 |
| ΕΦΚΑ: Από την κατάληψη των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία (07-02-16). |
Η έναρξη της λειτουργίας του ΕΦΚΑ ως φορέα κύριας Kοινωνικής Aσφάλισης σηματοδοτείται από το νόμο 4387/2016 κι αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της δημοσιονομικής προσαρμογής στη χρεοκοπημένη καπιταλιστική Ελλάδα. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναζητώντας ένα νέο σωσίβιο για να ολοκληρωθεί η 2η αξιολόγηση των προγραμμάτων διάσωσης του κεφαλαίου και όχι του λαού, επιχειρεί τη συντριβή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας στο βωμό του δυσθεώρητου χρέους (323,7 δισ. €) και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.
Η ασφαλιστική αντιμεταρρύθμιση, που έγκαιρα οι παρατάξεις της Αριστεράς και τα συνδικάτα κατήγγειλαν, απαιτεί τη δραστική μείωση των κρατικών πόρων για τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και την αλλοίωση του αλληλέγγυου χαρακτήρα της. Η μη εγγύηση από το κράτος της ανταποδοτικής σύνταξης, μετατρέπει το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό. Η ασφάλιση γίνεται ατομική υπόθεση και ανοίγει ο δρόμος διάπλατα για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και κάθε απόμαχος της εργασίας θα πρέπει να ζήσει με την σύνταξη της εθνικής φτώχειας.
Τις τραγικές συνέπειες εφαρμογής αυτού του νόμου τις βιώνει όλη η κοινωνία: απίστευτες περικοπές σε καταβαλλόμενες αλλά και νέες κύριες συντάξεις, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, μετατροπή των συντάξεων χηρείας και αναπηρίες σε φιλοδωρήματα, σφαγή σε εφάπαξ, επικουρικές, αλαλούμ για τις νέες εισφορές αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, ελεύθερων επαγγελματιών κα. Ο επανυπολογισμός των συντάξεων όλων των ασφαλισμένων με το νόμο Κατρούγκαλου, δημιουργεί το έδαφος νέων δραματικών περικοπών για ¨ισοδύναμα¨ μέτρα, όταν οι στόχοι του 3ου μνημονίου (3ου plus ή 4ου) δεν επιτευχθούν.
Το μικρό κι ευέλικτο Κράτος του νεοφιλελευθερισμού
Η υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης καλεί όλες τις δημόσιες υπηρεσίες μέχρι τις 15/02/2017 να στείλουν τις προτάσεις τους για τα νέα οργανογράμματα του Δημοσίου, η δημιουργία των οποίων θα είναι προϋπόθεση για την συμμετοχή τους στο Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας (Ν.4440/2016), αλλά και για την έναρξη της διαδικασίας ατομικής «αξιολόγησης»-στοχοθεσίας (Ν.4369/2016).
Για να μπορέσει η κυβέρνηση να υλοποιήσει τις αντεργατικές πολιτικές της στη Δημόσια Διοίκηση (και στον ΕΦΚΑ), απαιτείται ο περιορισμός των αρμοδιοτήτων των Υπηρεσιακών Συμβουλίων καθώς και Διευθυντές και Προϊστάμενοι πιστοί στο όραμα του 3ου Μνημονίου. Διευθυντές και Προϊστάμενοι των συγχωνευθέντων Ταμείων παρακολούθησαν σεμινάρια ¨πολιτικού μασάζ¨ για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη τους στο νέο φορέα, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν καν το πως θα λειτουργήσει ο ΕΦΚΑ, παρακολουθώντας τις εξελίξεις στις οθόνες εργασίας εντολές αμφιβόλου λειτουργικότητας.
Στο μεταβατικό στάδιο προς τη δημιουργία του ΕΦΚΑ δημιουργούνται εργαζόμενοι διαφόρων ταχυτήτων, όπου κάποιοι τοποθετούνται σε θέσεις στον ενιαίο φορέα, ενώ κάποιοι άλλοι όχι, ορίζονται προϊστάμενοι και διευθυντές (για ένα «μεταβατικό και προσωρινό» στάδιο) χωρίς αξιοκρατία και αντικειμενικά κριτήρια και άλλα τέτοια ευτράπελα. Τα οποία γίνονται όλα πολύ εύκολα με Υπουργικές Αποφάσεις- «αποφασίζομεν και διατάσσομεν…»!
Το σίγουρο είναι πως η διάλυση ή έστω η συρρίκνωση της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν θα αφήσει ανεπηρέαστες τις θέσεις εργασίας μας. Έχει ψηφιστεί και παραμένει ενεργή διάταξη που μιλάει για πλεονάζον προσωπικό από την ενοποίηση των Ταμείων στον ΕΦΚΑ. Και συγκεκριμένα στο νόμο 4389/27-05-2016, αρθ.234/παρ.8: «Μέχρι την 1.3.2017 προσδιορίζεται ο αναγκαίος αριθμός του προσωπικού για τη λειτουργία του Ε.Φ. Κ. Α.. Τυχόν πλεονάζον προσωπικό μεταφέρεται μέχρι την 1.4.2017 ….». Αυτή η διάταξη παραμένει ευθεία απειλή για τους εργαζόμενους, καθώς αν επιτρέψουμε να υπάρξουν πλεονάζοντες, όλοι γνωρίζουν ότι η κινητικότητα μπορεί να μετατραπεί σε διαθεσιμότητα.
Το συγκεντρωτικό και αθηνοκεντρικό οργανόγραμμα για το ΕΦΚΑ επίσης, εμπνέει ανησυχία σε σχέση με τις θέσεις και τα τμήματα εργασίας στην Περιφέρεια, ενώ το εργασιακό χάος θα είναι σίγουρο από εδώ και πέρα για την όποια λειτουργία του ΕΦΚΑ και των Ταμείων.
Αν περάσουν οι εργασιακές ανατροπές της 2ης Αξιολόγησης και στρωθεί ο δρόμος για 4ο Μνημόνιο, τίποτα δεν μας διασφαλίζει ότι δεν θα ανοίξει πάλι η συζήτηση για απολύσεις στο Δημόσιο.
Συνδικαλιστική παράδοση για να «σώσουμε ό,τι μπορούμε»
Οι ηγεσίες των δύο ομοσπονδιών μας (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ και ΠΟΠΟΚΠ), είναι κυριολεκτικά εξαφανισμένες γιατί εξαρχής ακολούθησαν την πολιτική της συναίνεσης στα μνημόνια, της κλαδικότητας των αιτημάτων και της εξαίρεσης από τα μνημόνια.
Το βάθος της κρίσης, δομικό, ιστορικό και διεθνές, έχει δείξει πλέον κι εμπειρικά ότι οι κλαδικές συνδικαλιστικές λύσεις του παρελθόντος είναι ατελέσφορες. Το πρόβλημα παραμένει πολιτικό και ιδιαίτερα ταξικό: Ποια κοινωνική τάξη μπορεί να λύσει το πρόβλημα της καπιταλιστικής χρεοκοπίας μετά τη συνθηκολόγηση και προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ; Το ερώτημα, τι κάνουμε, βρίσκεται ξανά στα χέρια του λαού μας. Μια λύση διαπραγμάτευσης μέσω των στείρων κοινοβουλευτικών εδράνων, στους διαδρόμους υπουργών και γραμματέων και του κουαρτέτου των δανειστών, είναι εξ ορισμού οι όροι μιας νέας άθλιας συνθηκολόγησης. Η απάντηση βρίσκεται ξανά στους δρόμους και τους αγώνες.
Παρά τις συνεχείς προτάσεις μας με ανακοινώσεις για περιοδείες και ενημερώσεις των εργαζομένων, για τοπικές και γενικές συνελεύσεις, για καταλήψεις στο ΔΣ του ΕΦΚΑ και για απεργιακές κινητοποιήσεις, τελικά μέχρι σήμερα δεν έγινε τίποτα. Με αυτή την απουσία καλλιεργείται η εξατομίκευση, η παθητικότητα και το δόγμα “ο σώζων εαυτόν, σωθήτω” και τα επιφανή συνδικαλιστικά στελέχη διαπραγματεύονται το πως θα κρατήσουν τις θέσεις τους σαν εκπρόσωποι των εργαζομένων στο νέο φορέα, ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν εξυπηρετήσεις, ρουσφέτια στο νέο σύστημα διανομής της εξουσίας.
Η ενότητα των μαχόμενων εργατικών δυνάμεων μπορεί να υπάρξει μεταξύ εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, εργολαβικών, επισφαλών, ανασφάλιστων και άνεργων, ντόπιων και προσφύγων ή μεταναστών. Κάθε άλλη προοπτική ανοίγει το δρόμο στη δεξιά, στον εθνικισμό, το φασισμό και το πόλεμο, στη συντριβή τη δικιά μας και των επόμενων γενιών. Η λύση ή θα είναι πέρα από τα όρια του καπιταλισμού ή δεν θα υπάρξει.
Πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε πιο οργανωμένες και πιο δυναμικές κινητοποίησες, για να διασφαλίσουμε τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα και να ξεκινήσει με ενωτική διάθεση, η διαδικασία ενοποίησης των δύο ομοσπονδιών του χώρου σε μια νέα, μεγάλη και δυναμική ομοσπονδία.
Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί:
- Δημόσιο, Αναδιανεμητικό, Καθολικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Η ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα.
- Άμεση χρηματοδότηση όλων των Ταμείων για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους δικαιούχους.
- Θα επιστραφούν στα Ασφαλιστικά Ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος και θα πληρώσουν αυτοί που δημιούργησαν την κρίση του Ασφαλιστικού Συστήματος.
- Θα χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή, η ανασφάλιστη και η ελαστική εργασία, που ζημιώνουν τα Ταμεία με δισεκατομμύρια κάθε χρόνο.
- Θα γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες και τα κενά και να μοιραστεί ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος σε όλους με μισθούς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες όλων των εργαζομένων χωρίς εργαζόμενους λάστιχο.
- Δεν θα περάσουν τα σχέδια για την “αναμόρφωση” των συνδικάτων και η κατάργηση των απεργιών.
Το κίνημα αντίστασης και το δυναμικό που γαλουχήθηκε από τις μάχες από το 2010 μέχρι σήμερα είναι υπαρκτό, αλλά πρέπει να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί. Χρειάζεται να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε ένα κοινό, τολμηρό σχέδιο πανελλαδικής δράσης, άμεσο και σε βάθος χρόνου, πάνω στα καυτά ταξικά-κοινωνικά ζητήματα, που τη παρούσα στιγμή έχει άμεσες πρακτικές συνέπειες για τη ζωή όλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου