Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44 (7ο μέρος)

Από εδώ

Ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει σήμερα το 7^ο μέρος της σειράς των ιστορικών δημοσιευμάτων στο Μεγάλο Δεκέμβρη με αφορμή την συμπλήρωση των 70 χρόνων από τότε. Στόχος μας είναι να δώσουμε όσο το δυνατό ολοκληρωμένα το ιστορικό γεγονός αλλά και να απαντήσουμε σε μια σειρά διαστρεβλώσεις της ιστορίας του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος που δεν εμφανίστηκαν μόνο στο παρελθόν αλλά με διάφορους τρόπους επανέρχονται και σήμερα.

Η προετοιμασία του ΕΑΜικού κινήματος για τον Δεκέμβρη

Αν οι Εγγλέζοι και η ντόπια αστική τάξη επιδίωξαν τον Δεκέμβρη και προετοιμάστηκαν πλήρως γι’ αυτόν, δεν ισχύει το ίδιο για το ΕΑΜικό κίνημα και το ΚΚΕ. Αν πιστέψουμε αυτά που λέει ο Γιάννης Ιωαννίδης στα απομνημονεύματά του, το δεύτερο δεκαήμερο Νοεμβρίου του 1944 έγινε μια σύντομη συνεδρίαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν καθώς ήταν άρρωστος. Εκεί αποφασίστηκε ότι δεν θα γινόταν ανεκτό το αίτημα των Εγγλέζων και του Παπανδρέου για διάλυση του ΕΛΑΣ κι ότι «στην ανάγκη, εάν δεν κατορθώσουμε να βρούμε άλλες πολιτικές λύσεις στο ζήτημα (σ.σ. Το στρατιωτικό ζήτημα) θα συγκρουστούμε». Ο Ιωαννίδης, μάλιστα λέει ότι το ΠΓ εκτιμούσε στην απόφασή του ότι «εμείς θα χτυπηθούμε με τους Εγγλέζους»[1].

Ο Βασίλης Μπαρτζιώτας (μέλος, τότε, του ΠΓ) υποστηρίζει πως αυτή η συνεδρίαση δεν ήταν στην ουσία συνεδρίαση του ΠΓ αλλά επίσκεψη 4, από τα 9 μέλη του οργάνου στον Ιωαννίδη.[2] Όπως κι αν έχει το ζήτημα στα ανώτατα κλιμάκια του ΚΚΕ φαίνεται πως συζητούνταν έντονα ότι αν τα πράγματα πήγαιναν σε σύγκρουση αυτή η σύγκρουση θα ήταν με τους Άγγλους. Παρόλα αυτά ανάλογη στρατιωτική προετοιμασία για σύγκρουση με τις βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν προκύπτει από πουθενά ότι υπήρξε.

Στην πραγματικότητα φαίνεται πως κυριαρχούσε η ψευδαίσθηση ότι αν τα πράγματα έφταναν σε ρήξη, η Μ. Βρετανία δεν θα τολμούσε να επέμβει στρατιωτικά είτε γιατί ήταν σύμμαχος, είτε γιατί ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό δεν είχε τελειώσει, είτε και για τα δύο μαζί. Καταρχήν καμιά υποψία δεν υπήρχε ότι ο βρετανικός ιμπεριαλισμός διαρκούντος του πολέμου θα επιδίωκε και θα απαιτούσε μονομερώς τον αφοπλισμό και την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Επιπλέον η ηγεσία του κινήματος ευελπιστούσε ότι αργά ή γρήγορα τα πράγματα θα οδηγούνταν σε εκλογές και ο λαός θα έπαιρνε πίσω όσα είχε χάσει με τις κατά καιρούς υποχωρήσεις.

Η αντίληψη που περιγράψαμε πιο πριν διαπερνά όλη τη συμπεριφορά του ΕΑΜικού κινήματος μετά τον συμβιβασμό του Λιβάνου.

Τάξη και ησυχία…

Από την στιγμή της εισόδου των ΕΑΜικών υπουργών στην κυβέρνηση, οι κατευθύνσεις πάνω στις οποίες κινείται το αντιστασιακό κίνημα στη χώρα, και η καθοδήγησή του, είναι κυρίως δύο. Η πρώτη αφορά την συνέχιση και ένταση των προσπαθειών ώστε να απελευθερωθεί η χώρα από τον κατακτητή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερες απώλειες για τις δυνάμεις του τελευταίου. Η δεύτερη, σχετίζεται με την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων ώστε την αποχώρηση των Γερμανών να διαδεχτεί η τάξη, η ομαλότητα και η πειθαρχία και μέσα σ' αυτό το κλίμα να αναλάβει καθήκοντα η λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γ. Παπανδρέου. Αναμφίβολα ανάγκη για τάξη και πειθαρχία οπωσδήποτε υπήρχε, μπροστά στο ενδεχόμενο της απελευθέρωσης της χώρας, για να αποφευχθούν πράξεις αντιδικίας- αυτοδικίας και άναρχες καταστάσεις που μπορούσαν να κοστίσουν στο κίνημα αφού σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι δυνατό να ελέγξει κανείς την έκταση όλων των λαϊκών ξεσπασμάτων- που κατά ένα μεγάλο μέρος ήταν απολύτως λογικές- αλλά και πιθανές προβοκάτσιες. Όμως δεν επρόκειτο για κάτι τέτοιο. Αν παίρνονταν μέτρα για κάτι τέτοιο στο πλαίσιο εγκαθίδρυσης μιας λαϊκής εξουσίας- όπως αυτή αναδείχτηκε μέσα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα- δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Επρόκειτο, όμως, για μέτρα τάξης, πειθαρχίας και ομαλότητας που έδωσαν την δυνατότητα στους Βρετανούς και την ντόπια αντίδραση να πατήσουν το πόδι τους στη χώρα και να αποκτήσουν ερείσματα νομιμότητας.

Μέσα στον Σεπτέμβρη του 1944 κάνουν την εμφάνισή τους στη χώρα τα πρώτα κυβερνητικά κλιμάκια της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αρχικά εμφανίστηκε στην Πελοπόννησο ο Π. Κανελλόπουλος και προς τα τέλη του μήνα ήρθαν ο Γ. Ζεύγος με τον Θ. Τσάτσο. Οι Εγγλέζοι έβλεπαν με φόβο της αποστολή του Κανελλόπουλου στην Πελοπόννησο. Συγκεκριμένα φοβούνταν την πιθανότητα ο Α. Βελουχιώτης λόγω των γνωστών αντιαγγλικών του απόψεων να μην συνεργαστεί μαζί του. Για την αποστολή Κανελλόπουλου το Φόρεϊν Οφις εκτιμούσε: «Αν ο Άρης είναι ειλικρινά διατεθειμένος να συνεργαστεί με τον κ. Κανελλόπουλο αυτό είναι το πιο ενθαρρυντικό σημάδι»[3].

Την ευθύνη να πειθαρχήσει ο Άρης ανέλαβε ο Γ. Ζέβγος ο οποίος του έστειλε ένα γράμμα- με ημερομηνία 11/9/44- στο οποίο έλεγε: 

«Αγαπητέ μου Άρη,

Μάθαμε με άπειρη χαρά την απελευθέρωση της Καλαμάτας και του Πύργου. Με κρυφή ελπίδα πιστεύουμε πως γρήγορα θα λευτερωθεί ολόκληρη η Πελοπόννησο, ολόκληρη η Ελλάδα προτού φτάσουν σε ενίσχυσή μας οι σύμμαχοι κι έτσι η τιμή της απελευθέρωσης θα μείνει ακέρια στον ηρωικό μας λαό και το ΕΑΜ. Από την κυβέρνηση έρχεται σαν αντιπροσωπεία της ο κ. Π. Κανελλόπουλος, συνεπίκουρος στο έργο της επιβολής της τάξης. Θα ξέρετε ίσως την πολιτική της Κυβέρνησης: συνένωση όλου του λαού στον αγώνα της απελευθέρωσης, στην εξασφάλιση της λαϊκής κυριαρχίας και των λαϊκών δικαιωμάτων. Σύλληψη και αυστηρή νόμιμη τιμωρία όλων των προδοτών που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές.

Σ' αυτό το έργο ο κ. Κανελλόπουλος θα συνεργαστεί με όλες τις υπηρεσίες και θεσμούς- απ' τη διοικητική επιτροπή ως την αυτοδιοίκηση- που δημιούργησε το εθνικό- λαϊκό κίνημα και θα προσθέσει το ηθικό κύρος και την επιβολή της κυβέρνησης. Στο πρόσωπό του θα βρείτε την απαιτούμενη κατανόηση και είμαι σίγουρος ότι η συνεργασία σας θάναι γόνιμη όπως θάναι αρμονική και η συνεργασία όλου του λαού απέναντι στα συμμαχικά τμήματα που έρχονται σε ενίσχυση»[4].

Κυριακή 14/12 :: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου / συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού (Σύνταγμα)

ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται…

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στον κλάδο του εμπορίου
απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού (Σύνταγμα)

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση
της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

Μαζί με την πολιτική αλλαγή για μια νέα κοινωνική ηθική

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΣΑΔΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ

Άρθρο των Νίκου Φιντικάκη και Αντώνη Μαούνη
Δημοσιεύεται στην Εφημερίδα των Συντακτών 13.12.2014

Δανειζόμαστε την ανάλυση που επιχειρεί ο Έρνστ Φίσερ στο βιβλίο του «Η αναγκαιότητα της Τέχνης» για να γίνει αντιληπτή η ανάγκη της πολιτικής αλλαγής που ταυτίζεται εννοιολογικά και συγκυριακά με την ανάγκη αλλαγής διοίκησης και προοπτικής στον ΣΑΔΑΣ.

«Ο Φενακισμός και η Μυθοπλασία στον όψιμο αστικό κόσμο προσφέρει ένα τρόπο να αποφεύγεις να παίρνεις κοινωνικές αποφάσεις με ήσυχη τη συνείδηση σου».

Φενάκη και Μυθοπλασία αναπτύχθηκε από τις Μνημονιακές Κυβερνήσεις, αλλά και από τις προγενέστερες, που οδήγησαν στην αποδόμηση και καταστροφή της Ελληνικής κοινωνίας.

Ο αντίκτυπος αυτής της αντικοινωνικής και απάνθρωπης πολιτικής είχε άμεση επίπτωση στην κοινωνία των Ελλήνων Αρχιτεκτόνων, που έμειναν απροστάτευτοι από το Σύλλογο τους στο έρμαιο των μνημονίων με στόχο την ουσιαστική και πραγματική ακύρωση του επαγγέλματος.

Γι αυτό ο ΣΑΔΑΣ μπορεί και πρέπει να γίνει η φωνή των πληττόμενων Αρχιτεκτόνων.

 

«Αλλοτρίωση – Η διαδικασία της αποξένωσης του ανθρώπου από τον ίδιο του τον εαυτό και της ταύτισης του με την υλική πραγματικότητα, καθώς και της απόλυτης εξάρτησης του από αυτή».

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της υποδούλωσης της κοινωνίας στη μνημονιακή πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Ο ΣΑΔΑΣ πρέπει να αποκαταστήσει τη σχέση Αρχιτέκτονα – Δημιουργού με την κοινωνία και να αποκαταστήσει την Αρχιτεκτονική ηθική σε έναν κόσμο κυβερνημένο από την εμπορευματική παραγωγή, όπου το προϊόν ελέγχει τον παραγωγό και τα αντικείμενα είναι ισχυρότερα από τους ανθρώπους.

Εκεί που η Αρχιτεκτονική του σήμερα έχει απόλυτα εμπορευματοποιηθεί, το προϊόν της αποτελεί εντολή του παραγωγού, μεγαλοσυμφεροντολόγου επιχειρηματία και το Αρχιτεκτονικό έργο αποτελεί αντικείμενο αποανθρωπισμού. 

Ο ΣΑΔΑΣ πρέπει να επαναφέρει τη σχέση του Αρχιτέκτονα με την κοινωνία σε μια ανθρώπινη κλίμακα, όπου το Αρχιτεκτονικό έργο θα αποτελεί έκφραση λειτουργίας και όχι αντικείμενο εκμετάλλευσης μιας αισχροκερδούς εμπορικής πολιτικής.

«Κατακερματισμός – Η επίγνωση του κατακερματισμού και του αποσπασματικού δυνάμωσε καθώς ο καπιταλισμός και τα προβλήματα του μεγάλωσαν, ώσπου ολόκληρος ο κόσμος μοιάζε να είναι χάος από κόμματα, ανθρώπινα και υλικά».  

Ο ΣΑΔΑΣ πρέπει να παρέμβει δυναμικά για την ανατροπή της επιδιωκόμενης κατακερματισμένης και διαβαθμισμένης εκπαίδευσης των Αρχιτεκτόνων και μιας αποσπασματικής και μερικής άσκησης του επαγγέλματος, όπου βασικοί πυλώνες Αρχιτεκτονικής παιδείας υπάγονται σε επιμέρους κύκλους σπουδών και επιμέρους γνωστικά αντικείμενα κάποιων επιμέρους Αρχιτεκτόνων.

Ο ΣΑΔΑΣ  πρέπει να επιδιώξει δυναμικά την αποτροπή δημιουργίας Αρχιτεκτόνων διαφόρων κύκλων σπουδών κατακερματίζοντας την ενιαία πενταετή Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση.

«Νομιμοποιούνται» παρανόμως εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις

Από το Βήμα. Νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ αλλάζει διατάξεις της δασικής νομοθεσίας

Τη «νομιμοποίηση», έναντι χρηματικού ανταλλάγματος, παρανόμως εκχερσωμένων δασικών εκτάσεων προβλέπει νομοσχέδιο που ετοίμασε το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και το οποίο αναμένεται την ερχόμενη εβδομάδα να εισαχθεί προς ψήφιση στη Βουλή.

Ειδικότερα, προτείνεται η συνέχιση της γεωργικής εκμετάλλευσης εκτάσεων δασικού χαρακτήρα, οι οποίες είχαν εκχερσωθεί χωρίς άδεια μετά την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και έως την 7η Μαρτίου 2007.

Όπως επεσήμανε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος κ. Νίκος Ταγαράς, προϋπόθεση για την «τακτοποίηση» των συγκεκριμένων εκτάσεων αποτελεί η διατήρηση του γεωργικού τους χαρακτήρα ανελλιπώς έως σήμερα.

Το όριο της 7ης Μαρτίου 2007 επελέγη, διότι τότε ξεκίνησε η αεροφωτογράφηση της χώρας από την ΕΚΧΑ Α. Ε. (Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση ΑΕ), βάσει της οποίας θα ελέγχονται οι εκχερσωμένες εκτάσεις.

Η «τακτοποίηση» θα γίνεται με την καταβολή χρηματικού ανταλλάγματος, το οποίο δεν έχει ακόμη οριστεί αλλά, σύμφωνα με τον κ. Ταγαρά, θα είναι πολύ μικρότερο από ότι ισχύει σήμερα. Το αντάλλαγμα θα μπορεί να καταβάλλεται σε περίπου 100 μηνιαίες δόσεις των 100 ευρώ.

Μετά την εξόφληση του προστίμου, τα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής που μπορεί να έχουν εκδοθεί θα ανακαλούνται ακόμη κι αν τελεσιδίκησαν στις δικαστικές αίθουσες. Σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό, οι συγκεκριμένες διατάξεις θα βοηθήσουν χιλιάδες αγρότες που καλλιεργούν ήδη εδώ και πολλά χρόνια αγροτικές εκτάσεις δασικού χαρακτήρα, οι οποίοι μάλιστα όπως ανέφερε «έπαιρναν και κοινοτικές επιδοτήσεις».

Η ανήθικη ηθική της Επιτροπής Ανταγωνισμού - συσπείρωση αριστερών αρχιτεκτόνων

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΝΗΘΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Το Μνημόνιο άνοιξε την όρεξη για καταπάτηση ακόμα και της Εκπαιδευτικής και Επαγγελματικής Νομοθεσίας των  Μηχανικών, που βλέπουν τα δήθεν επαΐοντα μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού να κάνουν θρύψαλα ατάκτως ερριμμένα τα επιστημονικά όρια και επομένως τα επαγγελματικά δικαιώματα των διάφορων ειδικοτήτων των Μηχανικών.

Πρόσθετα μόλις προ δύο μηνών, σε σχετική εκδήλωση στο ΤΕΕ οι επικεφαλείς των Ελληνικών Πανεπιστημίων αναζήτησαν ανερυθρίαστα την επιβολή επαγγελματικών εξετάσεων από το ΤΕΕ για τους αποφοίτους, που οι ίδιοι εκπαίδευσαν, θεωρώντας προφανώς ότι η Εκπαίδευση που παρείχαν οι ίδιοι στους Πανεπιστημιακούς χώρους είναι ανεπαρκής.

Και όλοι αυτοί εν χορώ συνδιαλέγονται για να νομοθετήσουν πάνω σε ερείπια τα ανταγωνιστικά πεδία άσκησης του επαγγέλματος.

Κι επειδή την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου καλούνται οι Αρχιτέκτονες να αναδείξουν τη νέα Διοίκηση του ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ, αναφερόμαστε σε ότι σχετίζεται με το επάγγελμα του Αρχιτέκτονα Μηχανικού, που με προκλητική διάθεση επεξεργάζεται η Επιτροπή Σοφών του Ανταγωνισμού στο Υπουργείο Παιδείας με τη συμμετοχή μάλιστα ως εκπροσώπου του ΤΕΕ ενός Μηχανολόγου, ενώ το σημερινό Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ κοιμάται τον ύπνο όχι του Δικαίου αλλά του Υπηρέτη του Μνημονίου.

Συζητείται δηλαδή αν οι Αρχιτέκτονες Μηχανικοί μπορούν να επιβλέψουν «Μελέτες Ειδικών Τεχνικών Έργων και Κτιρίων» - Άκουσον, Άκουσον!!!

Αν οι Αρχιτέκτονες Μηχανικοί μπορούν να επιβλέψουν μια κατεδάφιση ενός Ιστορικού Κτιρίου.

Συζητείται επίσης - από ποιούς και πώς - αν οι Αρχιτέκτονες Μηχανικοί είναι Πολεοδόμοι και Χωροτάκτες και το αντίθετο.

Αν οι Αρχιτέκτονες Μηχανικοί μπορούν να αποτυπώσουν ένα χώρο.

Αν οι Αρχιτέκτονες Μηχανικοί μπορούν να κάνουν ποιοτικό έλεγχο υλικών, έργων και εργασιών.

Συζητείται λοιπόν και καταδικάζεται το μέλλον των νέων Αρχιτεκτόνων ερήμην τους από μια Επιτροπή άκρατου, αδυσώπητου Ανταγωνισμού, που αγνοεί το δημόσιο συμφέρον και το υποτάσσει στη βουλιμία των τυχοδιωκτών.

Η Συσπείρωση Αριστερών Αρχιτεκτόνων καταγγέλλει αυτή την ανήθικη ηθική Ανταγωνιστικής Παιδείας και Επαγγέλματος και θα αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις της καλώντας σε κοινό μέτωπο τις παρατάξεις της αριστεράς και όλους τους Αρχιτέκτονες που ζουν από τη δουλειά τους για να ανατρέψει τα πορίσματα της θλιβερής αυτής Επιτροπής Ανταγωνισμού και να ξαναδώσει στο ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ το ρόλο ρυθμιστή για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και το Επάγγελμα του Αρχιτέκτονα Μηχανικού, όπως αναγράφεται στο Πανεπιστημιακό του Δίπλωμα του πενταετούς κύκλου σπουδών.

συσπειρωση αριστερων αρχιτεκτονων 

12.12.2014

Παραθέτουμε στη συνέχεια το από 9.12.2014 αίτημα του εκπροσώπου στη ΔΕ του ΤΕΕ των παρατάξεων:

 

συσπειρωση αριστερων μηχανικών

Αριστερή Ενωτική Πρωτοβουλία - Εργαζόμενοι Μηχανικοί

αυτόνομοι μηχανικοί ανατολικής κρήτης  

αρχιτέκτονα, Γιάννη Πάνου

μέλους της συσπείρωσης αριστερών αρχιτεκτόνων

Ενα δισ. € για... κώνους

 

Από τις συνεχείς αποζημιώσεις, τα έσοδα από τα διόδια και την προβλεπόμενη εθνική συμμετοχή, ο αυτοκινητόδρομος στην πράξη έχει μετατραπεί από «συγχρηματοδοτούμενο» σε κλασικό δημόσιο έργο

Χαρά Τζαναβάρα από ΕφΣυν 

Τουλάχιστον έως τα μέσα του 2016 θα συνεχιστεί ο Γολγοθάς στην Κορίνθου-Πατρών, παρά τη ρητή πρόβλεψη να παραδοθούν τα έργα τον επόμενο Δεκέμβριο, αλλά και τον πακτωλό δημόσιου χρήματος προς τους εργολάβους. Σήμερα στα 120 χλμ. της διαδρομής λειτουργούν πάνω από 20 εργοτάξια, τα περισσότερα κομμάτια της οποίας διατίθεται μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση.
Πέρα από την ταλαιπωρία των περίπου 6.500 οδηγών, οι οποίοι κινούνται κατά μέσο όρο την ημέρα στην εθνική καρμανιόλα, η νέα καθυστέρηση δημιουργεί κινδύνους για επιστροφή των κονδυλίων του ΕΣΠΑ που έχουν διατεθεί για την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου. Σχεδόν έναν χρόνο πριν από τη λήξη του νέου χρονοδιαγράμματος και παρά την εντατικοποίηση των κατασκευών που καταγράφεται από την αρχή του χρόνου, έχει υλοποιηθεί μόνον το 60% των έργων.
«Προσπαθούμε»

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ

«Προσπαθούμε να είμαστε μέσα στο χρονοδιάγραμμα», δήλωσε χθες στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της κοινοπραξίας Παναγιώτης Παπανικόλας, λίγο μετά την ολοκλήρωση της διάνοιξης της τρίτης και τελευταίας σήραγγας στην Παναγοπούλα Αχαΐας. Δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να εφαρμοστεί το «μοντέλο» της Εγνατίας και να δοθεί στην κυκλοφορία ο αυτοκινητόδρομος χωρίς τα σημεία που καθυστερούν τα έργα, όπου οι οδηγοί θα ακολουθούν παρακαμπτηρίους οδούς.

Εάν η Ιταλία έβγαινε από το ευρώ ...

Του Jacques Sapir από εδώ

Η πιθανότητα  εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωζώνη ,έξοδος  που θα μπορούσε να συμβεί στα τέλη της Άνοιξης του 2015, αναφέρεται όλο και πιο συχνά στον διεθνή Τύπο, στον ιταλικό βεβαίως αλλά και στον γερμανικό, τον αμερικανικό 1 και τον βρετανικό2. Η σιωπή ,όμως, του γαλλικού Τύπου είναι  εκκωφαντική ... Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε  γιατί η διαδικασία καταστροφής του ευρώ θα μπορούσε να αρχίσει από την Ιταλία  και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη Γαλλία.
Μη-βιώσιμη η  κατάσταση στην Ιταλία.
Είναι πλέον σαφές ότι η κατάσταση στην Ιταλία έχει γίνει μη-βιώσιμη στο πλαίσιο του ενιαίου νομίσματος. Από την κρίση του 2008, η Ιταλία είναι  βυθισμένη  σε μια κατάσταση στασιμότητας του ΑΕΠ που μοιάζει  ακόμα πιο σοβαρή  και από της Ισπανίας.

Γράφημα 1

ΑΕΠ

Πηγή: Βάση δεδομένων του ΔΝΤ, Οκτώβριος 2014

 Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, αν δούμε την αύξηση της παραγωγικότητας της Ιταλίας σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές της στη ζώνη του ευρώ ,από το 1999. Παρατηρούμε  ότι η Ιταλία έχει μείνει πίσω, όχι μόνο σε σχέση με τη Γερμανία και τη Γαλλία, αλλά και σε σχέση με την Ισπανία. Σε αυτή τη χώρα, ωστόσο, το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων οδήγησε στην εξαφάνιση των λιγότερο παραγωγικών και, εδώ, η αύξηση  της παραγωγικότητας μπορεί άμεσα να εξηγηθεί  λόγω της συρρίκνωσης της παραγωγής.

Το Φυσικό Αέριο δωρεάν και για πάντα στο Κεφάλαιο

Του ΣΠΥΡΟΥ ΚΟΝΤΟΜΑΡΗ από εδώ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τον Απρίλιο του 2014, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε την 4η έκδοση του κειμένου προαπαιτούμενων «μεταρρυθμίσεων» για την Ελλάδα. Πρόκειται για το - υπό συνεχή αναθεώρηση και επέκταση - 2ο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, στο οποίο αποσαφηνίζονται υφιστάμενες και προστίθενται οι νέες πολιτικές υποχρεώσεις της ελληνικής Κυβέρνησης, προκειμένου να η ελληνική κοινωνία να «απολαμβάνει» την χρηματοδότηση του Μηχανισμού Στήριξης. Είναι γνωστό ότι το Πρόγραμμα δεν περιορίζεται στις εγγυήσεις των Δανειστών, αλλά επιπρόσθετα απηχεί τις επιδιώξεις του ελληνικού Κεφαλαίου

Τα «προαπαιτούμενα της Τρόικα» ή αλλιώς «οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» στον Τομέα της Ενέργειας, ουσιαστικά αποτελούν επιταχυντές των πολιτικών που ήδη ασκούνται εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας και της Εργασίας, κάτω από την πολιτική ηγεμονία του Κεφαλαίου, ευρωπαϊκού και εγχώριου. Οι πολιτικές αυτές προσδιορίζουν μια διαδικασία κατά την οποία το κοινωνικό δικαίωμα της πρόσβασης σε κοινωνικά ενεργειακά αγαθά και χρήσεις (θέρμανση, εστίαση, ηλεκτρισμός, μετακίνηση κλπ), καταργείται με την μετατροπή των δραστηριοτήτων παραγωγής, διανομής και παροχής κοινωνικών ενεργειακών αγαθών σε πεδίο καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η διαδικασία αυτή υλοποιείται σε δύο επίπεδα. Παραχωρείται με σκανδαλώδη τρόπο τόσο η χρήση, όσο και η κυριότητα των δημόσιων υποδομών. Στην Ελλάδα η διάλυση και εκποίηση της περιουσίας των δημόσιων εταιρειών κοινής ωφέλειας δεν εκτελείται γρήγορα όπως στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ μετά το 1990, αλλά τμηματικά, αφού πρώτα έχει μεσολαβήσει μια προσπάθεια υπονόμευσης και κοινωνικής απονομιμοποίησης τους από την Κυβέρνηση.

Ο διαμελισμός των εταιρειών κοινής ωφέλειας και η εκποίηση των υποδομών τους δεν εστιάζεται μόνο στον Τομέα της Ενέργειας, αφορά τις αερομεταφορές (που το κρατικό μονοπώλιο της Ολυμπιακής αντικαταστάθηκε από το ιδιωτικό μονοπώλιο της Aegean), αφορά τα τρένα και το λιμάνι του Πειραιά (που τμηματικά περνούν στα χέρια της Gosco), αφορά τους αυτοκινητόδρομους (που ανήκουν στις τράπεζες που χρηματοδοτούν με κρατικά χρήματα την κατασκευή τους), αφορά τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες (που σήμερα ανήκουν στην DIGEA) και έπεται συνέχεια.

Στεκόμαστε πιο αναλυτικά στον Τομέα της Ενέργειας, και ειδικά στο Φυσικό Αέριο, διότι εκεί επιτελούνται σήμερα μεγάλες και ανεπανόρθωτες «μεταρρυθμίσεις» για την Κοινωνία που χρήζουν ανάδειξης και συζήτησης.

Η ιδιαίτερη μνεία του κειμένου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην αγορά του Φυσικού Αερίου στην Ελλάδα, όπως θα εξηγήσουμε, αποτελεί μνημείο ατεκμηρίωτης προπαγάνδας και παράθεσης αποσπασματικών πληροφοριών και τεχνικών δεδομένων. Αιτιολογείται η ανάγκη «μεταρρυθμίσεων» στην αγορά του φυσικού αερίου κάτω από την βασική διαπίστωση ότι «ο κλάδος παραμένει ολοκληρωτικά κλειστός στην απελευθέρωση, επιδρώντας αρνητικά στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, λόγω της έλλειψης επιλογής παρόχων, ανεπάρκειας υποδομών διανομής και υψηλών τιμολογίων¹».

Όπως και στην περίπτωση του διαμελισμού της ΔΕΗ, που ψηφίστηκε στο πρώτο θερινό τμήμα της Βουλής φέτος το καλοκαίρι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΥΠΕΚΑ αναφέρονται στο φυσικό αέριο, που λειτουργεί με τους κανόνες τους για πάνω από μια εικοσαετία, ως να λειτουργούσε έξω από τον έλεγχό τους. Γιατί βέβαια όλες οι ελληνικές Κυβερνήσεις, με επιχείρημα την δήθεν «απελευθέρωση της αγοράς και την πτώση των τιμών» υλοποιούν απαρέγκλιτα την πολιτική σύγκλισης με τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ενέργειας, φροντίζοντας παράλληλα να διευκολύνουν ιδιαίτερες επιχειρηματικές επιδιώξεις.

Μετά από μια εν κρυπτώ διαβούλευση διάρκειας έξι μηνών, και μια προσχηματική δημόσια διαβούλευση διάρκειας τεσσάρων ημερών, η Κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στην Βουλή το σχέδιο νόμου με τίτλο «ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ Ν. 4001/2011 ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ». Πρόκειται για βάθεμα των πολιτικών κατευθύνσεων του ήδη ψηφισμένου από το 2011, ν.4001 «για την απελευθέρωση των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου» σε δύο βασικές κατευθύνσεις :

Τοπογράφοι μηχανικοί στην ανασυγκρότηση της χώρας…

Σ υ σ π ε ί ρ ω σ η Α ρ ι σ τ ε ρ ώ ν Τ Ο π ο γ ρ ά φ ω ν

Τοπογράφοι μηχανικοί στην ανασυγκρότηση της χώρας…

Πιστό στη γραμμή του succes story της κυβέρνησης SSαμαρά το ΔΣ του συλλόγου των ΑΤΜ πραγματοποίησε το 4^ο Πανελλήνιο συνέδριό του με το παραπάνω σύνθημα.

Ας δούμε λοιπόν πως συμβάλουμε στην ανασυγκρότηση της χώρας:

• Το μεγαλύτερο ποσοστό των συναδέλφων αδυνατεί να εξοφλήσει τις ασφαλιστικές του εισφορές.
• Το 68% των μηχανικών δεν έχει εξοφλήσει το Α’ εξάμηνο του 2014
• Καθημερινά διαγράφονται συνάδελφοι από τα μητρώα του ΤΕΕ
• Στοιχεία των ασφαλισμένων του ΕΤΑΑ έχουν ήδη σταλεί από τη Διεύθυνση Εισφορών στο ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών)
• Αφαίρεση και του δικαιώματος στην υγεία για όσους δεν έχουν πια να πληρώσουν
• Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και επιβολή τους αδιακρίτως σε ανέργους υποαπασχολούμενους και κακοαμοιβόμενους που δεν έχουν καν το δικαίωμα παύσης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας χωρίς να απολέσουν και την άδεια άσκησης του επαγγέλματος. (Και μάλιστα σε ένα ταμείο που παρά τις κλοπές των αποθεματικών του έχει ακόμα πλεόνασμα)
• Απόρριψη από το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας του δικαιώματος επιλογής ασφαλιστικής κατηγορίας (το δικαίωμα αυτό το έχουν ήδη άλλα ταμεία και μάλιστα παρατείνεται για τα επόμενα έτη)
• Περαιτέρω διάλυση του ταμείου μας και γενικότερα της δημόσιας ασφάλισης, με τις προθέσεις για συνένωση με άλλα ταμεία (για να ληστέψουν όσα αποθεματικά απέμειναν από το PSI και την Attica Bank και να μειώσουν τις συντάξεις) ή τη μετατροπή του σε «επαγγελματικό ταμείο», δηλαδή ΝΠΙΔ.

Ταυτόχρονα εντείνεται η εργοδοτική αυθαιρεσία. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της απόλυσης συναδέλφου με το επιχείρημα… «δεν ήταν χαρούμενος στη δουλειά του» από τη ΜΕΤΚΑ ή την εταιρεία ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ η οποία έχει προχωρήσει σε πλήθος αυθαιρεσιών εναντίον εγκύου εργαζόμενής της. Η εργαζόμενη προσλήφθηκε σαν υπάλληλος γραφείου (615€ μικτά) ενώ έχει καθήκοντα μηχανικού, με τις ανάλογες ευθύνες. Η εταιρία της όφειλε μισθούς 3 μηνών, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδόματα και υπόλοιπο αδείας. Επιπλέον, η εταιρία δεν έχει καλύψει στην εργαζόμενή της εργατικό ατύχημα, ενώ την είχε απλήρωτη και για υπερωρίες και εργασία τα Σάββατα. Η εργαζόμενη έχει δεχτεί απειλές να ρίξει το παιδί της προκειμένου να συνεχίσει να δουλεύει(!), έχει δεχτεί απειλές για χειροδικία, ενώ παράλληλα η εργοδοσία έχει καταφερθεί εναντίον της υβριστικά. Έχει αντιμετωπίσει ρατσιστική συμπεριφορά, με διακρίσεις σε βάρος της λόγω εγκυμοσύνης. Φυσικά η εργοδοσία δεν έχει καλύψει τις υποχρεώσεις της για αναρρωτικές άδειες λόγω εγκυμοσύνης. Τελικά η εργαζόμενη δέχτηκε εκβιασμό προκειμένου να υπογράψει παραίτηση ως προϋπόθεση για να της καταβληθούν τα δεδουλευμένα. Ευτυχώς μετά από παρέμβαση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και τη σχετική καταγγελία καταβλήθηκε μεγάλο μέρος των οφειλών από την εργοδότρια εταιρεία.

Αποδεικνύεται ότι ο αγώνας ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία  είναι κοινός αγώνας όλων των εργαζομένων, κοινός αγώνας όλων των εργασιακών κλάδων. Αγώνας που θα πρέπει να βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων, των γενικών συνελεύσεων των σωματείων τους, για να σπάσει το κλίμα του φόβου που προσπαθεί να επιβάλλει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς. Με τη συναδελφική αλληλεγγύη, την οργάνωσή σε κάθε χώρο δουλειάς, μπορούμε να αποκρούσουμε την επίθεση, να υπερασπίσουμε και να διευρύνουμε τα δικαιώματά μας.

ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΡΟΝΩΝ

Μα έχει ξεκινήσει η εκπόνηση του Κτηματολογίου και μειώνεται η ανεργία στον κλάδο...

Αλληλεγγύη στους Σύρους/ες πρόσφυγες

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ. ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2.30ΜΜ. ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Από τις 19 Νοέμβρη εκατοντάδες Σύροι πρόσφυγες, βρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος, διεκδικώντας από το κράτος να τους παρέχει πλήρη διεθνή προστασία. Παρά το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δεσμεύεται από την εθνική νομοθεσία και τις διεθνείς συνθήκες για την παροχή προστασίας σε κάθε πρόσφυγα που βρίσκεται εντός της επικράτειάς του, επιδεικνύει τη γνωστή αναλγησία, παραβλέποντας ότι τα αιτήματά τους αποτελούν κρατικές υποχρεώσεις. Οι Σύροι πρόσφυγες αιτούνται την αναγνώρισή τους ως θύματα ενόπλων συρράξεων, ζητώντας την ενεργοποίηση της Οδηγίας 55/2001 και την ελεύθερη δίοδο στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Παράλληλα, ζητούν την άμεση χορήγηση του καθεστώτος του πρόσφυγα και όλων των δικαιωμάτων που απορρέουν από την ιδιότητά τους αυτή. Ο αγώνας τους έρχεται να αμφισβητήσει στην πράξη το μοντέλο μιας μεταναστευτικής πολιτικής που στηρίζεται στον θάνατο, τον εγκλεισμό και την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.

  Στηρίζουμε το δίκαιο αγώνα των Σύρων προσφύγων και ζητά από το ελληνικό κράτος να αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες σε ευρωπαικό επίπεδο, να επιταχύνει τις διαδικασίες χορήγησης ασύλου σε όλους τους πρόσφυγες πολέμου, καθώς και να εξασφαλίσει τη σίτιση και τη στέγασή τους σε ανοιχτές δομές φιλοξενίας με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.

ΤΙ ΖΗΤΑΝΕ ΟΙ ΣΥΡΙΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ:

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΥΡΙΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

που βρισκόμαστε στο Σύνταγμα από τις 19 Νοέμβρη, με γυναίκες και παιδιά,
που είμαστε σε απεργία πείνας,
που είδαμε τα σπίτια μας να γκρεμίζονται,
τους δικούς μας να σκοτώνονται,
τα παιδιά μας να ακρωτηριάζονται,
τη ζωή μας να καταστρέφεται,
που ξεφύγαμε από τη φρίκη του πολέμου,
που περάσαμε μήνες στο δρόμο και έχοντας σπίτι τα πάρκα και στρώμα τη γη.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
Όχι για να ζητήσουμε ελεημοσύνη
Αλλά διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.

ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ
Ότι ο ελληνικός λαός περνά δύσκολες στιγμές,
Ότι η Ελλάδα της κρίσης δε μπορεί να σηκώσει το βάρος της φιλοξενίας των θυμάτων του πολέμου, που συνταράζει τη χώρα μας για τον οποίο άλλες χώρες έχουν την ευθύνη.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ
Τη μόνη λύση που μπορεί να υπάρχει για εμάς και τις οικογένειες μας
το δικαίωμα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας για να μπορέσουμε να στήσουμε μια νέα ζωή, σε ένα νέο τόπο, σε μιαν άλλη γωνιά του κόσμου με ασφάλεια, ελευθερία και αξιοπρέπεια για μάς και τα παιδιά μας.

ΖΗΤΑΜΕ
Από τις ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης τους για τα δεινά του συριακού λαού και να υποδεχτούν στο έδαφος τους τους πρόσφυγες του πολέμου.

ΖΗΤΑΜΕ
Από την Ελληνική Κυβέρνηση να κινήσει τις διαδικασίες για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.

ZΗΤΑΜΕ
Ταξιδιωτικά έγγραφα και τη συναίνεση της Ευρώπης για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το δρόμο, με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, χωρίς το φόβο του θανάτου, της φυλακής, των κρατητηρίων, των εγκληματικών κυκλωμάτων.

ΖΗΤΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ
Από το Ελληνικό Κράτος να εξασφαλίσει την κάλυψη των βασικών αναγκών των οικογενειών μας, στέγη και τροφή, ιατρική φροντίδα και κοινωνική υποστήριξη.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ

Σκέψεις για την τεκμηρίωση των διεκδικήσεων της Ανοικτής Συνέλευσης πάνω στο ασφαλιστικό

Αναδημοσιεύουμε κείμενο του συναδέλφου Λ.Β. από το φόρουμ της ανοικτής συνέλευσης μηχανικών. Σήμερα το απόγευμα (6:30μμ) στο ΤΕΕ συνεδριάζει η ανοικτή συνέλευση μηχανικών
 

Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αποτελεί μέρος ενός γενικότερου συστήματος διαχείρισης κοινωνικών πόρων που περιλαμβάνει επίσης το φορολογικό σύστημα, την κοινωνική πρόνοια και το σύστημα χρηματοδότησης-ανάπτυξης-συντήρησης των κοινωνικών υποδομών. Ως τέτοιο διατηρεί μεν την σχετική αυτονομία του, προσπαθώντας το ίδιο να εξασφαλίσει τους πόρους του, αλλά και δέχεται εισροές από το γενικότερο σύστημα προκειμένου να διασφαλιστεί η λειτουργία του όταν αυτό δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί με ίδια μέσα. Αυτή η σχέση αυτονομίας-εξάρτησης αφορά όχι μόνο το συνολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αλλά και την διαχείριση της ασφάλισης κατά κλάδο. Σε κάθε περίπτωση, τόσο το σύστημα διαχείρισης κοινωνικών πόρων όσο και το επίπεδο των "εισροών" και της "λειτουργίας" κάθε ασφαλιστικού θεσμού αποτελεί αντικείμενο συνολικού σχεδιασμού και κοινωνικής διεκδίκησης.

Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει αποτελέσει αντικείμενο κοινωνικής διεκδίκησης ως θεσμός που αποσπά πόρους από την συνολική κοινωνική παραγωγή (η οποία κατά τεκμήριο ανήκει στον κόσμο του κεφαλαίου) και τους διανέμει κατά προτεραιότητα στο τμήμα της κοινωνίας που "κινδυνεύει" κάποια στιγμή —λόγω ηλικίας, ασθένειας κλπ— να βρεθεί εκτός ορίων αξιοπρεπούς διαβίωσης (και που κατά τεκμήριο ανήκει στον κόσμο της εργασίας): απέναντι ακριβώς σε αυτόν ακριβώς τον "κίνδυνο" έχει νόημα η παροχή "ασφάλειας". Πρόκειται λοιπόν από την φύση του για "ταξικά μεροληπτικό" θεσμό που οφείλει να πραγματοποιεί αναδιανομή πόρων υπέρ της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Έχει επίσης στον πυρήνα του τη λογική της κοινωνικής αλληλεγγύης τόσο μεταξύ γενεών, όσο και μεταξύ διαφορετικών στρωμάτων των εκμεταλλευομένων τάξεων.

Ένα ταξικά ουδέτερο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης θα βασιζόταν στην ιδέα της "ανταπόδοσης": κάθε οικονομικά ενεργό μέλος της κοινωνίας καλείται να καταβάλει την —καθ' οιονδήποτε τρόπο οριζόμενη— εισφορά του στο σύστημα και δικαιούται να την πάρει πίσω όταν την χρειαστεί (πχ ως συνταξιούχος ή ασθενής), αναλογικά αυξημένη ή μειωμένη σύμφωνα με την συνολική αύξηση ή μείωση του τότε διαθέσιμου συνολικού ποσού του συστήματος. Είναι προφανές ότι αυτή η ιδέα προδιαγράφει την κατάργηση του συστήματος: ο καθένας-καθεμιά, χωρίς την προϋπόθεση συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, είναι σε θέση να αποταμιεύει (ή να "επενδύει" όπως ο ίδιος επιλέγει) το από τον ίδιο επιθυμητό μέρος του εισοδήματός του, χωρίς μάλιστα να υποχρεώνεται να συντηρεί έναν μηχανισμό διαχείρισης που παίρνει επενδυτικές ή άλλες αποφάσεις για λογαριασμό του. Είναι επίσης προφανές ότι σε αυτήν την περίπτωση οι δυνατότητες ατομικής αποταμίευσης-επένδυσης αυξάνονται ανάλογα με το εισόδημα.

Η σύγχρονη (νεοφιλελεύθερη) και εφαρμοσμένη ήδη πολύ προ μνημονίου εκδοχή του ασφαλιστικού συστήματος, τείνει να το αντιστρέψει σε υπέρ του κεφαλαίου - κατά της εργασίας "ταξικά μεροληπτικό" θεσμό:

Ηχητικό σποτ της συσπειρωσης αριστερων αρχιτεκτονων

 

https://soundcloud.com/sam_tee/uwt6j9tqvv4l 

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44 (6ο μέρος)

Από εδώ

Ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει σήμερα το 6^ο μέρος της σειράς των ιστορικών δημοσιευμάτων στο Μεγάλο Δεκέμβρη με αφορμή την συμπλήρωση των 70 χρόνων από τότε. Στόχος μας είναι να δώσουμε όσο το δυνατό ολοκληρωμένα το ιστορικό γεγονός αλλά και να απαντήσουμε σε μια σειρά διαστρεβλώσεις της ιστορίας του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος που δεν εμφανίστηκαν μόνο στο παρελθόν αλλά με διάφορους τρόπους επανέρχονται και σήμερα.

Πώς φτάσαμε στον Δεκέμβρη (Β)

Το κύριο πρόβλημα για τους Άγγλους από τη στιγμή που πάτησαν σε ελληνικό έδαφος ήταν πως είχαν να αντιμετωπίσουν ένα πανίσχυρο λαϊκό κίνημα το οποίο εκτός των άλλων διέθετε και στρατό. Συνεπώς το ζήτημα του στρατού και του ελέγχου πάνω σ’ αυτόν ήταν ζήτημα καθοριστικής σημασίας για την εξουσία που θα επικρατούσε στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Το στρατιωτικό ζήτημα, ο Παπανδρέου και οι Άγγλοι

Πρώτη νύξη για το στρατιωτικό ζήτημα και τη λύση του έγινε στο συνέδριο του Λιβάνου. Λίγο αργότερα, στις 18/10/1944, μιλώντας στο λαό της Αθήνας στο Σύνταγμα, ο Γ. Παπανδρέου περιέγραψε ως εξής τη λύση του στρατιωτικού ζητήματος[1]: «Εν τη μερίμνη προς αποκατάστασιν του Ελευθέρου Ελληνικού κράτους, η κυβέρνησις θα επιδιώξη την ανασύνταξιν των ενόπλων δυνάμεων του Έθνους, με κριτήρια αποκλειστικώς εθνικά και Στρατιωτικά, όπως προσδιορίζει το Εθνικόν Συμβόλαιον του Λιβάνου. Θα αποδοθούν αι δίκαιαι τιμαί εις τους γενναίους αγωνιστάς των ανταρτικών μας δυνάμεων και τα στελέχη των θα εύρουν την πρέπουσα θέσιν εις τον ανασυντασσόμενον τακτικόν μας Στρατόν. Βάσει του εθνικού μας Στρατού δια το μέλλον, όπως συνέβαινε ανέκαθεν εις την Ελλάδα και όπως συμβαίνει εις όλους τους Ελευθέρους λαούς θα είναι η τακτική στρατολογία. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός διεκδικεί την τιμήν να είναι υπερασπιστής της Πατρίδος».

Ο Παπανδρέου, λέγοντας τα παραπάνω, γνώριζε άριστα πως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Διότι είναι ηλίου φαεινότερον πως ένας νέος στρατός που θα δημιουργούνταν με τακτική στρατολογία- με το ΕΑΜ να έχει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού- και με την δυνατότητα να υπηρετήσουν σ’ αυτόν τα στελέχη του αντάρτικου κινήματος θα ήταν στην πράξη ένας στρατός στον οποίο θα πλειοψηφούσαν οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες.

Όπως έχουμε ήδη προαναφέρει ο Γ. Παπανδρέου μία γνώμη είχε για την λύση του στρατιωτικού ζητήματος κι αυτή την ήταν άλλη από την «πάση θυσία» διάλυση του ΕΛΑΣ. Σ’ ένα άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το Μάρτη του 1948, ο Γ. Παπανδρέου ήταν απολύτως σαφής πάνω σ’ αυτό το θέμα. Διαβάζουμε[2]: «Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή ‘‘δώρον του Υψίστου’’. Αλλά δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγούμενως να είχεν υπογραφή το σύμφωνο της Καζέρτας. Και δια να γίνη Στάσις- το ‘‘δώρον του Υψίστου’’- έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμό του, ή να επιχειρήση την Στάσιν υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι οδήγουν εις την συντριβήν του… Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια».

Απ’ όλα αυτά είναι πλέον αναμφισβήτητο το συμπέρασμα πως ο ΕΛΑΣ εμπειροπόλεμος και ετοιμοπόλεμος όπως ήταν- με μάχιμη και εφεδρική δύναμη περίπου 130.000 ανδρών-, αποτελούσε τον πλέον ανασταλτικό παράγοντα στα αντιλαϊκά σχέδια της αστικής τάξης και των Βρετανών. Χωρίς τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και την συγκρότηση ενός άλλου στρατού που θα τον έλεγχαν απόλυτα οι Εγγλέζοι και η ντόπια αντίδραση, τα σχέδια αυτά ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Κι ακριβώς αυτό, η επιδίωξη τους δηλαδή να αφοπλίσουν το λαϊκό κίνημα για να μπορέσουν στη συνέχεια να το καθυποτάξουν, έφερε ως αποτέλεσμα τα Δεκεμβριανά. Η σημασία που είχε για τους Εγγλέζους το στρατιωτικό ζήτημα και οι προθέσεις τους απέναντι στο λαϊκό κίνημα φαίνονται ξεκάθαρα από το γράμμα του Τσόρτσιλ προς τον Ηντεν στις 7/11/44: «Ελπίζω- έλεγε ο Τσόρτσιλ- ότι η ελληνική ταξιαρχία (σ.σ. πρόκειται για την περιβόητη ορεινή ταξιαρχία) θα φτάσει σύντομα και ότι δεν θα διστάσει να ανοίγει πυρ, όπου είναι αναγκαίο... Χρειαζόμαστε άλλες 8 με 10 χιλιάδες στρατιώτες για να κρατήσουμε για λογαριασμό της ελληνικής κυβερνήσεως, την πρωτεύουσα και τη Θεσσαλονίκη. Το θέμα επεκτάσεως της ελληνικής εξουσίας πρέπει να το εξετάσουμε αργότερα»[3].

Ας δούμε, όμως πως επιχειρήθηκε να λυθεί το στρατιωτικό ζήτημα μετά την απελευθέρωση.

Φρικτά βασανιστήρια της CIA σε υπόπτους για... “Τρομοκρατία”

Από το Ίσκρα

H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗ CIA

Ε. ΣΝΟΟΥΝΤΕΝ: ΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ «ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ»

Την Τρίτη (9/12) επιτροπή του Κογκρέσου δημοσίευσε έκθεση για τα βασανιστήρια και τις πρακτικές της CIA σε κρατούμενους μετά την επίθεση της 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Μάλιστα, η έκθεση αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα ήταν μία από τις χώρες που προσέφερε τις υπηρεσίες της στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ (δείτε αναλυτικότερα παρακάτω).

Η υιοθέτηση βασανιστηρίων στην ανάκριση υπόπτων για "τρομοκρατία" από τη CIA, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ήταν βάρβαρη και αναποτελεσματική και η Υπηρεσία επανειλημμένα είχε πει ψέματα για την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής της, αναφέρει έκθεση-καταπέλτης της Επιτροπής Πληροφοριών της αμερικανικής γερουσίας, μέρος της οποίας δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Αφού εξέτασε 20 περιπτώσεις,η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα βασανιστήρια «συχνά είχαν ως αποτέλεσμα κατασκευασμένες πληροφορίες», είπε η Πρόεδρος της Νταϊάν Φέινσταϊν, «Στη διάρκεια των βάναυσων ανακρίσεων, η CIA συχνά δεν γνώριζε ότι οι πληροφορίες που αποσπούσε ήταν κατασκευασμένες»!

ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟΥ "ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"

Φυσικά, όπως τόνιζαν διεθνείς αναλυτές στην Iskra οι πρακτικές της CIA είχαν και έχουν διαχρονικά στόχο την καταστολή των αντιϊμπεριαλιστικών αγώνων ανά την υφήλιο και η ... "τρομοκρατία" χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την καταστολή από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ο πόλεμος κατά της αόρατης , σχεδόν, απειλής της "τρομοκρατίας", πρόσθεταν , είχε μπει στην ημερήσια ατζέντα και είχε "θεσμοθετηθεί" από τις αμερικανικές κυβερνήσεις και τους ανά την υφήλιο συμμάχους τους, ειδικά μετά το τέλος του "ψυχρού πολέμου". Οι ίδιοι αναλυτές ,θύμιζαν , τέλος , ότι τα χρόνια του "ψυχρού πολέμου" ,πριν υιοθετήσουν την επίκληση της "τρομοκρατικής απειλής", για να δικαιολογήσουν τις κάθε είδους ιμπεριαλιστικές τους επεμβάσεις ανά την υφήλιο ,επικαλούνταν τον ... "κομμουνιστικό κίνδυνο"!

Ο ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΜΠ. ΟΜΠΑΜΑ

Άλλοι αναλυτές υπενθύμιζαν ότι μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα και πριν από τις εκλογές του 2008, είχε υποσχεθεί τιμωρία όσων Αμερικανών είχαν εγκληματήσει με πρόσχημα τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»!
Φυσικά, ο Μπαράκ Ομπάμα αποδείχθηκε, σύμφωνα με τους ίδιους αναλυτές, εντελώς αναξιόπιστος στα θέματα αυτά. «Θα κλείσω το Γκουαντάναμο σε 100 ημέρες» είχε υποσχεθεί πριν εκλεγεί.

Πέρασαν όμως χρόνια από την ανάληψη από τον ίδιο της προεδρίας των ΗΠΑ και, φυσικά, το αμερικανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Γκουαντάναμο ζει και βασιλεύει ίδια και χειρότερα φρικτό και αποτρόπαιο από όσο ήταν επί Τζορτζ Μπους.

Συνεπώς, ως κακόγουστο αστείο φαντάζει η αναφορά του Ομπάμα σε γραπτή του ανακοίνωση, όπου υπογραμμίζει ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα, αναφερόμενος στα φρικτά βασανιστήρια της CIA που αποκαλύφθηκαν!

Οι δύο Ελλάδες

Από την ΕφΣυν, Τάσος Κωστόπουλος

Αν κάτι αποδείχθηκε ακόμη μια φορά τούτες τις μέρες, είναι το νοητικό και αξιακό χάος που χωρίζει τις δύο Ελλάδες του 2014. Για τους κυβερνώντες και λοιπούς στυλοβάτες της «Ελλάδας των νοικοκυραίων», η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού έμοιαζε με το ιδεώδες συμβολικό γήπεδο για την τρομολάγνα ανάκτηση του «μεσαίου» εκείνου κοινωνικού χώρου που η διαχείριση της κρίσης ωθεί σε μια αβέβαιη εκλογική ριζοσπαστικοποίηση.
Δεν ήταν μόνο το σενάριο μιας επανάληψης των Δεκεμβριανών του 2008 που φάνταζε στα μυαλά των ιθυνόντων σαν μια βολική επικοινωνιακή διέξοδος από τις συμπληγάδες της δημόσιας συζήτησης για τα οικονομικά και μεταφοράς της τελευταίας στη μικρή περιοχή του κοινοβουλευτικού αντιπάλου. 
Ληστής τράπεζας, αμετανόητος αναρχικός κι επιπλέον γόνος μεσοαστικής οικογενείας, ο νεαρός φυλακισμένος φάνταζε επιπλέον σαν ένας προνομιακός στόχος για την εκτόνωση του ανθρωποφάγου «κοινωνικού αυτοματισμού» των διαμφισβητούμενων συντηρητικών μεσοστρωμάτων.
Ενός «κοινωνικού αυτοματισμού» που λειτουργεί ως σπονδυλική στήλη της μετάλλαξης της πάλαι ποτέ «κεντροδεξιάς» Ν.Δ. σε πολιτικό σχηματισμό με απροκάλυπτα φασίζουσα ιδεολογία.

 
Φωτογραφία Τάσος Κωστόπουλος

Εξαιρετικά εύγλωττο γι’ αυτή την τελευταία αποδεικνύεται το ψευδώνυμο κείμενο γνωστού συμβούλου του κ. Σαμαρά στον παρακομματικό ιστότοπο antinews (5/12), όπου ξαναγράφονται εθνοπρεπώς τα γεγονότα του 2008: το προβληματικό στοιχείο στον φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, διαβάζουμε εκεί, είναι το γεγονός ότι «δυο έφηβοι πήγαν στα Εξάρχεια χωρίς να λογαριάζουν ότι μπορεί ένας αστυνομικός να “τρελλαθεί” ή μια σφαίρα να εξοστρακιστεί – όποια εκδοχή κι αν πιστεύει κανείς».
Για τον θεματοφύλακα της νομιμότητας, αξιόπιστες δικαστικές αποφάσεις είναι όσες συμφωνούν με τις προκαταλήψεις του˙ η καταδίκη του Κορκονέα για εμπρόθετη και απρόκλητη ανθρωποκτονία συνιστά αντίθετα απλή «εκδοχή», κι αυτή με το (διαγνώσιμο μόνο από τον πρωθυπουργικό σύμβουλο) ελαφρυντικό της «τρέλας». Προφανώς, ένας επαγγελματίας αστυνομικός έχει (ηθικό) δικαίωμα να «τρελαίνεται» και να τραβά πιστόλι για να ξεπλύνει μια λεκτική προσβολή, αλλά το δικαίωμα αυτό δεν αναγνωρίζεται στον δεκαπεντάχρονο μαθητή που είδε τον φίλο του να πεθαίνει στα χέρια του.
Ο ίδιος αρθρογράφος ανατριχιάζει στη σκέψη πως ο έγκλειστος σπουδαστής θα μπορούσε «να βγαίνει [από τη φυλακή] για να σπουδάζει, και γιατί όχι για “να βλέπει τη γκόμενά του” ή για να τρώει φαγητό της μαμάς του», αναρωτώμενος με περισσή -τάχα μου- αφέλεια: «Τότε, προς τι οι φυλακές; Γιατί πληρώνουμε για ένα σωφρονιστικό σύστημα ώστε να παραδειγματίζονται δια του φόβου οι υπόλοιποι από την τιμωρία των παραβαινόντων;».