Όχι στις διαθεσιμότητες - Να λειτουργήσει ξανά η Χαλυβουργική

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

ΜΙΑΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ - ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Σαν να μην έφταναν οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και η κατάργηση επιδομάτων η διοίκηση της Χαλυβουργικής βγάζει σε διαθεσιμότητα 200 συναδέλφους. Σαν πρόφαση παρουσιάζει το υψηλό κόστος ενέργειας και μας ωθεί να διεκδικήσουμε από το Υπουργείο επιδοτήσεις που θα το μειώσουν.

Μας κρύβει όμως ότι τις επιδοτήσεις, που έχει εισπράξει στο παρελθόν η Χαλυβουργική ή τα τεράστια κέρδη που έχει αποκομίσει τα τελευταία 80 χρόνια τα μετέφερε στο εξωτερικό, τα έκανε τράπεζες καράβια και μπάσκετ. Τα προηγούμενα χρόνια αντί να κάνει επενδύσεις πχ για να βγάλει λαμαρίνα, ανοξείδωτο, ή ειδικούς χάλυβες για εξαγωγές, έμεινε στην μπετόβεργα, ένα προϊόν που η ζήτηση του κατέρρευσε όταν έσπασε η φούσκα της οικοδομής. Κυνήγησε το άμεσο κέρδος και τώρα που δεν το έχει παίρνει τα κεφάλαια της για αλλού και καταδικάζει τους εργάτες στην ανεργία και την εξαθλίωση. Έτσι είναι οι καπιταλιστές. Η διοίκηση της Χαλυβουργικής ξέρει ότι στην  Ελλάδα της κρίσης των μνημονίων και της κυβέρνησης, που είναι προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση του χρέους προς τους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους, δεν υπάρχει περιθώριο για επιδοτήσεις. Αλλά ακόμα και να υπήρχε η φούσκα της οικοδομής έχει σπάσει σε όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο, ο ανταγωνισμός στις εξαγωγές είναι οξυμένος και χαλυβουργίες σε όλη την Ευρώπη κλείνουν. Για να ξεπεράσει το σύστημα την κρίση του πρέπει να καταστραφούν κεφάλαια, να κλείσουν επιχειρήσεις και εργοστάσια τα οποία είναι λιγότερο ανταγωνιστικά, να καταστραφούν μέσα παραγωγής και κυρίως εργατική δύναμη. Να γίνουν δηλαδή χιλιάδες απολύσεις.

Μια λύση υπάρχει απέναντι στη λαίλαπα της αποβιομηχάνισης και της μαζικής ανεργίας και θα την δώσουμε οι εργάτες μέσα από την ενότητα και τον αγώνα μας, έχοντας καθαρούς στόχους θα επιβάλουμε το εργοστάσιο να λειτουργήσει. Αφού ο  Αγγελόπουλος δεν μπορεί να το λειτουργήσει αυτό πρέπει να κρατικοποιηθεί, όχι όπως κρατικοποίησε ο Παπανδρέου τις προβληματικές, όταν το κράτος ανέλαβε τα χρέη τους και μετά τις επέστρεψε δωράκι στους βιομήχανους που μετά από λίγο τις έκλεισαν, αλλά να κρατικοποιηθεί χωρίς αποζημίωση και με την δήμευση της περιουσίας των εργοδοτών, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και να λειτουργήσει κάτω από εργατικό έλεγχο. Το ίδιο πρέπει να συμβεί σε όλα τα μεγάλα εργοστάσια στον κλάδο του μετάλλου.  Η παράγωγη πρέπει να επανασχεδιαστεί, να αξιοποιηθούν οι  εγχώριες πρώτες ύλες με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση για την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών και όχι τις αρπαχτές. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει με τους εργάτες θεατές αλλά ενεργούς και οργανωμένους, να ασκήσουν έλεγχο, δηλαδή, να έχουν πρόσβαση στα οικονομικά κ.α στοιχεία, και οι αποφάσεις τους να είναι δεσμευτικές για τη διοίκηση. Ήρθε η ώρα να δώσουμε ένα αγώνα συντονισμένο και αποφασιστικό, που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη, θα παλεύει για την κοινή λύση των προβλημάτων μας και θα οργανώνεται μέσα από γενικές συνελεύσεις. Στην ιδία θέση με εμάς άρα αντικειμενικά αλληλέγγυοι στον αγώνα μας είναι οι εργάτες των Ναυπηγείων, των υπολοίπων Χαλυβουργείων, οι χιλιάδες άνεργοι της περιοχής μας. Να φτιάξουμε το δικό μας μέτωπο ανατροπής γιατί τα κλεισίματα εργοστασίων αν το επιτρέψουμε θα έρθουν με μορφή χιονοστιβάδας.

Αν δεν μπορεί η κυβέρνηση του Σαμαρά Βενιζέλου να ικανοποιήσει τα αιτήματα μας, πρέπει να παλέψουμε συντονισμένα μαζί με όλους τους εργάτες της χώρας για την ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που θα εφαρμόζει αντεργατικές πολιτικές. Να επιβάλλουμε να καταργηθούν οι  αντεργατικοί νόμοι, να διαγραφεί το δημόσιο χρέος, να κρατικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις. να αξιοποιηθεί και θα αναπτυχτεί παραγωγικά στη βάση σχεδίου σε όφελος του λαού ο πλούτος της χώρας,  έξω από την ΕΕ και τους περιορισμούς της. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ διεκδικώντας το δικαίωμα στη δουλειά! Ο αγώνας αυτός μπορεί να φαντάζει δύσκολος αλλά είναι ο μοναδικός δρόμος. Τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Ότι κατακτήσουμε με τον αγώνα μας!