για τα Κοινά, βιβλιοπαρουσίαση 3η: Common Spaces (Σταύρος Σταυρίδης), Τετάρτη 1 Μάρτη, 8.15 μ.μ.

To Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα σας προσκαλεί να συμμετέχετε στο διάλογο που ανοίγει για την έννοια των κοινών και τον χειραφετητικό ρόλο που ενδεχομένως να έχουν στην προσπάθεια υπέρβασης της κεφαλαιο-κρατικής διαχείρισης της ζωής μας. 

Στον πρώτο κύκλο αυτού του εγχειρήματος παρουσιάζουμε τέσσερα βιβλία που εκδόθηκαν πρόσφατα και πραγματεύονται ζητήματα που άπτονται των κοινών και τη σχέση τους με την επανοηματοδότηση του πολιτικού και του κοινωνικού, της συγκρότησης του δημόσιου χώρου, τα κοινωνικά κινήματα, την άμεση δημοκρατία και τις συγκρούσεις που η διαδικασία αυτή προκαλεί ή/και απαιτεί.

Η τρίτη βιβλιοπαρουσίαση θα γίνει την Τετάρτη 1/3, Common spaces, του Σταύρου Σταυρίδη. Σχολιάζει ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος. 

Το βιβλίο του Σταύρου Σταυρίδη -το πρώτο της σειράς Από Κοινού του εκδοτικού οίκου Zed Books- ανοίγει χώρο για την ανάδυση της ελπίδας εκεί που αυτή φαίνεται να έχει εκλείψει – ένα χώρο στον οποίο ο φαύλος κύκλος του πόλεμου και της λιτότητας δίνει τη θέση του σε ένα σχεσιακό χορό πολύμορφων υποκειμενικοτήτων που κινούνται σε ετεροτοπικούς χώρους. Είναι το πρώτο θεωρητικό βιβλίο αυτού του είδους, το πρώτο βιβλίο που αντιλαμβάνεται το χώρο ως ένα κοινό και όχι ως εμπόρευμα ή κρατικά διαχειριζόμενο χώρο ή ως τα ερείπια που άφησε πίσω του ένας πόλεμος. Είναι ένα βιβλίο που ακολουθεί την λεφεβριανή παράδοση αλλά και συνδιαλέγεται με την σύγχρονη κοινωνική και πολιτική σκέψη - Foucault, Turner, Bourdieu, Hardt, Negri, Zibechi, Holloway ανάμεσα σε άλλους- και με οξύνοια σχολιάζει τα σύγχρονα και παλαιότερα κοινωνικά κινήματα και την συνομιλία των αρχιτεκτονικών κινημάτων του 1930 με τα σύγχρονα κοινοτιστικά κινήματα των πλατειών. Τί είδους υποκειμενικότητες μπορούν να αναδυθούν όταν διαβαίνουμε τα κατώφλια που χωρίζουν την αλλοτριωμένη ζωή από τους άλλους χώρους; Τί είδους χειραφετητική εμπειρία θα βιώσουμε εάν εγκαταλείψουμε την πρακτική λογική του κεφαλαίου και του κράτους και συναντηθούμε στους χώρους της ετεροτοπίας όπου οι διαφορετικότητες συνευρίσκονται και δρουν από κοινού; Αυτές οι ανοιχτές ερωτήσεις αποτελούν ένα κάλεσμα για συμμετοχή και πειραματισμό. Το εάν θα διαβούμε το κατώφλι ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα, την αδυναμία και τη δύναμη εναπόκειται, στο κάτω κάτω της γραφής, σε εμάς.