Η νίκη της Μαρίνας απέναντι σε εταιρεία κολοσσό

Aπό τη συνάδελφο και μέλος της συσπείρωσης Όλγα Μπαλαούρα, πρώτη δημοσίευση στην Εποχή

Πριν τρεις μήνες, η Μαρίνα Σιφναίου ενημέρωσε την εταιρεία Migato όπου δούλευε ως σχεδιάστρια ότι είναι έγκυος. Η εταιρεία, αφού πρώτα φρόντισε να την συγχαρεί για το ευχάριστο γεγονός, της ανακοίνωσε την απόλυσή της. Η Μαρίνα δούλευε με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών, όπως η πλειονότητα των τεχνικών και μηχανικών στον κλάδο. Χωρίς πρόσληψη, χωρίς να αποδεικνύεται εξαρτημένη σχέση εργασίας, βαπτιζόμενη ως «συνεργάτης». 
Η απόλυση της Μαρίνας δεν είναι η μόνη περίπτωση ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Τον τελευταίο καιρό και εδικά μετά τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων απ’ τα μνημόνια και τους φορείς της πολιτικής τους, τα κρούσματα απολύσεων, ειδικά ενάντια σε γυναίκες εργαζόμενες, μητέρες και εγκύους, πολλαπλασιάστηκαν. Προηγήθηκαν ο εκφοβισμός εγκύου από την εταιρεία “Πάνθεον” στο Ηράκλειο, ο ξυλοδαρμός εργαζόμενης από τον εργοδότη της στην ίδια πόλη, απειλές για απολύσεις και ψυχολογικές πιέσεις σε εγκύους και μητέρες.
Δίκτυο αλληλεγγύης
Στην περίπτωση της Μαρίνας τα πράγματα δεν φάνηκαν όμως να’ ναι απλά για τους εργοδότες της. Από την πρώτη στιγμή, κατήγγειλε το γεγονός και απευθύνθηκε στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, μέλος του οποίου είναι η ίδια, προκειμένου αυτό να στηρίξει τον αγώνα της για την επαναπρόσληψη της. Από τότε, αναπτύχθηκε ένα εντυπωσιακό δίκτυο αλληλεγγύης πανελλαδικά από σωματεία, συλλογικότητες, συνδικαλιστικούς φορείς και τοπικά κινήματα που κλιμακωτά πίεζαν για τη δικαίωση της συναδέλφου. 
Στην αρχή, η στάση της εταιρείας απέναντι στο σωματείο και την εργαζόμενη ήταν απαξιωτική: Με ιδιαίτερη έπαρση η εταιρεία αρνιόταν να μας μιλήσει στο τηλέφωνο, ενώ όταν τα πράγματα έφτασαν στην επιθεώρηση εργασίας επιδίωξε την απουσία μελών της διοίκησης του σωματείου από την τριμερή συνάντηση. 
Πιεζόμενοι από τη μαζικότητα, την επιμονή και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων σε κεντρικά και περιφερειακά καταστήματα, οι εκπρόσωποι της εταιρείας ζήτησαν να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις, επικαλούμενοι «διαπραγματεύσεις» των δικηγόρων, χωρίς ωστόσο να αποδέχονται τα αιτήματα της εργαζόμενης. Οι κινητοποιήσεις δεν σταμάτησαν, συνέχισαν να ασκούν πίεση ενώ παράλληλα μέλη του σωματείου δεχτήκαμε ακόμα και λεκτικές επιθέσεις από τους εκπρόσωπους της εταιρείας.
Δικαίωση
Τελικά, μετά την ανακοίνωση της πανελλαδικής κινητοποίησης και υπό τον φόβο αυτής, που προανήγγειλε το Σωματείο για την Παρασκευή 13/2, η εργοδοσία της Migato κάλεσε σε συνάντηση τα ενδιαφερόμενα μέρη την περασμένη Τετάρτη αποδεχόμενη πλήρως τα αιτήματα της εργαζόμενης.
Η Μαρίνα δικαιώθηκε, η κερδοφόρα εταιρεία αναγκάστηκε να καταβάλλει ως αποζημίωση όλους τους μισθούς υπερημερίας για το διάστημα προστασίας λόγω εγκυμοσύνης και λοχείας (18 μήνες) και κυρίως να αναγνωρίσει την εξαρτημένη σχέση εργασίας.
Η νίκη της Μαρίνας, πέραν της χαράς που έδωσε σε όλους και όλες που παλέψαμε για τη δικαίωσή της καταδεικνύει πως η τρομοκρατία και η αυθαιρεσία της όποιας εργοδοτικής ασυδοσίας δεν είναι αδιαπέραστη από τους συλλογικούς αγώνες. Η αλληλεγγύη και η οργάνωση, η διεκδίκηση των συμφερόντων και δικαιωμάτων μας, η αξιοπρέπεια και ο αγώνας για την καλυτέρευση των όρων ζωής μας διαπερνούν και ανατρέπουν κάθε εκτραχυμένη από την εξουσία εργοδοσία. Δίνουν, όμως, και το στίγμα στην νέα κυβέρνηση της αριστεράς να στηρίξει τους εργαζόμενους και την κοινωνία, να επαναφέρει το εργατικό δίκαιο και να αποδείξει στην πράξη πως η πολιτική της παράγεται από και για τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Για όλους εμάς στο ΣΜΤ και στο κίνημα αλληλεγγύης είναι όμορφο να νιώθεις πως δικαιώνεται ο αγώνας των εργαζομένων και να νικά η αλληλεγγύη. Είναι ωραίο να βλέπεις τα πρόσωπα της Μαρίνας και του συντρόφου της Γρηγόρη να χαμογελούν. Κυρίως, όμως, όπως λέει η Μαρίνα αυτή η νίκη ανήκει σε όλους μας. Σε όλους εμάς που καταρρίψαμε την εργοδοτική τους έπαρση. Μπορεί η δική μας περίπτωση να ήταν ακόμα ένα αδίκημα στο ιστορικό τους, όμως σίγουρα ήταν το τελευταίο τους!
Όλγα Μπαλαούρα, αντιπρόεδρος
του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών