Αναδημοσιεύουμε άρθρο του συναδέλφου Γιαλαμά I. Aντιπρόεδρου ΠΟΕΕΚ-Ι, σχετικά με το νέο σχέδιο νόμου για την έρευνα.
Μια μικρή εισαγωγή στο θέμα
Ήταν τα χρόνια του Δράκοντα. Σκληρά, λιτά, απόλυτα. Ακολούθησαν ο Σόλων κι οι επτά σοφοί. Σημαντικοί άνθρωποι, ηγέτες, από ‘’τζάκια΄’’. Συζητάγανε μεταξύ τους την επιβολή των νόμων.
27 αιώνες μετά. Οι σοφοί έγιναν 15 από τους οποίους οι 5 έγκριτα στελέχη του χώρου των επιχειρήσεων. Σοφία και χρήμα πλάι-πλάι.
Συζητούν και αποφασίζουν. Η λέξη Δημοκρατία τον 6ο αιώνα π.χ. ήταν άνευ νοήματος. Όπως και τώρα.
Κυκλοφόρησε σήμερα σχέδιο νόμου για την έρευνα.
Έκανα μια μικρή αναδρομή στη σκέψη μου. Θυμήθηκα το τελευταίο εγχείρημα δημιουργίας νόμου για την Έρευνα (το 2006), και στο οποίο είχαμε ως εργαζόμενοι αρκετή συμμετοχή με πολλαπλές συναντήσεις με τον τότε ΓΓΕΤ κ. Τσουκαλά και προώθηση θέσεων των εργαζομένων στην Έρευνα μέσω ΠΟΕΕΚ-Ι και ΕΕΕ.
Το παραθέτω για να έχετε την δυνατότητα να το συγκρίνετε με το σημερινό σχέδιο.
Η σύγκριση αναπόφευκτη.
1. Το τότε σχέδιο είχε μία πρωτοπόρο πράγματι για την ελληνική ερευνητική πραγματικότητα. Στα αρθ.22,23,24,25, εισάγει την βασική έρευνα σαν απαραίτητο κομμάτι της έρευνας στην Ελλάδα και παραθέτει λεπτομερώς στοιχεία για την οργάνωση, τους τομείς ,τα επιστημονικά αντικείμενα,τις δράσεις ως και την αναλογία και τον αριθμό των χρηματοδοτήσεων της βασικής έρευνας. Ομοίως στη συνέχεια για το πεδίο της εφαρμοσμένης έρευνας, βάζοντας τις 2 μορφές ως όψεις του ιδίου νομίσματος. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι και η χρηματοδότηση θα ανήρχετο στο 1,5% του τότε μάλιστα Α.Ε.Π.
Τι βλέπουμε στο σημερινό σχέδιο. Μια επανάληψη στον φιλολογικού περιεχομένου ορισμό. Του τι είναι επιστημονική έρευνα, του τι είναι ελεύθερη έρευνα (ο όρος βασική έρευνα τους δημιουργούσε πρόβλημα γιατί θα έπρεπε να χαρακτηρίσει και κλάδους και μορφή έρευνας). Βέβαια όταν λες τη λέξη ελεύθερος υπάρχει και το αντίθετο σκλαβωμένος η το πιο δόκιμο ανελεύθερος. Ποια είναι άραγε αυτή η έρευνα;
Επί πλέον τι είναι τεχνολογική, τι είναι εφαρμοσμένη (το ένα δεν είναι αναγκαίο και ικανό για το άλλο; Εκτός και αν οι συγγραφείς αγνοούν «την έννοια αναγκαίο και ικανό»).
2. Στο τότε (σχέδιο του 2006), άρθρο 62, αναφέρονται σαφώς ποιους αφορά ο νόμος. Τα ΝΠΔΔ . με το όνομά τους, ΕΛΚΕΘΕ< ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ< ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ<ΕΚΚΕ , όπως και τα ΝΠΙΔ , τα ανεξάρτητα, τα Ινστιτούτα άλλων Υπουργείων ,τα Πανεπιστημιακά.
Στο σημερινό σχ. νόμου υπάρχει παντελής αναφορά έστω και ενός ονόματος Ερευνητικού Κέντρου.
Γιατί το σημερινό,εξουσιοδοτεί με το άρθρο 14 (όπως και το προηγούμενο βέβαια σ.ν.), τον κάθε υπουργό με προεδρικό διάταγμα , να συγχωνεύει , να συνενώνει, να καταργεί να δημιουργεί! Μεταθέτει την ευθύνη σε μετέπειτα Προεδρικά (όπως αυτό που είδαμε τις προάλλες και που τους ξέφυγε κατά λάθος, να καθορίσουν με συνοπτικές διαδικασίες το μέλλον της έρευνας, το μέλλον σου.
Και είναι πολύ αναξιοπρεπή τα καροτάκια που μοιράζει, (ομότιμοι -δηλαδή εισαγωγή συνταξιούχων από το παράθυρο-νέων τοπικών σοφών),διατήρηση διευθυντών άλλα πέντε έτη χωρίς κρίση , (προβλέπεται στο σχέδιο Προεδρικού που …απεσύρθη), κινητικότητα ερευνητών προς ΑΕΙ (κάτι το αυτονόητο που εμφανίζεται ως γενναία παραχώρηση) κ.λ.π.
Το τότε σχέδιο του 2006 ήρθε εντελώς αλλαγμένο στη Βουλή και στον ψηφισμένο νόμο εξαφανίστηκαν πολλά άρθρα του (και κυρίως της βασικής έρευνας παρά την εκτενή συζήτηση και ανταλλαγή προτάσεων με τους φορείς των εργαζομένων).
Τώρα που εισάγεται εσπευσμένα και με καμία ανταλλαγή απόψεων (θεσμική εννοώ και όχι κομματικο - προσωπική), προοιωνίζει δεινά, δεινά, δεινά που ορμητικά καταφθάνουν.
Ας τοποθετηθούμε όλοι. Με τη στάση μας ,αυτοκαθοριζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου