«Koράκια» πάνω από τον Υμηττό

Αναδημοσίευση από την ΕφΣυν

Βιομηχανία προσφυγών στο ΣτΕ έχει στηθεί με στόχο την κατάργηση του προεδρικού διατάγματος του 2011 για την προστασία του Υμηττού, που προώθησαν το υπουργείο Περιβάλλοντος και ο Οργανισμός Αθήνας. Πρωτοστατούν δήμοι που έχουν όρια γύρω από τον πιο σημαντικό ορεινό όγκο του λεκανοπεδίου, με πανομοιότυπες αιτήσεις, ζητώντας να εξαιρεθούν εκτάσεις που εντάχθηκαν στη ζώνη απόλυτης προστασίας.

Η εκδίκαση έγινε στις 15 Φεβρουαρίου και αναμένεται η έκδοση της απόφασης. Στον κατάλογο περιλαμβάνονται οι δήμοι Κορωπίου, Παιανίας, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Γλυφάδας και Παπάγου-Χολαργού, παρά τη θετική στάση που είχε πάρει για το διάταγμα ο δημοτικός Σύνδεσμος για την Προστασία και Ανάπτυξη του Υμηττού (ΣΠΑΥ). Θα ακολουθήσει η εξέταση των προσφυγών που έχουν καταθέσει εκατοντάδες πολίτες οι οποίοι θεωρούν ότι με το νέο καθεστώς θίγονται οι ιδιοκτησίες τους.

Σε περίπτωση που γίνουν δεκτές οι προσφυγές, αντικειμενικά ευνοούνται και τα σχέδια για νέους αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό (σήραγγα Αργυρούπολης, επέκταση της περιφερειακής Υμηττού ώς τη λεωφόρο Βουλιαγμένης), που έχουν αναθερμανθεί εν όψει της εκποίησης του Ελληνικού. Με το διάταγμα του 2011 είχαν αποκλειστεί οι αυτοκινητόδρομοι από τους ορεινούς όγκους, στη βάση και των σχετικών αναφορών του Ε” του ΣτΕ.

Ερωτήματα προκαλεί και η καθυστέρηση από την πλευρά της σημερινής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος να προχωρήσει στην εφαρμογή των προβλεπόμενων από το διάταγμα μέτρων προστασίας, με σημαντικότερες τη θέσπιση φορέα διαχείρισης και την οργάνωση του «πάρκου» κεραιών. Δεν έχει καν ξεκινήσει η καταγραφή των αυθαιρέτων ώστε να προωθηθεί στη συνέχεια πρόγραμμα με μέτρα αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, κάποιοι ιδιοκτήτες έχουν σπεύσει να υποβάλουν δηλώσεις τακτοποίησης των αυθαιρέτων τους, παρ” όλο που σήμερα ρητά εξαιρούνται από τον νόμο.

Το διάταγμα του Υμηττού έφερε σημαντικές αλλαγές σε μια περιμετρική ζώνη χιλιάδων στρεμμάτων, όπου ιδιώτες, δήμοι, κρατικοί φορείς αλλά και η Εκκλησία επιδίδονται σε συστηματική καταπάτηση και παράνομη δόμηση. Τα περίφημα «αναψυκτήρια» και τα «πολιτιστικά» κέντρα, που στην ουσία ήταν βίλες επωνύμων, ήταν το «κερασάκι» στην κακοποίηση του βουνού που γινόταν χάρη σε παραθυράκια του διατάγματος του 1978. Ακόμη και φορείς του Δημοσίου, όπως η ΔΕΗ και αρκετοί δήμοι, προχωρούσαν στο τσιμεντάρισμα τυπικά προστατευόμενων περιοχών για να καλύψουν τις ανάγκες σε κοινωφελείς χρήσεις.

Αιχμή των νέων ρυθμίσεων είναι η επέκταση της ζώνης απόλυτης προστασίας (Α” ζώνη), όπου απαγορεύεται κάθε είδους δόμηση. Με το ισχύον διάταγμα αυξάνονται από 63.000 σε 78.000 στρέμματα που εντάσσονται στην Α” ζώνη προστασίας, η οποία πλέον καλύπτει το 88,5% της συνολικής έκτασης των 105.000 στρεμμάτων του ορεινού όγκου. Στην επίμαχη ζώνη βρίσκονται οικισμοί αυθαιρέτων αλλά και εκτάσεις του Δημοσίου που έχουν καταπατηθεί εδώ και πολλά χρόνια και οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες τους σκόπευαν να οικοπεδοποιήσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από μερικά χρόνια είχαν γίνει αγορές μεγάλων εκτάσεων από εταιρείες off shore με σκοπό την κατασκευή ιδιωτικών νοσηλευτηρίων ή διδακτηρίων, που με το σημερινό καθεστώς είναι μη επιτρεπτές χρήσεις.

Τέσσερα είναι τα σημεία αιχμής στις προσφυγές των δήμων που έχουν κατατεθεί στο ΣτΕ:

*Περιορίζονται οι δυνατότητες των δήμων να προχωρήσουν σε επέκταση των εντός σχεδίων περιοχών στην περίμετρο του Υμηττού. Γίνονται μάλιστα αναφορές για κάλυψη μελλοντικών οικιστικών αναγκών, που στην ουσία αφορούν την τακτοποίηση οικισμών αυθαιρέτων, καθώς και για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών (σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ.) που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν μέσα στα ισχύοντα όρια των δήμων.

*Δεν έχει προηγηθεί συνολική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως επιβάλει η σχετική κοινοτική Οδηγία. Χαρακτηρίζεται επίσης μη νόμιμη η διαδικασία περιβαλλοντικού προελέγχου. Υπάρχουν ωστόσο οι μελέτες που έχουν εκπονηθεί στο πλαίσιο του νέου Ρυθμιστικού σχεδίου της Αττικής.

*Στη ζώνη απόλυτης προστασίας έχει ενταχθεί γεωργική γη με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά που υπάρχουν σε γειτονικά ακίνητα, αλλά έχουν ενταχθεί στη Β” ζώνη.

*Οι αλλαγές στο καθεστώς προστασίας αφορούν 12 δήμους και επομένως θα έπρεπε να έχει ζητηθεί η γνωμοδότηση του περιφερειακού συμβουλίου.

Τα κείμενα των προσφυγών είναι πανομοιότυπα, με αποτέλεσμα στην περίπτωση του Δήμου Ηλιούπολης να αναγράφεται σε κάποιο σημείο… Κορωπί. Σε άλλο σημείο γίνεται λόγος για «καλλιεργούμενες εκτάσεις», που προφανώς αφορούν την άλλη περιοχή και όχι τον αστικό δήμο της Ηλιούπολης.

Στο ΣτΕ έχει επίσης προσφύγει ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης και η Διαδημοτική Επιτροπή για τη Διάσωση του Υμηττού, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Στρέφονται κατά της διάταξης που παρέχει τη δυνατότητα χωροθέτησης υπερεντατικών χρήσεων ενέργειας, όπως Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης (ΚΥΤ) μέσα σε ζώνες προστασίας. «Βλάπτουν σοβαρά τα οικοσυστήματα, θέτοντας σε κίνδυνο την επιδιωκόμενη αναγέννησή τους και νομιμοποιούν εγκαταστάσεις και δραστηριότητες οι οποίες από μακρού λειτουργούν παρανόμως», επισημαίνει η επιτροπή που τονίζει ότι «με τη δυνατότητα κατασκευής ιδιωτικών και δημόσιων εκπαιδευτικών συγκροτημάτων στη Β” ζώνη ανατρέπεται η βασική κατεύθυνση του υφιστάμενου και του υπό αναθεώρηση Ρυθμιστικού σχεδίου της Αθήνας “περί συνεκτικής πόλης”, ουσιαστικά αναιρείται η χρήση “γεωργική γη” στη Β” ζώνη και προωθούνται φαινόμενα κερδοσκοπίας από πραγματικούς ιδιοκτήτες ή καταπατητές της δημόσιας γης».

«Οι καταστροφικές πυρκαγιές και οι εμπρησμοί των τελευταίων ετών αποτελούν το τελευταίο προειδοποιητικό καμπανάκι. Ας μην επιτρέψουμε να περάσουν τα νέα σχέδια για τη λεηλασία του Υμηττού», δήλωσε στην «Εφ.Συν.» ο πολεοδόμος Πάνος Τότσικας, μέλος της Διαδημοτικής Επιτροπής.