O Bernie Sanders για το δημοψήφισμα

O Bernie Sanders για το δημοψήφισμα, σε πρώτη μετάφραση στα ελληνικά από συνάδελφο Θ. Αρθρο του στους NY times. (28/06/2016)

Bernie Sanders: Οι Δημοκρατικοί πρέπει να αφυπνιστούν. 

Έκπληξη, έκπληξη. Οι εργάτες της Βρετανίας, πολλοί εκ των οποίων έχουν δει πτώση του βιοτικού τους επιπέδου ενώ από την άλλη οι πολύ πλούσιοι έχουν γίνει πιο πλούσιοι, γύρισαν την πλάτη τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία που βλάπτει αυτούς και τα παιδιά τους. 
Και δεν είναι μόνο οι Βρετανοί που υποφέρουν. Αυτή η αυξανόμενη παγκοσμιοποιημένη οικονομία, που έχει εγκαθιδρυθεί και συντηρείται από την παγκόσμια οικονομική ελίτ, βλάπτει τους ανθρώπους παντού.
Είναι απίστευτο το ότι 62 άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη κατέχουν τόσο πλούτο όσο το κατώτερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού - γύρω στα 3,6 δισεκατορμύρια ανθρώπων. Το ανώτερο 1% κατέχει τώρα περισσότερο πλούτο από ότι το κατώτερο 99%. Οι πολύ, πολύ πλούσιοι απολαμβάνουν απίστευτη πολυτέλεια ενώ δισεκατομμύρια ανθρώπων υποφέρουν από την απόλυτη φτώχεια, την ανεργεία, βιώνουν την ανεπάρκεια  υγειονομικής μέριμνας, εκπαίδευσης, στέγασης και πόσιμου νερού.
Μπορεί μια τέτοια απόρριψη της τρέχουσας μορφής της παγκόσμιας οικονομίας να συμβεί και στις Ηνωμένες Πολιτείες; Θα μπορούσε. 
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας μου για την προεδρική υποψηφιότητα των Δημοκρατικών, επισκέφτηκα 46 Πολιτείες. Αυτό που άκουσα και είδα σε πολλές περιπτώσεις ήταν οδυνηρές πραγματικότητες, που το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο απέτυχε ακόμα και να αναγνωρίσει.  Αυτά τα 15 χρόνια, γύρω στα 60.000 εργοστάσια σε αυτήν τη χώρα (σ.σ τις ΗΠΑ) έκλεισαν και πάνω απο 4,8 εκατομμύρια καλοπληρωμένων βιομηχανικών θέσεων εργασίας χάθηκαν. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της πραγματικότητας συνδέεται  με  τις καταστροφικές εμπορικές συμφωνίες που ενθαρρύνουν τις επιχειρήσεις να φύγουν για χώρες με χαμηλούς μισθούς.
Παρά την αύξηση της παραγωγικότητας, ο μέσος άντρας εργάτης στην Αμερική σήμερα βγάζει $726 δολλάρια λιγότερα απ’ ότι έβγαζε το 1973, ενώ η μέση γυναίκα εργάτρια βγάζει $1.154 δολλάρια λιγότερα απ’ ότι έβγαζε το 2007, ύστερα από πληθωριστική προσαρμογή. 

Γύρω στα 47 εκατομμύρια Αμερικάνων ζούν στη φτώχεια. Ένα εκτιμώμενο 28 εκατομμυρίων δεν έχει υγειονομική ασφάλεια, ενώ πολλοί άλλοι είναι υπο-ασφαλιζόμενοι. Εκατομμύρια των ανθρώπων πασχίζουν με εξωπραγματικά επίπεδα φοιτητικού δανεισμού. Για πρώτη ίσως φορά στη μοντέρνα Ιστορία, η νεότερη γενιά μας θα έχει χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο απ’ ότι οι γονείς τους. Τρομακτικά, εκατομμύρια χαμηλά εκπαιδευμένων Αμερικανών θα έχουν ένα συντομότερο χρόνο ζωής απ’ ότι οι προηγούμενες γενιές, καθώς υποκύπτουν στην κατάθλιψη, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. 
Στο μεταξύ, στη χώρα μας το ανώτερο ένα δέκατο του 1%, τώρα, κατέχει σχεδόν τόσο πλούτο όσο πλούτο έχει το κατώτερο 90%. Πενήντα οκτώ τοις εκατό όλου του νέου εισοδήματος πάει στο ανώτερο 1%. Η Wall Street και οι εκατομμυριούχοι, μέσω του “super PACs,”  είναι δυνατόν να αγοράσουν τις εκλογές 
Στην προεκλογική μου εκστρατεία, μίλησα με εργάτες που αδυνατούσαν να τα βγάλουν πέρα με $8 ή $9 δολλάρια την ώρα, οι συνταξιούχοι πασχίζουν να αγοράσουν τα φάρμακα που χρειάζονται με $9.000 δολλαρια ετήσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το Κολλέγιο. Επισκέφτηκα επίσης τους Αμερικανούς πολίτες του Πουέρτο Ρίκο, όπου ένα 58% των παιδιών ζούν στην φτώχεια και μόνο ένα ελαφρώς πάνω από το 40% των ενηλίκων έχουν δουλειά ή αναζητούν μια.  
Ας είμαστε σαφής. Η παγκόσμια οικονομία δε δουλεύει για την πλειοψηφία των ανθρώπων στην χώρα μας και τον υπολοιπο κόσμο. Αυτό είναι ένα οικονομικό μοντέλο που αναπτύχθηκε από τις οικονομικές ελίτ για να ευνοείται η οικονομική ελίτ. Χρειαζόμαστε αληθινή αλλαγή. 
Αλλα δεν χρειαζόμαστε αλλαγή στηριγμένη στη δημαγωγία, τη θρησκοληψία, την διέγερση αντι-μεταναστευτικών συναισθημάτων που αναπτύχθηκαν κατά την καμπάνια του Leave και η οποία έχουν κεντρική θέση στα μηνύματα που εκπέμπει ο Donald J. Trump*.
Χρειαζόμαστε έναν πρόεδρο που θα στηρίζει σταθερά την παγκόσμια συνεργασία που φέρνει τους ανθρώπους του κόσμου πιο κοντά, θα μειώνει των υπερ-εθνικισμό και θα αμβλύνει την πιθανότητα πολέμου. Χρειαζόμαστε επίσης έναν πρόεδρο που θα σέβεται τα δημοκρατικά δικαιώματα των ανθρώπων  και που θα παλεύει για μια οικονομία που θα προστατεύει τα συμφέροντα των εργαζόμενων ανθρώπων, όχι μόνο της Wall Street, τις  εταιρείες φαρμάκων και άλλα ισχυρά ειδικά συμφέροντα. 
Χρειαζόμαστε ριζικά να απορίψουμε τις πολιτικές μας της «ελεύθερης αγοράς» και να μεταφερθούμε στη δίκαιη αγορά. Οι Αμερικάνοι δεν θα πρέπει να ανταγωνίζονται τους εργάτες των χωρών με χαμηλό μισθό που κερδίζουν ψίχουλα την ώρα. Πρέπει να νικήσουμε το TPP (Trans-Pacific-Partnership). Πρέπει να βοηθήσουμε τις φτωχές χώρες να αναπτύξουν ένα βιώσιμο οικονομικό μοντέλο.
Χρειάζεται να βάλουμε ένα τέλος στο διεθνές σκάνδαλο στο οποίο μεγάλες εταιρείες και οι πλούσιοι αποφεύγουν να πληρώνουν τρισεκατομμύρια δολλαρίων σε φόρους στις εθνικές τους κυβερνήσεις.   
Χρειάζεται να δημιουργήσουμε 10 εκατομμύρια θέσεων εργασίας πογκοσμίως για να καταπολεμήσουμε την παγκόσμια κλιματική αλλαγή και να μετατρέψουμε το παγκόσμιο σύστημα ενέργειας μακρυά από τα ορυκτά καύσιμα. 
Χρειαζόμαστε διεθνείς προσπάθειες για να μειώσουμε τις στρατιωτικές δαπάνες ανά τον κόσμο και να κατονομάσουμε τα αίτια του πολέμου: την φτώχεια, την εχθρότητα, την απελπισία και την άγνοια. 
Η ιδέα ότι ο Donald Trump μπορεί να επωφεληθεί από τις ίδιες δυνάμεις που έδωσαν στους υποστηριχτές του Leave την πλειοψηφία πρέπει να σημάνει συναγερμό για το κόμμα των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκατομμύρια Αμερικανών ψηφοφόρων, όπως οι ψηφοφόροι του Leave, είναι κατανοητά θυμωμένοι και απογοητευμένοι από τις οικονομικές δυνάμεις που καταστρέφουν τη μεσαία τάξη. 
Σε αυτό το κρίσιμο σημείο, το Δημοκρατικό Κόμμα και ένας νέος Δημοκρατικός Πρόεδρος χρειάζεται να καταστείσει  σαφές ότι στεκόμαστε με αυτούς που αγωνίζονται και οι οποίοι έχουν «μείνει πίσω». Πρέπει να δημιουργήσουμε εθνικές και παγκόσμιες οικονομίες που λειτουργούν για όλους, όχι για μια μόνο χούφτα δισεκατομμυριούχων.

Bernie Sanders, γερουσιαστής από το Vermont.
Είναι υποψήφιος για το χρίσμα της Προεδρείας των Δημοκρατικών
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[σημ.μετ. : Μετά την ήττα του στην Καλιφόρνια ο Σάντερς χαμηλώνει τους τόνους απέναντι στη Χίλαρι με την οποία είχε έντονη αντιπαράθεση. Μετατοπίζει από εδώ και στο εξής το κέντρο βάρους των ομολιών του σε μία αντι-Τράμπ ρητορία. Αποδέχεται την ήττα του αλλά προς το παρόν δεν δίνει επισήμως το χρίσμα στη Χίλαρι. Ενώ έχει δηλώσει ότι σαν ατομο θα ψηφίσει Χίλαρι για να μην βγει ο Τραμπ, δεν έχει προτρέψει να κάνουν το ίδιο και οι ψηφοφόροι του (το λεγόμενο επίσημο χρίσμα). Στο εσωτερικό των υποστηρικτών του διεξάγεται μια συζήτηση η οποία διαπερνά και «φτάνει στα αυτιά» και του ιδίου. Αυτή σχετίζεται με την από εδώ και πέρα τακτική και κατεύθυνσή του μετά και την επισημοποίση της ήττας του. Αποτελείται από ερωτήματα που διαπερνούν και την υπόλοιπη αριστερα παγκοσμίως για την σχέση της με την σοσιαλδημοκρατία σε περιόδους νεοφιλελεύθερης επέλασης. Η κουβέντα όμως ναρκοθετείται, ασφαλώς και από το έντονα οριοθετημένο και καλά προστατευμένο πολιτικό εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ. Υπάρχουν ψηφοφόροι του, οι οποίοι αρνούνται την ψήφο στην Χιλαρι. Με ότι συνεπάγεται αυτό. Δηλαδή, είτε την επιμονή στην υποψηφιότητα Σάντερς στο ερχόμενο Συνέδρειο των αντιπροσώπων των Δημοκρατικώνς, είτε την αυτοτελή κάθοδό του, που για τα αμερικάνικα δεδομένα είναι αρκετά σπάνιο και δεν υπάρχει παράδοση. Η επίδραση του Τραμπ από την άλλη οδηγεί τον Σαντερς σε αυτή την προσωπική σταση και η τακτική του περιορίζεται στο να προσπαθεί στο ερχόμενο Συνέδρειο να αποσπάσει μια δεσμευση από την Χιλαρι για μια βενταλια θεμάτων, η οποία όμως φαίνεται εντελώς απρόθυμη να τα υιθετήσει ακόμα και σε επίπεδο ρητορίας.]