Πρόταση της συσπείρωσης προς το 15ο Συνέδριο της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ

Σήμερα 26/2 και έως την Πέμπτη 28/2 διεξάγεται το 15ο Συνέδριο της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ στο ξενοδοχείο Τιτάνια. Ακολουθεί η πρόταση που η συσπείρωση αριστερών μηχανικών κατέθεσε στις υπόλοιπες αριστερές παρατάξεις (Αγωνιστική Συνεργασία, ΔΕΜ, Αριστερή Παρέμβαση) για συνδιαμόρφωση, ώστε να προκύψει συνεργασία και κοινή δράση αυτών στο σωματείο.

Τρία χρόνια μνημόνια είναι αρκετά

Εδώ και τρία χρόνια ζούμε σε πλήρη εξέλιξη την υλοποίηση της σαρωτικής επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – εργοδοσίας (με την εφαρμογή των τριών μνημονίων, τα φορολογικά χαράτσια, την κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος στους χώρους δουλειάς κλπ.), που λεηλατεί κυριολεκτικά τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Το σύνολο των εργαζομένων και οι άνεργοι αντιμετωπίζουν μια δραματική κατάσταση, μια απότομη βουτιά του βιοτικού τους επιπέδου.

Με καθημερινές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και μια πραγματική ανεργία που προσεγγίζει το 30% στον ιδιωτικό τομέα και με διακηρυγμένο και ψηφισμένο στόχο την «ελάφρυνση» του δημοσίου από 150.000 εργαζόμενους. Με την πλήρη διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και την αντιμετώπιση κάθε δημόσιου αγαθού ως πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Με την διαμόρφωση μιας εργασιακής κόλασης με την τρομοκρατία των απολύσεων, των εργασιακών σχέσεων – λάστιχο, τις συμβάσεις μαύρης εργασίας. Με την πλήρη κατάργηση των ΣΣΕ, την «απελευθέρωση» των απολύσεων και τη διάλυση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.

Τα μέτρα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα έχουν απολύτως κοινή «λογική» και στοχεύουν στην πάμφθηνη εργατική δύναμη, στη διαμόρφωση ενός εργαζόμενου υποταγμένου και εξαθλιωμένου που δεν θα έχει το κουράγιο να ορθώσει ανάστημα απέναντι στον εργοδότη, είτε είναι το κράτος είτε ιδιώτης. Γι αυτό θέλουν να προσθέσουν στη στρατιά των 1.300.000 ανέργων και των 500.000 απλήρωτων εργαζόμενων άλλα 150.000 θύματα από το δημόσιο τομέα, θυσία στο σφαγείο της χρεομηχανής, των τραπεζικών και πολυεθνικών συμφερόντων. Γι αυτό ο λαός είναι υπό συνεχή εκβιασμό και πίεση να αποδεχθεί την εξαθλίωση για το καλό της «εθνικής» οικονομίας, τη «διάσωση» της χώρας, την παραμονή στο ευρώ και στην Ε.Ε. Γιατί μόνο έτσι το κεφάλαιο, το Δ.Ν.Τ. και η Ε.Ε. ελπίζουν ότι θα ξεπεράσουν την κρίση και τους ανταγωνισμούς τους.

Η τρικομματική κυβέρνηση και η τρόϊκα επιχειρούν να ανακόψουν την λαϊκή αγωνιστική δυναμική για να προχωρήσουν απρόσκοπτα το καταστροφικό σκληρά ταξικό «πρόγραμμα» των μνημονίων και της βάρβαρης επίθεσης. Με το πέρασμα, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα των άγριων αντιλαϊκών μέτρων (βλ. καταιγισμός Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου), και ταυτόχρονα με το χτύπημα μέσω των δυνάμεων καταστολής, των λαϊκών και νεολαιίστικων αντιστάσεων, κάθε αντίστασης που υπάρχει.

Δε μας ξεγελάνε οι υποσχέσεις ότι «έρχεται η ανάπτυξη», ότι το 2013 είναι η τελευταία χρονιά του οικονομικού και κοινωνικού βυθίσματος. Γιατί αφενός η ανάπτυξη την οποία επιδιώκουν είναι με μισθούς πείνας 300 – 400 ευρώ, με φτώχεια και υπερεκμετάλλευση, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και καταστροφή του περιβάλλοντος. Αφετέρου η ίδια η σκληρή πραγματικότητα διαψεύδει τις όποιες «αυταπάτες», αφού το ΙΟΒΕ, το ΔΝΤ και η ΕΕ μιλούν για ύφεση άνω του 4% φέτος και σωρευτικά τα τελευταία 4 έτη θα ξεπεράσει το 20% (μέγεθος που μόνο με σκληρές πολεμικές αναμετρήσεις μπορεί να συγκριθεί). Η ανεργία θα ανέβει κι άλλο, κάτι που αποτελεί διεθνή τάση για το 2013, με τους ανέργους (και ειδικά τους νέους) να φθάνουν σε ύψη ρεκόρ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση, αντίθετα η διεθνής συστημική-καπιταλιστική κρίση δηλώνει παρούσα και κτυπά το σύνολο του κόσμου και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι μόνο στην περιφέρειά της, αλλά και στο κέντρο της, όπως στη Γαλλία ακόμα και στην Γερμανία. Ο Νότος της Ευρώπης (PIGS) μετατρέπεται σε οικονομικά αλλά και σε κοινωνικό-πολιτικά διακεκαυμένη ζώνη. Τα επόμενα έτη θα είναι έτη κορύφωσης της κοινωνικής καταστροφής, εξαθλίωσης των εργαζομένων, χωρίς να φαίνεται άλλη διέξοδος, πέρα από τον ίδιο των αγώνα των εργαζόμενων και του λαού.

Το Μνημόνιο 3 και κάθε παραπέρα δανειοδότηση της Ελλάδας από την τρόικα γίνεται με όρους ασφυκτικής εποπτείας, και κατάργησης δημοκρατικών δικαιωμάτων, διαμορφώνοντας ένα σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Πρόκειται για τομή βάθους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στην οποία θα κινηθεί συνολικά η ΕΕ, με την θεσμοθέτηση της ισχύος από 1/1/2013 του Δημοσιονομικού Συμφώνου μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με το Σύμφωνο αυτό, επιβάλλεται μόνιμο καθεστώς επιτροπείας για όλες τις χώρες. Γι αυτό υποβαθμίζονται ακόμα και στοιχειώδεις πλευρές της λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την ίδια ώρα που στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα (όπως της απεργίας) τίθενται στην παρανομία, από μια διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ταυτόχρονα η νέα συμφωνία ενεργοποιεί μηχανισμούς αυτόματων μικρών μνημονίων και μέτρων στην περίπτωση μη επίτευξης των στόχων (ικανοποίησης των δανειστών) και δεσμεύει χειροπόδαρα τις κυβερνήσεις στο άρμα τους, χωρίς ούτε καν απόφαση από τη βουλή.

Όλα τα παραπάνω υπογραμμίζουν πως κανένα μέλλον δεν υπάρχει για το λαό μέσα στη φυλακή της τρόικα και των μνημονίων και είναι ενδεικτικά για το πόσο κρίσιμη είναι η μάχη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες σε παρανομία

Η πολιτική αυτή δεν μπορεί να περάσει χωρίς τον πρωτοφανή παροξυσμό της κρατικής και παρακρατικής βίας, τρομοκρατίας και καταστολής που παίρνει πλέον απροκάλυπτα στρατιωτικά χαρακτηριστικά. Η κυβερνητική – κρατική επίθεση που ζούμε το τελευταίο διάστημα αποτελεί προετοιμασία του συστήματος για την αντιμετώπιση των κοινωνικών αντιστάσεων και εξεγέρσεων του σήμερα και του αύριο, που εγκυμονεί η εποχή μας.

Η κυβέρνηση ξεκινώντας από τους μετανάστες και τις καταλήψεις στέγης, πέρασε γρήγορα στα «μαχητικά συνδικάτα» και στον ταξικό συνδικαλισμό και σε μια διαρκή επιθετικότητα κατά του «εχθρού λαού» κάνοντας «επίδειξη δύναμης» με αλλεπάλληλα πραξικοπήματα και επεμβάσεις των ΜΑΤ, με τη «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη μπροστάρη σε αυτήν την προσπάθεια (καμία απεργία από τη Χαλυβουργία και μέχρι σήμερα δεν έχει βγει νόμιμη).

Χρησιμοποιεί την επιστράτευση για να τσακίσει τις απεργίες στο ΜΕΤΡΟ και τους ναυτεργάτες, αποδεικνύοντας πως έχει αποφασίσει να κυβερνήσει με «στρατιωτικό νόμο» και ονομάζοντας «συντεχνία» όποιον παλεύει ενάντια στην πολιτική της για την επιβίωση. Αποθρασυμένη από την υποχώρηση των κοινωνικών αγώνων της πρόσφατης περιόδου και με τις πλάτες τρόϊκας και εργοδοσίας η κυβέρνηση έρχεται να βγάλει «εκτός νόμου» ακόμα και αυτό το δικαίωμα στον αγώνα με την επίθεση που ετοιμάζει στις απεργίες, στα σωματεία, στο συνταγματικό δικαίωμα του συνδικαλισμού.

Στην νομιμοποίηση στις συνειδήσεις όλων, του εντεινόμενου αυταρχισμού και το νέου δόγματος «Νόμου και Τάξης» που εφαρμόζει ο Δένδιας ήδη από το καλοκαίρι με το πρόγραμμα Ξένιος Δίας, αξιοποιείται και η Χρυσή Αυγή. Τόσο σαν πολιτική δεξαμενή της κοινωνικής διαμαρτυρίας, όσο και σαν «σιδηρογροθιά» του συστήματος για να τσακίσει το κίνημα. Η στάση της ήταν αποκαλυπτική σε όλους τους εργατικούς αγώνες, μαζί με τη συγκυβέρνηση συκοφάντησε τους εργαζόμενους και στοχοποίησε τον αγώνα. Οι Χρυσαυγίτες δεν έχουν θέση σε κανένα σωματείο, σε κανένα χώρο δουλειάς.

Τρία χρόνια αγώνες

Η τριετία αυτή όμως σημαδεύτηκε και από μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Από τις 25 μεγάλες πανεργατικές απεργίες, το κίνημα «δεν πληρώνω», τις λαϊκές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και τις πλατείες όλης της χώρας έως τα περιβαλλοντικά και τοπικά κινήματα (χαλκιδική, κερατέα, ενάντια στις ΒΑΠΕ στην Κρήτη κλπ) αναπτύχθηκαν ισχυρότατες αντιστάσεις που όμως δεν έχουν καταφέρει ακόμα να ανατρέψουν τις μνημονιακές κυβερνήσεις και το ειδικό καθεστώς που έχουν επιβάλλει ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Επανεξετάζουμε με κριτικό και αυτοκριτικό τρόπο, το μέχρι σήμερα κίνημα του λαού μας (και το δικό μας ως τμήμα του) όχι για να το σταματήσουμε και να οδηγηθούμε στη μοιρολατρεία, αλλά για να προετοιμαστούμε καλύτερα για τις συγκρούσεις που έρχονται. Οι αγώνες ανά κλάδο, ή χώρο εργασίας συνάντησαν ένα όριο αναποτελεσματικότητας. Η συγκυρία και η ένταση της επίθεση του κεφαλαίου απαιτούν έναν πρώτιστα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ με διάρκεια, εκεί που τους πονάει, με μπλοκαρίσματα, με ανυπακοή, με αγώνες που θα τους αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, από ένα πλατύ κοινωνικό-λαϊκό μέτωπο που θα οδηγήσει στην ακύρωση των μέτρων, των Μνημονίων και των πολιτικών τους, θα οδηγήσει σε μια πραγματική και νικηφόρα σύγκρουση. Μέχρι την τελική νίκη που πρέπει να είναι δική μας.

Τι κίνημα εργαζομένων θέλουμε

Εκτιμούμε πως η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος είναι κρίσιμη προϋπόθεση για να αναπτυχθούν νικηφόροι αγώνες για την ανατροπή της επίθεσης. Σήμερα χρειαζόμαστε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να συσπειρώσει το τεράστιο τμήμα των εργαζομένων που είναι ασυνδικάλιστο ή μακρυά από τα σωματεία, τα νέα τμήματα εργαζομένων και μορφών εργασιακών σχέσεων. Να βρει δρόμους οργάνωσης των εκατομμύρια ανέργων. Να είναι αντίπαλος της εργοδοσίας, του κεφαλαίου, των πολιτικών του εκπροσώπων, έξω από το διαδρομισμό και την υποταγή στην πολιτική εξουσία . Να θεωρεί σαν βασικό κριτήριο δράσης του τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Να έχει ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα, τα κέντρα εξουσίας και το κράτος. Να βασίζεται στη δύναμη και την απόφαση των ίδιων των εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα και όχι στις κομματικές ντιρεκτίβες ή τις συμφωνίες κορυφής. Για να μπει ένα τέλος στον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση… δημόσιοι-ιδιωτικοί υπάλληλοι, ντόπιοι-μετανάστες, νεοπροσλαμβανόμενοι-παλαιοί, απασχολούμενοι–άνεργοι, όσοι παίρνουν τον μισθό τους-απλήρωτοι, πλήρους-μερικής απασχόλησης, εργαζομένων- ανέργων. Σε ένα τέτοιο συνδικαλιστικό κίνημα πιστεύουμε, σε μια τέτοια κατεύθυνση θέλουμε να συμβάλλουμε.

Επιδίωξη μας το επόμενο διάστημα είναι να συμβάλλουμε στον αναγκαίο ταξικό συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και αγωνιστικών ομοσπονδιών για να δοθεί η μάχη της επιβίωσης των εργαζόμενων και της ανατροπής της πολιτικής της εξαθλίωσης:

Δημόσιοι Υπάλληλοι Μηχανικοί: αντιμέτωποι με τις βάρβαρες επιπτώσεις της κρίσης και των μνημονίων.

Για τους ΔΥ μηχανικούς όπως και για πολλά εκατομμύρια λαού στην Ελλάδα, η μάχη της επιβίωσης έχει γίνει καθημερινή και πολύ δύσκολη υπόθεση.

Τα αλλεπάληλα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους , μέσα σε 3 μόλις χρόνια ζήσαμε:

Τη συνολική μείωση των αποδοχών μας σε επίπεδα της τάξης του 50%, την πλήρη κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού

Τις εφεδρείες, την προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα, την αργία και όπως αλλιώς ονομάζουν κάθε φορά τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων

Το κλείσιμο – συρρίκνωση – συγχώνευση - υποβάθμιση δημόσιων οργανισμών και φορέων με στόχο να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο «μόνο ότι δε θέλουν οι ιδιώτες»

Τη στοχοποίηση και λασπολογία σε βάρος του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων προσπαθώντας να αθωώσουν τις πολιτικές τους που μας έφεραν ως εδώ.

Την εξαντλητική φορολογία κάθε είδους (άμεση, έμμεση, χαράτσια) που αποψηλώνει ότι απομείνει από το πενιχρό πλεόν εισόδημα

Τις αυξήσεις στις εισφορές του ΤΣΜΕΔΕ, τη στιγμή που η ίδρυση του ΕΟΠΥΥ, ισοδυναμεί με τρομακτική επιδείνωση των παροχών υπηρεσιών υγείας των ασφαλισμένων. Οδηγεί στην ενοποίηση προς τα κάτω των παροχών.

Παράλληλα οι εισφορές μας εξανεμίζονται με τα «κουρέματα» και τζογάρονται για να συνεχίζουν να κερδίζουν οι τράπεζες.

ριζική αντίθεση στα μνημόνια σε ΕΕ-ΔΝΤ και στις κυβερνήσεις τους

Καμία βελτίωση της θέσης των ΔΥ μηχανικών δε μπορεί να προκύψει χωρίς ευρύτερες ανατροπές. Το σωματείο πρέπει να συμβάλλει με τις δυνάμεις του στο ευρύτερο κίνημα εργαζομένων και κοινωνίας ενάντια στο καθεστώς της τρόϊκας (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ), ενάντια στις μνημονιακές κυβερνήσεις (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), ενάντια στην εξαθλίωση της κοινωνίας. Να ανοίξει ο δρόμος ώστε οι εργαζόμενοι και ο λαός να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.

Ανυποχώρητοι αγώνες για να διώξουμε ΕΕ – ΔΝΤ και τις κυβερνήσεις τους

Κατάργηση όλων των δανειακών συμβάσεων, νόμων, μνημονίων της τελευταίας τριετίας.

Να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Στάση πληρωμών σε δανειστές και κερδοσκόπους και διαγραφή του χρέους.

Καμία θυσία για το ευρώ, ρήξη με την ΕΕ.

Κατάργηση όλων των χαρατσιών. Άρνηση-ανυπακοή στην πληρωμή τους.

Να φορολογηθεί άμεσα το κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, η εκκλησία, οι off shore εταιρείες, οι μεγαλοεκδότες, το ξένο κεφάλαιο και οι καταθέσεις των Ελλήνων πλουτοκρατών στις δεκάδες λίστες Λαγκάρντ

Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με κοινωνικό έλεγχο.

Συμπόρευση με το αγωνιζόμενο κίνημα εργαζομένων και όχι με τις απαξιωμένες ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ

Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δημοκρατία και ελεύθερος συνδικαλισμός στους χώρους δουλειάς. Όχι στην ποινικοποίηση της συλλογικής δράσης και των αγώνων.

Αντίθεση στο φασισμό και στη νεοναζιστική βία

Υπεράσπιση της εργασίας, του αντικειμένου μας, των δημόσιων αγαθών, του περιβάλλοντος

Το «νέο» μισθολόγιο φτωχολόγιο έδωσε στο σωματείο ένα ισχυρότατο χτύπημα με την κατάργηση των κλαδικών επιδομάτων 6 και 7 %_0. Ο Καλλικράτρης, η κατάργηση των πολεοδομιών, τα σταμάτητα των δημοσίων έργων αφαίρεσαν μεγάλο μέρος του αντικειμένου εργασίας των μηχανικών. Η εφεδρεία και οι καταργήσεις Οργανισμών (όπως ο ΟΕΚ) έστειλαν ισχυρό μύνημα ότι οι απολύσεις είναι πλέον εδώ (με «αξιολόγηση» ή χωρίς).

Ούτε μια απόλυση εργαζομένου στο δημόσιο, όχι στην "αξιολόγηση" που μόνο στόχο έχει τη «νομιμοποίηση» των απολύσεων

Επαναφορά των αποδοχών στα επίπεδα αξιοπρέπειας που ίσχυαν πριν απ την επιδρομή με ομογενοποίηση αποδοχών.

Δημόσιες Τεχνικές Υπηρεσίες και έργα σε όφελος της κοινωνίας και όχι σε όφελος τραπεζών και επενδυτών. Όχι στα ΣΔΙΤ, στις συμβάσεις παραχώρησης, στην κατάργηση των πολεοδομιών.

Όχι στον Καλλικράτη, στη συγχώνευση – κατάργηση υπηρεσιών και φορέων, στη συρρίκνωση του ΠΔΕ.

Να ακυρωθούν οι συμβάσεις παραχώρησης στο κατασκευαστικό κεφάλαιο που ψήφισαν οι πρόσφατες κυβερνήσεις. Δημόσια έργα βελτίωσης και ανάπτυξης των κοινωνικών υποδομών, με υλοποίησή τους από το δημόσιο με αυτεπιστασία.

Όχι στο ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας και γης και τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών (ρεύμα – νερό – συγκοινωνίες). Δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες.

Υπεράσπιση της εργασίας, του αντικειμένου μας, των δημόσιων αγαθών, του περιβάλλοντος

Συνεργασία με το υπόλοιπο κίνημα των εργαζομένων, με κινήσεις πολιτών, λαϊκές συνελεύσεις και περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες

Ασφαλιστικά

Να επιστραφούν τα κλεμμένα του ΤΣΜΕΔΕ από το «κούρεμα» και τα χρωστούμενα 600 εκατ € του κράτους

Καμία αύξηση εισφορών σε καμία κατηγορία ασφαλισμένων, είναι ήδη υπέρογκες

Όχι στις μειώσεις συντάξεων, έχουμε πληρώσει χρόνια υπέρογκων εισφορών και κάθε περικοπή τους είναι ληστεία.

Να επανέλθουν τα όρια ηλικίας στην 35ετία.

Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση. Δημόσια καθολική και κοινωνική ασφάλιση έξω από τις λογικές της ανταποδοτικότητας.

Απεμπλοκή του Ταμείου από την Τράπεζα Αττικής και τα τραπεζικά παιχνίδια.

Όχι στον ΕΟΠΥΥ. Δημόσια, δωρεάν και ποιοτική υγεία για όλους χωρίς προϋποθέσεις

Για ένα δημοκρατικό, μαζικό σωματείο των μελών

Το νέο αυτό τοπίο μας πιέζει να προχωρήσουμε το συντομότερο στην αναδιοργάνωση της ΕΜΥΔΑΣ, ώστε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη και τη συμμετοχή των συναδέλφων.

Επανεγγραφή μελών και εκκαθάριση του μητρώου μετά από μεγάλη εξόρμηση, περιοδίες, συζήτηση με τους συναδέλφους.

Ισχυρές και δραστήριες Πρωτοβάθμιες Ενώσεις

Δημιουργία τμημάτων που να ανταποκρίνονται στις πρόσφατες εξελίξεις

Συχνές συνελεύσεις τμημάτων και των πρωτοβάθμιων ενώσεων, ώστε η συμμετοχή των μελών να συμβάλλει δημιουργικά στη δράση του σωματείου.

Αξιοποίηση του διαδικτύου και της ηλεκτρονικής επικοινωνίας

Λειτουργία Ομάδων Εργασίας και επεξεργασίας θεμάτων

Λειτουργία Επιτροπών Αγώνα ανά χώρο και κεντρικά, λειτουργία και ενίσχυση του απεργιακού ταμείου.

Επανεξέταση των οικονομικών του σωματείου

Καταγγελία και διαχωρισμός από πρακτικές διαφθοράς

συσπειρωση αριστερων μηχανικων