UNICONFLICTS in spaces of crisis: κριτικές προσεγγίσεις εντός, εναντίον και πέρα του Πανεπιστημίου την εποχή της κρίσης

UniConflicts Programme

Διεθνής Ανοιχτή Συνάντηση

UNICONFLICTS in spaces of crisis

κριτικές προσεγγίσεις εντός, εναντίον και πέρα του Πανεπιστημίου την εποχή της κρίσης

κατεβάστε το κάλεσμα UNICONFLICTS (gr)

Το εργαστήριo «Συναντήσεις και Συγκρούσεις στην πόλη» καλεί ερευνητικές ομάδες, κριτικά εργαστήρια, ερευνητές, φοιτητές και συλλογικότητες με ριζοσπαστικές προσεγγίσεις που τοποθετούνται εντός, εναντίον και πέραν του νεοφιλελεύθερου πανεπιστημίου σε διεθνή ανοιχτή συνάντηση στις 11-14 Ιουνίου 2015 στην Αρχιτεκτονική, ΑΠΘ, στη Θεσσαλονίκη.

Στόχος της συνάντησης είναι να δημιουργηθεί ένας δημόσιος χώρος διαλόγου, υπερβαίνοντας τις διαιρέσεις των επιστημονικών ειδικοτήτων και αποσκοπώντας με διαλεκτικό, διαθεματικό και μεταποικιακό τρόπο στην κριτική προσέγγιση του χώρου στην εποχή της κρίσης.

Τα κεντρικά ερωτήματα που θέτουμε είναι δυο:

α) ποιος είναι ο ρόλος της γνώσης, του πανεπιστημίου και των ερευνητών στην εποχή της κρίσης;

β) ποια είναι τα κριτικά επιστημολογικά μεθοδολογικά εργαλεία για την μελέτη των χωρικών εκφράσεων της κρίσης σε πολλαπλές κλίμακες.

Επιδιώκουμε να εξετάσουμε τις προσεγγίσεις για την κρίση τόσο ως κρίση υπερσυσσώρευσης όσο και ως κρίση κοινωνικής ανυπακοής και αδυναμίας κυκλοφορίας του κεφαλαίου, της πατριαρχίας και του εθνικισμού. Ενάντια στη μυστικοποίηση και φυσικοποίηση της κρίσης, μας ενδιαφέρουν οι κριτικές προσεγγίσεις που θέτουν στο επίκεντρο τις κοινωνικές σχέσεις και μελετούν τους αναδυόμενους χώρους των αρνήσεων. Αναζητούμε τις διαθεματικές αρθρώσεις, τα όρια, τις αντιφάσεις και τη διαλεκτική των κοινών, των περιφράξεων, της συμπερίληψης, του αποκλεισμού, της εξέγερσης και της αντιεξέγερσης καθώς και τις υβριδικές ενδιάμεσες μορφές, που αναδύονται μέσα και μέσω του φυσικού χώρου, του τρόπου επικοινωνίας και της συγκρότησης των κοινοτήτων. Ταυτόχρονα μας ενδιαφέρει να υπερβούμε τα διχοτομικά δίπολα όπως Βορράς-Νότος, Δύση-Ανατολή, και να εστιάσουμε με διαθεματικό τρόπο στα πεδία του φύλου, του έθνους, της τάξης και της κουλτούρας.

Ξεκινώντας με μια αποτίμηση των κοινωνικών σχέσεων και της κίνησης των κοινοτήτων και των υποκειμένων, καθώς και της κυκλοφορίας των κοινωνικών αγώνων, αναζητούμε τους αμφισβητούμενους τόπους και τους χωρικούς μετασχηματισμούς, τα όρια, τις δυνατότητες και τις αντιφάσεις τους στην εποχή της κρίσης.

Επίσης αντιλαμβανόμενες την παιδεία ως πραξιακή ενότητα θεωρίας και πρακτικής αναζητούμε εκείνα τα επιστημολογικά μεθοδολογικά εργαλεία τα οποία γεννιούνται από και στοχεύουν στην όξυνση και κυκλοφορία κοινωνικών αγώνων και κοινωνικών κινημάτων. Στη σημερινή παγκόσμια και τοπική κρίση, διαπιστώνουμε ότι την ίδια στιγμή που αναδύονται πλήθος κοινωνικών αγώνων και εξεγέρσεων, η ακαδημαϊκή έρευνα  συχνά σφετερίζεται και εμπορευματοποιεί τις ιδέες τους.  Εδώ λοιπόν εντοπίζουμε το αδιέξοδο.

Ως εκ τούτου, επιδιώκοντας να υπερβούμε τον λεγόμενο ακαδημαϊκό ακτιβισμό και τον κατοπτρικό ακτιβιστικό ακαδημαϊσμό, θέτουμε ως στόχο της ανοιχτής συνάντησης «Uniconflicts in spaces of crisis» την εξέταση  των παρακάτω:

Α. Ο ρόλος της γνώσης και του ερευνητή  στο πανεπιστήμιο και τα κοινωνικά κινήματα

Το Πανεπιστήμιο και το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελούν καθοριστικό και στρατηγικό μηχανισμό παραγωγής και αναπαραγωγής των κοινωνικών σχέσεων. Ειδικότερα, εντός των διαδικασιών της νεοφιλελευθεροποίησης οι σπουδές εντατικοποιούνται, εξειδικεύονται και συνδέονται όλο και περισσότερο με την αγορά εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο θα θέλαμε να θέσουμε ζητήματα όπως η παραγωγή της γνώσης, η γνώση ως κοινό, η νεοφιλελευθεροποίηση του Πανεπιστημίου, οι νέες εκπαιδευτικές περιφράξεις και η ιδέα για το Αντιπανεπιστήμιο.

Η  αρπαγή της γνώσης και η μετατροπή της σε ατομική ιδιοκτησία και επομένως σε εμπόρευμα δημιουργούν νέου τύπου περιφράξεις. Οι νέες αυτές περιφράξεις στην νεοφιλελεύθερη εκπαίδευση αφορούν τόσο την εμπορευματοποίηση του φυσικού χώρου των πανεπιστημίων όσο και την αντικειμενοποίηση και το εμπόριο των ανθρώπινων ικανοτήτων. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν η αύξηση  του κόστους φοίτησης, οι μηχανισμοί φοιτητικών δανείων, ο έλεγχος της πρόσβασης στην πληροφορία, η εμπορευματοποίηση σε ακαδημαϊκά άρθρα και συγγράμματα, η φύλαξη με εταιρείες security και το κλείδωμα των πανεπιστημιακών χώρων, τα λοκ άουτ,  η ποινικοποίηση και η ρητορική ενάντια σε φοιτητικές κινητοποιήσεις, η καταστολή εργατικών αγώνων και ο περιορισμός της ελευθερίας λόγου.

Ωστόσο, ο χώρος του Πανεπιστημίου αποτέλεσε από τις δεκαετίες του ‘60 και ‘70 εύφορο πεδίο συλλογικών χειραφετικών χειρονομιών, κοινωνικών αγώνων και ριζοσπαστικών πειραμάτων αυτοοργάνωσης της παραγωγής της γνώσης. Ως απάντηση στις παραπάνω κινήσεις, από τη δεκαετία του ’80, οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις επιδιώκουν να μετασχηματίσουν το χώρο των πανεπιστημίων σε ελεύθερη αγορά εκπαίδευσης και παραγωγής κατάλληλου ανταγωνιστικού εργατικού δυναμικού και να καταστείλουν τη δυναμική των φοιτητικών κινημάτων. Την τελευταία δεκαετία ιδιαίτερα δυναμικά ήταν τα φοιτητικά κινήματα στη Γαλλία (2006), στην Ελλάδα (2006-2007), στις ΗΠΑ (2009-2010), στην Αγγλία το 2010, και στην Ιταλία (2010-2011), τα οποία κατέδειξαν την περίφραξη των κοινών της γνώσης και ταυτόχρονα ενέπνευσαν και συνδέθηκαν με άλλα κοινωνικά κινήματα.

Άξονες συζήτησης

Α.1 Κοινωνική παιδεία και χειραφετικά κινήματα στα πανεπιστήμια

• Φοιτητικά κινήματα: όρια και αντιφάσεις, επικοινωνία με άλλα κινήματα, αντιμετώπιση της καταστολής και ποινικοποίησής τους
• Προοπτικές για μια ριζοσπαστική παιδαγωγική και γνώση των κοινών
• Ιδέες για ελεύθερα-αυτόνομα πανεπιστήμια πέρα από την κρατική εκπαίδευση του νεοφιλελεύθερου πανεπιστήμιου

Α.2 Έλεγχος και εμπορευματοποίηση της γνώσης  

• Δημόσια, κρατική και ιδιωτική παιδεία στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού
• Πολιτικές γνωσιακών περιφράξεων και copyrights
• Περιορισμός και καταστολή ακαδημαϊκής ελευθερίας και ελευθερίας του λόγου
• Η γνώση ως ατομική ιδιοκτησία και εμπόρευμα για παραγωγή αξίας και υπεραξίας
• Φοιτητικά δάνεια και κόστος φοίτησης ως μηχανισμός πειθάρχησης
• Πολιτισμικές πολιτικές του νεοφιλελεύθερου πανεπιστημίου
• Έμμισθη και άμισθη εργασία στο πανεπιστήμιο

Α.3 Ο ρόλος του ερευνητή

• Η δια βίου εκπαίδευση, η ανταγωνιστικότητα και η επισφάλεια του ερευνητή
• Ο ερευνητής ως παραγωγός κυρίαρχου λόγου και ο ρόλος του στην αναπαραγωγή της εξουσίας
• Ανταγωνιστικότητα, καριέρα και ακαδημαϊκές διαιρέσεις και ιεραρχίες
• Ο βιοπολιτικός χαρακτήρας της νεοφιλελεύθερης εκπαίδευσης και η κατασκευή καινούριων ταυτοτήτων
• Παιδεία ως ενότητα θεωρίας και πρακτικής και η πραξιακή προσέγγιση της παιδείας
• Ερευνητές, δίκτυα και ομάδες εναντίον και πέρα του νεοφιλελεύθερου πανεπιστημίου. 

B. Κριτικά επιστημολογικά και μεθοδολογικά εργαλεία για την μελέτη των χωρικών εκφράσεων της κρίσης

Απέναντι στην ιδιωτικοποιημένη και εμπορευματοποιημένη πανεπιστημιακή γνώση αλλά και στην επιδιωκόμενη ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων προσεγγίσεων αναζητάμε εκείνα τα ριζοσπαστικά επιστημολογικά εργαλεία παραγωγής γνώσης που ενθαρρύνουν τις κινήσεις για κοινωνική χειραφέτηση.

Τα τελευταία χρόνια κοινωνικά κινήματα και πλήθος ορατών και αόρατων κινήσεων, αντιστάσεων και χειραφετήσεων προσφέρουν ποικίλα εργαλεία για την αποσταθεροποίηση των κυρίαρχων ιδεολογιών, τρόπους για αποσυσσώρευση της εξουσίας, διαπραγμάτευσης των αντιφάσεων και ορατότητας των διαφορών. Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι σήμερα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η ανάδειξη, κυκλοφορία και εμβάθυνση σε κριτικές προσεγγίσεις καθώς και η διασύνδεσή τους με κοινωνικούς αγώνες. Έτσι μας ενδιαφέρει να θέσουμε υπό συζήτηση επιστημολογικά εργαλεία για την μελέτη των χωρικών εκφράσεων της κρίσης σε πολλαπλές κλίμακες όπως:

Β.1 Διαλεκτική κριτική θεωρία του χώρου

Ποιες είναι εκείνες οι κριτικές θεωρήσεις του χώρου που μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε και να εξετάσουμε το πλήθος των διαστάσεων του;  Με ποιους τρόπους συνεισφέρει η διαλεκτική σκέψη και η κριτική ριζοσπαστική θεωρία στην κατανόηση και μελέτη των χώρων των κοινωνικών κινημάτων πόλης αλλά και των χώρων του κεφαλαίου και του κράτους, του ρατσισμού και της πατριαρχίας;

Β.2 Διαθεματικότητα και χωρικές προσεγγίσεις της κρίσης

Με ποιόν τρόπο η διαθεματικότητα συνεισφέρει στη μελέτη του χώρου; Ποιες είναι οι διαθεματικές διασταυρώσεις των ποικίλων συστημάτων εξουσίας, καταπίεσης και διακρίσεων όπως η φυλή, η τάξη, το φύλο, το χρώμα, η σεξουαλικότητα, η θρησκεία, (αν)ικανότητα, η ηλικία, η εθνότητα, η κάστα, η γλώσσα, η κουλτούρα, ο σωματότυπος, το μορφωτικό επίπεδο, η πολιτότητα;

Β.3 Πολιτισμικές και μεταποικιακές προσεγγίσεις

Με ποιον τρόπο συνεισέφεραν οι μεταποικιακές και πολιτισμικές σπουδές στην κατανόηση του χώρου και πως συμβάλουν στην ανάπτυξη εννοιών όπως σώμα, ταυτότητα και τρόποι επικοινωνίας; Πως διαρθρώνονται η ποινικοποίηση και καταστολή εναλλακτικών μορφών κουλτούρας, πληροφόρησης και τρόπων ζωής και ταυτόχρονα η ανάδυση λόγου και ρητορικής ως εργαλεία πειθάρχησης και κανονικοποίησης; Ποιος είναι ο ρόλος των κοινωνικών μέσων (social media) στην επικοινωνία των κοινωνικών αγώνων και των εξεγερμένων πόλεων; Αναζητούμε την έκφραση της κρίσης μέσα από το χώρο της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, των media, του διαδικτύου.

Στο παραπάνω πλαίσιο καλούμε κριτικές ερευνητικές ομάδες, εργαστήρια, συλλογικότητες και άτομα να συμμετάσχουν στην τετραήμερη συνάντηση 11-14 Ιουνίου 2015. Όσες και όσοι ενδιαφέρονται παρακαλούμε να καταθέσουν τις προτάσεις τους σε μορφή περίληψης (300 λέξεις) έως την 1 Μαρτίου 2015, στο παρακάτω e-mail:

urbanconflicts@gmail.com

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη και θα επιδιώξουμε να καλύψουμε την στέγαση όσων συμμετέχουν κατά τη διάρκειά της συνάντησης.

Εργαστήριο συναντήσεις και συγκρούσεις στην πόλη

Κώστας Αθανασίου, Ελένη Βασδέκη, Ελίνα Καπετανάκη, Μαρία Καραγιάννη, Ματίνα Καψάλη, Βάσω Μακρυγιάννη, Φωτεινή Μάμαλη, Ορέστης Πάγκαλος, Χάρης Τσαβδάρογλου

εργαστήριο συναντήσεις και συγκρούσεις στην πόλη

http://urbanconflicts.wordpress.com/

e–mail: urbanconflicts@gmail.com

blog «Uniconflicts in spaces of crisis»

https://uniconflicts.wordpress.com/