρίσει τον εαυτό του!
Ενδέχεται η προστασία της κοινωνίας από τους καταναγκασμούς που επιβάλουν οι σημερινές κυρίαρχες κεφαλαιοκρατικές σχέσεις, από μια ορισμένη Αριστερά, μέσα από τα συνδικάτα, τις Λαϊκές Επιτροπές και άλλους φορείς του κινήματος, να μην είναι πασιφιστική για την κυρίαρχη τάξη που ονειρεύεται την υποταγή του συνόλου της κοινωνίας…
Δεν Μασάμε ρε!
Παρακαταθήκη: Η κυρία υπουργός Εργασίας της «πρώτης φοράς αριστερά» Έφη Αχτσιόγλου ξεκαθαρίζει:Πρόγραμμα Αναπαραγωγής Ήχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου