1984

Αναδημοσιεύουμε από τον Παραλληλογράφο

Αυτος που ελέγχει το παρελθόν,ελέγχει το μέλλον….

Αυτός που ελέγχει το παρόν…ελέγχει και το παρελθόν….

«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου -για πάντα»

Σαν σήμερα πριν απο 63 χρόνια,εκδίδεται ενα απο τα πιο ζοφερά βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Όργουελ μέσα απο το “1984″ περιγράφει την μορφή του ολοκληρωτικού κράτους και το όνομα του θα μείνει στην ιστορία για να περιγράφει αυταρχικές κυβερνήσεις.

Ο εφιάλτης του ολοκληρωτικού κράτους του “Μεγάλου Αδελφού”, που παρακολουθεί τα πάντα, απαγορεύει την σκέψη, καθοδηγεί συναισθήματα, συνθλίβει και αναμορφώνει την ατομικότητα.

Το Ingsoc,το μοναδικό κομμα που κατέχει την εξουσία, συντηρεί την κοινωνία μέσα στον φόβο και το ψέμα. Σβύνει την ιστορία και την ξαναγράφει, όσες φορές χρειαστεί. Παραπλανεί με ψεύτικο πόλεμο και πλαστά στοιχεία οικονομίας τους πολίτες.

Πρωταγωνιστής  είναι ο Γουίνστον Σμιθ, ένας υπάλληλος του “υπουργείου Αλήθειας”  που έχει ως καθήκον να αναθεωρεί τα ιστορικά ντοκουμέντα και να τα προσαρμόζει στη γραμμή του κόμματος. Τα αυθεντικά ντοκουμέντα κατόπιν ρίχνονται στη λεγόμενη Τρύπα της Μνήμης και καταστρέφονται.

Ο Σμιθ θα υποπέσει στο έγκλημα του συναισθήματος. Θα ερωτευθεί και αυτό για τα μέλη του κόμματος είναι έγκλημα. Θα συλληφθεί απο την Αστυνομία της Σκέψης, θα “αναμορφωθεί” και θα επιστρέψει, πιστό μέλος του συστήματος.

«Δεν υπήρχε φυσικά κανένας τρόπος να γνωρίζεις εάν σε παρακολουθούσαν οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή. Μόνο να υποθέσεις μπορούσες κατά πόσο και σε ποιο βαθμό η “Αστυνομία της Σκέψης” ήταν εκεί. Ήταν ακόμα πιθανό να παρακολουθούν τους πάντες, κάθε στιγμή. Έπρεπε να ζεις από συνήθεια που σου είχε γίνει ένστικτο, με την υπόθεση ότι κρυφάκουγαν τον κάθε σου ήχο κι ότι εξέταζαν εξονυχιστικά κάθε σου κίνηση, εκτός από εκείνες τις στιγμές που ζούσες στο απόλυτο σκοτάδι».

tvxs.gr | 1984 από tvxorissinora

Διαβάστε : σε PDF και  κόμικ

Ο Ο’ Μπράιαν σήκωσε το αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη στον Γουήνστοουν, με τα τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα και τον αντίχειρα κρυμμένο.

-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουήνστοουν;

-Τέσσερα.

-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;

-Τέσσερα.

Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου.