Έφυγε ο Κώστας Φινές

 ΚΩΣΤΗΣ ΦΙΝΕΣ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ΕΦΥΓΕ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ

Χθές το βράδυ πέθανε ένας σπουδαίος και γλυκός άνθρωπος ενας απο τους καλύτερους αρχιτέκτονες της Ελλάδας με σημαντικό έργο, ένας κομμουνιστής με μεγάλο πάθος και με μια τεράστια ανοιχτή  αγκαλιά. Πολλά χρόνια στο κίνημα και στις γραμμές της ΟΜΛΕ και του ΚΚΕ(μ-λ) απο τους βασικούς συντελεστές της προσπάθειας "ενα καράβι για την Γάζα",  στρατευμένος με την αριστερά, αγαπούσε γνήσια τη νεολαία.

Ιδρυτικό μέλος της συσπείρωσης αριστερών μηχανικών.

Ηταν ταπεινός, γλυκός και δεκάδες αρχιτέκτονες που στην ουσία σπούδασαν στο γραφείο του τού έδωσαν το όνομα δάσκαλος.
Η κηδεία του Κωστή θα γίνει τη Δευτέρα 26/5 στο Β' νεκροταφείο στις 15.30 το μεσημέρι.  

Ακολουθεί σχετικό δημοσίευμα από το Left.gr

Έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 23 Μαΐου, ο Κώστας Φινές.

Ο Κώστας Φινές γεννήθηκε το 1933 και υπήρξε από τους σημαντικούς σύγχρονους αρχιτέκτονες. Άνθρωπος βαθιά αριστερός και δημοκρατικός. Επιστήμονας και πραγματικός Δάσκαλος, στάθηκε κάθε στιγμή στο πλευρό του λαϊκού κινήματος, πάντα από την πιο ριζοσπαστική σκοπιά. Όσοι τον γνώριζαν, τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν, κερδίζονταν από την πρώτη στιγμή από το χαρακτήρα και τη σεμνότητά του.
Ήταν δίπλα στο Δρόμο της Αριστεράς από την πρώτη στιγμή της έκδοσής του, με τη γνώμη και τη συμβουλή του αλλά και τα σχόλια και τα σκίτσα του. Όλοι οι άνθρωποι του Δρόμου θα τον θυμόμαστε.
Αντί για περισσότερα λόγια, παραθέτουμε ένα απόσπασμα από συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει ο Κώστας Φινές, τον Ιούνιο του 2010:
Ο αρχιτέκτονας εργάζεται σ’ αυτή τη χώρα, που έχει αυτό το κλίμα, αυτούς τους ανθρώπους, αυτή την παιδεία, αυτή την παράδοση και ιστορία. Το σύνολο των παραμέτρων αυτών πρέπει να εξυπηρετήσει. Χωρίς να υποκύψει στον πειρασμό της ατομικής προβολής. Να προσπαθήσει με συλλογική δουλειά να αναπτύξει ιδέες, να βρει λύσεις πρακτικές γρήγορης εφαρμογής και, κυρίως, «ντόπιες». Να εφαρμόσει συνειδητά το «ουκ εν τω πολλώ το ευ» των αρχαίων ή το «περίσσιο χαλάει το ίσιο» της γιαγιάς μας. Κάτι που για πολλούς σοφολογιότατους αποτελεί έλλειψη φαντασίας, έμπνευσης και παιδείας. Τις υπερβάσεις ας τις αφήσουμε για αργότερα, όταν τα κοινωνικά προβλήματα, τα καλλιτεχνικά, τα πολιτιστικά, της υγείας και της παιδείας θα τα χειρίζονται άλλα χέρια, που θα προέρχονται από το λαό και όχι από τους διεφθαρμένους, ανίκανους και ανίδεους πολιτικούς που τα μονοπωλούν σήμερα. Κάπως έτσι, με αυτές τις ιδέες, με αυτές τις προθέσεις, πορεύτηκα στη ζωή μου. Δεν ξέρω πόσες φορές πέτυχα και πόσες έπεσα έξω. Πάντως, δεν ξόδεψα ποτέ χρόνο περιμένοντας «να με εκτιμήσουν άνθρωποι που ποτέ δεν εκτίμησα», όπως συνήθιζε να λέει ο Γιάννης Τσαρούχης. Ίσως και γι’ αυτό δεν ήμουνα ποτέ και από τα πιο αγαπημένα τους παιδιά…
Δείτε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη.