Η μοναδική περίπτωση του Τζούλιαν...

Αναδημοσίευση από το AlterThess, περισσότερα γύρω από την υπόθεση Ασάνζ στους παρακάτω συνδέσμους:

• Να σώσουμε τον Τζούλιαν Ασάνζ
• Για την γεωπολιτική σημασία της υπόθεσης Ασάνζ
• Oσα πρέπει να ξέρετε για την έγκριση πολιτικού ασύλου στον Assange

Η περίπτωση του Τζούλιαν Ασάνζ είναι πράγματι μοναδική. Όχι τόσο για το μέγεθος της ζημιάς που προξένησαν οι αποκαλύψεις του Wikileaks στα κατ΄ τ' άλλα "απαραβίαστα δίκτυα" των αμερικανικών υπηρεσιών, αλλά κυρίως για το γεγονός πως μια περίπτωση μοναχικού ανθρώπου κατάφερε να αναδείξει τον ψηφιακό κόσμο του Διαδικτύου σ΄ ένα πραγματικό μέσο πολιτικού ακτιβισμού. Ακόμα περισσότερο, πρόκειται για σημαντικό επίτευγμα επειδή κρύβει ουσιαστικά τη μεταμόρφωση ενός περιθωριακού, δίχως πολιτικό υπόβαθρο, χάκερ, σε διεθνή πολιτική προσωπικότητα που ακτινοβολεί αγωνιστικό συμβολισμό για μια μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων της εποχής.

Το κακό με το “μέσο” που λέγεται Ίντερνετ είναι πως απ' τη στιγμή που θα εμφανιστεί εκεί μια "διαρροή" είναι αδύνατο να τη σταματήσεις... Είναι ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν υφίσταται στα παραδοσιακά ΜΜΕ όπου η διαρροή προέρχεται συνήθως από μια πηγή και η οποία με διάφορους τρόπους μπορεί ακόμα και εκ των υστέρων να φιμωθεί και να “ελεγχθεί”... Είναι γνωστό πως μετά το κλείσιμο του βασικού ιστότοπου του Wikileaks τον περασμένο χρόνο, εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες άλλα mirror sites ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια στο web, επιτρέποντας στο υλικό που διέρρευσε να παραμείνει επ' άπειρο σε δημόσια θέα...

Η ατυχία για τον ίδιο τον Ασάνζ βρίσκεται στο γεγονός ότι τον συνέλαβαν στην Βρετανία... Όχι ως υπεύθυνο για τις διαρροές των αμερικανικών απόρρητων ντοκουμέντων αλλά ως “ύποπτο” για απόπειρες βιασμών κατά δύο άγνωστων-ακόμα και τώρα- γυναικών στη Σουηδία... Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την υποδειγματική αμεροληψία του βρετανικού δικαστικού συστήματος το οποίο αποτελεί για τον νομικό κόσμο μέτρο σύγκρισης, αλλά και ποιος δεν γνωρίζει πως αυτή η χώρα ζει για να είναι ο πιο πιστός σύμμαχος των Αμερικανών στον κόσμο... Και μάλιστα έχοντας σήμερα μια κυβέρνηση “θατσερικής” πολιτικής χροιάς με ιδιαίτερα εχθρική στάση απέναντι σε κάθε είδους “παραβάτες”...

Το άσυλο που χορήγησε στον Ασάνζ η κυβέρνηση του Ισημερινού, του προέδρου Ραφαέλ Κορέα, είναι μια γενναία όσο και σημαντική απόφαση. Εκτός των άλλων, ανατρέπει τα γνωστά στερεότυπα για τους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας πολίτης που διώκεται από την κυβέρνηση των Ην. Πολιτειών αιτείται και του χορηγείται πολιτικό άσυλο από τη δημοκρατική κυβέρνηση μια μικρής χώρας η οποία έχει τη βούληση να τηρήσει τις δεσμεύσεις της όπως απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ας μην ξεχνάμε πως η ιδέα ότι η Αμερική είναι αυτοδικαίως ο υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων  παντού στον κόσμο, η οποία ως επί το πλείστον καλλιεργήθηκε με ζήλο από τους συμμάχους της Ουάσιγκτον, βασίστηκε στην περιφρόνηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των θυμάτων των αμερικανικών πολέμων και της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, όπως τα 3 εκατομμύρια Βιετναμέζων αιχμάλωτων πολέμου ή το πάνω από ένα εκατομμύριο Ιρακινών που σκοτώθηκαν και τα εκατομμύρια άλλων που εκτοπίστηκαν, τραυματίστηκαν, ή φυλακίστηκαν άδικα μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.

Το ασύμμετρο επίτευγμα του Ασάνζ, νεόκοπου θιασώτη της κυβερνητικής διαφάνειας και άσπονδου εχθρού της μονοκρατορίας των ισχυρών, μαζί με τη μετεξέλιξη των ηλεκτρονικών κοινωνικών δικτύων σε πολιτικές συσπειρώσεις και την ενίσχυση των αντικαπιταλιστικών κινημάτων στις χώρες της Δύσης, διαμορφώνουν μια ενότητα ρηξικέλευθων αλλαγών που αφυπνίζουν πολιτικά τη νέα γενιά. Εγκαταλείποντας προσωπικούς και συλλογικούς συμβιβασμούς, ανοίγουν δρόμο στην πολιτική διεκδίκηση, αμφισβητώντας ανοιχτά την αυθεντία των ισχυρών και την εξουσία του χρήματος. Ίσως αυτός είναι ο κύριος λόγος που οι Αμερικανοί και η ορντινάτσα τους στο Λονδίνο παθαίνουν αλλεργία στη σκέψη ότι ο Ασάνζ θα κυκλοφορεί ελεύθερος στον Ισημερινό...