Αναδημοσίευση από http://lawyalty.wordpress.com/2013/04/28/438/
ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ : Το  ζήτημα των ασφαλισμένων – ανασφάλιστων &  υπερχρεωμένων  επαγγελματιών στα ασφαλιστικά ταμεία (ΕΤΑΑ, ΟΑΕΕ ) και οι προτάσεις για την δίκαιη λήξη του.
του Κωνσταντίνου Παπακασόλα, δικηγόρου Αθηνών.
Όπως ήδη επαρκώς έχουμε τεκμηριώσει η ανυπαρξία φοροδοτικής ικανότητας σημαίνει και ανυπαρξία εισφοροδοτικης ικανότητας.
Αυτό δεν έννουν να το καταλάβουν οι επί μακρόν ανίκανοι  και  παντελώς απαίδευτοι πολιτικοί της χώρας που φόρτωσαν στις πλάτες των ασφαλισμένων -  ανασφάλιστων την απόσβεση του φαγοποτιού των ασφαλιστικών ταμείων που έλαβε χώρα τα παρελθόντα 30 χρόνια.
Με κακοδιαχείριση, υπερβολικές συντάξεις και εφάπαξ συνταξιούχων που κατέβαλλαν πολύ λίγες εισφορές, με υπερτιμολογήσεις φάρμακων  και ιατρικών μηχανημάτων  κλπ  που εκτίναξαν το κόστος των δαπανών των ταμείων από 2 σε 19 δις ευρώ από το 2000 μέχρι το 2009  κλπ.
Για να μην τα πολυλογούμε, τα κατωθι πρέπει να νομοθετηθούν ΑΜΕΣΑ για να λήξει ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί χωρίς να τρομοκρατεί κάθε πολιτικάντης  (που έχει ατομική ευθύνη όπως και οι προκάτοχοι του  παραβιάζοντας με την άρνηση συμμόρφωση τους στο ζήτημα αυτό το Σύνταγμα) τους ανυπεράσπιστους ανέργους και υποαπασχολουμένους του ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ κλπ.
Το target group της ρύθμισης άφορα και πρέπει να άφορα τις ευπαθείς επαγγελματικές ομάδες νέων (και όχι μόνο) επαγγελματιών και επιστημόνων που έχουν μηδενικά η ισχνά εισοδήματα & δραστηριοποιούνται στην αγορά εργασίας τουλάχιστον από το 2008 και μετά, όταν και άρχισε η κρίση και για όσο αυτή διαρκεί.
Δηλαδή άνεργους επιστήμονες & επαγγελματίες που απλώς εγγραφήκαν στα επαγγελματικά μητρώα των συλλογών τους και είναι όμηροι γραφειοκρατίας  (καθώς είναι στο δίλλημα να διαγράφουν να μη διαγράφουν,  με συνέπειες χρηματικές & άλλες σε κάθε επιλογή τους κλπ),  υποαπασχολούμενους (με μπλοκάκι η χωρίς)  με ισχνά εισοδήματα, ατομικές επιχειρήσεις με ισχνά εισοδήματα, σε κάθε περίπτωση επιστήμονες & επαγγελματίες που είχαν εισοδήματα από μείον έως 12.000 ευρώ ετησίως. Το λοιπόν.
Αφού  το ελληνικό κράτος :
Α) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΕΙ  ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ, που θα λάβουν συντάξεις τάξεως 350  ευρώ στα 67 τους πληρώνοντας …εισφορές 4.000 ευρώ ετησίως.
Δεν μπορεί να εξασφαλίσει ΚΑΝ  συντάξεις σε αρκετές ομάδες μελλοντικών συνταξιούχων του ενώ αποδίδει αδικαιολόγητα υψηλές σε κατηγορίες άλλων (βλέπε ΔΕΚΟ)
Β) Δεν μπορεί να διασφαλίσει θέσεις εργασίας  και αρά επιβίωση  στους νέους πολίτες του, παρά τις φαφλατολογιες περί ισχυρής Ελλάδας κλπ (βλέπε ανεργία στο 30% και μεταναστευτικό ρεύμα ανάλογο του 1950-60) :
Όσοι αυτοαπασχολούμενοι είναι υποχρεωμένοι από την επαγγελματική τους ιδιότητα να ασφαλίζονται σε συγκεκριμένα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία  (παρά την ανεργία τους και τα ισχνά τους εισοδήματα)  έχουν ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΙΤΗΘΟΥΝ  και ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ :
1)    Αποσύνδεση της υποχρέωσης για καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από την άσκηση επαγγέλματος, κοινώς ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ που είχαν εισόδημα μικρότερο των 12.000 ευρώ, κοινώς για όσους δεν επαρκούν τα εισοδήματα τους για να ζήσουν. 
Ως αυτως αναδρομική μείωση των υπέρογκων εισφορών σε λελογισμένα επίπεδα, στα επίπεδα της τότε φορολογίας εισοδήματος (δηλαδή μηδέν έως το ποσό των 6.000 ευρώ και συμβολική συμμέτοχη 300 ευρώ για εισοδήματα 6.000 – 12.000 ευρώ), ώστε να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα και να τα καταβάλλουν ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ (όταν τους περισσέψουν).
Εάν αυτό σημαινει ότι οι ως ανω θα λαβουν πολύ μικροτερες συνταξεις, ας είναι. Όταν θα αποκτήσουν τη δυνατότητα να έχουν περισσότερα εισοδήματα, θα συνεισφέρουν & περισσότερα. Μέχρι τότε δεν μπορούν να ανέχονται την λήστευση τους δια της υπερχρέωσης τους.
Είναι απαράδεκτο να απαγορεύεις  υπό  το  φόβο  της υπερχρέωσης στο δημόσιο σε ένα  άνθρωπο να εργαστεί, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ 2.000 ΕΥΡΩ ετησίως.
Σε περίοδο   κρίσης  ακόμα και αυτά  του είναι απολύτως απαραίτητα!
Ποσό μάλλον όταν η κρίση στην ουσία είχε ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ακόμη και εάν για κάποια χρόνια ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΟΝΤΑΝ από τον ιδιωτικό δανεισμό σε τράπεζες (Σε μια υγιή οικονομία παράγεται κέρδος και υπεραξία, άρα ο δανεισμός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ).
Σε μια οικογένεια το να συνεισφέρει ο καθένας στα έσοδα έστω και από 2.000 ευρώ  είναι ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΙΜΟ σήμερα, και φυσικά προτιμότερο από το να υποχρεωθεί σε απραξία και οικονομικό αποκλεισμό εξ αίτιας της εισφορομπηχτικης πολίτικης.
Θέσπιση ανεισφορολογητου λοιπόν  εις το έξης,  με την δικαιολογία ότι οι εισφορές ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΠΑΧΘΕΣ ΒΑΡΟΣ (σχεδόν ΕΠΤΑΠΛΑΣΙΟ) από τον  ίδιο το φόρο εισοδήματος.
Σε κάθε περίπτωση ήδη εδώ και πολλά χρόνια οι εισφορές και οι φόροι (μαζί η χωριστά) εκμηδενίζουν το όποιο εισόδημα κερδίσει ο υποαπασχολούμενος ελεύθερος επαγγελματίας.
Σε απλά ελληνικά οποίος βγάλει εισόδημα 5.000 ευρώ θα αποδώσει όλο το ποσό αυτό σε φόρους, τέλη και εισφορές!
Ας μη μας ξεγελά η φορολογία εισοδήματος (25%). Είναι απαραδεκτη από το πρώτο ευρώ άλλα δεν είναι μόνο αυτή!
Το τέλος επιτηδεύματος (650 ευρώ) και οι εισφορές στα ταμεία (3-4.000 ευρώ) διαλύουν το εισόδημα του αυτοαπασχολούμενου. Είναι ντροπή που κάνεις δεν συζητά γι αυτό ανοιχτα.
-            Πρέπει να  απαλλαχτούν από υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές όσοι έχουν εισόδημα κάτω των 12.000 ευρώ για κάθε χρόνο που πληρούσαν την προϋπόθεση αυτή σε κάθε δε περίπτωση αναδρομικά από το 2008 -τουλάχιστον – που ξεκίνησε και επίσημα  η οικονομική κρίση.
-            Θέσπιση συνολικού ύψους ασφαλιστικών εισφορών (σύνταξη + υγεία) σε ύψος 5%  επί του εισοδήματος όταν αυτό είναι μεταξύ 12.000 και 15.000 ευρώ, και από εκεί και πέρα αναλογική άνοδος  των εισφορών  με βάση ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ και ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ, όπως ισχύει παντού στην ΕΥΡΩΠΗ.
-          Εννοείται ότι μέσα στο 5% πρέπει να είναι ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΣΦΟΡΕΣ, και τα διαφορά επικουρικά, ανθυποεπικουρικα, ΟΑΕΔ, ΕΟΜΜΕΧ, και λοιπά για τα οποία ουδέποτε ρωτήθηκαν οι ασφαλισμένοι εάν θέλουν να επιβαρυνθούν και εάν τα αποδέχονται τελωσπαντων.
Άλλο πράγμα να είσαι δημόσιος υπάλληλος και να σου χαρίζει το κράτος επικουρικές συντάξεις από δω κι από κει (από τα δημόσια έσοδα και τα δάνεια του κράτους ) κι άλλο πράγμα με το ζόρι να σου επιβάλλει επικουρικά ταμεία και διαφορά δήθεν βοηθήματα,  τις εισφορές τον οποίων σε εξαναγκάζει ΕΧΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΛΕΙΣ, να τις πληρώνεις εσύ!
Σε τελική ανάλυση γιατί στο φόρο εισοδήματος η συνεισφορά αυξάνει αναλογικά όσο το εισόδημα αυξάνεται (και μειώνεται αναλογικά όσο το εισόδημα μικραίνει ) και στις εισφορές όχι;
2)    Αναδρομική ισχύς της ανεισφοροδοτικου ορίου  τουλάχιστον από το 2008 που άρχισε η κρίση και σε κάθε περίπτωση για κάθε έτος που μπορεί να αποδείξει ο ασφαλισμένος την οικονομική αδυναμία του με άρση υποχρεωτικότητας και αναλογική μείωση η διαγραφή των οφειλομένων εισφορών  για τα έτη αυτά:
Μηδενικές εισφορές μέχρι το ποσό των 6.000 ευρώ και 300 ευρώ ετησίως για τα εισοδήματα  από   6.000  έως  12.000 ευρώ.
3)    Αυτοδίκαιη διαγραφή προσαυξήσεων για χρόνια ανέργους και υποαπασχολούμενους (με μπλοκάκι η χωρίς), των ως άνω εισοδηματικών προδιαγραφών.
4)    Σύνδεση εισφορών με το εισόδημα ώστε τα ταμεία να ενισχυθούν με αυξημένες εισφορές  από τις μεγάλες εμπορικές και επιχειρηματικές εταιρίες (ιατρικές υπηρεσίες, τεχνικές εταιρίες,  δικηγορικά γραφεία, τουριστικές και εμπορικές επιχειρήσεις κλπ  )  που έχουν έσοδα εκατομμυρίων ευρώ.
Υποχρέωση απόδοσης μέρους των εισφορών αυτών  υπέρ  της κάλυψης  υγείας  των αδυνάτων επαγγελματιών.
5)    Δωρεάν ασφάλιση υγείας σε όλους όσους έχουν εισόδημα κάτω των 6.000 ευρώ και συμβολική συμμέτοχη 100 ευρώ  max σε όσους έχουν εισόδημα 6.000 – 12.000 ευρώ.
Αν εξετάσει κάνεις το ύψος των εισφορών υγείας θα δει ότι από το 1992 μέχρι σήμερα ακολούθησαν ραγδαία ανοδική πορεία, όπως άλλωστε και των συντάξεων.
Πως είναι δυνατόν παλαιοτερα να ήταν φθηνή η πρόσβαση στην υγεία και σήμερα με τόσα νοσοκομεία, τόσα ΕΣΠΑ, τόσους εκσυγχρονισμούς δήθεν, με τόσους ανέργους γιατρούς στη χώρα  κλπ , να είναι απρόσιτη;
Πως πάλι, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές καταφέρνουν να έχουν πολύ πιο φτηνά πακέτα υγείας (ακόμα και με νοσηλεία, αποζημιώσεις κλπ);
Δεν αποτελεί κολοσσιαία απόδειξη κακοδιοίκησης και κακοδιαχείρισης η υπάρχουσα κατάντια του συστήματος υγείας & ασφάλισης ;
Ποια ανάγκη κατάστησε απαραίτητο  να υπερδιπλασιαστούν οι εισφορές στα διαφορά ταμεία πρόνοιας μέσα σε 20 χρόνια, όταν μάλιστα πολλά από αυτά ΔΕΝ ήταν ελλειμματικά και ΔΕΝ έχρηζαν προστασίας μέσω αύξησης εισφορών!
 Για τα δε ελλειμματικά το κράτος ήδη δανειζόταν. Δανειζόταν για να προσφέρει ένα αγαθό, καθώς δεν επαρκούσαν  οι εισφορές των εργαζομένων (υποτίθεται) για την κάλυψη τους.
Παρολαυτα ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΖΟΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΞΑΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΣΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΑΠΡΟΣΙΤΟ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝΟ ΑΓΑΘΟ! Τελικά ποιο είναι το νόημα; Όσο δεν μπορείς να παρέχεις, δανείζεσαι(μέχρι να φτιάξεις το σύστημα σου). Όταν ακόμα και ενώ δανείζεσαι ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΙΤΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, Ε ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!
 6)    Θέσπιση διαδικασίας & λογαριασμού απόδοσης των εξαιρεθέντων  κλοπιμαίων / καταχρασθεντων / μη δικαιολογουμένων  ποσών  από πάσης φύσεως κλοπές και ατασθαλίες εις βάρος του ελληνικού δημόσιου  ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ, οπού θα καλύπτουν πρώτα την περίθαλψη και έπειτα θα συμπληρώνουν τις εισφορές  για σύνταξη των αδύναμων επαγγελματιών.
Αδυνατούμε να καταλάβουμε τι νόημα έχει η φυλάκιση μεγαλοοφειλετων και μεγαλοκαταχραστων του δημοσίου και οι απάνθρωπα εξοντωτικές ποινές, όταν το ουσιώδες – σε μια χρεοκοπημένη χώρα μάλιστα - ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΔΟΣΗ των υφαρπαχθέντων κλοπιμαίων.  
Σε αυτό έπρεπε να εστιάσει το δημόσιο με σύσταση ειδικής ομάδας αναζήτησης των κλοπιμαίων σε offshore, ξένες τράπεζες, φορολογικούς παραδείσους κλπ ακόμη και σε απευθείας παραχώρηση των ακινήτων περιουσιών των καταχραστών στα ασφαλιστικά ταμεία  και όχι στις εξοντωτικές φυλακίσεις.
7)    Η θέσπιση εύλογων  εισφοροδοτικών απαλλαγών σε τίποτα δεν θα βλάψει το κράτος. Ήδη το δημόσιο δεν έχει έσοδα από μικροεπαγγελματίες καθώς οι τελευταίοι και  δεν έχουν ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ  άλλα  και  ΔΕΝ υποχρεούνται να καταβάλλουν πόσα που είναι πολλαπλάσια των εσόδων τους και της … ζημιάς τους!!!
 Ήδη το 50% των επαγγελματιών του ΟΑΕΕ και του ΕΤΑΑ δεν πληρώνουν εισφορές γιατί ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΕΩΣ ΙΣΧΝΑ ΕΣΟΔΑ.
Αρά στην  ουσία το δημόσιο  ΔΕΝ χάνει τίποτα, καθώς ουκ αν λαβοις κλπ.
Δεν μπορεί όμως και να προσπαθεί να εκβιάσει με απειλές τους ανθρώπους αυτούς, που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ικανά εισοδήματα από το επάγγελμα τους.
Είναι κατάφωρα άδικο, ανήθικο και εξόχως αντισυνταγματικό.
Οι αδύναμοι οικονομικά επαγγελματίες & επιστήμονες  ήδη  πλήρωσαν  και πληρώνουν βαρύτατα το τίμημα  αυτό :
 Α)    ΜΕΝΩΝΤΑΣ  ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ  ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΥΓΕΙΑΣ.
 Β)  ΜΗΝ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ.
Πρόκειται για τραγική κατάσταση και στέρηση βασικών βιοτικών δικαιωμάτων.
Είναι ενάντια στην αρχή της αναλογικότητας, της συνεισφοράς στα βάρη, της προστασίας της οικογενείας & υγείας και άλλες θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος η περεταίρω εξαθλίωση τέτοιων κοινωνικών ομάδων.
Είναι επίσης αθλία η επιχειρούμενη εξόντωση τους δια :
α) της αποβολής τους από το επάγγελμα τους, την επιστήμη τους, την επιβίωση και
β) της ίδιας της υπερχρέωσης τους στα ασφαλιστικά  ταμεία, η οποία δεν είναι φανταστική (όπως οι υπηρεσίες που ΔΕΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ) ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ (ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗ & AΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ).
Μόνη δουλειά του κράτους είναι να διαπιστώσει ποιοι από αυτούς απέκρυψαν εισοδήματα ίσως και αρά έχουν όντως εισφοροδοτικη ικανότητα και όχι να υποχρεώνει σε εισφορές νέους που δεν βγάζουν παρά ελάχιστα χρήματα να ζήσουν.
Παραπομπές :
1) Εδω η (μακροσκελεστατη) μελέτη  και γνωμοδότηση μου για τη συνταγματικοτητα  του υπάρχοντος καθεστώτος των ασφαλιστικών εισφορών :

Η ανυπαρξία φοροδοτικής ικανότητας σημαίνει και ανυπαρξία εισφοροδοτικης ικανότητας (Full Version)

Η μεγαλύτερη  νομική ερεύνα επί του ασφαλιστικού ζητήματος της Ελλάδας, αυτή τη φορά όμως ιδωμένο από τη σκοπιά του ασφαλισμένου ελεύθερου επαγγελματία.
2. Kαι εδώ η αντίστοιχη για το ασφαλιστικό των δικηγόρων :

Η κοινωνική ασφάλιση των δικηγόρων : από κοινωνικό αγαθό – σε μηχανισμό αρμέγματος (υπέρ τροικανών)