Ελλάδα: Έχει την πιο ακριβή τιμή στο ηλεκτρικό ρεύμα στην ΕΕ – Η λεηλασία συνεχίζεται…

Ελλάδα: Έχει την πιο ακριβή τιμή στο ηλεκτρικό ρεύμα στην ΕΕ – Η λεηλασία συνεχίζεται…

ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022

Η λεηλασία του λαϊκών νοικοκυριών συνεχίζεται από τις παρόχους ενέργειας με τις «ευλογίες» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το ηλεκτρικό ρεύμα στην Ελλάδα είχε την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου την πιο ακριβή τιμή στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΡΑΕ η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στην χώρα μας ήταν η πιο «τσουχτερή» στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας παρουσίασε τον ευρωπαϊκό χάρτη τιμών για το ηλεκτρικό ρεύμα σήμερα και εκεί φαινόταν καθαρά ότι η Ελλάδα είχε το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη στις 28.12.2022. Η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος είναι στην Ελλάδα 239,10 ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Οι άλλες πιο ακριβές χώρες

Στην δεύτερη θέση της λίστας ήταν… ισόπαλες οι Ιταλία και η Μάλτα με την τιμή του ρεύματος στις χώρες αυτές να είναι 175,79 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Στην αμέσως επόμενη θέση ήταν η Ιρλανδία με 164,17 ευρώ ανά μεγαβατώρα και ακολούθησε η Βουλγαρία με 145 ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Οι χώρες με το φθηνότερο ρεύμα

Στην πρώτη θέση της λίστας των χωρών με το φθηνότερο ρεύμα για σήμερα στην Ευρώπη ισοβαθμούσαν το Λουξεμβούργο και η Γερμανία με 45,90 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Στην αμέσως επόμενη θέση ήταν το Βέλγιο με 51,05 ευρώ ανά μεγαβατώρα και ακολούθησε η Δανία με 58,74 ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Επικαιρότητα με χιούμορ...

 

ΔΣ ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ: Αλληλεγγύη στους διωκόμενους Τούρκους Αρχιτέκτονες

ΔΣ ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

Η επίθεση στα κοινωνικά αγαθά, η απαξίωση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος και η υπερεκμετάλλευση του χώρου είναι πλέον παγκόσμιο φαινόμενο.

Ωστόσο, στη γειτονική μας Τουρκία, παίρνουν άλλες διαστάσεις, καθώς οι πολίτες που υπερασπίζονται αυτά τα αγαθά διώκονται σκληρά, ενώ οι καταδίκες των συναδέλφων μας αρχιτεκτόνων είναι ακόμη πρόσφατες, επειδή υποστήριξαν τα σωστά αιτήματα όσων αγωνίζονται για το πάρκο Gezi δύο. πριν από χρόνια.

Σήμερα στην Άγκυρα αναπτύσσονται νέες επιθέσεις κατά των συναδέλφων μας αρχιτεκτόνων, γιατί στέκονται, στο πλαίσιο του επιστημονικού, θεσμικού και επαγγελματικού τους ρόλου, ενάντια σε έργα που παραβιάζουν θεσμικά πλαίσια και απαξιώνουν την περιβαλλοντική και πολιτιστική κληρονομιά.

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ), εκφράζει την αλληλεγγύη του στους διωκόμενους Τούρκους συναδέλφους και καλεί τη διεθνή κοινότητα αρχιτεκτόνων να απαιτήσει την παύση όλων των διώξεων και να στηρίξει την αποκατάσταση ενός υγιούς περιβάλλοντος στην πόλη της Άγκυρας.

Για το ΔΣ ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ

Ο Πρόεδρος

Δημήτρης Ξυνομηλάκης

The attack on social goods, the discrediting of the natural and built environment and the overexploitation of space is now a global phenomenon.

However, In our neighbor Turkey, they take on other dimensions, as the citizens who defend these goods are under fierce persecution, while the convictions of our fellow architects are still recent, because they supported the right demands of those fighting for the Gezi Park two years ago. Today in Ankara, new attacks are developing against our fellow architects, because they stand, in the context of their scientific, institutional and professional role, against projects that violate institutional frameworks, and devalue the environmental and cultural heritage.

The Association of Greek Architects (SADAS-PEA), expresses its solidarity with the persecuted Turkish colleagues and calls on the international community of architects to demand the cessation of all persecutions and to support the reestablishment of a healthy Environment in the city of Ankara.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/Sadaspea

Δημοκρατική στήριξη σε όλους τους διωκόμενους συναδέλφους Τούρκους Αρχιτέκτονες

Democratic support for all fellow Turkish Architects persecuted

GEZI PARK Από την επίσκεψη της UIA το 2014

To:

Chamber of Architects of Turkey Ankara Branch

Union Internationale des Architectes

International Academy of Architecture

Subject: Democratic support for all fellow Turkish Architects persecuted

Dear colleagues,

The attack on social goods, the discrediting of the natural and built environment and the overexploitation of space is now a global phenomenon. However, in our neighbor Turkey, they take on other dimensions, as the citizens who defend these goods are under fierce persecution, while the sentencing of our fellow architects Mücella Yapıcı, Can Atalay and Tayfun Kahraman to prison are still recent, because they supported the right demands of those fighting for the Gezi Park two years ago.

Today we’re still watching new attacks developing against our fellow architects, Executive Board Members of the CAT Ankara Branch, Ali Atakan, Muteber Osmanpaşaoğlu, Tezcan Karakuş Candan, Ünal Kara, Nihal Evirgen, Muteber Osmanpaşaoğlu, Tuğba Arslan, Ece Yoltay and Özgür Bayramoğlu, which have been impeached, expelled or suspended from their public expert duty, or displaced, or accused of terrorist organization propaganda because they stand, in the context of their scientific, institutional and professional role, against projects that violate institutional frameworks, and devalue the environmental and cultural heritage, or even because of the Press Awards given in 2021 by the Chamber of Architects of Turkey Ankara Branch!

The Coalition of Left Architects of Greece (SYSPIROSI), expresses its solidarity with the persecuted Turkish colleagues and calls on the international community of architects to demand the cessation of all persecutions and to support the reestablishment of a healthy environment in the city of Ankara.

December 24, 2022

On behalf of the Coalition of Left Architects of Greece (SYSPIROSI)

Antonis Maounis

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου στα ελληνικά

ΠΡΟΣ:

Επιμελητήριο Αρχιτεκτόνων Τουρκίας Παράρτημα Άγκυρας

Διεθνή Ένωση Αρχιτεκτόνων

Διεθνή Ακαδημία Αρχιτεκτονικής

Θέμα: Δημοκρατική στήριξη σε όλους τους διωκόμενους συναδέλφους Τούρκους Αρχιτέκτονες

Αγαπητοί συνάδελφοι

Η επίθεση στα κοινωνικά αγαθά, η απαξίωση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος και η υπερεκμετάλλευση του χώρου αποτελούν πλέον παγκόσμιο φαινόμενο. Ωστόσο, στη γειτονική μας Τουρκία, παίρνουν άλλες διαστάσεις, καθώς οι πολίτες που υπερασπίζονται αυτά τα αγαθά υφίστανται σκληρές διώξεις, ενώ είναι ακόμη πρόσφατη η καταδίκη σε φυλάκιση των συναδέλφων μας αρχιτεκτόνων Μιτζέλλα Γιαπιτζέ,Τζάν Αταλάι και Τάιφουν Καχραμάν, επειδή στήριξαν τα δίκαια αιτήματα όσων αγωνίζονταν για το πάρκο Gezi πριν από δύο χρόνια.

Σήμερα εξακολουθούμε να παρακολουθούμε νέες επιθέσεις, που εξαπολύονται εναντίον των συναδέλφων μας αρχιτεκτόνων, μελών του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Τμήματος Αγκύρας του Ε.Α.Τ., Αλί Ατακάν, Μούτμπερ Οσμανπασάογλου, Τεστζάν Καράκους Τζαντάν, Ινάλ Καρά, Νιχάλ Εβιργκέμ, Τουμπά Αρσλάν, Ετζέ Ιόλταϊ and Εζγκίρ Μπαϊραμόγλου, στους οποίους έχει ασκηθεί δίωξη, παύση ή αναστολή την καθηκόντων τους ως ειδικών του δημοσίου ή οι οποίοι εκτοπίστηκαν ή κατηγορούνται για οργανωμένη τρομοκρατική προπαγάνδα, επειδή παίρνουν θέση, στο πλαίσιο του επιστημονικού, θεσμικού και επαγγελματικού τους ρόλου, ενάντια σε έργα που παραβιάζουν θεσμικά πλαίσια και απαξιώνουν την περιβαλλοντική και πολιτιστική κληρονομιά, ή ακόμα και λόγω των Βραβείων Τύπου που απένειμε το 2021 το Παράρτημα Άγκυρας του Επιμελητήριου Αρχιτεκτόνων Τουρκίας!

Η Συσπείρωση Αριστερών Αρχιτεκτόνων από την Ελλάδα, εκφράζει την αλληλεγγύη της στους διωκόμενους Τούρκους συναδέλφους και καλεί τη διεθνή κοινότητα αρχιτεκτόνων να απαιτήσει την παύση όλων των διώξεων και να στηρίξει την αποκατάσταση ενός υγιούς περιβάλλοντος στην πόλη της Άγκυρας.

24 Δεκέμβρη 2022

Εκ μέρους της Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων από την Ελλάδα

Αντώνης Μαούνης, Αρχιτέκτων

Πόσα ενεργειακά έργα χρειαζόμαστε στην Ελλάδα;

Πόσα ενεργειακά έργα χρειαζόμαστε στην Ελλάδα;

Vanna 9 Δεκεμβρίου 2022

Για να απαντηθεί το ερώτημα είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με σημαντικούς προσδιορισμούς όπως ο γεωγραφικός χώρος αναφοράς, το σύστημα και οι μηχανισμοί που διέπουν την παραγωγή ενέργειας, οι στόχοι πολιτικής που (κάθε φορά) καθορίζονται.

α) Ο γεωγραφικός χώρος αναφοράς

Ο ορισμός της χώρα μας –ή και άλλης χώρας- ως γεωγραφικού χώρου δεν αρκεί. Θα πρέπει να ορίσουμε και το τι θέλουμε να επιτύχουμε. Επάρκεια και ασφάλεια για τη χώρα; Συμμετοχή στους στόχους της Ευρώπης για την ενεργειακή μετάβαση; Συμμετοχή στους παγκόσμιους στόχους για το κλίμα; Και η συμμετοχή αυτή θα είναι αναλογική ή οι «φιλοδοξίες» της εκάστοτε κυβέρνησης θα προσαρμόζονται στις πιέσεις που ασκούνται από ισχυρούς επιχειρηματικούς και πολιτικούς παράγοντες και «δεξαμενές σκέψης» που διαμορφώνουν την ενεργειακή πολιτική;

Ως χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όμως, η χώρα μας μετέχει στην ευρωπαϊκή πολιτική της «ενεργειακής μετάβασης», που με τη σειρά της εμπεριέχει την «ενεργειακή ένωση» που περιλαμβάνει ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και τρίτες χώρες. Με την «ενεργειακή ένωση» τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας είναι διευρωπαϊκά, το ίδιο και οι ρυθμιστικές αρχές όπως και τα χρηματιστήρια. Δημιουργείται σταδιακά μια ενιαία αγορά ηλεκτρικής ενέργειας με προοπτική να μπορεί καθένας να αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια από οποιοδήποτε προμηθευτή της ίδιας ή άλλης χώρας. Ήδη η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας για τις ανάγκες του κτιρίου της ΡΑΕ για δώδεκα (12) μήνες.[1]

β) Το σύστημα και οι μηχανισμοί που διέπουν την παραγωγή ενέργειας

Στην «απελευθερωμένη» αγορά ηλεκτρικής ενέργειας οι μονάδες παραγωγής είναι ιδιωτικές. Είναι μεν μια αγορά όπου αφθονούν οι ρυθμίσεις και οι «ανεξάρτητες» αρχές, αλλά κυριαρχούν οι όροι και οι αρχές λειτουργίας της «ελεύθερης» αγοράς. Επομένως το ερώτημα «πόσα ενεργειακά έργα χρειαζόμαστε» δεν τίθεται καν αλλά εξαρτάται από έναν αόριστο μελλοντικό ορίζοντα κορεσμού της αγοράς. Όπως , όμως, συμβαίνει και σε πολλούς άλλους τομείς παραγωγής, ο ορίζοντας αυτός μπορεί να μετατίθεται διαρκώς μέσα από ένα μηχανισμό δημιουργίας «αναγκών» και «ανταπόκρισης» της αγοράς με νέα προϊόντα που απαξιώνουν τα αμέσως προηγούμενα που συνδέεται με διαδοχικές αναδιαρθρώσεις της αγοράς.

Η αγορά ενέργειας, πέρα από διακρατικά δίκτυα μεταφοράς ενέργειας, προσφέρει και διάφορα «εργαλεία» όπως για παράδειγμα, την πλατφόρμα Union Renewable Development Platform (URDP) που προβλέπεται από την Οδηγία 2018/2001 και επιτρέπει τη στατιστική μεταβίβαση «πράσινης» ενέργειας μεταξύ χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με το «εργαλείο» αυτό χώρες που έχουν καλύψει τους στόχους που έχουν καθορίσει στα πλαίσια της «ενεργειακής μετάβασης», μπορούν να «φιλοξενήσουν» μονάδες ΑΠΕ άλλων χωρών που δεν τους έχουν καλύψει. Ειδικότερα για έργα που θα υλοποιούνται σε μία χώρα υποδοχής, το 80% της ισχύος τους θα προσμετράται στον εθνικό στόχο της χώρας που θα ενδιαφέρεται να τα χρηματοδοτήσει.

Η χώρα μας το 2022 δεν δήλωσε συμμετοχή στον μηχανισμό ως χώρα υποδοχής ΑΠΕ, σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, ωστόσο «Σύμφωνα με υψηλόβαθμα στελέχη του ΥΠΕΝ η απόφαση μη συμμετοχής στη δεδομένη συγκυρία δεν σημαίνει πως η χώρα μας δεν υποστηρίζει τον μηχανισμό. Απλά θεωρεί ότι, στην αρχή της δεκαετίας αναφοράς που βρισκόμαστε, προτεραιότητα είναι να διασφαλισθεί η επίτευξη των εθνικών μας στόχων».[2] Αυτό σημαίνει ότι τίποτε δεν αποκλείει να δούμε αύριο τη χώρα μας να εφαρμόζει και αυτόν τον μηχανισμό. Η κυρίαρχη πολιτική του «ενεργειακού κόμβου» που δεν αμφισβητείται σοβαρά από καμιά πολιτική δύναμη στη χώρα μας, θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε περισσότερες παραχωρήσεις τέτοιου είδους.

γ) Οι στόχοι πολιτικής που (κάθε φορά) καθορίζονται

«Θέλουμε να γίνουμε καθαρός εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Θέλουμε να συμβάλλουμε στη μεταφορά ενέργειας και υδρογόνου από τη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη. Συζητάμε με την Αίγυπτο για την κατασκευή καλωδίου 3 GW για τη μεταφορά φτηνής ηλεκτρικής ενέργειας από τη βόρειο Αφρική στην Ευρώπη, που θα παράγεται από τον ήλιο. Στόχος μας είναι να βρεθούμε στο κέντρο ενός νέου διαδρόμου που θα επαναχαράξει τον ενεργειακό χάρτη στην Ευρώπη.».[3]

Αυτά κι άλλα πολλά είπε ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο της 27ης Διάσκεψης των Μερών της Σύμβασης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP27), αλλά αντιδράσεις για τις δηλώσεις αυτές δεν είδαμε ούτε από το πολιτικό προσωπικό, ούτε από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Θέλουμε να γίνει η χώρα μας εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας;

Και πόσα ενεργειακά έργα θα «χρειαστούμε» σε μια τέτοια περίπτωση;

Η ενεργειακή αγορά μοιάζει με κινούμενη άμμο. Επηρεάζεται από πάρα πολλούς παράγοντες και διαμορφώνεται στην διαδρομή της. Κάθε μέρα αναδεικνύονται εμπόδια για τους σχεδιασμούς της προηγούμενης μέρας. Κάθε μέρα αυξάνονται οι στόχοι για τις μονάδες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και μαζί τους αυξάνονται οι μονάδες συμβατικών τεχνολογιών και πυρηνικών μονάδων. Μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο, όλες οι χώρες, δηλαδή όλα τα ενεργειακά συμφέροντα που εκπροσωπούν, φιλοδοξούν να γίνουν εξαγωγείς ενέργειας. Είναι δυνατόν, στο τέλος της διαδρομής να τα έχουν καταφέρει όλες; Προφανώς όχι!

Και ποιο θα είναι το τίμημα για τις χώρες που απέτυχαν, έχοντας ήδη παραχωρήσει γη και ύδωρ, έχοντας καταστρέψει τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό, το περιβάλλον και τις προοπτικές τους;

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς», φύλλο 615,

03 Δεκεμβρίου 2022.