ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΤΕΕ, ΤΕΤΑΡΤΗ 2.5.2012 ΩΡΑ 18:30
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΤΕΕ, ΤΕΤΑΡΤΗ 2.5.2012 ΩΡΑ 18:30
Οι εκλογές του Μάη, δεν είναι σαν όλες τις προηγούμενες. Έρχονται να πυκνώσουν ραγδαίες εξελίξεις. Δεν είναι ένα τυπικό αποτέλεσμα του κοινοβουλευτικού συστήματος. Είναι αποτέλεσμα της ταξικής πάλης, από το Μάη του 2010 μέχρι σήμερα. Επιβλήθηκαν από τον αγώνα του κόσμου της εργασίας, των άνεργων, των νέων.
Μας υποχρέωσαν...
Με αφορμή το δημόσιο χρέος, νομοθετήθηκε η συντριβή των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η fast truck εκποίηση του δηµόσιου πλούτου, µε κατάργηση συνταγματικών όρων και περιορισμών. Αυτοί που το δημιούργησαν, υποκρίνονται ότι το χρέος είναι κάτι κακό. Όµως καπιταλισµός χωρίς χρέος είναι απλώς αδύνατος. Το χρέος είναι το κυκλοφορικό σύστημα του καπιταλισμού. Η επίκλησή του είναι πρόσχημα.
Η σημερινή κρίση του δηµόσιου χρέους, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, αποτελεί απλώς σύµπτωµα. Η πραγματική κρίση αφορά στην υπερσυσσώρευση, και την πτώση των ποσοστών κέρδους, που από το 2008 πλήττει όλες τις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Πλήττει πρωτίστως τις ζωντανές - νεκρές, τράπεζες - ζόµπι, τους τροφοδότες των οικονομιών τους. Μεταβάλλεται σε κρίση χρέους στις περιοχές που η υποταγή στις χρηματαγορές ήταν εντονότερη και δογματικότερη, όπως η Ευρωζώνη.
Η επιχείρηση εξόδου από την κρίση, συνίσταται στην καταστροφή κάθε εμπόδιου στην ανταγωνιστικότητα. Η ύφεση που προκαλείται, δεν είναι ούτε απρόβλεπτη, όπως παρουσιάζεται, ούτε ανεπιθύμητη: Μόνον έτσι θα «εκκαθαριστούν» οι «µη ανταγωνιστικές» δραστηριότητες και τα ποσοστά κέρδους θα κινηθούν και πάλι ανοδικά, παράλληλα µε τη μαζική φτώχεια και την ανεργία. Μόνο τότε θα ανακάμψει η συσσώρευση του κεφαλαίου, αρχίζοντας έστω από μικρότερο εύρος παραγωγής.
Δεν μπορούν πια
Το πολιτικό προσωπικό που επί τέσσερεις δεκαετίες κυβέρνησε τη χώρα, βρίσκεται σε κρίση πρωτοφανή. Ανίκανο να εξασφαλίσει την ελάχιστη συναίνεση στη μνημονιακή καταστροφή με όρους κοινοβουλευτικού κεκτημένου, ήδη παραδίδει και εξωθεί την εξουσία, σε μορφές ενός ασυγκράτητου αυταρχισμού. Ο Σαμαράς προϊδεάζει ευθέως για κυβερνήσεις των «αξίων», (αλλιώς: «τεχνοκρατών»), στη θέση των αιρετών με τη λαϊκή ψήφο. Επαναλαμβάνει ότι «θα καθιερώσει ασυμβίβαστο μεταξύ υπουργού και βουλευτή»! Ο Παπαδήμος και η Τρόϊκα, άξεστοι υπάλληλοι των Τραπεζών και των μεγαλοβιομηχάνων, ήταν οι πρώτοι τέτοιοι «άξιοι»: Παριστάνουν «τεχνοκράτες της οικονομίας». Έπονται οι «τεχνοκράτες των δικαστηρίων». «Τεχνοκράτες» των στρατοκρατών ήδη ενεργοποιούνται και παραμονεύουν για το τέλος μιας τέτοιας διαδρομής.
ΛΑΟΣ και Χρυσαυγίτες συνεπικουρούν. Δεν αρκούνται στα γραφεία τους, ως ορμητήρια της εγκληματικής τους δράσης. Κατακλύζουν τις «ειδικές αστυνομικές δυνάμεις», τους «νόμιμους» και τους υποκοσμιακούς στρατούς παροχής «προστασίας», τις φιλοχουντικές οργανώσεις αποστράτων, όσο και τις παραστρατιωτικές. Αναζητούν τα απελπισμένα θύματα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, για να ενσταλάξουν στην ψυχή τους το μίσος για τη δημοκρατία, τον εθνικισμό, τον κοινωνικό και τον φυλετικό ρατσισμό, ιδίως σε βάρος μεταναστών. Συντονίζονται άριστα με τα «υγειονομικά» ρατσιστικά κηρύγματα του Λοβέρδου, με τους «χωροταξικούς» οραματισμούς στρατοπέδων για μετανάστες του Χρυσοχοΐδη, με τους εθνικιστικούς λεονταρισμούς, την ακροδεξιά ρητορεία του Σαμαρά.
Η ταξική πάλη αμφισβήτησε εξαρχής την εκτροπή προς αυτό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Το κύμα που ξεκίνησε με την πρώτη μεγάλη απεργία της 5ης Μάη, μόνο για λίγο ανακόπηκε από τα γνωστά τραγικά γεγονότα. Οι αποσπασματικές αλλά δυναμικές απεργίες σε πολλούς κλάδους, προοιώνισαν την εκρηκτική συνέχεια. Το δεύτερο Μνημόνιο έπληξε ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας. Αποτέλεσμά του ήταν το μεγαλειώδες κίνημα του Συντάγματος, που εντάχθηκε στο μεγάλο κύκλο παρόμοιων κινημάτων σε ολόκληρο τον πλανήτη και καθόρισε ιστορικά την διέξοδο από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Η διέξοδος αυτή έχει όνομα. Λέγεται δημοκρατία.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου στις 15 Ιουνίου βρέθηκε στον αέρα. Κατέστη σαφές ότι επρόκειτο για ένα πλήρως απονομιμοποιημένο σύστημα. Μόνο η θηριώδης καταστολή της 28ης-29ης Ιουνίου μπόρεσε να διατηρήσει τη λαομίσητη πια κυβέρνηση στην εξουσία. Τον Οκτώβρη ήρθαν οι απεργίες και οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, άρχισαν να φουντώνουν τα δίκτυα αντίστασης, αλληλεγγύης και ανατροπής. Ένα εκπληκτικό γεγονός, η αμφισβήτηση του δικαιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας να συναινεί στην συνταγματική εκτροπή, στην εξαθλίωση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, έριξε την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Η προσπάθεια να νομιμοποιηθεί το «σύστημα Παπαδήμου» ως απάντηση στον αγώνα του λαού ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση, μέσα σε δυο μήνες πέσανε στο κενό. Το καθεστώς προχώρησε εσπευσμένα στην ψήφιση της τελευταίας δανειακής σύμβασης, τρέμοντας για το «τυχαίο γεγονός», που θα μπορούσε να τινάξει τις εύθραυστες ισορροπίες του στον αέρα. Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της 12ης Φλεβάρη είναι στην πραγματικότητα η προκήρυξη των εκλογών.
Η αντίσταση αυτή μπορεί να μην πέτυχε μέχρι τώρα την ανατροπή των μνημονίων αλλά πέτυχε να αμφισβητήσει την πορεία προς την πλήρη καθεστωτική ανατροπή, χωρίς συνταγματικές ελευθερίες, χωρίς κοινωνικά δικαιώματα, χωρίς δημοκρατία, με στήριγμα τον τρόμο και την καταστολή. Το κίνημα, μας προσφέρει σήμερα το δικαίωμα, να εκφράσουμε την αντίθεση μας. Να αψηφήσουμε τα ψεύτικα διλήμματα, να αγνοήσουμε τους εκβιασμούς. Διεκδικούμε εκείνη την αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό, που τρομοκρατεί τις ελληνικές κυρίαρχες αστικές τάξεις και τους διεθνείς συμμάχους τους και στέλνει μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι εκλογές φυσικά δεν μπορούν να αλλάξουν το καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα όμως υπάρχει μια ιστορική ιδιαιτερότητα. Ο νεοφιλελευθερισμός μέσα στην κρίση του δεν αντέχει σε δημοκρατικές περιπέτειες και απρόβλεπτα. Μάταια επιχείρησε να παραπέμψει στις καλένδες την έκφραση της λαϊκής βούλησης, ακόμα και με όρους κοινοβουλευτικούς. Ένας εκλογικός νόμος αγρίως καλπονοθευτικός, επιχειρείται να αποτελέσει το ύστατό του καταφύγιο.
Αλλάζουμε το μέλλον, τους κάνουμε παρελθόν
Σε αυτές τις εκλογές, ο λαός μπορεί και πρέπει με την ψήφο του να κλείσει μια θλιβερή παρένθεση, να δώσει τέλος στο καθεστώς των Μνημονίων και της τρόικας και να ανοίξει μια νέα σελίδα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν ότι η καπιταλιστική κερδοσκοπία είναι απάνθρωπος τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας. Ότι μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλοτραπεζίτες εισπράττουν τα δισεκατομμύρια που λείπουν από την Υγεία, την Παιδεία και τις συντάξεις. Η έξοδος από την κρίση χρειάζεται τολμηρά μέτρα που θα εμποδίσουν τους υπαίτιους της κρίσης να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Εμείς επιδιώκουμε το νέο πρότυπο παραγωγής και διανομής του πλούτου να είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία να γίνει δημόσια και η οικονομία να διευθύνεται με κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια. Ο σοσιαλισμός με ελευθερία, πλήρη άνθηση της δημοκρατίας, όπου όλοι οι πολίτες συμμετέχουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, είναι ο στρατηγικός μας στόχος.
Μπορούμε να νικήσουμε. Με την ενότητα και τη δημιουργία ενός νέου συνασπισμού εξουσίας με πυρήνα την Αριστερά. Με τη συμμαχία του λαού, την έμπνευση, τη δημιουργική προσπάθεια και με τους αγώνες των εργαζομένων, που θα εξουσιάζουν και θα διαμορφώνουν τη ζωή και το μέλλον τους.
Μηχανικοί και ασφαλιστικό
Η εργασία των μηχανικών, εκτελείται πλέον σε τέτοιες συνθήκες, που αποτελούσαν όνειρο για τις πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις στον ευρωπαϊκό χώρο. Επί δεκαετίες, η διασφάλισή τους προετοιμάστηκε με την ελαστικοποίηση των εργασιακών µας σχέσεων, με το πλήγμα στα επαγγελματικά µας δικαιώματα, με την επίθεση στην ποιότητα των σπουδών μας, με την επίθεση στα ασφαλιστικά µας δικαιώματα. Σήμερα τα όνειρά τους γίνονται εφιαλτική πραγματικότητα.
Το πλέον κοινό και επίκαιρο πρόβλημα για τους εκατόν είκοσι χιλιάδες Μηχανικούς, με όποια δραστηριότητα και εάν έχουν, είναι ο ασφαλιστικός μας φορέας (ΤΣΜΕΔΕ) και τα μεγάλα ζητήματα που σχετίζονται με αυτόν.
Η οξύτατη ύφεση, η ανεργία, η υποαπασχόληση και η συντριβή αμοιβών και δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με τις εξοντωτικές προσαυξήσεις και τους ανέφικτους διακανονισμούς χρεών, έχει ήδη οδηγήσει μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων μηχανικών σε αδυναμία πληρωμής των υφιστάμενων εισφορών και πολλούς, στην εσπευσμένη συνταξιοδότηση. Τα σημερινά μέτρα προφανώς ενισχύουν αυτή την τάση, επιφέρουν στο ΤΣΜΕΔΕ τη χαριστική βολή. Την αρπαγή των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ, συνοδεύει η βίαιη απομάκρυνση από το επάγγελμα, µε άγριες αυξήσεις εισφορών. Με την πρόσφατη τροπολογία Κουτρουμάνη, το ΚΥΤ εξοντώνεται με την ένταξή του στον ΕΟΠΥΥ. Ταυτόχρονα, ο Λοβέρδος αποκαλύπτει τις στρατηγικές προθέσεις τους: Με δική του τροπολογία, προβλέπει την μετατροπή των κλάδων ασφάλισης των δημόσιων Ταμείων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου - αν θέλουν να σωθούν!
Είναι η ώρα να πούμε ένα μεγάλο όχι.
Γιατί μια εκδήλωση μηχανικών του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό, σήμερα;
Στις σημερινές συνθήκες µιας καυτής εκλογικής επικαιρότητας, τίθεται εύλογα το ερώτημα: Μήπως η ενασχόληση µε ένα ιδιαίτερο προβλήματα των μηχανικών μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου;
Όµως ο αναστοχασµός επάνω στη σχέση του μηχανικού µε τη κοινωνία, ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του στις παρούσες έκτακτες συνθήκες είναι ζωτικής σημασίας. Αισθανόμαστε την ανάγκη, να προσδιορίζουμε το κοινό στοιχείο που µας ενώνει µε τους συναδέλφους και τον κόσμο της εργασίας, που αποτελεί στόχο αυτής της πολιτικής αλλά και δύναμη ανατροπής της.
Η οικοδόμηση ουσιαστικών δημοκρατικών διαδικασιών, στη θέση αυτών που ήδη έχουν διαταραχθεί και η ενίσχυση της αίσθησης και της ουσίας της συλλογικότητας είναι µονόδροµος για να έχουν αποτέλεσμα οι αναζητήσεις και οι διεκδικήσεις µας.
Ο αγώνας των μηχανικών για το ασφαλιστικό, εγγράφεται:
Στο παλλαϊκό αίτημα για πλήρη, δημόσια, καθολική κοινωνική ασφάλιση.
Στο αίτημα να ανατραπεί η πολιτική του μνημόνιου και οι πολιτικοί διαχειριστές της (κυβερνήσεις, κέντρα της τέταρτης εξουσίας, ΔΝΤ και ΕΕ).
Στο αίτημα της ανατροπής της δικτατορίας των αγορών, που μεθοδεύουν τα συντονισμένα μεγάλα επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα, ελληνικά και διεθνή.
Έτσι, θεωρούμε τον αγώνας μας για το ασφαλιστικό, ως αγώνα για τη δημοκρατία στη κοινωνία. Με την εκδήλωσή μας, επιδιώκουμε ένα βήμα δημοκρατίας και για την αριστερά.
Οι μηχανικοί του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε συναντηθεί σε κοινούς ταξικούς αγώνες, από διαφορετικές όμως παρατάξεις. Διατυπώσαμε συχνά διαφορετικές ή και συγκρουόμενες απόψεις. Η σύνθεση των απόψεών μας, η οικοδόμηση του χώρου των μηχανικών ΣΥΡΙΖΑ με όρους ενότητας και δημοκρατίας, αποτελεί ανάγκη επιτακτική. Η εκδήλωσή μας, αποτελεί βήμα και γι αυτό το ζητούμενο. Γιατί για τη αριστερά, ενότητα και δημοκρατία, δεν είναι κοινοί παρονομαστές και μέσοι όροι, δεν είναι ισοπέδωση διαφορών, δεν είναι απόκρυψη κενών και ελλείψεων, δεν είναι εσωτερική εσωστρεφής αναζήτηση. Είναι να αποκτήσει φωνή ο κινητοποιημένος κόσμος της αριστεράς. Όχι να στοιχιθεί απλώς πίσω από δεδομένα μορφώματα και απόψεις, όχι να γευτεί προκατασκευασμένες λύσεις, αλλά να μετάσχει καθοριστικά στην διαμόρφωσή τους. Η δημοκρατική συγκρότηση των μηχανικών ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτό το στόχο και σε αυτό τον κόσμο αποβλέπει.
Με την εκδήλωσή μας, βλέπουμε ήδη στην επόμενη των εκλογών: Πιστεύουμε ότι το ζήτημα της δημοκρατίας και της ενότητας, τόσο για την κοινωνία όσο και την αριστερά, θα τίθεται τότε με ψηλότερες απαιτήσεις.
Η εργασία των μηχανικών, εκτελείται πλέον σε τέτοιες συνθήκες, που αποτελούσαν όνειρο για τις πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις στον ευρωπαϊκό χώρο. Επί δεκαετίες, η διασφάλισή τους προετοιμάστηκε με την ελαστικοποίηση των εργασιακών µας σχέσεων, με το πλήγμα στα επαγγελματικά µας δικαιώματα, με την επίθεση στην ποιότητα των σπουδών μας, με την επίθεση στα ασφαλιστικά µας δικαιώματα. Σήμερα τα όνειρά τους γίνονται εφιαλτική πραγματικότητα.
Το πλέον κοινό και επίκαιρο πρόβλημα για τους εκατόν είκοσι χιλιάδες Μηχανικούς, με όποια δραστηριότητα και εάν έχουν, είναι ο ασφαλιστικός μας φορέας (ΤΣΜΕΔΕ) και τα μεγάλα ζητήματα που σχετίζονται με αυτόν.
Η οξύτατη ύφεση, η ανεργία, η υποαπασχόληση και η συντριβή αμοιβών και δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με τις εξοντωτικές προσαυξήσεις και τους ανέφικτους διακανονισμούς χρεών, έχει ήδη οδηγήσει μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων μηχανικών σε αδυναμία πληρωμής των υφιστάμενων εισφορών και πολλούς, στην εσπευσμένη συνταξιοδότηση. Τα σημερινά μέτρα προφανώς ενισχύουν αυτή την τάση, επιφέρουν στο ΤΣΜΕΔΕ τη χαριστική βολή. Την αρπαγή των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ, συνοδεύει η βίαιη απομάκρυνση από το επάγγελμα, µε άγριες αυξήσεις εισφορών. Με την πρόσφατη τροπολογία Κουτρουμάνη, το ΚΥΤ εξοντώνεται με την ένταξή του στον ΕΟΠΥΥ. Ταυτόχρονα, ο Λοβέρδος αποκαλύπτει τις στρατηγικές προθέσεις τους: Με δική του τροπολογία, προβλέπει την μετατροπή των κλάδων ασφάλισης των δημόσιων Ταμείων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου - αν θέλουν να σωθούν!
Είναι η ώρα να πούμε ένα μεγάλο όχι.
Γιατί μια εκδήλωση μηχανικών του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό, σήμερα;
Στις σημερινές συνθήκες µιας καυτής εκλογικής επικαιρότητας, τίθεται εύλογα το ερώτημα: Μήπως η ενασχόληση µε ένα ιδιαίτερο προβλήματα των μηχανικών μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου;
Όµως ο αναστοχασµός επάνω στη σχέση του μηχανικού µε τη κοινωνία, ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του στις παρούσες έκτακτες συνθήκες είναι ζωτικής σημασίας. Αισθανόμαστε την ανάγκη, να προσδιορίζουμε το κοινό στοιχείο που µας ενώνει µε τους συναδέλφους και τον κόσμο της εργασίας, που αποτελεί στόχο αυτής της πολιτικής αλλά και δύναμη ανατροπής της.
Η οικοδόμηση ουσιαστικών δημοκρατικών διαδικασιών, στη θέση αυτών που ήδη έχουν διαταραχθεί και η ενίσχυση της αίσθησης και της ουσίας της συλλογικότητας είναι µονόδροµος για να έχουν αποτέλεσμα οι αναζητήσεις και οι διεκδικήσεις µας.
Ο αγώνας των μηχανικών για το ασφαλιστικό, εγγράφεται:
Στο παλλαϊκό αίτημα για πλήρη, δημόσια, καθολική κοινωνική ασφάλιση.
Στο αίτημα να ανατραπεί η πολιτική του μνημόνιου και οι πολιτικοί διαχειριστές της (κυβερνήσεις, κέντρα της τέταρτης εξουσίας, ΔΝΤ και ΕΕ).
Στο αίτημα της ανατροπής της δικτατορίας των αγορών, που μεθοδεύουν τα συντονισμένα μεγάλα επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα, ελληνικά και διεθνή.
Έτσι, θεωρούμε τον αγώνας μας για το ασφαλιστικό, ως αγώνα για τη δημοκρατία στη κοινωνία. Με την εκδήλωσή μας, επιδιώκουμε ένα βήμα δημοκρατίας και για την αριστερά.
Οι μηχανικοί του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε συναντηθεί σε κοινούς ταξικούς αγώνες, από διαφορετικές όμως παρατάξεις. Διατυπώσαμε συχνά διαφορετικές ή και συγκρουόμενες απόψεις. Η σύνθεση των απόψεών μας, η οικοδόμηση του χώρου των μηχανικών ΣΥΡΙΖΑ με όρους ενότητας και δημοκρατίας, αποτελεί ανάγκη επιτακτική. Η εκδήλωσή μας, αποτελεί βήμα και γι αυτό το ζητούμενο. Γιατί για τη αριστερά, ενότητα και δημοκρατία, δεν είναι κοινοί παρονομαστές και μέσοι όροι, δεν είναι ισοπέδωση διαφορών, δεν είναι απόκρυψη κενών και ελλείψεων, δεν είναι εσωτερική εσωστρεφής αναζήτηση. Είναι να αποκτήσει φωνή ο κινητοποιημένος κόσμος της αριστεράς. Όχι να στοιχιθεί απλώς πίσω από δεδομένα μορφώματα και απόψεις, όχι να γευτεί προκατασκευασμένες λύσεις, αλλά να μετάσχει καθοριστικά στην διαμόρφωσή τους. Η δημοκρατική συγκρότηση των μηχανικών ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτό το στόχο και σε αυτό τον κόσμο αποβλέπει.
Με την εκδήλωσή μας, βλέπουμε ήδη στην επόμενη των εκλογών: Πιστεύουμε ότι το ζήτημα της δημοκρατίας και της ενότητας, τόσο για την κοινωνία όσο και την αριστερά, θα τίθεται τότε με ψηλότερες απαιτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου