Ένα από τα ισχυρότερα χτυπήματα που θέλουν να δώσουν κυβέρνηση και δανειστές είναι και αυτό του δικαιώματός τους, να αντιδρούν να απεργούν. Άλλωστε, κάτι τέτοιο γίνεται με την τροπολογία Γεροβασίλη για την «αξιολόγηση» των δημόσιων υπαλλήλων, όπου ουσιαστικά στήνεται ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός απέναντι στην απεργία – αποχή της ΑΔΕΔΥ, ενώ τιμωρούνται οι… ανυπάκουοι, όσοι δε βάζουν το χέρι τους στον ντορβά για τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών, το ξεπούλημά τους στους ιδιώτες, με αποτέλεσμα μη φερέγγυες και ακριβές υπηρεσίες προς τους πολίτες.
Οι δανειστές, λοιπόν, ενόψει της γ’ αξιολόγησης, απαιτούν αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, και ειδικά όσον αφορά το δικαίωμα του «απεργείν», ενώ έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να υπάρξει καμία αλλαγή στο καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το οποίο θα παραμείνει παγωμένο μέχρι το τέλος του Προγράμματος. Η άρση της επεκτασιμότητας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης των συλλογικών συμβάσεων θα παραμείνουν.
Βάσει των πληροφοριών, οι αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο θα αφορούν στον τρόπο κήρυξης της απεργίας (50% + 1 της γενικής συνέλευσης) στα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και την προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών. Δηλαδή την αναθεώρηση των λόγων απόλυσης των συνδικαλιστών, με την διεύρυνση της λίστας που προβλέπει ο σχετικός νόμος. Ένα από τα ζητήματα που «απασχολούν» κυβέρνηση και δανειστές είναι κατά πόσο η καταγγελία της σύμβασης θα γίνεται αφού προηγηθεί «ειδική άδεια» από δικαστήριο ή διοικητικό όργανο (ισχύει σε Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία) ή ο έλεγχος της νομιμότητας της απόλυσης θα ακολουθεί, όπως συμβαίνει σε Ισπανία και Ιταλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου