Όταν οι νεκροί γίνονται τριψήφιοι… οι μετανάστες γίνονται πρωτοσέλιδο

Αναδημοσίευση από το Mao.gr. Στα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο, μια ακόμα τραγωδία έρχεται να αποδείξει, για μια ακόμη φορά, πως όσο δεν εξαλείφονται οι πραγματικές αιτίες που οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στην προσφυγιά και την αναγκαστική μετανάστευση, τόσο θα αυξάνονται οι ανθρωποθυσίες. Όσο η EE μιλά μόνο τη γλώσσα της καταστολής και των αστυνομικών μέτρων, τόσο σπρώχνει τους διωγμένους από τον πόλεμο και την πείνα σε πιο ριψοκίνδυνα μονοπάτια. Οι δηλώσεις λύπης εκ των υστέρων δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να τονίζουν την υποκρισία των κυβερνήσεων.

Η βύθιση του καϊκιού με τους 500 μετανάστες ανοιχτά της Λαμπεντούσα έγινε πρωτοσέλιδο και θέμα στα κανάλια, που όμως της αφιέρωσαν λιγότερο χρόνο από ό,τι στα στριγγλίδια της θυγατέρας και της συζύγου του Μιχαλολιάκου. 130 πτώματα έχουν περισυλλεχτεί, ενώ τουλάχιστον 200 είναι οι αγνοούμενοι, που είτε τους κατάπιε η τρικυμία είτε είναι εγκλωβισμένοι στο αμπάρι του σκάφους, που βρίσκεται βυθισμένο 40 μ. κάτω από τη θάλασσα. Οι πνιγμένοι είναι οι «υπάνθρωποι», όπως είχε χαρακτηρίσει τους μετανάστες η σύζυγος του Μιχαλολιάκου από το βήμα της Βουλής. Ένας χαρακτηρισμός που η σημασία του θα έπρεπε να είχε απασχολήσει -και να είχε προβληματίσει- τα κυρίαρχα ΜΜΕ πολύ περισσότερο από ό,τι τα απασχολούν σήμερα οι τσαντιές της κυρίας Ζαρούλια και οι ροχάλες της κυρίας Ουρανίας.

Δύο, πέντε, δέκα, είκοσι μετανάστες νεκροί δεν είναι είδηση για τα καθεστωτικά μέσα. Αν όμως αθροίσει κανείς τα θύματα, διαπιστώνει ότι η φονική Λαμπεντούσα δεν πέφτει μακριά από τις δικές μας ακτές. Αν ανατρέξουμε στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας της τελευταίας δεκαετίας, διαπιστώνουμε ότι η τραγωδία δεν είναι στιγμιαία, αλλά συνεχής. Θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου είναι οι μετανάστες που χάνονται στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν -ούτε καν να ζήσουν. Κι αυτά τα θύματα είναι δεκάδες ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες.

Τα μεταναστευτικά ρεύματα της εποχής μας είναι ορμητικά, πανίσχυρα, τόσο αυτά που συνέβησαν μέχρι τώρα όσο και αυτά που έρχονται. Κανείς δεν μπορεί να τα ανακόψει. Τουλάχιστον να μην είναι το δικό μας δάχτυλο αυτό που πατά τη σκανδάλη και ας μην επιτρέψουμε σε αυτούς που πατούν τη σκανδάλη ή κρατούν το μαχαίρι ή το ρόπαλο να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Ελεύθερος ο Κασιδιάρης, βγαίνει σε διαδικτυακή εκπομπή και ισχυρίζεται χαμογελώντας ότι γκρέμισε έναν φωτορεπόρτερ μόνο με τη δύναμη του (εθνικοσοσιαλιστικού) μυαλού του, παγωμένα για πάντα τα παιδιά που σαπίζουν μες στη  θάλασσα ή μέσα στις πλαστικές σακούλες στην αποβάθρα της Λαμπεντούσα.