Ανανέωση: Λίγες ώρες από τη στιγμή που γράφτηκε το κείμενο επιβεβαιώθηκε ότι το διαβατήριο που βρέθηκε δίπλα σε έναν από τους δράστες ήταν πλαστό.
Τις τελευταίες ώρες κυκλοφορεί στο Ιντερνετ η γελοιογραφία ενός Άραβα σκιτοσγράφου, που σατιρίζει την ευκολία με την οποία τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αποδέχτηκαν άμεσα την πληροφορία ότι ένας από τους δράστες των φρικτών επιθέσεων στο Παρίσι ήταν Σύρος πρόσφυγας, που πέρασε από τα ελληνικά σύνορα. Γαμώτο, γράφει η λεζάντα, ξέχασα το διαβατήριο.
Το σκίτσο θα μπορούσε εύκολα να ενταχθεί στις δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας, που κυκλοφορούν τα τελευταία 24ωρα αφού υπονοεί ότι η παρουσία ενός συριακού διαβατηρίου στον τόπο της επίθεσης είναι τουλάχιστον ύποπτη. Είναι πολύ πιθανό να είναι θεωρία συνωμοσίας.
Παραδόξως τα σχετικά ερωτηματικά δεν ξεκίνησαν από τον αραβικό και ισλαμικό κόσμο ούτε περιορίστηκαν στους γνωστούς συνωμοσιολόγους.
Ο πρώτος που αμφισβήτησε την γνησιότητα του διαβατηρίου ήταν ένας ένας Αμερικανός αξιωματούχος των υπηρεσιών ασφαλείας, ο οποίος μιλώντας στο δίκτυο CBS, ανέφερε ότι το διαβατήριο δεν περιελάμβανε τους σωστούς αριθμούς ενός γνήσιου διαβατηρίου και πως η φωτογραφία δεν έμοιαζε με τον δράστη.
Η εφημερίδα Guardian παρουσιάζει εκτενές ρεπορτάζ γιατί θα πρέπει να εξετάζουμε με επιφύλαξη κάθε πληροφορία σχετικά με το διαβατήριο.
1) Ο ISIS καταδικάζει τους πρόσφυγες που φεύγουν από τη Συρία και δεν θα είχε κανένα λόγο να στιγματίσει το “κύρος” που πιστεύει ότι έχει ακολουθώντας τα δικά τους περάσματα προς την Ευρώπη.
2) Πριν ταυτοποιηθεί το DNA του δράστη κάποιος έπρεπε να αναρωτηθεί εάν το διαβατήριο ανήκε σε αυτόν. Το πρώτο λάθος έγινε ήδη όταν βρέθηκε ένα αιγυπτιακό διαβατήριο το οποίο τελικά δεν ανήκε σε δράστη αλλά σε θύμα της επίθεσης. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης όμως δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τον παρουσιάσουν αμέσως σαν δράστη θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο για δεύτερη φορά.
3) Δεκάδες διαβατήρια κλέβονται τους τελευταίους μήνες ακόμη και από πειρατές που χτυπούν τις βάρκες των προσφύγων στο πέρασμα από την Τουρκία προς την Ελλάδα.
4) Ο αναλυτής θεμάτων τρομοκρατίας, Τσάρλι Γουίντερ, αναρωτιέται τέλος γιατί ένας τρομοκράτης να κουβαλά μαζί το διαβατήριό του καθώς πηγαίνει για την τελευταία του αποστολή.
Στην πραγματικότητα το ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί δεν είναι μόνο εάν η ιστορία του διαβατηρίου ευσταθεί αλλά γιατί η λεγόμενη διεθνή κοινότητα της Δύσης δεν ακολουθεί ούτε τους τυπικούς κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας για να διασταυρώσει μια πληροφορία αλλά καθορίζει την πολιτική της με βάση φήμες.
Ενώ όμως όλοι είναι έτοιμοι να δεχθούν την κυρίαρχη αφήγηση “Μουσουλμάνος πρόσφυγας = τρομοκράτης”, όταν κάποιοι αναλυτές και δημοσιογράφοι επιχειρούν να εξετάσουν και άλλα σενάρια ή τουλάχιστον να δουν τη ευρύτερη εικόνα του φαινομένου, δέχονται χυδαίες επιθέσεις που ξεκινούν από το κλασικό “ψόφο” φτάνουν ακόμη και σε “ευχές” να πεθάνει η οικογένειά τους.
Τώρα, λέει η κυρίαρχη αφήγηση, είναι ώρα να θρηνήσουμε και όχι να κάνουμε αναλύσεις.
Αλήθεια θα έλεγαν το ίδιο σε έναν ιατροδικαστή που θέλει να εξετάσει τα θύματα ή έναν μηχανικό που εξετάζει τα αίτια ενός αεροπορικού δυστυχήματος; Γιατί λοιπόν με τόση ευκολία ακαδημαϊκοί και αναλυτές πρέπει να σιωπούν τις κρίσιμες ώρες που τα ΜΜΕ διαμορφώνουν το συλλογικό υποσυνείδητο της Δύσης;
Στην πραγματικότητα βέβαια κανένας δεν ζητά να μην γίνονται αναλύσεις. Ακόμη και τα τελευταία τρολ του twitter καταπίνουν αμάσητη την κυρίαρχη φιλοφασιστική προπαγάνδα για την “ανωτερότητα” του ευρωπαϊκού πολιτισμού και την ταύτιση του Ισλάμ με τη βία αλλά ενορχηστρώνουν εκστρατείες σπίλωσης όσων αναζητούν αλλού τα αίτια αυτού του απεχθούς φαινομένου.
Για άλλη μια φορά η Ευρώπη “τιμά” τους νεκρούς αλλά όχι τους ζωντανούς. Γιατί για όσο διάστημα αρνούμαστε να δούμε τα πραγματικά αίτια της τρομοκρατίας και πως αυτή σχετίζεται με τους επεκτατικούς πολέμους της Δύσης, θα αυξάνετε ο αριθμός των θυμάτων τρομοκρατικών επιθέσεων.
θρηνήσαμε ήδη πολλά θύματα επειδή αντικαταστήσαμε το ευρωπαϊκό πνεύμα της αναζήτησης της αλήθειας με τον πολιτισμό των ρεσό. Είναι απάνθρωπο να μην σου προκαλεί σοκ και βαθιά θλίψη ο άδικος χαμός αμάχων – είτε συμβαίνει σε μια συναυλία στο Παρίσι ή σε έναν αφγανικό γάμο, που χτυπιέται από αμερικανικά drones. Είναι όμως πολύ πιο απάνθρωπο να μην θέλεις να μάθεις τι πραγματικά συνέβη. Είναι και αυτό μια μορφή φονταμενταλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου