Κείμενο Συμβολής στην ολομέλεια της συσπείρωσης

Η Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών χαιρέτησε την απομάκρυνση της λαομίσητης συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ της καταστροφής, που τόσα δεινά επέφερε πάνω στις λαικές τάξεις, αλλά και στους μηχανικούς, εφαρμόζοντας τις μνημονιακές πολιτικές. Αποτελεί καταρχήν θετικό γεγονός η νίκη ενός κόμματος της αριστεράς, για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στη χώρα μας, ακόμα και για αρκετούς από εμάς που είχαμε ή διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις ή αντιθέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του πρόταση.

Πρόκειται για μια σημαντική πολιτική μεταβολή, συνέχεια των μεγάλων ανατροπών του πολιτικού σκηνικού τα τελευταία 5 χρόνια μνημονιακής πολιτικής. Είναι καταρχήν το αποτέλεσμα των αγώνων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, στους χώρους εργασίας, στις πλατείες των αγανακτισμένων, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, στα τοπικά και περιβαλλοντικά κινήματα. Αγώνων που αργά αλλά σταθερά γκρέμισαν βεβαιότητες, έσπασαν το φόβο και την τρομοκρατία, δυνάμωσαν συνειδήσεις. Όμως, ως ένα βαθμό, είναι και αποτέλεσμα της κρίσης εκπροσώπησης των κατώτερων τάξεων αλλά και των μικροαστικών στρωμάτων μέσα από τους παραδοσιακούς αστικούς πολιτικούς μηχανισμούς, που αντανακλάται σε μία απλή εκλογικής στροφή χωρίς άλλη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες. Αφορά σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων, ακόμα και μέχρι πρόσφατα σχετικά ευημερούντων, που έχουν βάναυσα πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές. Η μετάβαση τέτοιου κόσμου, από την απλή εκλογική μεταστροφή στον βαθύτερο κοινωνικό προβληματισμό και την αγωνιστική δράση, παραμένει μεγάλο ζητούμενο και έλλειμμα στη συγκυρία.

Η εξέλιξη αυτή ανοίγει νέες δυνατότητες αλλά διαμορφώνει και υψηλότερες απαιτήσεις. Κρίσιμο ζητούμενο, για να ανατρέψουμε τις κατευθύνσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, του ΔΝΤ και της ΕΕ, να συγκρουστούμε με τα συμφέροντα των λίγων που εξυπηρέτησαν, είναι να πειστούν οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν πληγεί, ότι οι λύσεις στα προβλήματά τους μπορούν να δοθούν μόνο με τη δική τους συμμετοχή. Το τέλος των μνημονίων, με τα οποία εκδηλώθηκαν, με επιθετικό παροξυσμό, τα νεοφιλελεύθερα σχέδια ολόκληρων δεκαετιών που προηγήθηκαν, είναι άρρηκτα δεμένο με το τέλος της πολιτικής λογικής της ανάθεσης, νοσηρό κληροδότημα των δεκαετιών που προηγήθηκαν. Η θεραπεία του, θέτει τις δυνάμεις της ανατροπής μπροστά σε πολυεπίπεδα στρατηγικά ζητήματα.

Κομβικό στοιχείο της επόμενης περιόδου χωρίς το οποίο δεν θα μπορέσουν να προχωρήσουν όχι μόνο μέτρα συνολικότερων κοινωνικών ανατροπών, αλλά ούτε καν κινήσεις στοιχειώδους ανακούφισης των λαϊκών τάξεων, αποτελεί το ζήτημα της δραστικής περικοπής του χρέους. Το χρέος, την περίοδο του νεοφιλελευθερισμού και με ιδιαίτερη οξύτητα μέσα την κρίση λειτούργησε ως μηχανισμός μεταφοράς αξίας και αναδιανομής κερδών, από τις λαϊκές τάξεις προς το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, το χρέος είναι μη εξυπηρετίσιμο ενώ ταυτόχρονα μεταφέρει απαραίτητους πόρους για την όποια φιλολαϊκή ή και αναπτυξιακή πολιτική στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Η αδυναμία εξυπηρέτησης του, χωρίς ή και παρά την ασφυκτική επιβολή λιτότητας έπαιξε ρόλο και στην κρίση και την κατάρρευση της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ειδικά από την στιγμή που άρχισε να πλήττει άμεσα και κοινωνικά μεσοστρώματα μετά την επιβολή του ΕΝΦΙΑ κ.λ.π. Ανάλογα η συνέχεια των προσπαθειών αποπληρωμής του θα δημιουργήσει τα ανάλογα αδιέξοδα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.

Από τις πρώτες στιγμές της νέας κυβέρνησης εκφράσαμε την αντίθεση μας όσον αφορά τη σύνθεση της, τη συμμετοχή πολιτικών που υπηρέτησαν μνημονιακές πολιτικές, τη συγχώνευση υπουργείων, τις ασάφειες και τη διγλωσσία. Γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή ότι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, οι στρατιωτικές εντάσεις που έχουν εγκατασταθεί πλέον στον ευρωπαϊκό χώρο, η συμμετοχή στην κυβέρνηση δυνάμεων εκτός αριστεράς, οι υπαναχωρήσεις στις Προγραμματικές Δηλώσεις ακόμα και από το περιορισμένης εμβέλειας πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (Ιδιωτικοποιήσεις, τραπεζικό σύστημα, ασφαλιστικό), υπαγορεύουν την ανάγκη άμεσης παρέμβασης από πλευράς μας, χωρίς παθητική αναμονή, γιατί η κατεύθυνση που θα πάρουν αυτές οι ανακατατάξεις είναι ένα ακόμα ανοιχτό στοίχημα.

Αναγνωρίζοντας ότι η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας δεν ταυτίζεται με την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας, θεωρούμε αναγκαία την κινητοποίηση μας απέναντι στους στυγνούς εκβιασμούς της ΕΕ και των αστικών τάξεων που τους υπαγορεύουν, για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών, θα συνεχίσει να παλεύει αταλάντευτα για την υλοποίηση από την κυβέρνηση των διεκδικήσεων μας για τα ασφαλιστικά, επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα των μηχανικών αλλά και για την προστασία της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, όπως αυτές έχουν αναδειχτεί στα κινήματα που συμμετέχουμε. Στην ίδια κατεύθυνση, θα παραμείνουμε ανυποχώρητοι απέναντι σε επιλογές που θα σηματοδοτούν απλή διαχείριση και αναπαραγωγή της σημερινής ασφυκτικής πραγματικότητας.

Όχι στη συμφωνία κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ - Ακύρωση και όχι παράταση του μνημονίου

Στις πρώτες 50 ημέρες της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όμως δυστυχώς δεν έχουμε να μετρήσουμε καμία πρακτική κίνηση που να κινείται θετικά στην κατεύθυνση υλοποίησης των διεκδικήσεων μας στα άμεσα ζητήματα του κλάδου (κατάργηση των αυξήσεων και δραστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση του ΚΕΑΟ, εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, μέτρα αναχαίτισης της ανεργίας και αποτροπής της πλήρους διάλυσης του επαγγέλματος των μηχανικών, κα). Αντίθετα έχουμε να προσμετρήσουμε πισωγυρίσματα ακόμα και από αυτές τις μερικές της εξαγγελίες : Λειψή χορήγηση ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, μη ακύρωση των ληστρικών αυξήσεων εισφορών, διατήρηση του ΚΕΑΟ και χρησιμοποίηση του ως “εργαλείο” εξόντωσης των ασφαλισμένων, επίθεση στα διαθέσιμα των ταμείων για να καλύψουν το τοκογλυφικό χρέος.

Έχουμε επίσης από την άλλη μεριά, μετά από την εκβιαστική στάση των μηχανισμών της ΕΕ - ΟΝΕ, τον εξαναγκασμό της κυβέρνησης στην υπογραφή της απαράδεκτης συμφωνίας της Παρασκευής 20/2, που σηματοδοτεί μια ριζική υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑΣ τόσο από το διακηρυκτικό του πλαίσιο μέσα από τα συνέδρια του (διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος, αποκατάσταση μισθών κ.λ.π.) όσο και της κυβέρνησης ακόμα και από το περιορισμένο προγραμματικό της πλαίσιο (πρόγραμμα Θεσ/κης), και ακόμα περισσότερο και από τις ανάγκες και επιδιώξεις των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση συμφώνησε:

(α) Σε αποδοχή της παράτασης της επιτήρησης και εκ νέου συνάρτηση της δανειοδότησης της χώρας με μέτρα και την αξιολόγησή τους από την «τρόικας» την οποία μετονόμασε σε «θεσμούς» για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης

(β) Να μην προβεί σε «μονομερείς» ενέργειες, τη στιγμή που οι δανειστές ήδη προχωρούν σε μονομερείς ενέργειες, αλλά να θέτει κάθε μέτρο υλοποίησης του κυβερνητικού προγράμματος στην κρίση και την αξιολόγηση από τους «θεσμούς»

(γ)Την παραίτηση από την επανεξέταση των ιδιωτικοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν ή βρίσκονται σε εξέλιξη

(δ) Να υπόκειται σε διαρκή αξιολόγηση (τέλη Απρίλη, τέλη Ιουνίου) ώστε να πάρει στο τέλος της διαδικασίας τις νέες δόσεις των δανείων για να αποπληρώσει τοκοχρεωλύσια των ιδίων των “εταίρων” ΕΚΤ και ΔΝΤ - μα πάνω από όλα

(ε) Να υποχωρήσει στρατηγικά στο θέμα του χρέους, εγκαταλείποντας μέχρι στιγμής το αίτημα της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του και αναγνωρίζοντάς το στο σύνολό του, και προφανώς και το «αγγλικό δίκαιο» που το συνοδεύει, παρακάμπτοντας ακόμα την διακηρυγμένη προεκλογικά θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη μη βιωσιμότητα του Χρέους

Επιπρόσθετα με συνοδευτικό mail Βαρουφάκη 23/2 που ενέκρινε το Eurogroup α) Το ζήτημα της αύξησης κατώτατου μισθού συνδέεται οργανικά με την «ανταγωνιστικότητα» (competitivness) και την «απασχόληση» (employment). Ο στόχος αύξησης χαρακτηρίζεται ως «φιλοδοξία» (ambition) και αναφέρεται ότι θα υπάρξει ένα ανεξάρτητο όργανο, το οποίο θα κρίνει αν η άνοδος μισθών είναι συμβατή με την «άνοδο παραγωγικότητας» (“in line with productivity developments”) και την «ανταγωνιστικότητα». Ενώ η αύξηση του βασικού μισθού παραπέμπεται υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις για το 2016 β) στο ζήτημα των συντάξεων δεν γίνεται καμία αναφορά στην αύξηση σύνταξης των χαμηλοσυνταξιούχων αλλά υπάρχει δέσμευση ότι θα «συνεχιστεί ο εκσυγχρονισμός του συνταξιοδοτικού συστήματος» με ενοποίηση ταμείων με σαφή δέσμευση για συνέχιση της προηγούμενης πολιτικής (“will continue modernizing the pension system”) γ) Υπάρχει σαφής δέσμευση για τη μη άνοδο του εργασιακού κόστους στο δημόσιο με παράλληλη εφαρμογή “αξιολόγησης” και αμοιβής σύμφωνα με την “παραγωγικότητα”. δ) Εφαρμογή εκ νέου των ΣΣΕ με μια νέα «έξυπνη» (smart) προσέγγιση που θα συνδυάζει την δικαιοσύνη και την ελαστικότητα (“fairness/flexibility”) ε) Γίνονται αποδεκτές οι ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες ολοκληρώθηκαν και μεταξύ αυτών η κεφαλαιώδους σημασία για την Αττική και τη χώρα ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού αλλά και του ΟΠΑΠ και των αεροδρομίων, ενώ υπάρχει δέσμευση ότι θα συνεχιστούν όσες έχουν ξεκινήσει π.χ. πολλές σε περιοχές εξαιρετικής περιβαλλοντικής σημασίας ενώ θα εκτιμηθούν οι τρόποι ιδιωτικοποίησης σε τομείς που δεν έχουν ξεκινήσει κυρίως στους τομείς της Ενέργειας στ) οι πόροι του TXΣ που υποτίθεται θα αποτελούσαν βασική πηγή χρηματοδότησης του προγράμματος της Θεσσαλονίκης περιέρχονται αποκλειστικά στη διαχείριση της ΕΚΤ και θα αφορούν μόνο τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών ζ) ακόμα και για τη διαχείριση της ανθωπιστικής κρίσης δεσμεύεται «Να εξασφαλίσει (σ.σ. η κυβέρνηση) ότι η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης δεν έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο», αλλά και να πάρει μέτρα για την απόλυτη φτώχεια (ανεπαρκή πρόσβαση σε τροφή, στέγη, υπηρεσίες υγείας και την παροχή ρεύματος) «μέσω ιδιαίτερα στοχευμένων μη χρηματικών μέσων (π.χ. κουπόνια τροφίμων) η) για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τη ρύθμιση μη εξυπηρετούμενων δανείων: «Συνεργασία με τις διοικήσεις των τραπεζών και των θεσμών ώστε να αποφευχθούν την επόμενη περίοδο πλειστηριασμοί κύριων κατοικιών με αξία χαμηλότερη από κάποιο συγκεκριμένο όριο».

Τα κάποια οφέλη από τη σημαντική ανατροπή της μνημονιακής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και από την ακύρωση των δεσμεύσεων της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με το μειλ Χαρδούβελη και των υπόλοιπων δρομολογημένων μνημονιακών πολιτικών τίθενται ωστόσο με την εν λόγω συμφωνία και με τη μεγάλη υποχώρηση που συνιστούν τα όσα περιγράφηκαν παραπάνω σε άμεση διακινδύνευση.

Οι εκβιασμοί με “πιστωτική ασφυξία” εκ μέρους των “εταίρων” μας και η προκλητική στάση όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Η στρατηγική της καταλήστευσης του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου με μοχλό τον μηχανισμό του χρέους των “εξαρτημένων” χωρών καθώς και η στρατηγική της “εσωτερικής υποτίμησης” των εργαζόμενων στις χώρες τους αποτελεί κοινό ταξικό τους συμφέρον και δε θα το εγκαταλείψουν χωρίς μεγάλες συγκρούσεις.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις φυσικά καθόλου δε δικαιώνουν τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τα μνημονιακά κόμματα τα οποία είχαν ήδη προσυμφωνήσει στη νέα σφαγή μας με νέα επώδυνα μέτρα. Ωστόσο από ένα κόμμα της αριστεράς οφείλουμε να είμαστε πολύ περισσότερο απαιτητικοί και η παρέμβαση μας αυτή, έχει ως στόχο να προειδοποιήσει, να αντιπολιτευθεί αλλά και να προετοιμάσει για τις επερχόμενες σκληρότερες συγκρούσεις, με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα ντόπια και υπερεθνικά κέντρα που τις υλοποιούν.

Η αριστερά δεν πρέπει να έχει καμιά σχέση με τη “νέα γλώσσα” που μετονομάζει την Τρόικα σε «Θεσμούς» ή “Brussels Group” και το μνημόνιο σε «υποχρεώσεις που απορρέουν από τη δανειακή σύμβαση”. Ούτε με την αντιστροφή της πραγματικότητας και τη λοιδορία όσων διαφωνούν. Οφείλει να πει τα πράγματα με το όνομα τους, να εξηγήσει στην κοινωνία τους εκβιασμούς και τα διλήμματα χωρίς να εξωραϊζει τους εκβιαστές σε “εταίρους” και να καλέσει τους εργαζόμενους και την κοινωνία να πάρουν τις υποθέσεις τους στα χέρια τους, ώστε οι προτάσεις και διεκδικήσεις τους να αποχτήσουν πραγματική δύναμη ανατροπής και με την αποφασιστική και ενωτική τους δράση, να απορρίψουν τη συμφωνία αυτή και κάθε συμβιβασμό και υπαναχώρηση και να ωθήσουν ή αν χρειαστεί και να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να κάνει το ίδιο.

Τις πρώτες 50 ημέρες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, φάνηκε ότι ο εξωραϊσμός της πραγματικότητας, αλλά και η προσπάθεια συγκερασμού αλληλοσυγκρούομεων καταστάσεων και κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων, μόνο σε ήττες μπορεί να οδηγήσει. Ούτε υπήρξε κάποια διάθεση διαπραγμάτευσης ή συμβιβασμού από την πλευρά ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, ούτε υπήρξε κάποια δυνατότητα στήριξης σε εσωτερικές αντιθέσεις αυτών των μηχανισμών, ενδεικτικά μία από τις πιο επιθετικές κινήσεις, απέναντι στην νεοεκλεγείσα κυβέρνηση την έκανε ο Ντράγκι (ο οποίος εμφανιζόταν ως σύμμαχος και «αντιμερκελιστής»), με την αναστολή της διακράτησης ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ. Αναγκαστικά το ζήτημα της ρήξης με αυτούς τους μηχανισμούς αλλά και της διαγραφής του χρέους, θα αποτελεί το σημείο μετάβασης μεταξύ μίας διαδικασίας κοινωνικών ανατροπών σε προοδευτική κατεύθυνση, ή μίας διαδικασίας ενσωμάτωσης και διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης με κάποια μέτρα αστικού εκσυγχρονισμού (π.χ. πάταξης της φοροδιαφυγής) που και αυτά λίγα έχουν να αποδώσουν.

Συλλογικά ως συσπείρωση θα εργαστούμε στην κατεύθυνση ενεργοποίησης τόσο του κλάδου μας, όσο και της κοινωνίας σε όλα τα μέτωπα της επόμενης περιόδου, ώστε να εξαναγκάσουμε την κυβέρνηση να υλοποιήσει τις διεκδικήσεις μας οι οποίες βρίσκονται σε ρήξη με τα ντόπια και υπερεθνικά συμφέροντα, το μηχανισμό τους χρέους, τις δομές και τις πολιτικές των ΕΕ-ΟΝΕ. Όσο δεν το κάνει θα βρεθούμε αποφασιστικά απέναντι της.

Συγκρουόμαστε αποφασιστικά με τις κυβερνητικές πολιτικές που δε δίνουν λύσεις στα προβλήματα ή συνεχίζουν το υφιστάμενο μνημονιακό πλαίσιο (όπως το πρόσφατο σχέδιο Νόμου για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, το οποίο εμμέσως νομιμοποιεί τις ληστρικές αυξήσεις εισφορών αναγνωρίζοντας τες ως οφειλές).

Με ενωτικό και συναγωνιστικό τρόπο καλούμε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς που δε σκοπεύουν να μετατραπούν σε κυβερνητικούς συνδικαλιστές να διαμορφώσουμε από κοινού μέτωπο αντίστασης και αγωνιστικής διεκδίκησης. Κύριο μέλημα μας είναι η ενεργοποίηση των μηχανικών που ζουν από τη δουλειά τους ώστε να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους και να μην περιοριστούν σε ένα κλίμα “μειωμένων προσδοκιών”, αλλά να παλέψουν για όσα μας στέρησαν.

Στηρίζουμε τις διεκδικήσεις της Ανοικτής Συνέλευσης Μηχανικών και σχεδιάζουμε άμεσα προγραμματισμό κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό, στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις των σωματείων (ΕΜΔΥΔΑΣ, ΣΜΤ) και των συλλόγων και συμβάλλουμε ώστε να εμπλουτιστούν με αιχμές όπως οι επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και του κατώτατου μισθού. Απαιτούμε την κατάργηση όλου του μνημονιακού νομοθετικού πλαισίου για τις ιδιωτικοποιήσεις, το ΤΑΙΠΕΔ, τα περιβαλλοντικά εγκλήματα, τις τουριστικές επενδύσεις και συμμετέχουμε ενεργά -στηρίζουμε τα σχετικά κινήματα. Μπλοκάρουμε τη διαδικασία διαλυτοποίησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων, η οποία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη (Ν. 4254, Ενεργειακοί επιθεωρητές κλπ), διεκδικούμε την επαναφορά των κατώτατων αμοιβών. Στηρίζουμε το αντιρατσιστικό – αντιφασιστικό κίνημα και τις κινητοποιήσεις επανακατοχύρωσης δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Αποφασίζουμε τη δημιουργία Ομάδων Εργασίας για τα παραπάνω ώστε να διαμορφώσουν θέσεις διεκδίκησης και να επεξεργαστούν τρόπους κινητοποίησης και εμπλοκής των συναδέλφων.

Επιμένουμε σταθερά και αταλάντευτα:

για την ανατροπή της πολιτικής που εφάρμοσε η τρόϊκα

για απαγόρευση των απολύσεων στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα

για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα

για Δημόσιες Τεχνικές Υπηρεσίες και έργα με όφελος για την κοινωνία

για να ακυρωθούν τα ΣΔΙΤ, οι χαριστικές συμβάσεις παραχώρησης σε τράπεζες και επενδυτές

για να ακυρωθούν η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών (ενέργεια - νερό - συγκοινωνίες)

για δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, ενημέρωση συγκοινωνίες

για εθνικοποίηση με κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και κοινής ωφέλειας

για να περιέλθουν οι παραγωγικές μονάδες που καταστρέφονται και εγκαταλείπονται από τους ιδιώτες επιχειρηματίες, στον έλεγχο των εργαζομένων

για να ακυρωθεί η φορολογική ληστεία, για να ακυρωθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι και συμβάσεις

για να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση, για διαγραφή του χρέους

για ρήξη με την πολιτική και τις δομές της ΕΕ και της ΟΝΕ

για τη συντριβή του ναζιστικού φαινόμενου, για αντίσταση στον κρατικό αυταρχισμό, στη αντιδημοκρατική εκτροπή και την ποινικοποίηση των κοινωνικών αντιστάσεων

Πετρόπουλος Δημήτρης

14/3/2015