Οι συμβάσεις Παραχώρησης και η διαπλοκή

ΣΑΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΑΞΕΙΣ

Γιατί δεν τίθεται σε εφαρμογή ο νόμος περί βασικού μετόχου;

Από την ειδησεογραφία πληροφορήθηκε ο χειμαζόμενος τεχνικός κόσμος την κατακύρωση του έργου της κατασκευής 10 σχολείων σε μία από τις τρεις μεγαλύτερες εργολαβικές εταιρείες και βλέπει να αποκλείονται από δημόσια έργα οι μηχανικοί, που πάντοτε ανήκαν και έπρεπε να εξακολουθούν να αποτελούν δικό τους αντικείμενο και όχι των μεγάλων εργολαβικών εταιρειών.

Αυτά συμβαίνουν ενώ την ίδια ώρα τα σπίτια 50.000 μηχανικών βγαίνουν στον πλειστηριασμό, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, επειδή δεν έχουν δουλειά. Και τούτο γιατί αποκλείονται από τα μικρά και μεσαία δημόσια έργα, κάτι που αποτελούσε βασικό πεδίο απασχόλησης και δραστηριότητάς τους.

Είναι τραγικό να εξακολουθεί ακόμη και σήμερα η κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τη συνένωση μικρών έργων, προκειμένου να αποκλείσει τις μικρές επιχειρήσεις από τη συμμετοχή τους στην κατασκευή των δημοσίων έργων, και όχι μόνον, αλλά να εκχωρεί στις ελάχιστες μεγάλες εταιρείες τη διαπραγμάτευση των όρων συνάψεως κρατικών δανείων για τις απαιτούμενες δαπάνες κατασκευής αυτών των έργων.

Τις έκαναν δηλαδή και διαχειριστές του δημοσίου χρήματος!

Το σύστημα παραχώρησης για την αποπληρωμή των έργων δεν εφαρμόζεται σε κανένα κράτος της Ε.Ε. Μάλιστα ο αρμόδιος Γερμανός υπουργός δήλωσε ότι δεν εφαρμόζει αυτή τη λύση, διότι δεν είναι βέβαιος ότι εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον!

Συμπαιγνίες

Τα μειονεκτήματα αυτού του τρόπου κατασκευής των δημοσίων έργων είναι γνωστά, γι' αυτό εδώ θα περιοριστούμε μόνο σε ένα: τη δημοπράτησή τους.

Χωρίς την κοστολόγηση της δαπάνης κατασκευής του έργου, καθώς και χωρίς την κοστολόγηση της χρηματοδότησης του, ώστε να μην είναι δυνατόν να υπάρξει ο απαραίτητος έλεγχος για το εύλογο της δαπάνης!

Υπαινίσσονται οι εντεταλμένοι κυβερνητικοί παράγοντες με περισσή υποκρισία ότι ο έλεγχος αυτός επέρχεται διά του ανταγωνισμού των εργολαβικών εταιρειών και το κάνουν με ιδιαίτερη προκλητικότητα, αφού έγινε πλέον ευρέως γνωστόν ότι στα έργα αυτά όλοι οι ανταγωνιστές, που συμμετέχουν στη σχετική δημοπρασία για τη διεκδίκηση της αναλήψεως της κατασκευής τους, εκτελούν στη συνέχεια το έργο μαζί, μοιράζοντάς το σε κομμάτια, όταν δεν πληρώνονται για την απόσυρσή τους από την εκτέλεση του τμήματος που τους αναλογεί.

Θυμίζουμε εδώ την ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Αρχής Ανταγωνισμού, αμέσως μετά την καταδρομική επιχείρηση κατάσχεσης των αρχείων όλων των μεγάλων εργολαβικών εταιρειών, για την ανακάλυψη συμφωνητικών κ.ά. στοιχείων, τα οποία αποδείκνυαν τη συμπαιγνία τους στους διαγωνισμούς των δημοσίων έργων, με την οποία απέφευγαν τον ανταγωνισμό.

Αλήθεια, τι απέγινε αυτός ο συνδικαλιστής δικαστής που έχει τεθεί επικεφαλής αυτής της Αρχής; Τον χάσαμε.

Η τρόικα του ΔΝΤ, που ασχολείται επί παντός του επιστητού, προκειμένου να μας βοηθήσει στο συμμάζεμα της δημόσιας σπατάλης, της καταχρήσεως δημοσίου χρήματος, της γραφειοκρατίας και πολλών άλλων δεινών της δημοσίας διοικήσεως, που μας οδήγησαν στη σημερινή ένδεια, δεν γνωρίζει για το λόμπι των εργολαβικών εταιρειών της Ε.Ε., το οποίο έχει καταγγείλει για εκβιασμό ο Κώστας Καραμανλής, προκειμένου να μην εφαρμόσει το νόμο για το βασικό μέτοχο (αλλιώς θα έκοβαν τις επιδοτήσεις δημοσίων έργων) και φοβάται να επέμβει;

Σπατάλη δημόσιου χρήματος

Δεν γνωρίζει ότι στα ευνομούμενα κράτη, ακόμη και όταν εκτελούνται έργα με παραχώρηση, τούτο γίνεται υπό άλλους όρους και εγγυήσεις και με τον προσδιορισμό του ευλόγου κόστους; Δεν γνωρίζει τον οργανισμό του γερμανικού κράτους για την κοστολόγηση των έργων, στις υπηρεσίες του οποίου προσφεύγουν πολλά κράτη γι' αυτό; Πιστεύει ότι η επικρατούσα επιχειρηματική ηθική στη Ελλάδα και στη διοίκησή της ευρίσκονται σε σημείο που επιτρέπει τη χρηστή διαχείριση αυτού του καθεστώτος;

Γιατί δεν παρεμβαίνει για την εφαρμογή του νόμου περί βασικού μετόχου; Προσχώρησε και αυτή στη θεωρία του πολιτικού κόστους; Πώς δικαιολογούνται οι παρεμβάσεις της για την περιστολή μισθών και συντάξεων, για το κλείσιμο επιχειρήσεων, τη στιγμή κατά την οποία ο μισός πληθυσμός της χώρας είναι άνεργος, και αυτή να απέχει από τη διόρθωση παθογόνων διαδικασιών, διά των οποίων κατασπαταλώνται οι μοναδικοί αναπτυξιακοί πόροι του κράτους, που είναι οι δαπάνες για τα Δημόσια Εργα, και δεν επεμβαίνει για τον περιορισμό της σπατάλης δημοσίου χρήματος, που γίνεται σε αυτά διά του ανωτέρω καθεστώτος;

Πράγμα που εξακολουθεί να συμβαίνει και με το αχαρακτήριστο σύστημα για τις προμήθειες Πολεμικού Υλικού, μετά την κατάργηση του ισχύοντος προγενέστερα καθεστώτος, διά του οποίου οι προμήθειες αυτές εγίνοντο με συμβάσεις μεταξύ κρατών και σε τιμές που δεν επιτρόταν να είναι μεγαλύτερες εκείνων που αγόραζαν οι στρατοί των χωρών προορισμού του εξοπλισμού.

Νομίζει ότι με αυτή τη στάση της μπορεί να είναι αποδεκτή η παρουσία τους απ' τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία;

Με το καταργηθέν νομικό καθεστώς που ίσχυε για την κατασκευή των δημοσίων έργων γίνονταν κατανομή τους, ώστε να έχουν όλοι συμμετοχή στην «πίτα» τους, μικροί και μεγάλοι, και απαγορευόταν η συμμετοχή των μεγάλων στα μικρά έργα, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα στους μικρούς για απασχόληση και για ανέλιξη, αντί για τη σημερινή φυγή στο εξωτερικό.

Συνενώσεις έργων

Σήμερα δεν τους φτάνουν οι ρεμούλες στα μεγάλα έργα, συνενώνουν και τα μικρά «για να τα κάνουν μεγάλα», αποκλείοντας έτσι και την ανάπτυξη της περιφέρειας, αφού π.χ. το σχολείο του Σουφλίου και το σχολείο στις Αρχάνες θα τα φτιάχνει ο μεγάλος εργολάβος της Αθήνας και ο τοπικός θα ξεκουράζεται. Αυτό θα πει αποκέντρωση και ανάπτυξη της Περιφέρειας!

Η εξάρθρωση της χρηστής διοίκησης στο υπουργείο Δημοσίων Εργων, που επέτρεψε τις αδικαιολόγητες υπερβάσεις της τελικής δαπάνης των έργων, όπλισε το λόμπι των εργολαβικών εταιρειών στην Επιτροπή της Ε.Ε. με επιχειρήματα, αγνοώντας τις εγγενείς αδυναμίες του συστήματος μελέτης και κατασκευής των δημοσίων έργων και το αδύνατο της αυτόματης εξαφάνισής τους, και με την αγαστή συνεργασία του συνόλου των συνδικαλιστών του τεχνικού κόσμου, της επέτρεψε να επιβάλει το ληστρικό καθεστώτος των συμβάσεων Παραχώρησης, για να μας ληστεύουν εκτός των εγχώριων και οι ξένες εργολαβικές εταιρείες και τράπεζες.

Ούτε μπορεί ούτε επιτρέπεται να αγνοείται από μια κυβέρνηση, που επαίρεται πως αγωνίζεται για τη διάσωση της χώρας, και από έναν οργανισμό, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και πίσω από αυτό την τρόικα, που υποτίθεται ότι πρωταρχικό σκοπό τους έχουν το σταμάτημα της σπατάλης και ακόμη περισσότερο της ρεμούλας στην πατρίδα μας.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ, Πολιτικός μηχανικός

http://www.enet.gr/

Πολύ νωρίς τα «κακά» μαντάτα