Ακρόπολη - Ενός κακού μύρια έπονται

Ακρόπολη - Ενός κακού μύρια έπονται

Τάσης Παπαϊωάννου - 09/08/2021

Προ ημερών είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Ανηφόρισα στα εξαιρετικά πλακόστρωτα του Πικιώνη και θαύμασα για ακόμη μία φορά το κορυφαίο έργο του σημαντικού αρχιτέκτονα-Δασκάλου.

Την απαράμιλλη τέχνη της χειρωναξίας των μαστόρων, που πελέκησαν και άρμοσαν με τόση γνώση και σοφία τις πέτρες, τις μαρμαρόπλακες, τα καλαίσθητα τσιμεντένια μοτίβα που μπλέκονταν ανάμεσά τους, αλλά και το πόσο αρμονικά έστεκαν στο τοπίο, δίπλα στα βράχια, στα δένδρα, στους θάμνους.

Ένα ανεκτίμητο μάθημα του πώς μια σύγχρονη τοπιακή επέμβαση μπορεί να συνταιριαστεί με τον βράχο της Ακρόπολης και το αττικό τοπίο που τόσο αγάπησε και ύμνησε ο μεγάλος αρχιτέκτονας.

Συνέχισα την ανάβαση στο μνημείο που πάντα μου μοιάζει με προσκύνημα, μια νοερή μετάβαση από το παρόν στο μακρινό παρελθόν. Ανέβαινα, έχοντας την αγωνία τού τι θα αντικρίσω πάνω στον βράχο, μετά τα τελευταία έργα δαπεδόστρωσης που τόσο έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη το τελευταίο διάστημα.

Φτάνοντας στα Προπύλαια, η θέα της εκτεταμένης εκτυφλωτικής τσιμεντόστρωσης που αντίκρισα ήταν σοκαριστική. Μια άσχημη λεωφόρος έχει στρωθεί πάνω στο ανάγλυφο του βράχου, που αρχίζει από τα Προπύλαια, ανηφορίζει προς τον Παρθενώνα, περνώντας δίπλα από τον ναό, για να καταλήξει σ’ ένα μεγάλο πλάτωμα στην ανατολική πλευρά του, μπροστά από το παλιό μουσείο.

Μια ακατανόητη σκληρή τσιμεντόστρωση, κατά πολύ πλατύτερη και ψηλότερη (σε ορισμένα τμήματα φτάνει τα 50 εκ.) εκείνης που προϋπήρχε εκεί, καμωμένη από τον Ιωάννη Τραυλό. Άτεχνη, ακαλαίσθητη, φτηνιάρικη, βέβηλη, μνημείο αγουστιάς. Απορείς πώς χάθηκε το μέτρο, έτσι όπως οι επίπεδες επιφάνειες γυροφέρνουν τα μνημεία και τα πνίγουν, αλλάζοντας την κλίμακά τους έτσι όπως αυτά τώρα προβάλλονται πάνω τους.

Και να φανταστεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν από την αναγκαιότητα δημιουργίας διαδρομών για την απρόσκοπτη πρόσβαση ατόμων μειωμένης κινητικότητας. Πώς, όμως, όταν σε αρκετά σημεία η κλίση των επιπέδων φτάνει και το 15%;

Πράσινο χρειαζόμαστε, όχι τσιμεντένιες βιτρίνες

Πράσινο χρειαζόμαστε, όχι τσιμεντένιες βιτρίνες

19 Αυγούστου 2021 admin

Δημοσιοποιήθηκαν χτες (18/08) τα αποτελέσματα του διαγωνισμού για την ανάπλαση της Πλατείας Αριστοτέλους. Δεν θέλουμε αυτή τη στιγμή να κρίνουμε το αισθητικό σκέλος, άλλωστε σεβόμαστε τη δουλειά των επαγγελματιών που ασχολήθηκαν με αυτό. Μπορούμε όμως να πούμε με σαφήνεια ότι αυτό που βλέπουμε, δηλαδή άλλη μια ενιαία, τσιμεντένια έκταση, διακοσμημένη με λίγα εξωτικά φυτά, δεν αντιστοιχεί σε αυτό που χρειαζόμαστε.

Η διοίκηση Ζέρβα, προσανατολισμένη εξ αρχής σε έργα βιτρίνας με μηδαμινό -αν όχι αρνητικό- αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της πόλης μας, έχει αναδείξει την ανάπλαση της Πλατείας Αριστοτέλους σε εμβληματικό έργο της θητείας της. Μια ανάπλαση που δεν θα προσφέρει ούτε ένα παραπάνω μέτρο στους πεζούς (η πλατεία είναι ήδη πεζοδρομημένη), ούτε ένα παραπάνω δέντρο στην πόλη (ίσα-ίσα θα αφαιρέσει και μερικά) και η οποία στηρίζεται μόνο στο επιχείρημα Ζέρβα ότι «η αγαπημένη μας πλατεία τα έχει τα χρονάκια της» (sic).

Είμαστε σίγουροι ότι ο κ. Ζέρβας θα μιλήσει πάλι για μίζερους και οπισθοδρομικούς που κάνουν κριτική σε κάθε πρόοδο. Μιζέρια και οπισθοδρόμηση, όμως, είναι να θεωρείς ότι οι κεντρικές πλατείες μιας ιστορικής πόλης γερνάνε και θέλουν ανακαίνιση, σαν να είναι καφετέρια στην παραλιακή, αφηνοντας παράλληλα τις γειτονιές της πόλης να υποβαθμίζονται και τους κατοίκους της που ζουν μακριά από τα έργα βιτρίνας να στερούνται τα αυτονόητα. Δηλαδή αξιοπρεπείς δημόσιους χώρους, πράσινο και καθαριότητα, καθώς με κάθε ευκαιρία μας θυμίζουν πως χρήματα δεν υπάρχουν (πρόσφατο παράδειγμα η άρση της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου δίπλα στην Αλυσίδα, το οποίο προοριζόταν για ανέγερση νηπιαγωγείου) παρά μόνο για έργα βιτρίνας. Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι η σχεδιαζόμενη ανάπλαση αφορά το καθαρά τουριστικό/εμπορικό τμήμα του άξονα της Αριστοτέλους και όχι το τμήμα πάνω από την Εγνατία και ως την Κασσάνδρου, όπου υπάρχει και μια ζωντανή γειτονιά με μόνιμους κατοίκους.

Θα το πούμε ευθέως: αυτή τη στιγμή, το καλοκαίρι που μας έπνιξαν στον καπνό οι φωτιές και η κλιματική κρίση, δεν χρειαζόμαστε καμία ανάπλαση στην Πλατεία Αριστοτέλους. Χρειαζόμαστε να γίνει μητροπολιτικό πάρκο ο χώρος της ΔΕΘ, η μοναδική ελπίδα να πάρει ανάσα το κέντρο της πόλης. Χρειαζόμαστε το συντομότερο την Πλατεία Ελευθερίας, απελευθερωμένη από τις λαμαρίνες και από τα σχέδια για υπόγειο πάρκινγκ.

Και ώσπου να γίνουν αυτά, μην τολμήσει κανένας δήμαρχος και κανένας υπουργός να ψελλίσει υποκριτικούς θρήνους για την κλιματική κρίση. Το έγκλημα της κλιματικής αλλαγής δεν έπεσε από τον ουρανό, έχει ενόχους, κι αυτοί δεν είναι άλλοι από όσους επιμένουν σε καταστροφικές για το περιβάλλον επενδύσεις, όπως είναι τα απορριμματογενή καύσιμα και οι Σκουριές. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγεται και ο κ. Ζέρβας: το φωνάζουν ήδη οι λαμαρίνες στην Πλατεία Ελευθερίας, το φωνάζουν τα σχέδια για ξενοδοχεία στη ΔΕΘ, το φωνάζει ο αποτυχημένος ΟΑΣΘ και το παραδομένο στα ΙΧ κέντρο, τα αυξημένα μικροσωματίδια στον αέρα της πόλης, σταθερά πάνω από τα επιτρεπτά όρια και το πολύ μικρό ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο.

Πόλη Ανάποδα – Δύναμη Ανατροπής

Εισιτήριο στον Όλυμπο ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση!

Εισιτήριο στον Όλυμπο ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση!

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 16 Αυγούστου 2021

Εχοντας ως μπούσουλα τη διεύρυνση της επιχειρηματικής δράσης ακόμα και μέσα στα δάση, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ετοιμάζεται να προωθήσει και να υλοποιήσει απόφαση, με την οποία θεσπίζεται εισιτήριο εισόδου στον Ολυμπο και εκχωρούνται αρμοδιότητες ελέγχου σε ιδιωτικές εταιρείες, με αποτέλεσμα το μέρος αυτό και τις φυσικές ομορφιές του να μπορούν να απολαμβάνουν κάθε χρόνο όλο και πιο λίγοι.

Οι λεπτομέρειες για την εφαρμογή αυτού του μέτρου περιγράφονται αναλυτικά σε έγγραφο του υπουργείου, με τίτλο «Θέσπιση εισιτηρίου εισόδου στην περιοχή του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου με κωδικό GR1250001 και ονομασία Ορος Ολυμπος».

Η περιοχή αυτή είναι όλο το βουνό (εκτός της περιοχής του καταφυγίου του ΣΕΟ Λεπτοκαρυάς, ένα κομμάτι – το χαμηλότερο – των πλαγιών του νότιου Ολύμπου και δυτικά, οι πλαγιές δυτικά της κορυφογραμμής Φλάμπουρο – Κίτρος έως κάτω το οροπέδιο Μπάρα).

Σύμφωνα με τα σχέδια της κυβέρνησης, το εισιτήριο αυτό θα αποτελεί πόρο του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου (ΦΔΕΔΟ), ενώ δεν υπάρχει σαφής αναφορά για το πού και για ποιο σκοπό θα διατεθούν τα έσοδα, τα οποία με βάση τις μετρήσεις επισκεψιμότητας αναμένονται μεγάλα (ετήσια επισκεψιμότητα: 160.000 και πλέον επισκέπτες). Η μόνη αναφορά που γίνεται είναι ότι τα έσοδα θα αποδίδονται στον Φορέα Διαχείρισης και το Πράσινο Ταμείο.

Στα 1.245 τα ακατάλληλα και επικίνδυνα σπίτια από τις πυρκαγιές

Στα 1.245 τα ακατάλληλα και επικίνδυνα σπίτια από τις πυρκαγιές

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 17 Αυγούστου 2021

Συνεχίζονται οι έλεγχοι σε σπίτια και κτίρια στις περιοχές που επλήγησαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές.

Μέχρι σήμερα, Τρίτη 17 Αυγούστου έχουν διεξαχθεί 1.961 αυτοψίες από τους μηχανικούς του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των αυτοψιών του υπ. Μεταφορών από τις 1.245 κατοικίες, 770 κρίθηκαν προσωρινά ακατάλληλες για χρήση και 360 επικίνδυνες για χρήση.

Από τους ελέγχους σε 88 επαγγελματικούς χώρους, κρίθηκαν 43 προσωρινά ακατάλληλοι και 26 επικίνδυνοι για χρήση οι οποίοι θα επανελεγχθούν.

Επίσης, ελέγχθηκαν 610 αποθήκες/στάβλοι κλπ εκ των οποίων οι 234 είναι προσωρινά ακατάλληλοι για χρήση και 330 επικίνδυνοι για χρήση οι οποίοι θα επανελεγχθούν.

Τέλος ελέγχθηκαν 18 Δημόσια Κτήρια ή/και Ιεροί Ναοί εκ των οποίων 4 κρίθηκαν κατάλληλοι για χρήση, 9 κρίθηκαν προσωρινά ακατάλληλοι για χρήση και 5 επικίνδυνοι για χρήση και θα επανελεγχθούν.

Μέχρι σήμερα έχουν γίνει επανέλεγχοι σε 270 κτήρια, εκ των οποίων 201 κρίθηκαν οριστικά ακατάλληλα για χρήση και 69 κρίθηκαν επισκευάσιμα. Από αυτούς, στην Αττική έχουν γίνει 60 επανέλεγχοι, στη Φωκίδα 10 και στην Εύβοια 200.

Αύριο, Τετάρτη 18 Αυγούστου θα συνεχιστούν οι αυτοψίες στο Δήμο Γορτυνίας της Π.Ε. Αρκαδίας, ενώ στη Βόρεια Εύβοια, στην Πελοπόννησο και στην Αττική συνεχίζεται και θα ολοκληρωθεί, εντός της εβδομάδας, ο επανέλεγχος όσων κτηρίων έχουν χαρακτηριστεί ακατάλληλα για χρήση.

Πυρκαγιές, ανεμογεννήτριες και η απόφαση 2499/2012 του ΣτΕ

Περιβάλλον

Γιώργος Μπάλιας

Πυρκαγιές, ανεμογεννήτριες και η απόφαση 2499/2012 του ΣτΕ

12 Αυγούστου, 2021

Ξαφνικά, μέσα στη συζήτηση για τις πυρκαγιές και την ανάγκη για άμεση κήρυξη των καμένων περιοχών ως αναδασωτέων μπήκε σε αυτή και η παραπάνω απόφαση του ΣτΕ, πράγμα κάθε άλλο παρά τυχαίο. Παράλληλα, η επιστημονική ένωση για την αιολική ενέργεια ένοιωσε την ανάγκη να μάς διαβεβαιώσει ότι η ύπαρξη αιολικών πάρκων (Α/Π) είναι εγγύηση ότι δεν θα υπάρξουν άλλες πυρκαγιές στο μέλλον. Περιττό να τονίσω ότι μια τέτοια άποψη δεν αντέχει στην παραμικρή λογική και για το λόγο αυτό την αντιπαρέρχομαι.

Έρχομαι τώρα στην απόφαση 2499/2012 της ολομέλειας του ΣτΕ. Την ανέσυραν στην επιφάνεια για να δείξουν ότι πρωτοπόρησε καθώς για πρώτη φορά το δικαστήριο έκρινε ότι είναι δυνατή η εγκατάσταση Α/Π σε αναδασωτέες περιοχές και αυτό συνιστά προστασία του περιβάλλοντος! Η ανάσυρση αυτή έγινε τόσο από εκπρόσωπο μεγάλης ΜΚΟ όσο και από συναδέλφους νομικούς. Θα ήθελα ευθύς εξ αρχής να τονίσω ότι η εν λόγω απόφαση είναι μια από τις πιο ατυχείς στιγμές του δικαστηρίου για τους λόγους που θα εκθέσω στη συνέχεια όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Πρώτον έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα άρθρα 24 και 117 του συντάγματος που απαγορεύουν την κατά προορισμό αλλαγή χρήσης των δασών των δασικών εκτάσεων και των αναδασωτέων περιοχών.

Η ευθεία αντίθεση προς τις παραπάνω διατάξεις δεν αποτελεί ερμηνεία αλλά στην ουσία απαράδεκτη νομοθετική παρέμβαση, όπως το επισημαίνει η μειοψηφία καθώς παραβιάζει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών.

Δεύτερον, ως όχημα για να οδηγηθεί σε αυτή την κρίση το δικαστήριο χρησιμοποίησε το δημόσιο συμφέρον. Γνωρίζουμε, εμείς οι νομικοί ότι στο πεδίο των αόριστων νομικών εννοιών, όπως αυτή, διαστρεβλώνονται οι διατάξεις του θετικού δικαίου και εκδίδονται αποφάσεις κατά το δοκούν. Εν προκειμένω το δικαστήριο έκρινε ότι η εγκατάσταση Α/Π σε αναδασωτέα περιοχή συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος και πρέπει να επιτρέπεται. Εδώ, κατ'αρχάς να τονιστεί ότι πρόκειται για ικανοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων η υλοποίηση των οποίων γίνεται μέσω της προφανούς ανάγκης για ανάπτυξη ΑΠΕ. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι το δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) κατά πάγια νομολογία δεν θεωρεί ότι οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος, ακόμη και αν από αυτή προκύπτουν οφέλη για την κοινωνία ή το περιβάλλον (η εν λόγω νομολογία αφορά την ερμηνεία του άρθρου 6, παράγραφος 4 της οδηγίας 92/43 για τους οικοτόπους που εισάγει παρέκκλιση από τη βασική ρύθμιση του άρθρου 6, παράγραφος 3 της ίδιας οδηγίας.)

Τρίτον, το ΣτΕ για να αναδείξει την ανάγκη ανάπτυξης των ΑΠΕ και τη δικαιολόγησή της ως έργου δημοσίου συμφέροντος κάνει γενικές αναφορές στην τότε ισχύουσα νομοθεσία (οδηγία για ΑΠΕ και πρωτόκολλο Κυότο.) Ωστόσο, η ανάπτυξη ΑΠΕ δεν είναι μεμονωμένη πολιτική αλλά εντάσσεται σε αυτό που ονομάζουμε ενεργειακό μείγμα που συνιστά ένα περίπλοκο ζήτημα που απαιτεί ειδικές γνώσεις τις οποίες δεν διαθέτει το δικαστήριο (η συνθετότητα του ενεργειακού μείγματος αναδεικνύεται στα νομοθετικά κείμενα της ΕΕ στον τομέα με τον τίτλο "ενέργεια και κλίμα).

Έτσι, λοιπόν, εκ των πραγμάτων, το δικαστήριο εργαλειοποίησε το δίκαιο για να λάβει πολιτική θέση στο ζήτημα των ΑΠΕ. Η ως άνω εσφαλμένη απόφαση μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στις περιπτώσεις των αναδασωτέων περιοχών που είναι στο δίκτυο natura 2000 (τα μισά δάση στην Ελλάδα είναι στο εν λόγω δίκτυο). Και τούτο διότι η προκείμενη απόφαση επιτρέπει τη θυσία δασικών οικοσυστημάτων πράγμα που αντιβαίνει τη νομοθεσία της ΕΕ και ιδίως τη νομολογία του ΔΕΕ σύμφωνα με την οποία είναι ανεπίτρεπτη η έστω και ελάχιστη μείωση του δασικού οικότοπου που θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, όπως στην εν λόγω περίπτωση.

Τέταρτον, είναι ευτύχημα το ότι έχουμε πρόσφατη νομοθεσία στην ΕΕ από το 2018 που συνεχίζεται με την οποία οριοθετείται η ανάπτυξη ΑΠΕ σε σχέση με την προστασία των δασών και της βιοποικιλότητας. Δεν θα επεκταθώ και θα περιοριστώ στην αναφορά α) στον κανονισμό για την ταξινόμηση και την αρχή της μη πρόκλησης σημαντικής βλάβης στα δάση και στη βιοποικιλότητα,, β) στον πρόσφατο ευρωπαϊκό κλιματικό νόμο (καν. 2021/1119), γ) στην πρόσφατη ανακοίνωση της Επιτροπής για τη νέα στρατηγική για τα δάση έως το 2030, δ) στην ανακοίνωση της Επιτροπής για τη βιοποικιλότητα έως το 2030 και ε) στην πρόταση τροποποίησης της οδηγίας για τις ΑΠΕ (2021).

Όλα τα ανωτέρω κείμενα αποβλέπουν στην αρμονική συνύπαρξη των ΑΠΕ και της βιοποικιλότητας με ιδιαίτερη μνεία στο ότι απαιτείται αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας για τα δάση και τη βιοποικιλότητα. Μάλιστα, αντί της απομείωσης δασικών εκτάσεων προτείνεται η φύτευση 3 δισ επιπλέον δέντρων στην ΕΕ έως το 2030. Με βάση τα παραπάνω νομίζω ότι η εν λόγω ατυχής απόφαση του ΣτΕ αποτελεί παρελθόν στο βαθμό, βέβαια, που το δικαστήριο θα σεβαστεί τη νέα νομοθεσία. Θα πρέπει, για το λόγο αυτό, να προσπαθούμε να παρακολουθούμε την κατάσταση και να επεμβαίνουμε όταν χρειάζεται. Η δημοσίευση αυτή εντάσσεται σε αυτή την προσπάθεια.

Κύμα ακροδεξιάς προβοκάτσιας και fake news με φόντο τις πυρκαγιές

Ως μηχανικοί, εργαζόμενοι/ες στο δημόσιο τομέα, εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στην κα Δέσποινα Κουτσούμπα, εργαζόμενη στο Υπουργείο Πολιτισμού, εναντίον της οποίας έχει παρατηρηθεί ένα κυνήγι μαγισσών τις τελευταίες μέρες, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και σε αναπαραγωγές τους από τον τύπο κι από ανακοινώσεις συναδέλφων/ισσών της.

Οι συνάδελφοι/ισσές της, καλό είναι να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να μην παρασύρονται από τρολ του διαδικτύου, που παραποιούν τα όσα έχει γράψει η κα Κουτσούμπα στους προσωπικούς της λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ένας από τους ρόλος μας, ως εργαζόμενοι/ες στο δημόσιο τομέα, είναι να υπενθυμίζουμε στην πολιτική ηγεσία τα κακώς κείμενα, υποδεικνύοντας την επίλυσή τους κι όχι να της χαϊδεύουμε τα αυτιά. Αυτή η στάση ακριβώς της κας Κουτσούμπα ήταν που ενόχλησε μερικούς/ές από την κυβέρνηση.

Κύμα ακροδεξιάς προβοκάτσιας και fake news με φόντο τις πυρκαγιές

09/08/2021

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Συνεχείς είναι τα τελευταία 24ωρα οι προσπάθειες πολιτικών, μέσων ενημέρωσης και κυρίως ακροδεξιών λογαριασμών σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης να διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις αποδίδοντας ευθύνες για τις πυρκαγιές και τη διαχείριση της κατάστασης σε δυνάμεις της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Αν και οι επιθέσεις δεν συνδέονται αναγκαστικά μεταξύ τους, συνθέτουν ένα ενιαίο μέτωπο παραπληροφόρησης που βοηθά την κυβέρνηση να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη προβάλλοντας αποδιοπομπαίους τράγους.

Όπως αποκάλυψε το info-war και άλλες ιστοσελίδες, μια από τις πρώτες κινήσεις ήταν τα fake news του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, ο οποίος έκανε λόγο για επιθέσεις εναντίον πυροσβεστών από άτομα με συγκεκριμένο «ιδεολογικό πρόσημο» – φωτογραφίζοντας ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η ψεύτικη είδηση του σταθμού αναμεταδόθηκε μαζικά από δεξιά ΜΜΕ και τον υπουργό Αδωνι Γεωργιάδη, παρά το γεγονός ότι διαψεύστηκε από εκπρόσωπο της πυροσβεστικής.

Λίγο αργότερα η σύζυγος του βουλευτή της Ν.Δ. Γρεβενών Ανδρέα Πάτση, Βίκυ Παπαλουκά, άφηνε να εννοηθεί ότι τη φωτιά στην Εύβοια έβαλαν μέλη της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που παραθέριζαν στην περιοχή.

Ακολούθησε η παραποίηση αφίσας για την συγκέντρωση που έχει προγραμματιστεί για τη Δευτέρα στην Αθήνα, στην οποία προστέθηκε η φράση «δεν θέλουμε εκκενώσεις».

Να σημειωθεί ότι η πρόεδρος των Ελλήνων Αρχαιολόγων, που αποκάλυψε την παραποίηση γινόταν την ίδια στιγμή στόχος οργανωμένες επίθεσης από φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, όπως το liberal, που την κατηγορούσαν για υβριστική ανάρτηση κατά του πρωθυπουργού (δεν είχε καν το σύνθημα που κυριαρχεί εδώ και ημέρες αλλά το ιστορικό σύνθημα εναντίον του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού). Οι συγκεκριμένες επιθέσεις εντάσσονται σε μια ευρύτερη προσπάθεια ποινικοποίησης κάθε κριτικής στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, η οποία παραπέμπει στο καθεστώς Ερντογάν.

Μια ημέρα αργότερα ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης δεχόταν απρόκλητη επίθεση, αυτή τη φορά από ακροδεξιούς και φιλοναζιστικούς λογαριασμούς, που τον κατηγορούσαν, ψευδώς, ότι ανέλαβε την υπεράσπιση μιας γυναίκας που συνελήφθη στο Πεδίο του Άρεως και κατηγορήθηκε για εμπρησμό

Παραθέτουμε ολόκληρη την ανάρτησή του στο Facebook που συνοψίζει αρκετές από τις επιθέσεις των τελευταίων ημερών.

Επαναλαμβάνουμε ότι οι επιθέσεις προέρχονται από διαφορετικές πηγές (αν και πολλές φορές τα όρια ανάμεσα στην κρατική και την παρακρατική προπαγάνδα είναι δυσδιάκριτα). Αυτή τη φορά όμως, εμείς, μπορούμε να μιλήσουμε για «κοινό ιδεολογικό πρόσημο». Πρόκειται για έναν εσμό που αποτελείται από κυβερνητικά στελέχη, αυλοκόλακες του Μητσοτάκη και ακροδεξιούς λογαριασμούς στο ίντερνετ, ο οποίος διαδίδει συστηματικά ψευδείς πληροφορίες και στοχοποιεί ανθρώπους που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Είναι προφανώς μια χαμένη μάχη ανάσχεσης της επικοινωνιακής πανωλεθρία που έχει υποστεί η ΝΔ από τη διαχείριση των πυρκαγιών και την οργή του κόσμου. Όταν όμως το κράτος και το παρακράτος κατεβάζουν στη μάχη τους πιο βρώμικους μηχανισμούς τους οφείλουμε να το επισημαίνουμε πριν οι μικροεστίες της προβοκάτσιας ενωθούν σε ένα κοινό μέτωπο.

Πόσο προστατεύονται τα δάση;

ΑΡΘΡΑ

Πόσο προστατεύονται τα δάση;

Βάννα Σφακιανάκη *

Η πρώτη παράγραφος του άρθρου 24 του Συντάγματος του 1975 αφορά στην προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, των δασών και των δασικών εκτάσεων.

«*1 Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων.*2 Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.» *3

Στις επόμενες αναθεωρήσεις, τόσο του 2008, όσο και του 2019, η Νέα Δημοκρατία επεδίωξε επίμονα τη αναθεώρηση του άρθρου 24, όμως μέχρι σήμερα το άρθρο 24 δεν έχει αναθεωρηθεί. Επίσης δεν έχει αναθεωρηθεί το άρθρο 117 του Συντάγματος που αφορά στις αναδασώσεις. Στην παρ. 3 του άρθρου 117 αναφέρεται: «Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.»

Πως εφαρμόζονται οι συνταγματικές επιταγές.

Η προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων από το Σύνταγμα του 1975, εμπεριείχε εξ αρχής την κερκόπορτά της, που δεν ήταν άλλη από την προσθήκη στη φράση «Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, της αίρεσης «εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον».

Απολύσεις στα ΕΛΠΕ με πρόσχημα την "αξιολόγηση"

 

Φαιοπράσινος καπιταλισμός

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 14.08.2021, 11:00

Φαιοπράσινος καπιταλισμός

ΚΙΜΠΙ

Τώρα, που «όλοι δικοί μας είμαστε», τώρα που η αναγνώριση της κλιματικής κρίσης ως οικουμενικής απειλής υποτίθεται ότι σβήνει κάθε διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε κυρίαρχες και υποτελείς τάξεις, πλούσιους και φτωχούς, ισχυρές και αδύναμες χώρες, κυβερνώντες και κυβερνώμενους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους, δεξιούς και αριστερούς, καπιταλιστές και προλετάριους, Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο, ορθολογιστές και συνωμοσιολόγους, ολετήρες και σωτήρες, τώρα είναι η ώρα να καθαρίσουμε το πεδίο από στάχτες και αποκαΐδια. Να αποκαλύψουμε τις νέες διαχωριστικές γραμμές, που ίσως αποδειχτεί ότι είναι πολύ παλιότερες απ’ όσο νομίζουμε. Να σταματήσουμε το ξέπλυμα των εμπρηστών του πλανήτη στην πράσινη κολυμπήθρα της ελπίδας.

Διότι, δυστυχώς, η πολιτική, ιδεολογική και «επιστημονική» απάτη έχει εδώ και πολλά χρόνια πάρει κεφάλι. Πολύ πριν η Γκρέτα Τούνμπεργκ με τον εφηβικό της θυμό και την αμόλυντη διορατικότητά της πει, σε ελεύθερη μεταφορά, ότι η κλιματική κρίση δεν είναι θέμα άποψης, «είναι μαθηματικά, ηλίθιοι!». Ομως, ακόμη και σε αυτό το μαθηματικό θέμα, δηλαδή το ισοζύγιο των εκπομπών των αερίων της υπερθέρμανσης του πλανήτη, που θεωρητικά πρέπει και μπορούμε να βελτιώσουμε με την προσδοκία να αντιστρέψουμε μια ολέθρια για το είδος μας κλιματική επιβάρυνση, το άπληστο και έξυπνο χρήμα έχει επιβάλει ήδη τη δική του αντι-επιστημονική αν-αλήθεια. Και το χειρότερο: δεν την έχει πουλήσει μόνο στις πρόθυμες κυβερνήσεις και στα κυρίαρχα πολιτικά συστήματα που τη μετουσιώνουν σε εφαρμοσμένες πολιτικές και νομοθεσίες, αλλά την έχει αναπτύξει σε μια τεράστια, κερδοσκοπική και καθετοποιημένη «πράσινη οικονομία» που καθίσταται κυρίαρχη στην καθ’ ημάς καπιταλιστική Δύση. Οσονούπω, και στην κρατικο-καπιταλιστική Ανατολή.