Διακύρηξη της "Συσπείρωσης Αριστερών Τοπογράφων" για τις εκλογές στου ΠΣΔΑΤΜ

Αναρτούμε τη διακύρηξη της "Συσπείρωσης Αριστερών Τοπογράφων" για τις εκλογές στου ΠΣΔΑΤΜ στις 3/4/2011.

Ο κόσμος τους δεν πάει άλλο, ας αντισταθούμε...

Ο 21^ος αιώνας προοιωνίζεται ότι θα φέρει ιστορικές αλλαγές στο μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη. Τα μέτρα που παίρνονται σε μια σειρά χώρες για να ξεπεραστεί η κρίση που ξέσπασε στις Ην. Πολιτείες και γρήγορα εξαπλώθηκε στις Ευρωπαϊκές χώρες χειροτερεύουν δραματικά την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων ενώ αντίθετα διευκολύνουν τις εταιρείες και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο να αυξήσει τις δυνατότητες κερδοφορίας του. Το κοινωνικό κράτος της δεκαετίας του 60, το οποίο αντικαταστάθηκε από το νεοφιλελεύθερο κράτος της δεκαετίας του ’80 μεταμορφώνεται στις μέρες μας σε κράτος άμεσης εξυπηρέτησης των συμφερόντων των κυρίαρχων.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την καθοδήγηση της ΕΕ και του ΔΝΤ και την ανοιχτή στήριξη και συναίνεση του ΛΑΟΣ και της ΝΔ έχει κηρύξει πραγματικό πόλεμο εναντίον μας.

Στο όνομα του μνημονίου καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, αυξάνει τις φοροεπιδρομές, μειώνει τους μισθούς αφήνοντας έκθετη οποιαδήποτε ευαίσθητη κοινωνική ομάδα στα αρπακτικά της αγοράς. Η επί της ουσίας κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων αφήνει έκθετους τους εργαζομένους, που σε μια περίοδο αυξανόμενης ανεργίας πρέπει ανοχύρωτοι να διαπραγματευτούν την εργατική τους δύναμη και την επιστημονική τους γνώση. Ήδη η πλειοψηφία των επιχειρήσεων σπεύδει να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές για το κεφάλαιο ρυθμίσεις οδηγώντας στη μισθολογική ανέχεια ή στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους. Η «επίσημη» ανεργία έφτασε στο 16% χωρίς να υπολογίζονται οι νέοι που αναζητούν 1η φορά δουλειά, η μαύρη εργασία, οι εποχικοί, οι εργαζόμενοι με το κομμάτι (όπως συχνά είναι οι τοπογράφοι) κ.α.

Μετατρέπει τις συντάξεις σε επιδόματα ανεργίας, αυξάνοντας ταυτόχρονα τα όρια συνταξιοδότησης έτσι ώστε να μην προλάβει κανείς μας να πάρει σύνταξη. Ήδη με τα δομημένα ομόλογα και το χρηματιστήριο μεγάλα τμήματα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων εξαϋλώθηκαν. Τώρα η κλοπή των ασφαλιστικών μας εισφορών ολοκληρώνεται με τις εκ νέου συνενώσεις του ΕΤΑΑ με άλλα ταμεία και το χάρισμα στην εργοδοσία των δικών της εισφορών. Αυτά ενώ οι εισφορές είναι δυσβάσταχτες για τους εργαζόμενους που τις πληρώνουν από την τσέπη τους και ενώ οι απολαβές (σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) είναι εξευτελιστικές.

Διαλύει την δημόσια υγεία μετατρέποντας τα νοσοκομεία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις όπου ο ασθενής και τα ταμεία θα πληρώνουν από την τσέπη τους τα απογευματινά ιατρεία και τις εφημερίες των γιατρών.

Ετοιμάζει τέτοια μέτρα που θα διαλύσουν την ήδη υποβαθμισμένη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, που θα δημιουργήσουν προσωρινούς, ευέλικτους, ειδικευμένους εργαζόμενους και επιστήμονες, υποταγμένους στις ανάγκες και τις διαθέσεις της αγοράς. Ο φάκελος ατομικών προσόντων που θεσπίζουν τα μέτρα Διαμαντοπούλου , η πιστοποίηση σε κάθε ένα αντικείμενο, η συλλογή μορίων από ξένες γλώσσες, υπολογιστικά πακέτα, ημερίδες κ.λπ. θα διαλύσουν την έννοια επαγγελματικού δικαιώματος, δικαιώματος κατ' αρχήν πρόσβασης στην εργασία .

Ετοιμάζει πακέτο ιδιωτικοποιήσεων σε κοινωφελείς οργανισμούς π.χ. συγκοινωνίες, ΔΕΗ που είναι βέβαιο πως θα ανεβάσουν το κόστος της διαβίωσης της ελληνικής οικογένειας.

Ετοιμάζεται να ξεπουλήσει την δημόσια γη και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας (λιμάνια, Ελληνικό).

Στην προσπάθειά της αυτή η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα Μέζα Μαζικής Επικοινωνίας ή καλύτερα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης, διάφορα ιδεολογήματα όπως «μαζί τα φάγαμε», «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι σ’ αυτή την χώρα» και εκεί που σκουραίνουν τα πράγματα γι’ αυτήν, όταν οι εργαζόμενοι κόντρα στις νουθεσίες βγαίνουν στους δρόμους - όπως έγινε στις 5 Δεκέμβρη και στις 23 Φλεβάρη στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις - το αστυνομικό κράτος της.

Δύο χρόνια μετά αποτέλεσμα της πολιτικής συμφωνίας του ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ, την ΕΕ και το κεφάλαιο είναι διπλασιασμός του χρέους, διπλασιασμός της ανεργίας, υποδιπλασιασμός των εισοδημάτων και άυξηση του εργάσιμου χρόνου...

Από τις πρώτες κιόλας πολιτικές κινήσεις της κυβέρνησης έγινε εμφανής η διάθεσή της να «χτυπήσει» μία μία τις κοινωνικές ομάδες εκμεταλλευόμενη το δόγμα του σοκ και τις συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού. Ξεκίνησε από την εκθεμελίωση του δημοσίου τομέα, στις συλλογικές συμβάσεις του ιδιωτικού, απράλληλα με τη φοροεπιδρομή και το ασφαληστρικό. Έτσι έφτασε η στιγμή που οι μηχανικοί, σε αντίθεση με τη συντεχνιακή λογική που η ηγεσία του ΤΕΕ και του συλλόγου προσπαθούσαν να εμπεδώσουν, βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα.

Η κατάργηση των φορολογικών συντελεστών οδηγεί στην απόσπαση ενός ή δύο μισθών από την πλειοψηφία των συναδέλφων που αμείβονται με δελτίο ή ως αυτοαπασχολούμενοι, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο το πραγματικό κεφάλαιο που βρίσκεται στις εταιρείες και διέπεται ούτως ή άλλως από εκπληκτικές φοροαπαλλαγές. Αποκρύφθηκε επιμελώς η πραγματικότητα των συναδέλφων που εργάζονται υπό την ανασφάλεια του ΔΠΥ χωρίς άδειες, χωρίς 13 και 14 μισθό, απλήρωτες υπερωρίες και κόστος αυτασφάλισης. Αυτοί θα εξακολουθήσουν να είναι έρμαιο των τυχοδιωκτισμών της εργοδοσίας υπό την κάλυψη της εκάστοτε κυβέρνησης, ενώ όσοι έχουν τη δυνατότητα ως ελεύθεροι επαγγελματίες οδηγούνται στη δημιουργία εταιρειών με φορολόγηση υποδιπλάσια και πολλά άλλα bonus.

Η κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών θα σημάνει βραχυπρόθεσμα περαιτέρω συμπίεση των μισθωτών (ή οιονεί μισθωτών) και σύνθλιψη των αυτοαπασχολούμενων συναδέλφων προς όφελος της συγκεντρωποίησης του κλάδου σε λίγες εταιρείες. Ταυτόχρονα η αντιμετώπιση της μελέτης ως προϊόν, χωρίς κανένα μηχανισμό διασφάλισης της ποιότητάς της, αφήνει έκθετη την κοινωνία απέναντι στο προσφερόμενο έργο του υποαμοιβόμενου μηχανικού. Η καταστρατήγηση των ελάχιστων αμοιβών στην πράξη δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, αφού απλά επιβεβαιώνει την τάση επιδείνωσης που περιγράφουμε. Αποτελεί δε για τους αυτοαπασχολούμενους κατοχύρωση αντίστοιχη με την ελάχιστη αμοιβή της συλλογικής σύμβασης του μισθωτού.

Επιπλέον δεν υπάρχει καμία πρόληψη από την πολιτεία για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς αμοιβής στους εργαζόμενους μηχανικούς μισθωτούς ή με ΔΠΥ.

Το μεγάλο ψάρι το τρώει το μεγαλύτερο

Ο χώρος των μηχανικών βρίσκεται σε φάση σκληρών αναδιαρθρώσεων και συγκεντροποίησης με αποτέλεσμα σήμερα να αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση όπου οι κυρίαρχες πολιτικές που επιχειρούν να διαμορφώσουν το μέλλον προς όφελος του κεφαλαίου και της εργοδοσίας.

Οι αλλαγές που έχουν μέχρι τώρα γίνει αλλά και αυτές που έρχονται με τον νέο νόμο για τις μελέτες στην ουσία αμφισβητούν το δικαίωμα της πλειοψηφίας των συναδέλφων να εκπονήσουν μελέτη. Αντιπαρατιθόμαστε με αυτό που έρχεται για να ανατρέψουμε αυτό που υπάρχει. Το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο ανάθεσης μελετών με τις μίζες, τις γνωριμίες και τους μηχανικούς manager που διαχειρίζονται πτυχία και οδηγούν τους λίγους σε τεράστιους προϋπολογισμούς και τους πολλούς σε κακοπληρωμένους ουσιαστικά «εργαζόμενους» τους. Οι μελέτες μέσω των διαδικασιών που προκηρύσσονται οδηγούν, σε πολλές περιπτώσεις, σε κακής ποιότητας αποτέλεσμα αλλά και σε συμπίεση των αμοιβών των εργαζομένων καταστρατηγώντας κάθε εργασιακό δικαίωμα που έχουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον κλάδο αποτελεί το πρόγραμμα του ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ. Το έργο δεν είναι «συντεχνιακά καλό» αλλά κοινωνικά ωφέλιμο, γιατί έτσι κατοχυρώνεται η δημόσια περιουσία και ενώ θα μπορούσε να γίνει με το λιγότερο δυνατό κόστος για τον πολίτη, η κοινωνία όχι μόνο έχει πληρώσει ακριβά το έργο που έχει γίνει αλλά έχει προπληρώσει το έργο που δεν έχει ακόμα εκπονηθεί. Με το καθεστώς που διαμορφώθηκε εταιρείες «κελύφη», όπως επίσημα επισημάνει η πλειοψηφία των παρατάξεων του συλλόγου, διεκδικούν μελέτες αξίας 212 εκατομμυρίων ευρώ. Μερικές μάλιστα διεκδικούν περισσότερες από μία. Ένα τέτοιο «μοίρασμα της πίτας» θα δημιουργήσει ένα νέο κλάδο πρόσκαιρης και κακά αμειβόμενης εργασίας σήμερα και ανεργίας υποαπασχόλησης ή ακόμα χειρότερα αμειβόμενης εργασίας αύριο για την πλειοψηφία. Σήμερα είναι επίκαιρη όσο ποτέ η πάγια θέση μας, της όσο δυνατόν μεγαλύτερης διασποράς μελετών, της δυνατότητας συμμετοχής περισσότερων μελετητών με την ιδιότητα του αναδόχου στην εκπόνηση του προγράμματος, να εξασφαλίζεται αξιοπρεπής αμοιβή για όλους τους τεχνικούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, και αυτή να διασφαλίζεται με διεκδίκηση από κάθε συλλογικό φορέα.

Δε θα πληρώσουμε την κρίση τους

Να εντάξουμε τους αγώνες μας στο ευρύτερο κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Από το κίνημα άρνησης πληρωμής των διοδίων και των αυξήσεων στα ΜΜΜ, τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις απεργίες έως τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας. Ο αγώνας μας, αγώνας ρήξης και ανατροπής, συνδέεται με τον αγώνα των υπόλοιπων εργαζόμενων που αντιστέκονται. Σε συντονισμό μαζί τους, με τις δικές μας κινητοποιήσεις, θα αναδείξουμε δίπλα τους τις δικές μας θέσεις. Απέναντι σε αυτήν την κανιβαλική επίθεση, θα συμβάλλουμε κι εμείς με τις δυνάμεις μας στο κοινό μέτωπο όλων των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων για σύγκρουση μέχρις τέλους.

Αυτή όμως η πολιτική , και αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για την ζωή μας και πρέπει να ανατραπεί. Γιατί βαθαίνει την κρίση για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, διογκώνει αντί να μειώνει το χρέος , αποδιαρθρώνει όποια παραγωγική βάση είχε απομείνει στη χώρα και φέρνει εργασιακό μεσαίωνα.

Υπάρχει άλλη διέξοδος για την κρίση πέρα από το μνημόνιο

• Παύση πληρωμών – διαγραφή του χρέους
• Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων
• Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου του πολέμου και του ρατσισμού.
• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία για όλους

Φοροαπαλλαγές στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και τα είδη πλατιάς κατανάλωσης. Δραστική αύξηση στην φορολογία του κεφαλαίου. Πάγωμα των εξοπλισμών και των εξοπλιστικών δαπανών.

ΠΣΔΑΤΜ: Κάθε πέρυσι και καλύτερα

Όλα τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος αδύνατει να παίξει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις. Η ίδρυση νέων τμημάτων, η διοργάνωση ημερίδων και Συνεδρίων, η αποστολή επιστολών διαμαρτυρίας, η διαχειριστική λογική που διέπει την πλειοψηφία των παρατάξεων δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του κλάδου στην εποχή του Μνημονίου.

Οι δυνάμεις του δικομματισμού ΠΑΣΚ, ΔΑΠ - ΔΚΜ (ΝΕΑ ΧΑΡΑΞΗ πλέον), εγκλωβισμένες στη διαχείριση και τον επιστημονισμό κράτησαν για το σύλλογο ρόλο θεατή στις εξελίξεις, εξοστρακίζοντας από αυτόν μαζί με τα ουσιαστικά προβλήματα του κλάδου και την πλειοψηφία των συναδέλφων από τις τάξεις του.

Χαρακτηριστική είναι η συζήτηση που έχει ξεκινήσει για την αλλαγή του Καταστατικούμε βάση την πρόταση του Συλλόγου Βορείου Ελλάδας και βασικό στοιχείο αυτής είναι η κατάργηση των Συνελεύσεων και η δημιουργία Αντιπροσωπείας από όπου και θα εκλέγεται και το Δ.Σ. στη βάση της οποίας δέχτηκαν να συζητήσουν όλες οι παρατάξεις (πλην Πανεπιστημονικής που απουσίαζε), συμπεριλαμβανομένου και του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Η θέση της Συσπείρωσης είναι πως οι Γενικές Συνελεύσεις είναι το ανώτατο όργανο του Συλλόγου και δεν πρέπει να καταργηθούν και η όποια εκλογή θα πρέπει να γίνεται στη βάση της απλής αναλογικής προφανώς διότι είναι η πιο δημοκρατική διαδικασία. Όσον αφορά την πρωτοβουλία που πήρε ο ΠΣΔΑΤΜ, μετά από πρόταση της Συσπείρωσης, για το κάλεσμα των επιστημονικών συλλόγων και σωματείων προκειμένου να συγκροτηθεί διακλαδικό συντονιστικό ενάντια στο νομοσχέδιο των «κλειστών επαγγελμάτων» πέραν της προφορικής υποστήριξης δεν υπήρξε καμιά άλλη επί της ουσίας ενέργεια. Εντύπωση μας προκάλεσε η τοποθέτηση της ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ η οποία κατήγγειλε τη συγκεκριμένη κίνηση και κάλεσε σε συστράτευση γύρω από το ΠΑΜΕ ως το μόνο φορέα υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων.

Η σημερινή κατάσταση απαιτεί τη διαμόρφωση ενός νέου ενεργού ρεύματος πλειοψηφίας μέσα στο σύλλογο, το οποίο να στηρίζεται και να εκφράζει τη μεγάλη πλειοψηφία των νέων και των εργαζόμενων τοπογράφων μηχανικών, να διεκδικεί το δικαίωμα τους στη δουλειά συντασσόμενο με το κίνημα που αναπτύσσεται στην υπόλοιπη κοινωνία και διογκώνεται συνεχώς.

Σε μια εποχή σαρωτικής κρίσης η προσπάθεια του εργαζόμενου τοπογράφου να μείνει όρθιος και να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του δεν έχει καμία τύχη, αν δεν περνάει μέσα από συλλογική δράση. Σήμερα είναι πιο αναγκαία από ποτέ η αλληλεγγύη στους εργασιακούς χώρους και οι δομές σωματειακής οργάνωσης αντιπαλεύοντας τον ατομικό δρόμο και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών με τα παραρτήματα που προσπαθεί να συγκροτήσει πανελλαδικά και τα επιχειρησιακά σωματεία, αποτελεί μια επιτυχημένη προσπάθεια κατοχύρωσης συλλογικής σύμβασης και υποστήριξης των μισθωτών μηχανικών.

Στην εποχή του παρατεταμένου «πολέμου» οι συντεχνιακές λογικές, όπως αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στα Ολυμπιακά έργα, τις κατασκευές και πολλά άλλα προσπεράστηκαν από τις εξελίξεις. Ο μηχανικός ως μέλος της κοινωνίας οφείλει να έχει καθαρή άποψη για την ανάπτυξη και τα έργα που προτείνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ολυμπιάδα, όμοια και με μια σειρά τεχνικών έργων καταστροφικών για το περιβάλλον αλλά και τις συνθήκες ζωής των λαϊκών στρωμάτων, όπως νέοι αυτοκινητόδρομοι ΧΥΤΑ κ.α. Ακόμα περισσότερο σήμερα που με τη διαδικασία του fast track εκποιείται σημαντικό μέρος της δημόσιας περιουσίας όπως το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια, ώστε να φανεί ότι το χρέος της Ολυμπιάδας θα το πληρώνουμε για γενεές, ας μην περάσουν άλλα τόσα για να συνηδειτοποιήσουμε τι θα πληρώσουμε για τα υπόλοιπα.

Εντός εκτός και εναντίον

Θέλουμε μια ευρεία αγωνιστική συσπείρωση στο σύλλογο, μια συμμαχία των τοπογράφων που θέλουν να ζήσουν από τη δουλειά τους είτε αυτοί είναι μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι, δημόσιοι υπάλληλοι, ερευνητές, είτε τώρα πλήττονται από την ανεργία.

Πιστεύουμε στην οικοδόμηση ενός ριζοσπαστικού ρεύματος που θα ορθώσει αναχώματα σε όλες εκείνες τις ρυθμίσεις που στοχεύουν στην εξαθλίωση των εργαζόμενων μηχανικών και στην περαιτέρω υπαγωγή της ανάπτυξης στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου. Θα σταθούμε απέναντι σε διλήμματα «κακού-λιγότερο κακού» και στις Ερινύες της αριστερής συνδιαχείρισης.

Κάθε μέρα που περνάει περισσότερος κόσμος της εργασίας και της διανόησης καταλαβαίνει ότι η κοινωνική πλειοψηφία οδηγείται στο απόσπασμα και ότι υποθηκεύεται η ζωή των επόμενων γενεών. Πληθαίνουν οι φωνές που στηρίζουν την άρνηση του ληστρικου χρέους και του Μνημονίου.

Κάθε μέρα που περνάει ο μονόδρομός τους φαντάζει όλο και πιο πλατύς. Η Κερατέα, ο κόσμος στο σύνταγμα, οι τοπικές κινήσεις, η πρωτοβουλίες στα διόδια και τόσα άλλα είναι το προανάκρουσμα της εξόδου των εργαζομένων μαζών στο προσκήνιο της Ιστορίας.

• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ» ΤΩΝ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ
• ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΛΑΔΟ ΣΕ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
• ΑΠΑΙΤΟΎΜΕ ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΟ ΚΩΔΙΚΑ ΑΜΟΙΒΩΝ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ
• ΜΕΤΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΚΛΑΔΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
• ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΣΣΕ ΜΕ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗ
• ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ ΤΕΕ ΩΣ ΦΟΡΕΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΟΥΤΕ ΜΕΣΑ ΟΥΤΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΕ.
• ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΙΤΕ ΑΤΥΠΩΝ.
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
• ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ

ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ «ΣΥΠΕΙΡΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΤΟΠΟΓΡΑΦΩΝ»

1. Αξιομάκαρος Στρατής-Παναγιώτης του Μιχαήλ, Αθήνα
2. Βαζούρας Αλέξης του Νικολάου, Αθήνα
3. Βασιλάκης Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, Αθήνα
4. Βάσσος Ηλίας του Αθανάσιου, Αθήνα
5. Βλαχόπουλος Χαράλαμπος του Αθανάσιου, Αθήνα
6. Βλάχος Δημήτρης του Βασιλείου, Αθήνα
7. Γαϊτανάρος Τάκης του Γρηγορίου, Αθήνα
8. Γκέλης Μιχάλης του Ευθυμίου, Κόρινθος
9. Γκινοσάτης Γεώργιος του Βασιλείου, Αν. Αττική
10. Γκουλιούμη Ντίνα του Στυλιανού, Κέρκυρα
11. Γκούμα Βάγια του Βασιλείου , Αθήνα
12. Γώγος Πασχάλης του Θωμά, Ξάνθη
13. Δημόπουλος Κωνσταντίνος του Ηρακλή, Αθήνα
14. Ηλιοπούλου Δήμητρα του Αγγελή, Αθήνα
15. Θεοδωρακόπουλος Δημήτρης του Σωτηρίου, Καλαμάτα
16. Καραμολέγκος Ματθαίος του Κωνσταντίνου, Αθήνα
17. Καυκαλάς Σήφης του Ιωάννη, Αθήνα
18. Κεχαγιόγλου Νίκος του Ιωάννη, Αθήνα
19. Κουράκλη Παναγιώτα του Νικολάου, Καλαμάτα
20. Κρίθαρη Ματούλα του Θεοδώρου, Αθήνα
21. Κρίθαρης Δημήτρης του Θεοδώρου, Αθήνα
22. Μαργαρίτης Βαγγέλης του Γεωργίου, Αθήνα
23. Μπακοπάνος Λευτέρης του Πέτρου, Αθήνα
24. Μπαλάτσα Ιωάννα του Φωκίωνα, Αθήνα
25. Νικολή Ρεβέκκα του Νικολάου, Αθήνα
26. Νιώτης Διονύσης του Γεωργίου, Αθήνα
27. Οικονόμου Γιώργος του Ευάγγελου, Ρέθυμνο
28. Παϊση Βάσω του Γεωργίου, Αθήνα
29. Παπαγιάννη Φανή του Σπυρίδωνα, Αθήνα
30. Παπαδοπούλου Τέτη του Κωνσταντίνου, Αθήνα
31. Παπαθανασόπουλος Πέτρος του Αντωνίου, Αθήνα
32. Παυλοπούλου Άντα του Αγγέλου, Αθήνα
33. Πετρέλης Νίκος του Βασιλείου, Αθήνα
34. Πορίκης Νίκος του Δημητρίου, Ιωάννινα
35. Στεντούμης Χρήστος του Ιωάννη, Αθήνα
36. Στεφανής Γιώργος του Νικολάου, Αθήνα
37. Σύψας Σπύρος του Ιωάννη, Αθήνα
38. Τζαμουράνης Γιώργος του Νικολάου, Καλαμάτα
39. Τριάντου Ελευθερία του Γεωργίου, Αθήνα