Ο “ΑΣΕΠ” των Μηχανικών.... λύση στα προβλήματα του κλάδου;

Ο “ΑΣΕΠ” των ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ.... λύση στα προβλήματα του κλάδου;

 

Μετά την υπερψήφιση του προγραμματισμού δράσης 2013-2015 για το ΤΕΕ-ΤΚΜ από την πλειοψηφία της αντιπροσωπείας του τμήματος, δηλαδή από τις παρατάξεις που το συνδιοικούν (Δ.Κ.Μ.- Ελ.Ε.Μ.- Πρωτ.Αν.-Δη.Συ.Μ.-Α.Κ.Μ.Η. ), ενα πρόγραμμα που δεν θα μπορούσε να είναι πιο φιλοκυβερνητικό, που χρησιμοποιεί αυτούσια την κυβερνητική ρητορική για “έξοδο στις αγορές, πρωτογενές πλεόνασμα, επανεκκίνηση μεγάλων έργων” κλπ. και που παρουσιάζει ως θετική εξέλιξη την απορύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού (αυθαίρετα, πιστοποιήσεις, σεμινάρια,ιδιωτική πολεοδόμηση), αλλά και που αποσιωπά την μεγάλη κλοπή των αποθεματικών του ταμείου μας και την ληστρική αύξηση των εισφορών που επιχειρείται αυτήν την στιγμή με πραξικοπηματικό τρόπο, το ΤΕΕ-ΤΚΜ δίνει ξανά τα διαπιστευτήρια του στην κυβέρνηση με την πρόταση της Ομάδας Εργασίας της Μόνιμης Επιτροπής Επαγγελματικών Θεμάτων που αφορά στη ΝΕΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΣΤΟ ΜΗΤΡΩΟ ΤΟΥ. Η πρόταση έχει ήδη κοινοποιηθεί στους συλλόγους μηχανικών της Περιφέρειας, χωρίς ωστόσο να έχει γίνει καμία αναφορά για αυτήν ούτε στην Δ.Ε. ούτε στην αντιπροσωπεία του τμήματος.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ

Σύμφωνα με αυτήν την πρόταση υπάρχει οριζόντιος και κάθετος κατακερματισμός της επαγγελματικής δραστηριότητας του μηχανικού καθώς (σε εισαγωγικά αυτούσιο το κείμενο),

“καθορίζονται δύο βαθμίδες στο Μητρώο του Τ.Ε.Ε.: Α και Β και κάθε μία από αυτές αφορά είτε σε μελέτη, είτε σε κατασκευή, είτε σε επίβλεψη έργου.”

“Στη βαθμίδα Α θα ανήκουν οι Μηχανικοί με οποιονδήποτε τίτλο σπουδών (Α.Ε.Ι., Α.Τ.Ε.Ι., 5ετούς, 4ετούς ή τριετούς φοίτησης, εξωτερικού) και θα εγγράφονται σ’ αυτήν, σε όποια κατηγορία του Πίνακα 1 επιλέξουν, ανεξάρτητα από τον τίτλο σπουδών. Οι Μηχανικοί της κατηγορίας αυτής θα έχουν δικαίωμα εγγραφής στο Τ.Ε.Ε. με την απόκτηση του τίτλου σπουδών, καθώς και δικαίωμα εργασίας υπό την καθοδήγηση Μηχανικού της Β βαθμίδας, ο οποίος θα φέρει την ευθύνη για το αποτέλεσμα της εργασίας, δηλαδή οι Μηχανικοί της κατηγορίας αυτής θα είναι «δόκιμοι» («junior», «ασκούμενος»)”

Δηλαδή, όλοι όσοι αποκτήσουν στο εξής δίπλωμα ή πτυχίο ή αποδεικτικό-πιστοποιητικό παρακολούθησης κάποιου προγράμματος σπουδών 3ετούς φοίτησης θα εγγράφονται στο ΤΕΕ όχι ως νέοι συνάδελφοι, αλλά ως δόκιμοι- junior- ασκούμενοι μηχανικοί, και μάλιστα με τους ίδιους δυσμενείς όρους. Δε θα έχουν δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος και προκειμένου να θεμελιώσουν δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος θα πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να γίνουν....ο junior κάποιου μηχανικού της κατηγορίας Β, που σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση εργασία με αποδοχές ανειδίκευτου υπάλληλου γραφείου, ενώ στην χειρότερη άμισθη εργασία. Η φράση “ανεξάρτητα από τον τίτλο σπουδών” δεν αναφέρεται στο επίπεδο των σπουδών αλλά στο αντικείμενο αυτών. Η εργασία δηλαδή υπό την καθοδήγηση Μηχανικού Β κατηγορίας θα μπορεί να είναι και σε επιστημονικό πεδίο εκτός του αντικειμένου των σπουδών! Σε αυτήν την περίπτωση, φανταζόμαστε, πως το χρονικό διάστημα που απαιτείται ως εμπειρία για την απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων θα αυξάνεται...?

Στην κατηγορία Β θα ενταχθούν όλοι οι ήδη εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΤΕΕ, “είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε ως στελέχη κατασκευαστικών εταιρειών ή εταιρειών μελετών ή βιομηχανικών μονάδων είτε ως υπάλληλοι του Δημοσίου ή Οργανισμών δημοσίου δικαίου”.

“Με την συμπλήρωση της απαιτούμενης χρονικής περιόδου από την κτήση του τίτλου σπουδών, καθώς και της απαιτούμενης χρονικής περιόδου εργασίας-άσκησης (οι απαιτούμενες χρονικές περίοδοι θα καθοριστούν στη λεπτομερή περιγραφή της πρότασης), ο Μηχανικός της κατηγορίας Α θα αποκτήσει το δικαίωμα να συμμετάσχει στη διαδικασία εξετάσεων για τη λήψη της άδειας άσκησης επαγγέλματος. Με την επιτυχία στις εξετάσεις θα μεταπηδήσει στη Β βαθμίδα μελών του Τ.Ε.Ε., στην οποία θα αποκτήσει τα επαγγελματικά δικαιώματα, τις ευθύνες του Μηχανικού της ειδικότητας στην οποία εξετάστηκε και θα αποφασίσει τον τρόπο που θα ασκήσει το επάγγελμα (μελέτη, κατασκευή, επίβλεψη, υπάλληλος, ελεύθερος επαγγελματίας κ.λπ.).”

Για την μεταπήδηση, άρα στην κατηγορία Β θα απαιτείται χρονική περίοδος μετά την κτήση του τίτλου εκπαίδευσης στην οποία θα εργάζεται ο...junior για να μπορέσει να δώσει εξετάσεις και να αποκτήσει δικαίωμα άσκησης επαγγέλματος μόνο “στην ειδικότητα στην οποία εξετάστηκε”. Στο ίδιο καζάνι θα βράζουν οι απόφοιτοι όλων των βαθμίδων (από πολυτεχνεία μέχρι προγράμματα 3ετούς φοίτησης) με μοναδική διαφορά πως οι απόφοιτοι ανώτερης εκπαίδευσης θα βγαίνουν από το καζάνι νωρίτερα από τους υπόλοιπους, για να δώσουν εξετάσεις με τον κίνδυνο να ξαναμπούν σε αυτό αν αποτύχουν και να το υπομείνουν για επιπλέον χρονικό διάστημα που θα πρέπει να μεσολαβεί υποχρεωτικά μεταξύ δύο διαδοχικών συμμετοχών στις εξετάσεις.

Φυσικά η εργασία του “δόκιμου” δε θα αναγνωρίζεται ως τέτοια αλλά ως εργασία-άσκηση, οπότε η σχέση του με τον μηχανικό της κατηγορίας Β, δεν είναι σχέση εργαζόμενου-εργοδότη, αλλά σχέση ασκούμενου-επιβλέποντος. Άρα το υπάρχων σχήμα συγκαλυμμένης εξαρτημένης σχέσης εργασίας μηχανικός-συνεργάτης επιχειρείται να μετατραπεί σε σχέση ασκούμενος- πάροχος άσκησης. Και μάλιστα η υποβολή σε αυτή τη διαδικασία θα είναι υποχρεωτική, οπότε η εκμετάλλευση από πλευράς του εργοδότη θα είναι εντονότερη, υπό το διπλό πλέον φόβητρο ανεργίας- μη συμπλήρωσης την απαιτούμενης εμπειρίας για να μπορέσει να δώσει κάποιος τις εξετάσεις. Η δε αμοιβή του “εργαζόμενου-ασκούμενου” θα μπορεί να είναι η πολύτιμη, υποχρεωτική θεσμικά πλέον, εμπειρία αντί για μισθό.

Παρακάτω αναφέρεται ότι:

“Η εμπειρία θα πρέπει αποδεδειγμένα να θεμελιώνεται και να συνοδεύεται υποχρεωτικά με τεκμηρίωση που στηρίζεται και στη φορολογία εισοδήματος.”

Γνωρίζουμε πολύ καλά την κατάσταση που επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις των μηχανικών που εργάζονται με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Μεγάλο τμήμα αυτών εργάζεται μαύρα, ακόμα και χωρίς αμοιβή, όταν δεν είναι στους “τυχερούς” με μισθωτή κακοπληρωμένη σχέση. Αρα, αν η φορολογία εισοδήματος αποτελεί τεκμήριο της εμπειρίας, τότε ένας σκληρά εργαζόμενος μηχανικός, που αμείβεται λίγο, θα του πιστοποιείται η αντίστοιχη λίγη εμπειρία! Είναι σαφές πως στη σημερινή κατάσταση ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα μπορούν να πληρούν αυτό το κριτήριο.

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΟΛΟΥΣ

Αφού “η πρόταση δεν θίγει τα υφιστάμενα θεσμοθετημένα επαγγελματικά δικαιώματα και τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματος για τους υπάρχοντες Μηχανικούς του Τ.Ε.Ε”, τότε αφορά μόνο τους νεοεισερχόμενους στο επάγγελμα, είναι μια λογικοφανής σκέψη. Το ΤΕΕ-ΤΚΜ προσπαθεί με τη γνωστή πρακτική να μας διαιρέσει, για να μην αντιδράσουμε αποφασιστικά και ενωτικά, απέναντι σε μια πρόταση που κάνει ευθανασία σε ένα βαριά άρρωστο οργανισμό, όπως είναι ο κλάδος των μηχανικών.

Για τους εργαζόμενους μηχανικούς με εξαρτημένη σχέση εργασίας, είτε στο δημόσιο είτε στο ιδιωτικό τομέα είναι ξεκάθαρο πως με την εφαρμογή αυτής της πρότασης, αργά η γρήγορα , αν και δε θα θιγούν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, θα χάσουν τη δουλειά τους. Γιατί κάποιος να κρατήσει και να πληρώνει υπαλλήλους μηχανικούς, όταν θα μπορεί να προσλάβει τους ασκούμενους, οι οποίοι υποχρεωτικά θα πρέπει να παρουσιάσουν εμπειρία για να δώσουν εξετάσεις; Το ίδιο έργο παίζεται σήμερα με τα voucher και άλλου τύπου εκπαιδευτικά προγράμματα, που καλύπτουν σημαντικό εύρος των εργασιών που απαιτούνται για τη λειτουργία μιας υπηρεσίας ή επιχείρησης, με εργαζόμενους μιας χρήσης που υποπληρώνονται. Θα αρκεί ένα ολιγάριθμο (ακόμα και μονοπρόσωπο) έμπειρο κέντρο, για να καθοδηγεί τους υπόλοιπους εργαζόμενους που θα εργάζονται με όρους “δόκιμου-junior”.

Για τους ελεύθερους επαγγελματίες- αυτοαπασχολούμενους, φαινομενικά μένουν ανεπηρέαστοι από αυτήν την πρόταση. Ουσιαστικά όμως η πρόταση της Ο.Ε. Του ΤΕΕ-ΤΚΜ χτυπά πολύ πιο άμεσα απ όσο μπορούν να διανοηθούν την ίδια τους την επιβίωση. Όχι μόνο επειδή ενδεχομένως μετά από κάποια χρόνια να επεκταθεί η διαδικασία εξετάσεων και σε αυτούς, αλλά γιατί οι δομικές αλλαγές που έχουν επιφέρει οι ήδη ασκούμενες πολιτικές (ασφαλιστικό, κατάργηση ελάχιστων αμοιβών, φορολογικό) στο επάγγελμα θα ενταθούν. Όταν για ένα απλό τεχνικό έργο θα απαιτούνται μια πληθώρα πιστοποιήσεων για να εκτελεστεί, τότε γίνεται αντιληπτό πως ο κατακερματισμός αυτός ευνοεί μόνο μεγάλα σχήματα τεχνικών- κατασκευαστικών εταιριών που θα μπορούν να έχουν το αντίστοιχο προσωπικό και τον απαραίτητο κύκλο εργασιών. Φυσικά ο ανταγωνισμός των μεμονωμένων μηχανικών με τις μεγάλες εταιρίες που θα στελεχωθούν με το φτηνό- ίσως και δωρεάν- εργατικό δυναμικό των νέων αποφοίτων, απαλλαγμένος από το “βάρος” των ελάχιστων αμοιβών και τα “βάρη” της εργατικής νομοθεσίας θα οδηγήσει σε κλεισίματα των μικρών τεχνικών γραφείων, που δε θα μπορούν να ανταγωνιστούν τις μεγάλες εταιρίες.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΠΤΕΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ;

Μήπως στο νέο τοπίο που έχει επιβληθεί στην μνημονιακή Ελλάδα κάνουν κουμάντο οι τρόικες; Το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ προστάζουν, η κυβέρνηση νομοθετεί (πάντοτε χωρίς να της αρέσει, αλλά για να μας σώσει) και το ΤΕΕ, ως τεχνικό σύμβουλος του κράτους οφείλει με τη σειρά του να κινηθεί στην υπάρχουσα νομιμότητα;

Μήπως η πρόταση αυτή απαντάει στην αναγκαιότητα, να υπάρξει μια πρόταση από το φορέα των μηχανικών, στη διαβούλευση για την απονομή των επαγγελματικών δικαιωμάτων όπως την ορίζει το πολυνομοσχέδιο;

Μήπως για να τακτοποιηθεί επιτέλους η χαοτική πολυνομοθεσία που διέπει τα επαγγελματικά δικαιώματα μηχανικών με την πολυνομοθεσία (νομοι, Προεδρικά Διατάγματα, εγκύκλιοι) και να μπεί μια τάξη στις επικαλύψεις αρμοδιοτήτων και τις συντεχνιακές διαμάχες μεταξύ ειδικοτήτων;

Καταρχάς να τονίσουμε πως η υπάρχουσα κατάσταση σε σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών, αλλά και τις εργασιακές μας σχέσεις (αμοιβές -ΣΣΕ) είναι σε οριακό πλέον σημείο. Κατά τη γνώμη μας θα έπρεπε να εξετάζονται ταυτόχρονα καθώς η σύνδεση των δύο επηρεάζουν καθοριστικά τις σχέσεις τόσο μεταξύ συναδέλφων, όσο και τις σχέσεις μας με τους υπόλοιπους συντελεστές παραγωγής ιδιωτικού έργου, και καταλήγουν φυσικά στην ίδια την ποιότητα του έργου. Δυστυχώς για άλλη μία φορά σε μια πρόταση του ΤΕΕ-ΤΚΜ απουσιάζει κάθε αναφορά στις εργασιακές συνθήκες και υπερτονίζεται μια τεχνική διαδικασία απονομής δικαιωμάτων ή ορθότερα μια διαδικασία αποκλεισμού από την απονομή επαγγελματικών δικαιωμάτων, παραγνωρίζοντας ποια είναι η σημερινή οικονομική και όχι μόνο κατάσταση στον κλάδο και πώς αυτή θα επιδεινωθεί με μια ενδεχόμενη εφαρμογή της πρότασης της Ο.Ε. του.

Αφού μαλώνετε, δε θα πάρει κανείς τίποτα...?

Για μας οι συντεχνιακές διαμάχες μεταξύ των ειδικοτήτων δεν επιλύονται με την απόσπαση όλων των δικαιωμάτων από όλες τις ειδικότητες, όπως προτείνει η Ο.Ε.! Τελικά, όμως ούτε αυτό το πρόβλημα επιλύει η εν λόγω πρόταση αφού οι διαμάχες και οι επικαλύψεις ειδικοτήτων γενικεύονται με την μόνη διαφορά πως από μάχη ειδικοτήτων, μετατρέπονται σε μάχη συναδέλφων, όπου ο καθένας ατομικά θα πρέπει να περάσει από διαδικασίες μαθητείας, σεμιναρίων και εξετάσεων για να αποκτήσει δικαιώματα άσκησης επαγγέλματος. Το ζήτημα απονομής επαγγελματικών δικαιωμάτων θα έπρεπε να επιλυθεί με την πλήρη κατοχύρωση τους βάση του τίτλου σπουδών και του αντικειμένου αυτών, ξεπερνώντας τις συντεχνιακές βλέψεις που βρίσκουν εκπροσώπηση μέσα στους συλλόγους στις ίδιες παρατάξεις που διοικούν το ΤΕΕ.

Ας μην κρυβόμαστε όμως...

Η πρόταση αυτή δεν είναι καινούρια! Βασίζεται σε παλιότερη πρόταση που υιοθετήθηκε από την Δ.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ το 2006 (βλ. πρόταση της Ο.Ε ενότητα Β). Με τη διαφορά όπως η σημερινή της εκδοχή είναι ακόμα πιο επιθετική απέναντι σε όλους του αποφοίτους, ενώ η παλαιότερη μεταχειριζόταν κάπως ευνοϊκότερα τους αποφοίτους των πολυτεχνείων. Άρα, τόσο η πολιτική κατάσταση, όσο και το πολυνομοσχέδιο περισσότερο αποτελούν ευκαιρία για να βγουν στην επιφάνεια επιδιώξεις χρόνων, παρά την αιτία για να υπάρξουν νέες προτάσεις. Για να το πούμε σωστότερα κυβερνήσεις- τρόικες και διοικήσεις ΤΕΕ εξυπηρετούν το ίδιο σχέδιο ο καθένας από το πόστο του και στο βαθμό που του αναλογεί: Να μας οδηγήσουν σε υπαλληλοποίηση με μισθό αλλά τρόικα, για να είμαστε ανταγωνιστικοί και φιλικοί προς τις επιχειρήσεις και τους επενδυτές!

Δε βγαίνει το μαγαζί...

Επιπλέον δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως έτσι όπως κατάντησε το ΤΕΕ,χωρίς χρηματοδότηση μετά την κατάργηση της εισφοράς 2% επί της νόμιμης αμοιβής, είναι αναγκασμένο να ψάχνει πόρους για την επιβίωσή του και να εναρμονίζεται στις κεντρικές κατευθύνσεις του κράτους, είτε αυτό έχει να κάνει με ανταποδοτικά τέλη από νόμους όπως των αυθαιρέτων, είτε με διοργάνωση επί πληρωμή σεμιναρίων για την επί πληρωμή πάλι εξέταση των “δόκιμων” μελών του. Και ως δαιμονική σύμπτωση στο τέλος της πρότασης της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ αναφέρεται πως

“Το Τ.Ε.Ε. μπορεί να οργανώσει σεμινάρια, με αντικείμενο τον τρόπο άσκησης του επαγγέλματος (και όχι την παροχή επιστημονικών γνώσεων), προκειμένου να βοηθηθούν οι υποψήφιοι στις εξετάσεις αναβάθμισης από την Α στη Β βαθμίδα Μηχανικού.”

Επάγγελμα με το κύρος...αστροναύτη.

Που ονειρευόσουν να γίνεις... αλλά δε ήσουν αρκετά καλός.

Η πρόταση αυτή πρέπει συνολικά να απορριφθεί. Αξιολογικά συστήματα τέτοιου τύπου έχουν εφαρμοστεί με πολλές υποσχέσεις σε άλλους κλάδους όπως αυτός των εκπαιδευτικών, για να καταλήξουν σε όλεθρο για τους απόφοιτους των σχολών αυτών. Ο ΑΣΕΠ ήρθε να απαντήσει από συστημική σκοπιά στην προβληματική επετηρίδα και να υποσχεθεί δουλειά στους “άξιους” πριν γεράσουν περιμένοντας. Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και ο νέος τρόπος απονομής δικαιωμάτων, να μοιράσει ελπίδες υπέρβασης μιας προβληματικής κατάστασης. Δε θα έχει κανείς δικαιώματα και μόνο οι “άξιοι” θα αποκτήσουν. Στην ουσία, όμως κάνοντάς το από συστημική σκοπιά, η κατάσταση δεν μπορεί παρά να χειροτερεύσει, αφού θα είμαστε όλοι στο ίδιο κατώτατο επίπεδο και η αναβάθμιση στα ανώτερα επίπεδα θα φιλτράρεται κατά βούληση, μέσω εξεταστικών και οικονομικών φραγμών.

Όσον αφορά το κύρος του επαγγέλματος και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μονόπλευρα, ρίχνοντας αποκλειστικά το βάρος στην πλημμελή μη άρτια κατάρτιση των μηχανικών, που άρα χρήζουν πιστοποίησης ικανοτήτων, για να τους αποδοθούν συγκεκριμένες αρμοδιότητες, που μπορούν να φέρουν εις πέρας. Οι όποιες στρεβλώσεις υπάρχουν στην παροχή υπηρεσιών μελέτης- επίβλεψης και κατασκευής προέρχονται από την αγοραία λογική του κέρδους που έχει κυριαρχήσει στην σύγχρονη επαγγελματική πρακτική. Την κατάσταση αυτή έχει επιβάλει η αγορά που επιζητεί φτηνό στελεχιακό δυναμικό με υπερεντατική εργασία σε πολλά έργα ταυτόχρονα, αδιαφορώντας για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και για την ποιότητα και την ασφάλεια των κατασκευών. Όσο πιο ευάλωτο και εξαρτημένο, γίνεται το επιστημονικό δυναμικό από τα συμφέροντα της αγοράς, τόσο θα εντείνεται η ασυδοσία και η αισχροκέρδεια των επιχειρηματικών συμφερόντων έναντι της ποιότητας ζωής των πολιτών. Η πολιτεία μέχρι στιγμής έχει απογυμνώσει τους εργαζόμενους μηχανικούς από κάθε θεσμική κατοχύρωση έναντι αυτών των ιδιωτικών συμφερόντων. Κατάργηση κλαδικών συμβάσεων εργασίας και κατάργηση των ελαχίστων αμοιβών ανά εργασία είναι κομβικά σημεία της πολιτικής αυτής. Το κύρος και η ποιότητα του επαγγέλματος δεν θα υπάρξουν όσο οι μηχανικοί αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης από ιδιωτικά συμφέροντα.

Βασικοί άξονες για μια εναλλακτική πρόταση

Οι μηχανικοί μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους θα πρέπει να αγωνιστούν απέναντι σε αυτές τις πολικές μέσα και έξω από το ΤΕΕ, μέσα και έξω από τους επιστημονικούς συλλόγους με την ανοιχτή παντεχνική συνέλευση και τα σωματεία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΜΤ-ΕΜΔΥΔΑΣ)

1. Για να υπερασπιστούμε τα πτυχία. Για την πλήρη επαγγελματική κατοχύρωση στο γνωστικό αντικείμενο των σπουδών. Με μείωση των επικαλύψεων όπου είναι επιβεβλημένο, λόγω επιστημονικής αναγκαιότητας και με συναδελφικό πνεύμα και διάλογο μεταξύ των ειδικοτήτων και όχι με συντεχνιακούς ή όρους αγοράς ή κομματικών συμφερόντων. Για να σταματήσουμε την επιχειρούμενη μετατροπή των πτυχίων σε απλό διαβατήριο προς τις χώρες των επί πληρωμή σεμιναρίων- εξετάσεων και αναγκαστικής εργασίας- μαθητείας.

2.Για να κατοχυρώσουμε την εργασιακή και επιστημονική μας αξιοπρέπεια, για αποκτήσει ο κλάδος την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και το χαμένο του κύρος. Να θεσμοθετηθούν εκ νέου ελάχιστες αμοιβές ανά εργασία, ακόμα και με μειώσεις, σε υπηρεσίες που έχουν ως αποδέκτες λαϊκά κοινωνικά στρώματα που έχουν υποστεί μειώσεις των αποδοχών τους. Να κατοχυρωθεί κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας για την απασχόληση μηχανικών στον ιδιωτικό τομέα.

3.Να θεσμοθετηθεί ανώτατο όριο αμοιβών ανά μηχανικό ανά έτος, που να ανταποκρίνεται σε πραγματική εργασία που μπορεί να φέρει εις πέρας ένα φυσικό πρόσωπο, ούτως ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, και να μην αποτελούν αυτές αντικείμενο προς κερδοφορία ή προς παράκαμψη έναντι απειροελάχιστης “συμφωνηθείσας αμοιβής”. Η υπέρβαση του ανώτατου ορίου αμοιβών ανά έτος θα είναι δυνατή με την πρόσληψη με τους όρους της κλαδικής σύμβασης, τόσων μηχανικών όσων αντιστοιχεί αναλογικά στην προσαύξηση των εργασιών και των ελάχιστων αμοιβών τους ανά έτος.

Μια τέτοια κατεύθυνση θα είχε πολλαπλά οφέλη με πολλαπλούς αποδέκτες:

1. Επανάκτηση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

2. Κατοχύρωση του κύρους του επαγγέλματος, μέσω της οικονομικής του ανεξαρτησίας από διάφορα ιδιοτελή συμφέροντα. Απαλλαγή από τα παζάρια και τους καταστροφικούς ανταγωνισμούς

3.Μείωση της εκμετάλλευσης των μηχανικών με εξαρτημένη σχέση εργασίας.

4.Μοίρασμα των των εργασιών σε διευρυμένο κύκλο μηχανικών, μέσω ισότιμης συνεργασίας ή μέσω προσλήψεων με αξιοπρεπείς όρους εργασίας. Μείωση της ανεργίας του κλάδου.

5.Έσοδα για τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω της φορολόγησης των ελάχιστων εισοδημάτων.

6.Συνεργασία με τα πολυτεχνεία για τον καθορισμό των επαγγελματικών αρμοδιοτήτων

7.Επαναχρηματοδότηση του ΤΕΕ από τα μέλη του μέσω των ελάχιστων αμοιβών, ως φορέας που τις διασφαλίζει και εποπτεύει τις εύρυθμες σχέσεις μεταξύ συναδέλφων.

Ομως, η πρόταση της Ο.Ε. είναι ξεκάθαρη και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών όταν αναφέρει πως:

“Θεωρείται δεδομένη η αρχή ότι οι Μηχανικοί οφείλουν να προσαρμοσθούν, τεχνικά και επιστημονικά, στις απαιτήσεις της νομοθεσίας και όχι οι παρεχόμενες από αυτούς υπηρεσίες στο γνωστικό αντικείμενο των συντεχνιακών διεκδικήσεων.”

Και δυστυχώς η νομοθεσία σήμερα, όπως ορίζεται από τις συγκυβερνήσεις κατ' εντολή της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. έχει διαφορετικές ιεραρχήσεις και κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση. Σε αυτήν της διαμόρφωσης συνθηκών ανταγωνιστικού περιβάλλοντος, κατάργησης κάθε δικαιώματος προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών.

Οι μηχανικοί, λοιπόν σύμφωνα με την πρόταση της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ “οφείλουμε να προσαρμοστούμε τεχνικά και επιστημονικά (πάλι καλά όχι και ψυχικά...) στις απαιτήσεις της νομοθεσίας”. Όμως, σε ένα κράτος που υπέρτατο νόμο έχει κάνει το συμφέρον των τραπεζών, την εξυπηρέτηση του χρέους, την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη με κάθε θυσία, την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών με το χάρισμα του κοινωνικών υπηρεσιών σε ιδιώτες, με την ταυτόχρονη καταστροφή της φύσης, που παρακάμπτει ακόμα και αποφάσεις του ΣτΕ όταν δεν μπορεί να το ελέγξει, τότε νόμος πρέπει να γίνει το δίκιο της κοινωνίας. Αυτοί είναι αποφασισμένοι...εμείς;

Σαμδάνης Κώστας, αρχιτέκτων μηχνικός

μέλος της Δ.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ