Η “πράσινη” ανάπτυξη είναι «η νέα μορφή αποικιοκρατίας»!

Αναδημοσίευση από το Inprecor

Σε πλήρη αποτυχία κατέληξε τελικά η Σύνοδος του ΟΗΕ “Rio+20″ για την “πράσινη” ανάπτυξη, η οποία ολοκληρώθηκε στις 22 Ιουνίου, στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας, είκοσι χρόνια μετά την ιστορική “Σύνοδο του Ρίο”, στην οποία η ανθρωπότητα αναγνώρισε τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν τον πλανήτη και την ανθρωπότητα και υποσχέθηκε να τους αντιμετωπίσει. Από τότε βέβαια πολλά άλλαξαν στο παγκόσμιο οικονομικοπολιτικό σκηνικό και πλέον με την πρόφαση της “Κλιματικής Αλλαγής” η οικονομία της “πράσινης ανάπτυξης” έχει έρθει στο προσκήνιο φέρνοντας μαζί της μια θύελλα που στο πέρασμά της σαρώνει λαούς κι ανθρώπους, χώρες και κοινωνίες, βουνά, θάλασσες και ποτάμια! Έτσι δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως αναμενόμενο το φιάσκο στο οποίο κατέληξε η τωρινή Σύνοδος του ΟΗΕ “Rio+20″!

Το σχέδιο της τελικής συμφωνίας, του “Rio+20″ χαρακτηρίζεται από όλους ως ένα γενικό ευχολόγιο. Οι θιασώτες της “Πράσινης Ανάπτυξης”- με πρωτεργάτες τους Γερμανούς και την Ευρωπαϊκή Ένωση- απαιτούσαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν τα επόμενα χρόνια σε όλους τους οικονομικούς τομείς! Οι επικριτές της- κυρίως οι αναπτυσσόμενες χώρες- έθεταν όρους για να εξασφαλίσουν ότι οι στόχοι που έθεταν οι Βορειοευρωπαίοι δεν θα τις γονάτιζαν οικονομικά. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι ακτιβιστές του Περιβάλλοντος έβαζαν σε προτεραιότητα άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματική αλλαγής, της αποδάσωσης και της απώλειας βιοποικιλότητας. Ο ΟΗΕ και πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις έθεταν στόχους για την αντιμετώπιση μειζόνων κοινωνικών προβλημάτων όπως αυτό του υπερπληθυσμού της Γης και της αντιμετώπισης της πείνας! Όπως ήταν αναμενόμενο το τελικό κείμενο δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα ευχολόγιο…

Τα βασικά σημεία του είναι:

-Το κείμενο αναγνωρίζει την κοινωνική ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος ως βασικούς πυλώνες της αειφορίας.

-Οι κυβερνήσεις συμφωνούν να συνεργαστούν προκειμένου να πάψει η κατανάλωση να υπερβαίνει τις δυνατότητες του πλανήτη. Παραδέχονται ότι απαιτούνται «επείγοντα μέτρα» κατά της μη βιώσιμης ανάπτυξης, δεν δίνουν όμως χρονοδιάγραμμα για αυτόν τον στόχο, ούτε παραθέτουν τα μέσα για την επίτευξή του.

-Οι κυβερνήσεις υπόσχονται επίσης να αναζητήσουν μια νέα μέθοδο υπολογισμού της οικονομικής προόδου, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές παραμέτρους.

-Οι κυβερνήσεις δεν δεσμεύονται να περιορίσουν τη χρήση ορυκτών καυσίμων, επαναλαμβάνουν όμως την παλαιότερη δέσμευσή τους για σταδιακή κατάργησή τους όταν κρίνονται «επιβλαβή και μη αποδοτικά».

Το κείμενο ζητά επίσης τον καθορισμό «Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης», οι οποίοι θα αντικαταστήσουν τους λεγόμενους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας» που είχε θέσει ο ΟΗΕ για το 2015.

Στην γενική…απογοήτευση για το τελικό κείμενο-απόφαση της συνόδου, το οποίο επί της ουσίας δεν περιλαμβάνει κανένα δεσμευτικό μέτρο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που πραγματεύεται, ήρθε να προστεθεί και η διαμάχη των αναπτυγμένων χωρών του Βορρά με τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες δεν αποδέχονται την έκκληση για τη μετάβαση σε μια «πράσινη οικονομία», θεωρώντας ότι αυτό απειλεί τις προοπτικές τους για ανάπτυξη.

Όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες δήλωσε ότι η αυτοαποκαλούμενη “πράσινη οικονομία” είναι στην πραγματικότητα «η νέα μορφή αποικιοκρατίας»! Οι χώρες του πλούσιου Βορρά, είπε, «θέλουν να δημιουργήσουν μηχανισμούς παρέμβασης προκειμένου να παρακολουθούν και να εκτιμούν τις εθνικές πολιτικές χρησιμοποιώντας τις περιβαλλοντικές ανησυχίες ως δικαιολογία». Κάλεσε παράλληλα τις αφρικανικές χώρες να προστατεύσουν τους φυσικούς πόρους τους από τις πολυεθνικές εταιρείες. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος κατηγόρησε στο AFP τις ανεπτυγμένες χώρες ότι «λεηλατούν τον πλανήτη, καταναλώνοντας ελεύθερα τους φυσικούς πόρους».

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, το περιοδικό Nature ανέφερε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες διαφώνησαν με τη χρήση του όρου «πράσινη οικονομία» στο τελικό κείμενο της συνόδου εκτός αν ακολουθούνταν από τη φράση «στο πλαίσιο της αειφόρου ανάπτυξης και της εξάλειψης της φτώχιας». Το τελικό 50σέλιδο κείμενο έχει τίτλο «Το μέλλον που επιθυμούμε» και αναφέρει την καταπολέμηση της φτώχειας ως έναν από τους κυριότερους στόχους του μέλλοντος. Περιλαμβάνει επίσης τη δέσμευση ότι η οικονομία θα προσεγγίζει με πιο βιώσιμο τρόπο τους παγκόσμιους πόρους. Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης επέκριναν το τελικό κείμενο ως …απαράδεκτο συμβιβασμό που στερείται ουσίας και που εμποδίζει την μετάβαση στην οικονομία της “Πράσινης Ανάπτυξης”! «Κανείς από όσους βρίσκονταν στην αίθουσα όταν υιοθετήθηκε το κείμενο δεν έμεινε ικανοποιημένος. Τόσο ανίσχυρο είναι!» δήλωσε η επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Κλιματική Αλλαγή, Κόνι Χέντεγκαρντ.

Την ίδια στιγμή, εκπρόσωποι αυτοχθόνων πληθυσμών διοργάνωσαν «αντι-σύνοδο» στο Ρίο και εξέδωσαν διακήρυξη με την οποία χαρακτηρίζουν την «πράσινη» οικονομία – έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και της Γης». Και ίσως αυτό είναι το πιο θετικό μήνυμα που μας έρχεται από το Ριο: Οι άνθρωποι και το περιβάλλον ξανάρχονται στο επίκεντρο της συζήτησης, κόντρα στα συμφέροντα των Μεγαλοεργολάβων και των Πολυεθνικών!