Κίτρινα Κράνη: Γίνανε πολλά στο εργοτάξιο του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ 

Έκδοση 1η

Απρίλης 2016

Γίνανε πολλά στο εργοτάξιο του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Αυτά που δημοσιεύουμε είναι ένα μέρος.

Ο καθένας να πάρει τις ευθύνες του και να γράψει για αυτά που έγιναν και τη γνώμη του.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Η παρούσα έκδοση έχει τρία μέρη

 το Α περιέχει τις προκηρύξεις  που μοιράστηκαν στο εργοτάξιο του Κέντρου πολιτισμού ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

 το Β άρθρα για το έργο από ανθρώπους που δούλεψαν εκεί

 το Γ γνώμες για οποιοδήποτε θέμα , μικρό ή μεγάλο απασχολεί τους εργάτες και θέλουν να μιλήσουν για αυτό

ΜΕΡΟΣ Α

ΟΙ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ

Οκτώβρης 2014

Το  κέντρο πολιτισμού ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος , είναι ένα μεγάλο έργο , το πρώτο μεγάλο έργο, μιας νέας εποχής.

Δίνει πολύ καθαρά , τις νέες συνθήκες που θα ισχύουν στον κατασκευαστικό κλάδο «μετά την κρίση».

Οι εταιρείες που επέζησαν νιώθουν μια χαρά, από 60 και 70 ευρώ τα μεροκάματα πέσανε στα 30-35 ευρώ.

Τώρα είστε νόμιμοι,  τώρα σας αρέσει ο νόμος , τον επικαλείστε.

4,20 ευρώ η ώρα, τόσα λέει ο νόμος , και εσείς σαν νομοταγείς πολίτες , δεν το θέλετε να μας πεθάνετε στη πείνα αλλά σας αναγκάζει ο νόμος, η κακιά η τρόικα.

Όταν έλεγε ο νόμος ότι απαγορεύεται η δουλειά στην οικοδομή το Σάββατο, πιέζατε τους εργάτες να δουλεύουν Σάββατο και να καταπατούν το πενθήμερο ,ήσασταν παράνομοι.

Όταν οι υπερωρίες πληρώνονταν με 25% ,με 50% και 75%, και ο νόμος έλεγε ότι ασφαλίζονταν, εσείς τις πληρώνατε απλώς ωρομίσθιο, ήσασταν παράνομοι.

Όταν λέει  ο νόμος όσα μεροκάματα κάνει ο εργάτης πρέπει να ασφαλίζονται εσείς του κόβετε  τα μισά ,είσαστε παράνομοι.

Γιατί να δουλεύουμε 12 ώρες και να ασφαλιζόμαστε τις 8;

Το ένσημο είναι το ακαθάριστο μεροκάματό μας, μιλάμε για καθαρή κλοπή.

Και κλοπή από τη τσέπη μας και από τα δημόσια έσοδα.

Πόσα είναι τα κλεμμένα ένσημα  από την κατασκευή της  βιβλιοθήκης, του πάρκινγκ και της λυρικής, ξέρετε;

Αν κλέψουμε 10  ευρώ από τράπεζα θα πάμε φυλακή 20 χρόνια, ενώ εσείς κλέβετε κάθε μέρα τα δικά μας τα  λεφτά που σας δίνουμε για να καταθέσετε στο ΙΚΑ και να πληρώσετε την ασφάλισή μας (αυτό είναι το ένσημο), και όχι μόνο δεν είστε παράνομοι , όχι μόνο δεν σας κυνηγάει η ΔΙΑΣ και η  ΔΕΛΤΑ αλλά όλη αυτή την κλοπή  την  λέτε επιχειρηματικότητα.

Αφού εσείς είστε παράνομοι, δικαιούμαστε λοιπόν και εμείς να είμαστε παράνομοι.

Δεν φοβάστε μήπως κάποιος πάρει τηλέφωνο το ΣΔΟΕ (1517);

Δεν φοβάστε μήπως κάποιος εργαζόμενος πάρει τηλέφωνο το ΙΚΑ Καλλιθέας

(210-9546730) και έρθει για έλεγχο;

ΖΗΤΑΜΕ

Αυξήσεις , μεροκάματο  50 ευρώ ,

προσλήψεις

όχι υπερωρίες ,(αν βιάζεστε να τελειώσετε  το έργο να κάνετε  βάρδιες 8ωρες),

(και τι έγινε αν τελειώσει 6 μήνες μετά, δεν τον πειράζει τον Σταύρο το Νιάρχο εκεί ψηλά που είναι)

δουλειά Δευτέρα Παρασκευή

 Όχι δουλειά τα Σαββατοκύριακα

--Δεν ντρέπεστε  υποκριτές του ιδρύματος Νιάρχου, να κάνετε τάχαμου κοινωνικό έργο για τη φτώχεια και να στερείτε χιλιάδες θέσεις εργασίας με τις χιλιάδες παράνομες υπερωρίες που κάνει το έργο ;

Την ώρα που 1500000 είναι οι άνεργοι , χιλιάδες οι άνεργοι οικοδόμοι που πεινάνε, εσείς επιβάλετε  ωράρια του μεσαίωνα, 10 και 12 ώρες δουλειά!

Που είναι η κυβέρνηση και το υπουργείο εργασίας;

Πρέπει να απαγορευτούν αυστηρά οι υπερωρίες όσο υπάρχει έστω και ένας άνεργος στον ΟΑΕΔ.

Καταργείτε το 8ωρο , να είστε περήφανοι, πλουτίζετε πάνω στο αίμα χιλιάδων εργατών που πάλεψαν για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.

--Δίνεται μεγάλη σημασία στα μέτρα ασφαλείας και καλά κάνετε, αλλά ένας εργάτης που δουλεύει 12 ώρες δεν καταλαβαίνετε ότι είναι τόσο κουρασμένος που δεν έχει καλά ανακλαστικά και γενικώς ρισκάρει να πάθει κάτι από «απροσεξία».

Και πιθανόν να καταφέρετε να μην έχετε ούτε ένα νεκρό εργάτη στο έργο , (σε αντίθεση με τα ολυμπιακά έργα όπως λέτε οι ίδιοι). Δεν θα πεθαίνουμε στα έργα από ατυχήματα , αλλά στο σπίτι μα ς από την πείνα, αλλά εσείς δεν θα έχετε καμιά ευθύνη!!!

Νομίζετε ότι παράγετε πολιτισμό. Πολιτισμός δεν είναι να ακούς φλάουτα, όμποε και βιολοντσέλα και από την άλλη να αναγκάζεις ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες μεσαίωνα (12ωρα και μεροκάματα πείνας).

Τραβάτε το σκοινί , είστε από πάνω, κάνετε ότι θέλετε….

Το μόνο που κάνετε είναι να μας βοηθάτε να μαθαίνουμε , να αποκτάμε εμπειρία, να ξαναοργανωθούμε στις νέες συνθήκες.

Όλη αυτή την ιστορία εδώ και πέντε χρόνια με την κρίση και τα μνημόνια τις τράπεζες και όλα αυτά , εμείς τα πληρώσαμε.

Ή άνεργοι, ή δουλειά χωρίς δικαιώματα.

Όταν είχε δουλειά (ολυμπιάδα, μεγάλα έργα), έλεγαν οι εταιρείες,

«δουλέψτε τώρα που έχει δουλειά να βγάλετε κανένα φράγκο και αφήστε τις μαλακίες για αγώνες και οργανώσεις»

Η πλειοψηφία των εργατών άκουσε τα αφεντικά και έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά , 2000 και 3000 ευρώ ήταν συνηθισμένα μηνιάτικα για εργάτες των έργων.

Ακολουθήσαμε τις εταιρείες , να τα αποτελέσματα.

Τώρα λένε, «μη μιλάς τώρα που έχεις δουλίτσα, ο κόσμος πεινάει»

Άντε πάλι να τσιμπήσουμε , να μη μιλήσουμε να πάρουμε τα 30 ευρώ και να είμαστε ευχαριστημένοι.

Που θα μας οδηγήσει αυτό;;;;

Δυστυχώς,  δεν υπάρχει για τον εργάτη άλλος δρόμος από το δρόμο του αγώνα.

Όπως μπορούμε και συνεννοούμαστε τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, και δουλεύοντας οργανωμένα, κατασκευάζουμε τέτοια δύσκολα έργα, πρέπει να μάθουμε να συνεννοούμαστε για το κοινό μας συμφέρον, για το συμφέρον μας σαν εργάτες.

Δεν θα ησυχάσουμε αν δεν φτιάξουμε οργανώσεις δυνατές, που θα μπορούν να τα βάζουν με τις εταιρείες, μέσα στις εταιρείες, μέσα στο έργο, μέσα στην παραγωγή, εκεί που πονάνε, εκεί που είναι αδύναμοι, εκεί που εμείς ελέγχουμε τις εξελίξεις.

Που θα μπορούν  να υπερασπίζονται το δικαίωμα μας να ζούμε και εμείς σαν άνθρωποι και όχι σαν ζώα όπως  μας θέλουν.

ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ Οκτώβρης 2014

                                          ΤΑ ΕΡΓΑ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ

ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

2014 ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ

ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΝΙΑΡΧΟΥ

 Ένας συνάδελφος χαροπαλεύει

ΌΧΙ ΣΤΑ ΕΞΑΝΤΛΗΤΙΚΑ

ΩΡΑΡΙΑ

ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΟΥΝ

ΟΙ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ

ΑΥΣΤΗΡΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ 8ωρου 5νθήμερου

ΤΑ  ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ

Δεκέμβρης 2014

 Qëndra kulturore fundacioni Stavros Niarhos, ështe nje vepër e madhe, projekti i parë i madh i një epoke të re.

Na tregon shumë qartë kushtet e reja të punës në sektorin e ndërtimeve “mbas krizës”.

Kompanitë që mbijetuan ndjehen shumë mirë meqë paga ditore arriti të paguhet nga 60-70 euro tek 30 – 35 euro.

Tani jeni të ligjshëm,  tani ju pëlqen ligji, i referoheni.

4,20 euro ora, aq thotë ligji, edhe ju si qytetarë ligjorë që jeni, nuk doni kuptohet të vdesim nga uria po nuk keni çfarë të bëni, ju detyron ligji dhe troka e keqe.

Kur ligji thoshte që nuk lejohet puna në ndërtim të Shtunave ju i detyronit punëtorët të punojnë të Shtunave në kundërshtim me pesëditëshin, ishit të paligjshëm.

Kur puna jashtë orarit paguhej me 25% plus, 50% dhe 75% plus dhe ligji thoshte qe duhet të ishte e regjistruar ne sigurimet sociale, ju e paguanit thjeshtë si një orë pune, ishit të palighshëm.

Kur ligji thotë që gjithë ditët e punës që kryen një punëtor ju duhet ti regjistronit në sigurimet sociale dhe ju i regjistronit gjysmat e atyre ditëve, ishit te paligjshem.

Pse të punojmë 12 orë edhe te jemi të siguruar për 8?

Pulla e sigurimit social është për ne puna bruto ditore, kështu që mos pagesa është një vjedhje e hapur.

Është vjedhje edhe për xhepin tonë por edhe për të ardhurat e shtetit.

A e dini sa janë pullat esigurimeve të vjedhura nga ndërtimi i bibliotekës, i parkingut edhe i së shfaqeve lirike?

Në qoftë se ne vidhnim 10 euro te një banke do të hynim në burg për 20 vjet ndërsa ju vidhni ç’do ditë paratë tona të cilat i mbani nga rrogat që ti depozoni tek IKA dhe të regjistroni – paguani sigurimin tonë social (kjo është pulla) dhe jo vetëm nuk konsideroheni të paligjshëm, jo vetëm nuk ju ndjekin grupet policore ΔΙΑΣ edhe  ΔΕΛΤΑ por gjithë këtë vjedhje e quani biznes.

Kjo është ligjshmërija juaj dhe ne pikërisht këtë ligjshmëri nuk e duam

Nuk keni frikë se mos marri njëri në telefon krimin financiar – ΣΔΟΕ - (1517)?

Nuk keni frikë se mos marri njëri në telefon tek IKA e Kalitheës (210-9546730) që të vij për kontroll?

KËRKOJMË

Rritje të pagave të ditës së punës, të arrijë 50 euro,

Dhe gjithashtu rekrutime personash.

jo punë jashtë orarit (në qoftë se nxitoheni për të mbaruar një vepër krijoni turne 8 orëshe),

(edhe po të mbaroj 6 muaj më vonë, nuk do ta shqetësoj Stavro Niarhon atje lartë ku është)

Punë nga e Hëna deri të Premten

 Mos punojmë gjatë të Shtunave e të Djelave

--Nuk kini turp ju hipokritë të fundacionit Niarhos, që bëni gjoja punë sociale për varfërinë dhe hiqni mijëra vënde pune nga të varfërit nëpërmjet mijrat e orëve të palighshme jashtë orarit që po kryhen në ndërtimin e objektit?

Në të njëjtën kohë që 1.500.000 veta janë pa punë dhe mijra punetorë ndërtimi janë të uritur ju impononi orare pune që na kujtojnë mesjetën, me 10 e 12 orë!!

Ku është qeveria dhe Ministria e Punës?

Puna jashtë orarit duhet të ndalohet rreptësisht për sa kohë do ketë qoftë edhe një të papunë tek listat e OAEDHIT (ΟΑΕΔ).

Shfuqizoni punën 8orëshe,  të jeni krenarë që po pasuroheni nga gjaku i mijrave punëtorë që luftuan për kushte njerëzore të punës.

-- I jepni rëndësi shumë të madhe masave të sigurisë dhe mirë bëni, por një punëtor që punon 12 orë, ju nuk kuptoni që është kaq i lodhur sa nuk ka ne përgjithësisht reflekse të mira, kështu që rrezikon të pësojë diçka nga ‘‘pakujdesia’’. 

Dhe kuptohet që ka shumë mundësi që ja arritët të mos keni asnjë aksident në objekt  (në kundërshtim të asaj që ndodhi me lojrat olimpike siç thoni edhe vetë). Kështu ne nuk do vdesim prej aksidenteve në objekt  por prej urisë në shtëpitë tona, por s’ka problem sepse ju nuk do keni asnjë përgjegjësi!!!

Kujtoni sikur po krijoni kulturë. Kulturë nuk është të dëgjosh flautin, oboen edhe violençelën dhe në të njëjtën kohë të detyrosh njerëzit të jetojnë në kushte mesjete (12 orë pune dhe paga varfërie).

Po e tërhiqni shumë litarin, ju jeni nga lartë dhe bëni ç’të doni....

Të vetmen që fitoni kështu është të na ndihmoni të mësojmë, të kemi eksperiencë që të ri-organizohemi ndaj kushteve të reja.

Këto pesë vjet gjithë këtë histori të krizes, me memorandumeve, me bankat e gjithë të tjerat i paguam ne.

Ose me papunësi ose me punë pa te drejta.

Kur kishte pune (lojrat olimpike, projekte të mëdha), kompanitë thoshin,

«punoni tani që ka punë të nxirrni ndonjë para edhe lërini budallalëqet për pretendime e organizata »

Shumica e punëtoreve ju bind padroneve dhe j’u kushtua punës, 2000 e 3000 euro ishin nje rrogë e zakonshme për punëtoret e veprave.

Ndoqem udhezimet e kompanive dhe ja ku janë rezultatet.

Tani na thonë, «mos u grind tani që ke punë, njerëzit nuk kanë të hanë»

Tani duan prap të bindemi, të mos flasim, të punojmë për 30 euro e të jemi të kenaqur.

Dhe kjo ç’farë rezultati do ketë????

Për fat të keq, për punëtorin nuk ka zgjidhje tjetër përveç asaj të luftës për të drejtat e punës.

Me të njëjtën menyrë që njerëz kaq të ndryshëm merremi vesh për të ndërtuar një projekt duke punuar te organizuar, ashtu duhet të mësohemi të merremi vesh dhe për interesat tona të perbashkëta, për interesat tona si punëtorë.

Nuk do jemi të qetë deri sa të ndërtojmë organizata të forta, të cilat do kenë mundësinë të përballojnë kompanitë, qoftë brenda në kompani, qoftë në objekt, në prodhim, atje ku i dhëmb, atje ku janë pikat e dobëta, atje ku ne kontrollojmë zhvillimet e situatave.

Organizata që do kenë mundësinë të mbrojnë të drejtat tona për të jetuar si njerëz dhe jo si kafshë siç duan të jetojmë.

PËRKRENARET E VERDHA

Tetor 2014

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2015

Για τις υπερωρίες

Τι λέει ο νόμος, παράδειγμα.

Ένας εργάτης παίρνει 40 ευρώ μεροκάματο στο 8ωρο ,άρα 5 ευρώ την ώρα ,την πρώτη ώρα υπερωρία πρέπει να  την πληρωθεί

    +20% (1 ευρώ)+5 = 6 ευρώ η ώρα, τη δεύτερη ώρα + 40%(2 ευρώ)=7 ευρώ

Εφόσον είναι νόμιμη , δηλαδή δηλώνεται στην επιθεώρηση εργασίας και υπογράφεται από τον εργαζόμενο.

Αλλιώς είναι παράνομη και αμείβεται +80%=10 ευρώ.

Ο νόμος λέει και πόσες υπερωρίες το πολύ πρέπει να δουλεύει ένας εργαζόμενος.(120 ώρες το χρόνο )Επίσης λέει ότι την ημέρα απαγορεύεται να δουλεύει πάνω από 10 ώρες

Για το Σάββατο

Η δουλειά το Σάββατο πληρώνεται +30% γιατί στην Ελλάδα ισχύει το πενθήμερο Δευτέρα Παρασκευή ,δηλαδή στο παράδειγμά μας ο εργάτης θα πάρει 40+12 ευρώ =52 ευρώ

Για την Κυριακή

Όταν δουλεύεις Κυριακή πληρώνεσαι +75%Δηλαδή στο παράδειγμά μας ο εργάτης θα πάρει 40 +30 ευρώ =70 ευρώ.

Όταν δεν πληρώνουν αυτά τα παραπάνω, δεν το κάνουν μόνο για να μας κλέψουν τα χρήματα, αλλά  για να μα ς συνηθίσουν στην ιδέα ότι και το 8ωρο και η υπερωρία είναι ίδιο πράγμα , ότι στην ουσία δεν υπάρχει 8ωρο.

Ο στόχος τους είναι η κατάργηση του 8ωρου.   

  Για αυτό θεωρούμε πολύ σημαντικό να δώσουμε τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις να πληρώνεται παραπάνω η υπερωρία.

Δεν θέλουμε να κάνουμε υπερωρίες ,αλλά όταν γίνονται πρέπει να πληρώνονται παραπάνω.

Τι συμβαίνει όταν ένας εργοδότης μας εκβιάζει με την απόλυση (που στις σημερινές συνθήκες σημαίνει πείνα , εξαθλίωση, κίνδυνο να μείνεις άστεγος κλπ), και μας αναγκάζει να δουλεύουμε υπερωρίες παράνομα και  ανασφάλιστοι;

Ο νόμος προβλέπει να καταγγείλουμε στην επιθεώρηση εργασίας το γεγονός, να γίνει συνάντηση με τον εργοδότη, και πιθανόν δικαστήριο.

Πρακτικά ο νόμος δεν του κάνει τίποτα , δεν έχει συνέπειες, παρόλο που καταπατάει νόμους, κλέβει λεφτά από εργάτες και κλέβει το δημόσιο.

Ο κόσμος νομίζει ότι φταίνε οι πολιτικοί και οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι , ενώ οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα και το κέρδος τους είναι πίσω από τους πολιτικούς και τους κακούς δημόσιους υπαλλήλους.

ΖΗΤΑΜΕ

Να απαγορευτούν οι υπερωρίες όσο υπάρχει έστω και ένας άνεργος στον ΟΑΕΔ

Να είναι και η παράνομη υπερωρία ποινικό αδίκημα και να διώκεται όπως η μη καταβολή του δώρου.( να μπορείς να πάρεις τηλέφωνο την αστυνομία, να συλλάβουν τον εργολάβο και να τον πάνε αυτόφωρο)

Να αναγνωριστεί σαν έγκλημα εις βάρος των ανέργων και του εργαζόμενου λαού.

.Να τιμωρείται με αυστηρές ποινές .

Να θεωρείται οικονομικό έγκλημα που ζημιώνει τα δημόσια έσοδα  (κλέψιμο εσόδων από ΙΚΑ, εφορία ),να αναρτώνται στο διαδίκτυο τα ονόματα και φωτογραφίες των εργοδοτών που αναγκάζουν τους εργάτες να κάνουν υπερωρίες.

ΜΑΗΣ 2015

          ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΥΠΕΡΩΡΙΑ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΕΡΓΟΙ

Συνάδελφοι

Τους προηγούμενους μήνες κάναμε συγκεκριμένες κινήσεις για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση των εταιρειών και των εργολάβων στο 8ωρο.

Κυκλοφορήσαμε δύο προκηρύξεις για την κατάσταση στο εργοτάξιο.

Έγινε συγκέντρωση έξω από την πύλη για να σταματήσουν οι υπερωρίες και να γίνουν προσλήψεις .

Γίνανε  δύο συναντήσεις με τον εργοταξιάρχη Παπαφιλίππου (3 Απριλίου και 7 Μάη).

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ

Την Παρασκευή 3 Απριλίου 2015 μετά από κάλεσμα του εργατικού δικτύου «ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ» πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση  για το καθεστώς των υποχρεωτικών υπερωριών στο εργοτάξιο του «Κέντρου Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος» στη Καλλιθέα.Ανταποκρίθηκαν και συμμετείχαν  ,« Ενεργοί-Άνεργοι»,  Εργατική  Λέσχη  Καλλιθέας και Νέας Σμύρνης,  Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, « Πρωτοβουλία Οικοδόμων»,  εφημερίδα  «Εργατικός Τύπος» – Κόκκινη Γραμμή, Α.Π. Ροσινάντε και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου υπαλλήλων Δήμου Καλλιθέας  οι Δημοτικοί  Σύμβουλοι  Παπαδάκης Βαγγέλης από το Δήμο Καλλιθέας και Αφεντουλίδης Γιώργος  από το Δήμο Νέας Σμύρνης.

Στη συνέχεια ζητήσαμε συνάντηση με τον υπεύθυνο του εργοταξίου Παπαφιλίπου.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

προς τον κύριο Γιώργο Αγουρίδη ,διευθυντή του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και πρόεδρο του ΚΠΙΣΝ

 προς τον κύριο  Μιχάλη Παπαφιλίππου ,εργοταξιάρχη της αναδόχου κοινοπραξίας Impregilo - ΤΕΡΝΑ

Ζητάμε να σταματήσουν οι παράνομες υπερωρίες ,που είναι καθεστώς όλο το προηγούμενο  διάστημα  της κατασκευής του έργου  «κέντρου πολιτισμού ιδρύματος    Σταύρος Νιάρχος», με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί και να συνεχίσουν να χάνονται  εκατοντάδες θέσεις εργασίας.

Αυτό το γεγονός αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους χιλιάδες άνεργους συναδέλφους μας. Είναι έγκλημα , την εποχή που συνάνθρωποί μας  αναγκάζονται να ζουν από τα συσσίτια της εκκλησίας και να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια.

Σαν κύριος του έργου ,έχετε την ευθύνη να τηρείται η εργατική νομοθεσία στο έργο, και όπως ελέγχεται τους εργολάβους για τα μέτρα ασφαλείας και την ποιότητα της δουλειάς τους , έτσι έχετε υποχρέωση να παρέμβετε ουσιαστικά και όχι τυπικά (υπογραφές συμφωνητικών και μετά τα στραβά μάτια) και στο πολύ σημαντικό θέμα των παράνομων υπερωριών.

O κύριος Παπαφιλίππου τελικά δέχθηκε να μας συναντήσει. Το πλαίσιο της συζήτηση, ήταν το παράνομο των εξαντλητικών ωραρίων εργασίας με το καθεστώς των υποχρεωτικών υπερωριών και το γεγονός ότι είναι ξεφτίλα να υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι και αντί των προσλήψεων να δουλεύουν οι εργαζόμενοι δεκάωρα και πάνω.

Από τη μεριά του ο κ. Παπαφιλίππου επικαλέστηκε άγνοια και δεσμεύτηκε να το ψάξει και να μας απαντήσει μετά το Πάσχα.

Τελικά η δεύτερη συνάντηση έγινε Την Πέμπτη 7 Μάη 2015.

Στην συνάντηση ο εκπρόσωπος της κοινοπραξίας, δέχτηκε ότι υπάρχει καθεστώς υπερωριών, ισχυρίστηκε ότι σε σχέση με τα ένσημα και την πληρωμή τους όλα γίνονται νόμιμα και ότι για «πιθανές παρατυπίες», στο ύψος του καθαρού μεροκάματου και το νόμιμο όριο των υπερωριών, η ευθύνη βαραίνει τους υπεργολάβους και ότι υπάρχει δυσκολία στον έλεγχο, παρότι γίνονται ... «συστάσεις» για την τήρηση του ωραρίου.

Σε ότι αφορά τους συνάδελφους μηχανικούς επιβεβαιώθηκε ότι κυρίαρχο είναι το καθεστώς του «κλειστού μισθού» και η αμοιβή με Δ.Π.Υ. χωρίς υπερωρίες και ασφάλιση, σε αρκετές περιπτώσεις κατά πολύ κάτω από την προηγούμενη ΣΣΕ

Εμείς  εξηγήσαμε ότι οι ευθύνες παραμένουν τελικά στην κοινοπραξία, για τα ζητήματα που τέθηκαν, όσο δεν αλλάζει η πρακτική της απλήρωτης εργασίας και των παράνομων υπερωριών, της εντατικοποίησης της εργασίας, κλπ στους υπεργολάβους ή/και στις εταιρείες.

Ο Παπαφιλίππου μας όρισε και άλλη συνάντηση  σε 20 μέρες περίπου, για να ξαναψάξει  (!!!) το θέμα με τις υπερωρίες

Είναι προφανές ότι ο κύριος Παπαφιλίπου  θεωρεί ότι είμαστε  αφελείς ή ότι εμείς δουλεύουμε σε άλλο έργο.

Το έργο διανύει τον τελευταίο του  χρόνο και ο κ. Παπαφιλίππου δεν ξέρει ακόμα τι συμβαίνει μέσα στο εργοτάξιο;

Δεν θα μας σώσει κανείς , ούτε απ έξω ούτε από πάνω.

Ο αγώνας μας συνεχίζεται , με παρεμβάσεις «απ έξω», αλλά και οργάνωση μέσα στο έργο.

Οργάνωση θα πει να συνεννοούμαστε μεταξύ μας κρυφά από τους εργολάβους και τις εταιρείες.

Να δρούμε παράνομα γιατί δεν έχουμε δύναμη ακόμα και οι εταιρείες δεν μας επιτρέπουν να αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντά μας και θα μας απολύσουν αμέσως.

Να ξαναφτιάξουμε το δίκτυο επικοινωνίας που χάθηκε τα τελευταία χρόνια με την κρίση.

Να φτιάξουμε εργατικές οργανώσεις στους χώρους δουλειάς.

Τα πράγματα είναι καλά για μας.

Η «κρίση» μας βοήθησε .

Εξαφάνισε τις αυταπάτες μας ότι ο καθένας μας μπορεί να καλυτερέψει τη ζωή του μόνος του, να γίνει εργολάβος, να παίρνει μερεμέτια, να ζητάει μεγάλο μεροκάματο επειδή είναι καλός μάστορας και τον έχει ανάγκη η εταιρεία.

Φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας που ζούμε.

Τα λεφτά και τα δάνεια των προηγούμενων χρόνων έκρυβαν την αλήθεια.

Μας θεωρούν ζώα ,να δουλεύουμε όλη μέρα ,από το πρωί ως το βράδυ τα λεφτά που παίρνουμε να μη μας φτάνουν να ζήσουμε, και να λέμε και ευχαριστώ που έχουμε δουλειά.

Δεν θέλουμε τέτοια ζωή. Τέτοια ζωή να την κάνουν  οι εργολάβοι και οι εργοταξιάρχες που σπούδασαν χρόνια για να μάθουν να περνάν όλη τη ζωή τους στα εργοτάξια.

                                      ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ

 ΜΕ 10ωρα και 12ωρα

ΤΟ ΕΡΓΟ ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ 8ΩΡΟ   07.30-15.30

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΥΠΕΡΩΡΙΑ

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΕΡΓΟΣ

ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ

ΜΑΗΣ 2015

Την Κυριακή μοιράσαμε (με τη βοήθεια των παιδιών της ΕΣΕ), 1500 προκηρύξεις ( ακολουθεί μετά το κείμενο),στη συναυλία του Σαββόπουλου, σαν ελάχιστη προσπάθεια να απαντήσουμε στη μεγάλης κλίμακας ιδεολογική επίθεση του Νιάρχου.

Ο οποίος εμφανίζεται μέσα στη κρίση και λέει,

«εγώ είμαι η λύση, με τα λεφτά μου και τις επενδύσεις μου , τις χορηγίες μου, απαντώ στην ανεργία στη φτώχεια, σας παρέχω και πολιτισμό ,εσείς μόνο απομένει να χειροκροτάτε».

10.000 κόσμος στη συναυλία σύμφωνα με τον τύπο.

Δεν είναι απλό να απαντήσεις από ότι φαίνετε,  Ο Σαββόπουλος προφανώς δεν τόκανε για τα λεφτά, ο ίδιος άνθρωπος που τραγούδησε τον Φορτίνο Σαμάνο του Θανάση Παπακωνσταντίνου να υποβάλλει τα σέβη του στον μεγαλοεφοπλιστή και το ίδρυμά του. Γιατί η σιωπή του δήμου είναι κατανοητή, πολλές προσλήψεις θα γίνουν με την έναρξη της λειτουργίας του πάρκου και της όπερας.

Αλλά η σιωπή και η υποταγή των καλλιτεχνών και της διανόησης έχει να κάνει όχι με εξαγορά αλλά με αδυναμία ξεκάθαρης σκέψης για του τι ακριβώς είναι και τι  επιδιώκει ο Νιάρχος με τα δώρα του.

Με την έλλειψη πολιτικής  απάντησης για το αν οι επενδύσεις των καπιταλιστών είναι η απάντηση στη κρίση ή αν τελικά οι καπιταλιστές που δημιουργούν την κρίση φυσικά και δεν μπορούν να είναι η λύση.

Ελπίζουμε ότι άλλοι θα απαντήσουν πιο πειστικά στο μέλλον  ,μιας και η κατασκευή του έργου τελειώνει σε δέκα μήνες περίπου  , ο Νιάρχος όμως θα μείνει.

Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Να και ο τρίτος στη παρέα των εθνικών ευεργετών στη λεωφόρο Συγγρού.

Εκτός τον Ανδρέα, (το Συγγρό , ο οποίος είχε κάνει την πρώτη μεγάλη κομπίνα στο χρηματιστήριο στην Αθήνα του 19ου αιώνα), και τον Αριστοτέλη, τη  λεωφόρο του εξαγνισμού από τις αμαρτίες ,(κάτι σαν την κολυμβήθρα του  Σιλωάμ) ,  ζήλεψε και  ο Σταύρος.

Ακόμα και μετά θάνατο τρίτος και καταϊδρωμένος.

Ρε σεις τι άγχος έχουν να μας μεταδώσουν πολιτισμό.

Στέγη γραμμάτων ο ένας, όπερα ο άλλος.

Κάτι δεν πάει καλά …

ΑΠ ΕΞΩ…Η ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Χορηγίες, δωρεές, τέχνη και πολιτισμός, μιλάμε για τέχνη και πολιτισμό, τέχνη και πολιτισμό βεβαίως βεβαίως, (κάτι σαν το σύλλογο «πνεύμα και ηθική» του Αυλωνίτη.  Μιλάμε για πολύ πολιτισμό, εμείς που δουλεύουμε μέσα στο έργο έχουμε χορτάσει πολιτισμό.  Και ο μεσαίωνας για κάποιους πολιτισμός είναι. 

(Να καλωσορίσουμε και τον δήμαρχο Καλλιθέας , δεν του κρατάμε κακία , κάποτε κάποιοι άλλοι φύλαρχοι για λίγο νερό που καίει και μερικές χάντρες με καθρεφτάκια έδωσαν γη και ύδωρ στους εισβολείς , τι να κάνει κι αυτός που πήρε κοτζάμ πάρκο αναψυχής.

ΑΠΟ ΜΕΣΑ…Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Χιλιάδες ώρες υπερωρίας, που μεταφράζονται σε εκατοντάδες χαμένες θέσεις εργασίας, τη στιγμή που ένας στους τρεις είναι άνεργος.

Και μάλιστα παράνομες υπερωρίες.  ΔΕ  δηλώνονται!  ΔΕΝ  ασφαλίζονται!

Και πως πληρώνονται;  Με τόσο χαμηλούς μισθούς..(για συνθήκες εργοταξίου μιλάμε, για να μην ξεχνιόμαστε)..οι υπολογισμοί σοκάρουν.

Και το καλύτερο;  Αναγκάζοντάς μας να υπογράφουμε ότι εργαζόμαστε... πενθήμερο οχτάωρο!

 (..και πέρασαν αυτοί καλά, κι εμείς…;;;)

Ε, λοιπόν σας δίνουμε το ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!

Προσεχώς… το ΒΡΑΒΕΙΟ του καλύτερου ΒΡΥΚΟΛΑΚΑ! (…πολιτισμένου εννοείται!)

ΚΥΡΙΟΙ υποψήφιοι υπεργολάβοι, το ΝΟΥ σας!!!

(Να χαιρετίσουμε και τους συναδέλφους του ΣΔΟΕ που κυνηγάν τη φοροδιαφυγή στα ψηλά απάτητα βουνά της Ελλάδος)

                                      ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ

 ΜΕ 10ωρα ΚΑΙ 12ωρα

ΤΟ ΕΡΓΟ ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ 8ωρο

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΥΠΕΡΩΡΙΑ

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΕΡΓΟΙ

ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

«ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ»

Ιούλης 2015, το έργο φορτσάρει….

κυκλοφορήσαμε μέσα στο έργο την  πιο κάτω ανακοίνωση

 Η εταιρεία προφανώς ενοχλημένη έβαλε να μαζέψουν τις ανακοινώσεις από τα σημεία που τις είχαμε αποθέσει, (σημειωτέον στο χώρο πεταμένες υπάρχουν ανακοινώσεις επίσημων πολιτικών φορέων εδώ και 2-3 μήνες και δεν ενοχλείται κανείς).

Από την επόμενη  μέρα υπάρχει σεκιουριτάς στην πύλη εισόδου που περιέργως ελέγχει τι φέρνουν μαζί τους οι εργαζόμενοι το πρωί όταν έρχονται στη δουλειά (!!!).

Ψάχνουν να δουν πως μπαίνουν οι προκηρύξεις στο εργοτάξιο.

Μέχρι τώρα έλεγχαν καμιά φορά όταν φεύγαμε μήπως κλέψουμε κανένα εργαλείο.

Αυτό το θεωρήσαμε σοβαρή πρόκληση.

Δεν έχουν κανένα δικαίωμα οι αποτυχημένοι της ιστορίας να δίνουν εντολές να πετάγονται στα σκουπίδια τα γραπτά των εργατών.

Τα ανθρωπάκια που ο μόνος τους καημός είναι πως θα τους μείνουν 100 έως 200 εκατομμύρια ευρώ στη τσέπη από τα 500 της δωρεάς του Νιάρχου, και προχωράνε στη φυσική μας εξόντωση. 

Τέσσερα χρόνια , κάθε μέρα δουλειά, κάθε μέρα υπερωρίες, χωρίς καλοκαιρινές διακοπές , έχουν μετρήσει σαν να δουλέψαμε δέκα χρόνια.

Απαντήσαμε με ανακοίνωση μετά από λίγες μέρες που μοιράστηκε έξω από τη πύλη του εργοταξίου (από την ΕΣΕ),μεταφρασμένη στα αλβανικά και στα ρουμανικά.

Η  ΤΕΡΝΑ  και οι συνευρωπαίοι Ιταλοί της IMPREGILO και της CIMOLAI (α ρε αθάνατε Καλατράβα, τι ωραίες παλιές καλές εποχές), δε φοβούνται  το κράτος, έχουν χαλάσει κάποια χιλιάρικα (μπορεί και κατοστάρικα, καθώς οι λιγούρηδες υπάλληλοι τέτοιες εποχές κάνουν και εκπτώσεις), για να εξαγοράσουν το ΙΚΑ το ΣΔΟΕ,  το υπουργείο εργασίας και να μπορούν να κάνουν τις παρανομίες τους ανενόχλητοι.

Παρόλα αυτά βάλαμε το τηλέφωνο της επιθεώρησης εργασίας ,μήπως τώρα που το κράτος χρειάζεται  λεφτά, πάρει κανείς ειδικός επιθεωρητής το τράμ για να έρθει στις Τζιτζιφιές

   

Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

 Θέλετε να παραδώσετε το έργο.

Θέλετε να δουλέψουμε και τον Αύγουστο…

Δεν ντρέπεστε λιγάκι;

Κλείστε το έργο όλο τον Αύγουστο, να ξεκουραστεί ο κόσμος.

Τι λέει ο νόμος

Η άδεια είναι  20 εργάσιμες μέρες  όταν δουλεύουμε 5 μέρες τη βδομάδα , και 24 εργάσιμες μέρες όταν δουλεύουμε 6 μέρες τη βδομάδα,, η οποία αντιστοιχεί σε 12 µήνες συνεχούς απασχόλησης.

Περίπου 2 μέρες άδεια για κάθε μήνα απασχόλησης.

Στις μέρες άδειας δεν υπολογίζονται τα Σαββατοκύριακα και οι αργίες

(10 μέρες άδεια =2 βδομάδες =14 μέρες με τα Σαββατοκύριακα)

σε περίπτωση µη χορήγησης από τον εργοδότη  της άδειας που δικαιούται ο εργαζόμενος , υποχρεούται να καταβάλλει σ’ αυτόν τις αντίστοιχες αποδοχές αδείας µε προσαύξηση 100%. 

Η άδεια είναι αναγκαία για να μπορεί να ξεκουραστεί το κορμί μας , να αντέξει και τον επόμενο χρόνο τη δουλειά.

Αν δεν ξεκουραζόμαστε θα εξαντλήσουμε πολύ γρήγορα τις δυνάμεις μας και τα αφεντικά θα μας πετάξουν για να προσλάβουν άλλους πιο γερούς.

Τα εργαλεία τους όταν ζεσταίνονται από τις πολλές ώρες που δουλεύουν τα σταματάνε να κρυώσουν γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν και να αγοράσουν άλλα. Εμάς όμως δεν τους νοιάζει να μας πετάξουν στα άχρηστα και να πάρουν άλλους. Μας ξεζουμίζουν με τις πολλές ώρες δουλειάς και δεν τους νοιάζει να πεθάνουμε μια ώρα αρχύτερα.

Αξιοποιώντας  τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, τα αφεντικά προσπαθούν να καταργήσουν όσα πιο πολλά δικαιώματα των εργαζομένων μπορούν.

Μας αποκαλύπτουν πόσο ψέματα είναι αυτά που λέγονται για δημοκρατία, για έναν καπιταλισμό που θα φέρει  την ανάπτυξη, που τα αφεντικά και οι εργάτες θα περνάνε όλοι καλά.

Αυτοί τα θέλουν όλα δικά τους.

Δεν θα σταματήσουν εδώ, αυτοί έχουν σκοπό να μας κάνουν σκλάβους χωρίς δικαιώματα.

Πρέπει να οργανωθούμε

15512 τηλέφωνο του υπουργείου εργασίας για ανώνυμες καταγγελίες (ώρες λειτουργίας 09.00-17.00)

Να πείτε στον υπάλληλο την ονομασία του έργου – Κέντρο πολιτισμού ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος-, διεύθυνση Φαληρικό δέλτα, πρώην ιππόδρομος.

Ακολουθεί μια προκήρυξη που γράφτηκε τοι  1860 όταν οι οικοδόμοι στο  Λονδίνο ζητούσαν να δουλεύουν 9ωρο

(μιλάει ένας εργάτης σε ένα εργολάβο για την δύναμη των χεριών του , το «εμπόρευμα» που πουλάει ο εργάτης.)

  

ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ

 ΙΟΥΛΗΣ 2015

Judëshironitë dorezoniprojektin.

Donitëpunojmëdhenëgusht ...

A nuk e mbylli projektin dhe një muaj me vonesë dhe humbasin sonatas athinasit

Skinipakturp?

Mbyllenipunëngjatëmuajitgusht, teqlodhennjerezit.

Çfarë thotë ligji

Leja është 20 ditë pune kur punojmë pesë ditë në javë, dhe 24 ditë pune kur punojmë gjashtë ditë në javë ,, e cila korrespondon me 12 muaj të punësimit të vazhdueshëm.

Rreth 2 ditë të lira për çdo muaj të punësimit.

Në ditët off nuk llogariten fundjavë dhe festat

(10 ditë off = 2 javë = 14 ditë me fundjavave)

nësenukjepetpunëdhënësitlicencatë drejtë punonjësi është i detyruar të paguajë atij pagën përkatëse pushime me një bonus prej 100%.

Licenca është e nevojshme të jetë në gjendje për të pushuar trupin tonë, për të duruar dhe vitin e ardhshëm punë.

Nësenukqlodhemishumeshpejt dotështerojnëforcattonadhebossat  do tënaperzejnpërtëpunësuar të tjera më të fuqishme.

Mjetet e tyre kur ngrohen nga orët eshumtatëpunës I ndaloine per teftohur ,sepseatanukduanteprishendheteblejnetetjera. Por per ne nuk I interesonnesenahedhin sit e pavleredhetemarrintetjere. Ata ne ngjerinvajn me oret e shumtapunedhenukinteresonnsese do tevdesimnje ore me shpejt.

Duke përfituar nga zhvillimet ekonomike dhe politike, bosët janë duke u përpjekur për të eliminuar sa më shumë të drejtave të punëtorëve ata mund.

Ata zbulojnë se sagënjeshtratjanëato që janë quajtur për demokracinë, për një kapitalizëm që do të sjellë zhvillimin, se bosët dhe punëtorët do të kalojnë të gjithë mirë.

Ata duan të gjithat e tyre.

Ata nuk do të ndalet këtu, ata donin të na bëjnë skllevër pa të drejtë.

Ne duhet të organizojnë veten

15512 telefon Ministria e Punës për ankesave anonime (09.00-17.00 orë)

Tregojzyrtaritemrin e projektit - FondacioniQendraKulturoreNiarchos, adresuarFaliron Delta, ishhipodrom.

Συνάδελφοι , μην ακούτε τι σας λέει το αφεντικό σας ,  μην ξαναμαζέψετε από κάτω ανακοινώσεις, και να τις πετάξετε στα σκουπίδια.

 Αν θέλουν να βγουν μόνοι τους να τις μαζέψουν.

Οι προκηρύξεις δεν είναι σκουπίδια

Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών κατακτήθηκε με αίμα.

Το δίκιο μας δεν μπορεί να κρυφτεί.

Φοβούνται γιατί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους.

 Μην ακούτε τα αφεντικά, αυτοί και ο κόσμος τους πρέπει κάποτε να πάνε στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας

ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ

ΙΟΥΛΗΣ 2015

Kolegë, mos dëgjoni se çfarë thonë shefat tuaj, mos mblidhni me lajmërimet dhe t'i hedhin në plehra.

  Nëse ata duan të dalin dhe ti mbledhin vetë  .

Njoftimet nuk janë plehra

Rrjedhja e lirë e ideve u pushtua me gjak.

E drejta jonë nuk mund të fshihet.

Ata janë të frikësuar për shkak se ata kanë ndotura fole e tyre.

  Mos dëgjoni bosët, ata dhe bota e tyre ka shkuar ndonjëherë në koshin e plehrave të historisë

helmeta YELLOW

IOULIS 2015

. 

 Μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις οι εταιρείες παίρνουν θέση.

Ρίχνουμε μέσα στο έργο τρικάκια.

Σκέφτεστε  να κλείσετε το έργο για να μας  φοβίσετε και να ψηφίσουμε Ναι.

Τώρα δεν βιάζεστε;

Μας  μουρλάνατε στις υπερωρίες και τώρα για το πολιτικό σας συμφέρον δεν σας νοιάζει να χαθούν και μερικές μέρες.

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

Οργάνωση στα εργοτάξια  για να υπερασπιζόμαστε το δικό μας συμφέρον.

ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ

ΙΟΥΛΗΣ 2015

 Σκέφτεστε να κλείσετε το έργο για να μας  φοβίσετε και να ψηφίσουμε Ναι.

Τώρα δεν βιάζεστε;

Μας  μουρλάνατε στις υπερωρίες και τώρα για το πολιτικό σας συμφέρον δεν σας νοιάζει να χαθούν και μερικές μέρες.

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

Οργάνωση στα εργοτάξια  για να υπερασπιζόμαστε το δικό μας συμφέρον.

ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ

ΙΟΥΛΗΣ 2015

Σκέφτεστε να κλείσετε το έργο για να μας  φοβίσετε και να ψηφίσουμε Ναι.

Τώρα δεν βιάζεστε;

Μας  μουρλάνατε στις υπερωρίες και τώρα για το πολιτικό σας συμφέρον δεν σας νοιάζει να χαθούν και μερικές μέρες.

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

Οργάνωση στα εργοτάξια  για να υπερασπιζόμαστε το δικό μας συμφέρον.

ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ

ΙΟΥΛΗΣ 2015

ΜΕΡΟΣ Β

Άρθρα από συναδέλφους που δούλεψαν στο έργο

Ανταπόκριση από το εργοτάξιο  -Πέφτει Σύρμα

Εργάστηκα στο εργοτάξιο του Ιδρύματος Νιάρχου λίγο πάνω από έναν χρόνο, μέχρι το τέλος του 2014. Η ειδικότητά μου ήταν αυτή του βοηθού τεχνίτη - σιδερά και μαζί με άλλους 100-150 συναδέλφους εργάτες δέναμε πλέγματα που θα χρησιμοποιούνταν στην οροφή του υπό κατασκευή νέου Μεγάρου Μουσικής.

Η εταιρεία που είχε αναλάβει το συγκεκριμένο κομμάτι του έργου ήταν επιλεκτικά τυπική στις συμβατικές υποχρεώσεις της. Συνήθως εντός 5-10 ημερών υπογραφόταν η σύμβαση του ανειδίκευτου εργάτη, με μεροκάματο γύρω στα 33 ευρώ, όμως η πληρωμή του μηνιάτικου γινόταν με ένα μήνα καθυστέρηση: στις αρχές του μήνα μας εξοφλούσαν για την εργασία του προ-προηγούμενου. Υπήρχαν συμβόλαια με προθεσμίες για το έργο που έπρεπε να παραδοθεί και έτσι η εργασία που προσφέραμε ήταν εντατικοποιημένη. Καθημερινά λειτουργούσαν δύο βάρδιες: 7.00-14.30 και 14.30-10.00. Η εργασία κατά τη διάρκεια της βάρδιας ήταν αδιάκοπη, από το ένα τραπέζι με πλέγμα στο άλλο, με εξαίρεση δύο διαλείμματα, για καφέ και κολατσιό, τα οποία ενώ αρχικά είχαν συνολική διάρκεια 45 λεπτών, κάποια στιγμή συρρικνώθηκαν σε 30 λεπτά. Περιττό να επισημάνω ότι τα 10 λεπτά για τον καφέ δεν έφταναν καλά-καλά ούτε για να περπατήσεις μέχρι την καντίνα και να γυρίσεις… Εάν συναντούσες ουρά, δεν αποκλείεται ο εργοδηγός να σε κοίταγε με μισό μάτι όταν επέστρεφες στο πόστο σου. Το εικοσάλεπτο διάλειμμα επίσης πέρναγε αέρα: μέχρι να τσιμπήσεις το κολατσιό σου και να κάνεις ένα τσιγάρο έπρεπε να γυρίσεις στη δουλειά…

Παρότι λόγω της διπλής βάρδιας δεν γίνονταν υπερωρίες, είχε καθιερωθεί ένα άλλο σύστημα για να καρπώνονται οι εργοδότες υπερεργασία: όσοι εργάζονταν πρωινή βάρδια μέσα στη βδομάδα (δηλαδή τα 2/3 των εργατών) μπορούσαν να πάνε για δουλειά και το Σάββατο - σε κάποιες περιπτώσεις και την Κυριακή. Οφείλω να αναγνωρίσω ότι η εργασία του Σαββατοκύριακου δεν ήταν υποχρεωτική. Όμως η πλειονότητα των εργατών, βρισκόμενη σε ανάγκη και με δεδομένο ότι το κανονικό μεροκάματο ήταν νόμιμο μεν αλλά χαμηλό, δεχόταν να την προσφέρει, παρότι επρόκειτο απλώς για ένα ακόμη απλό μεροκάματο, δίχως προσαύξηση και δίχως ένσημα. Μάλιστα η πληρωμή της -μαύρης και ανασφάλιστης- εργασίας του Σαββατοκύριακου γινόταν ξεχωριστά από τη νόμιμη…

Οι συνθήκες εργασίας δεν θεωρούνταν ιδιαίτερα άσχημες για τέτοιου είδους δουλειά. Δουλεύαμε σε υπόστεγο, προστατευμένοι από βροχή και ήλιο, και κατά κύριο λόγο καθιστοί. Επίσης υπήρχε πίεση ώστε να τηρούνται τα τυπικά μέτρα ασφαλείας: κατά την παραμονή στο εργοτάξιο όλοι έπρεπε να φορούν κράνος και γιλέκο ή να χρησιμοποιούν τάβλες όταν βρίσκονταν πάνω στα τραπέζια. Μάλιστα μετά τη δεύτερη παρατήρηση -από τους ελεγκτές με τα κόκκινα κράνη που περιδιάβαιναν το εργοτάξιο- κινδύνευες να χάσεις τη δουλειά. Όμως τα μέτρα ασφαλείας εξαντλούνταν στις προαναφερθείσες τυπικότητες. Άλλωστε η εντελώς απτή εντατικοποίηση της εργασίας δεν θα ήταν δυνατό να μην έχει επιπτώσεις στην ασφάλεια και την υγεία των εργατών.

Η ταχύτητα με την οποία έπρεπε να ολοκληρωθούν οι εργασίες ανάγκαζε τους ηλεκτροσυγκολλητές να δουλεύουν ταυτόχρονα με τους σιδεράδες που έδεναν τα σύρματα ακριβώς από κάτω τους, με τις σπίθες και τα ρινίσματα να πέφτουν πάνω στο κεφάλι τους! Αυτή η αναγκαστική συνύπαρξη υπήρξε αφορμή για αρκετές αντεγκλήσεις ανάμεσα στους εργάτες, που ήθελαν ο καθένας από τη μεριά του να τελειώσει τη δουλειά για να μην έχει μπλεξίματα. Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν απολύτως αναμενόμενο να υπάρχουν και… ατυχήματα. Σε αρκετές περιπτώσεις πράγματι τα ρινίσματα προκάλεσαν πρόβλημα μπαίνοντας στα μάτια συναδέλφου.Και τι έγινε λοιπόν; Απλώς άλλο ένα προαναγγελθέν ατύχημα. Θα πήγαινε στο γιατρό, άντε να έφευγε νωρίτερα εκείνη τη μέρα, και αν δεν μπορούσε να δουλέψει για 2-3 ακόμα μέρες χωρίς να έχει τη διάθεση να «κυνηγήσει» αποζημίωση ή χαμένα μεροκάματα, ακόμη καλύτερα…

Σε μια περίπτωση, τον Απρίλιο, συνέβη ένα ατύχημα, ευτυχώς αναίμακτο, το οποίο όμως θα μπορούσε πολύ εύκολα να κοστίσει ακόμα και ζωές εργατών. Όπως αναφέρει και το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, τσιμεντένιο σκέπαστρο βάρους περίπου 4,5 τόνων και επιφάνειας 20 τ.μ. το οποίο κρεμόταν από γερανό μισό περίπου μέτρο πάνω από τα κεφάλια των εργατών έπεσε στο έδαφος. Το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή δεν βρέθηκε κανείς από κάτω πιστώνεται καθαρά στην τύχη.

Ένα πρωινό καθώς εργαζόμασταν πληροφορηθήκαμε ότι ένας εργαζόμενος είχε χάσει τη ζωή του όταν παρασύρθηκε από αυτοκίνητο τα ξημερώματα, προσερχόμενος στη δουλειά του. Τον είχε χτυπήσει κάποιος μεθυσμένος που γυρνούσε από ξενύχτι. Εάν όμως το πεζοδρόμιο από το οποίο δεκάδες εργάτες κάθε πρωί πήγαιναν στην εργασία τους δεν ήταν από στενό έως ανύπαρκτο ή εάν οι εργάτες έμπαιναν από μια πιο κεντρική πύλη -έστω μακρύτερα. Φαντάζομαι πως η καθιέρωση κάποιας ενδοεργοταξιακής συγκοινωνίας δεν θα ήταν κάνα εξωπραγματικό αίτημα-, ο άνθρωπος αυτός δεν θα είχε χάσει τη ζωή του, σε ένα ατύχημα που δεν θα καταχωριστεί ως εργατικό.

Το πιο σημαντικό ατύχημα συνέβη την Πέμπτη 11 Δεκέμβρη 2014, όταν«έπεσε και τραυματίστηκε σοβαρά ο συνάδελφος ΜουτσάιΤζεβαΐρ, 41 χρόνων, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση αιματώματος από το κεφάλι», σύμφωνα με το Συνδικάτο Οικοδόμων. Οι φήμες που είχα ακούσει ανέφεραν ότι η εταιρεία έπειτα έκανε το παν προκειμένου να μη χάσει τη ζωή του ο εργάτης. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, από το εάν θα συνέβαινε κάποιο θανατηφόρο ατύχημα θα κρινόταν ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό, ως επιβράβευση για τήρηση των κανόνων ασφαλείας.

Παρότι υπήρχαν πραγματικά ζητήματα τα οποία θα μπορούσαν να συσπειρώσουν τους εργάτες (με σημαντικότερα την εντατικοποιημένη εργασία με τις συνέπειές της και τη συστηματικά καθυστερημένη καταβολή του μισθού), δεν υπήρξε κάποιο δείγμα οργανωμένης και μαζικής διεκδίκησης. Οι αιτίες γι’ αυτό ήταν αρκετές. Μεγαλύτερη απ’ όλες φυσικά η τεράστια ανεργία στον κλάδο και η συνεπακόλουθη ανασφάλεια που ένιωθε ο κάθε εργάτης σε περίπτωση αντιπαράθεσης με τον εργοδηγό/εργολάβο/εργοδότη. Άλλη αιτία, επίσης σχετικήμε την ανεργία στον κλάδο, ήταν ότι η ταξική σύνθεση στο εργατικό δυναμικό ήταν κάπως διαφοροποιημένη σε σχέση με το παρελθόν. Δουλειά εργάτη είχαν αναγκαστεί πια να προσφέρουν οι πρώην εργολάβοι: αυτοί που πριν από 10-20 χρόνια έτρεχαν δικά τους συνεργεία, με τσέπες γεμάτες από την εκμετάλλευση των εργατικών χεριών, βρέθηκαν στην ανάγκη να βιοποριστούν αποκλειστικά από τον δικό τους ιδρώτα. Δεν χρειάζεται καμιά μακροσκελής ανάλυση για να κατανοήσει κάποιος ποια στάση τηρούσαν πρώην εργοδότες απέναντι στην οργάνωση των εργατών. Υπήρχαν επίσης εκδηλώσειςρατσισμού ανάμεσα σε εργάτες διαφορετικής εθνικότητας: Ρουμάνοι να μιλάνε μόνο σε Ρουμάνους, Έλληνες να επιδιώκουν να δουλεύουν μόνο με ελληνικά συνεργεία κ.λπ. Επίσης σημαντικό,οι προϊστάμενοι είχαν τον τρόπο να κρατούν τα πράγματα υπό έλεγχο. Για παράδειγμα, όταν είχε γίνει μια στάση εργασίας με επίσκεψη κλιμακίου του Συνδικάτου Οικοδόμων, είχαν καλέσει τους εργάτες να επιστρέψουν στη δουλειά πριν από τη λήξη της, ενώ σε όσους την τήρησαν ζήτησαν να εργαστούν επιπλέον ώρες μετά το προγραμματισμένο σχόλασμα. Γνώριζαν ακόμα λίγο πολύ εάν οι εργάτες συζητούσαν μεταξύ τους για συνδικαλιστικά θέματα˙ εάν ακουγόταν η λέξη «απεργία», έστω σε πηγαδάκι μεταξύ λίγων ατόμων, είχαν τον τρόπο να το μαθαίνουν.

Γ.Δ.

  

ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

Η κατάσταση , λόγω της μεγάλης ανεργία ήταν επιεικώς μεσαίωνας.

Πιάνεις το πρωί δουλειά και δεν ξέρεις τι ώρα θα σχολάσεις.

Εταιρείες που βάζουν τα μισά ένσημα, που δεν πληρώνουν υπερωρίες, που κάνουν ότι θέλουν αδιαφορώντας προκλητικά για την εργατική νομοθεσία.

Όλα τα σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά…

Βρεθήκαμε κάποιοι συνάδελφοι , άλλοι που δούλεψαν στο έργο και άλλοι που δουλεύουν ακόμα.

Διαμορφώσαμε την πρώτη ανακοίνωση.

Ο στόχος ήταν σαφής, αφού δεν μπορούμε να οργανωθούμε σε φανερές μορφές , θα δράσουμε παράνομα.

Δεν γινόταν να καθόμαστε άλλο άπραγοι. Τα πράγματα χειροτέρευαν συνεχώς.

Η πρώτη ανακοίνωση έσκασε  σαν βόμβα μέσα στο έργο.

Η εταιρείες αιφνιδιάστηκαν. 

Το θέμα που προτάξαμε (πέρα από τη δημοσιοποίηση των άθλιων συνθηκών δουλειάς που χάλαγε την εικόνα του μεγαλύτερου εργοτάξιου της χώρας), «ΚΑΜΙΑ ΩΡΑ ΥΠΕΡΩΡΙΑ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΕΡΓΟΙ» , είχε τη δύναμη του δίκιου μας.

Αποκάλυπτε όλη την υποκρισία της ελληνικής αστικής τάξης, που εν μέσω κρίσης όχι δεν νοιαζόταν καθόλου για τους άνεργους που πεινάγανε ,αλλά αξιοποιούσε την κατάσταση για να θησαυρίζει, κλέβοντας το δημόσιο , ένσημα, μη δηλώνοντας τις υπερωρίες κλπ.

Οι ίδιοι οι εργολάβοι (που επειδή πολλοί ψήφιζαν αριστερά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ ΚΚΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ)),απολογιόντουσαν και έκαναν ένα βήμα πίσω. Ο Γολιάθ για λίγο ταρακουνήθηκε από τη σφεντόνα του Δαυϊδ. Για λίγο καιρό τα πράγματα μαζεύτηκαν.

Υπήρξαν εργάτες που πρώτη φορά αισθάνθηκαν τη δύναμη που έχει όποιος ελέγχει την παραγωγή. Ο φόβος και μόνο  της ύπαρξης οργάνωσης στο χώρο δουλειάς και η πιθανότητα αναταραχής στην παραγωγική διαδικασία , αναδίπλωσε τα αφεντικά που χαλαρώσανε λίγο τις αλυσίδες.

Γίνανε πολλά εκείνες τις μέρες .Δεν μπορούμε να μπούμε σε λεπτομέρειες.

Μπορούμε να περηφανευτούμε  ότι  δώσαμε τη μάχη για το χρόνο εργασίας , δώσαμε τη μάχη για την υπεράσπιση του 8ωρου, και μάλιστα είχαμε νίκες με πολύ λίγες απώλειες.

Ολόκληρα συνεργεία σταμάτησαν να δουλεύουν  υπερωρίες μετά από πολλούς μήνες .

 Η μάχη δόθηκε με όρους αντάρτικου και όχι ανοιχτής σύγκρουσης .

Δουλέψαμε του επόμενους μήνες κάτω από τη μύτη τους.

Οργανώσαμε όταν χρειάστηκε το πέταγμα των προκηρύξεων χωρίς να πάρουν χαμπάρι οι σεκιουριτάδες και οι 43 κάμερες.

Το πιο ελπιδοφόρο  είναι οι νέοι εργάτες ,  χωρίς κόμπλεξ και πιο ξεκαθαρισμένοι είναι εδώ. Χωρίς τις επιλογές των προηγούμενων δεκαετιών , έχοντας μονόδρομο την οργάνωση και το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας είναι η ελπίδα και με γεμίζουν αισιοδοξία για το μέλλον.

Και λόγω των αναγκών της ίδιας της παραγωγής, έχουν ήδη οργάνωση, δίκτυο επικοινωνίας, και ίδια χαρακτηριστικά.

Εδώ ο ίδιος ο καπιταλισμός «αλλάζει συνειδήσεις».

 Από τα πιο ωραία στιγμιότυπα ήταν ο έλληνας χρυσαυγίτης που είχε μάστορα Πακιστανό!!

ΑΒΓ.

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ

Στην οικοδομή κυριαρχούν πια οι αλβανοί. Εργολάβοι αλβανοί, μαστόροι αλβανοί.

Πριν χρόνια ο αλβανός ήταν ο ανειδίκευτος εργάτης πήγαινε να πάρει κολατσιό και έκανε τις βαριές δουλειές. Τώρα οι αλβανοί έχουν έλληνες βοηθούς, τους τρέχουν τους βάζουν τις φωνές.

Αν πιάσει κάποιος δουλειά και είναι αλβανός , θα τον στηρίξουν , θα τον βοηθήσουν να εμφανιστεί σαν μάστορας και ας μην είναι, θα του μιλάνε αλβανικά , θα του δίνουν οδηγίες να μην κάνει λάθη. Αν ο νέος συνάδελφος είναι έλληνας , θα τον αγνοήσουν, θα τον αφήνουν να κάνει λάθη, δε θα τον καλύπτουν και γρήγορα θα τον αναγκάσουν να φύγει.

Παίρνουν την εκδίκησή τους .

Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει οτιδήποτε , καμία οργάνωση χωρίς τους αλβανούς.

Αυτοί ελέγχουν την παραγωγή. Που θα πάει άραγε το πράγμα;

 Οι έλληνες τις δεκαετίες 1970-80-90  επέλεξαν να εκμεταλευτούν τις ευκαιρίες που έδινε ο καπιταλισμός και να γίνουν εργολάβοι.

΄Αφησαν ένα κλάδο χωρίς οργάνωση απέναντι στις εταιρείες.

Ασχολήθηκαν να βγάλουν κανένα φράγκο.

Λογικά και τώρα που κυριαρχούν οι αλβανοί  δεν θα πάνε καλά τα πράγματα.

Οι αλβανοί έβγαλαν λεφτά , δεν πείνασαν στην κρίση, έχουν αλληλεγγύη , ο ένας βοηθάει τον άλλο.

Έχουν ζήσει σοσιαλισμό και προτιμούν τον καπιταλισμό. Θέλουν να γίνουν εργολάβοι. Τώρα που έχουν το πάνω χέρι στη δουλειά, δουλεύουν 12ωρα , καταπατούν το 8ωρο για να κονομήσουν. Δεν τους νοιάζει που δεν υπάρχει οργάνωση εργατική, τους αρκεί  να έχουν δουλειά και λεφτά.

Είναι φίλοι με τους πατριώτες τους  , τους εργολάβους . Όπως ήταν οι έλληνες το 90.

Είναι  μαστόροι, φροντίζουν να βγαίνει η δουλειά, να κονομάει ο εργολάβος και να μπορούν να διαπραγματεύονται υψηλό μεροκάματο 50-60 ευρώ.

Όπως φαίνεται τα πράγματα είναι απαισιόδοξα για την οργάνωση των εργατών στον κατασκευαστικό κλάδο.

Που βρίσκεται η ελπίδα;

Οι αλβανοί  έχουν μεγάλη κοινωνική και ιστορική εμπειρία.

 Έζησαν σοσιαλισμό, κατάρρευση σοσιαλισμού, πάλεψαν για να στήσουν τον καπιταλισμό, έγιναν μετανάστες, έζησαν την απόλυτη φτώχεια την πείνα, το κυνήγι της αστυνομίας, τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, πήραν τα όπλα ενάντια στο καθεστώς που τους έφαγε τα λεφτά με τις πυραμίδες.

Κατάφεραν  όχι μόνο να επιβιώσουν σε μια κοινωνία που τους κυνηγούσε αλλά να γίνουν νοικοκυραίοι με σπίτια και περιουσίες.

Όταν θελήσουν αν οργανωθούν απέναντι στις εταιρείες θα το καταφέρουν.

Το θέμα είναι ότι κυριαρχεί το εθνικό στο μυαλό τους και όχι το ταξικό. Σκέφτονται σαν αλβανοί και όχι σαν εργάτες.

  

                                     ΜΕΡΟΣ Γ

Γνώμες

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗ

Εφημερίδα Ημερησία

η προστιθέμενη αξία του ευρύτερου τομέα των Κατασκευών διαμορφώθηκε σε 8,1 δισ. ευρώ το 2013 (περίπου 4% του ΑΕΠ) από 22,5 δισ. ευρώ (11% του ΑΕΠ) το 2006.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της μελέτης, σημαντική ήταν η επίπτωση της απαξίωσης του κλάδου και στην απασχόληση, η οποία περιλαμβάνει πλήθος ειδικοτήτων και επαγγελμάτων και μειώθηκε το 2013 σε 287 χιλ. άτομα (8,7% της συνολικής απασχόλησης) από 589 χιλ. άτομα το 2008 (13% της συνολικής απασχόλησης). Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι περισσότερο από το 30% της ύφεσης από το 2008 έως το 2013 συνδέεται με την πτώση των επενδύσεων στις κατασκευές.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ, στην οικοδομή , οι 'εργοδότες' ήταν 43.808 στο τέλος του 2009 και μειώθηκαν σε μόλις 16.046 στο τέλος του 2013.

Η κατάσταση των εργατών στον κατασκευαστικό κλάδο.

Εργάτες που μείνανε 2 και 3 χρόνια άνεργοι

Έτοιμοι να τα υπομείνουνε όλα για να έχουν ένα μεροκάματο και να μπορέσουνε να ζήσουν.

Πολλά  συνεργεία εργολάβων και εταιρειών με κυριαρχία μεταναστών.

Πολλά συνεργεία έχουν εργοδηγούς  ,αρχιμαστόρους μετανάστες.

Οι Αλβανοί, οι Ρουμάνοι έχουν αρνητική  εμπειρία από το εργατικά σοσιαλιστικά κράτη, είναι υπέρ του καπιταλισμού.

 Οι Αλβανοί δεν είναι πια οι φτωχοί μετανάστες των προηγούμενων δεκαετιών.

Έχουν στην άκρη χρήματα, δεν πεινάσανε στην κρίση.

Έχουν κυριαρχήσει και ελέγχουν συγκεκριμένες ειδικότητες.

Έχουν φτιαγμένο δίκτυο επικοινωνίας, ξέρουν τι γίνεται μέσα στις εταιρείες.

Είναι στο σκληρό πυρήνα των έμπιστων των εταιρειών, έχουν πια 10 και 20 χρόνια στις εταιρείες και έχουν αποδείξει την αφοσίωσή τους.

Πολλοί  έφυγαν εξαιτίας της ανεργίας.

Όσοι έμειναν δεν πρόκειται να φύγουν. Αυτό είναι καλό.

Αντικειμενικά δεν θα ψάχνουν να φύγουν για να καλυτερέψουν τη ζωή τους.

Υπάρχουν καλύτερες  προϋποθέσεις  να οργανωθούν .

Πολλοί καταστραμμένοι εργολάβοι , Έλληνες , αναγκάζονται και δουλεύουν μεροκάματο  μετά από πάρα πολλά χρόνια. Είναι χειρότεροι από τους εργολάβους, στο μυαλό τους είναι ακόμη αφεντικά, αυξάνουν την εντατικοποίηση και τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργατών.

Λείπει μια γενιά Ελλήνων.

Εμφανίζονται 20χρονοι Έλληνες στην οικοδομή οι οποίοι συνήθως δεν είναι ενάντια στα αφεντικά, νιώθουν φιλικά μαζί τους. Ζουν την απόλυτη κυριαρχία των εργολάβων , στο ωράριο ,στα μεροκάματα. Δεν έχουν δει αφεντικά να υποχωρούν μπροστά στη δύναμη των εργατών.

Συνταξιοδοτήθηκε η γενιά που πάλεψε για το 7ωρο και τη σύνταξη στα 58.

Αυτό είναι καλό , γιατί είχαν γίνει η πλειοψηφία εργολάβοι και ξεφτίλιζαν την έννοια του συνδικαλιστή .

Οι σημερινοί εργάτες στην οικοδομή δεν ξέρουν τι είναι η υπεραξία , η ταξική πάλη και ο ιστορικός ρόλος της εργατικής τάξης.

Η προηγούμενη γενιά ήξερε , αλλά δεν ήξερε να παλεύει, ήξερε να διαπραγματεύεται ατομικά την τέχνη της, (θέλω τόσο μεροκάματο γιατί είμαι καλός μάστορας, αλλιώς φεύγω και πάω αλλού για δουλειά).

 Η συνείδηση των σημερινών εργατών διαμορφώθηκε σε συνθήκες κυριαρχίας του κατασκευαστικού κεφάλαιου.

Η δεκαετία 2000 , (μεγάλα έργα, ολυμπιάδα), τους έμαθε να δουλεύουν όλη μέρα και όλη νύχτα, η δουλειά να είναι το πρώτο πράγμα στη ζωή τους.

Η εργάτες κάτω των 50 ετών δεν έχουν δουλέψει 7ωρο στην οικοδομή.

Με αυτή την κατάσταση των εργατών οι εργολάβοι και οι εταιρείες κάνουν ότι θέλουν.

Τα μεροκάματα έχουν πέσει στα 30 ευρώ, τα ωράρια είναι στη κρίση του εργολάβου, άδειες δεν δίνονται, δώρα δεν πληρώνονται κανονικά .

Η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει την κατάσταση είναι «πόλεμος».

Πόλεμος, που έχουν κηρύξει εναντίον μας οι εταιρείες και οι εργολάβοι.

Οικονομικός, δεν μπορούμε να ζήσουμε με αυτά τα μεροκάματα.

Πόλεμος για τη φυσική μας εξόντωση. Ζούμε μόνο για να δουλεύουμε 10ωρα 12ωρα , όλες τις μέρες , μέχρι να πεθάνουμε.« Μη μιλάτε αφού έχετε δουλειά», είναι το πολιτικό σύνθημα των εταιρειών. Τις προηγούμενες δεκαετίες λέγανε «δουλεύτε τώρα που έχει δουλειά να βγάλετε κανένα φράγκο» του ακούσαμε και από 70 ευρώ  μεροκάματα πέσαμε στα 35.Όποτε λέει κάτι το κεφάλαιο, η αστική τάξη, οι εταιρείες , οι εργολάβοι , τα αφεντικά , το λένε για να κερδίσουν αυτοί και να χάσουμε εμείς.

Προφανώς για να μην αντιδρούμε , αντέχουμε ακόμα να χάνουμε.

Και πρέπει να φτάσουμε στα 10 ευρώ μεροκάματο για να ξυπνήσουμε.

Ή δεν ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε, δεν μας πείθει και κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα οργανώσεις.

Η κατάσταση , αντικειμενικά, είναι ευνοϊκή για τη δημιουργία εργατικής οργάνωσης, με την έννοια ότι δεν υπάρχει κανενός είδους οργάνωση στους χώρους δουλειάς .

Οι εργάτες δεν συμμετείχαν στους «αντιμνημονιακούς» αγώνες;

Δεν έχει λόγο ο εργάτης να τρέχει πίσω από τα κλάματα και τα ουρλιαχτά των δημοσίων υπαλλήλων και των μικρομεσαίων που καταστρέφονται.

 Αιτήματα να γυρίσουμε πίσω στην προ μνημονίων εποχή είναι ουτοπικά.

 Η καταστροφή των μικρομεσαίων είναι θετικό γεγονός και δεν θα τους συμπαρασταθούμε στα κλάματα.

.Είμαστε υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και της εξίσωσης των μισθών τους με αυτών στον ιδιωτικό τομέα

Απάντηση στην κρίση από την πλευρά των εργατών

Να απαγορευτούν οι υπερωρίες όσο υπάρχουν άνεργοι.

Μάχη για  7ωρο- 8ωρο.

Πενθήμερο , όχι δουλειά τα Σαββατοκύριακα.

Αυξήσεις, 40 ευρώ μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη.

Κυκλοφορία εφημερίδας στους χώρους δουλειά

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ «ΑΠ΄ ΕΞΩ» ΟΥΤΕ «ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ».Η ΜΑΧΗ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

(πρωτοσέλιδο της εφημερίδας  «το εργοτάξιο» φύλλο 7 ,Γενάρης 2006)

Πνευματική και χειρωνακτική εργασία

 Η διαφορά υπαλλήλου και εργάτη

 Το 8ωρο των δημοσίων υπαλλήλων έγινε νόμος με βασιλικό διάταγμα του 1833 επί  Όθωνα (εφημερίδα της κυβερνήσεως αρ . 40 άρθρο 1)

Δεν χρειάστηκε να κάνουν ούτε μία απεργία.

Η μονιμότητα το 1911 (εφημερίδα της κυβερνήσεως αρ. 127 άρθρο 102) πάλι με βασιλικό διάταγμα.

Το  1918 , δημοσιεύεται ένας  νόμος (1234),που στο άρθρο 10 ορίζει ποιος είναι υπάλληλος και ποιος εργάτης.(όποιος κάνει πνευματική εργασία και όποιος κάνει χειρωνακτική).

Και αυτό το κάνει για να υποχρεώσει τους εργοδότες να επαναπροσλάβουν τους υπαλλήλους οι οποίοι έχουν  λείψει από τη δουλειά τους για να πάρουν μέρος σε επιστράτευση.

Δεν νοιάζεται να προστατέψει τους εργάτες , για αυτό διαχωρίζει τους υπαλλήλους.

Αυτά λοιπόν τα προνόμια που δίνει το κράτος (και μάλιστα ο βασιλιάς), στους υπαλλήλους το κάνει για να εξαγοράσει τη βοήθειά τους στη λειτουργία του κράτους, στο να εκμεταλλεύεται τους εργάτες.

Κατατάσσει λοιπόν τους εργάτες σε μια κατώτερη βαθμίδα ανθρώπων χωρίς δικαιώματα, με μεγάλες διακρίσεις σε βάρος τους , όσον αφορά το μισθό, την αποζημίωση απόλυσης, τη μονιμότητα στην εργασία, την ασφάλιση.

Δεν θεωρούμαι  ότι επειδή κάνουμε κυρίως χειρονακτική δουλειά , πρέπει να έχουμε λιγότερα δικαιώματα.

Η δουλειά μας είναι εξίσου σημαντική με όλες τις δουλειές που κάνουν αυτοί που έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση.

Τι θα κάνει η κοινωνία αν εμείς δεν φτιάχνουμε σπίτια , δρόμους, ρούχα , φαγητά

Πρέπει να σταματήσουν  όλες οι διακρίσεις σε βάρος των εργατών.

(Αποζημίωση, άδειες, ωράρια, σύνταξη , εφάπαξ  κλπ)

Να καταργηθούν οι νόμοι που βασίζονται πάνω στα βασιλικά διατάγματα.

 Ίδιοι μισθοί για ίδιες ικανότητες , ασχέτως ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.

Ενιαίο μισθολόγιο σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα

Χ.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ και  οι συνέπειες

Προσπάθεια να «σοβαρευτεί» ο καπιταλισμός

Αλλαγές που στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες έχουν γίνει.

Όλα αυτά που αλλάζουν δεν τα αποφάσισαν κάποιοι , αλλά είναι οικονομικές εξελίξεις αναγκαίες για το σύστημα

 Η καταστροφή των μικρομεσαίων και το πάρσιμο πίσω μέρος των προνομίων που είχαν δοθεί στους δημόσιους υπάλληλους, είναι θετικές εξελίξεις.

 Οι μικρομεσαίοι , μαγαζάτορες , επαγγελματίες, γίνονται άνεργοι, άστεγοι, εργάτες.

Ανακαλύπτουν τον καπιταλισμό.

Φωνάζουν για να γυρίσουν πίσω τα πράγματα, αλλά το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Τα αιτήματά τους είναι γεμάτα αυταπάτες και δεν οδηγούν πουθενά.

(ιδιοκτήτες ταξί, φορτηγών, μαγαζάτορες, εργολάβοι …. κλπ)

Παλεύουν αν σωθούν, ανίκανοι να δουν ότι ιστορικά είναι ένα στρώμα προς εξαφάνιση, ανήκουν στο παρελθόν.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα αρχίσουν να βλέπουν το κράτος  σαν εργοδότη και τους εαυτούς τους σαν εργαζόμενους  και όχι να περηφανεύονται ότι είναι λειτουργοί και επιτελούν σημαντικό ρόλο στη κοινωνία και πρέπει λοιπόν να αμείβονται  παραπάνω από τους εργάτες.

Το κεφάλαιο για δικούς του λόγους μας φέρνει πιο κοντά.

ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να μας σώσει κάποιος άλλος

Αυτά που ξέραμε δεν έχουν αποτέλεσμα (εκλογές να βγει μια αριστερή κυβέρνηση και να μας λύσει τα προβλήματά μας- δημοψήφισμα για να μην έρθουν χειρότερες μέρες)

Η βουλή δεν έχει εξουσία , εξουσία έχει όποιος ελέγχει την οικονομία, όποιος έχει οργανώσεις στους μεγάλους βιομηχανικούς χώρους.

Παρόλο την παντελή έλλειψη οργανώσεων στους χώρους δουλειάς και την αναγκαιότητα τους, καμιά από τις υπάρχουσες οργανώσεις ή ομάδες δεν καταφέρνει να οργανώσει τους εργάτες.

ΠΩΣ ΘΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΟΥΜΕ

Πρώτα πρέπει να πούμε τα πράγματα όπως τα βλέπουμε με τα δικά μας μάτια, από την πλευρά των εργατών.

Να μην είμαστε ΟΥΡΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝπου καταστρέφονται και κλαίνε και ονειρεύονται να γυρίσουν τις παλιές καλές εποχές.Να μην προβάλλουν οι εργάτες τα αιτήματα των μικρομεσαίων π.χ. «να ανοίξουν οι δουλειές» (ελπίζοντας να γυρίσουν οι εποχές πίσω να κονομάνε και οι μικροί μαζί με τους μεγάλους), (θα  ασχοληθούν τα αφεντικά να βρουν δουλειές για να μην κάθονται τα μηχανήματά τους και να κονομάνε) .

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ για τα αίτια της κρίσης και το ποιος θα μας σώσει.

Πρέπει να πούμε τη γνώμη μας για τις αιτίες της «κρίσης» , ποια θεωρούμε αλήθεια από αυτά που λέγονται και ποια ψέματα .

Αυτά που λένε για τους διεφθαρμένους δημόσιους που φταίνε για όλα είναι ψέματα και τα λένε για να κρύψουν τις ευθύνες του ιδιωτικού τομέα τον οποίο πλασάρουν για λύση στη κρίση.

Τι συνέβαινε στη πραγματικότητα;

Οι εργολάβοι έκλεβαν τα ένσημα των εργαζομένων άρα στερούσαν έσοδα από το ΙΚΑ.  Βεβαίως και οι ελεγκτές του ΙΚΑ δεν έκαναν τη δουλειά τους αλλά η ζημιά στα έσοδα του ΙΚΑ γίνονταν για να κονομήσει ο ιδιωτικός τομέας , οι «σύντροφοι» εργολάβοι και   οι κατασκευαστικές εταιρείες.

Ο «ιδιωτικός τομέας» που η προπαγάνδα λέει ότι είναι η σωτηρία μας , με την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, όχι μόνο δεν θα μας λύσει τίποτα, αλλά θα επιδεινώσει την κατάστασή μας.

Ο «ιδιωτικός τομέας» κέρδιζε από τη διαφθορά του δημοσίου και μέσα στη κρίση πάλι μόνο το κέρδος του σκέφτεται χωρίς να νοιάζεται καθόλου για τη φτώχεια και την ανεργία και τα δεινά της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Μέσα στη κρίση , εκβιάζει και τρομοκρατεί τους εργαζόμενους  με την απόλυση , τους βάζει να κάνουν ατελείωτες ώρες υπερωρία, στερεί χιλιάδες θέσεις εργασίας από τους άνεργους, αρκεί μόνο να μην μειώνεται το κέρδος του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ ή να προτιμάτε  ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

(Λένε να μην τα βάζουμε με τους δημόσιους , εργαζόμενοι είναι  και αυτοί, διαίρει και βασίλευε κλπ.

Το θέμα μας είναι το κράτος , τι θέση παίρνουμε απέναντι του ,τώρα και αύριο, αν κάποτε σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και οι καλοί πάρουμε τα πάνω χέρι.

Το κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το δημόσιο υπάλληλο(αστυνομικό , δικαστικό, εκπαιδευτικό κλπ).

Μπορεί οι καλοί αριστεροί υπάλληλοι να αλλάξουν το κράτος από μέσα;

Αυτά τα προνόμια αν εμείς οι καλοί πάρουμε την εξουσία θα τα καταργήσουμε;

Oι ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις που ισχύουν στο δημόσιο δεν είναι προϊόν αγώνων, αλλά προνόμια για να εξαγοραστούν οι υπάλληλοι και να υπηρετούν πιστά το κράτος)

• Ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα , (δεν είναι δίκαιο ο           
•  οδηγός   ενός σχολικού να παίρνει 600 ευρώ μισθό και ο οδηγός αστικών                          

              συγκοινωνιών να παίρνει 1500 και 2000 ευρώ)

• Κατάργηση του  εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, καμιά σύνταξη στον ιδιωτικό τομέα κάτω από 750 ευρώ. (Το εφάπαξ είναι η αμοιβή -τα τριάκοντα αργύρια- για την υποταγή του κάθε υπάλληλου στο κράτος)
• Όχι στη μονιμότητα , δεν είναι κατάκτηση των υπαλλήλων,(πότε έγινε, γιατί δεν γιορτάζεται όπως και το 8ωρο των εργατών), αλλά παροχή του κράτους για να εξαγοράσει τη συνείδηση των υπαλλήλων και να υπηρετούν το κράτος ενάντια στους εργάτες
• Να δουλεύουν 8ωρο οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπηρεσίες να δουλεύουν και απόγευμα.
• Τα μέσα μαζικής μεταφοράς να δουλεύουν 24ωρο

ΠΟΙΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ

Τις προηγούμενες δεκαετίες οι εργάτες στήριξαν τα σχέδια της αστικής τάξης.

Δούλεψαν 12 και παραπάνω ώρες τη μέρα 30 μέρες το μήνα , για να γίνει η ολυμπιάδα και τα μεγάλα έργα.

Τότε το κεφάλαιο έλεγε ,

 «δουλέψτε τώρα που έχει δουλειά να κονομήσετε».

Το αποτέλεσμα βάλαμε πλάτη να χτυπηθεί το 7ωρο 8ωρο, το πενθήμερο, τα μεροκάματα δεν ανέβηκαν (με τις υπερωρίες βγάζαμε πολλά και δεν ασχολιόμασταν να αυξήσουμε το βασικό μεροκάματο- την περίοδο της ολυμπιάδας το βασικό του  εργάτη ήταν 31 ευρώ).

Μετά είπε το κεφάλαιο,

 «θέλετε να γίνεται πλούσιοι;  Πάρτε μετοχές» , πήραμε σαν τα βόδια , τους δώσαμε ότι λεφτά είχαμε με τη ελπίδα να μας τα ξαναδώσουν με το παραπάνω. Φυσικά το κεφάλαιο, οι τράπεζες, οι καλοί επενδυτές (αυτοί ντε που θα μας σώσουν και τώρα) , τα πήραν και δεν μας έδωσαν ούτε ένα ευρώ πίσω.

Αν υποστηρίξουμε πάλι το συμφέρον της αστικής τάξης και τις λύσεις που τα αφεντικά προτείνουν (επενδύσεις και μη μιλάτε αφού υπάρχει δουλίτσα), ο ανταγωνισμός μεταξύ τους θα φτάσει τα μεροκάματα στα 10 ευρώ, και οι ατελείωτες ώρες υπερωρίας θα κρατάνε πάντα ψηλά την ανεργία

Πρέπει να υποστηρίξουμε το δικό μας συμφέρον

• Καμιά ώρα υπερωρία όσο υπάρχουν άνεργοι, αυστηρή απαγόρευση των υπερωριών στον ιδιωτικό τομέα
• Σύνταξη στα 58
• Μεροκάματο εργάτη 40 ευρώ

Αυτή είναι η λύση και για μας και για την κοινωνία,

 αν δουλεύουμε 8ωρο και όχι υπερωρίες θα γίνουν προσλήψεις,

αν φεύγουμε νωρίς στη σύνταξη θα υπάρχουν θέσεις εργασίες για τους νέους

και αν έχουμε λεφτά θα κινηθούν τα μαγαζιά και θα καταναλωθούν τα εμπορεύματα.

ΤΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Βασικός κανόνας, κανένας δεν θα λέει στον άλλο τι να κάνει , αλλά την εμπειρία του από παρόμοια κατάσταση

Δεν θα κρίνουμε τους άλλους, (οργανώσεις , ανθρώπους), αλλά θα κοιτάμε τα χάλια μας

Ο καθένας αφεντικό στο χώρο ευθύνης του

Δίκτυο επικοινωνίας μεταξύ των εργατών των μεγάλων χώρων δουλειάς

Γραπτή ενημέρωση τι γίνεται σε κάθε χώρο

Για τις  κλαδικές συμβάσεις

Οι κλαδικές συμβάσεις ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες διπλάσιες και παραπάνω από το  βασικό του ανειδίκευτου εργάτη.

Ό χι γιατί ήταν «παλληκάρια οι οικοδόμοι», ούτε γιατί είχαν γίνει αγώνες για τις κλαδικές συμβάσεις.

Τις προηγούμενες δεκαετίες , η μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα και ο μεγάλος αριθμός μικρών οικοδομών,  έδινε τη δυνατότητα στου τεχνίτες οικοδόμους να διαπραγματεύονται ατομικά το μεροκάματό τους.

Αυτό οδήγησε σε μεροκάματα 70- 80 ευρώ , την ίδια ώρα που το 2003 εν μέσω ολυμπιακών έργων , το μεροκάματο του εργάτη οικοδόμου ήταν 31 ευρώ  στην κλαδική σύμβαση.

Όποιος δει τα αρχεία του Παλμού των οικοδόμων , (1987-1997), ή τα πρακτικά των γενικών συνελεύσεων, θα δει ότι στις προτάσεις  για πάλη  για υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων στο ύψος του πραγματικού μεροκάματου , η διοίκηση του συνδικάτου απαντούσε ότι δεν είναι ώριμο το αίτημα. Όχι γιατί ήταν «κακή»  η διοίκηση , αλλά  η κυριαρχία στην παραγωγή του κομματιού των καλοπληρωμένων μαστόρων και των μερεμετατζήδων ,που δεν το αφορούσε η συλλογική σύμβαση,  εκφραζόταν, και μάλιστα κυριαρχούσε ,και στο συνδικάτο.

Τώρα , που ο ίδιος ο καπιταλισμός προχώρησε, και δίνει σε όλους τους εργάτες , ασχέτως κλάδου το βασικό του ανειδίκευτου εργάτη της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, τους ενοποιεί , τους εργάτες, εξαφανίζοντας το στρώμα των υψηλά αμειβόμενων μαστόρων,  τώρα το αίτημα πάλης δεν μπορεί να είναι άλλο από την

ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ  στην εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας.(26 ευρώ είναι ).

Αυτό είναι το αίτημα που ανταποκρίνεται στην σημερινή εποχή, και οδηγεί την πάλη των εργατών μπροστά . Η ειδίκευση πια  , σημαίνει 2 ευρώ παραπάνω από τον ανειδίκευτο.

Το να προσπαθείς να εκφράσεις το ειδικευμένο κομμάτι τη στιγμή που η εξέλιξη της οικονομίας του αφαιρεί προνόμια και του αφαιρεί τη δύναμη που είχε στην παραγωγή, είναι  λογικό να μην έχει αποτέλεσμα στην οργάνωση.

Το ειδικευμένο κομμάτι και οι φατουρατζήδες , παίξανε τον ρόλο τους  μια συγκεκριμένη ιστορική εποχή , (που την χαρακτήριζε η κυριαρχία της μικρής οικοδομής και άρα του ανεβασμένου ρόλου των ειδικευμένων) .(Μάχη για 7ωρο, οργάνωση ενιαίο συνδικάτου )

Τώρα αποτελούν παρελθόν για την παραγωγή και δεν έχουν πια τη δύναμη να καθορίσουν τις εξελίξεις.

Όπως το να φτιάχνει οργανώσεις (εργοταξιακές επιτροπές της Αττικής οδού, του ολυμπιακού χωριού, του Νιάρχου κλπ)σε ένα έργο και όταν τελειώνει το έργο να χάνονται , αντί να προσπαθήσεις να φτιάξεις περιφρουρημένες  οργανώσεις σε εταιρείες (πχ οργάνωση ΑΚΤΩΡ , οργάνωση ΤΕΡΝΑ κλπ), δεν σε οδηγεί πουθενά.

Η μείωση της ψαλίδας  της αμοιβής ειδικευμένου ανειδίκευτου είναι θετικό γεγονός.

Οι μαστόροι δεν θα νιώθουν πιο κοντά στον εργολάβο , ούτε θα αγχώνονται να βγει η δουλειά. Θα νιώθουν πιο πολύ εργάτες.

Ω

Η οπτική γωνία του νέου εργάτη

Πώς να απαιτήσουμε τα αναφαίρετα δικαιώματα μας εν καιρώ κρίσης;

8ωρο ,5νθήμερο, δώρο.

Πρέπει να παλέψουμε  όπως κάνανε οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας

Δεν βλέπω κάποιο κόμμα κάποιο συνδικάτο να μπορεί να καλυτερέψει τις συνθήκες στο χώρο δουλειάς.

Θα έπρεπε το ίδιο το κράτος , να έχει μόνιμο επιθεωρητή εργασίας , μέσα στο έργο , τουλάχιστον στα μεγάλα εργοτάξια.

Κάτι τέτοιο είχε γίνει στα ΕΛΠΕ , για λίγες μέρες μόνο, μετά το μεγάλο ατύχημα  , είχε εγκατασταθεί μέσα στο έργο κλιμάκιο της επιθεώρησης εργασίας.

Πρέπει να υπάρξει μαζική κινητοποίηση της εργατικής νεολαίας (εργαζομένων), να παλέψουν για τα δικά τους δικαιώματα, να μην αφήνουν τους άλλους να το κάνουν για αυτούς, δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα.

Βέβαια για να πούμε την αλήθεια οι νέοι έχουν προβληματισμούς αλλά δεν κάνουν κάτι.

Αυτοί είναι το μέλλον στις δουλειές και στη κοινωνία.

Ελπίζουν όμως ότι θα τη βολέψουν και δεν ασχολούνται με πολλά , κοιτάνε λίγο  τη πάρτη τους.

Πολλοί δεν μένουν μόνοι τους  και δεν έχουν το άγχος της επιβίωσης.

Ελπίζουν ότι η αριστερά θα φέρει την ανάπτυξη και θα είμαστε όλοι καλά.

Α.

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ

Στην σημερινή κατάσταση στον κατασκευαστικό κλάδο, είναι εμφανής η κυριαρχία των εργατών που κατάγονται από την Αλβανία.

Έχει σημασία να δούμε λίγο ιδιαίτερα αυτούς του εργάτες .

Σήμερα δεν είναι οι φτωχοί ανειδίκευτοι εργάτες, που κοιμούνται στην οικοδομή, που δεν έχουν ρούχα να αλλάξουν, που κάνουν τις πιο βαριές δουλιές.

Είναι τεχνίτες, εργολάβοι , επιχειρηματίες, έχουν επαγγελματικά αυτοκίνητα , ακριβά εργαλεία αξίας χιλιάδων ευρώ.

Έχουν αλληλεγγύη μεταξύ τους. Προσλαμβάνουν φίλους και συγγενείς στη δουλειά, τους υποστηρίζουν, τους μιλάνε στη γλώσσα τους και τους εμφανίζουν σαν καλούς μαστόρους.

Αν προσληφθεί έλληνας στο συνεργείο, δεν τον βοηθούν, παραμονεύουν πότε θα κάνει το λάθος για να τον διώξουν από τη δουλειά.

Έχουν τραβήξει πολλά από το ελληνικό κράτος, από τους έλληνες εργολάβους και από έλληνες εργάτες. Υπάρχει μίσος που δεν σβήνει. Με την πρώτη ευκαιρία , στο πρόσωπο κάθε έλληνα μάστορα θα βγάλουν  τα απωθημένα τους.

Το εθνικό είναι παραπάνω από το ταξικό. Βλέπουν αλβανούς και έλληνες , όχι αφεντικά και εργάτες.

Ο ι αλβανοί  εργολάβοι , είναι  αυτοί που βλέπουν ταξικά τα πράγματα. Αποδεικνύονται καλοί μαθητές και συνεργάτες των ελλήνων εργολάβων κλέβουν τους πατριώτες τους , δεν τους κολάνε όλα τα ένσημα, δεν ασφαλίζουν τις υπερωρίες  κλπ.

Οι αλβανοί εργάτες νιώθουν πιο καλά που δουλεύουν σε πατριώτη, πίνουν καφέ 9 η ώρα, λένε αστεία με το αφεντικό, δεν τους φωνάζει κανείς  τρέχουν από μόνοι τους για να πάει καλά ο εργολάβος πατριώτης.

Το σύνθημα που έχει μια επικαιρότητα είναι

 «ίδια είναι τα αφεντικά , ελληνικά και αλβανικά»

Το να ασχοληθούν αυτοί οι άνθρωποι με την οργάνωση των εργατών  φαντάζει κάτι αδύνατο.

Έχουν ζήσει στη σοσιαλιστική Αλβανία, την απόρριψαν, όταν κατάρρευσε όχι μόνο δεν αντέδρασαν αλλά χόρεψαν πάνω στο πτώμα της.

Ήρθαν στη καπιταλιστική ελλάδα με όνειρο να βγάλουν λεφτά και το πραγματοποίησαν. Είναι υπέρ του καπιταλισμού.

Η προοπτική να ενωθούν οι έλληνες εργάτες με τους αλβανούς ενάντια στους καπιταλιστές εντούτοις υπάρχει.

Οι αλβανοί έχουν οργάνωση και δίκτυο, είναι σε όλες τις εταιρείες, οι έλληνες αμείβονται με μεροκάματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια έπαιρναν οι παράνομοι μετανάστες.

Οι αλβανοί θα απογοητευτούν από τον καπιταλισμό.

Ο ι έλληνες εργάτες  σταματάνε να νιώθουν νοικοκυραίοι με σπίτια και καταθέσεις, είναι  άφραγκοι , μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το λεωφορείο,  να ζουν με 300 ευρώ το μήνα, είναι οι «αλβανοί» του σήμερα.

Εδώ που τα λέμε όμως ποιος είναι αλβανός;, αυτός που έζησε 10 χρόνια στην Αλβανία και 20-25 χρόνια στην ελλάδα;

Μοιρασμένος σε δύο πατρίδες , στην ουσία δεν έχει πατρίδα,.

Την μια την παράτησε,  την άλλη δεν τη θέλει(και με το δίκιο τους όπως τους φέρθηκε το ελληνικό κράτος τα πρώτα χρόνια).