Τα...νούμερα ψεύδονται. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια.

Του Δημήτρη Μυ από το Ποντίκι

 

Παρά τη συστηματική προσπάθεια συσκότισης που κατέβαλλαν τη τελευταία διετία τα νούμερα του εγχώριου πολιτικού και μιντιακού συστήματος, οι αριθμοί έχουν μια άμεση σχέση με την πραγματικότητα, η οποία όπως γνωρίζουμε είναι επίμονη. Ας ρίξουμε, λοιπόν μια ματιά στους αριθμούς και την πραγματικότητα.

Σύμφωνα λοιπόν με τον αναπληρωτή υπουργό οικονομικών (και όχι κανένα ....τυχάρπαστο Συριζαίο ή ακόμη χειρότερα κομμουνιστή οικονομολόγο) Χρήστο Σταϊκούρα:

1. Στο τέλος του 2009, ο εγχώριος τομέας, περιλαμβανομένης και της Τράπεζας της Ελλάδας είχε στην κατοχή του ομόλογα ονομαστικής αξίας 56,9 δισ. Ευρώ
2. Την ίδια εποχή οι ξένες τράπεζες και λοιποί εξωχώριοι φορείς κατείχαν ομόλογα αξίας… 145 δισ. ευρώ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1ον: Αν τότε, γίνονταν το περιβόητο κούρεμα οι απώλειες θα ήταν συντριπτικά εις βάρος των ξένων συμφερόντων και όχι των ελληνικών.

Ωστόσο, τότε, όπως όλοι θα πρέπει να θυμόμαστε, η κυβέρνηση, ο Γ. Παπανδρέου, ο υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου και εν χωρώ όλα τα νούμερα του συστήματα τιτίβιζαν πως δεν πρόκειται να επιτρέψουν να γίνει κούρεμα, γιατί αυτό θα είναι η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Και τότε, κούρεμα δεν έγινε. Ας δούμε τι ακριβώς έγινε:

• Στο τέλος του 2011, ο εγχώριος τομέας ( τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία) είχε στην κατοχή του 86,2 δισ. ευρώ, δηλαδή φορτώθηκε περίπου 25 δισ. ευρώ περισσότερα.
• τα ξένα ιδιωτικά συμφέροντα, την ίδια ημερομηνία, είχαν περιορίσει την έκθεσή τους μόλις σε … 35 δισ. ευρώ, δηλαδή ξεφορτώθηκαν 110 δισ. ευρώ !

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2ον: Οσο η περήφανη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έσωζε τη χώρα, έδινε ταυτόχρονα το χρόνο στους πιστωτές να κάνουν κινήσεις προκειμένου να μεταφέρουν τις ζημιές τους στις ελληνικές πλάτες. Γιατί, προφανώς, ότι ξεφόρτωναν αυτοί τα φορτώνοντας οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών επιλογών, είναι προφανές και εμφανέστατο πια στην πλάτη όλων μας: Τα αναζητούμενα 11,5 δισεκατομμύρια προκειμένου να συνεχιστεί ο δανεισμός της χώρας, θα βγούνε από τις τσέπες των εργαζομένων, μισθωτών και συνταξιούχων. Αν κάποιοι, ακόμη αφελείς, αναρωτηθούν που θα πάνε αυτά τα χρήματα, δεν έχουν παρά να αναρωτηθούν που πήγαν τα προηγούμενα. Όσα δηλαδή μάζεψαν από τους μισθούς και τις συντάξεις, όσα υποτίθεται μας δάνεισαν οι τοκογλύφοι πιστωτές μας την τελευταία διετία και όσα θα προκύψουν από τα ξεπουλήματα που προετοιμάζονται. Το χρήμα, πάει, στις τράπεζες. Πρώτα και κύρια στις ευρωπαικές και κατά δεύτερο λόγο στις εγχώριες οι οποίες έχουν μαζέψει την τελευταία διετία γύρω στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ σε εγγυήσεις του δημοσίου για την διαρκή ανακεφαλαιοποίηση τους. Δηλαδή, την μεταφορά των ζημιών τους, στις πλάτες τις κοινωνίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 3ον: Μην ακούτε τα... νούμερα. Διαβάστε τους αριθμούς.