ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ
Αυτή τη βδομάδα συζητήθηκε με τη διαδικασία του «επείγοντος» στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ένα εξαιρετικά σημαντικό νομοσχέδιο με τίτλο-σιδηρόδρομο και τέσσερα σημαντικά άρθρα.
Η πληροφόρηση για τις βασικές διατάξεις και συνέπειες του είναι ζωτικής
σημασίας: Aπό κοινού με το υπό εκκόλαψη νομοσχέδιο για τα «μέτρα» και
το νόμο πλέον, εδώ και ένα μήνα, «περί ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών», ουσιαστικά ολοκληρώνει το τρίπτυχο ενός Τρίτου Μνημόνιου κι ενός Δεύτερου Μεσοπρόθεσμου.
Εδώ θ’ ασχοληθούμε με την κύρια αποστολή του (Άρθρα Δεύτερο και Τρίτο): Την πλήρη αποχώρηση της Ελληνικής Δημοκρατίας από το σύνολο των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας.
Αποχώρηση του Δημόσιου από τις επιχειρήσεις του
Με το Δεύτερο Άρθρο επικυρώνεται η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία καταργείται το ελάχιστο ποσοστό του Ελληνικού Δημόσιου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, στους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας.
Αυτές οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις και τα λιμάνια θα μπορούν να
παραχωρηθούν πλέον πλήρως απ’ το ΤΑΙΠΕΔ στο μεγάλο διεθνές κι ελληνικό
κεφάλαιο με πώληση για τις επιχειρήσεις ή 99χρονη μίσθωση για τα λιμάνια, μαζί με τα οποία παραχωρείται και ολόκληρη η παραλιμάνια ζώνη!
Αποτέλεσμα; Όχι απλώς το κυριολεκτικό ξεπούλημα των «χρυσαφικών» της δημόσιας περιουσίας, καθώς η μετοχική βάση αυτών των εταιρειών χάρη στην, προκαλούμενη από την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, ύφεση και την υποτιμητική κερδοσκοπία έχει υποχωρήσει μεταξύ 2010 και 2012 από 30-70%. Όχι απλώς η συρρίκνωση των επιχειρήσεων, οι απολύσεις, η δημιουργία πολλών ταχυτήτων παροχής υπηρεσιών σε βάρος των απομακρυσμένων περιοχών και της υπαίθρου ή η αύξηση των τιμολογίων
και πολλά προβλήματα ασφάλειας, όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία από την
ιδιωτικοποίηση τέτοιων επιχειρήσεων. Η μεγαλύτερη ζημιά θα προέλθει από
τη δραστική μείωση της ικανότητας οικονομικής παρέμβασης και στρατηγικού σχεδιασμού του κράτους. Επιχειρείται ο ακρωτηριασμός της ικανότητας μιας αυριανής κυβέρνησης που δε θα δεσμεύεται από τα σύμφωνα με την Τρόικα,
ν’ ανακόψει τη σημερινή πορεία καταστροφής της χώρας και να σχεδιάσει
μια ευρεία παρέμβαση παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναδιανεμητικής
πολιτικής φιλικής στο περιβάλλον και στον εργαζόμενο άνθρωπο.
Παραπλάνηση με κάθε επισημότητα
Η αιτιολογική έκθεση «πιάνεται στα πράσα» να παραπλανά ως προς τον βασικό αιτιολογικό ισχυρισμό της ότι έτσι ρυθμίζεται περίπου «εξαναγκαστικά» το επείγον θέμα των «ειδικών μετοχών» του Ελληνικού Δημοσίου
(golden shares) στις υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις και
αντιμετωπίζεται το προβληματικό της συμβατότητας αυτών των μετοχών «με
την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων» στο «ενωσιακό δίκαιο». Τα μετοχικά ποσοστά του δημοσίου στις ελληνικές επιχειρήσεις, ωστόσο, είτε μικρότερα είτε μεγαλύτερα του 50%, δεν είναι golden shares, δηλ. δεν επισύρουν ειδικά προνόμια
πέρα απ’ αυτά που τους δίνει το, διαφορετικό κατά περίπτωση, ύψος τους.
Κι ο μακρύς κατάλογος καταδικαστικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου σε βάρος άλλων χωρών, που παρατίθεται για να «πείσει» για το «αναπόφευκτο», αφορά κυρίως περιπτώσεις «ειδικών μετοχών». Με άλλα λόγια, κάθε άλλο παρά «αιτιολογεί» μια «αναγκαστική» έξοδο του δημοσίου από τη δημόσια περιουσία.
Η ουσία είναι ότι
καταστρατηγείται αδιάντροπα, αντιθέτως, το άρθρο 106 του Συντάγματος,
που κατοχυρώνει τη συμμετοχή του κράτους στις στρατηγικής σημασίας
κοινωφελείς επιχειρήσεις που «έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική
σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου ή έχουν ως
κύριο στόχο την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο».
«Τουριστικό-Παραθεριστικό Χωριό»: Εισαγωγή ιδιωτικής χωροταξίας!
Με τις ρυθμίσεις του Τρίτου Άρθρου για την «αξιοποίηση» της ακίνητης δημόσιας περιουσίας
επιχειρείται να «λυθούν τα φρένα» στην κούρσα για την πλήρη αποξένωση
του δημόσιου από την περιουσία του: Με ανυπολόγιστη ζημιά για το δημόσιο
συμφέρον, το περιβάλλον και τη ζωή των ανθρώπων των τοπικών κοινωνιών.
Εισάγεται πρωταρχικά η νέα γενική κατηγορία χρήσεων σε εκτός σχεδίου περιοχές και σε μικρούς οικισμούς
υπό τον τίτλο «Παραθεριστικό-Τουριστικό Χωριό». Εδώ εκτός από κατοικίες
συμπεριλαμβάνεται για πρώτη φορά ένα σύμπαν χρήσεων: Χώροι συνάθροισης
κοινού μιας καταπληκτικής γκάμας σε συνδυασμό με spa, χώρους εστίασης,
αναψυχής και εμπορίου, νοσοκομεία, γήπεδα γκολφ, αθλητικά γήπεδα,
εκκλησίες, μαρίνες (που είτε κατασκευάζονται, ακόμα κι αν απέχουν μόλις 1
χμ από υπάρχουσες, είτε οι μπορούν ν’ απαλλοτριωθούν!). Προβλέπεται η παραχώρηση, για αποκλειστική χρήση, αιγιαλού για 99 χρόνια,
χωρίς δικαίωμα πρόσβασης των πολιτών, εφόσον αυτό «συμπεριλαμβάνεται
στη σύμβαση». Επιτρέπεται για πρώτη φορά η επέκταση του αιγιαλού μέσω
προσχώσεων και η αναδόμηση της ακτογραμμής της σχετικής περιοχής (!).
Ανάλογες ρυθμίσεις ισχύουν για πρώτη φορά και για όχθες και παρόχθιες
ζώνες λιμνών και ποταμών. Εισάγεται το δικαίωμα της «επιφάνειας» με
δικαιώματα πλήρους κυριότητας, αλλά με φορολογία επικαρπίας!
Προβλέπεται για πρώτη φορά η ιδιωτική χωροταξία,
ανήκουστη σε οποιαδήποτε όχι ευρωπαϊκή, αλλά απλώς οργανωμένη χώρα: Ο
«επενδυτής» πρώτα αγοράζει τη δημόσια γη ή αποκτά το «δικαίωμα στην
επιφάνεια», και μετά αποφασίσει τι θέλει να την κάνει! (Αλλά, πέρα απ’
όλα τ’ άλλα, η τιμή δεν έχει πάντα σχέση με τη χρήση;) Και τότε μόνο
καθορίζονται οι χρήσεις γης με απλή ΚΥΑ τριών υπουργών: Σύμφωνα με τις
δικές του προτιμήσεις και απαιτήσεις και ανεξάρτητα από το υπάρχον
εθνικό και τα, υπό τροποποίηση μάλιστα σήμερα, περιφερειακά χωροταξικά
σχέδια.
Ευρεία απαλλοτρίωση περιουσίας ιδιωτών
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο, καθώς το ίδιο ερώτημα
βασανίζει και σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές που βλέπουν τους
νεοναζί της Χρυσής Αυγής να σηκώνουν κεφάλι και θέλουν να τους
σταματήσουν. Στις 200 περίπου σελίδες του βιβλίου που πρωτοκυκλοφόρησε
στα αγγλικά το 2003, ο συγγραφέας παρουσιάζοντας την άγνωστη για πολλούς
ιστορία των Arditi del Popolo, αναλύει τις αιτίες που γέννησαν το
φασισμό στην Ιταλία, εντοπίζει τις δυνατότητες που είχε το εργατικό
κίνημα να τους σταματήσει, αλλά και την αδυναμία και τα λάθη της
Αριστεράς να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση.
Με νομοθετική ρύθμιση που θα κατατεθεί εντός των επομένων
ημερών στη βουλή θα αντιμετωπίσει το υπουργείο Περιβάλλοντος το έμφραγμα
που έχει προκληθεί στην αγορά από τις κινητοποιήσεις του ΤΕΕ.
Αυτή τη βδομάδα συζητήθηκε με τη διαδικασία του «επείγοντος» στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ένα εξαιρετικά σημαντικό νομοσχέδιο με τίτλο-σιδηρόδρομο και τέσσερα σημαντικά άρθρα.
Η πληροφόρηση για τις βασικές διατάξεις και συνέπειες του είναι ζωτικής
σημασίας: Aπό κοινού με το υπό εκκόλαψη νομοσχέδιο για τα «μέτρα» και
το νόμο πλέον, εδώ και ένα μήνα, «περί ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών», ουσιαστικά ολοκληρώνει το τρίπτυχο ενός Τρίτου Μνημόνιου κι ενός Δεύτερου Μεσοπρόθεσμου.
Κι ενώ η συγκεκριμένη τράπεζα έχει πρωτοστατήσει στην παροχή δανείων προς τα κόμματα όλο το τελευταίο διάστημα –ποσά που ενδέχεται να μην μπορέσουν ποτέ να αποπληρωθούν- η διοίκηση έχει φροντίσει ώστε μια κάστα υπαλλήλων να λαμβάνει πάνω από 30 μισθούς το χρόνο. Μάλιστα, μεγάλο μέρος από τις αποδοχές αυτές γίνονται με τρόπο... αφορολόγητο, την ώρα που οι πολίτες υποφέρουν καθημερινά από τους λογαριασμούς και τα «ραβασάκια» της εφορίας.
