Αναδημοσιεύουμε από το http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1287097 επιστολή απολυμένης από την εταιρία κινητής τηλεφωνίας WIND που αποτυπώνει το κλίμα εργοδοτικής τρομοκρατίας που υπάρχει σε όλες τις αντίστοιχες εταιρίες. Αποτυπώνει επίσης τις διώξεις που αντιμετωπίζει ο συνδικαλισμός και την κατάσταση (τα χάλια μας δηλαδή) στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι.
Συνάδελφοι,
Θέλω να σας πω δυο λόγια σχετικά με την απόλυσή μου.
Καταρχήν δεν επεδίωκα να απολυθώ όπως έμαθα ότι είπαν κάποιοι. Αν ήταν αλήθεια κάτι τέτοιο θα έπαιρνα την αποζημίωση μου και ‘γεια σας’… Το να έχω πει μετά από ψυχολογική πίεση που μου ασκούσαν ενάμιση χρόνο, λέγοντας μου: ‘θα πρέπει να ψάξεις για άλλη δουλειά, δεν κάνεις πια για το τμήμα αυτό, επιβαρύνεις τους συναδέλφους σου γιατί κάθεσαι και δεν δουλεύεις, σκέψου αν αξίζεις τα λεφτά που παίρνεις’ και άλλες τέτοιες προσβολές, να έχω πει λοιπόν εγώ σε στιγμές αδυναμίας τη φράση ‘δεν θα παραιτηθώ, αν θέλουν ας με διώξουν’, σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε ότι θα αποδεχόμουν ποτέ την απόλυσή μου ως μη παραγωγικό άτομο. Οπότε ας μην παίζουν κάποιοι με τις λέξεις. Κατάφεραν βέβαια να παραιτηθούν αρκετά άτομα, με τελευταία τη συνάδελφο που γύρισε ένα χρόνο περίπου μετά από άδεια εγκυμοσύνης και άντεξε να κάτσει μια εβδομάδα. Συνάδελφος που ήταν πάρα πολλά χρόνια, αξιόλογη και έφυγε κλαίγοντας λέγοντάς μας ότι γύρισε σε μια άλλη εταιρεία και δεν αντέχει αυτό το κλίμα. Της είπαν μάλιστα ότι ‘εντάξει, δεν χρειάζεται να χαιρετήσεις κιόλας..’
Τα τελευταία 2 χρόνια περίπου, από την εθελουσία και λίγο πριν, συμμετείχα σε
όλες τις κινητοποιήσεις του σωματείου της wind, για να κατοχυρώσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα. Έχω χάσει αρκετά μεροκάματα υποστηρίζοντας τους συμβασιούχους συναδέλφους μας για παράδειγμα και δεν ήμουν από εκείνους που απλά ρωτούσαν αν θα υπάρχει περιφρούρηση και μέχρι τι ώρα για να πάνε για καφέ και μετά, δηλώνοντας παρεμπόδιση εργασίας, να πληρωθούν κιόλας. Πιστεύω ότι η θέση μου αυτή ήταν κι ένας από τους λόγους που απολύθηκα.
Γι’ αυτούς που γνωρίζεται ποια είναι η Ελένη Δεμέναγα, πιστεύω ότι ξέρετε ότι έκανα σωστά τη δουλειά μου, ότι είχα άριστη συνεργασία με όλους σας και ότι έχω εκπαιδεύσει και πολλούς από εσάς όταν είχατε πρωτοέρθει στη δουλειά. Ο επίσημος λόγος της απόλυσης φαντάζομαι είναι η «κακή απόδοση» γιατί η εταιρεία δεν μου τον είπε ποτέ, απλά κόλλησε ένα χαρτί στην πόρτα του σπιτιού μου που έγραφε ‘καταγγελία σύμβασης’. Μετά από 10 χρόνια σχεδόν εργασίας στην εξυπηρέτηση πελατών σε telestet, tim και wind, το να σου δίνουν ένα χαρτί στην ετήσια αξιολόγησή σου, το οποίο γράφει ότι δεν γνωρίζεις το αντικείμενο της εργασίας, δεν μπορείς να επιλύσεις τα προβλήματα των πελατών και ότι δεν καταλαβαίνεις το τι ζητάει ο πελάτης, για μένα προσβάλει τη νοημοσύνη του καθενός μας. Επίσης το να θέλουν να με πάνε στα κρυφά και με συνοδεία στο Μαρούσι, χωρίς να μου λένε ότι πρόκειται να με απολύσουν, για να μη γίνει γνωστό και απλά να εξαφανιστώ μετά από τόσα χρόνια, το θεωρώ προσβολή στην προσωπικότητά μου. Στην εταιρεία κατάφερα να μείνω τόσα χρόνια μόνο με σκληρή δουλειά και τίποτε άλλο. Ούτε τους γνωστούς είχα στο HR, ούτε σέρβιρα καφέδες στα κατάλληλα γραφεία και ούτε κάρφωνα ποτέ συναδέλφους για να δείξω ότι εγώ σκέπτομαι το καλό της εταιρείας και υποδεικνύω ποιος κάνει λάθος. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να αμφισβητήσει ποτέ την προσφορά μου αυτά τα 10 περίπου χρόνια. Όσο για τα «κακά στατιστικά» μου και ότι δεν πιάνω τους στόχους του τμήματος, το 80% των παιδιών που δουλεύουν στο τμήμα μου, δεν τους πιάνουν, θα φύγουν όλοι κύριοι της διοίκησης; Και για να μην αναρωτιέστε για το 20%, είτε διεκπεραιώνουν εργασίες στα διαλλείματα τους ή εκτός ωραρίου παραμένοντας μέχρι να τελειώσουν αυτά που θα έπρεπε να κάνουν εντός βάρδιας. Θα πρέπει να φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο; Να μη βγαίνουμε ούτε διάλειμμα; Να μην έχουμε ωράριο; Πιστεύω ότι αν δεν αντιδρούσα σε όλα αυτά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Αν δεν απεργούσα ποτέ, αν καθόμουν όποτε ήθελαν παραπάνω, χωρίς υπερωρία βέβαια, αν πήγαινα να δουλέψω κι εγώ στην teleperfomance και αν απλά έσκυβα το κεφάλι τα στατιστικά μου δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο. Θα τα χρησιμοποιούσαν ως δαμόκλειο σπάθη για να δουλέψεις κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη αρκεί να κρατήσεις τη δουλειά σου. Η διοίκηση μετά την εθελουσία ήταν σαφής: ‘όποιος κρατάει την ομάδα που θέλουμε να φτιάξουμε πίσω, θα φύγει’. Το ότι δεν θέλουμε η δουλειά μας να γίνει κάτεργο όπως τα υπόλοιπα τηλεφωνικά κέντρα, δεν μας κάνει μη παραγωγικούς υπαλλήλους, αλλά μη αρεστούς στη διοίκηση. Έχει τεράστια διαφορά το ένα με το άλλο. Δεν είμαι βέβαια μεμονωμένη περίπτωση, κακή αξιολόγηση και προφορικές και γραπτές επιπλήξεις έχουν πάρει σχεδόν όλοι όσοι αντιδρούν, συνάδελφοι αξιόλογοι με πολλά επίσης χρόνια προσφοράς. Όλοι εμείς δηλαδή είμαστε μη παραγωγικά άτομα και τεμπέληδες; Και ποιος έχει στηρίξει το τμήμα όλα αυτά τα χρόνια; Το ότι δεν θέλουμε να χαθεί η ποιότητα στην εξυπηρέτηση πελατών χάρη στα «νούμερα» και στους εξαθλιωμένους υπαλλήλους δείχνει ακριβώς πόσο πονάμε τη δουλειά μας.
Σας ζητώ να με στηρίξετε όπως σας στηρίζω κι εγώ τόσα χρόνια, είτε είστε συνάδελφοι του cs είτε συνάδελφοι από άλλα τμήματα (γιατί και για σας έχω αγωνισθεί). Σας ζητώ να συμμετάσχετε σε ότι προσπαθούμε να κάνουμε με το σωματείο για την επαναπρόσληψή μου. Μόνη μου θα ήμουν απλά ένα νούμερο σε μια πολυεθνική. Να θυμίσω ότι το σωματείο που μερικοί από εσάς επιτεθήκατε, άδικα κατά την άποψή μου, μας διασφάλισε ίσους μισθούς, επιδόματα και αν δεν υπήρχε σίγουρα ο μισθός μας δεν θα ήταν αυτός και οι συνθήκες εργασίας άλλες (όπως και προσπαθούν να τις κάνουν). Πολλοί από εσάς ήρθαν και τα βρήκαν, αλλά οι παλαιότεροι γνωρίζετε ότι δεν ήταν έτσι. Σωστά είπατε ότι τα παιδιά του Δ.Σ του σωματείου τα καλύπτει ο νόμος για το συνδικαλισμό και γι’ αυτό βγαίνουν μπροστά. Μα πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς; Θα μπορούσε ποτέ να ιδρυθεί σωματείο; Όποιος έκανε την απόπειρα θα απολυόταν. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη τύχη στη σημερινή εποχή να έχει ο εργαζόμενος στη δουλειά του επιχειρησιακό σωματείο που να ελέγχει την κάθε διοίκηση στο να μην καταπατούνται τα δικαιώματα του όπως είναι και το δικό μας.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει φόβος, ότι δεν θέλει κανείς να εκτεθεί, πιστεύω όμως ότι ήταν άδικη η απόλυσή μου και γενικά η συστηματική απαξίωσή μου. Καλό θα είναι να είμαστε όλοι μαζί για να μην στοχοποιούνται άνθρωποι που περιμένουμε από αυτούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Λυπάμαι ειλικρινά αν φέραμε σε δύσκολη θέση κάποιους, αλλά παιδιά συγχωρήστε με, δεν δέχομαι να πετάξουν μετά από 10 χρόνια σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Ευχαριστώ πραγματικά όλα τα παιδιά μου με στήριξαν, που εκτέθηκαν, το Δ.Σ του σωματείου που είναι δίπλα μου και που περιμένει από εσάς το αυτονόητο: ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Σας ευχαριστώ πολύ
Ελένη
Θέλω να σας πω δυο λόγια σχετικά με την απόλυσή μου.
Καταρχήν δεν επεδίωκα να απολυθώ όπως έμαθα ότι είπαν κάποιοι. Αν ήταν αλήθεια κάτι τέτοιο θα έπαιρνα την αποζημίωση μου και ‘γεια σας’… Το να έχω πει μετά από ψυχολογική πίεση που μου ασκούσαν ενάμιση χρόνο, λέγοντας μου: ‘θα πρέπει να ψάξεις για άλλη δουλειά, δεν κάνεις πια για το τμήμα αυτό, επιβαρύνεις τους συναδέλφους σου γιατί κάθεσαι και δεν δουλεύεις, σκέψου αν αξίζεις τα λεφτά που παίρνεις’ και άλλες τέτοιες προσβολές, να έχω πει λοιπόν εγώ σε στιγμές αδυναμίας τη φράση ‘δεν θα παραιτηθώ, αν θέλουν ας με διώξουν’, σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε ότι θα αποδεχόμουν ποτέ την απόλυσή μου ως μη παραγωγικό άτομο. Οπότε ας μην παίζουν κάποιοι με τις λέξεις. Κατάφεραν βέβαια να παραιτηθούν αρκετά άτομα, με τελευταία τη συνάδελφο που γύρισε ένα χρόνο περίπου μετά από άδεια εγκυμοσύνης και άντεξε να κάτσει μια εβδομάδα. Συνάδελφος που ήταν πάρα πολλά χρόνια, αξιόλογη και έφυγε κλαίγοντας λέγοντάς μας ότι γύρισε σε μια άλλη εταιρεία και δεν αντέχει αυτό το κλίμα. Της είπαν μάλιστα ότι ‘εντάξει, δεν χρειάζεται να χαιρετήσεις κιόλας..’
Τα τελευταία 2 χρόνια περίπου, από την εθελουσία και λίγο πριν, συμμετείχα σε
όλες τις κινητοποιήσεις του σωματείου της wind, για να κατοχυρώσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα. Έχω χάσει αρκετά μεροκάματα υποστηρίζοντας τους συμβασιούχους συναδέλφους μας για παράδειγμα και δεν ήμουν από εκείνους που απλά ρωτούσαν αν θα υπάρχει περιφρούρηση και μέχρι τι ώρα για να πάνε για καφέ και μετά, δηλώνοντας παρεμπόδιση εργασίας, να πληρωθούν κιόλας. Πιστεύω ότι η θέση μου αυτή ήταν κι ένας από τους λόγους που απολύθηκα.
Γι’ αυτούς που γνωρίζεται ποια είναι η Ελένη Δεμέναγα, πιστεύω ότι ξέρετε ότι έκανα σωστά τη δουλειά μου, ότι είχα άριστη συνεργασία με όλους σας και ότι έχω εκπαιδεύσει και πολλούς από εσάς όταν είχατε πρωτοέρθει στη δουλειά. Ο επίσημος λόγος της απόλυσης φαντάζομαι είναι η «κακή απόδοση» γιατί η εταιρεία δεν μου τον είπε ποτέ, απλά κόλλησε ένα χαρτί στην πόρτα του σπιτιού μου που έγραφε ‘καταγγελία σύμβασης’. Μετά από 10 χρόνια σχεδόν εργασίας στην εξυπηρέτηση πελατών σε telestet, tim και wind, το να σου δίνουν ένα χαρτί στην ετήσια αξιολόγησή σου, το οποίο γράφει ότι δεν γνωρίζεις το αντικείμενο της εργασίας, δεν μπορείς να επιλύσεις τα προβλήματα των πελατών και ότι δεν καταλαβαίνεις το τι ζητάει ο πελάτης, για μένα προσβάλει τη νοημοσύνη του καθενός μας. Επίσης το να θέλουν να με πάνε στα κρυφά και με συνοδεία στο Μαρούσι, χωρίς να μου λένε ότι πρόκειται να με απολύσουν, για να μη γίνει γνωστό και απλά να εξαφανιστώ μετά από τόσα χρόνια, το θεωρώ προσβολή στην προσωπικότητά μου. Στην εταιρεία κατάφερα να μείνω τόσα χρόνια μόνο με σκληρή δουλειά και τίποτε άλλο. Ούτε τους γνωστούς είχα στο HR, ούτε σέρβιρα καφέδες στα κατάλληλα γραφεία και ούτε κάρφωνα ποτέ συναδέλφους για να δείξω ότι εγώ σκέπτομαι το καλό της εταιρείας και υποδεικνύω ποιος κάνει λάθος. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να αμφισβητήσει ποτέ την προσφορά μου αυτά τα 10 περίπου χρόνια. Όσο για τα «κακά στατιστικά» μου και ότι δεν πιάνω τους στόχους του τμήματος, το 80% των παιδιών που δουλεύουν στο τμήμα μου, δεν τους πιάνουν, θα φύγουν όλοι κύριοι της διοίκησης; Και για να μην αναρωτιέστε για το 20%, είτε διεκπεραιώνουν εργασίες στα διαλλείματα τους ή εκτός ωραρίου παραμένοντας μέχρι να τελειώσουν αυτά που θα έπρεπε να κάνουν εντός βάρδιας. Θα πρέπει να φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο; Να μη βγαίνουμε ούτε διάλειμμα; Να μην έχουμε ωράριο; Πιστεύω ότι αν δεν αντιδρούσα σε όλα αυτά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Αν δεν απεργούσα ποτέ, αν καθόμουν όποτε ήθελαν παραπάνω, χωρίς υπερωρία βέβαια, αν πήγαινα να δουλέψω κι εγώ στην teleperfomance και αν απλά έσκυβα το κεφάλι τα στατιστικά μου δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο. Θα τα χρησιμοποιούσαν ως δαμόκλειο σπάθη για να δουλέψεις κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη αρκεί να κρατήσεις τη δουλειά σου. Η διοίκηση μετά την εθελουσία ήταν σαφής: ‘όποιος κρατάει την ομάδα που θέλουμε να φτιάξουμε πίσω, θα φύγει’. Το ότι δεν θέλουμε η δουλειά μας να γίνει κάτεργο όπως τα υπόλοιπα τηλεφωνικά κέντρα, δεν μας κάνει μη παραγωγικούς υπαλλήλους, αλλά μη αρεστούς στη διοίκηση. Έχει τεράστια διαφορά το ένα με το άλλο. Δεν είμαι βέβαια μεμονωμένη περίπτωση, κακή αξιολόγηση και προφορικές και γραπτές επιπλήξεις έχουν πάρει σχεδόν όλοι όσοι αντιδρούν, συνάδελφοι αξιόλογοι με πολλά επίσης χρόνια προσφοράς. Όλοι εμείς δηλαδή είμαστε μη παραγωγικά άτομα και τεμπέληδες; Και ποιος έχει στηρίξει το τμήμα όλα αυτά τα χρόνια; Το ότι δεν θέλουμε να χαθεί η ποιότητα στην εξυπηρέτηση πελατών χάρη στα «νούμερα» και στους εξαθλιωμένους υπαλλήλους δείχνει ακριβώς πόσο πονάμε τη δουλειά μας.
Σας ζητώ να με στηρίξετε όπως σας στηρίζω κι εγώ τόσα χρόνια, είτε είστε συνάδελφοι του cs είτε συνάδελφοι από άλλα τμήματα (γιατί και για σας έχω αγωνισθεί). Σας ζητώ να συμμετάσχετε σε ότι προσπαθούμε να κάνουμε με το σωματείο για την επαναπρόσληψή μου. Μόνη μου θα ήμουν απλά ένα νούμερο σε μια πολυεθνική. Να θυμίσω ότι το σωματείο που μερικοί από εσάς επιτεθήκατε, άδικα κατά την άποψή μου, μας διασφάλισε ίσους μισθούς, επιδόματα και αν δεν υπήρχε σίγουρα ο μισθός μας δεν θα ήταν αυτός και οι συνθήκες εργασίας άλλες (όπως και προσπαθούν να τις κάνουν). Πολλοί από εσάς ήρθαν και τα βρήκαν, αλλά οι παλαιότεροι γνωρίζετε ότι δεν ήταν έτσι. Σωστά είπατε ότι τα παιδιά του Δ.Σ του σωματείου τα καλύπτει ο νόμος για το συνδικαλισμό και γι’ αυτό βγαίνουν μπροστά. Μα πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς; Θα μπορούσε ποτέ να ιδρυθεί σωματείο; Όποιος έκανε την απόπειρα θα απολυόταν. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη τύχη στη σημερινή εποχή να έχει ο εργαζόμενος στη δουλειά του επιχειρησιακό σωματείο που να ελέγχει την κάθε διοίκηση στο να μην καταπατούνται τα δικαιώματα του όπως είναι και το δικό μας.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει φόβος, ότι δεν θέλει κανείς να εκτεθεί, πιστεύω όμως ότι ήταν άδικη η απόλυσή μου και γενικά η συστηματική απαξίωσή μου. Καλό θα είναι να είμαστε όλοι μαζί για να μην στοχοποιούνται άνθρωποι που περιμένουμε από αυτούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Λυπάμαι ειλικρινά αν φέραμε σε δύσκολη θέση κάποιους, αλλά παιδιά συγχωρήστε με, δεν δέχομαι να πετάξουν μετά από 10 χρόνια σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Ευχαριστώ πραγματικά όλα τα παιδιά μου με στήριξαν, που εκτέθηκαν, το Δ.Σ του σωματείου που είναι δίπλα μου και που περιμένει από εσάς το αυτονόητο: ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Σας ευχαριστώ πολύ
Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου