Αναδημοσιεύουμε από το Red Νotebook το 4ο μέρος από σειρά άρθρων του Ντ. Χάρβεϋ με τίτλο Αστεακές ληστρικές πρακτικές .
Στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ο Μάρξ και ο Ένγκελς υπογραμμίζουν ότι ο εργάτης δεν μπορεί να λαμβάνει τους μισθούς του νωρίτερα από τις άλλες κοινωνικές μερίδες που βρίσκονται πιο πάνω απ’ αυτόν, τον σπιτονοικοκύρη, τον μπακάλη, τον ενεχυροδανειστή, κλπ. Οί μαρξιστές συνήθίζουν να υποβιβάζουν τέτοιες μορφές εκμετάλλευσης, και την πάλη των τάξεων που αναπόφευκτα προκύπτει γύρω απ΄ αυτές, στις σκιές των θεωριών τους όπως και στο περιθώριο των πολιτικών τους. Αλλά σ’ αυτό το σημείο ισχυρίζομαι ότι αποτελούν, τουλάχιστον για τις προηγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, μια τεράστια έκταση συσσώρευσης από την αποστέρηση μέσω της οποίας τα χρήματα απορροφούνται στην κυκλοφορία του πλασματικού κεφαλαίου για να ενισχύσουν τις τεράστιες περιουσίες που δημιουργήθηκαν εντός του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι ληστρικές πρακτικές, που ήταν πανταχού παρούσες στον τομέα του δανεισμού υψηλού κινδύνου πριν το κραχ, ήταν κάτι παραπάνω από κραυγαλέες. Πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, ο αφροαμερικάνικος πληθυσμός των Ηνωμένων Πολιτειών (πληθυσμός με χαμηλά εισοδήματα ως επί το πλείστον) εκτιμάται ότι είχε χάσει κάπου μεταξύ $71 και $93 δις σε τιμές περιουσιακών στοιχείων μέσω των ληστρικών πρακτικών υψηλού κινδύνου. Συγχρόνως, τα μπόνους στη Wall Street έφτασαν στα ύψη από καθαρά οικονομικούς χειρισμούς, κυρίως εκείνων που σχετίζονται με την τιτλοποίηση των στεγαστικών δανείων. Το συμπέρασμα είναι ότι πραγματοποιήθηκαν, μέσω διάφορων "αόρατων" καναλιών, μαζικές μεταφορές πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους, πέρα αυτών που καταγράφηκαν στις αδιαφανείς πρακτικές των εταιρειών ενυπόθηκων δανείων όπως η Countrywide, μέσω χρηματοδοτικών χειρισμών στις αγορές ακινήτων.
Αυτό που έχει συμβεί από τότε είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Πολλές από τις κατασχέσεις (πάνω από 1 εκατομμύριο κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου) θεωρούνται τελικά παράνομες αν όχι εντελώς αθέμιτες, οδηγώντας έναν βουλευτή από την Φλόριντα να στείλει επιστολή στο Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας επισημαίνοντας ότι «εάν οι καταγγελίες που ακούω είναι αληθείς, οι παράνομες κατασχέσεις που γίνονται είναι η μεγαλύτερη κατάσχεση ιδιωτικής περιουσίας που επιχειρήθηκε ποτέ από τις τράπεζες και τους κυβερνητικούς φορείς».
Οι Γενικοί Εισαγγελείς και στις πενήντα πολιτείες έχουν αρχίσει να ερευνούν το θέμα, αλλά (όπως ίσως ήταν αναμενόμενο) οι θεσμικοί παράγοντες πιέζουν να τερματιστούν οι έρευνες με όσο το δυνατόν πιο συνοπτικό τρόπο προκρίνοντας τη λύση των ελάχιστων οικονομικών διακανονισμών (αλλά όχι επιστροφές των παράνομα κατασχεθέντων ακινήτων). Βεβαίως, είναι απίθανο να πάει κανείς στη φυλακή γι’ αυτό, ακόμα κι αν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις συστηματικής πλαστογράφησης των νομικών εγγράφων.
