Το δολοφονικό κόστος «συντήρησης»

 

Πηγή

Ο Αντώνης, ο Μπάμπης και ο Ντελιλάι «έφυγαν». Είναι οι τρεις εργάτες, που άφησαν την τελευταία τους πνοή,  λίγες μέρες μετά την έκρηξη στα ΕΛΠΕ, στον Ασπρόπυργο, στις 8 Μαΐου. Χθες, «έφυγε» ο Αντώνης, την Τρίτη «έφυγαν» ο Μπάμπης και ο Ντελιλάι.  Ένα ακόμα «εργατικό ατύχημα», που αναμένεται να αποδοθεί, μεταξύ άλλων, και σε «ανθρώπινο λάθος»;..

Αλήθεια, έχετε ακούσει ποτέ να χάσει τη ζωή του κάποιος εφοπλιστής ή βιομήχανος από «ανθρώπινο λάθος» σε «εργοδοτικό ατύχημα»;.. Πώς συμβαίνει πάντα και οι εργάτες κάνουν τα «λάθη» και να χάνουν τη ζωή τους;.. Ο Αντώνης, ο Μπάμπης και ο Ντελιλάι καταγράφονται , πια, σ’ εκείνον τον μεγάλο κατάλογο των εργατών που «χάθηκαν», στη μάχη για το μεροκάματο.

Αμέτρητα τα επίσημα και ανεπίσημα «εργατικά ατυχήματα». Μήπως δεν υπάρχουν τα χρήματα για τις υποδομές και την τεχνολογία, ώστε να προστατεύονται οι εργάτες με τα πιο σύγχρονα μέτρα ασφαλείας; Προφανώς και υπάρχουν. Η αφετηρία για τα «εργατικά ατυχήματα» είναι άλλη, στο σύστημα που ζούμε: Ο εργάτης είναι ένα μηχάνημα που δεν χρειάζεται δικαιώματα και μισθό για να ζήσει, αλλά μόνο «συντήρηση».

Έτσι, όσο μικρότερο είναι το κόστος «συντήρησης», τόσο το καλύτερο, τόσο μεγαλύτερο το κέρδος για το κάθε κεφάλι…  Είναι το δολοφονικό κόστος «συντήρησης», δηλαδή ο μισθός που θεωρείται ότι «αξίζει» η δουλειά του εργάτη και τα (ανεπαρκή) μέτρα ασφαλείας.  Όλο το υπόλοιπο που παράγει ο εργάτης είναι «καθαρό» κέρδος για τον βιομήχανο και τον εφοπλιστή. Το κόστος «συντήρησης» του βιομηχανου ή του εφοπλιστή – ημερησίως -μπορεί να κοστίζει κάμποσα χρόνια δουλειάς του εργάτη…

Στα «εργατικά ατυχήματα» δεν γίνεται επιλογή, δεν συμβαίνουν μόνο εάν είσαι Έλληνας ή μόνο εάν είσαι «ξένος». Το δολοφονικό κόστος «συντήρησης» τους πιάνει όλους.

Κατά τα άλλα αυτά που γράφουμε είναι «λαϊκισμός»…

Κατά τα άλλα τα «εργατικά ατυχήματα» δεν είναι εργοδοτικά εγκλήματα…

Κατά τα άλλα η πάλη των τάξεων είναι «ξεπερασμένη»…