Για μια Αριστερή Παρέμβαση στο χώρο των Μηχανικών

Για ιστορικούς - και όχι μόνο - λόγους αναρτούμε το κοινό κείμενο με το οποίο οι παρατάξεις Αριστερή Ενωτική Πρωτοβουλία - Εργαζόμενοι Μηχανικοί και συσπείρωση αριστερών μηχανικών συγκρότησαν ψηφοδέλτιο στις τελευταίες (ιούλιος 2010) εκλογές για την ανάδειξη της Διοικούσας του ΤΕΕ. Το ψηφοδέλτιο αυτό με τον τίτλο Αριστερός Ενωτικός Συνδιασμός συγκέντρωσε 14 ψήφους στην αντιπροσωπεία του ΤΕΕ και εξέλεξε για πρώτη φορά αυτοτελώς έναν εκπρόσωπο στη Διοικούσα του ΤΕΕ. Εκτιμούμε ότι η ιδιαίτερα θετική αυτή εξέλιξη δεν πρέπει να μείνει εκεί αλλά να έχει και συνέχεια. Επειδή τα γραπτά μένουν και η συγκεκριμένη πολιτική συμφωνία αποτυπώνει τόσο έναν επαρκή πολιτικό λόγο όσο και μια αναγκαία ευρήτητα, το επαναφέρουμε.

 

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Η διαρκής κινητοποίηση των εργαζομένων, αντίστοιχη και μεγαλύτερη από την διαδήλωση ορόσημο ενάντια στην ψήφιση των μέτρων της 5ης Μάη, αποτελεί τη μόνη διέξοδο απέναντι σε μια πολιτική που καθημερινά επιβεβαιώνει ότι έρχεται να ακυρώσει κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα αγώνων. Η μάχη αυτή έχει χαρακτήρα ζωής ή θανάτου για τους εργαζόμενους και  ιδιαίτερα για τη νέα γενιά. Η Ελλάδα δεν σώθηκε από την χρεοκοπία, αυτά που σώθηκαν από τον «μηχανισμό στήριξης» είναι τα δάνεια των Γερμανικών και άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών.
Η κρίση του εθνικού χρέους δεν είναι ελληνικό φαινόμενο και η αντιμετώπισή του με την αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων είναι ευρωπαϊκή στρατηγική. Η καπιταλιστική κρίση εκδηλώνεται σε όλο και περισσότερες χώρες της ευρωζώνης και τα παραμύθια για την «ιδιαιτερότητα» της ελληνικής κρίσης, τινάζονται στον αέρα από την ταχύτατη εφαρμογή αντίστοιχων μέτρων σε όλη την Ευρώπη, με τον ίδιο σχεδιασμό, τις ίδιες δικαιολογίες, την ίδια βαρβαρότητα. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις σε όλη την ΕΕ αλλάζουν τα πάντα. Θέλουν να φορτώσουν με απίστευτη βιαιότητα την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων, να ξεμπερδέψουν με τις εργατικές κατακτήσεις, να επιβάλλουν συνθήκες εξαθλίωσης, να λεηλατήσουν τον παραγόμενο πλούτο, να εγκαθιδρύσουν την απόλυτη οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου. Η υπεράσπιση των υλικών συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας, θέτει ιστορικά σημαντικές ευθύνες για την εργατική τάξη και την αριστερά.
Η οργάνωση του αγώνα και της αντίστασης για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, για τον χώρο των μηχανικών, απαιτεί τη λήψη κοινών πρωτοβουλιών μέσα σε ένα πολιτικό πλαίσιο τέτοιο που να θέσει τον κλάδο σε ανυποχώρητη κινητοποίηση και σε αμφισβήτηση των μονόδρομων που θέλουν να μας επιβάλουν . Είναι επείγουσα ανάγκη η δημιουργία ενός μετώπου αγωνιστικής συσπείρωσης των εργαζόμενων μηχανικών για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων σε κάθε εργασιακό χώρο και συνολικά.

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΕΕ – ΔΝΤ

Στο όνομα  της εξόδου από την κρίση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την καθοδήγηση του άξονα  ΕΕ – ΕΚΤ -  ΔΝΤ, με την ανοιχτή στήριξη του ΛΑΟΣ και τη συναίνεση της ΝΔ έχει κηρύξει ένα πραγματικό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων της νεολαίας. Διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση. Παγώνουν για τρία χρόνια τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Ανοίγουν την πόρτα των ομαδικών απολύσεων και της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων. Καταργούν τον κατώτατο μισθό για τους νέους εργαζόμενους. Ετοιμάζουν νέο πακέτο με ιδιωτικοποιήσεις. Προωθούν τον «Καλλικράτη» που θα σημάνει δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και διάλυση δημοσίων υπηρεσιών. Οδηγούν τους εργαζόμενους σε εξαθλίωση και την κοινωνία σε μια ακόμα πιο βαθιά και καταστροφική ύφεση, στην ανεξέλεγκτη διόγκωση του χρέους και των ελλειμμάτων, σε μια οικονομική κατάρρευση σαν αυτή όπου οδήγησε το ΔΝΤ την Αργεντινή ή τη Λετονία. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.  Από την «ελεγχόμενη ύφεση» προς την «ελεγχόμενη πτώχευση» όπως λένε.
Χωρίς αμφιβολία τα μέτρα κυβέρνησης – ΔΝΤ - ΕΕ οδηγούν σε τεράστια κλιμάκωση την απαλλοτρίωση και την λεηλασία του παραγόμενου πλούτου, της λαϊκής αποταμίευσης και του φυσικού περιβάλλοντος, και στην οικονομική και πολιτική καταδυνάστευση του εργαζόμενου λαού για δεκαετίες. Στόχος τους είναι η διάσωση των κερδών του κεφαλαίου, και το φόρτωμα του βάρους της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης. Δε διστάζουν να ξεφτιλίσουν και να κουρελιάσουν ακόμα και αυτούς τους θεσμούς της δημοκρατίας τους, το κοινοβούλιο και το Σύνταγμα με το «μνημόνιο της ντροπής», τις δανειακές συμβάσεις για τη σωτηρία των πιστωτών και τα προεδρικά διατάγματα που ξηλώνουν κατακτήσεις δεκαετιών. Η παρούσα κυβέρνηση στερείται της στοιχειώδους δημοκρατικής νομιμοποίησης.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΣ
ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Σε πείσμα της επιχείρησης κατασυκοφάντησης και προληπτικής τρομοκράτησης που μεθοδεύουν διαρκώς ενάντια σε κάθε εργατικό αγώνα, η κυβέρνηση και οι απολογητές της κυρίαρχης πολιτικής, οι πρώτες αντιδράσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με κορυφαίο  σταθμό την μεγαλειώδη κινητοποίηση της 5ης του Μάη,  δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι όχι μόνο είναι καθολικά αντίθετοι αλλά και ΜΠΟΡΟΥΝ να στείλουν στο καλάθι των αχρήστων το σφαγείο που του ετοιμάζουν.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ
ΜΕ ΟΧΗΜΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥΣ

Σε αυτό το πλαίσιο σήμερα γίνεται πιο αναγκαία από ποτέ μια αγωνιστική, μαχητική, ταξική απάντηση από το σύνολο των εργαζόμενων και του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Κάτι τέτοιο απαιτεί  την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την επανακατάκτηση των διαδικασιών βάσης, μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις συνελεύσεις και τον συντονισμό τους. Απαιτεί την υπέρβαση των συμβιβασμένων ηγεσιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ  που περιορίζουν τον ορίζοντα των προτάσεων του εργατικού κινήματος στα όρια της  κυρίαρχης λογικής, της περιφρούρησης της κερδοφορίας, της αστικής νομιμότητας και των κοινοβουλευτικών προτάσεων.  Η ανάγκη για να υπάρξει το επόμενο διάστημα πανεργατικός ξεσηκωμός απέναντι στα μέτρα με στόχο αυτά να ανατραπούν και όχι απλώς να εκτονωθεί το κλίμα δυσαρέσκειας, αποτελεί τεράστια πρόκληση, με την οποία έχουμε να αναμετρηθούμε.
 

ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ

Σε κάθε σωματείο, συλλογικό φορέα και γειτονιά να κερδίσουμε ένα περιεχόμενο ενότητας και αντίστασης. Η λαϊκή οργή και αγανάκτηση πρέπει να πάρει χαρακτήρα πολιτικού κινήματος με χαρακτηριστικά όπως:

• Απειθαρχία στις δεσμεύσεις της ΟΝΕ, του Μάαστριχ, της Λισαβόνας και ανατροπή του «Συμφώνου Σταθερότητας». Ρήξη και ανυπακοή με την Ε.Ε. και τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Κάτω τα μέτρα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Έξω η τρόϊκα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ από τη χώρα. Κατάργηση του «μνημονίου της ντροπής» και όλων των νόμων και συμβάσεων της κυβέρνησης που σχετίζονται με αυτό.
• Να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Διαγραφή του χρέους, ούτε ένα ευρώ στους ξένους και ντόπιους δανειστές και κερδοσκόπους.
• Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας με εργατικό έλεγχο σαν προϋπόθεση για την προστασία του συσσωρευμένου μόχθου των εργαζόμενων
• Κρατικοποίηση των κρίσιμων τομέων της οικονομίας (ενέργεια, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες). Καμιά ιδιωτικοποίηση.
• Δραστικός περιορισμός των πολεμικών εξοπλιστικών δαπανών, που απομυζούν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, προς όφελος του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των πολυεθνικών των όπλων.
• Να ανατραπεί το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και η λογική της ανταποδοτικότητας και της ατομικής ευθύνης – Πλήρης δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.
• Απαγόρευση των απολύσεων – πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς – κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις - μείωση των ωρών εργασίας - μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
• Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου – κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών και φορο-ελαφρύνσεων για τους καπιταλιστές– φορολογία της εκκλησιαστικής περιουσίας

Οι εργαζόμενοι σήμερα πρέπει να βγούμε δυναμικά στο προσκήνιο. Με τους αγώνες μας μπορούμε να κάνουν τις «αγορές» και τις κυβερνήσεις να σταματήσουν να επιτίθενται στα συμφέροντα μας, να αποδεχθούν ότι υπάρχει ένας άλλος συσχετισμός και ένας άλλος κόσμος της εργασίας που δεν ηττάται, να ανοίξουμε δρόμους συνολικότερης αντεπίθεσης και ανατροπής. Η απάντηση πρέπει δοθεί και συνολικά, στο ζητούμενο της εποχής μας που είναι η ενίσχυση μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, ενός αριστερού πολιτικού ρεύματος ανατροπής, καθώς και της ανάδυσης μέσα από αυτό, μιας άλλης αριστεράς, ανεξάρτητης, ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής, που θα απαντήσει στις σύγχρονες ανάγκες τόσο στο χώρο των εργαζόμενων μηχανικών αλλά και στην κοινωνία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Οργανικό και όχι παράπλευρο στοιχείο της προώθησης των απολύσεων και του οικονομικού καταναγκασμού αποτελεί και η διαρκώς κλιμακούμενη, λυσσαλέα επίθεση απέναντι σε θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, που εξελίσσεται στους τόπους δουλειάς. Τα παραδείγματα παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας: ανοιχτοί εκβιασμοί («μισθός ή δουλειά»), μη εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων, μη καταβολή των δεδουλευμένων, περικοπή μισθών, νέα συστήματα χαφιεδισμού στους τόπους εργασίας, απολύσεις σε όσους εργαζόμενους δε σκύβουν το κεφάλι, παραβίαση του νόμιμου ωραρίου, δουλειά τα Σαββατοκύριακα. Την ίδια στιγμή, οι μονοπωλιακοί όμιλοι εξακολουθούν, παρά την κρίση, να θησαυρίζουν σε βάρος των εργαζομένων που απασχολούν αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης.
Η εργοδοσία με εξοργιστικό θράσος επιδιώκει να αποδώσει χαρακτήρα «προνομιούχου» σε όσους έχουν ακόμα δουλειά (και δεν βρίσκονται απολυμένοι – άνεργοι) ανεξαρτήτως εάν ακόμα και αυτό αποτελεί συνθήκη επιβίωσης στα όρια της φτώχιας, της περιθωριοποίησης, της μηδενικής ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Απαράβατος όρος για έναν μισθωτό μηχανικό ώστε «να κρατήσει μια δουλειά» είναι η αποδοχή κάθε εκβιασμού, κάθε κατάργησης δικαιωμάτων, κάθε απαίτησης μείωσης μισθών και αμοιβών, την ίδια ώρα που οι οικονομικές απαιτήσεις επιβίωσης για την εργαζόμενη οικογένεια δυσχεραίνουν διαρκώς και τα αποθέματα οικογενειακής αλληλεγγύης μιας ολόκληρης περιόδου εξανεμίζονται. Με τη σύμβαση «πρώτης εργασίας» για τους νέους δημιουργούν τον εφεδρικό στρατό υπερκαταρτισμένων και υπερμορφωμένων φτηνών εργαζομένων, ως διαρκή απειλή αντικατάστασης των «απολύσιμων». 
Όμως απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών αγώνων, αποτελεί η οργάνωση των αντιστάσεων, η οικοδόμηση πυρήνων αντίστασης, σε κάθε εταιρεία και σε κάθε χώρο δουλειάς. Η μάχη δεν μπορεί να αρκείται σε διακηρύξεις η άμεσα αιτήματα. Απαιτεί συνολικό μέτωπο κατά της πολιτικής της κυβέρνησης, της Ε.Ε. του ΔΝΤ και του κεφαλαίου, αλλά και κατά του συγκεκριμένου εργοδότη, συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, κινητοποιήσεις καταλήψεις των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά κλπ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ

Πολύ σοβαρές είναι οι εξελίξεις και στο πεδίο των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μηχανικών.  Είναι γνωστό εδώ και δυο τουλάχιστον δεκαετίες ότι πάγιος στόχος των δυνάμεων του κεφαλαίοτυ και της ΕΕ είναι  λεγόμενη "απελευθέρωση των επαγγελμάτων". Η απελευθέρωση στους μηχανικούς αφορά κατ'αρχήν την κατάργηση των κατώτερων αμοιβών στις μελέτες (στο όνομα της μείωσης του κόστους). Αφορά γενικότερα την κατάργηση των 'επαγγελματικά κατοχωρυμένων δικαιωμάτων'.
Η "απελευθέρωση του επαγγέλματος" θα αφήσει καταρχήν τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασολούμενους έρμαιο στην εκμετάλευση των μελετητικών γραφείων και του εργοληπτικού κεφαλαίου. Η κατάρευση των αμοιβών και η απελευθέρωση του ανταγωνισμού θα μειώσει ακόμα περισσότερο το ήδη χαμηλό επίπεδο μελετών, πράγμα που τελικά επιστρέφει στο κοινωνικό σύνολο. Η μονοπώληση του κλάδου θα επιφέρει τελικά μια νέα άνοδο στο κόστος των μελετών, με απλά μεγάλη διεύρυνση των επιπέδων κερφοφοίας των τεχνικών εταιρειών και της πυραμίδας των μελετητικών γραφείων.
Ουσιαστικό στοιχείο του  σχεδίου της "απελευθέρωσης του επαγγέλματος" είναι η αποσύνδεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από το "πανεπιστημιακό πτυχίο". Στην λογική της Μπολώνια διαχωρίζεται η "ακαδημαική αναγνώριση" από την "επαγγελματική", ώστε οι 'απόφοιτοι των τριετών κολλεγίων' ν αποκτούν τελικά τα ίδια 'επαγγελματικά δικαιώματα' με αυτά των πολυτεχνικών σχολών. Η λογική αυτή δεν έχει καμιά απολύτως στόχευση "κοινωνικής δικαιοσύνης'. Αντίθετα, εκτός από την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης έχει σαν στόχο το φτήναιμα της αξίας των αποφοίτων της πολυτεχνικής εκπαίδευσης (ΑΕΙ και ΤΕΙ), την μετατροπή συνολικά της εκπαίδευσης σε φτηνή κατάρτιση. Η συνεχής αξιολόγηση-πιστοποίηση έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της δημιουρτίας μιας φτηνά καταρτισμένης, ευέλικτης, εξατομικευμένης και βάρβαρα εκμεταλευόμενης εργατικής δύναμης.
Είμαστε συνολικά αντίθετοι στην λογική της απελευθέρωσης του επαγγέλματος  και την Μπολώνια που προωθούν η ΕΕ και προφάτως η τρόικα μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα των εργαζόμενων και  αυτοαπασχολούμενων ενάντια στην 'απορύθμιση' της αγοράς εργασίας και της αγοράς των "επαγγελματικών προσόντων". Υπερασπιζόμαστε τον κοινωνικό χαρακτήρα του μελετητικού και ευρύτερα του τεχνικού έργου. Αντιμτωπίζουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα σαν πλευρά της πάλης ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, σαν πεδίο συμμαχίας των εργαζόμενων τεχνικών και αυτών με τα στρώματα των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών ενάντια στα μεγάλα μελετητικά γραφεία και το τεχνικό κεφάλαιο.
Το ΤΕΕ δεν κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση. Το ΤΕΕ συμφωνεί με τον πυρήνα της "απελευθέρωσης' του επαγγέλματος. Δεν παίρνει θέση κατά της Μπολώνια και της πολιτικής της ΕΕ. Επιδιώκει να πλασαριστεί σαν τμήμα της διαδικασία απελευθέρωσης, σαν "αξιολογητής και πιστοποιητής', μετασχηματιζόμενο και το ίδιο σε πιο αντιδραστική βάση. Επιδιώκει έτσι να τραβήξει τους αυτοαπαχολούμενους και τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες σε μια πολιτική "διόρθωσης' αυτής της πολιτικής, διατήρησης της θέσης τους, έστω κουτσουρεμένης, απέναντι στους εργαζόμενους και στα όρια της πολιτικής του κεφαλαίου στον χώρο.
Από την άποψη αυτή δεν είναι σύμμαχος, αλλά αντίπαλος στην πάλη ενάντια στην απελευθέρωση, απορρύθμιση, κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΟΥ ΠΛΗΤΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η διέξοδος από τη κρίση για τους εργαζόμενους μηχανικούς προϋποθέτει την ανάπτυξη αγώνων σε συμπόρευση με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους που θα απαιτήσουν από τη κυβέρνηση να πάρει πίσω τα μέτρα και θα βαθύνουν το ρήγμα ενάντια στην συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ και την ΕΕ. Η κοινή δράση των μισθωτών, των ανέργων και των αυτοαπασχολούμενων με ένα πλαίσιο που θα στοχεύει στην ανατροπή του πυρήνα της αντεργατικής πολιτικής, είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ. Έτσι θα αποκρούσουμε τη συνεχή υποβάθμιση της θέσης μας και θα αποδυναμώσουμε την κυριαρχία και την πίεση της εργοδοσίας.
Σε αυτή τη κατεύθυνση επιμένουμε ότι είναι απαραίτητο να ενδυναμωθούν και να υποστηριχτούν απόπειρες όπως αυτή του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών αλλά και κάθε άλλη προσπάθεια κλαδικής  ή επιχειρησιακής συσπείρωσης κατάφερε να κινητοποιήσει εργαζόμενους το τελευταίο διάστημα.
Σε αυτό το πλαίσιο, θέλουμε να εκπροσωπήσουμε, σε ταξική συμπόρευση με την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, τα συμφέροντα των εργαζόμενων μηχανικών που ζουν από τη δουλειά τους: 

• Τους μισθωτούς μηχανικούς, σε έναν ιδιωτικό τομέα της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της επιβολής του δελτίου παροχής υπηρεσιών, των απολύσεων Τους αυτοαπασχολούμενος μηχανικούς, τους όλο και περισσότερο κακοπληρωμένους «συνεργάτες» των μεγάλων κατασκευαστικών και μελετητικών γραφείων, εν τέλει εργαζόμενους σε πολλούς εργοδότες  
• Τους άνεργους μηχανικούς 
• Τους μηχανικούς του δημοσίου, του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, σε ένα συρρικνωμένο, όλο και πιο επιχειρηματικό τομέα, με όλο και πιο ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τροχονόμο και υπηρέτη των ιδιωτικών συμφερόντων. 
• Τους μηχανικούς της εκπαίδευσης, που ζουν την απαξίωση του σημερινού σχολείου και της εργασίας τους. Τους μεταπτυχιακούς, διδακτορικούς και διαρκώς καταρτιζόμενους μηχανικούς.

ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Η κυβερνητική επίθεση δεν αφήνει αλώβητους τους εργαζόμενους μηχανικούς. Σε συνθήκες συγκεντροποίησης του κατασκευαστικού κλάδου και σκληρών αναδιαρθρώσεων σε τομείς όπως οι νέες τεχνολογίες και το εμπόριο, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο επιχειρούν να αναπροσαρμόσουν εκ βάθρων και προς το δυσμενέστερο τους όρους άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού:

• Με τις χιλιάδες απολύσεις, που διογκώνουν την ανεργία, και μάλιστα χωρίς αποζημίωση και ταμείο ανεργίας για τους «οιωνεί μισθωτούς» με ΔΠΥ
• Με τις ατομικές συμβάσεις «συνεργασίας», τη μονοκρατορία του δελτίου παροχής υπηρεσιών και την καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων 
• Με τα  νέα ασφαλιστικά μέτρα που προβλέπουν την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, τη μείωση πάνω από το μισό των συντάξεων και των παροχών, την εξίσωση προς τα πάνω των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, τις νέες ενοποιήσεις ταμείων που θα σημάνουν την κατάργηση κάθε ελπίδας για αξιοπρεπή σύνταξη.
• Την περαιτέρω αφαίμαξη του εισοδήματός μας, μέσα από το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και την ικανοποίηση των αξιώσεων του κεφαλαίου να μην πληρώνει καθόλου φόρους. Την ίδια ώρα η κατάργηση των φορολογικών συντελεστών σημαίνει την περεταίρω συμπίεση των αυτοαπασχολούμενων και των μισθωτών με ΔΠΥ.
• Την αποδέσμευση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από το πτυχίο με τη καθιέρωση εξετάσεων και πιστοποιήσεων ως συμπλήρωμα της διάλυσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στα πλαίσια των ευρωπαϊκών πολιτικών για φθηνό, ευέλικτο, τεχνολογικά καταρτισμένο εργατικό δυναμικό. Με την αναγνώριση των κολλεγίων, και την προσπάθεια για να καταργηθούν οι ελάχιστες αμοιβές.

ΤΟ ΤΕΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ

Το ΤΕΕ αποτελεί κρατικό μηχανισμό, επίσημο τεχνικό σύμβουλο του κράτους. Πίσω από τα καλέσματά του για συσπείρωση όλων των μηχανικών, δεσπόζει η επιβλητική κυριαρχία των προτεραιοτήτων της αστικής ανάπτυξης και των αντιδραστικών αλλαγών, καθώς και η υλοποίηση - εκπόνηση μιας πολιτικής εχθρικής για τα συμφέροντα και δικαιώματα των εργαζόμενων μηχανικών και των αυτοαπασχολουμένων. Κυριαρχείται από τα εργοδοτικά συμφέροντα, είναι συμμέτοχο στη διαμόρφωση της κυρίαρχης πολιτικής σε σύμπλευση με την εκάστοτε κυβέρνηση και σε αλληλοδιαπλοκή με τους μηχανισμούς της ΕΕ. Ως εκ τούτου, δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι το ΤΕΕ μπορεί να αποτελεί το όργανο εκείνο προώθησης των υποτιθέμενων «ενιαίων» συμφερόντων των μηχανικών.
Το προηγούμενο διάστημα το ΤΕΕ δε βρέθηκε μαζί με τους εργαζόμενους μηχανικούς αλλά απέναντί τους. Συνέβαλε με τη στάση του στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, συναίνεσε με την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αποδέχτηκε στα θέματα παιδείας – επαγγελματικών δικαιωμάτων τις επιλογές κυβέρνησης και ΕΕ, συναίνεσε σε κάθε αντιλαϊκή, αντι-οικολογική μεγάλη επένδυση. Η πολιτική του είτε ενεργητικά, είτε μέσω της αφωνίας διαμορφώθηκε υπέρ των εργοδοτών σε θέματα όπως οι αμοιβές, η ανάθεση των έργων, οι νόμοι για τις μελέτες και τις κατασκευές, οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, η αυτοχρηματοδότηση και η ιδιωτικοποίηση των τεχνικών έργων.  Σήμερα ετοιμάζεται να επιτεθεί ξανά. Δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί σε τεχνικό σύμβουλο του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΤΕΕ

Η παρέμβαση μας στο ΤΕΕ στοχεύει αποφασιστικά στην ακύρωση κάθε απόπειρας χειροτέρευσης των συνθηκών εργασίας των εργαζόμενων μηχανικών και τεχνικών με τη συναίνεση του ΤΕΕ, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες του κοινωνικού πολέμου. Παλεύουμε να περιορίσουμε τις πλατιές διακομματικές και απολίτικες συναινέσεις που σήμερα απολαμβάνουν οι κυρίαρχες παρατάξεις. Πλειοψηφίες που συγκροτούνται από παρατάξεις που έχουν το ίδιο χρώμα, το χρώμα του χρήματος, και αποτελούνται από εκπροσώπους της εργοδοσίας με σταθερή πρακτική την επίθεση στα συμφέροντα της πλειοψηφίας των μηχανικών. Η παρέμβασή μας διαχωρίζεται από συντεχνιακές λογικές, με λογικές «διόρθωσης από τα αριστερά» ή λογικές του «λιγότερο κακού» και έχει σαφές αντισυνδιαχειριστικό στίγμα και πρακτικές. Παρεμβαίνουμε όχι για να συνδιαχειριστούμε, αλλά για να εκπροσωπήσουμε τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των μηχανικών. Αποκαλύπτουμε, καταγγέλλουμε και αντιπολιτευόμαστε την κυρίαρχη πολιτική και τις παραλλαγές της.
Ταυτόχρονα αντιλαμβανόμενοι τη σημασία οι μηχανικοί να διεκδικούν τον κοινωνικό τους ρόλο, την αξιοπρέπεια και τον έλεγχο στο αντικείμενο της δουλειάς τους, ενάντια στους νόμους της αγοράς θα προσπαθήσουμε να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα διαμόρφωσης και προβολής θέσεων, αιτημάτων και στοιχείων ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, που θα προτάσσει το κριτήριο της κοινωνικής ωφέλειας, ενάντια στις λογικές του κέρδους και της ανταποδοτικότητας. Η θέση που ανήκει στους μηχανικούς είναι αυτή του «συμβούλου των κοινωνικών κινημάτων», είναι μαζί με τους εργαζόμενους και ενάντια στις επιλογές των αναδιαρθρώσεων μέσα στη παραγωγή, είναι μαζί με τους κινητοποιούμενους κατοίκους για θέματα πόλης περιβάλλοντος, καταστροφής των δασών, είναι μαζί με τις μαχόμενες δυνάμεις του φοιτητικού και πανεπιστημιακού κινήματος.

ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΤΕΕ

Στη βάση όλων των παραπάνω, θα επιδιώξουμε να συμβάλλουμε στην οικοδόμηση της πάλης των εργαζόμενων μηχανικών, και της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος. Η συμπόρευση, «εκτός και εναντίον» αλλά και «εντός» ΤΕΕ στους νέους αγώνες της περιόδου, η συμβολή στο ανοιχτό στοίχημα της συγκρότησης ενός μαζικού εργατικού αγωνιστικού ρεύματος στο χώρο μας αλλά και σε κεντρικό επίπεδο, αποτελεί σταθερή επιδίωξή μας.
Ως εκ τούτου ανακοινώνουμε την κοινή παρέμβαση στο πλαίσιο των οργάνων του ΤΕΕ, στην Α και στη ΔΕ με την κατάθεση ενός αριστερού ψηφοδελτίου για τη ΔΕ.
Αναγνωρίζουμε ότι η Α, και πολύ περισσότερο η Δ.Ε. είναι ναρκοθετημένα πεδία για τις δυνάμεις της εργασίας και της αριστεράς και προφανώς δεν αποτελούν το όριο στο οποίο εξαντλείται η παρέμβασή μας. Στόχος μας είναι η αποκάλυψη της δράσης τους που στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους μηχανικούς, η ακύρωση αρνητικών αποφάσεων, το μπλοκάρισμα της λειτουργίας τους όταν ανοιχτά στρέφονται ενάντια στον κόσμο της εργασίας (όπως εξάλλου κάναμε και στο παρελθόν με αφορμή το ασφαλιστικό, τις εξετάσεις για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ). Η ΔΕ είναι κατά κανόνα εχθρική προς τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των μηχανικών. Εμείς χωρίς καμία αυταπάτη θέλουμε να αποκαλύψουμε τα στοιχεία της αντεργατικής της δράσης και να παλέψουμε με κάθε τρόπο να ανατρέπονται, να καθυστερούν, να ακυρώνονται αποφάσεις της που κινούνται ενάντια στα συμφέροντα των εργαζόμενων μηχανικών.
Επιδιώκουμε η παρουσία μας στα όργανα του ΤΕΕ να αποτελεί τη φωνή των αγωνιζόμενων εργαζόμενων μηχανικών που παλεύουν μέσα από τα σωματεία τους, να παρέχει  στήριξη στα κινήματα πόλης – περιβάλλοντος αλλά και σε κάθε αγώνα που ξεσπά (εκπαιδευτικό κίνημα, αντιπολεμικό, για τις δημοκρατικές ελευθερίες). Κεντρικό ζήτημα της περιόδου για μας αποτελεί η ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ, η ίδρυση ταμείου ανεργίας για τους δοκιμαζόμενους συναδέλφους, η σταθερή αντίσταση στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, το μπλοκάρισμα κάθε απόπειρας εφαρμογής πιστοποιήσεων – εξετάσεων και φραγμών για τη πρόσβαση στο επάγγελμα, η ανάδειξη των συλλογικών συμφερόντων των εργαζόμενων μηχανικών και η υπεράσπιση των αγώνων τους για συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στις απολύσεις .
Η εκπροσώπηση στη ΔΕ, αποτελεί συλλογική έκφραση όλων των μελών της Α που στηρίζουν το ψηφοδέλτιο αυτό, στη βάση της ισοτιμίας (γεγονός που σημαίνει και την εναλλαγή έτσι ώστε συμβολικά αλλά και ουσιαστικά να μπορούν όλες οι πλευρές να δουν δημιουργικά τον εαυτό τους σε μια κοινή προσπάθεια), της συναπόφασης και της κοινής στάσης στα ζητήματα που προκύπτουν, Η τήρηση του απαραίτητου σεβασμού απέναντι σε όλες τις διαφορετικές απόψεις που κατά καιρούς αναδεικνύονται εντός του κινήματος μας υποχρεώνει να καθορίζεται η στάση του εκάστοτε εκπρόσωπου στη ΔΕ ύστερα από ομοφωνία όλων των μελών του ψηφοδελτίου, σε κάθε ζήτημα που ανακύπτει η ανάγκη τοποθέτησης ώστε να δίνεται και ο απαραίτητος χώρος για διάλογο, ζύμωση σύνθεση εφόσον είναι υπάρχει έδαφος για κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση η στάση μας στη ΔΕ θα κινείται αντιπολιτευτικά στην κυρίαρχη πολιτική.
Το πλαίσιο αυτό αποτελεί τη βάση της δημόσιας συμφωνίας μας, πάνω στην οποία καλούμε σε ανοιχτό συντροφικό διάλογο τις δυνάμεις της αριστεράς στο χώρο των μηχανικών με στόχο την στην οικοδόμηση της πάλης των εργαζόμενων μηχανικών.

οι αντιπρόσωποι της συσπειρωσης αριστερων μηχανικων      
Μαούνης Αντώνης
Πετρόπουλος Δημήτρης
Κοντομάρης Σπύρος
Καραμάνος Χρήστος
Σαμδάνης Κώστας
Φωτίου Θεανώ

οι αντιπρόσωποι της Αριστερής Ενωτικής Πρωτοβουλίας – Εργαζόμενοι Μηχανικοί
Δραγανίγος Αντώνης
Κοιλάκου Σύλβια
Παπασπυρίδης Αλέκος
Μασούρας Κωστής
Ξυπολιας Παρασκευάς

ο αντιπρόσωπος του ΑΧ.Μ.ΜΕΤ. –  Αριστερή Ενωτική Πρωτοβουλία – Εργαζόμενοι Μηχανικοί
Βραδής Στέλιος

ο αντιπρόσωπος της ανεξάρτητης αριστερής συσπείρωσης ηλεκτρονικών
Κανελλής Δημήτρης